Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 czerwca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił S. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy

/decyzja k 34/

W dniu 7 czerwca 2016 roku ubezpieczony odwołał się od decyzji ZUS-u z dnia 3 czerwca 2016 r. W uzasadnieniu skarżący podniósł jedynie zastrzeżenia dotyczące orzeczenia lekarza orzecznika, w zakresie w jakim nie uznał on związku pomiędzy niezdolnością do pracy wnioskodawcy a doznanym wypadkiem przy pracy.

/odwołanie k 2-3/.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 22 lipca 2006 roku organ rentowy wniósł o odrzucenie odwołania wskazując, że w niniejszej sprawie wnioskodawca nie złożył sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika.

/odpowiedź na odwołanie k 5/.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 kwietnia 2016 r. S. B. złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy oraz o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

/wniosek – k. 1 – 7 akt ZUS/

Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 2 maja 2016 roku uznał, iż wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 30 kwietnia 2017 r., niezdolność do pracy powstała 21 marca 2016 r. i nie pozostaje ona w związku z wypadkiem przy pracy.

/orzeczenie k 12 akt ZUS/

Wnioskodawca otrzymał orzeczenie lekarza orzecznika ZUS wraz pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS. Został także pouczony, iż odwołanie od decyzji ZUS oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących orzeczenia lekarza orzecznika, w przypadku nie wniesienia od niego sprzeciwu, sąd odrzuci.

/orzeczenie – k. 12 akt ZUS/

Od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS wnioskodawca nie wniósł sprzeciwu.

/bezsporne/

Decyzją z dnia 31 maja 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. przyznał S. B. prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy od 2 kwietnia 2016 r. do 30 kwietnia 2017 roku, wskazując, że niezdolność ta powstała 21 marca 2016 r. i nie pozostaje ona w związku z wypadkiem przy pracy.

/decyzja k 32 akt ZUS/

Decyzją z dnia 3 czerwca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił S. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy

/decyzja k 34 akt ZUS/

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 477 ⁹ § 3 ¹ zd. 1 kpc sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia.

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawca, mimo prawidłowego pouczenia, nie odwołał się od orzeczenia lekarza orzecznika. W odwołaniu od decyzji organu rentowego, odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, nie kwestionował wysokości wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych przypadających w ciągu dziesięciolecia przed powstaniem niezdolności do pracy lub przed zgłoszeniem wniosku o rentę, czy też innych podobnych okoliczności. Natomiast wskazał, że wnosi o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, czyli de facto wnosił o ustalenie, wbrew orzeczeniu lekarza orzecznika, że niezdolność do pracy, którą u niego stwierdzono ma związek z wypadkiem przy pracy. Z powyższego wynika, że wnioskodawca nie zgadza się z opinią lekarza orzecznika, iż brak jest związku pomiędzy niezdolnością do pracy, którą u niego stwierdzono a doznanym wypadkiem przy pracy.

Wskazane w powołanym wyżej przepisie "oparcie odwołania wyłącznie na zarzutach dotyczących orzeczenia lekarza orzecznika" dotyczy każdego takiego orzeczenia, a więc wszystkich kwestii ujętych w art. 14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tj. oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia daty powstania niezdolności do pracy, trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do pracy, związku przyczynowego niezdolności do pracy lub śmierci z określonymi okolicznościami, trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do samodzielnej egzystencji oraz celowości przekwalifikowania zawodowego.

Mając powyższe na uwadze należy podnieść, że odwołanie wnioskodawcy opiera się jedynie za zarzutach o charakterze medycznym tj. na ustaleniu związku pomiędzy doznanym wypadkiem przy pracy, a niezdolnością do pracy, która miałaby z tego wypadku wynikać. Inaczej, skarżący żądał ustalenia, że naruszenia czynności organizmu, które powodują jego niezdolność do pracy są wynikiem urazów, jakich doznał w związku z wypadkiem przy pracy.

Ustalenie powyższego w toku niniejszego postępowania jest niedopuszczalne z uwagi na fakt, że wnioskodawca pomimo prawidłowego pouczenia nie złożył sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika do Komisji Lekarskiej ZUS, zaś swoje odwołanie oparł tylko na zarzutach dotyczących orzeczenia lekarza orzecznika.

Wobec powyższego odwołanie należało odrzucić.

Na marginesie należy podnieść , iż wnioskodawca może wystąpić do organu rentowego z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu na podstawie art. 14 ust. 2c ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. nr 39, poz. 353) , który stanowi, iż komisja lekarska nie rozpatruje sprzeciwu wniesionego po terminie, jednakże w uzasadnionych przypadkach Zakład, na wniosek osoby zainteresowanej, może przywrócić termin na wniesienie sprzeciwu, w tym w szczególności w razie odrzucenia przez sąd odwołania od decyzji w przypadku określonym w art. 477 ⁹ § 3 ¹ ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego.

W wypadku wydania przez ZUS kolejnej decyzji, po wydaniu orzeczenia przez Komisję Lekarską, wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do złożenia odwołania się od takiej decyzji do Sądu.

ZARZĄDZENIE

Odpis postanowienia doręczyć peł. wnioskodawcy