Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 801/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Kosiński

Protokolant: Marta Czapska

w obecności oskarżyciela Prokuratora Joanny Szczęśniak i oskarżyciela skarbowego Przemysława Kwiatkowskiego

po rozpoznaniu dnia 20 czerwca 2016 r. , 08 lipca 2016 r. , 22 września 2016 r. , 02 listopada 2016 r. , 16 grudnia 2016 r. , 31 stycznia 2017 r. i 28 marca 2017 r. na rozprawie w Legionowie sprawy :

1.  M. C. , córki G. i J. z domu K., ur. (...) w W.

oskarżonej o to, że :

I. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności w okresie od 6 maja 2013r. (tj. trzeci dzień po odebraniu wezwania dnia 2 maja 2013r.) co najmniej do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów tj. do dnia 15 listopada 2013r., pracownikowi Urzędu Skarbowego w L. przy ul. (...) jako osobie uprawnionej do przeprowadzenia kontroli podatkowej na podstawie imiennego upoważnienie do przeprowadzenia kontroli w zakresie nadzoru podatkowego, udaremniała wykonanie czynności służbowych w ten sposób, że nie okazała dokumentów podatkowych firmy podległych kontroli podatkowej za maj i wrzesień 2009r. i tym samym utrudniała przeprowadzenie kontroli podatkowej w firmie (...) w zakresie ustalenia prawidłowości rozliczeń z budżetem państwa w podatku od towarów i usług za maj i wrzesień 2009 r.

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 1 k.k.s.

II. prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą przy ul. (...), M. R., (...)-(...) L. będąc podatnikiem podatku od towarów i usług, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności w okresie od czerwca 2009 r. do października 2009 r. ,złożyła do Urzędu Skarbowego w L. przy ul. (...), deklaracje (...) za okres rozliczeniowy maj i wrzesień 2009r. i podała w nich nieprawdę w części dotyczącej podatku naliczonego, obniżając podatek należny o naliczony na podstawie nie odzwierciedlających obrotu gospodarczego fikcyjnych faktur VAT :

-

nr (...) z dnia 28.05.2009r. sygnowana nazwa wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 71.000zł, VAT 15.620 zł ;

- nr (...) z dnia 21.09.2009r. sygnowana nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 30.000 zł, VAT 6.600 zł., oraz

-

nr (...) z dnia 30.09.2009 r. sygnowana nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 32.000zł, VAT 7.040 zł

i działaniem tym, polegającym na zmniejszeniu zobowiązań podatkowych podmiotu (...), naraziła podatek od towarów i usług na uszczuplenie w kwocie nie mniejszej niż 29.260 zł.

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art 62 § 2 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s.

2.  J. C. , syna J. i E. z domu M., ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że :

III. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności w okresie od 6 maja 2013 r. (tj. trzeci dzień po odebraniu wezwania dnia 2 maja 2013 r.) co najmniej do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów tj. do dnia 15 listopada 2013 r. pracownikowi Urzędu Skarbowego w L. z siedzibą przy ul. (...) jako osobie uprawnionej do przeprowadzenia kontroli podatkowej na podstawie imiennego upoważnienie do przeprowadzenia kontroli w zakresie nadzoru podatkowego, udaremniał wykonanie czynności służbowych w ten sposób, że nie okazał dokumentów podatkowych firmy podległych kontroli podatkowej za maj i wrzesień 2009 r. i tym samym utrudniał przeprowadzenie kontroli podatkowej w firmie (...) w zakresie ustalenia prawidłowości rozliczeń z budżetem państwa w podatku od towarów i usług za maj i wrzesień 2009 r.

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s. w zw. z art 9 § 1 k.k.s.

1.  Oskarżoną M. C. uniewinnia od popełnienia czynu zarzucanego jej w pkt. I zarzutów ;

2.  Oskarżoną M. C. uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego jej w punkcie II zarzutów i za to na podstawie 56 § 2 k.k.s. w zb. z art 62 § 2 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. skazuje , zaś na podstawie art. 56 § 1 k.k.s w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. wymierza jej karę grzywny w wysokości 100 ( sto ) stawek dziennych, określając wysokość stawki dziennej na kwotę 100 ( sto ) złotych;

3.  Oskarżonego J. C. uniewinnia od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. III zarzutów ;

4.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 k.k.s. zwalnia oskarżoną M. C. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

5.  Na podstawie art. 632 k.p.k. w zw. z art. 113 k.k.s. koszty postępowania odnośnie oskarżonego J. C. ponosi Skarb Państwa .

Sygn. akt II K 801/15

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżona M. C. prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą przy ul. (...) w miejscowości M. R., (...)-(...) L. i była podatnikiem podatku od towarów i usług. W okresie od czerwca 2009 r. do października 2009 r. oskarżona M. C. złożyła do Urzędu Skarbowego w L. przy ul. (...), deklaracje (...) za okres rozliczeniowy maj i wrzesień 2009 r.. W deklaracjach (...) M. C. podała w nieprawdę w części dotyczącej podatku naliczonego, obniżając podatek należny o naliczony na podstawie nie odzwierciedlających obrotu gospodarczego fikcyjnych faktur VAT nr (...) z dnia 28.05.2009 r. sygnowana nazwa wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 71.000 zł, VAT 15.620 zł , nr (...) z dnia 21.09.2009 r. sygnowana nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 30.000 zł, VAT 6.600 zł oraz nr (...) z dnia 30.09.2009 r. sygnowana nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 32.000 zł, VAT 7.040 zł . Działaniem tym , polegającym na zmniejszeniu zobowiązań podatkowych podmiotu (...) oskarżona M. C. naraziła podatek od towarów i usług na uszczuplenie w kwocie nie mniejszej niż 29.260 zł.

W roku 2009 firma (...) nie współpracowała z (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. i spółki te nie wykonywały na rzecz (...) żadnych usług wskazanych w tych fakturach . Ponadto z treści faktury VAT nr (...) (...) z dnia 21.09.2009 r. sygnowana nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 30.000 zł, VAT 6.600 zł wynika iż podstawą jej wystawienia była umowa za pośrednictwo za miesiące lipiec , sierpień i wrzesień 2009 r. ( k. 132 ) . Jednak oskarżona M. C. w imieniu (...) nie podpisała nigdy takiej umowy o współprace ( k. 280 - 282 ). Faktury VAT : nr (...) z dnia 28.05.2009 r. sygnowana nazwa wystawcy (...) Sp. z o.o. , nr (...) z dnia 21.09.2009 r. sygnowana nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o. oraz nr (...) z dnia 30.09.2009 r. sygnowana nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o. jako fikcyjne faktury kosztowe nie dokumentujące rzeczywistego obrotu gospodarczego zostały uzyskane przez oskarżonego J. C. – męża oskarżonej M. C. od P. P. . P. P. współpracował z A. G. i D. P. przy wystawianiu przez (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. fikcyjnych faktur VAT , które nie dokumentowały rzeczywistego obrotu gospodarczego. D. P. i A. G. otrzymywali wynagrodzenie za wystawienie takich fikcyjnych faktur VAT w wysokości 1 % brutto od wartości danej faktury od podmiotów na rzecz których takie fikcyjne faktury VAT były wystawiane . (...) nigdy nie zapłaciło (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. faktury VAT : nr (...) z dnia 28.05.2009 r. sygnowana nazwa wystawcy (...) Sp. z o.o. , nr (...) z dnia 21.09.2009 r. sygnowana nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o. oraz nr (...) z dnia 30.09.2009 r. sygnowana nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o.. Następnie w okresie od czerwca 2009 r. do października 2009 r. oskarżona M. C. złożyła do Urzędu Skarbowego w L. przy ul. (...), deklaracje (...) za okres rozliczeniowy maj i wrzesień 2009 r. obniżając podatek należny o naliczony na podstawie nie odzwierciedlających obrotu gospodarczego fikcyjnych w/w faktur VAT.

