Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy w II Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący SSR Katarzyna Jamrozy - Szponik

Protokolant Iwona Połczyńska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Świdnicy B. U.

po rozpoznaniu dnia 24 października 2016 roku sprawy

P. D.

syna W. i E. z domu M.,

urodzonego (...) w W.,

oskarżonego o to, że:

w okresie od 10 kwietnia 2016 roku do 15 kwietnia 2016 roku w Ś., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, brał udział w obrocie znacznymi ilościami środków psychotropowych w postaci amfetaminy w ilości – 655,60 grama i substancji odurzających w postaci marihuany w ilości – 1 grama, w ten sposób, że nabył w/wym. Środki od nieustalonej osoby, posiadał je w miejscu zamieszkania, w celu ich dalszej dystrybucji,

tj. o czyn z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 roku ;

I.  oskarżonego P. D. uznaje za winnego, tego że w okresie od dnia 10 kwietnia 2016r. do dnia 15 kwietnia 2016r. w Ś., woj. (...) usiłował w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielić innym osobom substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 154,07 grama i substancji odurzającej w postaci marihuany w ilości – 1 grama, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie tych substancji przez policję, przy czym występku tego dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 6 stycznia 2010 roku sygn. akt II K 74/09, za czyn z art. 280 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 158 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 7 lutego 2012 roku do dnia 9 kwietnia 2013 roku oraz od dnia 10 grudnia 2008 roku do dnia 10 października 2010 roku,

tj. występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 70 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych nr DRZ (...), zarządzając ich zniszczenie;

III.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza okres zatrzymania oskarżonego w dniu 15 kwietnia 2016 roku;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 kpk częściowo zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa połowę poniesionych w sprawie wydatków, tj. kwotę 679,68 złotych (sześćset siedemdziesiąt dziewięć złotych sześćdziesiąt osiem groszy) i wymierza mu opłatę w kwocie 300 (trzystu) złotych.

_________________________________________________________________________

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 kwietnia 2016 r. oskarżony zakupił od nieustalonej osoby 1 g substancji odurzającej w postaci amfetaminy oraz mieszankę o wadze 655,6 g, zawierającą 154,07 g substancji psychotropowej w postaci amfetaminy. Wskazane narkotyki P. D. planował sprzedać innym osobom, a uzyskane pieniądze przeznaczyć na wakacyjny wyjazd. Do przedmiotowych transakcji nie doszło z uwagi na przeprowadzone przez funkcjonariuszy policji przeszukanie mieszkania oskarżonego, w trakcie którego zabezpieczono amfetaminę i marihuanę.

Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego – k. 13-15, 23-25, 83-85,

- opinia biegłego – k. 98-100,

- protokół przeszukania – k. 5-7,

- protokół użycia wagi – k. 8,

- protokoły użycia testera narkotycznego - 9-10,

Oskarżony był dotychczas karany miedzy innymi za czyny z art. 280 § 1 kk, 226 § 1 i §2 kk, 158 § 1 kk oraz z ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

P. D. mieszka z konkubiną oraz jej dzieckiem. Pracuje dorywczo, uzyskując dochody w wysokości około 1500 zł. W środowisku sąsiedzkim postrzegany jest pozytywnie.

Dowód: - karta karna – k. 24-25,

- wywiad środowiskowy – k. 27,

Oskarżony składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym przyznał się zakupu obu narkotyków wskazując, iż planował je sprzedać. W trakcie postępowania zmienił wyjaśnienia podając, iż amfetaminę kupił przez przypadek, albowiem planował kupić kofeinę. Do transakcji doszło w S., za zakupioną substancję zapłacił 1500 zł, będąc przekonanym, iż kupuje kofeinę. Jednocześnie zaznaczył, iż przyznaje się do posiadania narkotyków.

Sąd nadto zważył, co następuje:

Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu nie budzi wątpliwości Sądu.

Rekonstruując stan faktyczny Sąd oparł się w głównej mierze na wyjaśnieniach oskarżonego złożonych w postępowaniu przygotowawczym, z których wynika, iż amfetaminę oraz marihuanę zakupił na targu w S. w celu ich dalszej odsprzedaży. Wskazane okoliczność P. D. potwierdził podczas składania kolejnych wyjaśnień przed Prokuratorem oraz Sądem w trakcie posiedzenia w przedmiocie tymczasowego aresztowania. Wobec spójnej treści tychże wyjaśnień uznano je za wiarygodne, z wyjątkiem twierdzeń, co do tego, iż oskarżony po zakupie narkotyków przestraszył się i chciał je zwrócić sprzedającemu. Twierdzenia P. D. w tym zakresie brzmią nieprzekonywująco, jeśli weźmie się pod uwagę, iż nie był to jego pierwszy kontakt z narkotykami, co wynika z karty karnej, a ponadto z uwagi na ilość zakupionego narkotyku (samej amfetaminy 154,07 g, wraz z pozostała mieszanką ponad 650 g), wykluczającą nieprzemyślane działanie z jego strony.

