Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2017r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2017r. w O.

sprawy z odwołania M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 08.12.2016r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje M. K. prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 02.12.2016r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

M. K. wniósł odwołanie od decyzji (...) w P. z dnia 08.12.2016r., którą odmówiono mu prawa do świadczenia przedemerytalnego stwierdzając, że nie spełnia warunków do przyznania tego świadczenia, określonych w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 30.04.2004r. o świadczeniach przedemerytalnych.

W uzasadnieniu odwołujący wskazał, że pobierał zasiłek dla bezrobotnych łącznie ponad 180 dni, tj. od 04.05.2015r do 24.11.2015r. i od 01.06.2016r. do 07.11.2016r., zaś organ rentowy wymaga, aby było to nieprzerwanie 180 dni.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie wskazując, że M. K. po ustaniu ostatniego zatrudnienia pobierał zasiłek dla bezrobotnych od 01.06.2016r. do 07.11.2016r., a więc przez 160 dni, dlatego nie spełnia on warunku określonego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych. Z tych względów zdaniem organu rentowego decyzją z dnia 08.12.2016r. prawidłowo odmówiono mu prawa do świadczenia przedemerytalnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. urodził się w dniu (...).

W okresie od 03.06.1981r. do 30.04.2015r. był zatrudniony w Spółdzielni Kółek Rolniczych w A.. Stosunek pracy został rozwiązany na skutek likwidacji etatu. Następnie od dnia 04.05.2015r. został zarejestrowany jako bezrobotny i w okresie od 04.05.2015r. do 26.10.2015r. (175 dni) pobierał zasiłek dla bezrobotnych. Zaprzestał jego pobierania, gdyż od 25.11.2015r. został zatrudniony w zakładzie (...) w A.. Stosunek pracy został rozwiązany z dniem 31.05.2016r. na skutek wypowiedzenia zakładu pracy z powodu likwidacji miejsca pracy. Wobec powyższego odwołujący ponownie zarejestrował się jako bezrobotny i w okresie od 01.06.2016r. do 07.11.2016r., tj. przez 160 dni pobierał zasiłek dla bezrobotnych.

W dniu 01.12.2016r. M. K. złożył w ZUS wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego. Zaskarżoną decyzją z dnia 08.12.2016r. organ rentowy odmówił mu prawa do tego świadczenia stwierdzając, że nie spełnia warunków określonych w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 30.04.2004r. o świadczeniach przedemerytalnych, bowiem po ustaniu ostatniego zatrudnienia pobierał zasiłek dla bezrobotnych przez 160 dni, zamiast 180 dni.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

M. K. wniósł odwołanie od decyzji (...) Oddziału w P. z dnia 08.12.2016r., którą odmówiono mu prawa do świadczenia przedemerytalnego.

W ocenie Sądu odwołanie jest zasadne.

Przedmiotem sporu było ustalenie, czy zostały spełnione przesłanki określone w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 30.04.2004r. o świadczeniach przedemerytalnych (t.j. Dz.U. 2013, poz.170).

Zgodnie z tym przepisem świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia.

Poza sporem jest, że organ rentowy do w/w okresu zaliczył M. K. jedynie okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych od 01.06.2016r. do 07.11.2016r., tj. 160 dni.

Odwołujący domagał się natomiast zaliczenia także okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych od 04.05.2015r. do 24.11.2015r. Organ rentowy odmawiał zaliczenia tego okresu podnosząc, że okres 180 dni powinien biec nieprzerwanie po ustaniu ostatniego zatrudnienia.

Zdaniem Sądu należy podzielić stanowisko M. K..

Zgodnie z art. 73 ust. 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2016, poz. 645) bezrobotny, który utracił status bezrobotnego na okres krótszy niż 365 dni z powodu podjęcia zatrudnienia i zarejestrował się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny w okresie 14 dni od dnia ustania zatrudnienia, posiada prawo do zasiłku na czas skrócony o okres pobierania zasiłku przed utratą statusu bezrobotnego oraz o okresy, o których mowa w ust. 4.

Przepis ten znajdzie zastosowanie w niniejszej sprawie.

Z akt świadczenia przedemerytalnego i zaświadczenia PUP z 04.05.2017r. (k. 25a.s.) wynika, iż M. K. pobierał zasiłek dla bezrobotnych w okresie od 04.05.2015r. do 26.10.2015r. i od 01.06.2016r. do 07.11.2016r. Zaprzestanie pobierania zasiłku dla bezrobotnych w 2015r. było spowodowane faktem podjęcia od 25.11.2015r. zatrudnienia w zakładzie (...) w A.. Stosunek pracy został rozwiązany z dniem 31.05.2016r. na skutek wypowiedzenia zakładu pracy z powodu likwidacji miejsca pracy. Wobec powyższego odwołujący ponownie zarejestrował się jako bezrobotny i w okresie od 01.06.2016r. do 07.11.2016r. pobierał zasiłek dla bezrobotnych. Jednocześnie ze świadectwa pracy z (...) z dnia 15.01.2016r. (k. 5 akt św. przedem.) wynika, iż ten stosunek pracy został rozwiązany na skutek likwidacji etatu.

