Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant stażysta Katarzyna Pielużek

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku A. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

o waloryzację emerytury

na skutek odwołania A. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

z dnia 1 marca 2016 r. sygn. (...)

1. oddala odwołanie,

2. przyznaje ze Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. adwokatowi D. K. Kancelaria Adwokacka w P. kwotę 360,00 zł (trzysta sześćdziesiąt 00/100) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu wnioskodawcy A. L..

Sygn. akt V U 368/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1 marca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. dokonał waloryzacji przysługującej A. L. emerytury. Wysokość zwaloryzowanej emerytury ustalono przez pomnożenie kwoty świadczenia ustalonego na dzień 29 lutego 2016 roku, to jest 1 809,27 zł przez wskaźnik waloryzacji 100,24 %. Emerytura po waloryzacji od dnia 1 marca 2016 roku wyniosła 1 813,61 zł. Organ rentowy w dalszej kolejności wskazał, że świadczenie ulega zmniejszeniu z powodu:

- potrącenia alimentów o kwotę 237,70 zł,

- egzekucji administracyjnej o kwotę 453,40 zł.

Następnie ZUS podał, że podstawę opodatkowania od dnia 1 marca 2016 roku stanowi miesięcznie kwota w wysokości 1 814,00 zł. Od dnia 1 marca 2016 roku zaliczka na podatek odprowadzana do urzędu skarbowego wyniosła 140 zł, składka na ubezpieczenie zdrowotne – 163,22 zł, w tym odliczana od podatku – 140,55 zł, a odliczana z kwoty świadczenia – 22,67 zł. Od dnia 1 marca 2016 roku wysokość świadczenia do wypłaty wyniosła miesięcznie 819,29 zł. Natomiast podstawa wymiaru emerytury po waloryzacji od dnia 1 marca 2016 roku wyniosła 2 197,63 zł.

W odwołaniu z dnia 13 kwietnia 2016 roku A. L. wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez dokonanie właściwego naliczenia należnego mu świadczenia. W uzasadnieniu wskazał, że organ rentowy od lat pozbawia go należnych świadczeń, a z wypłacanych świadczeń dokonuje właściwych i nienależnych potrąceń. Jednocześnie wnioskodawca wniósł o wyjaśnienie przyczyny nieuwzględnienia wniosku, aby organ rentowy potrącał ze świadczenia kwotę 200 zł i przekazywał ją na rachunek bankowy uprawnionej do alimentów, Z. L..

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. ZUS podał, że realizacja potrąceń z należnego wnioskodawcy świadczenia emerytalnego następuje zgodnie z przepisem art. 140 ust. 6 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Mianowicie kwota z tytułu egzekucji administracyjnej, to jest 453,40 zł stanowi 25% kwoty 1813,61 zł. Natomiast należności alimentacyjne są egzekwowane w kwocie wskazanej w zajęciu świadczeń emerytalno – rentowych z dnia 9 czerwca 2009 roku, to jest w kwocie 237,70 zł. Jednocześnie emerytura jest wolna od potrąceń w części wyższej niż odpowiadająca 50% kwoty najniższej emerytury. Ponadto ZUS wyjaśnił, że wysokość potrąceń ustala się od kwoty świadczenia przed odliczeniem miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne.

W piśmie procesowym z dnia 2 marca 2017 roku wnioskodawca oświadczył, że nie kwestionuje sposobu dokonania waloryzacji przez ZUS, a jedynie wysokość potrąceń dokonywanych przez organ rentowy.

Na rozprawie w dniu 17 maja 2017 roku pełnomocnik z urzędu działający w imieniu odwołującego wniósł o przyznanie zwrotu kosztów pomocy prawnej, które nie zostały opłacone w całości ani w części.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

W piśmie z dnia 9 czerwca 2009 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (...) P. M. działając na podstawie tytułu wykonawczego Sądu Rejonowego w (...) z dnia 12 grudnia 2006 roku, sygn. akt III RC 45/06 i zgodnie z wnioskiem wierzyciela Z. L. wezwał organ rentowy do potrącenia dłużnikowi A. L. należności z tytułu pobieranych przez dłużnika świadczeń do wysokości egzekwowanego roszczenia (nie więcej niż 3/5 świadczenia) na zaspokojenie roszczeń alimentacyjnych, w tym alimentów bieżących od dnia 1 lipca 2009 roku w wysokości po 237,70 zł miesięcznie.

