Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Skierniewicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Marcin Wojciechowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Danuta Świniarska

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2017 roku w Skierniewicach

na rozprawie

sprawy z powództwa K. J.

przeciwko P. K. przy Sądzie Rejonowym w Skierniewicach oraz (...) C. i W. sp. j. z siedzibą w Ł.

o wydanie

1.  oddala powództwo,

2.  nie obciąża powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanych,

3.  ustala, że nieuiszczone koszty sądowe ponosi Skarb Państwa,

4.  przyznaje i nakazuje wypłacić ze Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Skierniewicach adw. C. Ś. kwotę (...) (dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa) zł obejmującą podatek vat tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego powódce z urzędu.

SSR. Marcin Wojciechowski.

Sygnatura akt I C 7/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 11 kwietnia 2017 roku

Pozwem z dnia 23.12.2014 roku powódka K. J. domagała się zasądzenia na swoją rzecz kwoty 50.000 zł oraz zwrotu zabranych przedmiotów. Jako podstawę żądania zwrotu zabranych przedmiotów powódka wskazała, iż w dniu 18.12.2014 roku Komornik Sądowy w ramach prowadzonej egzekucji, niezasadnie dokonał zajęcia ruchomosci: notebook A. z futerałem, komputera PC z monitorem, paralizatora, noża składanego, czterech pendrive, głośników kolumnowych 3 sztuk, X., X box K., 4 kaset viedeo z nagraniami oraz 5 czystych, płyt z oprogramowaniem do komputera W. (...) bit, roweru (...), telewizora LG z pilotem, pilota do telewizora Samsung, pilota do dekodera z (...), aparatu fotograficznego K., karty pamięci do aparatu SD o pojemności 2 gb, ładowarki do aparatu, telefonu komórkowego na spółkę z o.o. Pomoc (...). z siedzibą
w S., telefonu X. Z (z pudełkiem i kartą gwarancyjną), telefonu Samsung G., dwóch telefonów N. (...), trzech ładowarek do telefonów z wejściem do USB, gitary akustycznej, kamery internetowej firmy (...), wiatrówki, 200 zł w gotówce, złotego łańcuszka z Matką Boską oraz laptopa H. (...) S.. (pozew, k. 3-5, zarządzenie – k. 1, 2, 3)

W piśmie z dnia 22.01.2015 roku powódka sprecyzowała, że „stroną pozwaną solidarnie” jest P. P., prowadzący Kancelarię (...) w S. przy ulicy (...) oraz (...) C. P. i W.. (pismo, k. 39)

Postanowieniem z dnia 02.04.2015 roku Sąd Rejonowy w Skierniewicach zwolnił powódkę K. J. od kosztów sądowych w całości oraz ustanowił dla niej pełnomocnika z urzędu, którego wyznaczyła Okręgowa Rada Adwokacka w Ł.. (postanowienie, k. 86)

Pismem procesowym z dnia 08.06.2015 roku (data prezentaty) pełnomocnik powódki ustanowiony z urzędu cofnęła pozew w części obejmującej zapłatę zadośćuczynienia w kwocie 50.000 zł i wniosła o umorzenie postępowania w tym zakresie. Jednocześnie wniosła o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego z urzędu, oświadczając, że koszty te nie zostały zapłacone w całości ani w części. Pełnomocnik powódki wskazała, iż podstawy prawnej roszczenia o zwrot zajętych ruchomości upatruje w brzmieniu art. 344 k.c. Podała, iż pozwani, mimo, że nie posiadali tytułu wykonawczego przeciwko powódce wtargnęli do jej mieszkania i dokonali zajęcia wszelkich wartościowych przedmiotów stanowiących własność powódki. (pismo, k. 97-99)

Postanowieniem z dnia 03.08.2015 roku Sąd Rejonowy w Skierniewicach umorzył postępowanie w sprawie w zakresie żądania zadośćuczynienia w kwocie 50.000 zł. (postanowienie, k. 106)