W świetle w/w okoliczności i brzmienia przepisu art. 73 ust. 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy należy więc połączyć oba okresy obierania zasiłku dla bezrobotnych. Łącznie stanowią one 335 dni.

Tym samym odwołujący spełnia warunek określony w art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, tj. pobierał zasiłek dla bezrobotnych co najmniej 180 dni.

Powyższy problem był też rozważany w orzecznictwie. Tytułem przykładu można wskazać wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lipca 2013r. (III UZP 2/13, LEX nr 1353383), w którym SN stwierdził, że okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, określony w art. 2 ust. 3 ustawy z 30 kwietnia 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych, nie musi przypadać bezpośrednio po rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn wymienionych w art. 2 ust. 1 tej ustawy. Dokonując analizy przepisów powyższej ustawy, w tym w szczególności art. 2, Sąd Najwyższy wskazał, że wykładnia semantyczna, systemowa, teleologiczna i funkcjonalna prowadzą do konkluzji, że nabycie prawa do świadczenia przedemerytalnego nie jest uzależnione od pobierania zasiłku dla bezrobotnych, określonego w art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, bezpośrednio po zakończeniu okresów wymienionych w art. 2 ust. 1 tej ustawy.

Podobnie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 5.10.2015r. (III AUa 22/15, LEX nr 1820590) wskazano, iż 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie musi trwać nieprzerwanie, gdyż tego nie warunkuje przepis art. 2 ust. 3 ustawy z 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych. Z literalnej treści tego przepisu wynika, iż warunkiem uprawniającym do uzyskania świadczenia przedemerytalnego jest pobieranie zasiłku dla bezrobotnych przez okres co najmniej 180 dni, a ustawodawca nie sprecyzował kolejnego wymagania, że okres ten ma trwać nieprzerwanie i powinien przypadać po rozwiązaniu ostatniego stosunku pracy.

Wykładnia powyższych przepisów omawianej ustawy wskazuje, że nabycie prawa do świadczenia przedemerytalnego nie zostało uzależnione od zarejestrowania się w urzędzie pracy w charakterze bezrobotnego bezpośrednio po utracie źródła utrzymania z przyczyn niezależnych od pracownika, przedsiębiorcy lub rencisty. Ustawa ta nie zawiera także przepisu, który pozbawiałby takie osoby prawa do świadczenia przedemerytalnego w przypadku poszukiwania nowego zatrudnienia lub jego podjęcia w okresie przed otrzymywaniem zasiłku dla bezrobotnych. Ponadto z art. 2 ust. 5 ppkt 2 ustawy wynika, że do okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych wlicza się okresy zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych podjętego w okresie otrzymywania zasiłku dla bezrobotnych, w przypadku gdy zatrudnienie lub inna praca zarobkowa ustanie po upływie 180 dni pobierania zasiłku. W takim przypadku prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje, jeżeli wniosek o jego przyznanie zostanie złożony w terminie nieprzekraczającym 14 dni od dnia ustania tego zatrudnienia. Celem tej ustawy jest więc wspieranie aktywności takich osób, a nie propagowanie biernej postawy. Wykładnię taką potwierdza także art. 73 ust. 5 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy zauważyć, że M. K. w okresie pobierania od 04.05.2015r. zasiłku dla bezrobotnych podjął zatrudnienie od 25.11.2015r., a po jego ustaniu z dniem 31.05.2016r. z przyczyn dotyczących pracodawcy, został ponownie zarejestrowany jako bezrobotny od 01.06.2016r. i pobierał zasiłek dla bezrobotnych od 01.06.2016r. do 07.11.2016r.

Jak wynika z zaświadczenia Powiatowego Urzędu Pracy w O. M.. z dnia 30.11.2016r. (k. 13 akt św. przedem.) wnioskodawca w okresie zarejestrowania jako bezrobotny nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej bądź zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych.

Wniosek o świadczenie przedemerytalne został złożony przez skarżącego w dniu 01.12.2016r. Tym samym spełnił on wszystkie warunki określone w art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych. Bezsporne było, iż odwołujący spełniał pozostałe warunki, określone w art. 2 ust. 1 pkt 5 w/w ustawy. W dacie ustania ostatniego zatrudnienia wykazał bowiem 40-letni staż pracy a jego stosunek pracy został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, bowiem z powodu likwidacji miejsca pracy (stanowiska).

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że zostały spełnione przesłanki określone w art. 2 ust. 1 pkt 5 i ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, co skutkowało przyznaniem M. K. tego świadczenia od dnia następnego po dniu złożenia wniosku.

Z tych względów na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzeczono jak w sentencji.