Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25.11.2015 r.

Sąd Okręgowy / Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy

Wydział VII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący-Sędzia : SSO Iwona Iwanek

Protokolant :st. sekretarz sądowy Kamila Rakowska

przy udziale - - -

po rozpoznaniu w dniu 25.11.2015 r. w Świdnicy

sprawy Z. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania Z. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

z dnia 25.08.2015 r. Nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję strony pozwanej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 25 sierpnia 2015 roku, znak: (...) w ten sposób, ż e przyznane w tej decyzji prawo do świadczenia przedemerytalnego oraz do jego wypłaty, przyznaje wnioskodawcy Z. Z. p ocząwszy od dnia 02 czerwca 2015 roku.

Sygn. akt VIIU 1650/15

UZASADNIENIE

Wnioskodawca Z. Z. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 25.08.2015r.., którą organ rentowy przyznał wnioskodawcy prawo do świadczenia przedemerytalnego począwszy od dnia 18.08.2015r. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że Powiatowy Urząd Pracy odmawiał wydania zaświadczenia niezbędnego do nabycia uprawnień do świadczenia przedemerytalnego. Wnioskodawca domagał się przyznania mu prawa do tego świadczenia począwszy od daty, w której złożył wniosek o to świadczenie, t.j. od maja 2015r..

Strona pozwana wniosła o oddalenie odwołania oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego podnosząc, że wnioskodawca nie złożył wraz z wnioskiem wymaganego dokumentu w postaci zaświadczenia o statusie bezrobotnego, a uczynił to dopiero w dniu 18.08.2015r., a zatem w oparciu o przepis art. 7 ust 1 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych organ rentowy przyznał prawo do tego świadczenia od dnia następnego po złożeniu wniosku wraz ze wszystkimi wymaganymi dokumentami.

Sąd ustalił, co następuje:

Wnioskodawca Z. Z. ur. (...) złożył u strony pozwanej w dniu 18.05.2015r. wniosek o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego. Do wniosku dołączył wszystkie wymagane dokumenty dotyczące przebiegu zatrudnienia i ubezpieczenia oraz pisemne oświadczenie, że zaświadczenie z Powiatowego Urzędu Pracy złoży niezwłocznie po jego uzyskaniu z tego urzędu.

W dniu 13.08.2015r. wnioskodawca stawił się u strony pozwanej i poinformował, że urząd pracy odmawia mu wystawienia żądanego zaświadczenia, a pracownik strony pozwanej w drodze telefonicznej z pracownikiem Powiatowego Urzędu Pracy w D. ustalił, że wnioski wnioskodawcy o wydanie zaświadczenia zawierały braki formalne i z tego powodu odmawiano mu wydania żądanego dokumentu. Ustalono w tej rozmowie, że wnioskodawca winien ponownie zgłosić się do urzędu pracy i w złożonym wniosku zaznaczyć, że ubiega się o świadczenie przedemerytalne.

Ostatecznie zaświadczenie o statusie bezrobotnego i braku po stronie wnioskodawcy odmowy bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia – w rozumieniu ustawy o z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy – wystawiono wnioskodawcy w dniu 14.08.2015r., a w dniu 18.08.2015r. zostało ono złożone przez wnioskodawcę u strony pozwanej.

Zaskarżoną decyzją z dnia 25.08.2015r. strona pozwana przyznała wnioskodawcy prawo do świadczenia przedemerytalnego począwszy od dnia 19.08.2015r., t.j od następnego dnia po złożeniu wniosku wraz ze wszystkimi wymaganymi dokumentami.

dowód: akta ZUS

Wnioskodawca zarówno przed jak i po złożeniu wniosku o prawo do świadczenia przedemerytalnego występował do Powiatowego Urzędu Pracy w D. o wydanie zaświadczenia o statusie bezrobotnego, pobieraniu zasiłku dla bezrobotnych oraz stwierdzającego, że wnioskodawca nie odmówił przyjęcia proponowanej mu pracy zaznaczając, że takie zaświadczenie wymagane jest przez inny organ państwowy. Każdorazowo Starosta (...) postanowieniami odmawiał wnioskodawcy wydania takiego zaświadczenia z uwagi na brak wykazania przez wnioskodawcę interesu prawnego.