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Skierniewicach P. P. wniósł o odrzucenie pozwu, ewentualnie o oddalenie powództwa w całości
i zasądzenie od powódki na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, według norm przepisanych. Żądanie odrzucenia pozwu, pozwany uzasadnił okolicznością zawisłości sprawy o to samo roszczenie między tymi samymi stronami przed Sądem Okręgowym w Łodzi w sprawie I C 211/15. Nadto pozwany wskazał, iż przeciwko I. L. prowadził egzekucję i przyznał, że w dniu 18.12.2014 roku asesor komorniczy B. R. dokonywał czynności egzekucyjnych w miejscu zamieszkania dłużniczki, tj. w S., przy ulicy (...) (lok. 102 i 103) (pismo, k. 111-113)

Pozwany I. P. C. i W. sp.j. z siedzibą w Ł. wniosła
o oddalenie powództwa w całości z uwagi na brak legitymacji procesowej biernej pozwanej I. P. C. i W. sp.j. z siedzibą w Ł. w niniejszej sprawie. Ponadto pozwany wniósł o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany zakwestionował powództwo w całości. Podał, że wierzycielem w sprawie Km 3280/14 jest Spółka (...) S.A., zaś Spółka (...). J. z siedzibą w Ł. nie ma żadnego związku z przedmiotem postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec I. L.. Niezależnie od powyższego w ocenie pozwanego powództwo – jako nieudowodnione - nie zasługuje na uwzględnienie. Pozwany podał, że powódka nie przedstawiła żadnych miarodajnych dowodów na potwierdzenie, że przysługuje jej jakiekolwiek prawo do zajętych przedmiotów. (pismo, k. 164-167)

Postanowieniem z dnia 19.10.2015 roku Sąd Rejonowy w Skierniewicach odmówił odrzucenia pozwu w sprawie, z uwagi na brak tożsamości niniejszej sprawy ze sprawą toczącą się przed Sądem Okręgowym w Łodzi w sprawie o sygnaturze I C 211/15. Przed Sądem Okręgowym toczyło się postępowanie o odszkodowanie stanowiące równowartość zabranych ruchomości. (postanowienie, k. 177)

Kolejny ustanowiony dla pozwanej pełnomocnik z urzędu wniósł o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu oświadczając, że nie zostały one pokryte w całości ani w części. (rozprawa z dnia 11.04.2017 roku, nagranie 01:31:36-01:32:44)

Sąd Rejonowy ustalił:

Powódka K. J. jest matką I. L.. (niesporne)

K. J. od 10.03.2009 roku jest właścicielem odrębnej własności lokalu mieszkalnego o numerze (...), składającego się z dwóch pokoi, kuchni, przedpokoju, łazienki o powierzchni użytkowej 50,47 m2, położonego w budynku wielorodzinnym o numerze 37 przy ulicy (...) w S., do którego przynależy piwnica o powierzchni 3,00 m ², z którym związany jest udział wynoszący (...) części w prawie użytkowania wieczystego do dnia 16 lutego 2081 roku działki gruntu o numerze 500, o powierzchni 7322 m2 oraz we własności wspólnych części budynku wielorodzinnego, którego segmenty oznaczone są numerami 31, 33, 35, 37, 39, 41 i 43. (umowa, k. 10-17)

W dniu 01.07.2013 roku powódka K. J. (wynajmująca) zawarła z I. L. (najemcą) umowę najmu, na mocy której powódka oddała I. L. w użytkowanie cały lokal o numerze (...), znajdujący się w budynku w S., przy ulicy (...), składającego z 3 pokoi, kuchni, łazienki, ubikacji, przedpokoju, o łącznej powierzchni 60,88 m ². Wynajmująca oddała najemcy do korzystania w/w opisany lokal wraz z urządzeniami (meblami, sprzętem RTV, sprzętem gospodarstwa domowe). Umowa najmu została zawarta na czas nieokreślony. (umowa, k. 51-52) Prawo własności do lokalu oznaczonego numerem (...), położonym na czwartej kondygnacji, w budynku mieszkalnym przy ulicy (...), składającym się z trzech pokoi, kuchni, przedpokoju, łazienki i wc, K. J. nabyła w dniu 15.10.2010 roku za cenę 120.000 zł od swojej córki I. L.. (umowa, k. 6-9)

