Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 listopada 2016 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Kamila Firko

Protokolant Kamila Salamon

po rozpoznaniu w dniach: 3.12.2015 roku, 28.01.2016 roku, 3.03.2016 roku, 21.04.2016 roku, 2.06.2016 roku, 23.06.2016 roku, 22.09.2016 roku i 20.10.2016 roku sprawy karnej

R. B.

urodzonego (...) w Ś.

syna K. i R. z domu K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 4 kwietnia 2015 roku w Ś., woj. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości: I badanie 1,96 promila alkoholu w wydychanym powietrzu, II badanie 2,07 promila alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym m-ki A. (...) nr rej. (...),

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

I.  oskarżonego R. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 178 a § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 4.04.2015 roku i za to na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 15 (piętnastu złotych);

II.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 4.04.2015 roku orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat;

III.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 4.04.2015 roku na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza okres zatrzymania oskarżonego od dnia 4.04.2015 roku godzina 23:15 do dnia 5.04.2015 roku godzina 16:00, przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny;

IV.  na podstawie art. 63 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 4.04.2015 roku na poczet orzeczonego w pkt II środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zalicza okres zatrzymania prawa jazdy oskarżonego numer (...) od dnia 4.04.2015 roku;

V.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki powstałe od chwili wszczęcia postępowania w kwocie 639,50 zł (sześciuset trzydziestu dziewięciu złotych pięćdziesięciu groszy) i zobowiązuje go do uiszczenia 150 (stu pięćdziesięciu złotych) tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

  Po przeprowadzeniu rozprawy głównej Sąd ustalił

  następujący stan faktyczny:

W dniu 4 kwietnia 2015 roku w Ś. na ulicy (...) oskarżony R. B. prowadził swój samochód marki A. (...) nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości. Wcześniej przez dwa dni spożywał alkohol, przed zatrzymaniem w lokalu A. nad zalewem wypił kawę z rumem.

Oskarżony został zatrzymany do kontroli przez patrol Policji o godz. 23.15. I badanie przeprowadzone o godz. 23.29 wykazało 1,96 promila alkoholu we krwi, II badanie o godz. 23.32 - 2,07 promila alkoholu we krwi.

Dowody:

wyjaśnienia oskarżonego, k. 9-12, 62-62v.,

protokół badania stanu trzeźwości, k. 3,

protokół zatrzymania osoby, k. 5,

opinia sądowo-lekarska, k. 63-64.

Badanie stanu trzeźwości oskarżonego przeprowadzono urządzeniem typu alkometr, wzorcowanym w dniu 28 października 2014 roku. Jest to urządzenie stacjonarne, jedyne takie w Komendzie Powiatowej Policji w Ś..

Przed zatrzymaniem funkcjonariusze Policji zwrócili uwagę na pojazd prowadzony przez oskarżonego na ul. (...) w Ś., gdyż pojazd ten poruszał się z dużą prędkością. Kiedy oskarżony skręcił w ulicę (...), funkcjonariusze udali się za nim i dokonali zatrzymania.

Dowody:

zeznania świadka R. S., k. 22-22v.,120-120v.,

świadectwo wzorcowania, k. 85-86,

pismo KPP w Ś. z dnia 9 maja 2016 roku, k.64, 97.

Oskarżony R. B. urodzony (...), o wykształceniu zawodowym – zawodowym, jest kawalerem i nie ma nikogo na utrzymaniu. Pracuje jako monter instalacji w N., prowadząc własną działalność gospodarczą. Uzyskuje dochód miesięczny w wysokości 2000 euro. W miejscu zamieszkania cieszy się obecnie dobrą opinią, nie nadużywa alkoholu, nie był dotychczas karany.

Dowód:

dane osobo- poznawcze, k. 9,

dane o karalności, k. 117,

wywiad środowiskowy, k. 102-104,

Oskarżony R. B., któremu zarzucono popełnienie występku z art. 178a § 1 k.k., w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym.

Przed Sądem oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu występku, twierdząc, że badania jego stanu trzeźwości przeprowadzono w odstępach 3 minutowych, a nie 15-minutowych oraz że przed badaniem wypił kawę z rumem. Podtrzymał natomiast swoje wcześniejsze wyjaśnienia co do spożywanego wcześniej alkoholu.

Sąd zważył nadto, co następuje:

Oceniając zgromadzony w toku postępowania przygotowawczego materiał dowodowy w postaci wyjaśnień oskarżonego, protokołu badania stanu trzeźwości, zeznań świadka R. S. oraz opinii sądowo-lekarskiej Sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego jak też okoliczności popełnienia przez niego zarzuconego mu występku nie budzą żadnych wątpliwości.

Oskarżony pierwotnie przyznał się do popełnienia przestępstwa i złożył obszerne wyjaśnienia, korespondujące z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. Na rozprawie przed Sądem oskarżony, zaprzeczając swojemu sprawstwu, zakwestionował prawidłowość przeprowadzonego badania stanu trzeźwości oraz wskazał, że przed zatrzymaniem wypił kawę z rumem.

