Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 listopada 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił A. P. prawa do emerytury.

Organ rentowy uznał za udowodnione na dzień 31 grudnia 1998 roku 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz 7 lat 8 miesięcy i 5 dni pracy w szczególnych warunkach.

Do stażu pracy Zakład uwzględnił następujące okresy zatrudnienia:

1)  od 7 sierpnia 1984 roku do 31 stycznia 1987 roku w Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku spawacza,

2)  od 17 lutego 1987 roku do 30 kwietnia 1992 roku w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na stanowisku spawacza.

Do stażu pracy w szczególnych warunkach Zakład nie uwzględnił okresu zatrudnienia w Zakładach (...) w Z. od 21 sierpnia 1974 roku do 31 lipca 1984 roku gdyż ubezpieczony nie przedłożył świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik ubezpieczonego A. P. wniosła o jej zmianę w całości i przyznanie ubezpieczonemu prawa do emerytury od dnia złożenia wniosku.

Zaskarżonej decyzji zarzuciła poczynienie ustaleń sprzecznych z treścią zgromadzonego materiału dowodowego polegających na uznaniu, że ubezpieczony nie udowodnił wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, podczas gdy zgromadzone w sprawie dowody wskazują, że ubezpieczony pracował w szczególnych warunkach przez okres ponad 15 lat, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego uznania, że ubezpieczony nie spełnia kryterium uzyskania emerytury wynikających z art.184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z §4 ust.1 punkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze oraz Zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 roku w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego (Dział IV poz.39 punkt 8).

Nadto wniosła o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu odwołania podała, że ubezpieczony w spornym okresie był zatrudniony w Zakładach (...) ma stanowisku ślusarza – spawacza. Do jego obowiązków należało usuwanie awarii i uszkodzeń pomp przemysłowych, zaworów, ciągów technologicznych do przesyłania mediów oraz substancji chemicznych do produkcji. Do produkcji w Zakładzie używano wiele szkodliwych substancji jak amoniak, rtęć, bezwodnik octowy. Prace były wykonywane na oddziałach jak i na zewnątrz w kaskadach z ciągami technologicznymi przesyłających media z bocznicy kolejowej jak i ze zbiorników znajdujących się na oddziałach. Po ukończeniu kursów spawalniczych ubezpieczony otrzymywał dodatek spawalniczy.

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

Na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2017 roku pełnomocnik ubezpieczonego wniosła o przyznanie ubezpieczonemu prawa do emerytury od ukończenia przez ubezpieczonego 60 lat.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony A. P. urodził się (...). Ubezpieczony jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa.

W dniu 14 października 2016 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę.

(wniosek k.1 - 4 plik I akt ZUS)

Ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 roku udokumentował 25 lat ogólnego stażu pracy.

(okoliczność bezsporna)

W okresie od 1 września 1971 roku do 31 lipca 1984 roku ubezpieczony zatrudniony w Zakładach (...) w Z..

(świadectwo pracy – k.5 akt ZUS, II plik)

W okresie zatrudnienia od 27 października 1977 roku do 13 października 1979 roku ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową.

(wyciąg z książeczki – k.7 akt ZUS, II plik)

Po zakończeniu służby wojskowej ubezpieczony został ponownie zatrudniony Zakładach (...) w Z. od dnia 22 października 1979 roku.

(karta obiegowa – akta osobowe, k.18)

W okresie od 1 września 1971 roku do ubezpieczony był uczniem przyzakładowej szkoły zawodowej Zakładów (...) w Z., w zawodzie mechanik maszyn i urządzeń przemysłowych.

(okoliczność bezsporna).

W dniu 25 kwietnia 1977 roku ubezpieczony zdał egzamin w zakresie eksploatacji odbiorników pary i wody gorącej oraz obsługi urządzeń elektroenergetycznych.

(protokół – akta osobowe, k.18)

W dniu 26 sierpnia 1980 roku ubezpieczony zdał egzamin w zakresie obowiązków ślusarza i spawacza acetylenowego.

14 kwietnia 1981 roku ubezpieczony otrzymał zaświadczenie o ukończeniu kursy spawacza elektrycznego.

(zaświadczenia – akta osobowe, k.18)

Od dnia 21 sierpnia 1974 roku ubezpieczony został zatrudniony w Zakładach (...) w Z. na stanowisku ślusarza aparatury chemicznej na wydziale półproduktów. W kolejnych angażach pracodawca powierzał ubezpieczonemu obowiązki ślusarza na wydziale półproduktów.