W dniu 22.10.2014 roku do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Skierniewicach P. P. wpłynął wniosek (...) S.A. z siedzibą w W. przeciwko dłużnikowi I. L. o egzekucję kwoty 7.987,55 zł wraz z odsetkami ustawowymi. Jako sposób egzekucji wierzyciel oznaczył m.in. zajęcie i sprzedaż ustalonych na skutek przeprowadzonych czynności terenowych ruchomości stanowiących własność dłużnika, zajęcie wynagrodzenia za pracę dłużnika, zajęcie rachunków banków dłużnika. (wniosek, k. 115-118)

Postawą egzekucji był nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym wydany przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w W. II Wydział Cywilny
w sprawie II Nc 9583/14, zaopatrzony w klauzulę wykonalności na rzecz wierzyciela przeciwko dłużnikowi I. L.. (nakaz zapłaty, k. 119-120)

Pismem z dnia 22.10.2014 roku Komornik Sądowy – P. P. zawiadomił dłużniczkę I. L. o wszczęciu egzekucji Km 3280/14 z wniosku wierzyciela (...) S.A. z siedzibą w W.. (zawiadomienie, k. 131)

W dniu 18.12.2014 roku asesor B. R. w ramach egzekucji Km 3280/14 udał się do miejsca zamieszkania dłużniczki I. L. w celu zajęcia ruchomości. Czynności zajęcia rozpoczął o godzinie 12:30. Po przybyciu na miejsce czynności, tj. do S. pod adres J. M. 37 numer mieszkania (...), dłużniczka I. L., była obecna w domu. Dłużniczka zamieszkiwała w budynku tzw. „wieżowcu”. Wejście do dwóch lokali z klatki schodowej było przez jedne drzwi. Przez drzwi z klatki schodowej wchodziło się „przedpokoju”. Dopiero w tym przedpokoju znajdowały się drzwi wejściowej do lokalu nr (...). Czynności egzekucyjne rozpoczęły się od „awantury i szarpania uczestniczącego w czynnościach pełnomocnika wierzyciela”. Dłużniczka tarasowała wejście do mieszkań, bluźniła. Wobec powyższego wezwano asystę Policji. Drzwi od jednego z mieszkań były otwarte, zaś drugie mieszkanie zostało – na polecenie dłużniczki - zamknięte na klucz przez jej syna, który następnie schował klucze od tych drzwi. Po interwencji Policji, K. przystąpił do czynności i wszedł do pomieszczeń. Zarządził ich przeszukanie. Jedno mieszkanie zostało otworzone przez ślusarza. Zajęcie ruchomości nastąpiło w mieszkaniu, które początkowe było otwarte. O tym, że w tym mieszkaniu zamieszkiwała dłużniczka świadczyły okoliczności, tj. znajdująca się tam dokumentacja jej i jej syna, leki należące do dłużniczki, przedmioty codziennego użytku, torebka z jej dokumentami. W toku czynności egzekucyjnych zostały ujawnione dokumenty stwierdzające miejsce zamieszkania dłużniczki pod adresem S., ul. (...). W trakcie czynności egzekucyjnych stawił się S. L., który w swoim zachowaniu był agresywny. Dłużniczka została wezwana do otworzenia drugich drzwi, na skutek odmowy dłużniczki, zarządzono przymusowe ich otwarcie. Drzwi zostały otworzone o godzinie 14:25. W drugim otworzonym przez K. pomieszczeniu odnaleziono również dokumenty osobiste dłużnika, których wykonano dokumentację fotograficzną. W toku czynności pojawiła się powódka, która stwierdziła, że mieszkania są jej, ale potwierdziła, że córka – dłużniczka tu zamieszkuje. (protokół czynności, k. 140, zeznania świadka B. R. nagranie z dnia 24.03.2016 roku, 00:17:22-00:29:53; odtworzenie w dniu 11.04.2017 roku nagrania z czynności z płyty o numerze 006 datowanej na dzień 18.12.2014 roku, nagranie 00:09:31-00:36:21, odtworzenie nagrania z płyty o numerze 008 nagranie 00:51:18-01:00:39, odtworzenie nagrania z płyty o numerze 009 nagranie 01:01:02-01:11:40, k. 308-311, płyta z nagraniem – k. 306)

