Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Anetta Krawczyk

Protokolant: Andżelika Burdukiewicz

po rozpoznaniu dnia 11.04.2017 r.

sprawy karnej M. M.

s. G. i I. z d. P.

ur. (...) w L.

Oskarżonego o to, że:

W dniu 20 listopada 2016 roku w Ś. powiatu (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, której sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania, przy użyciu klucza, którym nie mieli prawa dysponować dostali się do wnętrza sklepu (...) przy ul. (...), skąd następnie zabrali w celu przywłaszczenia alkohole różnych marek o wartości 3676,50 zł oraz pieniądze w kwocie 100 zł, powodując straty w łącznej kwocie 3776,50 zł na szkodę A. K., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym za kradzież wyrokiem Sądu w L. z dnia 01.12.2010 roku o sygn. akt 3T 243/2010 na karę trzech lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od lipca 2010 roku do listopada 2012 roku,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

1.  oskarżonego uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego ) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody w całości przez zapłatę solidarnie z inną osobą, której sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania, kwoty 3776,50 zł na rzecz A. K.,

3.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego częściowo koszty sądowe w kwocie 50 zł na rzecz Skarbu Państwa i wymierza mu opłatę w wysokości 300 zł.

Sygn. akt II K 42/17

UZASADNIENIE

Oskarżony M. M. jest 28 - letnim mieszkańcem Ś., kawalerem, z zawodu technikiem informatykiem, utrzymującym się z prac dorywczych, uzyskującym dochód około 2000 zł miesięcznie, nie posiadającym nikogo na utrzymaniu, karanym za kradzież wyrokiem Sądu w L. z dnia 01.12.2010 r. sygn. akt 3T 243/2010 na karę 3 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od lipca 2010 r. do listopada 2012 r. Z uwagi na złożenie wniosku o uzasadnienie wyroku wydanego w trybie art. 343 k.p.k., Sąd na podstawie art. 424 § 3 k.p.k. ograniczył zakres uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć. M. M. oskarżono o to, że w dniu 20 listopada 2016 roku w Ś. powiatu (...), działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, której sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania, przy użyciu klucza, którym nie mieli prawa dysponować dostali się do wnętrza sklepu (...) przy ul. (...), skąd następnie zabrali w celu przywłaszczenia alkohole różnych marek o wartości 3676,50 zł oraz pieniądze w kwocie 100 zł, powodując straty w łącznej kwocie 3776,50 zł na szkodę A. K., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym za kradzież wyrokiem Sądu w L. z dnia 01.12.2010 roku o sygn. akt 3T 243/2010 na karę trzech lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od lipca 2010 roku do listopada 2012 roku, tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Zgodnie z art. 279 § 1 k.k. karze pozbawienia wolności od roku do lat 10 podlega, kto kradnie z włamaniem. Jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę (art. 64 § 1 k.k.). Niewątpliwie popełniony przez oskarżonego czyn z art. 279 § 1 k.k. jest czynem podobnym do występku kradzieży. Czyn z art. 279 § 1 k.k. oskarżony popełnił po upływie 4 lat od odbycia około 2 lat i 4 miesięcy kary pozbawienia wolności wymierzonej za kradzież. Art. 69 § 1 k.k. stanowi, ze sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Sąd uznał, że oskarżony M. M. dokonał zarzucanego mu czynu, czym wyczerpał znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Zarzucanego czynu oskarżony dopuścił się umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Sąd uznał, iż stopień społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonemu czynu jest znaczny. Oskarżony bowiem naruszył dobro, jakim jest mienie. Sąd nie znalazł okoliczności łagodzących w stosunku do oskarżonego. Sąd, przychylając się do wniosku Prokuratora, złożonego w trybie art. 335 § 2 k.p.k., wymierzył oskarżonemu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd uznał, iż wymierzona kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, spełni cele prewencji ogólnej oraz wpłynie zapobiegawczo w stosunku do oskarżonego. Podkreślenia przy tym wymaga, że z uwagi na dyspozycję art. 69 § 1 k.k. brak było możliwości warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności. Sąd orzekł o obowiązku naprawienia przez oskarżonego M. M. szkody poprzez zapłatę solidarnie z osobą, której sprawę wyłączono do odrębnego rozpoznania, kwoty 3776,50 zł na rzecz pokrzywdzonej A. K.. Z uwagi na fakt, iż oskarżony M. M. jest osobą młodą, zdrową, zdolną do pracy, Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa częściowo koszty sądowe w wysokości 50,00 zł oraz wymierzył mu opłatę w wysokości 300 zł.