Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 22 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Żorach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSR Lidia Czapla

Protokolant Wioleta Pelaczyk

po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2017 roku w Żorach

na rozprawie sprawy

z wniosku Z. J.

przy udziale (...) Spółki Akcyjnej w K.

o ustanowienie służebności przesyłu

postanawia:

1)  oddalić wniosek;

2)  zasądzić od wnioskodawcy Z. J. na rzecz uczestniczki postępowania (...) Spółki Akcyjnej w K. kwotę 548,00 (pięćset czterdzieści osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca Z. J. w dniu 18 stycznia 2016 roku wniósł o ustanowienie na rzecz uczestniczki postępowania (...) Spółki Akcyjnej w K. służebności przesyłu na czas nieokreślony za jednorazowym wynagrodzeniem w wysokości 133.000 zł w związku z posadowieniem urządzeń przesyłowych na działce ewidencyjnej o numerze (...), dla której Sąd Rejonowy w Żorach prowadzi księgę wieczystą numer (...) oraz o zasądzenie od uczestniczki zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Na uzasadnienie żądania podał, że jest właścicielem w/w nieruchomości, a uczestniczka postępowania jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą polegającą m.in. na przesyłaniu energii elektrycznej. Na jego nieruchomości posadowiony jest fragment napowietrznej linii elektroenergetycznej 220 kV relacji W.-M., K.-L. wraz ze słupem numer 22 wybudowanym na jego nieruchomości. Wskazał, że podjął próbę uregulowania stanu prawnego w odniesieniu do przedmiotowych urządzeń przesyłowych w drodze negocjacji, które nie odniosły rezultatu.

W odpowiedzi na wniosek uczestniczka postępowania (...) Spółka Akcyjna w K. wniosła o oddalenie wniosku w całości wobec faktu, że poprzednik prawny wnioskodawcy wyraził zgodę na posadowienie przedmiotowej sieci elektroenergetycznej oraz o zasądzenie od wnioskodawcy zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. Ponadto, z ostrożności procesowej, wniosła o uwzględnienie zarzutu zasiedzenia służebności gruntowej o treści odpowiadającej służebności przesyłu. W uzasadnieniu przyznała, że na nieruchomości wnioskodawcy zlokalizowany jest stanowiący jej własność odcinek linii elektroenergetycznej wysokiego napięcia 220 kV relacji W.-M., K.-L., która została wybudowana w 1972 roku przez jej poprzednika prawnego Zakłady (...) z zachowaniem wszelkich wymogów formalnych na podstawie m.in. decyzji o zatwierdzeniu planu realizacyjnego z dnia 3 sierpnia 1972 roku za wiedzą i zgodą właścicieli nieruchomości, przez które miała przebiegać przedmiotowa infrastruktura, w tym za zgodą ówczesnego właściciela spornej nieruchomości – E. J. z dnia (...)roku. Wskazała również, że upłynął 30 letni okres zasiedzenia wskazując, że za początek biegu terminu zasiedzenia służebności przedmiotowej linii należy przyjąć najpóźniej datę 1 stycznia 1973 roku.

Sąd ustalił:

Wnioskodawca Z. J. jest właścicielem nieruchomości położonej w Ż., to jest działki oznaczonej numerem (...), dla której Sąd Rejonowy w Żorach prowadzi księgę wieczystą numer (...). Na nieruchomości tej posadowiony jest fragment linii wysokiego napięcia 220 kV relacji W.-M., K.-L.. Poprzednik prawny wnioskodawcy E. J. w dniu (...)roku wyraził zgodę na przeprowadzenie urządzeń elektrycznych i posadowienie słupa na parceli będącej jego własnością. Wnioskodawca podjął próbę uregulowania stanu prawnego w odniesieniu do przedmiotowych urządzeń przesyłowych w drodze negocjacji, które nie odniosły rezultatu