W miejscu zamieszkania dłużniczki asesor B. R. dokonał zajęcia ruchomości. Zajęte ruchomości obejmowały następujące przedmioty: rower S. A. (...), monitor LG, jednostkę centralną w czarnej obudowie, aparat fotograficzny K. wraz z ładowarką, S. S. X. Pm 0270, notebook A. P. 900 HD, konsolę XBOx 360 wraz z sesorem kinneckt i padem, kino domowe M. DVD, głośniki M., amplituner M. AV 500, telewizor P. (...) bez pilota, telefon Samsung C S02-ES, broń pneumatyczną z etui, gitarę akustyczną O. S., paralizator G.. Z wyjątkiem S. X. Pm 0270 właścicielem zajętych przez K. ruchomości została wskazana K. J.. K. nie zajął i nie zabrał w toku czynności innych ruchomości. (protokół zajęcia, k. 134-135, zeznania świadka B. R. nagranie z dnia 24.03.2016 roku, 00:17:22-00:29:53,odtworzenie w dniu 11.04.2017 roku nagrania z czynności z płyty o numerze 006 datowanej na dzień 18.12.2014 roku, nagranie 00:09:31-00:36:21, odtworzenie nagrania z płyty o numerze 008 nagranie 00:51:18-01:00:39, odtworzenie nagrania z płyty o numerze 009 nagranie 01:01:02-01:11:40, k. 308-311, płyta z nagraniem – k. 306)

Dłużniczka I. L. – w dniu zajęcia – złożyła skargę na wycenę ruchomości, dokonaną przez organ egzekucyjny. Do protokołu nie zgłosiła, że zajęto, czy zabrano inne przedmioty w toku czynności. (protokół czynności, k. 140)

Komornik Sądowy dokonał zawiadomienia o zajętych ruchomościach dłużnika oraz K. J.. (pismo, k. 141-142; pismo, k. 143-144)

K. J. utrzymuje się z świadczenia emerytalnego w wysokości 1700,09. (decyzja, k. 86 - koperta) Prowadzi gospodarstwo domowe razem z córką i jej synem. Córka I. L. utrzymuje się z świadczenia rentowego w wysokości 652,53 zł (decyzja, k. 85 - koperta) oraz z otrzymywanego świadczenia z funduszu alimentacyjnego (decyzja, k. 84 - koperta) Utrzymanie córki oraz jej syna spoczywa w istocie na powódce. (oświadczenie, k. 43-46)

Sąd Okręgowy w Łodzi nieprawomocnym wyrokiem z dnia 21 grudnia 2016 roku w sprawie I C 211/15 oddalił powództwo powódki K. J. przeciwko Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Skierniewicach o zapłatę oraz nie obciążył powódki koszami procesu. (wyrok – k. 294, uzasadnienie – k.295-302)

