Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V U 705/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2013 r. w Kaliszu

odwołania T. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 19 kwietnia 2013 r. Nr (...)

w sprawie T. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 19 kwietnia 2013 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje T. S.emeryturę od 01 kwietnia 2013 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 08.04.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. odmówił T. S.przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948 r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach na dzień 01.01.1999 r. (a 14 lat 10 miesięcy), zaś odmówiono zaliczenia pracy w Kółku Rolniczym w Ś., bo na tę okoliczność nie przestawił świadectwa pracy w szczególnych warunkach.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu T. S. domagając się przyznania emerytury z tytułu ponad 15-letniego wykonywania pracy w szczególnych warunkach – na stanowisku traktorzysty, w tym również w Kółku Rolniczym w Ś. w okresie od 26.04.1971 r. do 31.03.1973 r. w oparciu o zeznania świadków. Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. Nr 162 poz.1118) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1.01.1999 r.) osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna

oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27.

Stosownie do treści ust.2 w aktualnym brzmieniu emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa.

Stosownie do treści art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art.27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami). Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z art.184 ust.1 cyt. ustawy odwołujący się, T. S., jako osoba urodzona w dniu (...) winien warunki stażowe, tj. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach, wykazać na dzień 01.01.1999 r. Poza sporem jest, że odwołujący się pobiera świadczenie rentowe i nie przystąpił do OFE. Jak wynika z danych ZUS na dzień 01.01.1999 r. T. S. udowodnił zatrudnienie w łącznym wymiarze 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Z tytułu pracy w szczególnych warunkach zaliczono mu okres 14 lat 10 miesięcy na przestrzeni od 15.10.1983 r. do 31.12.1998r. Co do powołanego w odwołaniu zatrudnienia w Kółku Rolniczym w Ś. T. S. nie przedłożył świadectwa pracy w szczególnych warunkach. Z dołączonej do akt kapitałowych kserokopii świadectwa pracy z 23.11.1990 r. wynika, że T. S. pracował w Kółku Rolniczym w Ś. na stanowisko traktorzysty w okresie od 25.06.1971 r. do 25.10.1973 r., a zatrudnienie ustało za porozumieniem stron z powodu służby wojskowej (k 3 akt kapitałowych). Dokument ten nie odpowiada jednak wymogom formalnym, dlatego nie był honorowany do ustalenie stażu ubezpieczeniowego przy kapitale początkowym (decyzja z 24.04.2006 r. k 25-26 a.k. i z 21.02.2013 r.). Do wniosku o emeryturę odwołujący się przedłożył zeznania świadków co do pracy w tym okresie i angaż płacowy z dnia 26.04.1972 r. dotyczący stawki wynagrodzenia na stanowisku traktorzysty i wyciąg z książeczki wojskowej potwierdzający odbywanie służby wojskowej w okresie od 26.10.1973 r. do 05.10.1975 r. Wyciąg ten obarczony jest błędem literowym w nazwisku.

Na podstawie zeznań świadków J. B. i S. W. Sąd ustalił, że odwołujący pracował w Kółku Rolniczym w Ś. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca ciągnika – traktorzysta. W czasie sezonu prac polowych wykonywał usługi na rzecz rolników indywidualnych, a poza tym sezonem – usługi transportowe. Zeznania świadków J. B. i S. W. stanowią wiarygodny dowód w kwestii charakteru pracy T. S. w Kółku Rolniczym w Ś.. Obaj świadkowie pracowali w tym samym kółku – J. B. jako dyspozytor, S. W. jako skarbnik. Zeznania świadków nie stanowią jednak dowodu co do czasu w jakim miało miejsce zatrudnienie odwołującego się w tym zakładzie pracy. Z uwagi na znaczny upływ czasu brak ich wiedzy na ten temat jest zrozumiały. Co do okresu zatrudnienia odwołującego się w Kółku Rolniczym w Ś. jako najbardziej miarodajny dowód sąd uznał świadectwo pracy z kolejnego miejsca pracy- Spółdzielni Kółek Rolniczych w O., które na odwrocie zawiera informację o zatrudnieniu odwołującego się w Kółku Rolniczym w Ś. w okresie od 1.08.1971 r. do 31.03.1973 r. Na zapis w tym dokumencie odwołujący się nie zwrócił uwagi gdy w 1990 r. starał się o potwierdzenie zatrudnienia w Kółku Rolniczym w Ś. i sam zasugerował daty, ujęte w świadectwie z 23.11.1990 r., które obecnie uznał za błędne, nieodpowiadające rzeczywistości. Jak wynika z prawa jazdy okazanego na rozprawie odwołujący się uzyskał uprawnienia do kierowania ciągnikami rolniczymi w dniu 16.07.1971 r. Na tym stanowisku pracować mógł więc dopiero od czasu uzyskania uprawnień. Zaliczeniu podlega zatem okres pracy T. S. w charakterze kierowcy ciągnika od 16.08.1971 r. do 31.03.1973 r. Praca na stanowisku kierowcy ciągnika jest w cytowanym rozporządzeniu zakwalifikowana jako wymieniona w wykazie A dział VIII pkt. 3.

W ocenie sądu nie ma przeszkód do takiego zakwalifikowania pracy świadczonej przez T. S., mimo, że dział VIII dotyczy transportu, a zakład pracy odwołującego się należał do branży rolniczej, gdyż umiejscowienie pracy kierowców ciągników we wspomnianym wykazie z pewnością uwzględniało charakter pojazdu, bez względu na branżę dla jakiej wykonywali pracę. Nie ma znaczenia czy odwołujący się kierował ciągnikiem na drodze czy też w trakcie prac polowych, bo wykonywał również i w tym czasie takie same czynności kierowcy pojazdu jak podczas wykonywania usług transportowych. Rodzaj wykonywanych usług nie może pracy odbierać szczególnego charakteru tylko z uwagi na miejsce wykonywania pracy. W prawidłowości takiego kwalifikowania pracy na stanowisku traktorzysty w rolnictwie (dokonywanego konsekwentnie przez tutejszy sąd) utwierdza niedawno wyrażone jednoznacznie (w odparciu apelacji organu rentowego) stanowisko Sądu Apelacyjnego w Łodzi w sprawie IIIAUa 463/12.

T. S.spełnia więc warunki stażowe, wiek 60 lat osiągnął w dniu (...). Wniosek o emeryturę złożył w dniu 04.04.2013 r. Prawo do emerytury przyznać należało od 1 dnia miesiąca złożenia wniosku tj. od 1 kwietnia 2013 r. Jest to zgodne z art. 129 ust.1 cyt. ustawy o emeryturach i rentach z FUS, który stanowi, że świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art.477 14§2 k.p.c. orzeczono jak w wyroku.