Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Kraków dnia 10 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie, I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Wojciech Żukowski

Protokolant: starszy protokolant Marzena Stępkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2017r. w Krakowie

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko Szpitale (...) Spółce Akcyjnej w K.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Szpitale (...) Spółce Akcyjnej w K. na rzecz powoda K. K. kwotę 150 000 (słownie: sto pięćdziesiąt tysięcy) złotych z ustawowymi odsetkami liczonymi:

- od kwoty 200 000 zł. od dnia 14 marca 2014 r. do dnia 4 kwietnia 2014 r.

- od kwoty 150 000 zł. od dnia 5 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty,

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III.  zasądza od strony pozwanej Szpitale (...) Spółki Akcyjnej w K. na rzecz powoda K. K. kwotę 11 117 (słownie: jedenaście tysięcy sto siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22 maja 2014 r. powód K. K. w pozwie ( k. 3-7) skierowanym przeciwko stronie pozwanej Szpitale (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kwoty 150.000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi:

- od kwoty 200.000,00 zł do dnia 21 stycznia 2014 r. do dnia 4 kwietnia 2014 r.,

- od kwoty 150.000,00 zł od dnia 5 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty,

oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Na uzasadnienie swojego stanowiska powód podał , że umową z dnia 16 grudnia 2013 r. o udostępnienie środków finansowych przekazał pozwanej spółce kwotę 200.000,00 zł. Mimo upływu terminu spłaty, należna powodowi kwota nie została zwrócona. W dniu 4 kwietnia 2014 r. pozwana spółka zwróciła powodowi część przekazanej kwoty pożyczki, tj. 50.000,00 zł, lecz do chwili obecnej nie uregulowała pozostałej kwoty, tj. 150.000,00 zł.

Nakazem zapłaty z dnia 3 lipca 2014 r. wydanym w sprawie I Nc 234/14 tut. Sąd nakazał stronie pozwanej Szpitale (...) Spółce Akcyjnej w K., aby w ciągu dwóch tygodni do doręczenia niniejszego nakazu zapłacił powodowi Bankowi (...) kwotę 150.000,00 zł (sto pięćdziesiąt tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami liczonymi: - od kwoty 200.000 zł od dnia 21 stycznia 2014 r. do dnia 4 kwietnia 2014 r., -od kwoty 150.000 zł od dnia 4 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty oraz koszty postępowania w kwocie 5492 zł, albo wniosła w tym terminie do tutejszego Sądu sprzeciw ( k. 31).

Strona pozwana Szpitale (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. w sprzeciwie od nakazu zapłaty złożonym w dniu 8 sierpnia 2014 r. ( k. 35-46) wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu przyznała fakt, że w dniu 16 grudnia 2013 r. została zawarta umowa o udostępnienie środków finansowych z K. K.. Przyznała także, że powód wpłacił na rachunek bankowy pozwanej spółki łącznie kwotę 200.000 zł, z czego pozwana zwróciła powodowi kwotę 50.000 zł.

Pozwana zarzuciła, iż umowa ta jest nieważna, gdyż powód był w dacie jej zawierania wiceprezesem Zarządu strony pozwanej, a zatem spółkę powinna przy jej zawieraniu reprezentować rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą walnego zgromadzenia, podczas gdy za pozwaną działał inny członek zarządu- T. G.. Ponadto, zarzuciła, że powód jako wiceprezes zarządu uczestniczył w zawieraniu przez pozwaną szeregu niekorzystnych umów pożyczek, które generowały zbędne koszty po stronie pozwanej w postaci odsetek i prowizji w kwocie 3.492,691 zł, a które nie miały celu gospodarczego. Pozwana złożyła w konsekwencji oświadczenie i potrąceniu wierzytelności z tytułu odszkodowania z wierzytelnością o zwrot powierzonej jej przez powoda kwoty.

W piśmie z dnia 30 września 2014 r. ( k. 143) powód zaprzeczył skuteczności potrącenia, w szczególności zaprzeczył istnieniu wierzytelności strony pozwanej wobec powoda.

Pismem z dnia 26 stycznia 2015 r. ( k. 167) powód zmienił żądanie pozwu w ten sposób, że wniósł o zasądzenie dochodzonej pozwem kwoty 150.000 zł z odsetkami z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia.

Pismem z dnia 10 kwietnia 2015 r. ( k. 309-312) powód wniósł o przypozwanie Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna w W.. Pomimo zawiadomienia (k. 455) przypozwany nie zgłosił interwencji ubocznej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 grudnia 2013 r. w K. pomiędzy K. K. a pozwaną Szpitale (...) Spółką Akcyjną w K. reprezentowaną przez Prezesa Zarządu T. G. zawarta została umowa o udostępnienie środków finansowych, na podstawie której K. K. udostępnił pozwanej Szpitale (...) Spółce Akcyjnej w K. kwotę 200.000 zł bez oprocentowania i bez prowizji. Zwrot całości środków miał nastąpić do dnia 20 stycznia 2014 r.

dowód: umowa o udostępnienie środków finansowych, k. 8-9.

Pismem z dnia 3 marca 2014 r., skutecznie doręczonym w dniu 10 marca 2014 r pełnomocnik powoda K. K. wezwał stronę pozwaną Szpitale (...) Spółka Akcyjna w K. do zwrotu kwoty 200.000 zł w terminie 3 dni od otrzymania pisma.

dowód: ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 3 marca 2014 roku wraz dowodem doręczenia, k. 14.

W dniu 4 kwietnia 2014 r. pozwana spółka Szpitale (...) S.A. w K. przelała na rzecz K. K. kwotę 50.000 zł tytułem zwrotu pożyczki.

dowód: potwierdzenie przelewu, k. 13.

