Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 397/16

POSTANOWIENIE

Dnia 12 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Tarnowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: SSO Mariusz Musiał

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

w dniu 12.07.2016 r. w T.

sprawy z odwołania B. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 07.04.2016 r. znak (...)

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

postanawia

odrzucić odwołanie

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 07.04.2016 r. odmówił odwołującej B. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Uzasadniając decyzję organ rentowy podał, iż Lekarz Orzecznik Oddziału orzeczeniem z dnia 26.02.2016 r. uznał odwołującą za częściowo niezdolną do pracy, a nie za całkowicie niezdolną do pracy.

W dniu 20.05.2016 r. organ rentowy przekazał do tut. Sądu odwołanie B. B. od powyższej decyzji, w którym domagała się jej zmiany poprzez przyznanie prawa do renty. Odwołująca podnosiła , iż jej stan zdrowia stale się pogarsza o czym świadczą opinię lekarzy pod których stała opieką pozostaje. Orzeczenie o częściowej niezdolności do pracy jest krzywdzące.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. w odpowiedzi na odwołanie, wniósł o jego odrzucenie na zasadzie art. 477 9 § 3 1 kpc. Organ rentowy wskazał, że przedmiotowa decyzja została wydana na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika z dnia 26.02.2016 r. stwierdzającego , że odwołująca jest częściowo niezdolna do pracy. Od powyższego orzeczenia odwołująca nie wniosła sprzeciwu do Komisji Lekarskiej w terminie 14 dni przewidzianym w art. 14 ust 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r. poz. 748). ZUS podniósł ponadto, że odwołująca nie wskazuje w odwołaniu nowych okoliczności dotyczących niezdolności do pracy powstałych po dniu wydania orzeczenia przez Lekarza Orzecznika , a odwołanie oparte jest wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia.

Sąd rozważył co następuje:

Odwołanie B. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 07.04.2016 r. podlega odrzuceniu na podstawie art. 477 9 § 3 1 k.p.c.

Stosownie do treści powołanego przepisu Sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia. Jeżeli odwołanie opiera się także na zarzucie nierozpatrzenia wniesionego po terminie sprzeciwu od tego orzeczenia, a wniesienie sprzeciwu po terminie nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby zainteresowanej, Sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie. W takim przypadku organ rentowy kieruje sprzeciw do rozpatrzenia do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 14 ust 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. nr 39 poz. 353.) - od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu, w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia.

Ust 2c powołanego przepisu stanowi, iż Komisja Lekarska nie rozpatruje sprzeciwu wniesionego po terminie. W uzasadnionych przypadkach Zakład, na wniosek osoby zainteresowanej, może przywrócić termin na wniesienie sprzeciwu, w tym w szczególności w razie odrzucenia przez Sąd odwołania od decyzji w przypadku określonym w art. 477 9 § 3 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego.

W niniejszej sprawie orzeczeniem z dnia 26.02.2016 r. Lekarz Orzecznik uznał odwołującą za osobę częściowo niezdolną do pracy. Odpis tego orzeczenia doręczono badanej w tym samym dniu, przedmiotowe orzeczenie zawiera pouczenie w przedmiocie przysługującego badanemu prawa do wniesienia sprzeciwu do Komisji Lekarskiej ZUS, właściwej ze względu na miejsce zamieszkania, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

Odwołująca nie złożyła sprzeciwu od orzeczenia Lekarza Orzecznika Oddziału w ustawowym terminie 14 dni .

Treść odwołania nie wskazuje , iż odwołująca w jakikolwiek sposób usprawiedliwia uchybienie terminu, w szczególności przyczynami od niej niezależnymi. Odwołująca jednocześnie nie wskazuje żadnych nowych okoliczności dotyczących niezdolności do pracy powstałych po dniu wydania orzeczenia przez Lekarza Orzecznika, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia oraz ponowne rozpoznanie sprawy na podstawie art. 477 9 § 2 1 k.p.c.

W świetle powyższego odwołanie od zaskarżonej decyzji należało odrzucić w oparciu o art. 477 9 § 3 1 k.p.c. Odwołująca bowiem , mimo prawidłowego pouczenia nie wniosła w ustawowym terminie 14 dni sprzeciwu do Komisji Lekarskiej od orzeczenia Lekarza Orzecznika, a odwołanie od wydanej w wyniku przedmiotowego orzeczenia decyzji oparte jest wyłącznie na zarzutach dotyczących przedmiotowego orzeczenia