Sąd pominął dowód z przesłuchania świadka I. L., zgłoszony
w piśmie z dnia 08.02.2017 roku (pismo, k. 282) oraz dowód z przesłuchania stron postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2017 roku (nagranie – 01:26:32-01:31:36 k. 311). Zważyć trzeba, iż postanowieniem z dnia 15.06.2016 roku Sąd Rejonowy w Skierniewicach z wniosku pełnomocnika powódki dopuścił dowód z zeznań świadka I. L. oraz dowód z przesłuchania stron z ograniczeniem do przesłuchania powódki K. J. na okoliczność przebiegu zajęcia ruchomości w dniu 18.12.2014 roku. Przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka i przesłuchania powódki zostało zlecone Sądowi Rejonowemu w Sosnowcu Wydziałowi Cywilnemu. (postanowienie, k. 213) Termin posiedzenia został wyznaczony przez Sąd Rejonowy w Sosnowcu na dzień 1.09.2016 roku na godzinę 13:00. Wezwano na termin świadka I. L. oraz powódkę do osobistego stawiennictwa, pod rygorem pominięcia dowodu z jej przesłuchania. K. J. odebrała wezwanie na termin rozprawy w dniu 10.08.2016 roku (zawiadomienie, k. 253), natomiast przesyłka sądowa skierowana do I. L. wróciła do nadawcy jako „niepodjęta w terminie” (przesyłka sądowa, k. 251). Na wyznaczony przez Sąd Rejonowy w Sosnowcu termin rozprawy w dniu 1.09.2016 roku nikt się nie stawił (protokół rozprawy, k. 257). Również żadna z osób wezwanych nie złożyła wniosku o odroczenie terminu rozprawy, z uwagi na niemożność stawiennictwa przed Sądem Rejonowym w Sosnowcu. Mimo to, Sąd Rejonowy w Skierniewicach ponownie wezwał na termin rozprawy w dniu 11.04.2017 roku I. L.. Jednocześnie Sąd powiadomił pełnomocników stron, że na podstawie art. 242 k.p.c. został zastrzeżony ostateczny termin przesłuchania świadka I. L.. (zarządzenie, k. 280) Wezwanie na termin rozprawy zostało doręczone I. L. w dniu 25.01.2017 roku. Doręczenie nastąpiło pod adresem S., J. M. 37/103. (elektroniczne potwierdzenie odbioru, k. 290) Mimo powiadomienia I. L. nie stawiła się na termin rozprawy w dniu 11.04.2017 roku. Powyższe okoliczności przemawiają za uznaniem, że kolejne odraczanie rozprawy z uwagi na przełsuchanie tego świadka spowodowałby dalsze przedłużanie i tak długo toczącego się procesu i ostatecznie dowód ten podlegał pomięciu. Dodatkowo zważyć trzeba, iż świadek I. L. została zgłoszona na okoliczność przebiegu czynności zajęcia ruchomości, z kolei przebieg czynności zajęcia ruchomości odzwierciedlają nagrania video utrwalone przez pełnomocnika wierzyciela w dniu 18.12.2014 roku, które następnie zostały odtworzone na terminie rozprawy w dniu 11.04.2017 roku. Nagrania te w sposób pełny odzwierciedliły czynności egzekucyjne z dnia 18.12.2014 roku. W ocenie Sądu zeznania świadka nic nowego w tym zakresie, by nie wniosły. Powyższe przemawiało również za pominięciem tego dowodu.

Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2017 roku wydanym na rozprawie (nagranie – 01:26:32-01:31:36, k.311) Sąd oddalił wnioski dowodowe w postaci dopuszczenia dowodu z zeznań świadków G. S. i G. N. w oparciu o art. 227 k.p.c. i 217 § 2 k.p.c. Po pierwsze, wnioski te wobec przeprowadzenia w toku postępowania dowodów nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Świadkowie powyżsi zostali zgłoszeni na okoliczność własności rzeczy objętych pozwem. Własność ta nie była co do zasady kwestionowana przez pozwanych. Po wtóre, wobec oceny, o czym będzie jeszcze mowa niżej, że czynności przeprowadzone przez K. były prawidłowe i zgodne z prawem potwierdzenie własności tych rzeczy nie wpłynęłoby na ostateczne rozstrzygnięcie sprawy.

