Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III AUa 243/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 grudnia 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Jolanta Hawryszko

Sędziowie:

SSA Urszula Iwanowska (spr.)

SSO del. Gabriela Horodnicka - Stelmaszczuk

Protokolant:

St. sekr. sąd. Elżbieta Kamińska

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2016 r. w Szczecinie

sprawy R. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

o wysokość świadczenia

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 28 grudnia 2015 r. sygn. akt IV U 791/15

oddala apelację.

SSA Urszula Iwanowska SSA Jolanta Hawryszko del. SSO Gabriela Horodnicka

- Stelmaszczuk

III A Ua 243/16

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. decyzją z dnia 9 lipca 2015 r. ponownie ustalił R. W. prawo do emerytury począwszy od 1 czerwca 2015 r., tj. od miesiąca złożenia wniosku i podjął wypłatę świadczenia. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1992 r. do 31 grudnia 2014 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 200,90%. Do ustalenia wysokości świadczenia Zakład uwzględnił 43 lata, 3 miesiące i 22 dni okresów składkowych oraz 9 miesięcy i 26 dni okresów nieskładkowych. Emerytura obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła 4.543,63 zł, zaś emerytura obliczona zgodnie z art. 183 ustawy emerytalnej wyniosła 4.559,17 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji R. W. wniósł o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do przeliczenia emerytury z uwzględnieniem waloryzacji kwartalnej kapitału początkowego i zgromadzonych składek, tak jak miało to miejsce przy obliczaniu prawa do emerytury po raz pierwszy w marcu 2015 r., a nie waloryzacji półrocznej, która spowodowała obniżenie wysokości jego świadczenia emerytalnego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc, że obniżenie wysokości świadczenia wynika z faktu przyjęcia innej wartości dalszego trwania życia (marzec 2015 r. – 213,30 miesięcy, czerwiec 2015 r. – 215,60 miesięcy) oraz faktu, że waloryzacja roczna składek i kapitału początkowego jest mniej korzystna, niż waloryzacja kwartalna.

Wyrokiem z dnia 28 grudnia 2015 r. Sąd Okręgowy w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że R. W. przysługuje emerytura obliczona zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z uwzględnieniem zwaloryzowanego kapitału początkowego na czwarty kwartał 2014 r. i z uwzględnieniem kwartalnej waloryzacji składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego.

Powyższe orzeczenie Sąd Okręgowy oparł o następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne:

R. W. urodził się w dniu (...) Od 23 kwietnia 1971 r. do 26 czerwca 2015 r. był zatrudniony przez (...) S.A.

W dniu 29 kwietnia 2010 r. ubezpieczony złożył wniosek o wcześniejszą emeryturę z uwagi na pracę w szczególnych warunkach. Decyzją z dnia 30 czerwca 2010 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił ubezpieczonemu R. W. prawa do emerytury, gdyż pomimo że osiągnął on wiek emerytalny (60 lat), posiadał ogólny staż ubezpieczeniowy (27 lat, 8 miesięcy i 11 dni) oraz wymagany przepisami prawa staż pracy w warunkach szczególnych (19 lat, 1 miesiąc i 24 dni), to nie rozwiązał stosunku pracy z każdym pracodawcą, na rzecz którego praca była wykonywana bezpośrednio przez dniem ustalania prawa do emerytury.

W dniu 17 marca 2015 r. ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę. Decyzją z dnia 27 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. ustalił ubezpieczonemu R. W. prawo do emerytury, począwszy od 1 marca 2015 r., tj. od miesiąca złożenia wniosku. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1972 r. do 31 grudnia 2014 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 181,69%. Do ustalenia wysokości świadczenia Zakład uwzględnił 43 lata, 1 miesiąc i 14 dni okresów składkowych oraz 9 miesięcy i 3 dni okresów nieskładkowych.

Emerytura obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła 5.048,38 zł, gdzie przyjęto:

- kwota składki zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 299.273,86 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 777.544,60 zł,

- średnie dalsze trwania życia wynosi 213,30 miesięcy.

Przy obliczaniu wysokości emerytury przyjęto waloryzację kwartalną. Emerytura obliczona zgodnie z art. 183 ustawy emerytalnej wyniosła 4.449,31 zł.

