Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia 1 sierpnia 2016 r. oraz 6 września 2016 r. (...) Oddział w B. orzekł , iż wartość kapitału początkowego ubezpieczonego M. B. to 80 843, 29 zł , przy czym do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego w/ w- nego i obliczenia wskaźnika wysokości podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych to jest od 1 stycznia 1974 r. do 31 grudnia 1983 r. , wwpw wyniósł 67, 88 % %.

Od powyższej decyzji odwołanie wniósł ubezpieczony M. B. precyzując ostatecznie, iż domaga się uwzględnienia w jego kapitale początkowym wynagrodzeń uzyskiwanych w latach 1979 – 1981 .

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie . W uzasadnieniu podnosił, iż wysokość wwpw kapitału początkowego wyliczono ubezpieczonemu z kolejnych 10 lat kalendarzowych - wskaźnik wyliczono na 67, 88 %. Wynagrodzenia z poszczególnych lat przyjęto na podstawie zaświadczeń RP 7 , natomiast za okresy , gdzie informacje o dochodach nie zostały przedłożone przyjęto wynagrodzenie minimalne.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje :

Ubezpieczony M. B. w okresie od 15 września 1979 r. do 31 grudnia 1983 pozostawał zatrudniony w Związku Gminnych Spółdzielni (...) w T. na stanowisku inspektora w dziale usług. W okresie od podjęcia zatrudnienia do 30 września 1980 r. uzyskiwał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 4000 zł , w okresie od 1 października 1980 r. do 31 grudnia 1980 r. wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 4600 zł , a w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 1981 r. wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 5100 zł. Z dniem 1 lipca 1982 r. ubezpieczony uzyskał dodatek stażowy w wysokości 7 % wynagrodzenia zasadniczego.

/ dowód : dokumentacja pracownicza w aktach osobowych ubezpieczonego k. 16 – 18 , 23 – 25, 28 v , 31, 33 /

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie przedłożonych do sprawy dokumentów ( w postaci dokumentacji osobowej ubezpieczonego ) , których autentyczności i wiarygodności nie ma podstaw kwestionować.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była kwestia wysokości wynagrodzeń ubezpieczonego uzyskiwanych przezeń w okresie od 15 września 1979 r. do 31 grudnia 1981 , za który to okres brak odpowiednich danych w wystawionym zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu. Powyższe przekłada się bezpośrednio na wysokość wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego.

Odwołanie ubezpieczonego w tym przedmiocie po ostatecznym jego sprecyzowaniu ( wyjaśnieniu , że w istocie domaga się on przyjęcia do obliczania kapitału początkowego rzeczywistych wynagrodzeń uzyskiwanych przezeń we wskazanym okresie ) , zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, iż stosownie do treści art. 173 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. W myśl art. 174 ust. 1 kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. Ust. 2 stanowi, iż przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1)okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2)okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie

większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Zgodnie z treścią ust. 3 podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na

zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres

kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Stosownie do treści § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno- rentowe / Dz.U.2011.237.1412 / środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Zgodnie jednak z utrwalonymi poglądami orzecznictwa i doktryny w tym zakresie w toku postępowania sądowego strona może dowodzić wysokości wynagrodzenia na potrzeby ustalenia wysokości podstawy wymiaru świadczenia wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego. Jak wskazano w wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 2014-05-14, III AUa 1462/13 nie ulega wątpliwości, że w postępowaniu przed organem rentowym nie jest możliwe udowadnianie wysokości wynagrodzenia innymi dowodami niż wymienione w przepisie § 21 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe (Dz.U. Nr 237, poz. 1412), dokumenty. Przepisy regulujące postępowanie o świadczenia emerytalno - rentowe przed organem rentowym nie mają natomiast zastosowania w postępowaniu sądowym, które regulowane jest przepisami Kodeksu postępowania cywilnego, a ewentualne ograniczenia dowodowe mogą wynikać jedynie z przepisów tego Kodeksu. Oznacza to, że fakty, od których uzależnione jest prawo do emerytury oraz wysokość tego świadczenia, mogą być wykazywane wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w Kodeksie postępowania cywilnego. Przykładowo dowodem określonej wysokości wynagrodzenia mogą być zarówno dokumenty dotyczące wynagrodzenia osób zatrudnionych w tym samym okresie, w tym samym zakładzie pracy i przy pracy tego samego rodzaju co ubezpieczony, jak też zeznania tych osób, zaś rzeczą sądu winna być rzetelna analiza przedstawionych dowodów ( patrz wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie III AUa 509/0 LEX nr 253495 ). Tym bardziej dowód taki mogą stanowić dokumenty pracownicze ( angaże , zmiany stawek zaszeregowania ) znajdujące się w aktach osobowych pracownika.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż w zakresie wysokości wynagrodzenia ubezpieczonego z okresu od 15 września 1979 r. do 31 grudnia 1981 r. jakiekolwiek miarodajne ustalenia można było poczynić jedynie w oparciu o dokumentację pracowniczą znajdującą się w jego aktach osobowych ( z uwagi z jednej strony na brak dokumentacji płacowej z tego okresu, z drugiej strony niemożność podania rzetelnych danych w tym przedmiocie przez samego zainteresowanego ). W wystawionym zaświadczeniu Rp 7 (...) spółka z o.o . w T. ( k. 4 akt rentowych ) nie wskazała wynagrodzeń ubezpieczonego uzyskiwanych do 31 grudnia 1981, podała natomiast taką wysokość ( w oparciu o karty zarobkowe ubezpieczonego ) w odniesieniu do lat kolejnych to jest za lata 1982 – 1983 . To brak dokumentacji płacowej w/w- nego z tego okresu ( lat 1979 – 1981 ) uniemożliwił zatem wystawiającemu druk Rp – 7 wskazanie wysokości wynagrodzenia ubezpieczonego za okres poprzedzający. Z treści angaży w aktach osobowych ubezpieczonego wynika natomiast , iż w momencie podjęcia zatrudnienia przyznano mu wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 4000 zł miesięcznie, następnie w piśmie z dnia 16 października 1980 r. podwyższono je z dniem 1 października 1980 r. do kwoty 4500 zł, a kolejnym pismem z dnia 30 grudnia 1980 r. podwyższono je od tej samej daty ( z dniem 1 października 1980 r. ) do wysokości 4600zł ( ubezpieczony musiał otrzymać wyrównanie za okres od października do grudnia) . Od dnia 1 stycznia 1981 r. ubezpieczony otrzymał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 5100 zł. miesięcznie. W tym czasie nie przysługiwał mu dodatek stażowy. Ten uzyskał dopiero z dniem 1 lipca 1982 r. ( w wysokości 7 % płacy zasadniczej ) , kiedy to powierzono mu stanowisko starszego inspektora ( w aktach znajdują się odręczne adnotacje poprzedzające przyznanie dodatku, gdzie jednoznacznie wskazano ,iż „ aktualnie nie otrzymuje dodatku stażowego „ k. 18 akt osobowych ) . Przy tak określonych parametrach wynagrodzenia za sporny okres wskaźnik wysokości podstawy wymiaru ubezpieczonego wynosi ( zgodnie z wykonaną na polecenie miarodajną symulacją ZUS ) 76, 41 %. I taką wartość należy przyjąć przy ustalaniu kapitału początkowego ubezpieczonego ( ubezpieczony nie kwestionował wyliczeń organu rentowego w tym zakresie ) .

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił decyzję przyjmując wwpw na poziomie wyliczonym obecnie ( w oparciu o poczynione ustalenia co do wysokości wynagrodzenia zasadniczego ubezpieczonego w okresie od 15 września 1979 r. do 31 grudnia 1981 ) przez organ rentowy .