Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 392/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Wachłaczenko

Protokolant: st. sekr. sąd. Lidia Śnieg

w obecności Asesora Prokuratury Rejonowej w Kaliszu K. R.,

po rozpoznaniu w dniu 18.10.2016r. 22.11.2016r., 6.12.2016r.

sprawy J. B., s. W. i M. zd. N., ur. (...) w O.,

oskarżonemu o to, że:

w dniu 02 sierpnia 2015r. w K. J. B. kierował na drodze publicznej w strefie ruchu lądowego, samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,54 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

tj. o czyn z art. 178a§1 k.k.

1.  na podstawie art. 66§1 k.k. i art. 67§1 k.k. postępowanie karne prowadzone wobec oskarżonego J. B. o czyn z art. 178a § 1 k.k. warunkowo umarza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata,

2.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 (jednego) roku,

3.  na podstawie art. 63§2 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 2 sierpnia 2015r.,

4.  na podstawie art. 67 §3 k.k. w zw. z art. 43a§ 1 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 500 (pięciuset) złotych tytułem świadczenia pieniężnego,

5.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 512,50 (pięciuset dwunastu 50/100) złotych.

UZASADNIENIE

W dniu l sierpnia 2015 r. oskarżony J. B. wraz ze znajomymi, tj. A. K., M. K., B. W. pojechali na dyskotekę odbywającą się w miejscowości J., gmina O.. Pojechali tam samochodem marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...), którym kierował J. B..

Około godziny 23.00 w dniu l sierpnia 2015 r. M. K. skontaktowała się z matką M. B. i poprosiła o odebranie ich z dyskoteki. M. B. miała przyjechać z W. B. tak by można było wracać dwoma samochodami. Z niewiadomych przyczyn oskarżony i jego znajomi nie poczekali na przyjazd M. B.. J. B. wyszedł wcześniej z dyskoteki i zasnął w samochodzie. A. K. wyjął kluczyki ze schowka i odjechał samochodem oskarżonego w kierunku O., a następnie K.. Kiedy ok. godz. 4.40 wracali z dyskoteki, samochodem kierował A. K.. Na ulicy (...) w K. zauważyli nadjeżdżających z przeciwnego kierunku M. B. (uprzednio K.) oraz W. B.. Wtedy A. K. postanowił zawrócić i pojechać za matką. W tym celu skręcił w lewo i wykonując manewr zawracania wjechał we wjazd do posesji oznaczonej 161. Wjeżdżając spowodował wysunięcie bramy z szyn. Spowodowało to hałas, który zaalarmował właścicielkę posesji M. S.. M. S. poprosiła męża, by ten sprawdził co się stało. W tym czasie oskarżony i A. K. wysiedli z samochodu i sprawdzali, czy doszło do jakichkolwiek uszkodzeń, a M. K. dzwoniła do matki. Kiedy zobaczyli nadchodzącego mężczyznę wsiedli do samochodu z tym, że teraz J. B. kierował samochodem. Wycofał on z wjazdu i przejechał na przeciwna stronę ulicy. W. S. pobiegł za samochodem. Kiedy ten znajdował się na poboczu przeciwnej strony drogi, W. S. wyjął kluczyki ze stacyjki obawiając się, że kierowca chce uciec z miejsca zdarzenia. Wtedy wszyscy wysiedli z samochodu. Następnie na miejsce przyjechała M. B. oraz wkrótce potem patrol policji wezwany przez K. M. (1) przebywającego w miejscu zamieszkania W. i M. S.

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego - k. 165v., zeznania M. S. - k. 166, 9-11, 128v., zeznania W. S. - k. 166v., 2-14, 52-55v., 123v., częściowo zeznania M. B. k. 166v.,-167, 16-17v., częściowo zeznania W. B. - k. 167v., częściowo zeznania A. K. - k. 167v.-168, częściowo zeznania M. K. - k. 168, zeznania K. M. (2) - k. 88a, wykaz połączeń -k. 95).

W patrolu tym byli funkcjonariusze K. F. oraz M. F.. W. S. wskazał policjantom osobę która kierowała przedmiotowym pojazdem. Był to J. B.. Natomiast M. B. twierdziła, że to ona kierowała tym samochodem. Policjanci dokonali kontroli stanu trzeźwości oskarżonego. Badania przeprowadzone o godzinach 05.45 oraz 6.13 wykazały odpowiednio 0,54 i 0,50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Zatrzymano oskarżonemu prawo jazdy

(dowód: zeznania M. S. - k. zeznania M. S. - k. 166, 9-11, 128v., zeznania W. S. - k. 166v. 12-14, 52-55v., 123v.,zeznania M. B. k. 166v.,-167, 16-17v.„ 123v., -124, 128v.-129, zeznania W. B. - k. 167v., 57, zeznania M. K. - k. 168, 67v., zeznania B. W. - k. 191,

71)zeznania świadka K. F. - k. 168v., 77, M. F. - k. 168v.; 80, protokół badania trzeźwości - k. 34, postanowienie - k. 25).