Na skutek zawiadomienia z Prokuratury Okręgowej w Białymstoku i (...) w B. o możliwości popełnienia przez oskarżoną M. C. przestępstwa skarbowego z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art 62 § 2 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s. Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. podjął decyzję o wszczęciu kontroli podatkowej wobec firmy (...). Kontrolę tą przeprowadzili pracownicy Urzędu Skarbowego w L. M. K. (1) i M. W. (1) w oparciu o upoważnienie do kontroli nr (...) (...) z dnia 05 marca 2013 r. . Kontrolę rozpoczęto w dniu 02 kwietnia 2013 r. i zakończono 03 września 2013 r. . W związku z faktem że wszelkie próby nawiązania kontaktu z oskarżoną M. C. były nieskuteczne w dniu 06 marca 2013 r. skierowano do oskarżonej pismo w trybie art. 284 § 3 Ordynaci podatkowej z wezwaniem do stawiennictwa w miejscu kontroli – w miejscu wykonywania działalności gospodarczej to jest przy ul. (...) w M. – miejscu prowadzenia działalności przez (...) po upływie dni 7 od otrzymania wezwania . Wezwanie to zostało doręczone zastępczo w dniu 02 kwietnia 2013 r. . W związku z czym w dniu 04 kwietnia 2013 r. w trybie art. 150 § 2 Ordynacji podatkowej wszczęto kontrole podatkową wobec oskarżonej M. C. z mocy prawa . W dniu 03 kwietnia 2013 r. Urząd Skarbowy w L. wezwał oskarżoną M. C. do przedłożenia dokumentacji niezbędnej do prowadzenia kontroli podatkowej . Korespondencja ta nie została odebrana przez oskarżoną i została zwrócona po podwójnej awizacji . Dopiero w dniu 02 maja 2015 r. skutecznie doręczono oskarżonej M. C. wezwanie do przedłożenia dokumentacji niezbędnej do prowadzenia kontroli podatkowej . Wezwanie to zostało jednak odebrane nie osobiście przez oskarżoną M. C. ale przez jej męża oskarżonego J. C. ( k. 59-64 ) . Oskarżony J. C. nie przekazał oskarżonej M. C. tego wezwania . Dlatego oskarżoną M. C. nie stawiła się do Urzędu Skarbowego w L. i nie podłożyła żadnej dokumentacji. W związku z powyższym pracownicy Urzędu Skarbowego w L. prowadzący ta kontrole udali się do biura (...) które do 31 października 2012 r. prowadziło dokumentację księgową (...) celem uzyskania dokumentacji księgowej tej firmy . W dniu 09 maja 2013 r. biuro (...) przesłało do Urzędu Skarbowego w L. rejestr dostaw i nabyć VAT za maj i wrzesień 2009 r. . Na podstawie tych dokumentów Urząd Skarbowy w L. przeprowadził tą kontrolę podatkową ( k. 59-64 ) . W toku tej kontroli podatkowej zarówno oskarżona M. C. , jaki i oskarżony J. C. nie skontaktowali się z Urzędem Skarbowym w L. i tym samym nie złożyli oświadczenia o odmowie dostarczenia dokumentacji księgowej (...). Po zakończeniu kontroli podatkowej został przez Urząd Skarbowy w L. sporządzony Protokół kontroli podatkowej ( k. 59-64 ).

Oskarżona M. C. ma ukończone 43 lat, jest bezrobotna ( nie prowadzi już działalności gospodarczej ) , ma na utrzymaniu 2 dzieci , nie leczy się odwykowo , leczy się psychiatrycznie, z informacji z Krajowego Rejestru Karnego ( k. 391 ) wynika iż nie była ona karana . Z opinii sądowo psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów w dniu 20 czerwca 2016 r. wynika iż u M. C. nie stwierdzono choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznano u niej zaburzenia adaptacyjne ( nerwicowe ) . Ten stan psychiczny oskarżonej M. C. odnośnie wszystkich zarzucanych jej czynów nie ograniczał, ani nie znosił jej zdolności rozpoznawania znaczenia czynów i zdolności pokierowania swoim postępowaniem. Oskarżona M. C. może brać udział w postępowaniu karnym i jest zdolna do prowadzenia obrony w sposób samodzielny i rozsądny ( k. 296-299 ) .

Oskarżony J. C. ma ukończone 44 lata, prowadzi działalność gospodarczą która nie przynosi jednak dochodów , ma na utrzymaniu żonę i 2 dzieci , nie leczy się odwykowo ani psychiatrycznie, z informacji z Krajowego Rejestru Karnego ( k. 392 ) wynika iż był on karany.

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : opinii sądowo - psychiatrycznej ( k. 296 - 299 ), karty karnej ( k. 274-276 , k. 391-392 ) , oraz dokumentów z wyodrębnionego zbioru dokumentów : zawiadomienia o naruszeniu przepisów ( k. 1-2 ) , rejestrów zakupów podatku VAT ( k. 12-19 ) , zawiadomienia o naruszeniu przepisów ( k. 54 ), pełniej informacji o postępowaniu kontrolnym ( k. 57-58 ) , protokołu kontroli podatkowej ( k. 59-64 ) , faktury VAT ( k. 131 , k. 132 , k. 133 ) , odpisu z KRS ( k. 134-136 ) , protokołu kontroli podatkowej ( k. 137-159 ) , odpisu z KRS ( k. 160-171 ), pisma US W. T. ( k. 172-173 ) , kopii deklaracji VAT 7 ( k. 222-225 ) , imiennego upoważnienia do kontroli ( k. 20 ) , notatki służbowej ( k. 11 ) , wezwania ( k. 3-4 , k. 5-6 , k. 7-8 , k. 9-10, k. 33-36 , k. 44-48 , k. 69-72 , k. 74 , k. 75-79 , k. 80-84 , k. 85-93 , k. 101- 106 ) , pisma z Policji ( k. 51 , k. 53 , k. 55-56 , k. 114 ) , karty karnej ( k. 226-227 ) , odpisu wyroku ( k. 220-221 ) oraz częściowo wyjaśnień oskarżonych : M. C. ( k. 119-120 wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 280-282 ) i J. C. ( k. 110-111 wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 282-286 ), zeznań świadków : D. P. ( k. 270 i k. 264-264v wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 356-357 ) , M. K. (2) ( k. 95-96 wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 375-376 ) i M. W. (2) ( k. 422 - 427 ) oraz częściowo z zeznań świadka A. G. ( k. 273 i k. 279 wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 412-414 ).

