Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku w I Wydziale Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Sznura

po rozpoznaniu na rozprawie protokołowanej przez sekr. sąd. M. K. w dniu 12 kwietnia 2017 r.

sprawy z powództwa T. M. (1)

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej Towarzystwa (...) w W. na rzecz powódki T. M. (1) kwotę 1.906,72 zł (jednego tysiąca dziewięciuset sześciu złotych siedemdziesięciu dwóch groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od:

⚫

1.606,72 zł od 25 października 2015 r.,

⚫

3oo zł od 2 stycznia 2016 r.

w każdym przypadku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej Towarzystwa (...) w W. na rzecz powódki T. M. (1) kwotę 1.081,22 zł (jednego tysiąca osiemdziesięciu jeden złotych dwudziestu dwóch groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje zwrócić powódce T. M. (1) z kasy Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku kwotę 103,97 zł (stu trzech złotych dziewięćdziesięciu siedmiu groszy) tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki na wynagrodzenie biegłego;

IV.  nakazuje zwrócić pozwanej Towarzystwu (...) w W. z kasy Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku kwotę 103,97 zł (stu trzech złotych dziewięćdziesięciu siedmiu groszy) tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki na wynagrodzenie biegłego.

UZASADNIENIE

Powódka T. M. (1) wniosła o zasądzenie od pozwanej Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwoty 2.354,63 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 2.054,63 zł od dnia 25 października 2015r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 300 zł od dnia 2 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w następstwie zdarzenia komunikacyjnego 12 sierpnia 2015 r. uszkodzeniu uległ pojazd marki R. (...) nr rej. (...). W następstwie zgłoszenia szkody pozwana posiadająca status ubezpieczyciela OC sprawcy szkody wszczęła postępowanie likwidacyjne. Na podstawie sporządzonej na zlecenie pozwanej kalkulacji naprawy, celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, mające na celu przywrócenie go do stanu sprzed wypadku ustalone zostały ostatecznie na poziomie 3.535,28 zł. Powódka dochodzi odszkodowania w kwocie 2.054,63 zł tytułem różnicy pomiędzy rzeczywistą szkodą w kwocie 5.599,91 zł, a kwotą wypłaconego odszkodowania 3.535,28zł oraz kwoty 300 zł z tytułu sporządzonej przez rzeczoznawcę kalkulacji naprawy.

Nakazem zapłaty z 25 kwietnia 2016 r. wydanym w sprawie I Nc 62/16, Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku uwzględnił powództwo.

Od nakazu zapłaty pozwana skutecznie wniosła sprzeciw domagając się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu podniosła, że powódka nie wykazała wysokości roszczenia. Zdaniem pozwanej wypłacona kwota odszkodowania odpowiada realnie poniesionej w wyniku zdarzenia drogowego szkodzie. Stoi na stanowisku, że załączona do pozwu kalkulacja naprawy stanowi jedynie hipotetyczne szacowanie wysokości szkody. Odnosząc się do żądania zwrotu kosztów wykonanej ekspertyzy, wskazywała na nieudowodnienie zasadności poniesionego kosztu z uwagi na fakt, że w toku postępowania likwidacyjnego został sporządzony kosztorys. Zasadności zasądzenia ewentualnych odsetek upatrywał od dnia wydania opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 sierpnia 2015 r. uszkodzeniu uległ pojazd marki R. (...) nr rej. (...), stanowiący własność T. M. (1).

Okoliczność bezsporna, vide: zeznania powódki, k. 81 .

Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie z tytułu odpowiedzialności cywilnej w Towarzystwie (...) z siedzibą w W..

Okoliczność bezsporna .

Towarzystwo (...) w W. po przeprowadzeniu procedury likwidacyjnej przyznało powódce odszkodowanie w łącznej wysokości 3.545,28 zł.

Okoliczności bezsporne , vide: decyzja, k. 18, 20 .

Powódka T. M. (1) 7 października 2015 r. zleciła oszacowanie kosztu naprawy uszkodzonego pojazdu w systemie A., który koszt ten określił na kwotę 5.999,91 zł przy stawce 120 zł/rbg za prace lakiernicze oraz 110 zł/rbg za prace blacharko –mechaniczne. W związku z tym zleceniem poniosła koszt w wysokości 300 zł. Szkoda w zakresie wykonania prywatnej kalkulacji została zgłoszona pozwanej 2 grudnia 2015 r.

Dowody : kalkulacja naprawy, k. 27-36; faktura VAT nr (...), k. 37 .

W wyniku zdarzenia w pojeździe R. (...) uszkodzeniu uległy następujące elementy: zderzak przedni, listwa prawa zderzaka przedniego, osłona halogenu prawego, uchwyt górny mocowania zderzaka przedniego, krata zderzaka przedniego, halogen przeciwmgielny prawy oraz osłona spryskiwacza reflektora prawego

Dowody : kalkulacja naprawy pozwanej w aktach szkody; ekspertyza prywatna, k. 27- 37; pisemna opinia biegłego sądowego T. M. z kosztorysem naprawy, k. 98-132 .

Stawki w wysokości 110/120 zł netto zastosowane w kalkulacji sporządzonej na zlecenie powódki kwalifikują się w przedziale cen stosowanych na rynku lokalnym dla miejsca zamieszkania powódki przez przeciętne warsztaty rzemieślnicze, techniczne.

Technicznie i ekonomicznie uzasadnione koszty przywrócenia pojazdu R. (...) nr rej. (...) do stanu sprzed zdarzenia drogowego z 12 sierpnia 2015 r. ustalone zgodnie z technologią producenta pojazdu i zasadami bezpieczeństwa oraz sztuką blacharsko – lakiernicza, przy prawdopodobnie zachowanym warunku pełnej restytucji pojazdu, tj. zastosowaniu oryginalnych części, bez wymiany osłony zderzaka przedniego przy wymianie halogenu przeciwmgielnego prawego mogły wynieść 5.152,73 zł brutto.

Dowód : pisemna opinia biegłego sądowego T. M. z kosztorysem naprawy, k. 98-132 .

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Stan faktyczny został ustalony przede wszystkim na podstawie pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej T. M. (3). Opinia ta stanowiła podstawę ustalenia szkody poniesionej przez powódkę. Biegły w swojej opinii posługiwał się jasnymi i precyzyjnymi określeniami. Należy stwierdzić, że wnioski w niej zawarte są jasne, a przeprowadzony wywód stanowiący jej uzasadnienie jest logiczny. W tym stanie rzeczy sąd uznał opinię biegłego za rzetelną, mając na względzie także to, że osoba je sporządzająca posiada odpowiednie kwalifikacje w dziedzinie, w zakres której wchodził przedmiot opiniowania.

Strona pozwana wniosła o wezwanie biegłego na rozprawę celem wyjaśnienia podstaw zastosowania alternatywnego rodzaju halogenu przeciwmgielnego, z uwagi na fakt, że pojazd przed dniem zdarzenia nie był naprawiany w czołowej części. Sąd postanowieniem z 12 kwietnia 2017 r. oddalił wniosek strony powodowej w powyższym zakresie. W ocenie sądu powyższe prowadziłoby jedynie do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania. Biegły sądowy bowiem w pisemnej opinii wyraźnie wskazał, że z dokumentacji zdjęciowej wynika, że halogen przeciwmgielny prawy posiada wyłamany uchwyt górny prawy. W związku z tym biorąc pod uwagę, że uszkodzenie kratki prawej zderzaka przedniego nastąpiło dokładnie w obszarze strefy mocowania górnego prawego halogenu do zderzaka przedniego, wyłamanie tej części w kolizji z 9 lipca 2015 r. jest wysoce prawdopodobne. Co więcej strona pozwana po oględzinach pojazdu zaleciła sprawdzenie halogenu podczas procesu naprawy uszkodzeń, zatem nie wykluczała więc możliwość jego uszkodzenia. Biegły sporządził opinię w kilku wariantach przy uwzględnieniu elementów nowych oraz części zamiennych, każdorazowo przy uwzględnieniu konieczności naprawy bądź nie prawego halogenu przeciwmgielnego. W związku z tym sąd nie dopatrzył się potrzeby uzupełnienia, czy wyjaśnienia opinii biegłego.

Przystępując do rozważań prawnych należy wskazać, że stan faktyczny w sprawie był niesporny, a powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części. Poza sporem była legitymacja stron postępowania. Pozwana nie kwestionowała w szczególności faktu wystąpienia kolizji drogowej, jak i samej zasady odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego Zakładu, bezspornie na podstawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Poza sporem były również wysokości wypłaty odszkodowania z tytułu naprawy uszkodzonego pojazdu, jak i sposób kalkulowania tego odszkodowania w każdym przypadku z uwzględnieniem kosztów brutto.