W oparciu o opinię biegłego sądowego z zakresu medycyny sądowej, którą Sąd uznał za rzetelną, spójną i logiczną, ustalono, że nie jest możliwe uzyskanie pozytywnych wskazań urządzenia analizującego wydech, jeżeli pomiędzy badaniem a przyjmowaniem jakichkolwiek środków spożywczych, płynów czy też paleniem papierosów upłynęło minimum 15 minut. Zatem nawet jeżeli odstępy między badaniami w przedmiotowej sprawie nie wyniosły minimum 15 minut (co zarzucała obrona), to jeżeli czas między wypiciem przez oskarżonego kawy z rumem i wypaleniem papierosa a pierwszym badaniem nie był krótszy niż 15 minut, to pierwsze badanie wskazało rzeczywistą zawartość alkoholu w organizmie oskarżonego. Jak wynika z protokołów zatrzymania i badania stanu trzeźwości, zeznań funkcjonariusza Policji R. S. oraz wyjaśnień samego oskarżonego oskarżony wypił kawę z rumem w lokalu nad zalewem, następnie wsiadł do samochodu i kiedy dojechał do ulicy (...) został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji o godz. 23.15. Pierwsze badanie przeprowadzono o godz. 23.29, czyli po upływie 14 minut od zatrzymania. W ocenie Sądu niemożliwym byłoby przyjęcie, że opuszczenie lokalu po wypiciu kawy, uruchomienie pojazdu a następnie prowadzenie pojazdu przez oskarżonego do ulicy (...), gdzie doszło do zatrzymania, trwało krócej niż 1 minuta. Ustalenie takie byłoby całkowicie sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Wobec powyższego oczywistym jest, że pomiędzy badaniem oskarżonego a przyjmowaniem przez niego środków spożywczych upłynęło co najmniej 15 minut, co pozwalało na ustalenie, że stan nietrzeźwości oskarżonego wynosił 1,96 promila alkoholu we krwi.

W toku postępowania ustalono również w sposób nie budzący wątpliwości, że urządzenie stacjonarne typu alkometr, którym przeprowadzono badanie stanu trzeźwości R. B. w dniu zdarzenia, było należycie kalibrowane i posiadało ważne świadectwo wzorcowania. Natomiast kwestionowane przez obrońcę oznaczenie (...) znajdujące się na potwierdzeniu badania stanowi oznaczenie wersji oprogramowania, znajdującego się w urządzeniu, nie zaś numer fabryczny urządzenia, widniejący na świadectwie wzorcowania.

W związku z powyższym oskarżony został uznany za winnego tego, że w dniu 4 kwietnia 2015 roku w Ś., znajdując się w stanie nietrzeźwości (I badanie 1,96 promila, II badanie 2,07 promila alkoholu w wydychanym powietrzu) kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki A. (...) nr rej. (...), tj. popełnienia występku z art. 178a § 1 k.k. Należy jednocześnie wskazać, iż Sąd omyłkowo nie poprawił oczywistej omyłki Prokuratora w zarzucie aktu oskarżenia, dotyczącej jednostki miary, którą stanowi promil alkoholu we krwi, nie zaś, jak omyłkowo wskazano w zarzucie - w wydychanym powietrzu.

Zgodnie z przepisem art. 4 k.k. Sąd zastosował korzystniejszą dla oskarżonego ustawę obowiązującą w czasie popełnienia czynu. Zmiana przepisów kodeksu karnego w zakresie minimalnego wymiaru zakazu prowadzenia pojazdów oraz obligatoryjnego orzeczenia świadczenia pieniężnego w wysokości 5.000 zł, obowiązująca od dnia 18 maja 2015 roku, byłaby dla oskarżonego niewątpliwie bardziej dotkliwa.

Wymierzając oskarżonemu karę i środki karne Sąd wziął pod uwagę dyrektywy zawarte w art. 53 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia przestępstwa, bacząc aby kara i środki karne były współmierne do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a ich dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego.

Przy wymiarze kary i środków karnych wobec oskarżonego Sąd jako okoliczności obciążające uwzględnił: nagminność tego rodzaju przestępstw na terenie właściwości Sądu, znaczną społeczną szkodliwość czynu oraz fakt, że stopień nietrzeźwości oskarżonego nie był nieznaczny.

Ponadto Sąd uwzględnił przy wymiarze kary i środków karnych jako okoliczności łagodzące właściwości i warunki osobiste dotychczas niekaranego sprawcy, w tym jego młody wiek. Należy zauważyć, że oskarżony prowadzi działalność gospodarczą w Niemczech, zaś w miejscu zamieszkania w kraju cieszy się pozytywną opinią i nie nadużywa alkoholu. W oparciu o powyższe okoliczności Sąd przyjął, że grzywna wymierzona oskarżonemu na podstawie art. 178a § k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 4 kwietnia 2015 roku w wysokości 100 stawek dziennych grzywny po 15 zł będzie stanowić wystarczającą dolegliwość i spełni wobec niego cele zapobiegawcze oraz wychowawcze kary.

Na podstawie art. 42 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 4 kwietnia 2015 roku w pkt II części rozstrzygającej wyroku orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, mając na uwadze przede wszystkim znaczny stopień nietrzeźwości oskarżonego oraz fakt niewątpliwego stworzenia przez niego tym samym poważnego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Miarkując wymiar tego środka karnego Sąd miał jednocześnie na uwadze wskazane wyżej okoliczności łagodzące.

Zgodnie z przepisem art. 63 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 4 kwietnia 2015 roku na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono okres zatrzymania oskarżonego od dnia 4 kwietnia 2015 roku o godz. 23.15 do dnia 5 kwietnia 2015 roku godz. 16.00, natomiast w oparciu o § 2 tegoż przepisu na poczet zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zaliczono okres zatrzymania prawa jazdy oskarżonego od dnia 4 kwietnia 2015 roku.

Na podstawie art. 627 § 1 k.p.k., z uwagi na unormowaną i dobrą sytuację materialną R. B. obciążono go kosztami postępowania w całości, w tym wydatkami postępowania w wysokości 639,50 złotych oraz zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych wymierzono mu opłatę w kwocie 150 złotych.