Pismem z dnia 7 sierpnia 2014 r. adwokat L. C. działając w imieniu spółki szpitale (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. oświadczył K. K., że potrąca przysługującą mu wierzytelność o zwrot kwoty 150.000 zł wraz z należnymi odsetkami ustawowymi, wpłaconych na rzecz spółki tytułem umowy o udostępnienie środków finansowych z dnia 16 grudnia 2013 r. z przysługującą spółce względem K. K. kwotą 5 554 391 zł, tytułem odszkodowania za spowodowanie przezeń szkody wynikające z nienależytego wykonywania obowiązków członka zarządu spółki Szpitale (...) S.A.

dowód: oświadczenie o potrąceniu wierzytelności z dn. 7 sierpnia 2014 r. z dowodem nadania, k. 61, 62.

Powód od dnia 27 stycznia 2012 r. do lutego 2014 r. pełnił funkcję Wiceprezesa Zarządu Spółki Szpitale (...) S.A. w K. na podstawie kontraktu menadżerskiego z dnia 1 lutego 2012 r.

dowód: kontrakt menadżerski, k. 56-59.; przesłuchanie powoda K. K., k. 544-545.

W latach 2012-2013 Spółka Szpitale (...) S.A. z siedzibą w K. miała problemy finansowe, i ciążyły na niej wymagalne zobowiązania. Prowadzone przez nią szpitale w D. i P. przynosiły straty. Brakowało pieniędzy na opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Brakowało pieniędzy na leki, odczynniki i protezy Wypłaty wynagrodzeń opóźniały się o kilka dni. Były również opóźnienia w płatnościach czynszu, co groziło wypowiedzeniem umów najmu. Były trudności z uzyskaniem kredytów bankowych. Z dwóch zawartych umów kredytu kredyt na 10.000.000 zł. nie był w całości wykorzystany w 2012 r. a w 2013 r. był już wyczerpany. Kredyt na 2.500.000 zł. został wypowiedzialny w 2012 r.

dowód: zeznania świadka Z. K., k. 460; zeznania świadka E. M., k. 461; zeznania świadka L. D., k. 461; przesłuchanie powoda K. K., k. 544.

K. K. jako Wiceprezes Zarządu pozwanej spółki uczestniczył w zawieraniu w imieniu spółki szereg umów pożyczek a to:

- umowa pożyczki z dnia 31 grudnia 2012 r. zawarta w K. z Przedsiębiorstwem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w U. na kwotę 1.550.000,00 zł z terminem zwrotu do dnia kwoty 1.500.000,00 zł d dnia 8 stycznia 2013 r. oraz 50.000 zł do dnia 15 stycznia 2013 r., z prowizją w wysokości 500.000 zł w przypadku niedokonania zwrotu pożyczki w terminie oraz za każdy dzień zwłoki odsetek w wysokości 3% dziennie liczonych od kwoty pożyczki.

- umowa pożyczki z dnia 7 stycznia 2013 r. zawarta w K. z B. M. na kwotę 200.000,00 zł z terminem zwrotu do dnia 31 stycznia 2013 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 4% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 5% wartości pożyczki;

- umowa pożyczki z dnia 31 lipca 2013 r. zawarta w K. z (...) sp. z o.o. na kwotę 700.000,00 zł z terminem zwrotu do dnia 20 sierpnia 2013 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 4% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 9,75 % wartości pożyczki;

- umowa pożyczki zawarta w dniu 10 grudnia 2013 r. z M. K., na kwotę 200.000 zł., z terminem zwrotu do dnia 17 grudnia 2013 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 4% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 9,75 % wartości pożyczki;

- umowa pożyczki z dnia 11 grudnia 2013 r. zawarta w K. z (...) sp. z o.o. na kwotę 1.600,000 zł z terminem zwrotu do 31 stycznia 2014 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 4% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 9,75 % wartości pożyczki, tj. kwotę 156000 zł;

- umowa pożyczki z dnia 10 grudnia 2013 r. zawarta w K. z (...) sp. z o.o. na kwotę 150.000,00 zł z terminem zwrotu do 17 grudnia 2013 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 4% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 5.000 zł brutto.

- umowa pożyczki z dnia 19 grudnia 2013 r. zawarta w K. z (...) sp. z o.o. na kwotę 150.000,00 zł z terminem zwrotu do 27 grudnia 2013 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 4% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 5.000 zł brutto.

- umowa pożyczki z dnia 23 grudnia 2013 r. zawarta z J. O., na kwotę 1.500.000 zł. z terminem zwrotu do dnia 30 grudnia 2013 r., prowizja za udzielenie pożyczki wynosi 4,75% wartości pożyczki,

- umowa pożyczki z dnia 23 grudnia 2013 r. zawarta w K. z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. na kwotę 3.000.000,00 zł z terminem zwrotu do 30 grudnia 2013 r., oprocentowanie w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, opłata manipulacyjna za udzielenie pożyczki wynosiła 0,50 % wartości pożyczki;

- umowa pożyczki z dnia 30 grudnia 2013 r. zawarta w K. z (...) M. J. na kwotę 700.000,00 zł z terminem zwrotu do 31 stycznia 2014 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 6% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 8% wartości pożyczki;

- umowa pożyczki z dnia 30 grudnia 2013 r. zawarta w K. z (...) M. J. na kwotę 1.600.000,00 zł z terminem zwrotu do dnia 31 stycznia 2014 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 6% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 8% wartości pożyczki;

dowód: umowy pożyczki: k. 76-77; 82-83; 95-96; 97-98; 286; 357-359; 404; 410, 432-433; 558-559; 567-568.