(dowód: zajęcie świadczeń emerytalno – rentowych, przedemerytalnych i zasiłku chorobowego z tytułu egzekucji świadczeń alimentacyjnych, k. 162 akt ZUS tom III)

W dniu 2 lutego 2011 roku K. L. złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury.

(dowód: wniosek o emeryturę, k. 1-5 akt ZUS tom IV)

Decyzją z dnia 18 lutego 2011 roku ZUS przyznał wnioskodawcy emeryturę od dnia 4 lutego 2011 roku, to jest od dnia osiągnięcia wieku emerytalnego. Organ rentowy powiadomił Komornika Sądowego P. M., że w związku z przyznaniem emerytury w wysokości 1 607,21 zł zmianie ulegnie wysokość miesięcznego potrącenia.

(dowód: decyzja z dnia 18 lutego 2011 roku, k. 27, zawiadomienie z dnia 15 marca 2011 roku, k. 29 akt ZUS tom IV)

Kolejnymi decyzjami organ rentowy dokonywał waloryzacji emerytury wnioskodawcy, obliczał kwoty wolne od potrąceń, wysokość zaliczek na podatek dochodowy i składek na ubezpieczenie zdrowotne.

(okoliczność niesporna)

Decyzją z dnia 15 stycznia 2015 roku ZUS przeliczył wysokość emerytury wnioskodawcy. Wysokość świadczenia wyniosła 1 773,27 zł brutto. Świadczenie zmniejszono o łączną kwotę w wysokości 681,01 zł, w tym 237,70 zł z powodu potrącenia alimentów oraz 443,31 zł z powodu egzekucji administracyjnej.

(dowód: decyzja z dnia 15 stycznia 2015 roku, k. 27 akt ZUS tom V)

W zaświadczeniu z dnia 11 lutego 2015 roku organ rentowy poinformował wnioskodawcę, że od kwietnia 2009 roku do nadal z jego świadczenia emerytalnego dokonywane są potrącenia na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS. ZUS powołując się na przepis art. 140 ust. 1 w zw. z art. 139 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy podał, że należności alimentacyjne potrąca się w wysokości do 60% świadczenia lub według wskazania sposobu ich naliczania. W przypadku wnioskodawcy jest to wskazana kwota miesięczna 237,70. Odnośnie pozostałych potrąceń w wysokości 443,31 zł ZUS wskazał, że są to należności inne niż alimentacyjne dokonywane na podstawie art. 139 ust. 1 pkt 5, art. 140 ust. 1 pkt 3 z zastrzeżeniem art. 141, to jest w granicach do 25% świadczenia. W przypadku wnioskodawcy potrąceń dokonywano w maksymalnej wysokości.

(dowód: zaświadczenie z dnia 11 lutego 2015 roku, k. bez nr w aktach ZUS tom V)

Kolejną decyzją z dnia 3 lipca 2015 roku ZUS przeliczył emeryturę wnioskodawcy. Wysokość świadczenia wyniosła 1809,27 zł brutto. Świadczenie zmniejszono o łączną kwotę 690,01 zł, w tym 237,70 zł z powodu potrącenia alimentów i 452,31 zł z powodu egzekucji administracyjnej.

(dowód: decyzja z dnia 3 lipca 2015 roku, k .85 akt ZUS tom V)

W piśmie z dnia 11 września 2015 roku, sygn. akt Km 393/15 Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (...) P. M., działając na podstawie tytułu wykonawczego Sadu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny z dnia 11 lipca 2014 roku, sygn. akt Nc-e 777109/14 zobowiązał dłużnika zajętej wierzytelności, to jest organ rentowy, do potrącenia dłużnikowi A. L. należności z tytułu pobieranych przez dłużnika świadczeń do wysokości egzekwowanego roszczenia (z uwzględnieniem ustawowych ograniczeń) na zaspokojenie następujących roszczeń:

- należność główna – 39 044, 60 zł,

- odsetki wyliczone na dzień 1 września 2015 roku w wysokości 4 941,02, dalsze odsetki w kwocie 8,56 zł za każdy następny dzień aż do dnia zapłaty,

- kosztów sądowych (procesu, klauzuli, zastępstwa prawnego) – 1 377,11 zł,

- kosztów egzekucji w wysokości 8% od wyegzekwowanego świadczenia (od pkt 1, 2, 3) nie mniej niż koszty minimalne, które obecnie wynoszą 165,42 zł,

- kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym – 600 zł,

- kosztów doręczenia korespondencji oraz innych wydatków gotówkowych,

- opłaty za przelew do każdej przekazanej kwoty – 2,50 zł.