Z dniem 23 lipca 1982 roku ubezpieczonemu powierzono obowiązki ślusarza – spawacza na wydziale standaryzacji.

Od 1 października 1982 roku ubezpieczonemu powierzono obowiązku ślusarza na wydziale standaryzacji.

(umowa o pracę, angaże – akta osobowe, k.18)

Ubezpieczony wykonywał wszystkie prace zgłaszane przez wydział jak naprawa instalacji produkcyjnych i urządzeń chemicznych.

(wniosek o przeszeregowanie - akta osobowe, k.18)

Do obowiązków ubezpieczonego należała naprawa zaworów, ciągów technologicznych, naprawa instalacji, zbiorników. Naprawy były wykonywane na oddziałach, na których odbywała się produkcja. Naprawa polegała również na wymianie na części zużytych części na nowe.

Zlecenia napraw ubezpieczony otrzymywał od brygadzisty. Po usunięciu jednej awarii otrzymywał kolejne zlecenie. W pracy ubezpieczonego nie było przestojów. Z reguły naprawy były wykonywane w dwuosobowych zespołach.

Naprawa pompy wymagała wyjęcia jej ze zbiornika, wyczyszczenia i ponownego umieszczenia w zbiorniku.

Naprawy zbiorników odbywały się zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz zbiornika do którego należało wejść. Przy naprawach w zbiorniku ubezpieczony używał masek.

Naprawy maszyn polegały na demontażu, naprawie lub wymianie części na nowe i ponownie montażu.

Ubezpieczony wykonywał te same prace zarówno na wydziale półproduktów jak i na wydziale standaryzacji.

Podczas napraw ubezpieczony zajmował się również spawaniem, jeśli tego wymagała naprawa.

Prace te ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

(zeznania ubezpieczonego – k.33 odwrót w zw. z k.35, zeznania świadków T. G. – k.34 – 34 odwrót, E. R. – k.34 odwrót)

Za godziny prac spawalniczych ubezpieczony otrzymywał dodatek zdrowotny. Z uwagi na warunki pracy ubezpieczony miał 12 dni dodatkowego urlopu oraz otrzymywał posiłki regeneracyjne. Ubezpieczony otrzymywał środki ochrony indywidualnej jak ubranie kwasoodporne i maski.

(zeznania ubezpieczonego – k.33 odwrót w zw. z k.35, zeznania świadków T. G. – k.34 – 34 odwrót, E. R. – k.34 odwrót)

Na wydziale półproduktów był warsztat, w którym były przechowywane narzędzia do pracy i czasem wykonywane naprawy.

(zeznania świadków T. G. – k.34 – 34 odwrót, E. R. – k.34 odwrót)

Każdy oddział miał swoich mechaników.

(zeznania świadka E. R. – k.34 odwrót)

W Zakładach Produkcji (...) w Z. były używane kwasy solne, amoniak, rtęć. Na wydziale półproduktów były wytwarzane półprodukty do produkcji barwników a na wydziale standaryzacji odbywało się suszenie past.

Produkty sypkie były przewożone w beczkach, a płynne w niezamykanych kadziach.

(zeznania ubezpieczonego – k.33 odwrót w zw. z k.35, zeznania świadków T. G. – k.34 – 34 odwrót, E. R. – k.34 odwrót)

Dodatek zdrowotny ubezpieczony otrzymywał od kwietnia 1980 roku do lipca 1984 roku.

(katy zarobkowe – akta ZUS, I plik)

Powyższy stan faktyczny jest bezsporny między stronami. Istotne w sprawie okoliczności zostały ustalone na podstawie dowodów z dokumentów oraz spójnych z nimi zeznań ubezpieczonego i świadków T. G. i E. R..

O ile w dokumentacji osobowej pracodawca określił stanowisko pracy ubezpieczonego „ślusarz” to z zeznań świadków i ubezpieczonego wynika jakie obowiązki wykonywał ubezpieczony i na czym polegała jego praca. Świadkowie pracowali wspólnie z ubezpieczonym, wykonywali pracę w jednej brygadzie i tym samym mają pełną wiedzę o tym jakie prace wykonywał ubezpieczony w spornym okresie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Postępowanie w niniejszej sprawie sprowadziło się do rozstrzygnięcia czy okres pracy ubezpieczonego w Zakładach Produkcji (...) w Z. od 1 września 1971 roku do 31 lipca 1984 roku były okresem pracy w warunkach szczególnych.

