Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 lipca 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 12 kwietnia 2016 r. odmówił ubezpieczonemu P. H. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazano, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 22 czerwca 2016 r. ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy.

(decyzja - k. 11 plik IV akt ZUS)

Wnioskodawca P. H. uznał decyzję za krzywdzącą i w dniu 5 sierpnia 2016 r. złożył odwołanie od w/w decyzji.

(odwołanie – k. 2)

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 5 sierpnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie.

(odpowiedź na odwołanie - k. 4)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca P. H. urodził się (...)

(bezsporne)

Wnioskodawca posiada wykształcenie zasadnicze zawodowe. Z zawodu jest blacharzem samochodowym. Obecnie nie pracuje.

(bezsporne)

Wnioskodawca posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe.

(bezsporne – okoliczność przyznana – e – prot. z dnia 28.04.2017 r 00:00:38)

W dniu 12 kwietnia 2016 r. ubezpieczony złożył wniosek o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(wniosek – k. 1-5 plik IV akt ZUS)

Lekarz Orzecznik ZUS rozpoznał u wnioskodawcy zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne, zaburzenia osobowości i nadciśnienie tętnicze wyrównane. W oparciu o badanie i dokumentację medyczną nie stwierdzono długotrwałej niezdolności do pracy.

(opinia lekarza orzecznika ZUS – k. 65 – 66 dokumentacji medycznej)

Po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską oraz na podstawie przeprowadzonego badania Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 10 maja 2016 r. uznał, że wnioskodawca jest zdolny do pracy.

(orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 7 plik IV akt ZUS)

Wnioskodawca w dniu 23 maja 2016 r. złożył sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.

(sprzeciw – k. 68 dokumentacji medycznej)

Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22 czerwca 2016 r. uznała ubezpieczonego za zdolnego do pracy. Komisja rozpoznała u wnioskodawcy zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne, zaburzenia osobowości, nadciśnienie tętnicze, nikotynizm. Komisja Lekarska uznała, że stwierdzone zaburzenia sfery psychicznej oraz układu krążenia nie uzasadniają niezdolności do pracy u 36 letniego ubezpieczonego z II poziomem kwalifikacji.

(orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 9 plik IV akt ZUS, opinia lekarska – k. 73-75 dokumentacji medycznej)

Powyższe orzeczenie skutkowało wydaniem decyzji odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(decyzja - k. 11 plik IV akt ZUS)

Z psychiatrycznego punktu widzenia u wnioskodawcy rozpoznano zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne. Wnioskodawca był leczony z powodu nerwicy natręctw, z tego powodu hospitalizowany. W obniżony nastroju i napędzie, ujawnia natręctwa czynności, które obecnie całkowicie uniemożliwiają codzienne funkcjonowanie, które indukuje innym członkom rodziny (narzeczonej, która nagrywa filmy z jego czynnościami, żeby nie musiał osobiście wszystkiego sprawdzać kilkakrotnie, ale którym nie wierzy, do których jest nastawiony podejrzliwie). Wszystkie te objawy powodują aktualnie częściową, niezdolność do pracy na okres lat 2. Z punktu widzenia psychiatrycznego wnioskodawca jest częściowo, okresowo niezdolny do pracy od czasu złożenia wniosku o rentę tj. od dnia 12 kwietnia 2016 r. do końca października 2018 roku.

(pisemna opinia biegłego lekarza sądowego specjalisty psychiatry K. K. – k. 7 – 8, ustna opinia uzupełniająca - protokół z dnia 28 kwietnia 2017 r. 00:01:59 – 00:10:12- k. 48)

U wnioskodawcy rozpoznano nadciśnienie tętnicze z objawami krążenia hiperkinetycznego, nadwagę ( (...) 30) i zespół jelita drażliwego. Nie znajduje się internistycznych przyczyn uzasadniających orzeczenie długotrwałej niezdolności do pracy. U badanego nie stwierdza się objawów niewydolności krążenia i oddychania, a podwyższone ciśnienie tętnicze krwi wydaje się mieć związek z krążeniem hiperkinetycznym (przyspieszoną czynnością serca) spowodowana niesystematycznym przyjmowaniem leków przeciw nadciśnieniowych, niewłaściwym doborem leków i ich dawek. Ciśnienie to można skutecznie obniżyć korektą leczenia farmakologicznego, zwiększając dawki bądź zmieniając leki z grupy betablokerów, które to leki wpływają na zwolnienie czynności serca. Objawy ze strony przewodu pokarmowego określane jako zespół jelita drażliwego nie wpływają na zdolność do pracy, są tzw. chorobą psychosomatyczną i mogą mieć związek ze stanem mentalnym wnioskodawcy.