Jeszcze bardziej niewiarygodnie brzmią jego wyjaśnienia złożone na rozprawie co do tego, iż kupując narkotyki był przekonany, iż to kofeina. Przede wszystkim kuriozalnie jawią się twierdzenia, iż ponad 6,5 kg kofeiny nabył po to, aby pobudzić się w czasie pracy, a zakupu dokonał na targu od osoby, która zamiast zwykłej kofeiny sprzedała mu za kwotę 1500 zł amfetaminę. Dodatkowo oskarżony nie przekonał Sądu co do tego, iż funkcjonariusze policji wywierali na niego wpływ, albowiem P. D. nie potrafił wskazać kto konkretnie to czynił, ale przede wszystkim z uwagi na fakt, iż oskarżony był już karany i z racji tego zdawał sobie sprawę z wagi składanych wyjaśnień, tym bardziej, iż o rzekomym zachowaniu policjantów mógł opowiedzieć podczas przesłuchania go przez Prokuratora lub też przed Sądem w czasie posiedzenia aresztowego.

Za wiarygodną uznano natomiast opinię biegłego z zakresu badań fizykochemicznych, która jest spójna i kompletna, a także nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Ponadto za odpowiadające prawdzie przyjęto dane wynikające z protokołów użycia wagi oraz testera narkotycznego.

W świetle materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie można mieć wątpliwości, iż oskarżony usiłując w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielić substancji psychotropowej i odurzającej innym osobom dopuścił się występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk.

Tym samym Sąd nie zgodził się z zaproponowaną przez oskarżyciela kwalifikacją prawną z art. 56 ust. 1 i 3 cytowanej ustawy w zw. z art. 64 § 1 kk.

W pierwszej mierze należy wskazać, iż materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dał podstaw do przyjęcia, iż oskarżony brał udział w obrocie środkami psychotropowymi i odurzającymi.

Uczestniczenie w obrocie polega bowiem na odpłatnym albo nieodpłatnym przyjęciu środków odurzających lub substancji psychotropowych bądź słomy makowej, w celu późniejszego ich przekazania innej osobie, która nie jest ich konsumentem. Chodzi zatem o takie sytuacje, kiedy nabyte środki odurzające bądź psychotropowe są odsprzedawane tzw. dealerom, którzy z kolei udzielają je dalej konsumentom.

Tymczasem przeprowadzone w sprawie dowody w żadnej mierze nie wskazują na to, iż oskarżony miał odsprzedawać narkotyki właśnie dealerom. W tej sytuacji należy przyjąć, iż miały one trafić bezpośrednio do konsumentów. Przeciwnego wniosku nie można wyprowadzić jedynie na podstawie faktu dysponowania przez oskarżonego bardzo dużą ilością środka psychotropowego, gdyż również i takie ilości mogą być udzielane odpłatnie od razu konsumentom. Biorąc zatem pod uwagę treść art. 5§2 kpk, zgodnie z którym wszelkie nie dające się usunąć wątpliwości należy rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego, przejęto, iż zachowanie P. D. wyczerpywało znamiona występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Z jego wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym wynika, iż zakupił substancje odurzające i psychotropowe w celu ich odsprzedaży, a za zarobione pieniądze planował pojechać ze swoją dziewczyną na wakacje. Niewątpliwie jego zachowanie zakończyło się na usiłowaniu dokonania tego czynu, gdyż do faktycznej sprzedaży zabezpieczonych u niego narkotyków nie doszło z uwagi na interwencję policji. Zgodnie z treścią art. 13 § 1 kk odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Biorąc zatem pod uwagę, iż oskarżony zakupił środki psychotropowe i odurzające w tak dużej ilości po to aby udzielić je innym osobom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, swoim zachowaniem bezpośrednio zmierzał do przeprowadzenia transakcji, które nie nastąpiły z uwagi na interwencję policji.

