Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 12 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku Wydział IV Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Mariola Watemborska

Sędziowie SO: Jolanta Deniziuk, Andrzej Jastrzębski (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2013 roku w Słupsku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzyciela (...) spółki z o.o. w Ż.

z udziałem dłużnika A. S. oraz J. S. i H. S.

o egzekucję z nieruchomości

na skutek zażalenia dłużnika A. S.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Lęborku z dnia 21 marca 2013 r., sygn. I Co 348/12

postanawia:

1.  oddalić zażalenie,

2.  zasądzić od dłużnika A. S. na rzecz wierzyciela (...) spółki z o.o. w Ż. kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Sygn. akt IV Cz 750/13

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 21 marca 2013 roku Sąd Rejonowy w Lęborku dokonał przybicia należącej do dłużnika A. S. zabudowanej nieruchomości rolnej, tj. działki nr (...) położonej w Ł., na rzecz przejmującego wierzyciela (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ż.. Jednocześnie zaliczył wierzycielowi na poczet całości ceny nabycia część wierzytelności przysługującej wierzycielowi wobec dłużnika A. S..

Wniosek ten został złożony w terminie określonym w art.984 § 2 kpc. Jak wynika z akt. Km 273/12 zarówno I licytacja nieruchomości jaka miała miejsce w dniu 9.11.2012r., jak i II licytacja , która odbyła się w dniu 8 stycznia 2013r. okazały się bezskuteczne.

Tym samym wierzycielowi przysługiwało prawo do zgłoszenia wniosku o przejęcie przedmiotowej nieruchomości w trybie art. 984 kpc.

Sąd wskazał, ze kwestia nabycia przedmiotowej nieruchomości przez cudzoziemca (zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 maja 1920r . o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz.U 2004r. nr 167 poz.1758 ze zm.) będą przedmiotem badania Sądu w toku dalszego postępowania. Dopiero bowiem po uprawomocnieniu się postanowienia o przybiciu i zapłacie ceny, sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności i z datą jego prawomocności przejęta nieruchomość przechodzi na własność nabywcy, zaś razie niewywiązania się przez nabywcę z zapłaty ceny, zastosowanie ma art. 969 kpc. Dopiero bowiem prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów.

Z rozstrzygnięciem tym nie zgodził się dłużnik A. S..

W złożonym zażaleniu domagał się zmiany zaskarżonego orzeczenia przywołując w treści zażalenia naruszenie art. 991 kpc, art. 976 § 1 kpc w związku z art. 1 ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców przez ich niezastosowanie i bezzasadne przyjęcie, że warunki licytacji zostały wykonane podczas gdy już na etapie licytowania nieruchomości wierzyciel nie wykazał się zgodą na nabycie nieruchomości.

W odpowiedzi na zażalenie wierzyciel domagał się oddalenia zażalenia i zasądzenia kosztów postępowania zażaleniowego podnosząc, że przywołane w zażaleniu przepisy nie odnoszą się do sytuacji w rozpoznawanej sprawie, bowiem wierzyciel nie był uczestnikiem postępowania licytacyjnego, zaś skorzystał z uprawnienia o którym mowa w art. 984 kpc.

Rozpoznając złożone zażalenie Sad Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest bezzasadne.

Zgodnie z przywołanym art. 991 § 1 kpc, która jak się zdaje wskazuje dłużnik Sąd odmówi przybicia z powodu naruszenia przepisów postępowania w toku licytacji, jeżeli uchybienia te mogły mieć istotny wpływ na wynik przetargu, zaś uchybień żalący dopatruje się w okoliczności, że wierzyciel jest cudzoziemcem w rozumieniu ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców , co w konsekwencji winno obligować sąd na etapie licytacji do badania możliwości nabycia przez wierzyciela nieruchomości, bez stosownego zezwolenia.

Pogląd ten jest błędny. Wprawdzie przepis art. 976 § 1 kpc wskazuje, że w przetargu nie mogą uczestniczyć osoby, które mogą nabyć nieruchomość tylko za zezwoleniem organu państwowego, a zezwolenia tego nie przedstawiły, to jednak z pola widzenia dłużnika zdaje się uchodzić okoliczność że wierzyciel nie był uczestnikiem przetargu, co w sposób oczywisty obrazują dokumenty znajdujące się w aktach sprawy (k-58) i dopiero wobec bezskuteczności drugiej licytacji wierzyciel wniósł o przejęcie nieruchomości w trybie art. 984 § 1 kpc (k-60) Już zatem ta okoliczność zażalenie dłużnika czyni bezzasadnym.

Chybionym pozostaje również zarzut, że na etapie postępowania o przybiciu wierzyciel winien legitymować się zezwoleniem na nabycie nieruchomości przez Ministra Spraw Wewnętrznych.

Zgodzić się należy z sądem I instancji, że to na etapie przysądzenia własności nieruchomości wierzyciel przejmujący nieruchomość w trybie art. 984 kpc winien legitymować się stosownym zezwoleniem, o złożenie którego zresztą sąd I instancji wezwał wierzyciela, a który takie zezwolenie wydane przez Ministra Spraw Wewnętrznych w dniu24.10.2013 r. złożył do akt sprawy.

W konsekwencji zażalenia jako bezzasadne na mocy art. 385 kpc w związku z art. 397 § 2 kpc sąd oddalił, orzekając w pkt 1 postanowienia.

O kosztach postepowania zażaleniowego orzeczono na mocy art. 98 kpc w związku z § 12 pkt 2 ust 1 w związku z § 10 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych …, w pkt 2 postanowienia.