M. C. stanęła pod zarzutami , iż ;

I. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności w okresie od 6 maja 2013r. (tj. trzeci dzień po odebraniu wezwania dnia 2 maja 2013r.) co najmniej do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów tj. do dnia 15 listopada 2013r., pracownikowi Urzędu Skarbowego w L. przy ul. (...) jako osobie uprawnionej do przeprowadzenia kontroli podatkowej na podstawie imiennego upoważnienie do przeprowadzenia kontroli w zakresie nadzoru podatkowego, udaremniała wykonanie czynności służbowych w ten sposób, że nie okazała dokumentów podatkowych firmy podległych kontroli podatkowej za maj i wrzesień 2009r. i tym samym utrudniała przeprowadzenie kontroli podatkowej w firmie (...) w zakresie ustalenia prawidłowości rozliczeń z budżetem państwa w podatku od towarów i usług za maj i wrzesień 2009 r. to jest o popełnienia przestępstwa skarbowego z art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 1 k.k.s.

II. prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą przy ul. (...), M. R., (...)-(...) L. będąc podatnikiem podatku od towarów i usług, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności w okresie od czerwca 2009 r. do października 2009 r. ,złożyła do Urzędu Skarbowego w L. przy ul. (...), deklaracje (...) za okres rozliczeniowy maj i wrzesień 2009r. i podała w nich nieprawdę w części dotyczącej podatku naliczonego, obniżając podatek należny o naliczony na podstawie nie odzwierciedlających obrotu gospodarczego fikcyjnych faktur VAT :

-

nr (...) z dnia 28.05.2009r. sygnowana nazwa wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 71.000zł, VAT 15.620 zł ;

- nr (...) z dnia 21.09.2009r. sygnowana nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 30.000 zł, VAT 6.600 zł., oraz

-

nr (...) z dnia 30.09.2009 r. sygnowana nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 32.000zł, VAT 7.040 zł

i działaniem tym, polegającym na zmniejszeniu zobowiązań podatkowych podmiotu (...), naraziła podatek od towarów i usług na uszczuplenie w kwocie nie mniejszej niż 29.260 zł to jest popełnienia przestępstwa skarbowego z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art 62 § 2 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s.

J. C. stanął po zarzutem iż :

III. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności w okresie od 6 maja 2013 r. (tj. trzeci dzień po odebraniu wezwania dnia 2 maja 2013 r.) co najmniej do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów tj. do dnia 15 listopada 2013 r. pracownikowi Urzędu Skarbowego w L. z siedzibą przy ul. (...) jako osobie uprawnionej do przeprowadzenia kontroli podatkowej na podstawie imiennego upoważnienie do przeprowadzenia kontroli w zakresie nadzoru podatkowego, udaremniał wykonanie czynności służbowych w ten sposób, że nie okazał dokumentów podatkowych firmy podległych kontroli podatkowej za maj i wrzesień 2009 r. i tym samym utrudniał przeprowadzenie kontroli podatkowej w firmie (...) w zakresie ustalenia prawidłowości rozliczeń z budżetem państwa w podatku od towarów i usług za maj i wrzesień 2009 r. to jest popełnienia przestępstwa skarbowego z art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s. w zw. z art 9 § 1 k.k.s.

Oskarżona M. C. w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanych jej czynów ( k. 119-120 wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 280-282 ) . Oskarżona M. C. wyjaśniła iż w roku 2009 zajmowała się 3 letnim synem i sprawami jej firmy (...) zajmował się jej mąż oskarżony J. C. . Nie są jej znane firmy (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. i nie ma wiedzy by wystawione przez te firmy faktury VAT były fikcyjne . Oskarżona M. C. stwierdziła również że nie zna D. P. i A. G. . Z dalszych wyjaśnień oskarżonej M. C. wynika iż jej mąż J. C. nie przekazywał jej w okresie od 06 maja 2013 r. do dnia 15 listopada 2013 r żadnej korespondencji z Urzędu Skarbowego w L. , mimo iż zobowiązał się do przekazania tej korespondencji . O wszczęciu postępowania przez Urząd Skarbowy w L. dowiedziała się dopiero po wizycie w tym urzędzie . W 2013 roku przebywała głównie u swoich rodziców z uwagi na to że jej syn ciągle chorował .

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej M. C. zakresie w którym przyznała iż jej mąż J. C. w okresie od 6 maja 2013 r. do dnia 15 listopada 2013 r nie przekazał jej żadnej korespondencji z Urzędu Skarbowego w L. i w jakich okolicznościach dowiedziała się o prowadzonym przez ten urząd postępowaniu wobec jej firmy . Na wiarę zasługuje również ta część wyjaśnień oskarżonej M. C. w której stwierdził iż nie są jej znane firmy (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. oraz że nie zna D. P. i A. G. . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonej M. C. są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z wyjaśnieniami oskarżonego J. C. ( k. 110-111 wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 282- 286 ) i zeznaniami świadków : M. K. (2) ( k. 95-96 wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 375-376 ) i M. W. (1) ( k. 422 - 427 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz z dokumentami w postaci : wezwań ( k. 3-4 , k. 5-6 , k. 7-8 , k. 9-10, k. 33-36 , k. 44-48 , k. 69-72 , k. 74 , k. 75-79 , k. 80-84 , k. 85-93 , k. 101- 106 ) , pism z Policji ( k. 51 , k. 53 , k. 55-56 , k. 114 ) i protokołu kontroli podatkowej ( k. 59-64 ) .