Po drugie, wnioski te zgłoszone zostały dopiero w piśmie procesowym w dniu 25.11.2016 roku. (k. 274) Jak stanowi art. 217 § 2 k.p.c. Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich we właściwym czasie bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności. Nie zostało usprawiedliwione, dlaczego wnioski te zostały zgłoszone dopiero pod koniec postępowania w sprawie, ani nie zostały wykazana żadne inne wyjątkowe okoliczności. Już na początku procesu Sąd, po ustanowieniu pierwszego pełnomocnika z urzędu, wezwał go do zajęcia stanowiska w sprawie i zgłoszenia wniosków dowodowych. Ich dopuszczenie spowodowałby także zwłokę w postępowaniu.

Sąd Rejonowy zważył:

Powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu w całości.

Postępowanie w niniejszej sprawie koncentrowało się wokół kwestii oceny zasadności żądania zwrotu powódce zajętych przedmiotów w toku egzekucji Km 3280/14 prowadzonej wobec I. L.. Żądaniem zwrotu objęte zostały następujące ruchomości: notebook A. z futerałem, komputer PC z monitorem, paralizator, X., X. K., 4 kasety viedeo z nagraniami oraz 5 czystych, płyty z oprogramowaniem do komputera W. (...) bit, rower (...), telewizor LG z pilotem, pilot do telewizora Samsung, pilot do dekodera z (...), aparat fotograficzny K., karta pamięci do aparatu SD o pojemności 2 Gb, ładowarka do aparatu, telefony komórkowe na Sp. z o.o. Pomoc (...). z siedzibą w S., X. Z (z pudełkiem i kartą gwarancyjną), Samsung G., dwa telefony nokia lumia 635, trzy ładowarki do telefonów z wejściem do USB, gitara akustyczna, kamera internetowa firmy (...), wiatrówka, 200 zł w gotówce, złotego łańcuszka z Matką Boską, laptopa H. (...) S..

Pełnomocnik powódki wskazał, jako podstawę żądania powództwa art. 344 § 1 k.c., który stanowił, że przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń. Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym, chyba że prawomocne orzeczenie sądu lub innego powołanego do rozpoznawania spraw tego rodzaju organu państwowego stwierdziło, że stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem.

W ocenie powódki, naruszenie posiadania w niniejszej sprawie polegało na wkroczeniu przez osobę, która nie była do tego uprawniona w sferę jej posiadania. Podała, że pozwani nie dysponowali tytułem wykonawczym przeciwko powódce, a mimo to „wtargnęli” do jej mieszkania i dokonali zajęcia wszelkich wartościowych przedmiotów stanowiących własność powódki i będących w jej posiadaniu, mimo że to nie ona jest dłużniczką w sprawie egzekucyjnej.

Argumentacja powódki nie znalazła potwierdzenia w materialne zgromadzonym w aktach sprawy. Na gruncie niniejszej sprawy kwestię „samowolnego” naruszenia posiadania należy badać w kontekście przepisów dotyczących postępowania egzekucyjnego.