W decyzji zawarto pouczenie, w oparciu o treść art. 25 ustawy, że wysokość emerytury zostanie ustalona w ostatecznej kwocie z chwilą podjęcia emerytury, tj. po rozwiązaniu przez ubezpieczonego stosunku pracy i zgłoszeniu wniosku o podjęcie wypłaty emerytury.

W dniu 26 czerwca 2015 r. R. W. rozwiązał stosunek pracy i w dniu 29 czerwca 2015 r. złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalno-rentowego oraz o podjęcie wypłaty emerytury. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. decyzją z dnia 9 lipca 2015 r. ponownie ustalił R. W. prawo do emerytury, począwszy od 1 czerwca 2015 r., tj. od miesiąca złożenia wniosku i podjął wypłatę świadczenia. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1992 r. do 31 grudnia 2014 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 200,90%. Do ustalenia wysokości świadczenia Zakład uwzględnił 43 lata, 3 miesiące i 22 dni okresów składkowych oraz 9 miesięcy i 26 dni okresów nieskładkowych.

Emerytura obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej wyniosła 4.543,63 zł, gdzie przyjęto:

- kwota składki zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 275.999,81 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 703.605,93 zł (wartość kapitału początkowego wynosi 242.381,48 zł – decyzja ZUS z dnia 7 lipca 2015 r.) ,

- średnie dalsze trwania życia wynosi 215,60 miesięcy.

Przy obliczaniu wysokości emerytury przyjęto waloryzację półroczną. Emerytura obliczona zgodnie z art. 183 ustawy emerytalnej wyniosła 4.559,17 zł.

Wysokość emerytury R. W. na podstawie art. 26 ustawy, przy uwzględnieniu waloryzacji składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego na IV kwartał 2014 r. oraz przy uwzględnieniu zwaloryzowanego kapitału początkowego na IV kwartał 2014 r., wynosi:

- kwota składki zaewidencjonowana na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 301.190,12 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 772.270,58 zł ,

- średnie dalsze trwania życia wynosi 215,60 miesięcy,

- wyliczona kwota emerytury wynosi: 4.978,95 zł brutto.

Emerytura obliczona zgodnie z art. 183 ustawy wyniosłaby zaś 4.689,76 zł.

Po ustaleniu powyższego stanu faktycznego oraz na podstawie przepisów prawa niżej powołanych Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd pierwszej instancji podkreślił, że stan faktyczny niniejszej sprawy jest bezsporny, spór natomiast dotyczy oceny prawnej sprawy. W odwołaniu R. W. zarzucił zaniżenie wysokości wypłacanego świadczenia emerytalnego, do którego prawo uzyskał od 1 marca 2015 r., zaś wypłatę podjęto od 1 czerwca 2015 r., przez dokonanie waloryzacji kapitału początkowego oraz waloryzacji zaewidencjonowanych składek rocznym wskaźnikiem waloryzacji, a nie metodą waloryzacji kwartalnej.

Zatem istota sporu sprowadzała się do odpowiedzi na pytanie, czy ustalając wysokość emerytury do wypłaty w czerwcu 2015 r., ostatniej waloryzacji składek oraz kapitału początkowego dokonuje się za IV kwartał poprzedniego roku według zasad opisanych w art. 25a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j. t. Dz. U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.; powoływana dalej jako: ustawa emerytalna), przy przyjęciu kwartalnych wskaźników waloryzacyjnych za cztery kwartały 2014 r., czy też wyłącznie według zasad opisanych w art. 25 tej ustawy, przyjmując, że zostały w dniu 1 czerwca 2015 r. zwaloryzowane wskaźnikiem waloryzacji rocznej za 2014 r.

