Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V U 15/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. w Kaliszu

odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 21 listopada 2016 r. Nr (...)

w sprawie A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 21 listopada 2016 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje A. K. emeryturę od (...).

2.  Zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. na rzecz A. K. kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21.11.2016r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. odmówił A. K. przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach na dzień 01.01.1999r. (a tylko 10 lat 11 dni na stanowisku szlifierza w (...) K.) gdyż nie przedstawił właściwego świadectwa pracy w szczególnych warunkach co do okresu pracy w Zakładzie (...).

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu A. K. domagając się przyznania emerytury z tytułu ponad 15-letniego wykonywania pracy w szczególnych warunkach - powołując się na wykonywanie pracy na stanowisku operatora urządzeń formujących

Organ rentowy wniósł o oddalenia odwołania.

Sąd ustalił co następuje:

A. K. urodził się w dniu (...) Ma wykształcenie średnie – technik mechanik. Na dzień 01.01.1999r. wykazał 27 lat, 3 miesiące i 8 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Z akt osobowych odwołującego się wynika, że po okresie zatrudnienia w (...) trwającym do dnia 31.10.1991r. poczynając od dnia 1.11.1991r. został zatrudniony Zakładzie (...) w K. na stanowisku ślusarz- mechanik zmianowy. Następnie po okresie 3 miesięcznej przerwy podjął tam zatrudnienie od 1.04.1992r. i pracował do 31.07.2003r. na stanowisku mechanika zmianowego.

Z pisemnego zakresu obowiązków wynika, że należało do niego m.in. wykonywanie remontu maszyn i urządzeń do maszyn ceramicznych na wydzielę (...) i Kopalni związanych bezpośrednio z ruchem zakładu, wykonywanie remontów wylotników lub wykonywanie nowych wylotników do produkowanych wyrobów w zakładzie, szlifowanie walcy, klejenie taśm transporterowych, współpraca z warsztatem hydraulicznym i elektrycznym itd.

(dowód: zakres obowiązków z dnia 1.04.1992r w aktach osobowych.)

Odwołujący się przedstawił świadectwo pracy w szczególnych warunkach wydane przez Zakład (...) w K., w którym podano, że na przestrzeni zatrudnienia w tym zakładzie trwającego od 1.04.1992r. do 31.07.2003r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach na stanowisku mistrza zmianowego, wymienioną w dziale A dział XIV poz. 24 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia nr 9 MBi PMB z 01.08.1983r. oraz powołano przepisy ogólne –rozporządzenie RM z 07.02.1983r.

(dowód świadectwo k 7 akt ZUS)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił zaliczenia jako pracy w szczególnych warunkach pracy wykonywanej we wskazanym okresie zarzucając błędne wskazanie podstawy prawnej.

Materiał dowodowy zebrany w sprawie potwierdził wątpliwości organu rentowego, gdyż odwołujący się faktycznie nie pracował na stanowisku odpowiadającym wskazanej klasyfikacji, nie sprawował nadzoru Inżynieryjno technicznego na oddziałach w ruchu ani nie zajmował się w pełnym wymiarze czasu pracy naprawami i konserwacją urządzeń produkcyjnych na oddziałach gdzie jako podstawowe wykonuje się prace wymienione w wykazie.

W oparciu o zeznania świadków J. W. i E. S. Sąd ustalił, że odwołujący się przez cały czas zatrudnienia w zakładzie (...) pracował na stanowiskach stricte produkcyjnych, związanych z obsługą urządzeń formujących na hali produkcji prefabrykatów. Był to rodzaj linii produkcyjnej składającej się z kilku urządzeń. Odwołujący się pracował w brygadzie obsługującej cały proces produkcji od urabiania surowca do formowania produktu, na stanowiskach na poszczególnych etapach pracy urządzenia formującego. Pracę na dany dzień wskazywanych pracownikom codziennie mistrz zmianowy. Odwołujący się uruchamiał i obsługiwał takie rządzenia jak zasilacz, transporter, ramy załadowcze, przecierak, urządzenia formiercze. itp., bo potrafił pracować na każdym z urządzeń tej linii produkcyjnej. Jednocześnie w razie mniejszej awarii lub potrzeby ustawienia paska klinowego czy łańcucha wykonywał także te prace.

