Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa (...)Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko D. N.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego D. N. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. kwotę 24.093,74 zł (dwadzieścia cztery tysiące dziewięćdziesiąt trzy złote siedemdziesiąt cztery grosze)

z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 listopada 2016 roku do dnia zapłaty;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.822,00 zł (cztery tysiące osiemset dwadzieścia dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 95/17

UZASADNIENIE

(...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. wniósł o zasądzenie od pozwanego D. N. kwoty 24.093,74 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż pozwany zawarł z poprzednikiem prawnym powoda umowę bankową na podstawie, której otrzymał kwotę pieniędzy, zobowiązując się do jej zwrotu na warunkach określonych w umowie. Pozwany nie wywiązał się ze swojego zobowiązania. Wobec zadłużenia wierzytelność wynikająca z umowy została sprzedana na rzecz powoda. Na dzień wniesienia pozwu zaległość pozwanego wynosiła 18084,62 zł tytułem niespłaconego kapitału, 6.009,12 zł tytułem odsetek

Na skutek wezwania sądu powód uzupełnił braki formalne pozwu. Wskazał, iż na dochodzoną należność składa się kwota 18.084,62 zł tytułem należności głównej, 4.914,13 zł tytułem odsetek naliczonych przez pierwotnego wierzyciela, 1.094,99 zł tytułem odsetek ustawowych naliczanych przez powoda od dnia 16.12.2015 r. do 28.10.2016 r. Powód przedstawił umowę zawartą między pozwanym a pierwotnym wierzycielem, bankowy tytuł egzekucyjny, postanowienie nadaniu klauzuli wykonalności.

W dniu 27 grudnia 2016 r. Sąd Rejonowy w Toruniu wydał nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania. Podniesiono zarzut: przedawnienia roszczenia, niewykazania przejścia uprawnień, nieudowodnienia istnienia i wysokości oraz wymagalności wierzytelności dochodzonej pozwem. Pozwany zaprzeczył istnieniu, wymagalności oraz wysokości przedmiotowej wierzytelności. Zaznaczył, iż powód nie wykazał, iż umowa cesji została podpisana przez umocowane do tej czynności osoby. Podał, iż przedłożony przez powoda wyciąg z umowy przelewu wierzytelności nie można uznać za odpis dokumentu Nadto informacje dotyczące przejścia uprawnień w stosunku do pozwanego zawarte są w załączniku do umowy. Załącznik ten nie spełnia jednak wymogów formalnych, nie został podpisany przez strony i potwierdzony przez notariusza. Dodał, iż wyciąg z ksiąg rachunkowych nie stanowi dowodu istnienia dochodzonej wierzytelności. Zaznaczył, iż przedłożona umowa przelewu wierzytelności jest niekompletna, gdyż zamazane zostały niektóre jej treści. Za uzasadniony w ocenie pozwanego jest zarzut przedawnienia. Umowa został bowiem zawarta w 2011 r., bankowy tytuł egzekucyjny został wystawiony 14.08.2014 r. i postanowieniem z dnia 3.09.2014 r. nadano mu klauzulę wykonalności. Podał, iż w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie trzyletni termin przedawnienia. Nadto zwrócił uwagę, iż zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 20.06.2016 r. nabywca wierzytelność niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę. W konsekwencji dochodzone roszczenie uległo przedawnieniu. Dodał, iż wystawienie przez poprzednika prawnego powoda bankowego tytułu egzekucyjnego, uzyskanie klauzuli wykonalności i wszczęcie postępowania egzekucyjnego mogło wywołać skutek w postaci przerwy biegu przedawnienia wyłącznie w stosunku do banku, który wystawił ten tytuł. Nadto wskazał, iż z dokumentów załączonych do pozwu nie wynika jak została wyliczona kwota roszczenia głównego oraz kwota odsetek (od jakich kwot i za jaki okres były naliczane odsetki i według jakiej stopy procentowej )

Pozwany w piśmie z dnia 9.09.2017 r. podtrzymał swoje żądanie. Podał, iż pismem z dnia 14.03.2014 r. wezwano pozwanego do zapłaty pod rygorem wypowiedzenia umowy z zachowaniem 30 dniowego terminu wypowiedzenia. Wobec braku zapłaty pierwotny wierzyciel wystawił bankowy tytuł egzekucyjny i po nadaniu mu klauzuli wykonalności wszczęte zostało postępowanie egzekucyjne. Dnia 20.12.2015 r. zostało umorzone wobec bezskuteczności. Podniósł, iż przedstawił dokumenty potwierdzające przelew wierzytelności. Wykazał również wysokość żądanej kwoty. Podkreślił, iż zarzut przedawnienia jest bezskuteczny, gdyż w dniu 14.03.2014 r. doszło do wypowiedzenia umowy, sprawa skierowana została do postępowania egzekucyjnego, a pozew wniesiono 7.11.2016 r.