Sąd Okręgowy przypomniał, że zgodnie z art. 25 ust. 3 ustawy emerytalnej waloryzację przeprowadza się corocznie od dnia 1 czerwca każdego roku, poczynając od waloryzacji za rok 2000, z uwzględnieniem art. 25a, przy czym w wyniku przeprowadzonej waloryzacji stan konta nie może ulec obniżeniu. Stosownie zaś do treści art. 25 ust. 4 tej ustawy, waloryzacji podlega kwota składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego na dzień 31 stycznia roku, za który jest przeprowadzona waloryzacja. Z kolei, powołany w powyższym przepisie art. 25a ustawy, w ust. 1 stanowi, że przy ustalaniu wysokości emerytury kwota składek na ubezpieczenie emerytalne zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu 31 stycznia roku, za który przeprowadzono ostatnią waloryzację, o której mowa w art. 25, jest waloryzowana kwartalnie. W przypadku ustalania wysokości emerytury:

1) w pierwszym kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za trzeci kwartał poprzedniego roku;

2) w drugim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za czwarty kwartał poprzedniego roku;

3) w trzecim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za pierwszy kwartał danego roku;

4) w czwartym kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za drugi kwartał danego roku (art. 25a ust. 2).

Następnie Sąd Okręgowy wskazał, że z treści przywołanego wyżej art. 25 ustawy wynika więc, że waloryzacja roczna jest mechanizmem przeprowadzanym na indywidualnym koncie ubezpieczonego, który jeszcze nie nabył uprawnień emerytalnych, bądź nie wystąpił o ich ustalenie. Natomiast przepis art. 25a ustawy emerytalnej, który stanowi uszczegółowienie regulacji zawartej w art. 25, ma zastosowanie przy ustalaniu wysokości emerytury do składek na ubezpieczenie emerytalne zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu 31 stycznia r., za który przeprowadzono ostatnią waloryzację, o której mowa w art. 25, wówczas kwota tych składek waloryzowana jest kwartalnie.

Sąd pierwszej instancji podniósł, że organ rentowy w decyzji z dnia 27 marca 2015 r. nie dokonał waloryzacji składek za rok 2014 r. z uwagi na fakt, że świadczenie emerytalne wnioskodawcy zostało mu przyznane w marcu 2015 r. (a więc nie nastąpiła jeszcze roczna waloryzacja składek za rok 2014 r.), stąd prawidłowo zastosował waloryzację kwartalną. Natomiast na mocy decyzji z dnia 9 lipca 2015 r., na którą powołuje się organ rentowy, nastąpiło podjęcie wypłaty emerytury wnioskodawcy z uwagi na zakończenie zatrudnienia. Zatem, sąd meriti podkreślił, że zaskarżona decyzja z dnia 9 lipca 2015 r., nie była decyzją przyznającą prawo do świadczenia, lecz była to decyzja "o ustaleniu wysokości i podjęciu wypłaty emerytury". Innymi słowy brak było podstaw do zastosowania waloryzacji rocznej, skoro ubezpieczony od 1 marca 2015 r. miał już przyznane prawo i obliczoną zwaloryzowaną emeryturę, od 1 czerwca 2015 r. nastąpiła tylko faktyczna wypłata świadczenia.

Dlatego w ocenie tego sądu, ubezpieczony słusznie wnosi, aby składki zaewidencjonowane na jego koncie zostały zwaloryzowane w oparciu o przepis art. 25a ust. 2 pkt 2 ustawy emerytalnej, tj. przy zastosowaniu waloryzacji kwartalnej. Regulacja ta bowiem została wprowadzona w celu zapewnienia osobom przechodzącym na emeryturę w różnych miesiącach roku (w przypadku ubezpieczonego w marcu 2015 r.), że nie będą wyłączone z waloryzacji te okresy, które nie są objęte waloryzacją roczną.

Jednocześnie Sąd Okręgowy podkreślił, że nie podlegają waloryzacji kwartalnej składki za żaden miesiąc tego kwartału, w którym ustalana jest wysokość emerytury oraz w kwartale poprzednim. Zdaniem tego sądu mające zastosowanie w sprawie przepisy art. 25 i 25a ustawy emerytalnej nie wykluczają się, lecz wzajemnie się uzupełniają, regulując całościowo sposób ustalenia wysokości emerytury w zależności od czasu, w którym jest ona ustalona. Jak wskazano powyżej pierwszy z nich dotyczy bowiem składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego na dzień 31 stycznia danego roku, zaś drugi składek zaewidencjonowanych po dniu 31 stycznia danego roku.