Przez cały dzień pracy przebywał na oddziale produkcyjnym w hali, pracując w narażeniu na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia jak zapylenie, hałas, przeciągi, zmienne temperatury, zimą na hali było bardzo zimno, latem upalnie.

(dowód: zeznania świadków: E. S. i J. W. z rozprawy od 12 do35 minuty nagrania.)

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2016r. poz 887) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (01.01.1999r.) osiągnęli

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna

oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27.

Stosownie do treści ust.2 emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE lub przekazania środków tam zgromadzonych na dochody budżetu państwa za pośrednictwem ZUS.

Stosownie do treści art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art.27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami).

Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Świadectwo to jako dokument prywatny w rozumieniu art.245kpc, a nie dokument urzędowy w rozumieniu art. 244 par.1 i 2 kpc podlega jednak kontroli co do zgodności z przepisami regulującymi kwalifikowanie stanowisk pracy do wykonywanych w szczególnych warunkach.

(patrz wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 14.02.2012r. IIIAUa 1717/11 – LEX 1129731)

Definicję ustawową „ pracy w szczególnych warunkach” zawiera art.32 ust 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Zgodnie z tym przepisem za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Praca taka to ta, w której pracownik w sposób znaczny jest narażony na niekorzystne dla zdrowia czynniki. Np. praca w narażeniu na hałas ponadnormatywny, praca w zapyleniu, w oparach chemicznych, w wysokich temperaturach lub zmiennych warunkach atmosferycznych. Pracę taką pracownik musi wykonywać stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Motyw przyświecający ustawodawcy w stworzeniu instytucji przewidzianej w art.32 w/w ustawy opiera się na założeniu, że praca wykonywana w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu i osoba taka ma prawo do wcześniejszej emerytury niż pozostali ubezpieczeni.

W ocenie Sądu ustalenia poczynione co do charakteru pracy A. K. w zakładach ceramicznych tj. spójne zeznania świadków i dane w aktach osobowych co do przebiegu jego zatrudnienia pozwalają na uznanie pracy wykonywanej przez odwołującego się przez cały okres pracy w tym zakładzie za pracę w szczególnych warunkach.

W ocenie Sądu należy przyjąć, że odwołujący się wykonywał pracę przy produkcji wyrobów ceramicznych na stanowisku wymienionym w wykazie branżowym -zarządzeniu Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z 1.08.1983r. – wykaz A dział V poz. 11. na stanowisku operatora urządzeń formujących.

W przepisach ogólnych rozporządzenia z 07.02.1983r. stanowisko odpowiada ujętemu pod określeniem: „prace przy produkcji materiałów ogniotrwałych oraz wyrobów ceramicznych „– wykaz A dział V poz. 11.

Łącznie z okresem już uwzględnionym odwołujący się wykonywał więc pracę w szczególnych warunkach przez okres ponad 15 lat.

Dysponuje też ogólnym stażem ubezpieczeniowym na dzień 1.01.1999r. wynoszącym ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Wiek 60 lat A. K. ukończył w dniu (...).

Z dniem ukończenia obniżonego wieku emerytalnego pełnione zostały więc wszystkie warunki do emerytury z art.184 cyt. ustawy. (wniosek o świadczenie złożył w dniu 2.11.2016r.)

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art. 477 14 § 2 kpc orzeczono jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w pkt.2 wyroku na podstawie art. 108§ 1 kpc i 98 kpc.

Zgodnie z § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r.poz 1800) w sprawie z ubezpieczenia społecznego stawka minimalna wynosi aktualnie 180 zł. Biorąc pod uwagę nakład pracy pełnomocnika odwołującego się i nieskomplikowany stan prawny sprawy Sąd zasądził od ZUS dla A. K. zwrot kosztów w wysokości stawki minimalnej orzekając jak w pkt 2 wyroku.