(dowód: zajęcie świadczeń emerytalno – rentowych, przedemerytalnych i zasiłku chorobowego z tytułu egzekucji roszczeń niealimentacyjnych, k. 87 akt ZUS tom V)

W zawiadomieniu z dnia 23 lutego 2016 roku organ rentowy poinformował Komornika Sądowego P. M., że po zmianie wysokości świadczenia ustalonej począwszy od należności za miesiąc marzec 2016 roku w kwocie 1 813,61 zmianie ulegnie wysokość miesięcznego potrącenia.

(dowód: zawiadomienie z dnia 23 lutego 2016 roku, k. 90 akt ZUS tom V)

Zaskarżoną decyzją ZUS dokonał waloryzacji emerytury wnioskodawcy, która wzrosła do kwoty 1813,61 zł. W związku z tym organ rentowy ponownie obliczył kwotę wolną od potrąceń, wysokość zaliczki na podatek dochodowy oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Od dnia 1 marca 2016 roku organ rentowy na podstawie dokonanych przez Komornika Sądowego zajęć świadczenia emerytalnego dokonywał potrąceń:

- świadczeń alimentacyjnych w wysokości 237,70 zł (to jest 13,11% świadczenia emerytalnego),

- świadczeń z tytułu egzekucji administracyjnej w wysokości 453,40 zł (to jest 25% świadczenia emerytalnego).

Łącznie organ rentowy dokonuje potrąceń świadczeń alimentacyjnych i należności z tytułu egzekucji administracyjnej w wysokości 691,10 zł. Wysokość świadczenia emerytalnego po potrąceniach jest znacznie wyższa niż 50% najniższej emerytury, to jest przekracza kwotę 441,28 zł.

(okoliczności niesporne)

W piśmie z dnia 22 kwietnia 2016 roku organ rentowy poinformował wnioskodawcę, że w chwili obecnej z jego świadczenia dokonywane są potrącenia alimentacyjne w kwocie 237,70 zł i potrącenia komornicze, stan zadłużenia w kwocie 48 220,83 zł, na rzecz Komornika Sądowego P. M.. ZUS nadmienił, że bez zgody Z. L. brak jest możliwości przekazywania świadczeń alimentacyjnych bezpośrednio do jej rąk.

(dowód: pismo organu rentowego z dnia 22 kwietnia 2016 roku, k. bez nr w aktach ZUS tom V)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy jako całkowicie bezzasadne podlega oddaleniu.

Stosownie do art. 139 ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszy Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.) ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie, w tym także emerytur, po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych podlegają potrąceniu z uwzględnieniem art. 141 należności sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie należności alimentacyjnych oraz sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne.

W myśl art. 140 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy potrącenia, o których mowa w art. 139 mogą być dokonywane, z zastrzeżeniem art. 141, w następujących granicach:

1) świadczeń alimentacyjnych, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3 - do wysokości 60% świadczenia,

2) należności egzekwowanych związanych z:

a) odpłatnością za pobyt w domach pomocy społecznej,

b) odpłatnością za pobyt w zakładach opiekuńczo-leczniczych,

c) odpłatnością za pobyt w zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych, do wysokości 50% świadczenia;

3) innych egzekwowanych należności - do wysokości 25% świadczenia.

W przypadku zbiegu potrąceń z egzekucji (co miało miejsce w przypadku odwołującego) potrącenia należności alimentacyjnych nie mogą przekraczać 60% miesięcznego świadczenia zgodnie z art. 140 ust 6 pkt 1 ppkt a ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Jeżeli natomiast potrąceniu podlegają wyłącznie należności egzekwowane, o których mowa w art. 140 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy, to potrącenie nie może przekraczać w tym zakresie 25% świadczenia (art. 140 ust. 6 pkt 1 ppkt c powołanej ustawy).