Toczy się przed Sądem Okręgowym w Katowicach do sygn. akt V K 5/17 postępowanie przeciwko K. K. o czyny z art. 77 pkt 2 ustawy o rachunkowości, art. 77 pkt 1 ustawy o rachunkowości w zw. z art. 276 k.c. w zw. z art. 296 § 1a k.k. w zw. z art. 11 § 2 przy zast. art. 12 w zw. z art. 308 k.k. i art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. przy zast. art. 8 § 1 k.k.s. oraz o czyn z art. 296 § 3 w zw. z § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

dowód: akta V K 5/17

E.&Y. A. w dniach od 17 lutego do 14 marca 2014 r. przeprowadziła przegląd wybranych obszarów działalności Szpitale (...) Spółki Akcyjnej pod kątem ewentualnych nieprawidłowości. Zakres prac obejmował okres od 1 stycznia 2012 r. do 31 stycznia 2014 r. Zidentyfikowała nieprawidłowości w zakresie m.in. poniesionych przez spółkę niespełna 3,5 miliona złotych kosztów z tytułu obsługi pożyczek krótkoterminowych udzielanych spółce Szpitale (...) S.A. przez osoby fizyczne i podmioty niebankowe.

Umowy pożyczek były podpisywane pomimo żądania członka Rady Nadzorczej zaniechania tych czynności wyrażonego w trakcie posiedzenia w połowie 2013 roku oraz zalecenia, aby w przypadku potrzeby pozyskania finansowania Zarząd zwrócił się do właścicieli.

dowód: raport E.&Y. z audytu przeprowadzonego w spółce, k. 102-133; zeznania świadka Z. C., k. 531-532.

Ustalając stan faktyczny oparto się na niekwestionowanych przez strony i nie budzących wątpliwości dowodach z dokumentów prywatnych, które stanowiły dowód na okoliczność treści oświadczenia woli w tych dokumentach stwierdzonych oraz dokumenty publiczne, które stanowiły dowód na okoliczności urzędowo w nich stwierdzone.

Nie czyniono ustaleń w oparciu o umowę pożyczki z dnia 17 grudnia 2013 r. (k. 289), 29 października 2013 r. (k. 369) i 31 października 2013 r. (k. 381) albowiem dokumenty te nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, wobec okoliczności, że przy zawieraniu umów nimi stwierdzonych nie podejmował czynności powód, a zatem fakt zawarcia tych umów nie może ona stanowić podstawy do ewentualnej odpowiedzialności odszkodowawczej powoda.

Dał sąd wiarę zeznaniom świadka Z. C. co do okoliczności, że członek rady nadzorczej strony pozwanej zakazywali członkom zarządu zaciąganie pożyczek u osób fizycznych na wysoki procent. Zeznania te należy ocenić jako zgodne z zasadami doświadczenia życiowego, albowiem trudno przyjąć aby rada nadzorcza akceptowała możliwość zaciągania przez zarząd niekorzystnych zobowiązań w imieniu spółki. Zeznania świadka nie popadają nadto w sprzeczność z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym, albowiem w szczególności sam powód zeznał, że Z. C. odnosił się do kwestii pożyczek (k. 544/2, czas rozprawy 00:15:29).

Zeznaniom świadków Z. K., E. M., L. D. i oraz powoda K. K. dano wiarę w zakresie, w jakim nie popadały w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym. Nie dał sąd wiary zeznaniom co do okoliczności jakoby opóźnienie w zapłacie czynszów najmu lub dzierżaw nieruchomości mogło skutkować żądaniem kar umownych, albowiem prawnie niedopuszczalne jest zastrzeżenie kary umownej na wypadek opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego (art. 483 par. 1 k.c.).

Wniosek o przesłuchanie świadka T. G. został cofnięty na rozprawie w dniu 23 grudnia 2015 r. (k. 461/2, czas rozprawy 00:41:02) i przesłuchanie świadka pominięto.

Nie uwzględniono wniosku strony pozwanej o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność szkody poniesionej przez stronę pozwaną. Przeprowadzenie tego dowodu okazało się zbędne z dwóch przyczyn. Po pierwsze, z uwagi na nieskuteczne złożenie przez stronę pozwaną oświadczenia o potrąceniu, kwestia wysokości poniesionej przez stronę pozwaną szkody nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie. Po drugie, nawet gdyby przyjąć, że do potrącenia skutecznie doszło, to ocena wysokości szkody nie wymagała na potrzeby niniejszego postępowania opinii biegłego, gdyż w ocenie sądu szkodę stanowi różnica pomiędzy kosztami faktycznie poniesionymi przez stronę pozwaną wskutek zawarcia kwestionowanych umów pożyczek, a prawem dopuszczalną maksymalną wysokością odsetek kapitałowych, zaś wyliczenie tej różnicy nie wymaga wiadomości specjalnych.

Nie uwzględniono wniosku powoda o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność zbadania kondycji finansowej strony pozwanej w latach 2012 i 2013 oraz konieczności finansowania działalności szpitali ze źródeł dodatkowych, tj. pożyczek zawieranych przez zarząd. Po pierwsze, z uwagi na nieskuteczne złożenie przez stronę pozwaną oświadczenia o potrąceniu, kwestia wysokości poniesionej przez stronę pozwaną szkody nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie. Po drugie, kondycja finansowa strony pozwanej w latach 2012 i 2013 nie stanowiła okoliczności, która sama w sobie mogła uzasadniać zaciąganie w jej imieniu kosztownych pożyczek. Natomiast kwestia, czy zaciąganie kwestionowanych pożyczek było konieczne nie stanowi okoliczności podlegającej ustaleniu w drodze opinii biegłego, ale ocenę prawną prawidłowości działań podejmowanych przez powoda jako członka zarządu. Dokonanie tej oceny nie wymaga przeprowadzenia opinii biegłego, lecz wystarczające dla rozstrzygnięcia byłoby wskazanie i wykazanie przez powoda konkretnych zobowiązań reprezentowanej przezeń spółki, których niewypełnienie groziło na tyle istotnymi konsekwencjami dla spółki, że zawieranie w imieniu spółki kwestionowanych umów pożyczek było dla spółki korzystniejsze.