Sąd nie dał w pozostałym zakresie wiary wyjaśnieniom oskarżonej M. C. zwłaszcza odnośnie faktu iż nie miała wiedzy że faktury VAT wystawione na rzecz jej firmy przez (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. były fikcyjne i nie dokumentowały rzeczywistego wykonania usług na rzecz jej firmy jako niejasnym , nielogicznym , wewnętrznie sprzecznym i nakierowanym na pomniejszenie winny swojej winy . Należy wskazać iż z zeznań świadka D. P. ( k. 270 i k. 264-264v wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 356-357 ) i A. G. złożonych w postępowaniu przygotowawczym ( k. 273 i k. 279 wyodrębnionego zbioru dokumentów ) wynika kategorycznie iż faktur wystawionych przez (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) nie dokumentowały rzeczywistego obrotu gospodarczego i były fakturami fikcyjnymi tak zwanymi fakturami kosztowymi. Oskarżona M. C. musiał mieć świadomość iż faktury te są fikcyjne zwłaszcza iż z treści faktury VAT nr (...) (...) z dnia 21.09.2009r. sygnowanej nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 30.000 zł, VAT 6.600 zł wynika iż podstawą jej wystawienia była umowa za pośrednictwo za miesiące lipiec , sierpień i wrzesień 2009 r. ( k. 132 ) . Natomiast z wyjaśnień oskarżonej M. C. w zakresie jakim Sąd dał im wiarę wynika iż nie są jej znane firmy (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. ( k. 280- 282 ) . Tym samym oskarżona M. C. nie podpisała żadnej umowy na pośrednictwo z (...) Sp. z o.o. która była podstawą wystawienia tej faktury VAT ( tak umowa nie została nigdy przedstawiona przez oskarżoną ) . Ponadto z wyjaśnień oskarżonej M. C. wynika iż nie miała żadnej wiedzy by (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. wykonywały na rzecz (...) jakiekolwiek usługi objęte tymi przedmiotowymi fakturami .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień oskarżonej M. C. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Oskarżony J. C. w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu ( k. 110-111 wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 282-286 ) . Oskarżony J. C. wyjaśnił iż w roku 2009 firma jego żony nie współpracowała z (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. ale z P. P. , który reprezentował te firmy . Oskarżony J. C. stwierdził iż on płacił gotówką na podstawie faktur wystawionych przez (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. za wykonane przez nie usługi . Następnie oskarżony J. C. opisał jak wyglądała w tym okresie działalność gospodarcza prowadzone przez jego firmę oraz firmę jego żony (...). W swoich dalszych wyjaśnieniach oskarżony J. C. opisał w jakich okolicznościach dowiedział się o wszczęciu postępowania kontrolnego wobec firmy (...) przez Urząd Skarbowy w L. oraz przyznał iż to on odebrał wezwanie z Urzędu Skarbowego w L. skierowane do jego żony M. C. . Z wyjaśnień oskarżonego J. C. wynika jednak iż nie przekazał on żonie tego wezwania ani innych dokumentów z Urzędu Skarbowego w L. które w imieniu żony odebrał i nie poinformował jej o wszczęciu postępowania kontrolnego przez Urząd Skarbowy w L. wobec jej firmy (...).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego J. C. w niewielkim zakresie w którym przyznał iż to on odebrał wezwanie z Urzędu Skarbowego w L. skierowane do jego żony – oskarżonej M. C. , jednak nie przekazał on żonie tego wezwania ani innych dokumentów z Urzędu Skarbowego w L. które w imieniu żony odebrał i nie poinformował jej o wszczęciu postepowania kontrolnego przez Urząd Skarbowy w L. wobec jej firmy (...). W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego J. C. są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z wyjaśnieniami oskarżonej M. C. ( k. 119-120 wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 280-282 ) i zeznaniami świadków : M. K. (2) ( k. 95-96 wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 375-376 ) i M. W. (1) ( k. 422 - 427 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz z dokumentami w postaci : wezwań ( k. 3-4 , k. 5-6 , k. 7-8 , k. 9-10, k. 33-36 , k. 44-48 , k. 69-72 , k. 74 , k. 75-79 , k. 80-84 , k. 85-93 , k. 101- 106 ) , pism z Policji ( k. 51 , k. 53 , k. 55-56 , k. 114 ) i protokołu kontroli podatkowej ( k. 59-64 ) .

Sąd nie dał w pozostałym zakresie wiary wyjaśnieniom oskarżonego J. C. zwłaszcza odnośnie części w której opisał jak wyglądała współpraca firmy jego żony (...) z (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. oraz że zawsze regulował faktury wystawiane prze te firmy płacąc gotówką jako niejasnym , nielogicznym , wewnętrznie sprzecznym i nakierowanym na pomniejszenie winny swojej żony M. C. odnośnie popełnienia przez nią czynu opisanego w pkt. II zarzutów . Należy wskazać iż Sąd nie dał w tym zakresie wiary wyjaśnieniom oskarżonego J. C. z takich samych powodów z jakich odmówił w tym zakresie wiary wyjaśnieniom oskarżonej M. C. . Ponadto należy wskazać iż oskarżony J. C. w swoich wyjaśnieniach w sposób odmienny niż A. G. i P. P. opisał jak wyglądała rzekoma współpraca firmy (...) z (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o.. Dodatkowo nie ma żadnych dowodów by (...) zapłaciła te przedmiotowe faktury. Z wyjaśnień oskarżonego J. C. wynika bowiem iż faktury te rzekomo opłacał gotówką za pośrednictwem P. P. . Jednak świadek P. P. stwierdził że firmy te nigdy mu nie zapłaciły mu za usługi jakie miał rzekomo wykonywać na ich zleceniem dla (...) ( k. 282-286 ) .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień oskarżonego J. C. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał w całości zeznaniom świadków : D. P., M. K. (2) i M. W. (1) jako jasnym dokładnym , spójnym , logicznym i korespondującym z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego .

Z zeznań świadka D. P. wynika iż faktur wystawionych przez (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) nie dokumentowały rzeczywistego obrotu gospodarczego i były fakturami fikcyjnymi tak zwanymi fakturami kosztowymi . Z zeznań świadka D. P. wynika iż przy wystawianiu tych fikcyjnych faktur VAT współpracował z A. G. i P. P. , jednak w związku z wystawieniem tych faktur nie były wykonywane fizycznie żadne usługi na rzecz (...) , a za wystawienie tych fikcyjnych faktur otrzymywali wynagrodzenie w wysokości 1 % wartości brutto wystawionej fikcyjnej faktury VAT ( k. 270 i k. 264-264v wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 356-357 ) .

Z zeznań świadka M. K. (2) wynika jak wyglądała jej praca w firmie (...) Sp. z o.o. w W. przy ul. (...) . Z zeznań tego świadka wynika iż oskarżony J. C. odbierał korespondencje z Urzędu Skarbowego w L. ( k. 95-96 wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 375-376 ).

Z zeznań świadka M. W. (1) – pracownika działu kontroli Urzędu Skarbowego w L. wynika jak wyglądało postępowanie kontrolne wobec firmy (...) i co było powodem jego wszczęcia . Z zeznań tego świadka wynika jak wyglądało doręczenia wezwań podczas tego postępowania dla tej firmy oraz w jaki sposób została uzyskana przez Urząd Skarbowy w L. dokumentacja księgowa firmy (...) na podstawie której przeprowadzono kontrolę ( k. 422 - 427 ) .

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadków są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Świadek A. G. w swoich zeznaniach w postępowaniu przygotowawczym wskazał iż faktur wystawionych przez (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) nie dokumentowały rzeczywistego obrotu gospodarczego i były fakturami fikcyjnymi ( k. 273 i k. 279 wyodrębnionego zbioru dokumentów ) .