(pisemna opinia biegłego lekarza sądowego specjalisty chorób wewnętrznych L. P. – k. 9 – 12)

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych internisty i psychiatry.

Opinię internisty Sąd uznał za rzetelną i wiarygodną jednakże w przedmiotowej sprawie przy ocenie zdolności do pracy w odniesieniu do wnioskodawcy kluczowe znaczenie miała opinia biegłego psychiatry z uwagi na schorzenia wnioskodawcy.

W ocenie Sądu pisemna i uzupełniająca ustna opinia psychiatry są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłego o specjalności właściwej z punktu widzenia schorzeń wnioskodawcy w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawcy. Biegły w swojej opinii jednoznacznie uznał, iż schorzenia na jakie cierpi wnioskodawca tj. zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne obniżają sprawność wnioskodawcy w stopniu powodującym okresową, częściową niezdolność do pracy od daty złożenia wniosku o rentę tj. od dnia 12 kwietnia 2016 r. do dnia 31 października 2018 r.

Za w pełni wiarygodną i prawidłowo sporządzoną Sąd uznał opinię biegłego internisty zgodnie, z którą schorzenia na które cierpi wnioskodawca – tj. nadciśnienie tętnicze, nadawga i zespół jelita drażliwego nie powodują niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów ustawy rentowej, jednakże najbardziej istotna z punktu głównych schorzeń P. H. była opinia psychiatry. Biegły internista stwierdził także, że schorzenia jakie rozpoznał mogą mieć związek ze stanem mentalnym wnioskodawcy.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować powyższe opinie, są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Strony nie kwestionowały opinii biegłych, nie zgłaszały do nich żadnych zastrzeżeń, nie zgłaszały innych wniosków dowodowych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jest zasadne i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Stosownie do art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. 2016 poz. 887) prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

- jest niezdolny do pracy;

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

- niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 12 powyższej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się, stosownie do art. 13 ust 1 ustawy stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Zdefiniowanie pojęcia "poziom kwalifikacji", użytego w tym przepisie ma istotne znaczenie, bowiem stanowi ono podstawę do ustalania rodzajów prac, które są w zasięgu możliwości ubezpieczonego, mimo stwierdzanego upośledzenia sprawności organizmu, a co za tym idzie, do ustalenia czy ograniczenie zdolności do pracy można zakwalifikować, jako znaczne. O poziomie posiadanych kwalifikacji do pracy decyduje nie tylko wykształcenie, lecz także uzyskana poprzez przyuczenie do zawodu umiejętność wykonywania specjalistycznej, kwalifikowanej pracy, także pracy fizycznej. Niższy jest zatem poziom kwalifikacji osób wykonujących proste prace fizyczne, niewymagające przyuczenia zawodowego niż poziom kwalifikacji osób wykonujących prace wymagające określonych specjalistycznych umiejętności nabywanych na podstawie przygotowania zawodowego./tak SA w wyroku z dnia 19 listopada 2015 r , III AUa 786/15, Lex nr 1950585/.

Częściowo niezdolny do pracy jest pracownik, który w wyniku choroby ma w istotny sposób ograniczoną zdolność do pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. Może on natomiast wykonywać zatrudnienie niżej kwalifikowane, o niższych zarobkach, w obniżonym wymiarze godzin. Wykonywanie pracy o takim charakterze nie świadczy o odzyskaniu zdolności do pracy./tak SA w Szczecinie w wyroku z dnia 19 stycznia 2016 r, III Aua 342/15, Lex nr 2026205/

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego: akt ZUS, akt sądowych, dokumentacji medycznej oraz z opinii biegłego psychiatry wynika, że wnioskodawca jest osobą częściowo, okresowo niezdolną do pracy.

Przyczyną częściowej, okresowej niezdolności do pracy wnioskodawcy są zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne, nadto wnioskodawca ujawnia natręctwa czynnościowe, które obecnie całkowicie uniemożliwiają codzienne funkcjonowanie.

Opinie biegłych psychiatry i internisty zostały doręczone zarówno organowi rentowemu jak i wnioskodawcy z zobowiązaniem do ustosunkowania się do niej i złożenia ewentualnych pytań do biegłego. Organ rentowy ani wnioskodawca nie zgłosili żadnych uwag do opinii.

Organ rentowy nie kwestionował, że wnioskodawca dysponuje wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym.

Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy przyznał ubezpieczonemu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 12 kwietnia 2016 r (dzień złożenia wniosku i stwierdzenia niezdolności do pracy) do 31 października 2018 r, na podstawie art. 57, 59 w zw. z art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Mając powyższe na uwadze, wobec zaistnienia podstaw do uwzględnienia odwołania Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego wraz z aktami rentowymi.

A.L.