Sąd zważył, co następuje:

Ostatecznie określonym żądaniem pozwu powód wniósł o zasądzenie kwoty 150.000 zł tytułem bezpodstawnego wzbogacenia. Na gruncie niniejszej sprawy w istocie bezsporny był fakt przekazania kwoty 200.000,00 zł przez powoda stronie pozwanej oraz fakt zwrotu powodowie jedynie kwoty 50.000 zł w dniu 4 kwietnia 2014 roku.

Zgodnie z art. 405 k.c. kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Przepis ten, zgodnie z art. 410 k.c., stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego, a zatem świadczenia, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia. Zgodnie z art. 379 § 1 k.s.h. w umowie między spółką a członkiem zarządu, jak również w sporze z nim spółkę reprezentuje rada nadzorcza albo pełnomocnik powołany uchwałą walnego zgromadzenia. W dniu 16 grudnia 2013 r. powód pełnił funkcję członka zarządu strony pozwanej. Zatem umowę z powodem z dnia 16 grudnia 2013 r. strona pozwana winna była zawrzeć reprezentowana przez radę nadzorcza lub pełnomocnika powołanego uchwałą walnego zgromadzenia. Ponieważ w imieniu spółki umowę tę z powodem zawarł inny członek zarządu, to umowę tę, wobec naruszenia zakazu z art. 379 § 1 k.s.h. należy ocenić jako nieważną, na podstawie art. 58 § 1 k.c. W konsekwencji świadczenie spełnione przez powoda na podstawie tej umowy należy ocenić jako świadczenie nienależne i strona pozwana jest zobowiązana do zwrotu tego świadczenia w oparciu o wyżej cytowane przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu. Ponieważ strona pozwana z przekazanej kwoty 200 000 zł. zwróciła powodowi jedynie kwotę 50 000 zł. to ocenić należy, że z mocy art. 405 w zw. z art. 410 § 1 k.c. jest zobowiązana do zwrotu powodowi kwoty 150 000 zł.

Strona pozwana podniosła w niniejszej sprawie zarzut potrącenia dochodzonej przez powoda kwoty ze wzajemną wierzytelnością odszkodowawczą jaka przysługiwać ma jej w stosunku do powoda z tytułu nienależytego wykonania obowiązków członka zarządu. Zgodnie z art. 498 par. 1 k.c. gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Strona pozwana twierdziła, że powód nienależycie wykonywał obowiązki członka zarządu, albowiem zawierał w imieniu strony pozwanej niekorzystne umowy pożyczek pieniężnych. Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego powód, jako jeden z członków zarządu, zawarł w imieniu strony pozwanej następujące umowy:

- umowa pożyczki z dnia 31 grudnia 2012 r. zawarta w K. z Przedsiębiorstwem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w U. na kwotę 1.550.000,00 zł z terminem zwrotu do dnia kwoty 1.500.000,00 zł d dnia 8 stycznia 2013 r. oraz 50.000 zł do dnia 15 stycznia 2013 r., z prowizją w wysokości 500.000 zł w przypadku niedokonania zwrotu pożyczki w terminie oraz za każdy dzień zwłoki odsetek w wysokości 3% dziennie liczonych od kwoty pożyczki.

- umowa pożyczki z dnia 7 stycznia 2013 r. zawarta w K. z B. M. na kwotę 200.000,00 zł z terminem zwrotu do dnia 31 stycznia 2013 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 4% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 5% wartości pożyczki;

- umowa pożyczki z dnia 31 lipca 2013 r. zawarta w K. z (...) sp. z o.o. na kwotę 700.000,00 zł z terminem zwrotu do dnia 20 sierpnia 2013 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 4% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 9,75 % wartości pożyczki;

- umowa pożyczki zawarta w dniu 10 grudnia 2013 r. z M. K., na kwotę 200.000 zł., z terminem zwrotu do dnia 17 grudnia 2013 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 4% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 9,75 % wartości pożyczki;

- umowa pożyczki z dnia 11 grudnia 2013 r. zawarta w K. z (...) sp. z o.o. na kwotę 1.600,000 zł z terminem zwrotu do 31 stycznia 2014 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 4% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 9,75 % wartości pożyczki;

- umowa pożyczki z dnia 10 grudnia 2013 r. zawarta w K. z (...) sp. z o.o. na kwotę 150.000,00 zł z terminem zwrotu do 17 grudnia 2013 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 4% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 5.000 zł brutto.

- umowa pożyczki z dnia 19 grudnia 2013 r. zawarta w K. z (...) sp. z o.o. na kwotę 150.000,00 zł z terminem zwrotu do 27 grudnia 2013 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 4% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 5.000 zł brutto.