Spornym zagadnieniem w przedmiotowej sprawie wysokość stawek roboczogodziny należnych przy naprawie uszkodzonego pojazdu oraz zasadność wymiany halogenu przeciwmgielnego prawego oraz osłony dolnej zderzaka przedniego.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że naprawienie szkody oznacza wykonanie czynności niezbędnych do przywrócenia stanu sprzed szkody zaistniałej w pojeździe, przy czym brak poniesienia tych kosztów przez stronę poszkodowaną nie oznacza, że szkody tej nie poniosła. Poszkodowany ma prawo żądać uiszczenia na jego rzecz świadczenia w wysokości niezbędnej do przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 822 k.c. w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.). Wysokość odszkodowania powinna być określona według reguł określonych w art. 363 k.c. i art. 361 k.c., przy czym w przypadku uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego, osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu „wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia do stanu poprzedniego ( wyrok Sądu Najwyższego z 20 listopada 1970 r., II CR 425/72).

Należy wskazać, że Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 5 listopada 1980 r., w sprawie o sygn. akt III CRN 223/80, które niniejszy sąd podziela w całości, stwierdził, że naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Oznacza to, że do ekonomicznie uzasadnionych wydatków zaliczyć należy koszt nowych części i innych materiałów, których użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy. Jeżeli do osiągnięcia celu przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na to wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody poprzez przywrócenie rzeczy do stany poprzedniego. W konsekwencji wydatki te w ostatecznym wyniku obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę, również obniżenie należnego powodowi świadczenia o stopień amortyzacji wymienionych części pojazdu na nowe nie znajduje dostatecznych podstaw prawnych”.

Nadto w wyroku tym Sąd Najwyższy wskazał, że naprawienie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego. W konsekwencji powyższe wydatki obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę.

W niniejszej sprawie powódka żądała kwoty 2.354,63 zł tytułem nie przyznanej pozostałej części odszkodowania, w tym kwoty 300 zł tytułem sporządzenia kalkulacji naprawy w postępowaniu przedsądowym.

Sąd za opinią biegłego przyjął, że w toku postępowania nie ujawniono zamontowania w pojeździe zamienników części, z tego względu sąd za zasadną uznał wymianę uszkodzonych elementów, o których poniżej na części nowe przy zastosowaniu stawek wskazanych przez stronę powodową. Biegły wskazał, że stawki te mieszczą się w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym w dacie szkody. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że naprawienie szkody oznacza wykonanie czynności niezbędnych do przywrócenia stanu sprzed szkody zaistniałej w pojeździe. Powódka ma prawo żądać uiszczenia na jego rzecz odszkodowania w wysokości niezbędnej do przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego.

Nadto sąd w oparciu o opinię biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej przyjął, że prawy halogen przeciwmgielny w pojeździe marki R. (...) nr rej. (...) wymagał wymiany. Biegły przyjął, że wysoce prawdopodobne było wyłamanie tej części w kolizji z 9 lipca 2015 r. z uwagi na fakt, że uszkodzenie kratki prawej zderzaka przedniego nastąpiło dokładnie w obszarze zderzenia. Tym niemniej w ocenie sądu niezasadna jest wymiana osłony dolnej zderzaka przedniego. Biegły sądowy wskazał bowiem, że dokumentacja fotograficzna wykonana przez rzeczoznawcę na zlecenie powódki nie pozwala na ocenę stanu osłony dolnej zderzaka przedniego. Strona powodowa nie wykazała na jakiej podstawie rzeczoznawca zaliczył ów element do wymiany. Co więcej oględziny pojazdu wykonane dla potrzeb niniejszego postępowania nie ujawniły uszkodzenia tego elementu, ale mógł zostać on już wymieniony. Pojazd uczestniczył bowiem w kolejnym zdarzeniu drogowym. Ze względu jednak na brak widocznych uszkodzeń tej części na fotografiach wykonanych przez rzeczoznawcę, biegły sądowy nie mógł uznać kwalifikacji wymiany tej części za bezwzględnie zasadną.

Sąd mając na uwadze powyższe ustalenia przyjął, że koszt naprawy uszkodzonego pojazdu wyniósłby 5.152,73 zł brutto.

