Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Rawie Mazowieckiej I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2017 roku w Rawie Mazowieckiej

na rozprawie

sprawy z powództwa

(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowo-akcyjnej w W.

przeciwko

M. W.

o zapłatę

1)  zasądza od M. W. na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowo-akcyjnej w W. kwotę 868,30 zł (osiemset sześćdziesiąt osiem złotych i trzydzieści groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 lipca 2016 roku do dnia zapłaty;

2)  oddala powództwo w pozostałej części;

3)  nadaje wyrokowi w punkcie pierwszym rygor natychmiastowej wykonalności;

4)  zasądza od M. W. na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowo-akcyjnej w W. kwotę 381,93 zł (trzysta osiemdziesiąt jeden złotych i dziewięćdziesiąt trzy grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.

4)  SSR Jarosław Janeczek

Sygn. akt I C 806/16

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2016 roku powód – (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa - akcyjna z siedzibą w W. wystąpił do Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie o wydanie nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i zasądzenie na jego rzecz od pozwanej M. W. kwoty 925,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

Uzasadniając swoje żądanie powód podał, że w dniu 30 grudnia 2014 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawarła z pozwaną umowę pożyczki nr (...) w ramach umowy pożyczki odnawialnej V..pl, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, zgodnie z ustawą o kredycie konsumenckim. Pozwana dokonała rejestracji w systemie teleinformatycznym pożyczkodawcy, jednocześnie akceptując warunki umowy pożyczki oraz Regulamin świadczenia usług drogą elektroniczną w (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.. Ponadto pozwana potwierdziła warunki umowy poprzez dokonanie przelewu kwoty 0,01 zł ze swojego rachunku bankowego na rachunek bankowy pożyczkodawcy. W dniu 30 grudnia 2014 powód przelał na rachunek pozwanej kwotę 800 zł tytułem zawartej umowy pożyczki.

Zgodnie z powyższą umową w przypadku zaległości w spłacie pożyczkobiorca zobowiązany był do pokrycia kosztów upominawczych i windykacyjnych: a) kosztów monitu telefonicznego – 5 zł za każdy monit telefoniczny, b) kosztów wysłania SMS – 2 zł za każdy SMS, c) kosztów przygotowania i wysłania wezwań do zapłaty w postaci listu poleconego – 15 zł za każdy list, przy czym wezwania do zapłaty w postaci monitu listowego wysłanego drogą pocztową może nastąpić kolejno po upływie 15, 30 i 60 dni od upływu terminu spłaty pożyczki

Z uwagi na opóźnienie w spłacie pożyczki, pozwana została obciążona kosztami windykacyjnymi w kwocie 57,00 zł, na które złożyły się koszty wezwań/monitów.

Nadto w przypadku opóźnienia w spłacie pożyczki pożyczkodawca będzie uprawniony do naliczania odsetek umownych w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP (odsetki maksymalne)

Powód podkreślał, że z tytułu cesji wierzytelności pozwana jest zobowiązana do zapłaty mu wszystkich należności, które stały się wymagalne z upływem terminu płatności, tj. z dniem 29 stycznia 2015 roku.

Poza tym powód wskazał, że (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawarła z (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością SKA z siedzibą w W. w dniu 30 listopada 2013 roku Umowę Ramową (...), która stanowiła podstawę do zawierania przez strony kolejnych transakcji instrumentów pochodnych (m.in. transakcji kredytowych instrumentów pochodnych – swapów ryzyka kredytowego). Potwierdzeniem Transakcji Kredytowego Instrumentu Pochodnego z 31 stycznia 2014 roku przeniesiono ryzyko kredytowe z (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością SKA z siedzibą w W.. Aneksem do umowy datowanym na 10 lutego 2014 roku strony zmieniły część zapisu Potwierdzenia dotyczącego Stałego Wynagrodzenia. Powód podał, że w oparciu o transakcję (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. płaci stałe wynagrodzenie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., w zamian za zabezpieczenie związane z wystąpieniem zdarzenia kredytowego (określonego jako brak zapłaty) odnoszącego się do wierzytelności wynikających z pożyczek gotówkowych. Z kolei w dniu 28 lutego 2014 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. przeniosła dostarczone wierzytelności na (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa - akcyjna otrzymując od (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa - akcyjna wynagrodzenie. Wierzytelności nabyte przez (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zostały wniesione aportem do spółki (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa - akcyjna w związku z czym (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością stała się komplementariuszem (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa – akcyjna. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa - akcyjna zmieniła nazwę na (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo – akcyjna. W ten sposób powód nabyła przysługującą od pozwanej wierzytelność pieniężną, wynikającą z umowy pożyczki z dnia 30 grudnia 2014 roku o nr (...).

Na dochodzoną kwotę składa się należność główna w wysokości 800 zł, kwota 68,30 zł tytułem skapitalizowanych odsetek w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego od dnia 30 stycznia 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku, kwota 57 zł tytułem opłat windykacyjnych.

Postanowieniem wydanym w dniu 6 października 2016 roku referendarz sądowy orzekający w VI Wydziale Cywilnym Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie, w sprawie sygnaturze akt VI Nc-e 1136668/16, po stwierdzeniu braku podstaw do wydania nakazu zapłaty, przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Rawie Mazowieckiej, procedując w tej mierze na podstawie art. 505 ³³ § 1 k.p.c.

Pozwana M. W. nie stawiła się na rozprawę i nie zajęła stanowiska merytorycznego w sprawie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 grudnia 2014 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawarła z pozwaną M. W. umowę pożyczki nr (...) w ramach umowy pożyczki odnawialnej V..pl. (...) została zawarta przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, zgodnie z ustawą o kredycie konsumenckim. Pozwana dokonała rejestracji w systemie teleinformatycznym pożyczkodawcy, jednocześnie akceptując warunki umowy pożyczki oraz Regulamin świadczenia usług drogą elektroniczną w (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.. Ponadto pozwana potwierdziła warunki umowy poprzez dokonanie przelewu kwoty 0,01 zł ze swojego rachunku bankowego na rachunek bankowy pożyczkodawcy. W dniu 30 grudnia 2014 powód przelał na rachunek pozwanej kwotę 800 zł tytułem zawartej umowy pożyczki. Pozwana zobowiązana była do zwrotu kwoty pożyczki do dnia 29 stycznia 2014 roku. W przypadku braku spłaty pożyczki pożyczkobiorca zastrzegł sobie oprocentowanie umowne równe czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego. W umowie przewidziano również koszty działań pożyczkodawcy w razie niewykonania przez pożyczkobiorcę zobowiązania – "za każdy monit telefoniczny – 5 zł, koszt wysalania SMS – 2 zł za każdy SMS, koszt przygotowania i wysłania wezwania do zapłaty w postaci listu – 15 zł za każdy list".

(dowód: twierdzenia faktyczne powoda przyjęte na podstawie art. 339 §2 k.p.c. oraz poświadczony za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika wydruk warunków pożyczki, k.14; poświadczona za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika kserokopia umowy pożyczki odnawialnej V..pl, k.18-20; poświadczona za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika kserokopia regulaminu świadczenia usług drogą elektroniczną w (...) Sp. z o.o., k.21)

W dniach 14 lutego 2015 roku, 15 marca 2015 r. i kolejno 30 marca 2015 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. skierowała do pozwanej wezwania do zapłaty – najpierw kwoty 822,30 zł, kolejno 849,70 zł, a następnie kwoty 869,70 zł, tytułem niespłaconej pożyczki o nr (...).

(dowód: poświadczona za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika kserokopia pism, k. 15-17).

W dniu 30 listopada 2013 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawarła z (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo - akcyjna z siedzibą w W. umowę ramową 2002, w ramach której strony zobowiązały się do zawierania transakcji instrumentów pochodnych tzw. swapów ryzyka kredytowego.

(dowód: poświadczona za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika kserokopia tłumaczenia uwierzytelnionego dokumentu – umowy ramowej 2002 z dnia 30 listopada 2013 r., k. 27-34; poświadczona za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika kserokopia tłumaczenia uwierzytelnionego dokumentu – załącznika nr 1 do umowy ramowej 2002 z dnia 30 listopada 2013 r., k. 36-38).

Potwierdzeniem Transakcji Kredytowego Instrumentu Pochodnego z 31 stycznia 2014 roku przeniesiono ryzyko kredytowe z (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo - akcyjna z siedzibą w W.. Aneksem do umowy datowanym na 10 lutego 2014 roku strony zmieniły część zapisu Potwierdzenia dotyczącego Stałego Wynagrodzenia. W oparciu o transakcję (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. płaci stałe wynagrodzenie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo - akcyjna z siedzibą w W., w zamian za zabezpieczenie związane z wystąpieniem zdarzenia kredytowego (określonego jako brak zapłaty) odnoszącego się do wierzytelności wynikających z pożyczek gotówkowych. Z kolei w dniu 28 lutego 2014 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. przeniosła dostarczone wierzytelności na (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa - akcyjna otrzymując od (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa - akcyjna wynagrodzenie. Wierzytelności nabyte przez (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zostały wniesione aportem do spółki (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa - akcyjna w związku z czym (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością stała się komplementariuszem (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa – akcyjna. W dniu 21 stycznia 2014 roku podjęto także uchwałę o wyrażeniu zgody na przeniesienie przez dotychczasowego komplementariusza tj. spółkę (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ogółu praw i obowiązków w spółce. Jednocześnie dokonano zmiany statutu spółki, postanawiając m.in. że spółka będzie działać pod nazwą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa - akcyjna z siedzibą w W..

(dowód: twierdzenia faktyczne powoda przyjęte na podstawie art. 339 § 2 k.p.c. oraz poświadczona za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika kserokopia protokołu Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia (...) Sp. z o.o. sk.a. – akt notarialny, sporządzony przez notariusza M. G. w W., k. 26, : poświadczona za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika kserokopia umowy zbycia ogółu praw i obowiązków komplementariusza spółki komandytowo – akcyjnej działającej pod firmą (...) Sp. z o.o. sk.a., k. 35).

Uzupełnieniem transakcji kredytowego instrumentu pochodnego stanowiło porozumienie o rozliczeniu z fizyczną dostawą z dnia 31 maja 2015 roku. W wykazie zbywanych wierzytelności stanowiącym załącznik nr 1 ujawniona jest wierzytelność wynikająca z umowy pożyczki o nr (...).

(dowód: poświadczona za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika kserokopia porozumienia o rozliczeniu z fizyczną dostawą, k.39; poświadczona za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika kserokopia aneksu nr (...), k.40, poświadczona za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika kserokopia załącznika nr 1, k.41-43)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się częściowo zasadne.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do kwestii dotyczącej formy wydanego orzeczenia.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie zaszły podstaw do wydania wyroku zaocznego. Zgodnie, bowiem z art. 339 §1 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. Jednakże, pomimo niestawiennictwa pozwanego na rozprawie sąd nie może wydać wyroku zaocznego, jeżeli: pozwany żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności albo składał już w sprawie wyjaśnienia ustnie lub na piśmie (art. 340 k.p.c.), albo sąd stwierdzi nieprawidłowość w doręczeniu wezwania albo jeżeli nieobecność pozwanego jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć (art. 214 § 1 k.p.c.).

Pozwana w żaden sposób nie wdała się w spór, co do istoty sprawy, nie stawiła się na rozprawę, pomimo, iż była o jej terminie prawidłowo zawiadomiona, nie złożyła też odpowiedzi na pozew ani w żaden inny sposób nie zajęła stanowiska w sprawie. Nie wniosła również o przeprowadzenie rozprawy w swojej nieobecności.

Okoliczności sprawy nie wskazują także, aby zaistniały jakieś szczególne przeszkody uniemożliwiające jej stawiennictwo na wezwanie Sądu.