Natomiast w swoich zeznaniach na rozprawie przed Sądem świadek A. G. wskazał iż był cichym wspólnikiem (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. , jednak faktury wystawione przez te firmy na rzecz (...) nie były fakturami fikcyjnymi i był wystawione za usługi wykonane przez te spółki na rzecz (...). Świadek A. G. nie był jednak w stanie wskazać jakie to był usługi i na czym współpraca miedzy tymi firmami miała polegać. Z zeznań świadka A. G. wynika iż to na pewno on podpisał fakturę z k. 131 . Ponadto zeznań świadka A. G. wynika iż P. P. na pewno osobiście nie wykonywał w imieniu firm (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. żadnych usług na rzecz (...) ( k. 412-414 ) .

Jeżeli chodzi o zeznania świadka A. G. - to zasługują na wiarę jego zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym ( k. 273 i k. 279 wyodrębnionego zbioru dokumentów ) . Na wiarę zasługuje również ta części zeznań świadka A. G. złożona na rozprawie przed Sądem w której przyznał iż to na pewno on podpisał fakturę z k. 131 oraz wskazał że P. P. osobiście nie wykonywał w imieniu firm (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. żadnych usług na rzecz (...) . W tym zakresie zeznania świadka A. G. są jasne , dokładne , spójne , logiczne i korespondują z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza zeznaniami świadka D. P. ( k. 270 i k. 264-264v wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 356-357 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę .

Nie zasługuje na wiarę natomiast pozostała część zeznań świadka A. G. złożonych na rozprawie przed Sądem zwłaszcza co do faktu iż faktury wystawione przez te firmy na rzecz (...) nie były fakturami fikcyjnymi i był wystawione za usługi wykonane przez te spółki na rzecz (...). W tym zakresie zeznania świadka A. G. są nie jasne , wewnętrznie sprzeczne i nakierowania pomniejszenie odpowiedzialności oskarżonej M. C. za popełniony przez nią czyny opisany w pkt II zarzutów aktu oskarżenia . Na wstępie oceniając zeznania świadka A. G. należy wskazać iż zeznania te w pozostają w sprzeczności z zeznaniami które złożył on w postępowaniu przygotowawczym a które to zeznania z postępowania przygotowawczego ściśle korespondują z zeznaniami świadka D. P. ( k. 270 i k. 264-264v wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 356-357 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę . Ponadto należy wskazać iż świadek A. G. nie był w stanie loginie wyjaśnić jakie usługi miały być wykonywane i na czym polegała współpraca między (...) a (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o.. Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość zeznań świadka A. G. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Natomiast świadek P. P. w swoich zeznaniach złożonych na rozprawie przed Sądem początkowo wskazał iż sam osobiście w imieniu (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. , w których jednak nie był zatrudniony i nie pobierał od nich żadnego wynagrodzenia wykonywał usługi na rzecz (...) za które następnie zostały wystawione przedmiotowe faktury . Świadek P. P. opisał na czym te usługi polegały . Następnie świadek P. P. zmienił swoje zeznania i stwierdził iż te usługi były wykonywane przez innych pracowników (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. nie był jednak w stanie określić jak wykonanie tych usług wyglądało . Ponadto świadek P. P. stwierdził iż zlecenie na wykonanie tych usług na rzecz (...) otrzymywał osobiście od A. G. i D. P. ( k. 377-379 ) .

Sąd nie dał w całości wiary zeznaniom świadka P. P. jako nie jasnym , wewnętrznie sprzecznym i nakierowanym uwolnienie od odpowiedzialności oskarżonej M. C. za popełniony przez nią czyny opisany w pkt II zarzutów aktu oskarżenia. Na wstępie oceniając zeznania świadka P. P. należy zauważyć iż przedstawił on w swoich zeznaniach dwie wzajemnie wykluczające się wersje wydarzeń odnośnie sposoby wykonywania usług udokumentowanych przedmiotowymi fakturami VAT przez (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. na rzecz (...). Ponadto należy wskazać iż z zeznań świadka D. P. ( k. 270 i k. 264-264v wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 356-357 ) i A. G. złożonych w postępowaniu przygotowawczym ( k. 273 i k. 279 wyodrębnionego zbioru dokumentów ) wynika kategorycznie iż faktur wystawionych przez (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) nie dokumentowały rzeczywistego obrotu gospodarczego i były fakturami fikcyjnymi tak zwanymi fakturami kosztowymi. Ponadto z zeznań świadka A. G. złożonych na rozprawie przed Sądem wynika iż świadek P. P. na pewno osobiście nie wykonywał w imieniu firm (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. żadnych usług na rzecz (...) ( k. 412-414 ). Należy również zauważyć iż nawet oskarżony J. C. w swoich wyjaśnieniach w sposób odmienny niż świadek P. P. opisał jak wyglądała współpraca P. P. z (...) ( k. 282-286 ) .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość zeznań świadka P. P. .

Sąd dał pełną wiarę opinii sądowo psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów w dniu 20 czerwca 2016 r. dotyczącej oskarżonej M. C. jako jasnej , dokładnej i fachowej. Z opinii sądowo psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów w dniu 20 czerwca 2016 r. wynika iż u M. C. nie stwierdzono choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznano u niej zaburzenia adaptacyjne ( nerwicowe ) . Ten stan psychiczny oskarżonej M. C. odnośnie wszystkich zarzucanych jej czynów nie ograniczał, ani nie znosił jej zdolności rozpoznawania znaczenia czynów i zdolności pokierowania swoim postępowaniem. Oskarżona M. C. może brać udział w postępowaniu karnym i jest zdolna do prowadzenia obrony w sposób samodzielny i rozsądny ( k. 296-299 ) .

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia . Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 56 § 1 k.k.s. podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. Natomiast z treści art. 56 § 2 k.k.s. wynika iż jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

Regulacja zawarta w art. 56 k.k.s. służy w pierwszej kolejności zagwarantowaniu przestrzegania wynikających z prawa podatkowego obowiązków podatkowych, a więc w innej nieco perspektywie na podstawie omawianego przepisu chronione są właśnie te obowiązki podatkowe. W tym zakresie przepis art. 56 k.k.s. nie różni się od pozostałych przepisów zgrupowanych w rozdziale 6 tej ustawy, które także chronią w pierwszej kolejności obowiązek podatkowy jako rodzajowy przedmiot ochrony (por. uzasadnienie uchwały składu 7 sędziów SN z dnia 30 września 2003 r., I KZP 22/03, OSNKW 2003, nr 9-10, poz. 75, s. 19; postanowienie SN z dnia 1 marca 2004 r., V KK 248/03, OSNKW 2004, nr 5, poz. 51; wyrok SN z dnia 19 marca 2008 r., II KK 347/07, BPK 2008, nr 9, poz. 5). Jednocześnie ochrona obowiązków podatkowych określonych w przepisach materialnego prawa podatkowego związana jest z zapewnieniem uzyskania przez podmiot uprawniony z tytułu danin publicznych kwot wynikających z prawidłowego ustalenia należności podatkowych. W tym też sensie przepis art. 56 k.k.s., służąc ochronie obowiązków podatkowych, chroni zarazem interesy finansowe Skarbu Państwa i innych uprawnionych podmiotów, tj. jednostek samorządu terytorialnego oraz Unii Europejskiej, w zakresie uzyskania należnych z tytułu podatków kwot. Tym samym jako szczególny przedmiot ochrony przepis ten służy zabezpieczeniu interesów finansowych Skarbu Państwa lub innych uprawnionych podmiotów, a przez to ochronie mienia w zakresie związanym z ekspektatywą uzyskania określonych w przepisach prawa podatkowego przychodów.