Zgodnie z treścią art.184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016 roku, poz.887 z późn. zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Stosownie do treści art.184 ust.2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 roku, emerytura, o której mowa w ust.1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Prawo do emerytury na podstawie art.184 ww. ustawy przysługuje ubezpieczonemu, który na dzień wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 roku) spełnił określone w niej wymogi stażowe, a po tej dacie osiągnął wymagany wiek, niezależnie od tego czy w chwili osiągnięcia tego wieku wykonywał pracę w szczególnych warunkach, czy wykonywał inną pracę i czy pozostawał w zatrudnieniu.

Z treści przepisu art.32 ww. ustawy wynika, że możliwe jest wcześniejsze przejście na emeryturę przez pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie art.32 ust.4 ww. ustawy wiek emerytalny, o którym mowa w ust.1 rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki na podstawie którym osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych. Za dotychczasowe przepisy (w rozumieniu art.32 ust.4 ww. ustawy) należy uważać przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz.43), ale wyłącznie w zakresie regulowanym przez ww. ustawę o emeryturach i rentach, a więc co do wieku emerytalnego, rodzaju prac lub stanowisk oraz warunków, na jakich osobom wykonującym prace określone w ust.2 i ust.3 art. 32 tej ustawy przysługuje prawo do emerytury (uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 2002 roku, III ZP 30/01, OSNAP 2002/10/243 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2009 roku, II UK 31/09, Lex nr 559949).

Zgodnie z treścią §3 i 4 ww. rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W wykazie A stanowiącym załącznik do ww. rozporządzenia do pracy w szczególnych warunkach zostały zaliczone prace polegające na bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie (Dział XIV punkt 25) oraz prace przy produkcji barwników, półproduktów oraz produkcja środków pomocniczych stosowanych w farbiarstwie, włókiennictwie i przemyśle skórzanym (Dział IV punkt 28), prace polegające na oczyszczaniu albo naprawianiu aparatów lub pojemników (cystern, zbiorników) po produktach toksycznych, żrących, parzących oraz prace wewnątrz cystern, kotłów, zbiorników, aparatów i kanałów technologicznych (Dział IV punkt 39).

Stanowiska na których praca jest wykonywana w szczególnych warunkach zostały sprecyzowane w załączniku nr 1 do Zarządzenia nr 19 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z 6 sierpnia 1983 r. sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego (Dz. Urz. MG z dnia 15 grudnia 1983 r.). W Dziale XIV punkcie 25 wymieniono prace polegające na bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie na stanowiskach pracy, na których prace wykonywane są stale i bezpośrednio przy stanowiskach wymienionych w wykazie.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż ubezpieczony w Zakładach Produkcji (...) od 21 sierpnia 1974 roku do 31 lipca 1984 roku wykonywał prace polegające na bieżącej konserwacji maszyn i urządzeń na wydziale półproduktów oraz standaryzacji, na których były wykonywane prace polegające produkcji barwników. Zadaniem ubezpieczonego było utrzymanie maszyn w sprawności i ich bieżąca konserwacja. Prace te ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Jeżeli nie było możliwości naprawy części na hali ubezpieczony wykonywał naprawę w warsztacie wydziałowym, natomiast montaż odbywał się na hali. Ubezpieczony wykonywał pracę na halach produkcyjnych, zajmował się naprawą maszyn i urządzeń, ich konserwacją. Ubezpieczony posiadał stosowne uprawnienia do tej wykonywania pracy. Ubezpieczony wykonywał również prace polegające na oczyszczaniu albo naprawianiu aparatów lub pojemników (cystern, zbiorników) po produktach toksycznych, żrących, parzących oraz prace wewnątrz cystern, kotłów, zbiorników, aparatów i kanałów technologicznych, z tym że na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego nie można ustalić aby prace wewnątrz cystern, zbiorników i kanałów technologicznych były wykonywane przez ubezpieczonego stale. Był to jeden z rodzajów prac powierzonych ubezpieczonemu. Dodatkowo ubezpieczony, jak wyżej wskazano, zajmował się naprawą pomp, zaworów. Nie wszystkie te prace były wykonywane wewnątrz zbiorników.

Ubezpieczony był zatrudniony w Zakładach Produkcji (...) w Z. w okresie od 1 września 1971 roku do 31 lipca 1984 roku.

W okresie od 1 września 1971 roku do 30 czerwca 1974 roku ubezpieczony był uczniem szkoły przyzakładowej. Ubezpieczony ucząc się i pracując nie wykonywał pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy i z tego względu okres ten nie podlega wliczeniu do pracy w szczególnych warunkach.