J. B. ma 19 lat. Ma wykształcenie zawodowe. Z zawodu jest mechanikiem samochodowym. Nie ma majątku większej wartości. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Pracuje i zarabia około 1800 zł miesięcznie. Nie był karany (dane osobowe - k. 49, 165, karta karna-k. 130).

J. B. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż w żadnym momencie w drodze z J. do K. nie kierował pojazdem marki V. (...) o numerach rejestracyjnych (...). Nie podtrzymał wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym, w których podał, że jego samochodem w dniu 2 sierpnia 2015 r. kierowała M. B. (k. 165v.). W ocenie Sądu na wiarę zasługują wyjaśnienia oskarżonego w takim zakresie w jakim wyjaśnił on, że nie kierował pojazdem na odcinku drogi od J. (od czasu wyjazdu z dyskoteki) do uderzenia w bramę posesji nr (...) położonej w K. przy ul. (...). Trzeba podkreślić, iż inicjatorką działań polegających na wskazaniu innej osoby niż faktycznie kierująca samochodem, była M. B. - matka A. K.. Nie miała ona powodów, by „kryć" J. B.. Miała natomiast powody by chronić syna przed odpowiedzialnością karną, a to z uwagi na skazanie A. K. w sprawie II K 112/14 Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim. W sprawie tej za czyn z art. 288 § l k.k. A. K. została wymierzona kara 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata liczony od 20 maja 2014 r. W okresie próby A. K. został oddany również pod dozór kuratora. Zatem logiczne jest wyjaśnienie M. B. usprawiedliwiające złożenie nieprawdziwych zeznań, chęcią ochrony syna przed konsekwencjami naruszenia prawa w okresie próby. M. B. przyznała, iż informowała o treści zeznań świadków oraz oskarżonego. Potwierdził to również oskarżony. Zeznania świadków M. B., M. K., A. K., B. W. oraz wyjaśnienia oskarżonego J. B. noszą cechy takiego uzgadniania, wykazują zbieżność w tych samych elementach jak np. fragmenty dotyczące utraty z pola widzenia samochodu którym miał kierować W. B..

Z tych przyczyn Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków M. K., A. K. oraz B. W. złożonym w postępowaniu przygotowawczym jakoby przedmiotowym pojazdem kierowała M. B.. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków M. K., B. W. i A. K. jakoby w dniu 2 sierpnia 2015 r. na ulicy (...), podczas wyjeżdżania z posesji nr (...) pojazdem nie kierował J. B.. W tej części zeznania świadków ale również wyjaśnienia oskarżonego stoją w sprzeczności z zeznaniami W. S.. Na rozprawie w dniu 18 października 2016 r. W. S. nie potrafił rozpoznać kierującego w dniu 2 sierpnia 2015 r., w szczególności nie potrafił rozpoznać, czy to J. B. kierował V. (...). Zauważyć należy, iż świadek składał zeznania po ponad roku od zdarzenia. Z uwagi na to, iż doszło tylko do wyskoczenia bramy z szyn, co było do naprawienia we własnym zakresie nie domagał się żadnego odszkodowania, dla świadka ta sprawa była zakończona. Istotne zatem jest zachowanie tego świadka bezpośrednio po zdarzeniu. Jak wynika z zeznań W. S., gdy wyciągał kluczyki ze stacyjki samochodu, za kierownicą siedział mężczyzna, a nie kobieta, co wyklucza M. B. jako kierującą samochodem WV Golf. Patrol policji przyjechał na miejsce krótko po zdarzeniu, gdyż wcześniej patrolowali ulicę (...) w kierunku O.. Zgodnie z

zeznaniami zarówno W. S. jak i funkcjonariuszy Policji K. F. oraz M. F., W. S. wskazywał tylko na jedną osobę, jako kierującą V. (...). Świadczy o tym również fakt, iż badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu został poddany tylko J. B. oraz podająca się jako kierująca pojazdem M. B.. Dlatego Sąd nie dał wiary zeznaniom M. B. złożonym na rozprawie w dniu 18 października 2016 r. jakoby świadek W. S. wskazywał funkcjonariuszom różne osoby jako kierujące przedmiotowym samochodem. W ocenie Sądu, gdyby tak było nie byłoby przeszkód, by zbadać zawartość alkoholu również u tych innych osób rzekomo wskazywanych przez W. S.. Również świadek zeznał na rozprawie, iż skoro bezpośrednio po zdarzeniu kogoś wskazał to był pewny wyboru. Temu zapewnieniu Sąd dał wiarę. Świadek widział kierującego z bliska, świadek nie miał powodów by wskazywać przypadkową osobę, nie znał oskarżonego wcześniej, nie był z nim w konflikcie. W ocenie Sądu w aktach sprawy brak jest dowodów wskazujących, iż to J. B. kierował V. (...) od momentu wyjazdu z dyskoteki. Niewątpliwie jednak postanowił wykorzystać sytuację, iż to M. B. przekonana, iż syn kierował przedmiotowym pojazdem przez cały czas usiłowała przekonać wszystkich, iż to ona kierowała tym pojazdem.