Przepis art. 56 k.k.s. określa podstawową konstrukcję z punktu widzenia ochrony mienia Skarbu Państwa lub innych uprawnionych podmiotów w zakresie wynikającym z ekspektatywy uzyskania określonych przysporzeń majątkowych w związku z prawidłowym wykonaniem obowiązków podatkowych. Zakresem ochrony na gruncie art. 56 k.k.s. objęte są wprost instytucje określonego rodzaju podatków, a przez to mienie uprawnionych podmiotów w zakresie związanym z prawidłowym wypełnieniem przez zobowiązanego podatnika obowiązku fiskalnego wynikającego z określonych konstrukcji podatkowych. Stąd też przepis ten kryminalizuje zachowania polegające na narażeniu na uszczuplenie podatku. Z uwagi na fakt, że w znamionach deliktu skarbowego przewidzianego w art. 56 k.k.s. określono dwa alternatywnie ujęte zachowania, tj. podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy w deklaracji lub oświadczeniu, pominięto jednak w ustawowym zestawie znamion ogólne znamię oszustwa opisane jako "wprowadzenie w błąd", konstrukcję z art. 56 k.k.s. zalicza się w piśmiennictwie do kategorii oszustwa podatkowego sensu largo. Z uwagi na brak znamienia "wprowadza w błąd", dla realizacji znamion strony przedmiotowej wystarczające jest podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy w deklaracji lub oświadczeniu, nawet jeżeli zachowanie to nie wywołuje błędu po stronie organu podatkowego, innego uprawnionego organu lub płatnika (por. P. Kardas, G. Łabuda, Kryminalizacja oszustwa podatkowego w prawie karnym skarbowym, Prok. i Pr. 2003, nr 3, s. 62).

Przepis art. 56 k.k.s. wyznacza podstawowy obszar kryminalizacji w sferze oszukańczych zabiegów związanych z określonymi regulacjami podatkowymi, obejmując zachowania polegające na podaniu nieprawdy lub zatajeniu prawdy i narażeniu w ten sposób na uszczuplenie podatku, a tym samym wszystkie te sytuacje, w których w wyniku określonego zachowania dochodzi do powstania ryzyka niezasadnego pomniejszenia wysokości zobowiązania podatkowego, a tym samym pomniejszenia ekspektatywy Skarbu Państwa lub innego uprawnionego podmiotu wynikającej z prawidłowo ukształtowanego stosunku podatkowoprawnego. Zakres kryminalizacji wynikający z art. 56 k.k.s. obejmuje zatem wszystkie te przypadki, w których dochodzi do nieprawidłowego, tj. określonego na niższym niż wynika to z przepisów prawa podatkowego poziomie, ustalenia wysokości należnego zobowiązania podatkowego. Trafnie przeto wskazuje się w piśmiennictwie, że zakresem zastosowania art. 56 k.k.s. objęte są przypadki zaniżenia wysokości zobowiązania podatkowego, np. obniżenie akcyzy przez pomniejszenie o kwotę akcyzy zapłaconą przy nabyciu wyrobów lub w cenie zakupu albo zapłaconą od importu tych wyrobów (por. T. Grzegorczyk, Kodeks karny skarbowy..., 2006, s. 381; P. Kardas, Prawnokarne aspekty uchylania się od wykonania zobowiązania podatkowego w podatku VAT - oszustwo skarbowe czy oszustwo klasyczne?, Prok. i Pr. 2006, nr 5, s. 28 i n.). Istota konstrukcji zawartej w art. 56 k.k.s. sprowadza się do kryminalizacji przypadków niezasadnego obniżenia wysokości zobowiązania podatkowego. Konsekwencją zachowania realizującego znamiona określone w art. 56 k.k.s. jest uszczuplenie spodziewanego dochodu uprawnionego podmiotu wynikającego z ekspektatywy związanej z prawidłowym ustaleniem wysokości zobowiązania podatkowego. W żadnym zakresie istota zachowania karalnego opisanego w art. 56 k.k.s. nie obejmuje sytuacji przekazania przez właściwy organ lub stworzenia stanu wysokiego prawdopodobieństwa przekazania przez właściwy organ kwot znajdujących się już w jego dyspozycji w formie zwrotu na rachunek podatnika lub zaliczenia ich na poczet zaległości podatkowych, bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych. Ta część zachowań wynikających z nieprawidłowego zastosowania przepisów prawa podatkowego prowadzi do narażenia na zwrot lub do uzyskania zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej, a więc specyficznego rozporządzenia mieniem przez właściwy organ i objęta jest zakresem kryminalizacji z art. 76 k.k.s. Przepis art. 76 k.k.s. uzupełnia zatem sferę kryminalizacji o zachowania przejawiające się innymi niż obniżenie lub zaniżenie wysokości zobowiązania podatkowego działaniami, polegającymi na narażeniu na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej lub zaliczeniu nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, odsetek lub bieżących albo przyszłych zobowiązań podatkowych (por. T. Grzegorczyk, Kodeks karny skarbowy..., 2006, s. 381).

Przepis art. 56 k.k.s. ma charakter blankietowy, jego treść zawiera bowiem odesłanie do regulacji z zakresu prawa podatkowego, które konkretyzują treść znamion typu czynu zabronionego. Blankietowe znamię "podatnik" kryje w sobie element podlegania obowiązkowi podatkowemu na mocy stosownych ustaw podatkowych (por. art. 7 ordynacji podatkowej). Brak obowiązku podatkowego ciążącego na danym podmiocie nie prowadzi do realizacji znamienia „podatnik”, czego konsekwencją jest dekompletacja tego elementu znamion czynu zabronionego.

Podatnikiem w podatku od towarów i usług VAT jest zgodnie z regulacjami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) spółka cywilna. Należy przyjąć, że z uwagi na treść regulacji zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług oraz art. 135 ordynacji podatkowej spółka cywilna jest jednostką organizacyjną, której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną w zakresie tego typu podatku. Spełnia zatem przesłanki określone w art. 9 § 3 k.k.s. Tym samym w przypadku podatnika podatku VAT będącego spółką cywilną możliwa jest odpowiedzialność wspólnika tej spółki lub innej osoby fizycznej w razie zajmowania się na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania sprawami gospodarczymi tej spółki, a w szczególności finansowymi, w zakresie ustalenia istnienia i wysokości zobowiązania podatkowego w podatku VAT (por. szerzej uwagi do art. 9 § 3 k.k.s.) ( za Piotr Kardas, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, wyd. II ) .

Natomiast zgodnie z treścią art. 62 § 2 k.k.s. kto fakturę lub rachunek, określone w § 1, wystawia w sposób nierzetelny albo takim dokumentem posługuje się, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.