Wobec faktu, że niezbędny i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu wyniósłby 5.152,73 zł brutto, a powódce tytułem odszkodowania wypłacono łącznie kwotę 3.545,28 zł należy uznać, że pozwana nie wykonała w całości ciążącego na niej zobowiązania, wynikającego z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

Sąd uznał nadto, że koszty poniesione przez powódkę tytułem sporządzenia prywatnej opinii w kwocie 300 zł są zasadne. W sytuacji bowiem gdy pozwane towarzystwo odmawia zaspokojenia roszczenia uprawnionemu podmiotowi, decyduje się on następnie w celu obrony swoich uzasadnionych interesów na wykonanie prywatnej opinii. Taka sytuacja miała miejsce w przedmiotowej sprawie. Pozwana przyjęła wartość szkody, z którą nie zgodziła się powódka. W takim stanie rzeczy zdecydowała się ona skorzystać z prywatnej opinii, która potwierdziła jej stanowisko. W ocenie sądu konieczność sporządzenia na zlecenie powódki prywatnej opinii było obiektywnie uzasadnione i koniecznie, a zatem również i koszty wywołane tą czynnością należy uznać za celowe. Powódka bowiem nie posiadała fachowej wiedzy, aby zweryfikować poprawność przedstawionej kalkulacji i wyliczonego odszkodowania przez ubezpieczyciela. Podsumowując należy stwierdzić, że strona powodowa poniosła szkodę polegająca na konieczności poniesienia wydatków na prywatną ekspertyzę w postępowaniu przedsądowym i pozostawała ona w normalnym związku przyczynowym ze szkodą spowodowaną wypadkiem komunikacyjnym. Zdaniem sądu wydatki te pozostawały w związku ze szkodą i były celowe, albowiem pozwoliły powódce ustalić, jakich zasadnie kwot może domagać się od pozwanej, a uwzględnienie powyższej kwoty jest zasadne w świetle art. 361 §1 k.c. ( por. wyrok SN z 2 września 1975 r., sygn. akt I CR 505/75).

W związku z tym sąd orzekł jak w punkcie I wyroku na podstawie art. 805 k.c. w zw. z art. 436 §1 k.c. zasądzając na rzecz powódki kwotę 1.906,72 zł (300 zł tytułem sporządzenia prywatnej ekspertyzy oraz 1.606,72 zł tytułem odszkodowania).

O odsetkach sąd orzekł zgodnie z żądaniem na podstawie art. 481 §§1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...), mając na względzie, że kosztów naprawy pojazdu powódka miała prawo się domagać odsetek od kwoty 1.606,72 zł począwszy od 25 października 2015 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 300 zł od 02 stycznia 2016 r. tj. każdorazowo od dnia następnego po upływnie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody o odszkodowanie oraz o zwrot wydatku poniesionego na wykonanie ekspertyzy.

W pozostałym zakresie sąd w punkcie II powództwo oddalił.

O kosztach procesu sąd orzekł w punkcie III wyroku zgodnie z odpowiedzialnością za wynik procesu, na mocy art. 98 k.p.c. w zw. art. 100 k.p.c. oraz art. 108 §1 k.p.c. zd. 1. Powódka poniosła łącznie koszty w wysokości 1.714,03 zł, w tym z tytułu opłaty od pozwu 118 zł, 1.200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (art. 98 §3 k.p.c. w zw. z §1 i §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804), w brzmieniu obowiązującym na dzień wniesienia pozwu) oraz 396,03 zł tytułem części wykorzystanej zaliczki na biegłego (z uiszczonej kwoty 600 zł). Pozwana poniosła natomiast koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1.200 zł (przy zastosowaniu art. 98 §3 k.p.c. w zw. z §1 i §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804), w brzmieniu obowiązującym na dzień wniesienia pozwu) powiększoną o opłatę od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, a także 396,03 zł tytułem części wykorzystanej zaliczki na biegłego (z uiszczonej kwoty 600 zł).

Wobec powyższego Sąd mając na uwadze, że powódka wygrała sprawę w 80,98%, a uległa w 19,02%, pozwana zaś wygrała sprawę w 19,02%, uległa zaś w 80,98%. Suma kosztów postępowania wynosi 3.327,06 zł (1.714,03 zł + 1.613,03 zł). Tym samym powódka powinna ponieść 19,02% całych kosztów, tj. kwotę 632,81 zł, natomiast pozwana 80,98% tych kosztów, tj. kwotę 2.694,25 zł. Mając na uwadze powyższe sąd po przeprowadzeniu wzajemnej kompensacji kosztów zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.081,22 zł (1.714,03 zł - 632,81 = 2.694,25 zł - 1.613,03 zł) tytułem zwrotu kosztów procesu.

W pkt III i IV wyroku sąd nakazał zwrócić odpowiednio powódce T. M. (1) w pkt III oraz pozwanej Towarzystwu (...) w W. w pkt IV z kasy Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku po kwocie 103,97 zł tytułem zwrotu niewykorzystanych zaliczek na wynagrodzenie biegłego.

Zarządzenia:

1.  (...)

2.  (...)