(odpis zwykły księgi wieczystej (...) Sądu Rejonowego w Żorach, k. 12, kopia mapy zasadniczej, k. 13, kopia mapy w skali 1: (...), k. 14, kopia mapy w skali 1:1000, k. 15, odpis zaświadczenia z dnia 29 września 2014 roku, k. 16-17, wezwanie do dobrowolnego ustanowienia służebności i zapłaty odszkodowania z dowodem odbioru, k. 18-21, pisma uczestniczki postępowania z dnia 23.10.2014, 30.01.2015, 4.03.2015, 15.05.2015 i 26.08.2015 roku oraz pisma wnioskodawcy z dnia 19.12.2014 roku z dowodem odbioru, 20.02.2015 z dowodem nadania, 6.05.2015 roku z dowodem nadania, 17.08.2015 roku z dowodem odbioru i z dnia 22.10.2015 roku z dowodem odbioru, k. 22-42, oświadczenie E. J. z 9.11.1972 roku, k. 79).

Urządzenia obecnie należą do uczestniczki postępowania (...)-nych Spółki Akcyjnej w K.. Linia na tym odcinku została wybudowana w 1973 roku i jest to linia napięcia 220 kV. Na nieruchomości wnioskodawcy częściowo posadowiony jest słup numer 22. Od września 1973 roku linia jest czynna, przekazano ją do eksploatacji i podano na nią napięcie. Moment, że linia jest czynna, nie ma dokumentu potwierdzającego, że o danej godzinie przekazano na nią napięcie. Nieruchomość wnioskodawcy stanowi gospodarstwo rolne, na którym wnioskodawca się wychowywał i pamięta budowę linii w latach 70 tych ubiegłego wieku. W czasie eksploatacji na linii, około 2000 roku, były wymieniane przewody odgromowe, wnioskodawca otrzymał pismo informujące, że pracownicy wejdą na teren celem wykonania prac i wyraził na nie zgodę, było już po żniwach, więc żadne szkody w związku z przeprowadzonymi pracami nie powstały. Linia jest cały czas w tym samym miejscu, nie zmieniła przebiegu

(decyzja z dnia 3.08.1972 roku, k. 74, decyzja z dnia 6.03.1970 roku, k. 80-81, pismo w sprawie uzgodnienia, k. 82, pismo dotyczące opinii do lokalizacji, k. 83, wykaz właścicieli, k. 84-89, zarządzenie nr 2/O. z dnia 14.02.1985 roku, k. 90-94, zarządzenie nr 57 z dnia 30.12.1988 roku, k. 95-100, postanowienie z dnia 31.12.1994 roku, k. 101, zarządzenie nr 186/O./93 z dnia 9.07.1983 roku wraz z załącznikiem, k. 102-105, wypis aktu notarialnego z dnia 31.05.1994 roku wraz z załącznikami, k. 104-121, pismo z dnia 9.07.1993 roku, k. 122, protokoły z Nadzwyczajnych Walnych Zgromadzeń z dnia 5.12.2007 roku, k. 123-138, ogłoszenie w (...), k. 139-148, odpis pełny (...) S.A., k. 149-163, odpis pełny (...) S.A., k. 164-179, instrukcja szczegółowej eksploatacji linii 220 kV W.-M., k. 207-239, instrukcja szczegółowej eksploatacji linii 220 kV K.-L., k. 240-270; zeznania świadka M. B. (1), k. 287, przesłuchanie stron, k. 290 i 296).

Oddalono wniosek wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego o specjalności właściwej dla urządzeń przesyłowych i sieci elektroenergetycznych oraz biegłego sądowego o specjalności właściwej dla geodezji, a także wniosek wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego o specjalności właściwej dla ustalania wysokości jednorazowego wynagrodzenia z tytułu ustanowienia służebności przesyłu albowiem uznano je za zbędne oraz służące jedynie przedłużeniu postępowania i narażaniu wnioskodawcy na znaczne koszty, biorąc pod uwagę ustalony stan faktyczny. Oddalono wniosek wnioskodawcy o zobowiązanie uczestniczki postępowania do złożenia umowy o pracę lub innej umowy na podstawie której świadek M. B. (2) świadczył pracę na rzecz uczestniczki albowiem wnioskowany dokument nie miał znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, ponadto uczestniczka nigdy nie twierdziła, że pracował kiedy linia została wybudowana.