Od 21 sierpnia 1974 roku ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku ślusarza, wykonywał pracę polegająca na bieżącej konserwacji i naprawie maszyn i urządzeń na oddziałach będących w ruchu – wydziale półproduktów i wydziale standaryzacji Zakładów Produkcji (...) w Z..

Prace te wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W okresie od 27 października 1977 roku do 13 października 1979 roku ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową.

Zgodnie z treścią art.108 ust.1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 roku o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U. z 1967 roku, poz.44 nr 220) (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 1975 roku) czas odbywania zasadniczej lub okresowej służby wojskowej wlicza się pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem, jeżeli po odbyciu tej służby podjął on zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby. Warunkiem wliczenia służby wojskowej do okresu zatrudnienia jest zachowanie terminów, o których mowa w art.106 ust.1 lub w art.107 ust.1 (art.108 ust.3). Rada Ministrów została upoważniona do określenia w drodze rozporządzenia szczegółowych zasad wliczania czasu odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia (art.108 ust.4).

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż ubezpieczony zakończył służbę wojskową w dniu 13 października 1979 roku. Od dnia 22 października 1979 roku został ponownie zatrudniony w Zakładach Produkcji (...) w Z. i na dotychczasowym stanowisku pracy. Wykonywał te same prace co przed powołaniem do służby wojskowej.

Szczegółowe zasady zaliczenia zasadniczej służby wojskowej do okresu zatrudnienia zostały uregulowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 roku w sprawie szczegółowych uprawnień żołnierzy i ich rodzin (Dz.U. nr 44, poz.318 ze zm.). Zgodnie z treścią §5 ust.1 ww. rozporządzenia (w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 20 marca 1975 roku, zmieniającym rozporządzenie w sprawie szczegółowych uprawnień żołnierzy i ich rodzin, Dz. U. nr 10, poz.61, obowiązującym od dnia 4 kwietnia 1975 roku) żołnierzowi, który podjął zatrudnienie stosownie do zasad określonych w §2-4, wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie. Stosownie do treści§2 ust.1 ww. rozporządzenia zakład pracy, który zatrudniał żołnierza w dniu powołania do służby wojskowej, jest obowiązany niezwłocznie zatrudnić go na stanowisku poprzednio zajmowanym lub równorzędnym pod względem rodzaju pracy oraz zaszeregowania osobistego, jeżeli w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z tej służby żołnierz zgłosi powrót do zakładu pracy. Oznacza to, że w powyższych okolicznościach taki okres służby wojskowej jest nie tylko okresem służby w rozumieniu art.6 ust.1 punkt 4 ustawy o emeryturach i rentach, ale także okresem pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu §3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku.

Zatem do pracy w szczególnych warunkach należy zaliczyć ubezpieczonemu okres zatrudnienia w Zakładach Produkcji (...) w Z. od 21 sierpnia 1974 roku do 31 lipca 1984 roku (10 lat 2 miesiące i 21 dni). Ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace polegające na bieżącej konserwacji i naprawie urządzeń i aparatów na oddziałach będących w ruchu na których były wykonywane prace wymienione w wykazie A (Dział IV poz.28) prace przy produkcji barwników, półproduktów i środków pomocniczych stosowanych w farbiarstwie, włókiennictwie i przemyśle skórzanym.

Reasumując ubezpieczony legitymuje się zarówno wymaganym ogólnym stażem pracy jak i ponad 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach, ubezpieczony ukończył wymagany wiek, złożył wniosek przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa, co uprawnia go do wcześniejszej ze względu na wiek emerytury.

Stosownie do treści art. 129 ust. 1 ww. ustawy, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Ubezpieczony ukończył wymagany wiek w dniu 8 listopada 2016 roku, zatem nabył prawo do emerytury od dnia 8 listopada 2016 roku.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 8 listopada 2016 roku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art.98 k.p.c. zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Wysokość kosztów zastępstwa procesowego Sąd ustalił na podstawie §9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz.1804) w związku z §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2016 roku, poz.1667).

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS z pouczeniem o prawie, terminie i sposobie złożenia apelacji

2.  Wypożyczyć pełnomocnikowi ZUS akta rentowe, zobowiązując do zwrotu w razie złożenia apelacji.

3.  Doręczyć pełnomocnikowi ZUS odpis protokołu rozprawy.

18.04.2017 r.