Podmiotem posługiwania się fakturą wystawioną w sposób nierzetelny z art. 62 § 2 k.k.s. jest każdy, kto fakturą taką się posługuje. Jest to zatem delikt powszechny, dla popełnienia którego sprawca nie musi posiadać określonych kwalifikacji, poza zdolnością do ponoszenia odpowiedzialności karnoskarbowej. Znamię czynnościowe wystawienia faktury lub rachunku z art. 62 § 2 k.k.s. w sposób nierzetelny obejmuje zachowanie polegające na sporządzeniu dokumentu nieodzwierciedlającego stanu rzeczywistego. przedmiotem bezpośredniego działania czynu wystawienia faktury lub rachunku w sposób nierzetelny jest również faktura pusta (fikcyjna), tj. obrazująca zdarzenie, które nie miało miejsca w rzeczywistości. Wystawca takiej faktury ma obowiązek uiścić podatek należny w niej wykazany (art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług; odmiennie P. Lewczyk, Faktura VAT..., s. 105 i 107), jednakże odbiorca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej faktury. Jeżeli zatem odbiorca faktury pustej dokona odliczenia podatku naliczonego, to - bez względu na postać uszczerbku finansowego (uszczuplenie albo nienależny zwrot) - dochodzi do naruszenia dobra chronionego przepisem art. 62 § 2 k.k.s., tj. mienia Skarbu Państwa. Do samego ataku na dobro prawne dochodzi w momencie realizacji znamion czynu zabronionego z art. 62 § 2 k.k.s., tj. w czasie wystawienia faktury pustej. Sprawca stwarza bowiem niebezpieczeństwo spowodowania uszczerbku finansowego. Takie jest ratio legis kryminalizacji tego zachowania. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność wprowadzenia tej faktury do obrotu, nie ma również znaczenia, czy wystawca pustej faktury zapłaci w trybie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatek wykazany w fakturze. ( za Piotr Kardas, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, wyd. II ).

W powyższej sprawie oskarżona M. C. swoim działaniem wypełniła wszystkie znamiona przestępstwa skarbowego z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s opisanego w pkt. I zarzutów aktu oskarżenia . Oskarżona M. C. prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą przy ul. (...), w miejscowości M. R., (...)-(...) L. będąc podatnikiem podatku od towarów i usług, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem tej samej sposobności w okresie od czerwca 2009 r. do października 2009 r. ,złożyła do Urzędu Skarbowego w L. przy ul. (...), deklaracje (...) za okres rozliczeniowy maj i wrzesień 2009r. w których podała nieprawdę w części dotyczącej podatku naliczonego. Oskarżona M. C. obniżając bowiem podatek należny o naliczony na podstawie nie odzwierciedlających obrotu gospodarczego fikcyjnych faktur VAT : nr (...) z dnia 28.05.2009r. sygnowana nazwa wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 71.000zł, VAT 15.620 zł ; nr (...) z dnia 21.09.2009r. sygnowana nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 30.000 zł, VAT 6.600 zł., oraz nr (...) z dnia 30.09.2009 r. sygnowana nazwą wystawcy (...) Sp. z o.o. na kwotę netto 32.000zł, VAT 7.040 zł

Tym samym oskarżona M. C. swoim działaniem, polegającym na zmniejszeniu zobowiązań podatkowych podmiotu (...) siedzibą przy ul. (...), M. R., (...)-(...) L. naraziła podatek od towarów i usług na uszczuplenie w kwocie nie mniejszej niż 29.260 zł.

Fakt iż oskarżony M. C. popełnił ten czyn potwierdzają dokumenty w postaci : zawiadomienia o naruszeniu przepisów ( k. 1-2 ) , rejestrów zakupów podatku VAT ( k. 12-19 ) , zawiadomienia o naruszeniu przepisów ( k. 54 ), pełniej informacji o postępowaniu kontrolnym ( k. 57-58 ) , protokołu kontroli podatkowej ( k. 59-64 ) , faktury VAT ( k. 131 , k. 132 , k. 133 ) , odpisu z KRS ( k. 134-136 ) , protokołu kontroli podatkowej ( k. 137-159 ) , odpisu z KRS ( k. 160-171 ), pisma US W. T. ( k. 172-173 ) , kopii deklaracji VAT 7 ( k. 222-225 ) oraz zeznania świadków : D. P. ( k. 270 i k. 264-264v wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 356-357 ), świadka A. G. ( k. 273 i k. 279 wyodrębnionego zbioru dokumentów ) i M. W. (1) ( k. 422 - 427 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę .

Z tych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina oskarżonej M. C. odnośnie popełnienia czynu z art. 56 § 2 k.k.s. w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. opisanego w pkt. II zarzutów aktu oskarżenia nie budzą wątpliwości .

Natomiast zgodnie z treścią art. 83 § 1 k.k.s. kto osobie uprawnionej do przeprowadzenia czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli skarbowej lub czynności kontrolnych w zakresie szczególnego nadzoru podatkowego udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej, w szczególności kto wbrew żądaniu tej osoby nie okazuje księgi lub innego dokumentu dotyczącego prowadzonej działalności gospodarczej lub księgę lub inny dokument niszczy, uszkadza, czyni bezużytecznymi, ukrywa lub usuwa, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

Przedmiotem ochrony czynów zabronionych z art. 83 k.k.s. jest mienie Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego i Unii Europejskiej. Forma ochrony polega na zabezpieczeniu przed nieprawidłowościami przy wykonywaniu funkcji kontrolnych przez organy uprawnione do ich prowadzenia. Podmiotem czynów zabronionych z art. 83 k.k.s. jest każda osoba zdatna do ponoszenia odpowiedzialności karnoskarbowej. Czyny te mają charakter powszechny.

Znamię czasownikowe „utrudnia” oznacza stworzenie przeszkody dla przeprowadzanej czynności służbowej. Ważne jest, aby stworzenie przeszkody miało charakter zachowania bezprawnego. Znamię czasownikowe „udaremnia” oznacza uniemożliwienie przeprowadzenia czynności służbowej. Podobnie jak w wypadku utrudnienia, udaremnienie musi mieć charakter bezprawny. Oba podane w art. 83 § 1 k.k.s. znamiona charakteryzujące czynność sprawczą odniesione zostały do czynności służbowej prowadzonej przez osobę upoważnioną do przeprowadzenia jednego z czterech postępowań: czynności sprawdzającej, kontroli podatkowej, kontroli skarbowej oraz czynności kontrolnych w zakresie szczególnego nadzoru podatkowego ( za Piotr Kardas, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, wyd. II ).