Sąd zważył:

Zgodnie z treścią art. 305 ¹ § 1 kodeksu cywilnego nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu). Stosownie do treści art. 49 § 1 k.c. urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Treść uprawnień, jakie służebność przesyłu daje przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia określone w art. 49 k.c. polega na tym, że przedsiębiorca może korzystać z obciążonej nieruchomości w granicach określonych przeznaczeniem tych urządzeń, a więc ich bieżącą eksploatacją, konserwacją i dozorem. Przedsiębiorcą w rozumieniu art. 43 ¹ k.c. jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33 ¹ § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. W myśl art. 305 ⁴ k.c., do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych. Natomiast, zgodnie z treścią art. 292 k.c., służebność gruntowa może być nabyta przez zasiedzenie tylko w wypadku, gdy polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia. Przepisy o nabyciu własności nieruchomości przez zasiedzenie stosuje się odpowiednio. Zgodnie z treścią art. 172 § 1 k.c. (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 1990 roku) posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze (art. 172 § 2 k.c.). Do dnia 30 września 1990 roku terminy te były krótsze i wynosiły odpowiednio 10 i 20 lat. Stosownie do treści art. 9 ustawy z dnia 28 lipca 1990 roku o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 55, poz. 321) do zasiedzenia, którego bieg rozpoczął się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się od tej chwili przepisy niniejszej ustawy; dotyczy to w szczególności możliwości nabycia prawa przez zasiedzenie.

Zasiedzenie jest instytucją prowadzącą do nabycia prawa na skutek upływu czasu i na jego skutek, który następuje ex lege, wskutek czego dotychczasowy uprawniony traci swoje prawo, a nabywca uzyskuje je. Zważono, że służebność gruntowa może być nabyta przez zasiedzenie w wypadku, gdy polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia. Zgodnie z art. 352 k.c. kto faktycznie korzysta z cudzej nieruchomości w zakresie odpowiadającym treści służebności, jest posiadaczem służebności, a do posiadania służebności przepisy o posiadaniu rzeczy stosuje się odpowiednio. Stosownie zaś do art. 7 k.c. jeżeli ustawa uzależnia skutki prawne od dobrej lub złej wiary domniemywa się istnienie dobrej wiary.

Za posiadanie prowadzące do zasiedzenia należy uznać korzystanie z nieruchomości wnioskodawcy poprzez wykorzystywanie do przesyłu energii przebiegającej tam sieci oraz wykonywanie czynności zmierzających do zapewnienia jej prawidłowego funkcjonowania pod względem technicznym poprzez kontrole, usuwanie usterek i awarii, czy wykonywanie remontów i modernizacji.