- umowa pożyczki z dnia 23 grudnia 2013 r. zawarta z J. O., na kwotę 1.500.000 zł. z terminem zwrotu do dnia 30 grudnia 2013 r., prowizja za udzielenie pożyczki wynosi 4,75% wartości pożyczki,

- umowa pożyczki z dnia 23 grudnia 2013 r. zawarta w K. z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. na kwotę 3.000.000,00 zł z terminem zwrotu do 30 grudnia 2013 r., oprocentowanie w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, opłata manipulacyjna za udzielenie pożyczki wynosiła 0,50 % wartości pożyczki;

- umowa pożyczki z dnia 30 grudnia 2013 r. zawarta w K. z (...) M. J. na kwotę 700.000,00 zł z terminem zwrotu do 31 stycznia 2014 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 6% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 8% wartości pożyczki;

- umowa pożyczki z dnia 30 grudnia 2013 r. zawarta w K. z (...) M. J. na kwotę 1.600.000,00 zł z terminem zwrotu do dnia 31 stycznia 2014 r., oprocentowanie WIBOR 3M + 6% w stosunku rocznym, prowizja za udzielenie pożyczki wynosiła 8% wartości pożyczki;

Zgodnie z obowiązującym w dacie zawierania powyższych umów art. 359 par. 2[1] k.c. maksymalna wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej nie może w stosunku rocznym przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego (odsetki maksymalne). Wysokość stopy kredytu lombardowego w okresie zawierania powyższej opisanych umów przedstawiała się następująco:

- od 6 grudnia 2012 r. do 9 stycznia 2013 r.: 5,75% rocznie

- od 10 stycznia 2013 r. do 6 lutego 2013 r.: 5,50% rocznie

- od 7 lutego 2013 r. do 6 marca 2013 r.: 5,25% rocznie

- od 7 marca 2013 r. do 8 maja 2013 r.: 4,75% rocznie

- od 9 maja 2013 r. do 5 czerwca 2013 r.: 4,50% rocznie

- od 6 czerwca 2013 r. do 3 lipca 2013 r.: 4,25% rocznie

- od 4 lipca 2013 r. do 8 października 2014 r.: 4% rocznie.

Stopa odsetek maksymalnych wynosiła zatem:

- od 6 grudnia 2012 r. do 9 stycznia 2013 r.: 23% rocznie,

- od 10 stycznia 2013 r. do 6 lutego 2013 r.: 22% rocznie,

- od 7 lutego 2013 r. do 6 marca 2013 r.: 21% rocznie,

- od 7 marca 2013 r. do 8 maja 2013 r.: 19% rocznie,

- od 9 maja 2013 r. do 5 czerwca 2013 r.: 18% rocznie,

- od 6 czerwca 2013 r. do 3 lipca 2013 r.: 17% rocznie,

- od 4 lipca 2013 r. do 8 października 2014 r.: 16% rocznie.

Należy uznać, że wysokość odsetek maksymalnych określa maksymalną prawnie dopuszczalną wysokość korzyści jaką można uzyskać z faktu udostępnienia kapitału pieniężnego. Zawarcie przez osobę powołaną do zarządzania osoby prawnej w celu pozyskania dla tej osoby prawnej kapitału pieniężnego umów przewidujących koszt pozyskania tego kapitału wyższy aniżeli odsetki maksymalne z założenia ocenić należy jako wysoce wątpliwe z punktu widzenia ekonomicznej celowości dokonania takiej umowy. Zarządzający osoba prawną, który taką umowę zawarł musi zatem liczyć się z możliwością postawienia mu zasadnego zarzutu, że zawierając taką umowę działał w sposób oczywiście niekorzystny dla zarządzanej osoby, a w konsekwencji obronić się może przed takim zarzutem poprzez wykazanie konkretnych okoliczności przemawiających za oceną, że pomimo obciążenia wskutek tak zawartej umowy zarządzanej przezeń osoby nieproporcjonalnymi kosztami, czynność ta przyniosła tej osobie na tyle wysokie korzyści, lub uchroniła przed na tyle wysokimi stratami, że per saldo czynność ta była dla tej osoby korzystna. Jeżeli dowodu takiego nie przeprowadzi, uznać należy, że wyrządził zarządzanej osobie szkodę, której wielkość obrazuje co najmniej różnica pomiędzy wysokością kosztów, jakie wskutek zawarcia takiej umowy osoba ta poniosła, a wysokością odsetek maksymalnych od pozyskanego na podstawie tej umowy kapitału. Za tak wyrządzoną szkodę będzie odpowiedzialny na podstawie art. 471 k.c.

W przypadku umowy z dnia 31 grudnia 2012 zawartej z Przedsiębiorstwem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w U. koszt poniesiony przez stronę pozwaną wyniósł łącznie kwotę 50000 zł. (brak jest danych, aby strona pozwana uiściła chociażby część prowizji i odsetek przewidzianych wypadek niedokonania zwrotu pożyczki w terminie). Pożyczka kwoty 150000 zł. została na podstawie tej umowy udzielona na okres 9 dni (od 31 grudnia 2012 r. do dnia 8 stycznia 2013 r.), a zatem odsetki maksymalne od tej kwoty (23% w skali roku) za ten okres mogłyby wynieść najwyżej kwotę 8506,84 zł. W konsekwencji ocenić należy, że wskutek zawarcia i wykonania tej umowy strona pozwana poniosła nieuzasadniony wydatek w kwocie 41493,16 zł.

W przypadku umowy z dnia 7 stycznia 2013 zawartej z B. M. koszt poniesiony przez stronę pozwaną, poza oprocentowaniem, wyniósł kwotę prowizji wynoszącą 10000 zł. (5% wartości pożyczki). Pożyczka kwoty 200000 zł. została na podstawie tej umowy udzielona na okres najwcześniej od 8 stycznia 2013 r. do dnia 31 stycznia 2013 r. (19 dni) a zatem odsetki maksymalne od tej kwoty mogły wynieść najwyżej kwotę 2101,36 zł. (252,05 zł. + 2049,31 zł.). W konsekwencji ocenić należy, że wskutek zawarcia i wykonania tej umowy strona pozwana poniosła nieuzasadniony wydatek w kwocie co najmniej 7898,64 zł.