W kolejnym piśmie pozwany podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w sprzeciwie

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 31 sierpnia 2011 r. D. N. zawarł z (...) Bankiem (...) S.A. w W. umowę pożyczki.

Dowód: umowa pożyczki k. 31-34

harmonogram spłaty k. 66-70;

potwierdzenie uruchomienia kredytu k. 72

Wobec nieterminowych spłat należności wynikających z umowy (...) Bank (...) S.A. w W. pismem z dnia 14 marca 2017r. wypowiedziała umowę wskazując 30 termin wypowiedzenia.

Dowód: : pismo z dnia 16.06.2014 r. k. 73

Dnia 14 sierpnia 2014 r. wobec powstałego zadłużenia z tytułu umowy pożyczki (...) Bank (...) S.A. w W. wystawił przeciwko D. N. bankowy tytuł egzekucyjny, któremu Sąd Rejonowy w Toruniu postanowieniem z dnia 3 września 2014 r. w sprawie o sygn. akr XI Co 1035/14 nadał klauzulę wykonalności .

Dowód: bankowy tytuł egzekucyjny k. 35;

postanowienie z dnia 3.09.2014 r. k.36;

Na wniosek (...) Bank (...) S.A. w W. wszczęte zostało przeciwko D. N. postępowanie egzekucyjne. Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2015 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Szubinie A. G. umorzyła postępowanie wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

Dowód: akta Km 3365/14

W dniu 16 grudnia 2015 r. (...) Bank (...) S.A. w W. sprzedała (...) Niestandaryzowanemu Sekurytyzacyjnemu Funduszowi Inwestycyjnemu Zamkniętemu we W. wierzytelność wynikającą z umowy.

Dowód: umowa sprzedaży k. 10 -18, 82-105

pismo z 11.01.2016 r. k. 107

Pismem z dnia 24 października 2016 r D. N. został poinformowany o przelewie wierzytelności.

Dowód: pismo z 24.10.2016 r. k. 19

Pismem z dnia 11 stycznia 2016 r. (...) Bank (...) S.A. w W. poinformowała D. N. o cesji wierzytelności

Dowód: pismo z 11.01.2016 r. k. 107

Sąd zważył co następuje:

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie okoliczności bezspornych, dokumentów przedłożonych przez strony oraz akt KM 3365/14.

Sąd w pełni dał wiarę dowodom w postaci dokumentów zgromadzonych w toku procesu. Podkreślić należy, iż przedłożone przez powoda kserokopie dokumentów opatrzone były wymaganymi pieczęciami i podpisami.

Strona pozwana kwestionowała istnienie, wysokość oraz wymagalność wierzytelności dochodzonej w pozwie. Sąd nie mógł jednak uwzględnić twierdzeń pozwanej dotyczących braku istnienia wierzytelności. Pozwany powoływał się przy tym na nie przekazanie przez bank na jego konto środków pieniężnych wynikających z umowy kredytu. Powyższe twierdzenia pozwanego są gołosłowne i nie znajdują odzwierciedlenia w ustaleniach poczynionych przez Sąd. Oczywistym jest, iż pozwany zawarł z pierwotnym wierzycielem umowę pożyczki i w związku z brakiem spłat wystawiony został bankowy tytuł wykonawczy. Dostrzec również wypada, iż kwestia braku otrzymanie środków pieniężnych pojawiła się dopiero w toku niniejszego postępowania. Powód nie kwestionował tej okoliczności wcześniej, w szczególności w trakcie trwania postepowania egzekucyjnego. Brak jest jakichkolwiek dowodów aby wcześniej podnosił takie zarzuty. Nadto pozwany przedstawił dowód realizacji dyspozycji przelania pieniędzy na konto pozwanego. Załączył bowiem dokument „potwierdzenie uruchomienia kredytu” z którego wynika, iż w dniu 31.08.2011 r. środki zostały przekazane na konto pozwanego.

Za nieuzasadnione Sąd uznał twierdzenia pozwanego odnośnie braku wykazania przejścia wierzytelności na rzecz powoda. W tym miejscu należy wskazać, iż strona powodowa przedstawiła odpis umowy potwierdzony za zgodność przez działającego w sprawie pełnomocnika. Załączyła również wyciąg z załącznika zawierający wykaz wierzytelności będących przedmiotem cesji. Wbrew twierdzeniom pozwanego zaznaczyć, należy, iż powód wykazał również, iż osoby podpisujące umowę sprzedaży były umocowane do dokonania tej czynności. Powyższe wynika bowiem z załączonych pełnomocnictw poświadczonych przez notariusza. Nadto powyższe potwierdza również pismo z dnia 11.01.2016 r. kierowane przez pierwotnego wierzyciela do pozwanego informujące go o przelewie wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki. W ocenie Sądu przedłożone przez powoda dokumenty w sposób jednoznaczny wykazują, że (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. nabył wierzytelność wobec pozwanego.

W odniesieniu do zarzutu przedawnienia podniesionego przez stronę pozwaną, należy wskazać, iż zgodnie z brzmieniem art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie (art. 120§1 k.c.). Przepis art. 123 § 1 pkt 1 k.c. wymienia natomiast okoliczności, w których następuje przerwanie biegu przedawnienia zaliczając do nich: każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia; uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje oraz wszczęcie mediacji. Zgodnie zaś z art. 124 § 1 k.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.

Wskazać należy, iż w myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z procedurą cywilną nie do Sądu należy zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności spornych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.) a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne.

Skoro zatem pozwany podniósł zarzut przedawnienia do powoda należało wykazanie, że roszczenie stało się wymagalne i że nie upłynął jeszcze termin jego przedawnienia.

W ocenie Sądu powód wykazał, iż nie doszło do przedawnienia wierzytelności. Należy wskazać, że termin zapłaty ostatniej raty przypadał na dzień 16.09.2019 r. Wypowiedzenie umowy nastąpiło najwcześniej z dniem 14 kwietnia 2014r. (pismo – wypowiedzenie umowy z dnia 14.03.2017r., okres wypowiedzenia 30 dni), a zatem trzyletni okres przedawnienia upływał z dniem 14 kwietnia 2017r. Pozew został złożony w dniu 07 listopada 2016r. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż powód skutecznie wykazał niezasadność zarzutu przedawnienia.

Na marginesie wskazać należy, iż Sądowi znana jest uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016 r. sygn. III CZP 29/16. Niemniej w ocenie Sądu przedmiotowa uchwała nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie.

W ocenie Sądu powód sprostał ciążącemu na nim obowiązkowi wykazania wysokości dochodzonego roszczenia. W tym zakresie Sąd uznał za wiarygodne dowody z postaci umowy, harmonogramu spłat, bankowego tytułu egzekucyjnego wystawionego przez pierwotnego wierzyciela, akt komorniczych. W oparciu o te dowody trudno uznać by były jakiekolwiek wątpliwości co do wysokości jak i wymagalności roszczenia.

Z tych względów uwzględniono w całości żądanie pozwu i zasądzono na rzecz powoda dochodzoną kwotę. Należność dochodzoną przez powoda stanowi kwota 24.093,74 zł w tym: 18.084,62 zł – należność główna, 4.914,13 odsetki umowne naliczone przez wierzyciela pierwotnego w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP do dnia 16.12.2015 r. tj. do dnia zawarcia umowy cesji oraz 1.049,99 zł – odsetki ustawowe naliczone przez powoda od dnia następującego po dniu zawarcia umowy cesji wierzytelności do 25.10.2016 r.

Mając powyższe na uwadze Sąd na mocy art. 353 § 1 kc, art. 353 ¹ kc, art. 359 kc w pkt I wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 24.093,74 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 07 listopada 2017r. do dnia zapłaty.

O odsetkach orzeczono zgodnie z przepisem art. 481 k.c.

O kosztach orzeczono w punkcie II wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Ponieważ w niniejszej sprawie to pozwany jest stroną przegrywającą, dlatego też zasądzono od niego na rzecz pozwanego kwotę 4.822 zł w tym 1.205 zł tytułem opłaty sądowej, 3.600 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika (rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych Dz.U. z2015 poz. 1804) oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.