W pierwszej kolejności ocenie podlega kwestia dopuszczalności nabycia przez zasiedzenie służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu na rzecz przedsiębiorstwa przesyłowego w stanie prawnym obowiązującym przed dniem wejścia w życie art. 305 ¹ k.c., tj. 3 sierpnia 2008 roku, na podstawie art. 285 i 292 k.c. stosowanych przez analogię. Dopuszczalność takiego sposobu nabycia służebności w ostatnim czasie stała się przedmiotem licznych orzeczeń, w tym Sądu Najwyższego. Kluczowe znaczenie dla ukształtowania się tego poglądu miały uchwały Sądu Najwyższego: z dnia 17 stycznia 2003 r., III CZP 73/02 (OSNC 2003, Nr 11, poz. 142) oraz z dnia 7 października 2008 r., III CZP 89/08 (Biul. SN 2008, nr 10, s. 7), w których przyjęto, że możliwe jest nabycie przez zasiedzenie służebności gruntowej o cechach odpowiadających służebności przesyłu, uregulowanej następnie w art. 305 ¹ -305 ⁴ k.c., a stanowisko to było podzielane w późniejszym orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. m.in. uchwałę siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 9 sierpnia 2011 r., III CZP 10/11, OSNC 2011, Nr 12, poz. 129, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2008 r., II CSK 389/08 oraz postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 26 lipca 2012 r., II CSK 752/11 ( (...) 2013, nr 1, s. 51), z dnia 18 kwietnia 2012 r., V CSK 190/11, oraz z dnia 6 lipca 2011r., I CSK 157/11 (OSNC-ZD 2012, nr B, poz. 45). Podkreślono przy tym odrębność służebności przesyłu wprowadzonej z dniem 3 sierpnia 2008 roku w art. 305 ¹ -305 ⁴ k.c. oraz służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu. Podobnie zgodnie z tezą postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 czerwca 2013 r. II CSK 626/12 (www.sn.pl) przed dniem 3 sierpnia 2008 r. możliwe było nabycie przez zasiedzenie służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu, uregulowanej już po tym dniu w art. 305 ¹ -305 ⁴ k.c., której beneficjentem – podobnie jak w obecnym stanie prawnym – mógł być jedynie przedsiębiorca, zaś prawo to wchodziło w skład prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa w znaczeniu przedmiotowym. W uchwale Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2013 r. III CZP 31/13 (OSNC 2014, Nr 2, poz. 11, str. 21) stwierdzono w odniesieniu do przedsiębiorstwa przesyłowego w postaci spółki wodnej, utworzonej na podstawie ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne do wykonywania, utrzymywania oraz eksploatacji urządzeń służących do zapewnienia wody dla ludności, dopuszczalność nabycia przed wejściem w życie art. 305 ¹ -305 ⁴ k.c. w drodze zasiedzenia służebności gruntowej odpowiadającej treścią służebności przesyłu.

Z kolei w motywach wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2014 r. II CSK 433/13 (L.) za jednolicie przyjmowany w judykaturze Sądu Najwyższego uznano pogląd o dopuszczalności nabycia przed wejściem w życie art. 305 ¹ -305 ⁴ k.c. przez zasiedzenie na rzecz przedsiębiorcy służebności gruntowej odpowiadającej treścią służebności przesyłu, jak również doliczenia do czasu posiadania wymaganego do zasiedzenia tej służebności okresu występowania na nieruchomości, przed dniem wejścia w życie powyższych przepisów, stanu faktycznego odpowiadającego treści służebności przesyłu, powołując się m.in. na uchwałę SN z dnia 22 maja 2013 r., III CZP 18/13 (OSNC 2013/12/139) oraz postanowienie SN z dnia 27 listopada 2013 r., V CSK 525/12 (niepubl.). Co istotne Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 22 maja 2013 r., III CZP 18/13 (www.sn.pl) opowiedział się za rekonstrukcyjnym (odtwarzającym treść norm prawnych wynikających z przepisów) charakterem praktyki orzeczniczej, która nie polega na tworzeniu prawa (zarezerwowanego dla legislatywy). W konsekwencji wprowadzenie art. 305 ¹ -305 ⁴ k.c. oznaczało uszczegółowienie treści przepisów prawa i nie wiązało się z wprowadzeniem nowych norm prawnych, które znacząco odbiegałyby od norm obowiązujących już wcześniej w ramach ogólnej regulacji służebności gruntowych.