W pierwszej kolejności wskazać trzeba, iż pozwany Komornik Sądowy – P. P. prowadził egzekucję w sprawie Km 3280/14 przeciwko I. L. – córce powódki K. J.. Podstawą prowadzonej egzekucji był tytuł wykonawczy obejmujący nakaz zapłaty z dnia 26.03.3014 roku, sygn. akt II Nc 9583/14 pochodzący z Sądu Rejonowego dla Warszawy M. w W. wystawiony wobec I. L.. Wniosek egzekucyjny obejmował również egzekucję z ruchomości dłużniczki. Zatem K. uprawniony był do poszukiwania i zajęcia ruchomości dłużnika. Stosownie do art. 845 § 2 k.p.c. K. jest uprawniony do zajęcia ruchomości dłużnika będących w jego władaniu (art. 845 § 2 k.p.c.). Zajęte przedmioty były we włądaniu dłużniczki I. L., gdyż zajęte zostały w miejscu jej przebywania i zamieszkania. Zajęcie przedmiotów nastąpiło w jedynym tylko lokalu, tym którym niewątpliwe zamieszkiwała dłużniczka. Zauważenia wymaga, że można było przyjąć, że dłużniczka de facto przebywała w obu lokalach, gdyż zastępowała ona drzwi prowadzące do obu lokali. Przemawiają za tym również informacje zebrane przez K. podczas przeszukania lokali. Ujawniono znajdująca się dokumentację dotyczącą dłużniczki i jej syna, jej leki, przedmioty codziennego użytku, torebkę z jej dokumentami. Zważyć również trzeba, iż miejsce zamieszkania dłużniczki pod adresem S., ul. (...) wynika z danych zgłoszonych przez dłużniczkę do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (wydruk, k. 130) Z w/w wydruku wynika, iż dłużniczka pod adresem S., ul. (...) w okresie 06.07.2012 – 31.10.2012 roku działalność gospodarczą pod firmą (...). Z kolei od 01.08.2013 roku dłużniczka – w oparciu o umowę najmu lokalu mieszkalnego – zamieszkuje pod adresem S., ulica (...) lok. 103. (umowa, k. 51-52) K. po przybyciu na miejsce czynność zastał na miejscu dłużniczkę, zaś czynności egzekucyjne dokonywane były w jej obecności. Jak wynika z odtworzonego nagrania czynności dłużniczka z jednej strony twierdziła, że „drzwi są jej”, z drugiej, że nie zamieszkuje w lokalach, gdyż należą do matki, wreszcie, że przyjechała na święta, bądź, że przebywa w lokalach jedynie czasowo. Już tylko ze tej przyczyny twierdzenia dłużniczki należy ocenić jako niewiarygodne. Zmieniała ona zdanie, co do okoliczności przebywania w lokalach kilkukrotnie na przestrzenia ponad 2 godzin czynności. Wobec powyższego K. słusznie dokonał zajęcia ruchomości, które pozostały we władaniu dłużniczki – I. L.. W niniejszej sprawie brak jest podstaw do uznania, że samowolnie zostało naruszone zostało posiadanie powódki na skutek zajęcia ruchomości.

W tym miejscu wskazać trzeba, iż powódka domagając się ochrony sądowej prawa własności do zajętych ruchomości, wytoczyła przed tut. Sądem Rejonowym powództwo o zwolnienie spod egzekucji zajętych ruchomości. Niniejsza sprawa zarejestrowana została pod sygnaturą akt I C 21/15 i została prawomocnie zakończona na skutek zwrotu pozwu w oparciu o art. 130 § 2 k.p.c. Niewątpliwie zainicjonowane postępowanie o zwolnienie spod egzekucji ruchomości, gdyby zostało uwzględnione, wykazałoby, czy egzekucja skierowana do ruchomości objętych żądaniem wydania, nastąpiła z naruszeniem jej praw. Skutkowałoby zwolnieniem przedmiotów spod egzekucji, co jednak nie stwierdzałoby automatycznie nieprawidłowości czynności K.. W ocenie Sądu pomimo, że art. 841 k.p.c. statuuje szczególny rodzaj powództwa, tj. powództwo o zwolnienie zajętych przedmiotów spod egzekucji, to nie sposób odmówić powódce drogi sądowej dochodzenia zwrotu przedmiotów na zasadach ogólnych prawa cywilnego. Dlatego Sąd jako podstawę prawną żądania zwrotu ruchomości wskazanych w pozwie rozważył art. 344 k.c., kwalifikując jej żądanie określone jako zwrot ruchomości jako roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego. Podstawy prawnej roszczenia powódki nie mógł stanowić także art. 222 § 1 k.c., K. jest uprawniony do zajęcia rzeczy niestanowiących własności dłużnika, jeżeli wierzyciel o to wnosi i jeżeli są one we władaniu dłużnika. Jest do tego uprawniony na mocy obowiązujących przepisów, które statuują szczególnego rodzaju domniemanie, że jeżeli dłużnik włada rzeczą to jest jej właścicielem i dlatego można dokonać jej zajęcia.

Podstawy odpowiedzialności odszkodowawczej K. nie można znaleźć także w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2016 r., poz. 1138). Na jego mocy K. jest obowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu czynności. W sprawie nie ustalono, aby działania komornika były niezgodne z prawem.