Na marginesie sąd pierwszej instancji wskazał także, że oczywistym jest, iż waloryzacja kwartalna nie dotyczy osób, których emerytura po raz pierwszy zostaje ustalona w czerwcu danego roku (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 13 lutego 2013r., III AUa 757/12, LEX nr 1282781), gdyż ich składki i kapitał na dzień 1 czerwca zostały zwaloryzowane wskaźnikiem rocznym, a więc za cały rok poprzedzający ustalenie emerytury. Z kolei, osoby przechodzące na emeryturę we wcześniejszym miesiącach danego roku, także mają zwaloryzowane składki za cały poprzedni rok, a to dzięki mechanizmowi waloryzacji kwartalnej, ponieważ w tym przypadku ostatniej waloryzacji kwartalnej dokonuje się za czwarty kwartał poprzedniego roku, a więc cały rok poprzedzający przejście na emeryturę objęty jest waloryzacją.

Podsumowując Sąd Okręgowy wskazał, że zasadą jest waloryzacja roczna składek i kapitału początkowego na koncie, przypadająca na każdy 1 czerwca danego roku, zaś w przypadku przechodzenia na emeryturę w pozostałych miesiącach, w których pozostanie tylko przy ostatniej waloryzacji rocznej skutkowałoby nieobjęciem waloryzacją określonych okresów (podzielonych na kwartały) i ci ubezpieczeni byliby w sytuacji mniej korzystnej, od osób przechodzących na emeryturę bezpośrednio po waloryzacji w czerwcu, ustawodawca dodatkowo wprowadził waloryzację kwartalną, która oczywiście nie eliminuje wcześniej dokonanej waloryzacji rocznej (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 12 sierpnia 2015 r., III AUa 156/15, LEX nr 1808845).

Wreszcie sąd ten zwrócił uwagę, że zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy emerytalnej podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24 tej ustawy (emerytura powszechna), stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 ustawy, z zastrzeżeniem art. 185 ustawy. Przepis ten służy wyliczeniu wysokości emerytury kapitałowej. Podstawę obliczenia emerytury stanowi więc "kwota składek na ubezpieczenie emerytalne" (zaewidencjonowana na koncie ubezpieczonego i zwaloryzowana) oraz kwota kapitału początkowego określonego w art. 173-175 ustawy (również zwaloryzowana). Suma tych dwóch wartości, uaktualniona na datę podjęcia wypłaty emerytury, służy do wyliczenia wysokości świadczenia. Przy czym, sąd ten wskazał, że w wyniku przeprowadzonej waloryzacji kapitał początkowy nie może ulec obniżeniu (art. 173 ust. 6 a ustawy), podobnie chociaż waloryzację składek przeprowadza się corocznie, od dnia 1 czerwca każdego roku (poczynając od 2000 r.) to w wyniku jej przeprowadzenia, stan konta nie może ulec obniżeniu.

Dalej sąd pierwszej instancji wskazał, że w sytuacji ubezpieczonego stało się jednak odmiennie, a więc słuszne jest jego stanowisko, że ustalona od 1 marca 2015 r. wysokość emerytury została niezasadnie obniżona tylko z tej przyczyny, że w tym miesiącu (marzec 2015 r.) nie podjął wypłaty świadczenia. Zdaniem sądu meriti, nie takie jest ratio legis omówionych regulowań promujących przecież jak najdłuższą aktywność zawodową osób, które w zaufaniu do państwa kontynuują ją z przeświadczeniem, że nabyte i wyliczone świadczenie emerytalne (zawieszone z uwagi na dalsze pozostawanie w zatrudnieniu) nie ulegnie zmniejszeniu.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał, że wydana decyzja organu rentowego winna zostać zmieniona w ten sposób, że R. W. przysługuje emerytura obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej z uwzględnieniem zwaloryzowanego kapitału początkowego na IV kwartał 2014 r. i z uwzględnieniem kwartalnej waloryzacji składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego, dlatego na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku.

Z powyższym wyrokiem Sądu Okręgowego w Koszalinie w całości nie zgodził się Zakład Ubezpieczeń Społecznych, który w wywiedzionej apelacji zarzucił mu:

- naruszenie prawa materialnego, a w szczególności art. 25a ust. 2 pkt 2 ustawy emerytalnej poprzez:

1) błędną jego wykładnię polegającą na uznaniu, że przepis ten, regulujący waloryzację kwartalną składek i kapitału początkowego, stosuje się także przy ustalaniu wysokości emerytury w czerwcu danego roku (w drugim kwartale),

2) niewłaściwe jego zastosowanie przy ustalaniu wysokości emerytury ubezpieczonego pomimo, że ubezpieczonemu prawo do emerytury zostało ponownie ustalone od dnia 1 czerwca 2015 r., a jego składki i kapitał początkowy zostały zwaloryzowane z dniem 1 czerwca 2015 r. wskaźnikiem rocznym.