Przedmiotem wypowiedzi Sądu Najwyższego w cytowanych orzeczeniach była przy tej okazji kwestia istnienia potrzeby wskazania i wykazania danych identyfikujących nieruchomość władnącą, co wiązało się z rozbieżnymi stanowiskami przedstawicieli doktryny i wcześniejszych poglądów judykatury co tego, czy przed dniem 3 sierpnia 2008 r. nabycie służebności odpowiadającej treścią służebności przesyłu mogło nastąpić na rzecz przedsiębiorstwa, czy wyłącznie na rzecz właściciela nieruchomości władnącej. W postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2014 roku V CSK 553/13 (www.sn.pl) opowiedziano się za brakiem takiej konieczności, wskazując na specyfikę przedsiębiorstw przesyłowych i wchodzących w ich skład urządzeń przesyłowych, a w wypadku przedsiębiorstwa energetycznego przypisując zasadnicze znaczenie trwałemu funkcjonalnemu związkowi sieci przesyłowej ze składnikami przedsiębiorstwa w znaczeniu przedmiotowym oraz celowi ustanowienia służebności odpowiadającej treścią służebności przesyłu, którym jest zwiększenie użyteczności nie konkretnie oznaczonej nieruchomości a zwiększenie użyteczności przedsiębiorstwa; w tym wypadku chodzi o ułatwienie przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej, które odbywa się za pomocą linii napowietrznych połączonych ze stacjami elektroenergetycznymi. Z tych względów, w stanie prawnym obowiązującym przed dniem wejścia w życie art. 305 ¹ k.c., tj. 3 sierpnia 2008 r., na podstawie art. 285 i 292 k.c. stosowanych przez analogię, możliwe było nabycie przez zasiedzenie służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu na rzecz przedsiębiorstwa przesyłowego bez potrzeby wskazania i wykazania przez wnioskodawcę danych identyfikujących nieruchomość władnącą.

Należy również przyjąć dopuszczalność doliczenia czasu posiadania służebności przez poprzedników prawnych przedsiębiorcy przesyłowego. W orzecznictwie Sądu Najwyższego, w zasadzie jednolicie przyjmuje się, że osoba prawna, która przed dniem 1 lutego 1989 r., mając status państwowej osoby prawnej, nie mogła nabyć (także w drodze zasiedzenia) własności nieruchomości ani ograniczonych praw rzeczowych, może do okresu samoistnego posiadania wykonywanego po dniu 1 lutego 1989 r. doliczyć okres posiadania Skarbu Państwa sprzed tej daty (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 6 września 2013 r., V CSK 440/12, niepubl.). Stanowisko to dotyczy w szczególności przedsiębiorstw przesyłowych, które do dnia 1 lutego 1989 r. korzystały ze służebności przesyłu w ramach zarządu mieniem państwowym w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia: 25 stycznia 2006 r. I CSK 11/05, niepubl.; 10 kwietnia 2008 r. IV CSK 21/08, niepubl.; 17 grudnia 2008 r. I CSK 171/08, OSNC 2010/1/15; 10 grudnia 2010 r., III CZP 108/10, niepubl.; 13 października 2011 r., V CSK 502/10, niepubl.; 27 listopada 2013, V CSK 525/12 niepubl.; 10 lipca 2008 r., III CSK 73/08, niepubl.; 5 czerwca 2009 r., I CSK 495/08, niepubl.; z 17 grudnia 2010 r., III CZP 108/10, niepubl. oraz wyroki z dnia 8 czerwca 2005 r. V CSK 680/04 niepubl.; z 31 maja 2006 r. IV CSK 149/05, niepubl.; z 10 lipca 2013 r., V CSK 320/12, niepubl., a także uchwałę z dnia 22 października 2009 r., III CZP 70/09, OSNC 2009/10/9).

Reasumując, biorąc pod uwagę bogaty dorobek orzeczniczy, konsekwentnie w rozpoznawanej sprawie dopuszczalność nabycia służebności, jak również doliczenia czasu posiadania poprzedników, nie budziła wątpliwości.