Zatem w świetle powyższych okoliczności zachodziły podstawy do wydania wyroku zaocznego.

W myśl art. 339 §2 k.p.c. wydając wyrok zaoczny, Sąd przyjmuje za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Wprowadzone przez ten przepis swoiste domniemanie zgodności twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem rzeczy zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas, gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwości (por. wyrok SN z dnia 15 marca 1996 roku, I CRN 26/96, OSNC 1996, nr 7 -8, poz. 108).

Wobec, więc tego, że działanie art. 339 §2 k.p.c. nie rozciąga się na dziedzinę prawa materialnego, obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę w warunkach zaoczności jest rozważenie, czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenie strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania (por. wyrok SN z dnia 15 września 1967 r., III CRN 175/67, OSNC 1968, nr 8 -9, poz. 142; wyrok SN z dnia 31 marca 1999 r., I CKU 176/97, Prok. i Pr. 1999, nr 9, s. 30). Jeżeli zatem w świetle przytoczonych przez powoda okoliczności brak podstaw do uwzględnienia żądania pozwu, sąd wyrokiem zaocznym oddala powództwo (zob. wyrok SN z dnia 6 czerwca 1972 r., III CRN 30/72, Biul. SN 1972, nr 10, poz. 178).

W sprawie niniejszej pozwana, co prawda nie zaprzeczyła istnieniu wierzytelności, bowiem nie zajęła w ogóle stanowiska w sprawie, to jednakże w ocenie Sądu przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne dotyczące kosztów windykacji budzą uzasadnione wątpliwości, co uniemożliwiało wydanie wyroku zaocznego uwzględniającego roszczenia w całości.

Należy wskazać, że powód nie przedstawił twierdzeń faktycznych w zakresie czynności windykacyjnych – to jest nie wskazał, kiedy i jakie czynności podjął. Ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że należy mu się z tego tytułu kwota 57 zł.

Nie jest twierdzeniem faktycznym samo stwierdzenie, że dłużnik jest zobowiązany do zapłaty określonej kwoty pieniężnej. Twierdzeniem faktycznym jest takie twierdzeniem o faktach, których zaistnienie lub brak pozwoli Sądowi na zastosowanie określonej normy prawnej (subsumcję).

Po drugie wątpliwości Sądu budzi w ogóle podstawa prawna żądań w tym zakresie.

Ewentualne uznanie przez sąd twierdzeń powoda za prawdziwe nie zwalnia sądu od obowiązku dokonania prawidłowej oceny zasadności żądania pozwu, opartego na tych twierdzeniach, ze stanowiska prawa materialnego.

Kontrola w tym przedmiocie powinna dotyczyć zwłaszcza tego, czy czynność prawna nie jest bezwzględnie nieważna, czy dochodzone roszczenie nie jest przedawnione, czy nie wchodzi w grę nadużycie prawa podmiotowego (art. 5 k.c.), czy nie ma zmowy stron, działania w celu obejścia prawa, a także czy umowa stron nie zawiera niedozwolonych postanowień umownych.

Niewątpliwie zdaniem Sądu między stronami doszło do zawarcia umowy pożyczki (art. 720 §1 k.c.). Nie budzi również wątpliwości, iż w przypadku niespłacenia pożyczki w terminie strony umowy przewidziały oprocentowanie umowne w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dostarczył dowodów wywiązania się przez pożyczkobiorcę z warunków umowy. Nie budzi również wątpliwości twierdzenia faktyczne dotyczące tego jak powód stał się wierzycielem w miejsce wierzyciela pierwotnego. Pozwana prawidłowo zawiadomiona o terminie rozprawy nie skorzystała z uprawnienia do złożenia odpowiedzi na pozew, w której mógłby zakwestionować twierdzenia strony powodowej.

Natomiast jak to już była mowa powyżej budzą wątpliwości Sądu postanowienia umowne w zakresie tzw. kosztów windykacji.

