Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli (spr.)

Sędziowie SO Karin Kot

SO Andrzej Żuk

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej (...) del. do Prokuratury Rejonowej w Zgorzelcu

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2017 r.

sprawy A. M. (1) ur. (...) w B.

s. S., L. z domu Z.

skazanego o wyrok łączny

z powodu apelacji wniesionej przez skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu

z dnia 15 września 2016 r. sygn. akt II K 446/16

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec skazanego A. M. (1),

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. K. kwotę 147,60 zł w tym 27,60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony skazanego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

III.  zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 594/16

UZASADNIENIE

A. M. (1) skazany został prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 25.04.2012 r. sygn. akt II K 341/12 za czyn z art.288 § 1 k.k. popełniony w dniu 24/25.10.2011 r., za czyny z art. 278 § 1 k.k.,art.190 § 1 k.k. popełnione w dniu 14.10.2011 r. na karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres 5 lat. Wykonanie kary pozbawienia wolności zarządzono i jej wykonanie obliczono na okres 25.02.2018 r. do 24.08.2019 r.;

II.  Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 14.01.2014 r. sygn. akt II K 1330/13 za czyny z art.288 § 1 k.k. popełnione w dniu 25 maja 2013 r. i 21 lipca 2013 r. i za czyn z art. 207 § 1 k.k. popełniony od grudnia 2011 r. do czerwca 2013 r. na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres 5 lat. Wykonanie kary pozbawienia wolności zarządzono i jej wykonanie obliczono na okres 29.02.2016 r. do 25.02.2018 r.;

III.  Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 25.05.2015 r. sygn. akt II K 103/15 za czyn z art.60 ust.1 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych popełniony w dniu 24.11.2014 r. na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem świadczenia nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 15.10.2015 r. zawieszono postępowanie wykonawcze.

IV.  Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 29.12.2015 r. sygn. akt II K 470/15 za czyn z art. 224 § 2 k.k. i art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 22.04.2015 r. na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem świadczenia nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 30.03.2016 r. zawieszono postępowanie wykonawcze.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu wyrokiem łącznym z dnia 15.09.2016 r. w sprawie II K 446/16:

1. na podstawie art.569 § 1 k.p.k. w zw. z art.568a § 1 pkt 2 k.p.k. oraz art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art.86 § 1 k.k. i art.87 § 1 k.k. połączył kary wymierzone skazanemu A. M. (1) wyrokami opisanymi w części wstępnej wyroku łącznego w pkt I - 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, II - 2 lat pozbawienia wolności, III - 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem świadczenia nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym, IV - 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem świadczenia nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym i wymierzył skazanemu karę łączną 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności;

2. na podstawie art.577 k.p.k. w zw. z art.63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt 1 części dyspozytywnej wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył skazanemu okres dotychczas odbytej kary w sprawie II K 1330/13 od dnia 29.02.2016 r. do 15.09.2016 r. oraz okresy zatrzymania w sprawie II K 470/15 od 22.04.2015 r. do 23.04.2015 r., w sprawie II K 103/15 od 24.11.2014 r. do 26.11.2014 r.

3. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku złożył skazany A. M. (1). W osobiście sporządzonym środku odwoławczym skazany sformułował następujące zarzuty naruszenia:

1.art. 87 § 1 k.k. polegający na połączeniu kar ograniczenia wolności z karami pozbawienia wolności w sytuacji w której kary wymierzone w pkt 3-4 części wstępnej wyroku były „warunkowo zawieszone”;

2.art. 440 k.p.k. polegający na rażącej niesprawiedliwości kary łącznej w tej konstrukcji i wymiarze;

3.ponadto błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia a mających istotny wpływ na treść orzeczenia „a mianowicie opinia z wolności a pominięta z zakładu karnego tj.art.53 § 1 k.k. gdyż orzeczona kara łączna jak dla mnie jest zbyt dolegliwa natomiast całkowicie pominął mój wiek jak i stan zdrowia”.

W uzasadnieniu apelacji ponadto zarzucił, że w sprawie niniejszej nie był badany psychiatrycznie mimo że był poddany takim badaniom w jednej ze spraw jednostkowych, oraz że nie wyznaczono mu obrońcy z urzędu.

Z treści apelacji wynika że skazany wniósł o zmianę wyroku i połączenie kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami z pkt I i II części wstępnej, „zawieszenie” zaś kar ograniczenia wolności orzeczonych wyrokami z pkt III i IV części wstępnej, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Ostatni wyrok skazujący w niniejszej sprawie wobec skazanego A. M. (1) wydany został w grudniu 2015 r., co do zasady znajdowały więc zastosowanie nowe zasady orzekania kary łącznej obowiązujące od 1 lipca 2015 r. a wprowadzone ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. ( Dz.U.poz.396 ), obowiązkiem Sądu I instancji było jednak rozważenie czy przepisy wcześniejsze, obowiązujące przed wyżej wymienionym dniem nie były dla skazanego względniejsze w rozumieniu art. 4 § 1 k.k. Sąd I instancji w sposób prawidłowy przeanalizował tą kwestię prawną dochodząc do słusznego wniosku że względniejsze dla skazanego są przepisy o karze łącznej w „nowym” brzmieniu ( str.2 - 3 uzasadnienia, k.35 odwrót – 36 akt ). Sąd I instancji nie znajduje potrzeby powtarzania tej argumentacji, tym bardziej że co do zasady nie jest ona kwestionowana w apelacji.