Sąd dał wiarę dokumentom zgromadzonym w aktach sprawy ponieważ nie ujawniły się żadne okoliczności nakazujące odmówić wiary tym dowodom.

Zgodnie z treścią art. 178a § l k.k. karze podlega ten kto znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym. Dolna granica stanu nietrzeźwości została określona w art. 115 § 16 k.k. i wynosi ona 0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. J. B. kierując samochodem marki V. (...) o numerach Rejestracyjnych (...) na ul. (...) w K. od wjazdu do posesji nr do momentu zaparkowania pojazdu na poboczu ul. (...) po stronie przeciwnej ulicy, znajdując się w tym samym czasie w stanie nietrzeźwości - 0,54 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu wypełnił znamiona czynu zabronionego opisanego w art. 178a § l k.k. Oskarżony dopuścił się tego czynu umyślnie. Nie miał żadnych podstaw, by przypuszczać, że jest trzeźwy. Sąd nie dopatrzył się okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu oskarżonego.

Zgodnie z treścią art. 66 § l k.k. sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa.

W niniejszej sprawie okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości.

W ocenie Sądu, wina oskarżonego i stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie jest znaczna. Sąd uznał, iż niewątpliwy fakt; iż tego typu czyny są popełniane nagminnie nie może być głównym kryterium oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu. Sąd uwzględnił również następujące okoliczności. Oskarżony kierował samochodem jedynie na bardzo krótkim - kilkudziesięciometrowym odcinku drogi. W ocenie Sądu nie można przypisać oskarżonemu zamiaru ucieczki z miejsca zdarzenia. W. S. zabrał kluczyki oskarżonemu, ale zaznaczyć trzeba, że z pewnością był zdenerwowany tą sytuacją i zachowanie oskarżonego mógł odebrać jako chęć ucieczki. Gdyby oskarżony kierował pojazdem z prędkością, która sugerowałaby zamiar zbiegnięcia, to świadek nie miałby możliwości dogonienia samochodu, otworzenia drzwi i wyciągnięcia kluczyków ze stacyjki. Zamiarowi zbiegnięcia przeczy także miejsce zatrzymania samochodu - poza pasem jezdni, w

okolicach zatoczki autobusowej. Oskarżony nie był uprzednio karany. W czasie trwania
postępowania uzyskał wykształcenie zawodowe. Podjął pracę. Sprawuje również opiekę nad
poważnie chorym ojcem. W ocenie Sądu te wszystkie okoliczności przemawiają za tym, iż
przypisane oskarżonemu J. B. zachowanie było jednorazowym naruszeniem
prawa i pozwalają założyć, iż mimo niewymierzenia mu kary w rozmiarze przewidzianym w
art. 178a § l k.k. oraz środka karnego przewidzianego w rozmiarze w art. 42 § 2 k.k.
oskarżony nie popełni w przyszłości podobnego czynu. Dlatego na podstawie art. 66 § l k.k.
i art. 67 § l k.k., Sąd warunkowo umorzył postępowanie prowadzone wobec J. B.
o czyn z art. 178a § l k.k. na okres próby wynoszący 2 lata. Jest to okres pozwalający
zweryfikować tę pozytywna prognozę założoną wobec oskarżonego. Jednocześnie na
podstawie art. 67 § 3 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz kierowania wszelkimi
pojazdami mechanicznymi w strefie ruchu lądowego na okres l roku liczony od 2 sierpnia
2015 r. - art. 63 § 4 k.k. (omyłkowo w treści wyroku § 2). Określając czas trwania tego zakazu
Sąd kierował się także niezbyt dużym stanem upojenia alkoholowego w trakcie kierowania
samochodem. Nawiązka na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i oraz Pomocy
Postpenitencjarnej w kwocie 500 zł ma spełnić dodatkowo cele wychowawcze i
zapobiegawcze.

Oskarżony został również obciążony na podstawie art. 627 k.p.k. kosztami sądowymi w kwocie 512,50 zł. Poniesienie tych kosztów nie przekracza możliwości finansowych oskarżonego.