Jednocześnie należy wskazać, iż oskarżonemu nie można było przypisać posiadania znacznej ilości substancji psychotropowej (art. 62 ust. 2), albowiem

przyjmując za wyrażonym w postanowieniu Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 25.03.2015r. sygn. akt II AKa 59/15 stanowiskiem posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, które łączy się z przestępstwami, określonymi w art. 55 (przywóz, wywóz, nabycie, przewóz), art. 56 (nielegalny obrót), art. 58 (udzielanie środka, nakłanianie), art. 59 (udzielanie środka, nakłanianie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej) ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, nie podlega odrębnemu ukaraniu (pozorny zbieg przestępstw) i stanowi czyn współukarany, jeżeli zachowana jest więź czasowa i sytuacyjna z przestępstwem. W niniejszej sprawie ewidentnie zaistniała wskazana więź sytuacyjna i czasowa, biorąc pod uwagę datę nabycia narkotyków i zamiar jakim kierował się oskarżony.

Jednocześnie należy wskazać, iż Sąd zmodyfikował ilość amfetaminy, którą oskarżony usiłował sprzedać, przyjmując, iż było to 154,07 g, albowiem taka ilość wynika z opinii biegłego z zakresu badań fizykochemicznych. Pozostałe substancje wchodzące w skład mieszanki nie były substancją psychotropową.

Ponadto należało przyjąć, iż oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu w warunkach recydywy będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 6 stycznia 2010 roku sygn. akt II K 74/09, za czyn z art. 280 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 158 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 7 lutego 2012 roku do dnia 9 kwietnia 2013 roku oraz od dnia 10 grudnia 2008 roku do dnia 10 października 2010 r.

Niewątpliwie zatem P. D. popełnił czyn będący przedmiotem niniejszego postępowania w ciągu 5 lat po odbyciu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 280 § 1 kk, który jest czynem podobnym do występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, albowiem oba te występki zostały popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami opisanymi w przepisie art. 53 § 1 i 2 kk, bacząc by dolegliwość kary nie przekroczyła stopnia winy, uwzględniając przy tym stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Jako okoliczność obciążającą Sąd uznał uprzednią karalność oskarżonego, a nadto działanie w warunkach powrotu do przestępstwa określone w art. 64 § 1 kk.

Z drugiej strony uwzględniono aktualny sposób życia P. D., który pracuje, wspólnie zamieszkując z konkubiną, a w miejscu zamieszkania posiada pozytywną opinię.

Nawiązując do społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się oskarżony Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonych dóbr, a w szczególności fakt, iż ilość substancji psychotropowej była znaczna, jednorazowo można było nią odurzyć 10.271 przeciętnych osób dorosłych i doszedł do wniosku, że szkodliwość społeczną należało ocenić jako znaczną.

Z tych też to wszystkich względów wymierzono P. D. karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Należy podkreślić, iż z uwagi na poprzednia karalność oskarżonego nie możliwym było wymierzenie mu kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, albowiem dotychczas orzekane kary wolnościowe oraz nawet bezwzględna kara pozbawienia wolności nie spełniły swoich celów, skoro oskarżony dopuścił się kolejnego przestępstwa.

W tej sytuacji jedynie kara bezwzględna roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności może spełnić zapobiegawcze i wychowawcze cele. W tym zakresie sens zapobiegawczego oddziaływania kary sprowadza się do wyeliminowania u oskarżonego ponownego wejścia na drogę przestępstwa, po odbyciu kary. Natomiast wychowawcze cele realizowane są przez kształtowanie postawy sprawcy, do której istoty należy krytyczny stosunek do własnego czynu oraz do przestępstwa w ogóle.

Jednocześnie za takim wymiarem kary przemawiała potrzeba w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Chodzi o to, aby wymierzona kara za przedmiotowe przestępstwa oddziaływała nie tylko na samego oskarżonego, ale także na innych potencjalnych sprawców przestępstw, co do których wymierzanie kar powinno z jednej strony odstraszać, z drugiej zaś – kształtować postawy społecznie akceptowane. Chodzi o utwierdzenie społeczeństwa w przekonaniu, że każdy poniesie odpowiedzialność w wypadku jego naruszenia.

Ponadto na podstawie art. 70 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono przepadek dowodów rzeczowych wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych nr DRZ (...), zarządzając ich zniszczenie.

Natomiast w oparciu o treść art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono okres zatrzymania oskarżonego w dniu 15 kwietnia 2016 roku.

Uwzględniając sytuację finansową oskarżonego, uzyskującego wynagrodzenie w kwocie 1500 zł, oraz fakt, iż ma na utrzymaniu konkubinę i dziecko, na podstawie art. 624 § 1 kpk częściowo zwolniono go od ponoszenia kosztów sądowych, zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa połowę poniesionych w sprawie wydatków, tj. kwotę 679,68 złotych i wymierzając mu opłatę w kwocie 300 złotych. W opinii Sądu z uwagi na stosunkowo młody wiek oskarżonego, dobry stan jego zdrowia, uzyskiwane dochody, brak było podstaw do zwolnienia go od ponoszenia kosztów sądowych w całości.