W powyższej sprawie oskarżona M. C. i oskarżony J. C. swoim działaniem nie wypełnili znamion przestępstwa skarbowego z art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 1 k.k.s. opisanego w pkt. I i III zarzutów . Na wstępnie należy zauważyć iż oskarżony J. C. w okresie objętym zarzutem z pkt III aktu oskarżenia nie był pracownikiem (...) ani w żaden sposób nie był upoważniony do reprezentowania tej firmy . Tym samym nie był on stroną tego postępowania kontrolnego , ani jako pracownik czy też pełnomocnik tej firmy . Nie był wiec w żaden sposób umocowany do wzięcia udziału w tym postępowaniu kontrolnym. Rola oskarżonego J. C. w tym postępowaniu sprowadziło się do odebrania za żonę - oskarżoną M. C. w dniu 02 maja 2013 r. wezwania do przedłożenia dokumentacji niezbędnej do prowadzenia kontroli podatkowej. Odnosząc się do przebiegu tej kontroli podatkowej należy wskazać iż kontrola ta przeprowadzili pracownicy Urzędu Skarbowego w L. M. K. (1) i M. W. (1) w oparciu o upoważnienie do kontroli nr (...) (...) z dnia 05 marca 2013 r. . Kontrolę rozpoczęto w dniu 2 kwietnia 2013 r. i zakończono 03 września 2013 r. . W związku z faktem że wszelkie próby nawiązania kontaktu z oskarżoną M. C. były nieskuteczne w dniu 06 marca 2013 r. osoby kotrolujące skierowały do oskarżonej pismo w trybie art. 284 § 3 ordynaci podatkowej z wezwaniem do stawiennictwa w miejscu kontroli – w miejscu wykonywania działalności gospodarczej to jest przy ul. (...) w M. – miejscu prowadzenia działalności przez (...) po upływie dni 7 od otrzymania wezwania . Wezwanie to zostało doręczone jednak oskarżonej M. C. zastępczo w dniu 02 kwietnia 2013 r. i w związku z tym w dniu 04 kwietnia 2013 r. w trybie art. 150 § 2 Ordynacji podatkowej wszczęto kontrole podatkową wobec niej z mocy prawa . Następnie w dniu 03 kwietnia 2013 r. wezwano oskarżoną M. C. do przedłożenia dokumentacji niezbędnej do prowadzenia kontroli podatkowej . Korespondencja ta nie została odebrana przez oskarżoną i została zwrócona po podwójnej awizacji . Dopiero w dniu 02 maja 2015 r. skutecznie doręczono oskarżonej M. C. wezwanie do przedłożenia dokumentacji niezbędnej do prowadzenia kontroli podatkowej . Wezwanie to zostało jednak odebrane nie osobiście przez oskarżoną M. C. ale przez jej męża oskarżonego J. C. ( k. 59-64 ) . Należy wskazać iż wyjaśnień oskarżonych M. C. ( k. 119-120 wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 280-282 ) i J. C. ( k. 110-111 wyodrębnionego zbioru dokumentów i k. 282-286 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę wynika iż oskarżony J. C. nie przekazał oskarżonej M. C. tego wezwania . Dlatego oskarżoną M. C. nie stawiła się do Urzędu Skarbowego w L. i nie podłożyła żadnej dokumentacji. W związku z powyższym pracownicy Urzędu Skarbowego w L. prowadzący to postępowanie kontrolne udali się do biura (...) które do 31 października 2012 r. prowadziło dokumentację księgową (...) celem uzyskania dokumentacji księgowej tej firmy . W dniu 09 maja 2013 r. biura (...) przesłało do Urzędu Skarbowego w L. rejestr dostaw i nabyć VAT za maj i wrzesień 2009 r. . Na podstawie tych dokumentów Urząd Skarbowy w L. przeprowadził ta kontrolę podatkową ( k. 59-64 ) . Fakt ten wynika wprost z zeznań świadka M. W. (1) ( k. 422 - 427 ) oraz protokołu kontroli podatkowej ( k. 59-64 ) . Należy wskazać iż w toku tej kontroli podatkowej zarówno oskarżona M. C. , jaki i oskarżony J. C. nie skontaktowali się z Urzędem Skarbowym w L. jak i nie złożyli jakiegokolwiek oświadczenia o odmowie dostarczenia dokumentacji księgowej (...). Należy wskazać iż ta kontrola podatkowa bez udziału oskarżonych i bez przedstawienia przez nich dokumentów została przeprowadzona na podstawie przesłanej w dniu 09 maja 2013 r. przez biuro (...) do Urzędu Skarbowego w L. rejestr dostaw i nabyć VAT za maj i wrzesień 2009 r.. Tym samym zaniechanie oskarżonych w dostarczeniu do Urzędu Skarbowego dokumentów w żaden sposób nie utrudniło kontroli podatkowej . Należy wskazać iż sama pasywność w przekazywaniu wyjaśnień przez podatnika lub też przekazywanie przez niego informacji w sposób uznany przez organ podatkowy za niewystarczający nie stanowi przestępstwa utrudniania lub udaremniania czynności sprawdzających z art. 83 k.k.s., ze względu na ustawowy opis tychże czynności w art. 272 i 274 o.p. ( tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2014 r. , V KK 398/13 ) . W powyższej sprawie zachowanie oskarżonych niewątpliwie spełnia te przesłanki .

Wobec powyższego przy braku realizacji przez oskarżonych M. C. i J. C. znamion czynu art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 1 k.k.s. opisanego w pkt. I i III zarzutów Sąd uniewinnił ich od popełnienia tych czynów .

Wymierzając oskarżonej M. C. karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżoną M. C. czynu przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonego dobra oraz okoliczności działania oskarżonej . Oskarżona naruszyła bowiem dobro chronione prawem jakim jest mienie Skarbu Państwa .

W powyższej sprawie Sąd jako okoliczność łagodząca Sąd uznał fakt iż oskarżona M. C. nie była dotychczas karana ( k. 391) .

Orzekając o karze Sąd wymierzył oskarżonej M. C. za czyn z 56 § 2 k.k.s. w zb. z art 62 § 2 k.k.s. w zw. z art 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. w pkt. 2 wyroku na podstawie art. 56 § 1 k.k.s w zw. z art. 2 § 2 k.k.s. karę grzywny w wysokości 100 ( sto ) stawek dziennych, określając wysokość stawki dziennej na kwotę 100 ( sto ) złotych .

Orzeczona wobec oskarżonego M. C. w pkt. 2 wyroku kara grzywny 100 ( sto ) stawek dziennych, określając wysokość stawki dziennej na kwotę 100 ( sto ) złotych spełnia bowiem wobec oskarżonej wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynów . Kara ta spełnia w tym zakresie również wymóg prewencji indywidualnej wobec oskarżonej M. C. . Kara grzywny w takiej wysokości ma przede wszystkim spełnić wobec oskarżonej M. C. funkcję represyjną i powstrzymać ją w przyszłości od popełnienia podobnych czynów .

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. i zwolnił oskarżoną M. C. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagę sytuację majątkową oskarżonej .

Na podstawie art. 632 k.p.k. w zw. z art. 113 k.k.s. koszty postępowania odnośnie oskarżonego J. C. ponosi Skarb Państwa .

Z uwagi na powyższe sąd orzekł jak w wyroku.