Zgodnie z art. 85 § 1 i 2 k.k. połączeniu w ramach kary łącznej podlegają kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu oraz „podlegające wykonaniu”. Nie ulega wątpliwości że kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami z pkt I i II części wstępnej podlegają wykonaniu ( obliczenie kar k.24 ). Nie zostały także dotychczas wykonane przez skazanego ( a więc podlegają wykonaniu ) kary ograniczenia wolności orzeczone wyrokami z pkt III i IV części wstępnej. Postępowanie wykonawcze w tych sprawach zostało zawieszone ( a nie kary „warunkowo zawieszone” jak pisze skazany w apelacji ) ze względu na stan zdrowia skazanego uniemożliwiający – zdaniem sądu orzekającego w postępowaniu wykonawczym – wykonywanie pracy na cele społeczne, co w ocenie Sądu Okręgowego nie zmienia faktu iż te kary ograniczenia wolności są dalej karami podlegającymi wykonaniu. Stan zawieszenia postępowania wykonawczego jest stanem przejściowym, w sposób oczywisty nie powodującym że kary uznaje się za wykonane.

Zasady łączenia kar pozbawienia wolności z karami ograniczenia wolności określa art. 87 § 1 i 2 k.k. Zgodnie z tym przepisem Sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności przyjmując że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności. Mając na uwadze tą zasadę oraz ogólne zasady łączenia kar z art.86 § 1 k.k. Sąd I instancji mógł orzec w niniejszej sprawie karę łączną od 2 lat pozbawienia wolności do 4 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając karę łączną 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności Sąd I instancji nie obraził art. 87 § 1 k.k. Zarzut obrazy art. 440 k.p.k. jest zaś oczywistym nieporozumieniem wynikającym z niezrozumienia tego przepisu stosowanego w sytuacjach wyjątkowych, gdy całe orzeczenie jest rażąco niesprawiedliwe.

Niezasadnie skarżący podnosi, że nie został zbadany psychiatrycznie w niniejszej sprawie i nie wyznaczono mu obrońcy z urzędu. Biegłych psychiatrów powołuje się jeżeli zachodzą wątpliwości co do poczytalności oskarżonego w danej sprawie, niniejsza sprawa dotyczyła zaś wydania wyroku łącznego. W żadnej ze spraw jednostkowych w których orzeczone kary podlegały łączeniu nie stwierdzono u skazanego okoliczności z art. 31 § 1 i 2 k.k. Skazany w toku postępowania przed Sądem I instancji nie wnosił o wyznaczenie mu obrońcy z urzędu a gdy o to zawnioskował po wydaniu nieprawomocnego wyroku obrońca z urzędu został mu wyznaczony ( k.44, k.51).

Wymierzona skazanemu kara łączna 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności nie jest rażąco surowa. Faktem jest, że przed wydaniem wyroku łącznego suma kar pozbawienia wolności pozostających skazanemu do wykonania wynosiła 3 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a więc była niższa niż orzeczona obecnie kara łączna, nie można jednak abstrahować od faktu, że po wydaniu prawomocnych wyroków w sprawach II K 341/12 i II K 1330/13 A. M. (1) skazany został za dwa kolejne przestępstwa w sprawach II K 103/15 i II K 470/15, w tym za czyn z art. 60 ust.1 ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych polegający na wtargnięciu na teren boiska podczas meczu sportowego ( k.19 ) i z art. 224 § 2 k.k. i art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. polegający na użyciu przemocy wobec policjantów ( k. 20 ). Skazany zarzuca, że wymierzając karę łączną Sąd I instancji nie uwzględnił jego wieku i stanu zdrowia. A. M. ma 48 lat, orzeczoną niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym ( k.3 ) z powodu – jak wynika z apelacji i innych pism skazanego – zaawansowanej cukrzycy i kontuzji nogi która była operowana ( k.47, k. 2 ). Trudno jednak wskazane wyżej dolegliwości zdrowotne uznawać za istotną okoliczność łagodzącą przy wymiarze kary skoro skazany mimo problemów z poruszaniem się popełnia przestępstwo polegające na wtargnięciu na boisko podczas meczu. Przyznać należy, że skazany ma dobrą opinię z zakładu karnego ( k.24 ), okoliczność tą uwzględnił Sąd I instancji przy wymiarze kary ( str.5 uzasadnienia, k.37 akt ). Sąd I instancji prawidłowo ponadto ocenił wszystkie okoliczności z art.85a k.k. mające wpływ na wymiar kary łącznej.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec skazanego A. M. (1).

Na podstawie art. 29 ust.1 ustawy prawo o adwokaturze Sąd Okręgowy orzekł o kosztach obrony z urzędu zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. K. kwotę 147,60 zł. w tym 27,60 podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony skazanego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Mając na uwadze sytuację materialną skazanego Sąd Okręgowy na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.