W przypadku umowy z dnia 10 grudnia 2013 r. zawartej z M. K. koszt poniesiony przez stronę pozwaną, ponad zastrzeżone odsetki, wyniósł kwotę 19500 zł. prowizji. Pożyczka kwoty 200000 zł. została na podstawie tej umowy udzielona na okres 7, a zatem odsetki maksymalne od tej kwoty mogły wynieść najwyżej kwotę 613,69 zł. W konsekwencji ocenić należy, że wskutek zawarcia i wykonania tej umowy strona pozwana poniosła nieuzasadniony wydatek w kwocie 18886,31 zł.

W przypadku umowy z dnia 31 lipca 2013 r. zawartej z (...) sp. z o.o. koszt poniesiony przez stronę pozwaną wyniósł, poza odsetkami, kwotę 68250 zł. prowizji. Pożyczka kwoty 700000 zł. została na podstawie tej umowy udzielona na okres 11 dni, a zatem odsetki maksymalne od tej kwoty mogły wynieść najwyżej kwotę 3375,44 zł. W konsekwencji ocenić należy, że wskutek zawarcia i wykonania tej umowy strona pozwana poniosła nieuzasadniony wydatek w kwocie 64874,56 zł.

W przypadku umowy z dnia 11 grudnia 2013 r. zawartej z (...) sp. z .o.o. koszt poniesiony przez stronę pozwaną wyniósł, poza odsetkami, kwotę 156000 zł. prowizji. Pożyczka kwoty 1600000 zł. została na podstawie tej umowy udzielona na okres maksymalnie 20 dni, a zatem odsetki maksymalne od tej kwoty mogły wynieść najwyżej kwotę 14027,39 zł. W konsekwencji ocenić należy, że wskutek zawarcia i wykonania tej umowy strona pozwana poniosła nieuzasadniony wydatek co najmniej w kwocie 141972,61 zł.

W przypadku umowy z dnia 10 grudnia 2013 r. zawartej z (...) sp. z o.o. koszt poniesiony przez stronę pozwaną, ponad zastrzeżone odsetki, wyniósł kwotę 5000 zł. prowizji. Pożyczka kwoty 150000 zł. została na podstawie tej umowy udzielona na okres 7 dni, a zatem odsetki maksymalne od tej kwoty mogły wynieść najwyżej kwotę 460,27 zł. W konsekwencji ocenić należy, że wskutek zawarcia i wykonania tej umowy strona pozwana poniosła nieuzasadniony wydatek w kwocie 4539,73 zł.

W przypadku umowy z dnia 19 grudnia 2013 r. zawartej z (...) sp. z o.o. koszt poniesiony przez stronę pozwaną, poza zastrzeżonymi odsetkami, wyniósł kwotę 5000 zł. prowizji. Pożyczka kwoty 150000 zł. została na podstawie tej umowy udzielona na okres co najmniej 8 dni, a zatem odsetki maksymalne od tej kwoty mogły wynieść najwyżej kwotę 526,02 zł. W konsekwencji ocenić należy, że wskutek zawarcia i wykonania tej umowy strona pozwana poniosła nieuzasadniony wydatek co najmniej w kwocie 4473,98 zł.

W przypadku umowy z dnia 23 grudnia 2013 r. zawartej z J. O. koszt poniesiony przez stronę pozwaną wyniósł kwotę 71250 zł. prowizji. Pożyczka kwoty 1500000 zł. została na podstawie tej umowy udzielona na okres 7 dni, a zatem odsetki maksymalne od tej kwoty mogły wynieść najwyżej kwotę 4602,73 zł. W konsekwencji ocenić należy, że wskutek zawarcia i wykonania tej umowy strona pozwana poniosła nieuzasadniony wydatek w kwocie 66647,27 zł.

W przypadku umowy z dnia 23 grudnia 2013 r. zawartej z (...) sp. z o.o. koszt poniesiony przez stronę pozwaną wyniósł kwotę 15000, na którą złożyła się opłata manipulacyjna wynosząca 0.50% kwoty pożyczki. Pożyczka kwoty 3000000 zł. została na podstawie tej umowy udzielona na okres 1 dnia, a zatem odsetki maksymalne od tej kwoty mogły wynieść najwyżej kwotę 1315,06 zł. W konsekwencji ocenić należy, że wskutek zawarcia i wykonania tej umowy strona pozwana poniosła nieuzasadniony wydatek w kwocie 13684,94 zł.

W przypadku umowy z dnia 30 grudnia 2013 r. zawartej z (...) M. J. koszt poniesiony przez stronę pozwaną, poza zastrzeżonymi odsetkami, wyniósł kwotę 56000 zł., na którą złożyła prowizja wynosząca 8% wartości pożyczki. Pożyczka kwoty 700000 zł. została na podstawie tej umowy udzielona co najmniej na okres 32 dni, a zatem odsetki maksymalne od tej kwoty mogły wynieść najwyżej kwotę 9819,17 zł. W konsekwencji ocenić należy, że wskutek zawarcia i wykonania tej umowy strona pozwana poniosła nieuzasadniony wydatek w kwocie 46180,83 zł.

W przypadku umowy z dnia 30 grudnia 2013 r. zawartej z (...) M. J. koszt poniesiony przez stronę pozwaną, poza zastrzeżonymi odsetkami, wyniósł kwotę 128000 zł., na którą złożyła prowizja wynosząca 8% wartości pożyczki. Pożyczka kwoty 1600000 zł. została na podstawie tej umowy udzielona na okres 32 dni, a zatem odsetki maksymalne od tej kwoty mogły wynieść najwyżej kwotę 22443,83 zł. W konsekwencji ocenić należy, że wskutek zawarcia i wykonania tej umowy strona pozwana poniosła nieuzasadniony wydatek w kwocie 105556,17 zł.