W rozpoznawanej sprawie nie zostało także dowiedzione, aby K. poza zajętymi ruchomościami zajął i zabrał jakiekolwiek inne rzeczy, o których mowa w pozwie. Brak na powyższe dowodów. Powyższego nie ujawnia także nagranie czynności, które obejmuje całość czynności podjętych w miejscu przebywania dłużniczki od samego początku do opuszczenia przez K. lokali.

Stwierdzić trzeba, iż wytoczenie powództwa w stosunku do (...) C. P. i W. Sp. J. w Ł. (tak powódka oznaczyła drugiego pozwanego w sprawie) nie znalazło uzasadnienia w okolicznościach niniejszej sprawy. Jednoznacznie wskazać trzeba, iż wierzycielem wobec dłużnika I. L. jest spółka (...) S.A. z siedzibą w W.. Niniejsze wynika wprost z treści tytułu wykonawczego wydanego w postępowaniu przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa w W. w sprawie II Nc 9583/14. Nie sposób uznać, aby pozwana spółka jawna w jakikolwiek sposób naruszyła posiadanie, czy własność, bądź była w posiadaniu rzeczy objętych pozwem. Na marginiesie zauważenia wymaa, że nawet prawidłowe oznaczenie pozwanego jako (...) S.A. w W., nie zmieniłoby wyniku niniejszej sprawy. Wierzycielowi nie sposób zarzucić żadnego uchybienia w tym zakresie w ramach prowadzonej egzekucji Km 3280/14.

Wobec powyższego powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Sąd nie obciążył powódki kosztami procesu w oparciu o zasadę słuszności wynikającą z art. 102 k.p.c. Stosownie do tego przepisu w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis ten spełnia funkcję ochronną dla strony przegrywającej. Daje on możliwość odstąpienia – w szczególnie uzasadnionych wypadkach – od obciążenia strony przegrywającej obowiązkiem zwrotu kosztów procesu stronie wygrywającej. W niniejszej sprawie Sąd uwzględnił fakt, iż powódka znajduje się w trudnej sytuacji majątkowej i życiowej. Jest osobą starszą, cierpi na schorzenia zdrowotne, o czym świadczy konieczność zakupu lekarstw. Utrzymuje się z świadczenia emerytalnego. Nie bez znaczenia ma okoliczność, że w istocie na utrzymaniu powódki jest jej córka I. L. oraz wnuk P. L.. Tym samym sytuacja majątkowa i życiowa powódki przemawia za odstąpieniem od obciążenia jej kosztami procesu. Nie sposób także nie zauważyć, że powódka emocjonalnie podchodziła do sprawy, o czym świadczą jej pisma procesowe. Żądanie zwrotu rzeczy zgłosiła w skardze na czynność komornika. Subiektywnie powódka poczuła się urażona czynnościami K. i w jej ocenie były one pozbawione podstaw prawnych.

W toku niniejszego postępowania, powódka – na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Skierniewicach z dnia 02.04.2015 roku – korzystała z pomocy pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata C. Ś.. Z tego tytułu Sąd przyznał na rzecz w/w adwokatowi kwotę 2.952 zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, a której to koszty nie zostały opłacone. Opłata ta została ustalona w oparciu o § 6 pkt 5 w zw. z § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 roku. (Dz. U. Nr 163, poz. 1348) Stawka minimalna w kwocie 2.400 zł, ustalona w oparciu o wskazaną przez powódkę wartość przedmiotu sporu (z uwzględnieniem, że ustanowienie tego pełnomocnika miało miejsce po umorzeniu postępowania o zapłatę kwoty 50.000 zł), podwyższona następnie o stawkę podatku od towarów i usług (tj. kwotę 552 zł) łącznie uczyniła kwotę 2.952 zł. Tym samym kwotę 2.952 zł należało przyznać i wypłacić w/w pełnomocnikowi ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Skierniewicach.

SSR. M. W.