Analizując przedstawione przez strony dowody w postaci dokumentów uznano je za wiarygodne. Również wiarygodne i w żaden sposób niepodważone były zeznania świadka M. B. (1) oraz zeznania wnioskodawcy.

Ocena powyższych dowodów prowadzi do wniosku, że na nieruchomości wnioskodawcy znajduje się fragment linii elektroenergetycznej wysokiego napięcia 220 kV relacji W.-M., K.-L. wraz ze słupem numer 22, która na tym odcinku została wybudowana w 1973 roku i jest eksploatowania od września 1973 roku. Od tego czasu przebieg linii był niezmienny.

Uznano, że posiadanie wykonywane na rzecz Skarbu Państwa miało charakter posiadania w złej wierze. Z przedstawionych przez uczestniczkę dowodów (zeznania świadka, przesłuchanie wnioskodawcy) wynika, że Skarb Państwa nie posiadał zgody wnioskodawcy czy jego poprzednika prawnego, na korzystanie z nieruchomości w zakresie realizacji służebności. Uczestniczka wykazała jedynie, że posiadała zgodę na wybudowanie urządzeń. Zważono, że wybudowanie na cudzej nieruchomości urządzeń przesyłowych przez korzystające z nich przedsiębiorstwo po uzyskaniu decyzji wydawanych w procesie budowlanym nie rozstrzyga o możliwości zakwalifikowania posiadania nieruchomości, na której te urządzenia zostały posadowione, jako wykonywanego w dobrej wierze. Pozwolenie na budowę jest aktem niezbędnym do legalnego zrealizowania zamierzeń inwestycyjnych na nieruchomości, ale nie wynika z niego jakikolwiek tytuł prawny do władania cudzą nieruchomością w zakresie jej wykorzystania na cele budowlane i dalszego korzystania ze wzniesionych na niej urządzeń. Tytuł taki musi być uzyskany na podstawie umowy albo stosownego orzeczenia, względnie przez zasiedzenie. Posiadacz, który wie, że dysponuje decyzją wydaną w procesie budowlanym, która nie może wykreować tytułu do cudzej nieruchomości w postaci służebności o treści służebności przesyłu, nie może być uznany za posiadacza służebności w dobrej wierze, a więc takiego, który w sposób usprawiedliwiony, choć błędny, jest przekonany, że jego posiadanie służebności jest legalne. O takim zakwalifikowaniu posiadania służebności mogłyby świadczyć inne okoliczności ustalone w konkretnej sprawie, ale nie samo to, że posiadacz służebności uzyskał decyzję o pozwoleniu na budowę i na jej podstawie wzniósł urządzenia, których legalnemu utrzymywaniu na gruncie ma służyć zasiadywana służebność (tak też Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 20 listopada 2015 r., III CZP 76/15, Biuletyn SN 2005, nr 11).

Reasumując do zasiedzenia służebności o treści odpowiadającej służebności przesyłu doszło po upływie 30-letniego terminu, tj. z dniem 1 października 2003 roku, a prawo nabyły (...) Spółka Akcyjna w W., która była uprawniona do doliczenia do okresu samoistnego posiadania okres posiadania Skarbu Państwa, a następnie przedsiębiorstwa państwowego Zakład (...) w B.. Prawo to na skutek dokonanych przekształceń własnościowych stanowiących sukcesję generalną zostało ostatecznie nabyte przez uczestniczkę postępowania.

Wobec powyższego uznając, że uczestniczka postępowania wykazała podniesiony zarzut zasiedzenia służebności, na mocy art. 305 ¹ k.c. w zw. z art. 292 k.c., orzeczono jak w punkcie 1 postanowienia.

O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o art. 520 § 2 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i art. 99 k.p.c., biorąc pod uwagę, że interesy uczestników postępowania były sprzeczne, zasądzając od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki postępowania kwotę 548,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym w wysokości 480,00 złotych oraz opłata skarbowa od udzielonych pełnomocnictw w wysokości 68 złotych.