Wskazując na powyższe apelujący wniósł o:

- zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie odwołania ubezpieczonego,

- zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego wg norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu skarżący między innymi podniósł, że z treści art. 25 ust. 3-12 i art. 25a ust. 1-8 oraz art. 173 ust. 4-6a ustawy emerytalnej wynika, że waloryzację składek i kapitału początkowego przeprowadza się systemem rocznym do czasu, gdy ubezpieczony zgłosi wniosek o emeryturę. Po zgłoszeniu wniosku o emeryturę składki i kapitał waloryzuje się kwartalnie za okres, za który nie były objęte waloryzacjami rocznymi.

Apelujący podkreślił, że w przypadku ustalania wysokości emerytury w czerwcu danego roku kwota składek i kapitału poddana ostatniej waloryzacji rocznej nie może podlegać waloryzacjom kwartalnym. Kwota tych składek i kapitału została już bowiem zwaloryzowana rocznie za poprzedni rok od dnia 1 czerwca roku, w którym został zgłoszony wniosek o emeryturę. Organ rentowy zwrócił uwagę, że Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 13 lutego 2013 r., III AUa 757/12 (LEX nr 1282781) wskazał, iż możliwość waloryzacji kwartalnej ustawodawca wprowadził w celu zapewnienia osobom przechodzącym na emeryturę w różnych miesiącach roku, że nie będą wyłączone z waloryzacji te okresy, które nie są objęte waloryzacją roczną - pomiędzy czerwcem jednego roku, a czerwcem roku następnego. Tym samym waloryzacja kwartalna nie dotyczy osób, których emerytura zostaje ustalona w czerwcu danego roku, gdyż ich składki i kapitał na dzień 1 czerwca zostały zwaloryzowane wskaźnikiem rocznym, a więc za cały rok poprzedzający ustalenie emerytury. Ponadto Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 22 sierpnia 2012 r., III AUa 325/12 (LEX nr 1216319) stwierdził, że przepisy art. 25 i art. 25a ustawy emerytalnej nie naruszają konstytucyjnych zasad równości wobec prawa oraz państwa prawa, albowiem jedynie różnicują sytuację prawną osób pobierających świadczenia z ubezpieczeń społecznych w zależności od długości opłacania składek na te ubezpieczenia, co jest cechą relewantną i dopuszcza takie zróżnicowanie, przy czym nie jest to niezgodne z art. 32 Konstytucji RP. Wobec tego, zdaniem organu rentowego, waloryzacja kwartalna składek emerytalnych i kapitału początkowego przewidziana w art. 25a ustawy emerytalnej nie dotyczy ubezpieczonego, uprawnionego do pobierania emerytury od dnia 1 czerwca 2015 r., gdyż jej składki i kapitał zostały z dniem 1 czerwca 2015 r. zwaloryzowane rocznym wskaźnikiem waloryzacyjnym za 2014 r., a więc za cały rok poprzedzający ustalenie emerytury. Mając zatem na uwadze, że w przypadku ubezpieczonego brak jest okresów nie objętych waloryzacją roczną, nie zachodzi podstawa do przeprowadzenia waloryzacji kwartalnej składek i kapitału początkowego przy przyjęciu kwartalnych wskaźników waloryzacyjnych za cztery kwartały 2014 r.

W tych okolicznościach w ocenie organu rentowego należy uznać, że wyrok sądu pierwszej instancji został wydany z naruszeniem przepisów prawa materialnego, a naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy.