Po pierwsze jak już wyżej wskazano powód nie przedstawił twierdzeń faktycznych wskazujących, że wykonał jakiekolwiek czynności faktyczne w zakresie czynności windykacyjnych, które były przewidziane w umowie. Nie wskazał, kiedy i jakie czynności podjął.

Już tylko to w ocenie Sądu uzasadnia oddalenie powództwa w tym zakresie z uwagi na treść art. 6 k.c.

Po drugie w ocenie Sądu umowa pożyczki, jaką zawarła powodowa spółka ze stroną pozwaną w zakresie tzw. opłat windykacyjnych, nawet w sytuacji gdyby takie czynności faktyczne miały miejsce jest niedozwoloną klauzulą umowną i jako taka nie wiąże strony pozwanej.

Zgodnie z art. 385 ¹ k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Ustawa za nieuzgodnione indywidualnie postanowienia umowy, nakazuje traktować te, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta.

Nie może być wątpliwości, że pozwana w sprawie jest konsumentem, który zawarł umowę pożyczki z przedsiębiorcą prowadzącym działalność w tym zakresie.

Nie budzi również wątpliwości, że postanowienia dotyczące opłat windykacyjnych nie dotyczą głównych świadczeń stron.

Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 czerwca 2004 roku (I CK 635/03) pojęcie „głównych świadczeń stron” (art. 385 ¹ § 1 zd. 2. k.c.) należy interpretować raczej wąsko, w nawiązaniu do elementów przedmiotowo istotnych umowy. Opłaty windykacyjne z cała pewnością nie nalezą do istoty umowy pożyczki.

W końcu nie może podlegać również dyskusji, iż postanowienia umowne dotyczące opłat za czynności windykacyjne nie zostały indywidualnie uzgodnione z pozwanym.

Są one częścią standardowej umowy, którą pierwotny wierzyciel stosował do wszystkich klientów.

Zastrzeżenie w umowie na niekorzyść klienta opłat wysyłanie wezwań do zapłaty oraz czynności windykacyjne bez jakiekolwiek związku z rzeczywistymi kosztami tych czynności rażąco narusza interes konsumenta i dobre obyczaje.

Opłaty windykacyjne mogą, co najwyższej odnosić się do rzeczywistych czynności, odzwierciedlać ich rzeczywisty koszt i nie mogą stanowić źródła dochodu pożyczkodawcy.

W stanie faktycznym sprawy koszty wezwań są nie związane z rzeczywistymi kosztami pocztowymi czy telekomunikacyjnymi.