Łącznie, nieuzasadnione wydatki poniesione przez stronę pozwaną wskutek zawarcia i wykonania w/w umów wyniosły co najmniej 516208 zł. 20 gr.

Ogólnikowe powoływanie się przez powoda na trudną sytuację finansową strony pozwanej i zobowiązania, które miały być zaspokajane w oparciu o pożyczone na podstawie w/w umów pieniądze oraz na trudności w uzyskanie kredytów bankowych nie stanowi dostatecznego uzasadnienia dla zawarcia tych umów. Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że zobowiązania, które miały zostać zaspokojone w oparciu o pozyskane w ten sposób środki to składki na ubezpieczenie zdrowotne i FGŚP, wynagrodzenia, czynsze, zapłata za leki i inne materiały medyczne. Z ustalonego stanu faktycznego nie wynika w sposób nie budzący wątpliwości aby w wypadu popadnięcia przez pozwaną w opóźnienie z zapłatą tych zobowiązań stronie pozwanej realnie groziły konsekwencje majątkowe w wysokości przewyższającej wydatki jakie poniosła w związku z zawarciem i wykonywaniem kwestionowanych umów pożyczek zawartych z udziałem powoda. W szczególności z faktem popadnięcia w opóźnienie nie wiąże się obowiązek zapłaty kar umownych. Opóźnienia w pozostałych płatnościach wiązały się wprawdzie niewątpliwie z obowiązkiem zapłaty odsetek za opóźnienie, jednakże odsetki takie są niewątpliwie radykalnie niższe aniżeli wydatki, jakie strona pozwana poniosła w związku z zawarciem i wykonywaniem kwestionowanych umów. Nie zostało wykazane aby po stronie pozwanej rzeczywiście zachodziło realne zagrożenie wypowiedzeniem kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia, w szczególności nie wykazano aby kiedykolwiek w szpitalach prowadzonych przez stronę pozwaną doszło wskutek braków finansowych do tak znacznego obniżenia poziomu usług medycznych, aby doszło do zagrożenia zdrowia lub życia pacjentów. Nie zostało również wykazane, aby w braku opłat czynszu dzierżawnego istniało realne zagrożenie wypowiedzenia umów dzierżaw budynków szpitali, w szczególności aby kiedykolwiek właściciel tych nieruchomości oświadczał, że w braku zapłaty nosi się z zamiarem dokonania takich czynności. Nie wykazał zatem powód aby konsekwencje jakie wiązałyby się dla strony pozwanej z niewypełnieniem tych zobowiązań były na tyle dolegliwe, aby zaciągnięcie kwestionowanych przez stronę pozwaną w niniejszej sprawie zobowiązań na warunkach przewidzianych w w/w umowach było dla strony pozwanej per saldo bardziej korzystne. W konsekwencji uznać należy, że powód nie wykazał żadnych okoliczności, które dostatecznie usprawiedliwiałyby zawarcie w imieniu strony pozwanej powyższych umów i poniesienie w wyniku ich wykonania wyżej wskazanych wydatków. Niejako na marginesie należy wskazać, że jeżeli sytuacja finansowa strony pozwanej była rzeczywiście tak zła, jak to się stara przedstawić powód, to bardziej celowym jawi się zgłoszenie przez zarząd wniosku o ogłoszenie upadłości strony pozwanej, a nie zawieranie krótkoterminowych umów pożyczek skutkujących znacznym uszczerbkiem w majątku strony pozwanej. W związku z tym ocenić należy, że nieuzasadnione wydatki związane z zawarciem i wykonywaniem tych umów, co najmniej na kwotę 516208 zł. 20 gr. stanowią szkodę poniesioną przez stronę pozwaną w związku z nienależytym wykonaniem przez powoda obowiązków ciążących na nim na podstawie łączącego go ze stroną pozwaną kontraktu menedżerskiego, w szczególności obowiązków przewidzianych w § 2 ust. 3 pkt 2 i pkt 4 i ust. 11 tego kontraktu. Podnoszonego przez powoda faktu uzyskania absolutorium za rok 2012 r. powód nie wykazał, a nawet gdyby do udzielenia absolutorium powodowi doszło, to za wyjątkiem jednej umowy z dnia 31 grudnia 2012 r. pozostałe wyżej opisane umowy były zawarte już w 2013 r. a zatem powoływane przez powoda absolutorium ich nie obejmowało. Powoływanie się przez powoda na okoliczność, że powód miał być członkiem zarządu odpowiedzialnym za świadczenia zdrowotne również nie może zwalniać powoda od odpowiedzialności, skoro faktycznie podejmował czynności związane z zawieraniem kwestionowanych przez stronę pozwaną umów pożyczek. W tym stanie rzeczy ocenić należy, że stronie pozwanej w stosunku do powoda przysługuje roszczenie o odszkodowanie za nienależyte wykonywanie obowiązków członka zarządu w kwocie co najmniej 516208 zł. 20 gr. na podstawie art. 471 k.c.

Wszelako w realiach niniejszej sprawy strona pozwana, pomimo przysługiwania jej wzajemnej wierzytelności pieniężnej wobec powoda, nie spełniła wymogów skutecznego potrącenia.

Po pierwsze, nie zostało wykazane aby wierzytelność strony pozwanej była wymagalna. Strona pozwana nie przedstawiła bowiem wezwania do zapłaty odszkodowania ani dowodu doręczenia tego wezwania powodowi. Zatem nie zostało wykazane aby spełniony został wymóg wymagalności obu wierzytelności mających podlegać potrąceniu.