Sąd Apelacyjny rozważył, co następuje:

Apelacja organu rentowego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Analiza zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego oraz zarzutów apelacji, doprowadziła sąd odwoławczy do wniosku, że zaskarżony wyrok jest prawidłowy. Przy czym, jak słusznie podkreślił sąd pierwszej instancji, stan faktyczny sprawy w całości jest bezsporny między stronami i został oparty na dokumentacji zgromadzonej w aktach organu rentowego. Mając to na uwadze, Sąd Apelacyjny w całości podziela i przyjmuje za własne te ustalenia. Sąd odwoławczy podziela także w całości ocenę prawną sporu wraz z wnioskami przedstawioną przez Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, czyniąc je zarazem integralną częścią niniejszego orzeczenia i rezygnując z ponownego ich szczegółowego powtarzania.

W odpowiedzi na zarzuty naruszenia prawa materialnego i mając na uwadze treść art. 25 ust. 3 i 4 oraz art. 25a ust. 1 ustawy emerytalnej, za Sądem Okręgowym należy podkreślić, że na mocy zaskarżonej decyzji z dnia 9 lipca 2015 r., nastąpiło podjęcie wypłaty emerytury wnioskodawcy z uwagi na zakończenie zatrudnienia. Nie była to zatem decyzją przyznającą prawo do świadczenia, lecz decyzja "o ustaleniu wysokości i podjęciu wypłaty emerytury". W sprawie bowiem nie budzi żadnych wątpliwości fakt, że ubezpieczonemu przyznano prawo do emerytury od 1 marca 2015 r. na mocy decyzji z dnia 27 marca 2015 r. oraz dokonano jej obliczenia, zaś od 1 czerwca 2015 r. nastąpiło tylko podjęcie jej wypłaty. Podobny pogląd wyraził Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 21 września 2016 r., III AUa 1985/15 (Legalis nr 1522764). W orzeczeniu tym wskazano, że wysokość podstawy emerytury w systemie zdefiniowanej składki może być ustalana tylko raz i nie powinna ulec obniżeniu. W związku z tym Zakład Ubezpieczeń Społecznych zobligowany jest do podjęcia jej wypłaty, nie zaś do wydania decyzji niejako od nowa przyznającej wnioskodawcy emeryturę i od nowa wyliczającej świadczenie. Podobnie wypowiedział się Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 23 marca 2016 r., III AUa 430/14 (Legalis nr 1472422), zauważając, że ani art. 173 ani też art. 25 i 25a ustawy emerytalnej nie zawierają podstaw do ponownego wyliczenia emerytury ze zmienioną metodą waloryzacji dającą obniżenie świadczenia. Kwotę emerytury w systemie zdefiniowanej składki ustala się tylko raz albo w dniu nabycia prawa albo w dniu realizacji ryzyka (obecnie rozwiązania stosunku pracy). Tak ustalona emerytura może być już tylko powiększona jedynie w przypadku dalszego opłacania składek.

Sąd Apelacyjny w niniejszym składzie podziela powyższe stanowiska, przy czym podkreśla, że oczywistym jest, iż ubezpieczony, który w celu wypłaty świadczenia musi jedynie rozwiązać stosunek pracy, nie może być poszkodowany przez to, że po ustaleniu wysokości emerytury dalej pracował i były za niego odprowadzane składki. Wydaje się, nielogicznym postawienie takiej osoby w sytuacji gorszej niż gdyby zdecydowała się ona przejść na emeryturę w pierwszym możliwym terminie. Jak trafnie argumentował Sąd Okręgowy ratio legis ustawy emerytalnej promuje jak najdłuższą aktywność zawodową osób, które w zaufaniu do państwa kontynuują ją z przeświadczeniem, że nabyte i wyliczone świadczenie emerytalne (zawieszone z uwagi na dalsze pozostawanie w zatrudnieniu) nie ulegnie zmniejszeniu.

W ocenie Sądu Apelacyjnego zatem, w spornej decyzji ZUS bezpodstawnie zaniżono świadczenie przysługujące R. W. w związku z nabyciem prawa do emerytury i w konsekwencji należało ostatniej waloryzacji składek oraz kapitału początkowego dokonać za IV kwartał poprzedniego roku według art. 25a.

Zatem w sprawie sąd pierwszej instancji nie naruszył przepisy prawa materialnego, które mogłoby skutkować zmianą zaskarżonego wyroku.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. apelację organu rentowego oddalił w całości.

SSA Urszula Iwanowska SSA Jolanta Hawryszko del. SSO Gabriela Horodnicka-Stelmaszczuk