Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 610/16

POSTANOWIENIE

Dnia 5 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2016 r. w G. sprawy z powództwa A. B. przeciwko S. K.

o rozwiązanie umowy dożywocia i zwrot nakładów

postanawia

I.  odrzucić pozew w zakresie żądania rozwiązania umowy dożywocia z dnia 25 lutego 2010 r.;

II.  w pozostałym zakresie umorzyć postępowanie;

III.  nie obciążyć powódki kosztami procesu;

IV.  zasądzić od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni na rzecz adwokata M. M. prowadzącej kancelarię adwokacką w G. kwotę 2.952 zł (dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa złote) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu powódce.


UZASADNIENIE
postanowienia z dnia 5 października 2016 r.

Punkt I.

Pozew został odrzucony w zakresie żądania rozwiązania umowy dożywocia z uwagi na fakt, że sprawa o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku przed Sądem Okręgowym w Gdańsku (sygn. I C 326/16). Do powstania stanu zawisłości sporu w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w Gdańsku doszło wcześniej (19 lipca 2016 r., 64), niż w niniejszej (10 sierpnia 2016 r., k. 62). Różnica w obu procesach polegająca na tym, że te same strony występują w odwrotnej konfiguracji nie przekreśla stanu zawisłości, gdyż przedmiotem roszczenia jest ten sam stosunek prawny, a rozstrzygnięcie sprawy w wyroku (rozwiązujące umowę dożywocia lub oddalające powództwo) może zapaść tylko jeden raz. Nie może więc dojść do zapadnięcia w tej sprawie dwóch różnych lub tych samych rozstrzygnięć.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. na mocy art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c.

Punkt II.

Na rozprawie powódka cofnęła ze zrzeczeniem się roszczenia powództwo w pozostałym zakresie (żądanie zapłaty). Cofnięcie to nie wymagało więc zgody przeciwniczki i zdaniem Sądu nie było sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego ani nie zmierzało do obejścia prawa. W tym stanie rzeczy orzeczono jak w punkcie II. sentencji na mocy art. 203 § 1 k.p.c. w zw. z art. 355 § 1 k.p.c.

Punkt III.

Nie obciążono powódki kosztami procesu na mocy art. 102 k.p.c. Po pierwsze, szczególną (wyjątkową) okolicznością jest fakt, że obie strony zmierzały do rozwiązania umowy dożywocia „na własną rękę”. Obie strony są w podeszłym wieku i trudno im zarzucać uprzednie uzgodnienie swoich działań, tak jak np. uczyniliby to profesjonalni prawnicy. Każda ze stron działała spontanicznie zmierzając do tego samego celu, więc nie sposób teraz obciążyć kosztami niniejszego procesu właśnie powódki i tylko dlatego, że pozew został odrzucony w niniejszej sprawie z uwagi na późniejsze doręczenie jego odpisu niż w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w Gdańsku, gdyż na terminy doręczeń strona nie ma wpływu. Nie obciążono kosztami powódki także w części dotyczącej żądania zapłaty, gdyż strona pozwana nawet nie ustosunkowała się merytorycznie do tego żądania wnosząc jedynie o połączenie spraw (k. 51-52). Do merytorycznego ustosunkowania się do tego żądania nie doszło nawet na rozprawie. Trudno więc uznać za sprawiedliwe przyznawania pozwanej kosztów zastępstwa procesowego związanych z powództwem o zapłatę, co do którego pełnomocnik pozwanej nawet nie zajął merytorycznego stanowiska.

Punkt IV.

W powyższym punkcie orzeczono o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu na mocy § 4 ust. 1 w zw. z § 8 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Przyjęto za podstawę ½ stawki maksymalnej ( (...) = 2400), a następnie dodano należny podatek od towarów i usług w stawce 23%.

W sprawie nie zachodziły przesłanki wymienione w § 4 ust. 2 w/w rozporządzenia. Okazała się ona z punktu widzenia powódki bardzo prosta – odrzucenie pozwu nastąpiło po ustaleniach dokonanych przez sąd z urzędu, zaś cofnięcie pozwu w pozostałym zakresie na rozprawie także nie dowodzi komplikacji sprawy, lecz czegoś zgoła przeciwnego.