Nadto zauważyć należy, że skuteczność potrącenia zależy od tego, aby oświadczenie o potrąceniu dotarło do wierzyciela wzajemnego w taki sposób, aby mógł się zapoznać z jego treścią (art. 61 k.c.). W niniejszym postępowaniu strona pozwana przedłożyła odpis oświadczenia z dnia 7 sierpnia 2014 r. złożonego powodowi w jej imieniu przez adwokata L. C. (k. 61). Strona powodowa nie przedstawiła dowodu doręczenia tego oświadczenia poza niniejszym procesem powodowi osobiście (przedłożyła jedynie dowód nadania, k. 62). Pismo to zostało sporządzone przez pełnomocnika procesowego strony pozwanej (a nie przez organ strony pozwanej umocowany do składania w jej imieniu oświadczeń woli lub przez pełnomocnika materialnoprawnego strony pozwanej) i – wraz ze sprzeciwem - doręczone wyłącznie pełnomocnikowi procesowemu powoda (a nie powodowi bezpośrednio lub jego pełnomocnikowi materialnoprawnemu). Treść art. 91 k.p.c. nie daje natomiast podstaw do przypisania pełnomocnikowi procesowemu strony prawa przyjmowania w imieniu mocodawcy oświadczeń kształtujących jego sytuację materialnoprawną ani do składania przez niego takich oświadczeń. W tym wypadku wykładnia celowościowa ustawowego zakresu pełnomocnictwa procesowego sprzeciwia się przypisaniu rozszerzonych uprawnień. (wyrok SN z dnia 10 sierpnia 2010, I PK 56/10, OSNP 2011/23-24/295, wyrok SN z dnia 12 października 2007 r. V CSK 171/07, LEX nr 485894). Z treści pełnomocnictwa udzielonego pełnomocnikowi strony pozwanej (k. 48) nie wynika aby został umocowany do złożenia w jej imieniu oświadczenia o potrąceniu. Natomiast pełnomocnik powoda posiadał w momencie składania oświadczenia o potrąceniu tylko pełnomocnictwa procesowe (k. 21 – pełnomocnictwo obejmujące również czynności materialnoprawne zostało udzielone dopiero w dniu 21 stycznia 2015 r., k. 172) a ich treść nie wskazuje na to, aby został umocowany do odbioru oświadczeń materialnoprawnych. Zatem doręczenie wraz z odpisem sprzeciwu oświadczenia z dnia 7 sierpnia 2014 r. nie wywołało skutku prawnego w postaci umorzenia wierzytelności powoda, albowiem oświadczenie złożyła osoba nie będąca umocowana do składania takich oświadczeń w imieniu strony pozwanej osobie, która nie była umocowana do odbioru takiego oświadczenia w imieniu powoda. Wprawdzie w dniu 29 stycznia 2015 r. pełnomocnik strony pozwanej złożył nowe pełnomocnictwo obejmujące również upoważnienie do dokonywania czynności prawa materialnego oraz potwierdzenie dotąd dokonanych czynności (k. 172). Tym niemniej czynność ta nie mogła sanować złożonego oświadczenia o potrąceniu, albowiem oświadczenie o potrąceniu to czynność prawna jednostronna, a zatem – w braku prawidłowego pełnomocnictwa lub zgody drugiej strony na działanie bez umocowania – czynność ta była z mocy art. 104 k.c. nieważna. Natomiast pełnomocnik strony pozwanej po wylegitymowaniu się prawidłowym pełnomocnictwem nie ponowił oświadczenia o potrąceniu. Kolejny pełnomocnik strony pozwanej był tylko pełnomocnikiem procesowym (k. 458), a nie materialnoprawnym i w konsekwencji nie mógł skutecznie złożyć oświadczenia o potrąceniu. W konsekwencji ocenić należy, że w imieniu strony pozwanej żadne skuteczne oświadczenie o potrąceniu nie zostało złożone.

W tym stanie rzeczy, wobec nieskuteczności złożonego przez pozwaną oświadczenia o potrąceniu, powód może domagać się nadal zwrotu pozostałej części przekazanej stronie pozwanej kwoty, a zatem kwoty 150.000 zł. Kwota ta podlegała zatem zasądzeniu na rzecz powoda w pkt I sentencji na podstawie wyżej powołanych przepisów. Natomiast jedynie częściowo podlegało uwzględnieniu żądanie odsetek z tytułu opóźnienia w zapłacie. Ponieważ umowa, na podstawie której powód przekazał kwotę 200.000 zł. jest nieważna, to odsetki za opóźnienie w jej zwrocie nie mogą być liczone od terminów zastrzeżonych w umowie, ale – wobec okoliczności, że termin spełnienia świadczenia z zobowiązana z bezpodstawnego wzbogacenia nie wynika ani z ustawy ani z właściwości tego zobowiązania - zgodnie z dokonanym przez powoda wezwaniem do zapłaty. Zostało ono doręczone stronie pozwanej 10 marca 2014 r. z zakreśleniem terminu 3-dniowego. Zatem powód może zasadnie domagać się

- odsetek ustawowych od kwoty 200 000 zł. za okres od dnia 14 marca 2014 r. do dnia 4 kwietnia 2014 r. (tj. dnia wypłaty dobrowolnej kwoty 50.000 zł.),

- odsetek ustawowych od kwoty 150 000 zł. od dnia 5 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty,

o czym orzeczono w pkt I sentencji na podstawie art. 481 § 1 k.c.

W dalej idącym zakresie powództwo podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w pkt II sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono w pkt III sentencji na zasadzie art. 100 k.p.c. uznając, że skoro powód jedynie w niewielkim zakresie przegrała niniejszy proces należy się mu zwrot całych kosztów postępowania, na którą złożyła się uiszczona opłata od pozwu (7.500zł.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł.) oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 3.600 zł, ustalone na podstawie § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz.U. 2002 nr 163 poz. 1349).