Należy wskazać, iż analogiczne klauzule umowne zostały już uznane wielokrotnie za abuzywne. Przykładowo: w sprawie sygn. akt XVII AmC 103/04 Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów uznał za niedopuszczalne postanowienie umowne (...) Sp. z o.o. w G. o treści: „W przypadku zalegania z co najmniej dwoma ratami pożyczkodawca może również wystosować (nie częściej niż raz w tygodniu) upomnienie. Każdorazowe wystawienie upomnienia podlega opłacie w wysokości 50,00 zł”; w sprawie sygn. akt XVII AmC 101/05 Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów uznał za niedopuszczalne postanowienie umowne (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. o treści „Opłaty dodatkowe, które ponosi Zleceniodawca: - (...) - za przyznanie okresu karencji w spłacie rat na 1 miesiąc – 50 PLN - za przyznanie okresu karencji w spłacie rat na 2 miesiące – 100 PLN - za wysłanie upomnienia za zwłokę w zapłacie raty – 20 PLN - za wysłanie wezwania do zapłaty raty – 30 PLN - za wysłanie przedsądowego wezwania do zapłaty – 50 PLN - za wizytę indykatorów w związku z brakiem spłaty 2 rat – 100 PLN - (…) - za telegram informujący o zadłużeniu przeterminowanym – 30 PLN - za monit telefoniczny – 20 PLN - (...)”; w sprawie sygn. akt XVII AmC 12374/12 Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów uznał za niedopuszczalne postanowienie umowne (...) sp. z o.o. w W. o treści "1. W przypadku powstania zadłużenia przeterminowanego, Pożyczkodawca ma prawo wszcząć postępowanie windykacyjne mające na celu doprowadzenie do dobrowolnej spłaty należności, którego koszty ponosi pożyczkobiorca. W związku z tym postępowaniem, Pożyczkodawca ma prawo: a) wysłać wezwanie do zapłaty (monit) pocztą tradycyjną, przy czym opłata za jedno wezwanie obciąża pożyczkobiorcę i wynosi 100 zł (maksymalna liczba wezwań do zapłaty wysłanych pocztą tradycyjną w jednym miesiącu wynosi 30 sztuk); b) wysłać wezwanie do zapłaty (monit) pocztą email, przy czym opłata za jedno wezwanie obciąża Pożyczkobiorcę i wynosi 100 zł (maksymalna liczba wezwań do zapłaty wysłanych pocztą email w jednym miesiącu wynosi 30 sztuk); c) wysłać wezwanie do zapłaty (monit) za pomocą wiadomości SMS, przy czym opłata za jedno wezwanie obciąża Pożyczkobiorcę i wynosi 100 zł (maksymalna liczba wezwań do zapłaty wysłanych za pomocą wiadomości SMS w jednym miesiącu wynosi 30 sztuk); d) wezwać telefonicznie Pożyczkobiorcę do spłaty pożyczki, przy czym za każdy telefon do Pożyczkobiorcy Pożyczkodawca nalicza opłatę w wysokości 100 zł (maksymalna liczba wezwań telefonicznych nie może przekroczyć 30 w jednym miesiącu). 2. Pożyczkodawca ma prawo także w związku z czynnościami windykacyjnymi do wizyty w miejscu zamieszkania/zameldowania lub w miejscu pracy Pożyczkobiorcy, na co Pożyczkobiorca niniejszym wyraża zgodę. Opłata za jedną wizytę w miejscu zamieszkania/zameldowania lub w miejscu pracy Pożyczkobiorcy wynosi 100 zł i opłatą tą obciążany jest Pożyczkobiorca, przy czym maksymalna liczba wizyt wynosi 30 w jednym miesiącu".

W tej sytuacji nie budzi wątpliwości, że na pozwanej ciąży obowiązek zwrotu jedynie przedmiotu pożyczki w kwocie 863,30 zł [kapitał 800 zł + 68,30 zł odsetek umownych].

Wysokość wskazywanych kwot nie została zakwestionowana przez pozwaną i jest zgodna z warunkami umowy.

Wobec tego roszczenie strony powodowej w powyższym zakresie jest zasadne i nie wywołuje wątpliwości.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu od kwoty należności głównej od dnia 5 lipca 2016 roku, uwzględniając przy tym zmianę przepisu art. 481 k.c., która nastąpiła po dniu 31 grudnia 2015 roku, zgodnie z którym od tej daty do dnia zapłaty należą się odsetek za czas opóźnienia.

W pozostałej części Sąd powództwo oddalił, jako nieuzasadnione (punkt drugi orzeczenia).

Konsekwencją zasądzenia roszczenia orzeczeniem zaocznym było zaopatrzenie z urzędu wyroku w tej części w rygor natychmiastowej wykonalności (art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c.), o czym Sąd orzekł w punkcie trzecim wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. zgodnie, z którym każda ze stron procesu ponosi jego koszty w takiej części, w jakiej proces przegrała.

Z kwoty 925,30 zł stanowiącej wartość przedmiotu sporu, zasądzona została na rzecz powoda kwota 868,30 zł, stanowiąca 93,84 % wartości przedmiotu sporu.

Łączne koszty procesu wyniosły 407 zł, wyłącznie po stronie powodowej (30 zł opłaty sądowej, 360 zł wynagrodzenia pełnomocnika procesowego i 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa).

Pozwana wina więc zwrócić powodowi 93,84 % tych wydatków, a więc kwotę 381,93 zł. Rozstrzygnięcie to znalazło swój wyraz w punkcie czwartym orzeczenia.

SSR Jarosław Janeczek