Wedle zaś art. 140 ust. 7 ustawy o emerytury i renty z FUS wysokość części świadczenia podlegającego egzekucjom, o których mowa w ust. 1, oraz wysokość potrąceń, o których mowa w ust. 4, a także wysokość części świadczenia podlegającego potrąceniom, o których mowa w ust. 6 i 6a, oraz ustaloną orzeczeniem sądu, ugodą sądową lub aktem notarialnym procentową wysokość potrąceń ze świadczeń z tytułu należności alimentacyjnych bez wskazania sposobu ich naliczania, ustala się od kwoty świadczenia przed odliczeniem miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Art. 141 ust 1 ppkt a i c ustawy o emeryturach i rentach z FUS statuuje natomiast zasadę, że emerytura jest wolna od egzekucji i potrąceń wynoszących odpowiednio 50 % najniższej emerytury lub renty przy potrącaniu sum należności alimentacyjnych i innych należności stwierdzonych tytułami egzekucyjnymi.

Już na wstępie przedmiotowych rozważań wskazać należy, że zakres dopuszczalnej kognicji sądu odwoławczego wyznaczony zostaje każdorazowo zakresem spornej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W sprawie, w której wniesiono odwołanie od decyzji organu rentowego, przedmiot sporu nie może wykraczać poza treść tej decyzji (por. wyrok Sądu Najwyższego z 2 lutego 2012 r. w sprawie II UK 118/11, opubl. w LEX nr 1135992 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z 13 października 2009 r. w sprawie II UK 234/08, opubl. w LEX nr 553692). Sąd nie bada więc okoliczności, które wykraczają poza ramy kwestionowanej przez stronę decyzji oraz postępowania, w toku którego decyzję tą podjęto (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 30 lipca 2014 roku, sygn. akt III AUa 1933/13). Tym samym, zasadność dokonania przez Komornika Sądowego zajęcia świadczenia emerytalnego wnioskodawcy na podstawie tytułów wykonawczych w postaci prawomocnych orzeczeń Sądów powszechnych nie może stanowić przedmiotu ekstraordynaryjnej kontroli Sądu Ubezpieczeń Społecznych. Wzruszeniu tytułów wykonawczych, na podstawie których dokonywane są czynności egzekucyjne służą inne środki ochrony prawnej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 1 sierpnia 2012 r. w sprawie III AUa 588/12, opubl. w LEX nr 1213863).

W przedmiotowej sprawie odwołujący A. L. wyraźnie wskazał, że przedmiotem zaskarżenia nie jest sposób dokonania przez organ rentowy waloryzacji emerytury. Podnosił jednoznacznie, iż kwestionuje wysokość dokonanych na rzecz jego wierzycieli przez organ rentowy potrąceń. Ponadto na rozprawie w dniu 17 maja 2017 roku zobowiązał się do dobrowolnego uiszczania alimentów na rzecz uprawnionej, Z. L. domagając się, aby organ rentowy nie dokonywał już potrąceń z tego tytułu.

W tym miejscu wskazać należy, że brak jest możliwości po stronie organu rentowego zaprzestania potrącania świadczeń alimentacyjnych i przekazywania tych świadczeń bezpośrednio do rąk uprawnionej. Wszak art. 139 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS enumeratywnie wylicza wierzytelności, które mogą pomniejszać wysokość świadczenia emerytalnego. Należą do nich sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie należności alimentacyjnych. Organ rentowy działa w tym zakresie na podstawie zajęcia świadczeń z tytułu egzekucji świadczeń alimentacyjnych przedłożonego przez Komornika Sądowego P. M. działającego na podstawie tytułu wykonawczego Sądu Rejonowego w (...) z dnia 12 grudnia 2006 roku, sygn. akt III RC 45/06. Zważyć trzeba, że regulacja zawarta w art. 139 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS ma na celu ochronę świadczeń emerytalnych przed bezprawnym pomniejszeniem i stwarza pewną dozę bezpieczeństwa dla przyszłego emeryta lub rencisty, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych samowolnie nie dokona jakichkolwiek potrąceń bez podstawy prawnej.

W konsekwencji, w świetle zakresu zaskarżenia decyzji i sformułowanych zarzutów zakres kontroli sądowej ograniczał się do prawidłowości dokonywania potrąceń ze świadczenia emerytalnego wnioskodawcy. Wobec niepodważalnego stwierdzenia istnienia tytułów wykonawczych, na podstawie których prowadzona jest egzekucja, rzeczą Sądu było w istocie zbadanie, czy potrącenia nie przekraczają granic wyrażonych w art. 140 i art. 141 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W świetle powołanych przez Sąd regulacji prawnych ze świadczenia emerytalnego odwołującego możliwe są potrącenia należności alimentacyjnych wynoszące 60 % jego miesięcznego świadczenia. Z kolei na podstawie tytułów wykonawczych na pokrycie innych należności niż świadczenia alimentacyjne, w tym pozostające w związku z egzekucją administracyjną organ rentowy uprawniony jest potrącać kwotę w wysokości co najwyżej 25% świadczenia emerytalnego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 4 grudnia 2015 roku, sygn. akt III AUa 890/15) . Ponadto ustawodawca w art. 141 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wprowadził ograniczenie kwot wolnych od egzekucji, bez względu na wysokość wierzytelności i górnej granicy potrąceń wynikającej z art. 140 ww. ustawy ubezpieczony zawsze ma prawo do otrzymywania tzw. minimum emerytalnego. Przepis ten ma na celu ochronę świadczeniobiorcy któremu należy zapewnić wypłatę świadczeń do 50 % minimalnej emerytury lub renty (w przypadku zbiegu świadczeń alimentacyjnych i innych należności o charakterze niealimetacyjnym).

Zważyć należy, że przepisy art. 140 w/w ustawy regulują maksymalne wysokości potrąceń jakich można dokonywać w stosunku do emerytur i innych świadczeń z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przepis ten wspomina o wysokości świadczenia, nie różnicując tej kwoty na świadczenie „brutto” czy „netto”. Jednakże wobec kategorycznego brzmienia przepisów art. 139 ust. 1 i art. 140 ust. 7 powołanej ustawy uznać należy, że organ rentowy przystępując do dokonywania potrąceń w pierwszej kolejności zobowiązany jest do odprowadzenia należności publicznoprawnych, to jest zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne. Ugruntowana linia orzecznicza wskazuje zaś, że wysokość potrąceń ustala się od kwoty świadczenia przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne i dopiero po odliczeniu tych należności organ rentowy może potrącać należności określone w art 139 ust. 1 wskazanej ustawy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 26 marca 2014 roku, sygn. akt III AUa 1382/13).

Na dzień wydania zaskarżonej decyzji kwota najniższego świadczenia emerytalnego zgodnie z Komunikatem Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 lutego 2016 roku (M.P., poz. 168) wynosiła 882,56 zł. Decyzją z dnia 1 marca 2016 roku ZUS dokonał waloryzacji przysługującej A. L. emerytury i ustalił jej wysokość na kwotę 1813,61 zł. To ta kwota była podstawą obliczenia comiesięcznych potrąceń z należnego ubezpieczonemu świadczenia emerytalnego.

Sąd po zapoznaniu się z zalegającą w aktach ZUS i aktach sprawy dokumentacją ustalił, że w żadnym przypadku kwoty potrąceń z emerytury odwołującego dokonywane przez ZUS nie przekroczyły dopuszczalnych limitów.

Na dzień wydania zaskarżonej decyzji wysokość świadczeń wypłacanych odwołującemu przekraczała kwotę ½ minimalnej emerytury, która na dzień 1 marca 2016 roku wynosiła 882,56 zł. Tym samym prawo wnioskodawcy do minimum socjalnego zostało zachowane. Jednocześnie wysokość potrącanych świadczeń alimentacyjnych nie przekracza 60% świadczenia, bo opiewa na kwotę 237,70 zł miesięcznie. Ponadto ze zgromadzonej dokumentacji wynika bezspornie, że potrącana przez ZUS kwota z tytułu egzekucji administracyjnej – 453,40 zł nie przekracza 25% wysokości emerytury przyznanej zaskarżoną decyzją. W konsekwencji stwierdzić trzeba, że organ rentowy nie przekroczył ustawowych ograniczeń egzekwowanych należności, a tym samym zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem.

Mając na uwadze podnoszoną już na wstępie rozważań okoliczność, że ani Sąd ani tym bardziej organ rentowy nie jest kompetentny, aby badać zasadność tytułów wykonawczych, na podstawie których Komornik Sądowy dokonał zajęcia wierzytelności, Sąd oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawcy o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z akt komorniczych jako bezprzedmiotowy, bo niemający znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy oddalił odwołanie wnioskodawcy jako całkowicie bezzasadne (punkt 1 sentencji wyroku).

W punkcie 2 sentencji wyroku, na podstawie art. 98 § 3 k.p.c. oraz art. 29 § 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2015 r. poz. 615 ze zm.) w zw. z § 2, § 3, § 4 ust. 1 i § 15 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1801) Sąd Okręgowy przyznał ze Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego na rzecz adwokat D. K. kwotę 360 zł z tytułu zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej A. L. z urzędu.