dowód: wnioski oraz wydawane w ich rozpoznaniu postanowienia k. 11-18

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Kwestię sporną w niniejszej sprawie stanowiła data początkowa przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego, gdyż organ rentowy uznał, że stanowi ją moment złożenia wniosku wraz ze wszystkimi wymaganymi dokumentami, a to nastąpiło w dniu 18.08.2015r. Wnioskodawca natomiast podnosił, że dokumentu stanowiącego podstawę przyznania świadczenia nie złożył tylko z tego powodu, że właściwy urząd odmawiał wydania zaświadczenia.

Zgodnie z treścią przepisu art. 7 ust 1 ustawy z dnia 30.04.2004r. o świadczeniach przedemerytalnych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.170) prawo do świadczenia przedemerytalnego ustala się na wniosek osoby zainteresowanej, od następnego dnia po dniu złożenia wniosku wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 3. Do wniosku dołącza się dowody uzasadniające prawo do świadczenia przedemerytalnego, w tym decyzję o utracie prawa do zasiłku dla bezrobotnych lub informację o upływie 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w art. 2 ust. 3, a także dowody wymagane do ustalenia prawa do emerytury oraz jej wysokości, określone przepisami ustawy o emeryturach i rentach z FUS (ust. 3 cytowanego przepisu). Odpowiednio do art. 3 ustawy osoba ubiegająca się o świadczenie przedemerytalne winna przedstawić dokument stwierdzający jej zarejestrowanie jako bezrobotnej, oraz potwierdzający, że w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że istotnie prawo do świadczenia przedemerytalnego może zostać przyznane osobie ubiegającej się o to świadczenie, dopiero po złożeniu wszystkich wymaganych dokumentów. Wydaje się jednak, że wyjątek od tej zasady winny stanowić sytuacje, w których brak wymaganych dokumentów wynika z działań instytucji i jest niezależny od osoby ubiegającej się o prawo do wskazanego świadczenia.

Okoliczność taka zaistniała w niniejszej sprawie ponieważ wnioskodawca podjął wszystkie wymagane przepisami działania zmierzające do uzyskania zaświadczenia z Powiatowego Urzędu Pracy w D. ale urząd ten, z przyczyn sądowi nieznanych uznał, że wnioskodawca nie wykazał interesu prawnego dla uzyskania tego dokumentu. Przedłożone przez wnioskodawcę postanowienia Starosty (...) stanowią swoisty wykład w zakresie postępowania administracyjnego i działania organów administracji, z pominięciem jednak podstawowych zasady wynikających z art. 7-9 kodeksu postępowania administracyjnego tzn. obowiązku działania tych organów na rzecz obywateli, a nie na odwrót. Z zasad wskazanych wyżej wynika, że w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli, prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej oraz są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek.

Z pewnością tych zasad w stosunku do wnioskodawcy nie zastosowano.

Wnioskodawca nie domagał się od urzędu pracy zaświadczenia, na potrzeby którego należało wdrażać szczególne postępowanie, wreszcie też wnioskodawca nie rościł prawa o udostępnienie mu danych podlegających ochronie. Wnioskodawca żądał tylko potwierdzenia na piśmie własnej sytuacji jako osoby bezrobotnej i tak sformułowane żądanie było wystarczające dla wykazania istnienia interesu prawnego, a obowiązkiem urzędu było wydanie takiego dokumentu. Przywoływane w postanowieniach Starosty (...) przepisy Rozporządzenia Ministra pracy i Polityki Społecznej z dnia 14.05.2014r. w ogóle nie dotyczą kwestii wydania zaświadczenia, a tylko określają szczegółowe warunki realizacji oraz tryb i sposoby prowadzenia przez urzędy pracy pośrednictwa pracy, poradnictwa zawodowego i organizacji szkoleń.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należało, że za brak zaświadczenia z urzędu pracy nie odpowiadał w żadnej mierze wnioskodawca, a tylko instytucja upoważniona do wydania zaświadczenia i z tej przyczyny wnioskodawca nie może ponosić negatywnych konsekwencji.

W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję.