Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt. IV Ka 970/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący SSO Roger Michalczyk

Protokolant st. sekr. sądowy Agnieszka Scheffs

przy udziale oskarżyciela ------

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2013 roku

sprawy T. S.

obwinionego z art. 86§1 k.w.

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu

z dnia 7 sierpnia 2013 roku sygn. akt VI W 1098/12

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Inowrocławiu do ponownego rozpoznania.

sygn. akt IV Ka 970/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z 7 sierpnia 2013r., sygn. akt VI W 1098/12 uznano obwinionego T. S. za winnego popełnienia czynu z art. 86§1 kw polegającego na tym, że w dniu 27 września 2012 roku około godz. 17.10 w I. na ul. (...) włączając się do ruchu pojazdem S. (...) nr rej. (...) nie udzielił pierwszeństwa przejazdu kierującemu pojazdem m-ki P. (...) o nr rej. (...) zmuszając go do hamowania i zmiany pasa ruchu w wyniku czego w pojazd P. uderzył kierujący pojazdem O. (...) o nr rej. (...), czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym i za to na podstawie art. 86§1 kw wymierzono jemu karę grzywny w wysokości 300 złotych, a nadto orzeczono o kosztach procesu.

Apelację od tego wyroku złożył obwiniony. Obwiniony zarzucił wyrokowi niewłaściwą ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, która doprowadziła Sąd I instancji do błędnego wniosku dotyczącego jego sprawstwa. Wywodził, iż zgromadzony materiał dowodowy był niepełny, a jego ocena nierzetelna i pobieżna. Domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obwinionego była zasadna i jej rozpatrzenie skutkować musiało uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Nie sposób odmówić racji skarżącemu, który wywodził, iż w toku całego postępowania nie podjęto nawet próby weryfikacji jego twierdzeń, iż w czasie zdarzenia nie był tym kierującym, który wyjeżdżał z parkingu (...), a poruszał się cały czas ulicą (...). Okoliczności te potwierdzała w swoich zeznaniach żona obwinionego – M. S.(k. 11). Ustalenia dotyczące sprawstwa obwinionego poczynione zostały w oparciu o zeznania kierowcy P.– A. O.(k. 14), który opisując okoliczności wyjazdu z parkingu samochodu, który miał się nieprawidłowo włączyć do ruchu zeznał, że nie pamięta marki tego samochodu, a także J. K.(k. 20), który zeznał, że z parkingu wyjeżdżał S.. Nie poczyniono jednak żadnych dokładniejszych ustaleń dotyczących tego, czy chodziło o S.kierowanego przez obwinionego. Nie wiadomo, czy monitoring w pobliżu miejsca zdarzenia się w ogóle się znajdował, czy zachowały się ewentualne jego zapisy, ale jest to okoliczność, którą należałoby spróbować wyjaśnić. Konieczne jest bardzo wnikliwie przesłuchanie świadków, w szczególności wskazanych wyżej, w celu ustalenia, czy faktycznie w zdarzeniu uczestniczył obwiniony. Warunków tych nie spełniło przesłuchanie świadków przez Sąd I instancji, gdzie w istocie ograniczono się do odczytania ich zeznań.

IV Ka 970/13

Podstawa prawna:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE