Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 czerwca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – II Wydział Karny, w składzie:

w obecności Prokuratorów Prokuratury Okręgowej w Sieradzu Krzysztofa Szczepka i Włodzimierza Klimaszewskiego, po rozpoznaniu w dniach 18 V i 08 VI 2017 r. sprawy A. G. (1) ur. (...) w S., syna K. i I. z domu T.,

skazanego prawomocnymi wyrokami:

A.  Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z 19 listopada 2012 r. w sprawie II K 760/12 za popełnione w okresie od stycznia 2010 r. do 26 czerwca 2012 r. przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 207 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie, pierwotnie warunkowo zawieszone na okres próby 4 (czterech) lat, Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli zarządził postanowieniem z 02 grudnia 2013 r. w sprawie II Ko 3663/13;

B.  Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z 14 listopada 2013 r. w sprawie II K 567/13 za popełnione w okresie od 29 czerwca 2013 r. do 03 lipca 2013 r. przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 62 ust 1 i 3 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, na poczet której Sąd zaliczył skazanemu okres zatrzymania od dnia 03 lipca 2013 r. do dnia 04 lipca 2013 r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dniom kary ograniczenia wolności;

C.  Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z 27 maja 2014 r. w sprawie II K 87/14 za trzy konstruujące ciąg przestępstwa:

–

popełnione 17 stycznia 2014 r. wyczerpujące dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

–

popełnione 17 stycznia 2014 r. wyczerpujące dyspozycję art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

–

popełnione w listopadzie 2013 r. wyczerpujące dyspozycję art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

za który wymierzono:

1)  kary:

• a)  2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, której wykonanie, pierwotnie warunkowo zawieszone na okres próby 3 (trzech) lat, Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli zarządził postanowieniem z 27 lutego 2017 r. w sprawie II Ko 260/17 ,

  b)  wymierzoną na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę 180 (stu osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wartości jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych wykonaną 29 lipca 2015 r.

2)  środki karne naprawienia szkody w mieniu pokrzywdzonych poprzez zasądzenie od skazanego na rzecz:

-

-

S. S. kwoty 300 (trzystu) złotych;

-

H. W. kwoty 150 (stu pięćdziesięciu) złotych;

-

P. S. kwoty 250 (dwustu pięćdziesięciu) złotych;

wykonane 23 czerwca 2016 r.;

A.  Sądu Okręgowego w Sieradzu z 16 stycznia 2017 r. w sprawie II K 40/16 za dokonanie pozostających w zbiegu:

1)  popełnionych 13 października 2016 r. dwóch konstruujących ciąg przestępstw wyczerpujących dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz środek karny naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego M. R. poprzez uiszczenie kwoty 1.290 (jeden tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt) złotych;

2)  popełnionego 13 października 2016 r. przestępstwa wyczerpujący dyspozycję art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k na karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

3)  popełnionego 13 października 2016 r. przestępstwa wyczerpujący dyspozycję art. 178a § 1 k.k. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

przy czym, na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. oraz art. 91 § 2 k.k., w miejsce kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczono karę łączną 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie, na podstawie art. 62 k.k. zastrzeżono w systemie terapeutycznym, i na poczet wykonania której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności, tj. okres tymczasowego aresztowania od 13 października 2016 r. godz. 09:10 do 16 stycznia 2017 r. przyjmując, że jeden dzień tymczasowego aresztowania odpowiada jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

w przedmiocie wydania wyroku łącznego:

1.  Na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. umarza postępowanie o wydanie wyroku łącznego w odniesieniu do kar wymierzonych wyrokami opisanymi w pkt. A i B;

2.  Rozwiązuje orzeczenie o karze łącznej zawarte w pkt. 4. wyroku opisanego w pkt. D ;

3.  Na podstawie art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. oraz art. 91 § 2 k.k. orzeka wobec A. G. (2) w miejsce kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami opisanymi w pkt. C oraz D.1, D.2 i D.3 karę łączną 6 (sześciu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  Na podstawie art. 62 k.k. orzeka terapeutyczny system wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w pkt. 3.;

5.  Na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w pkt. 3. łącznej kary pozbawienia wolności zalicza okres od 17 października 2016 r. godz. 09:10 do 16 stycznia 2017 r. godz. 09:10 tytułem rzeczywistego pozbawienia wolności w ramach tymczasowego aresztowania e sprawie II K 40/16 Sądu Okręgowego w Sieradzu oraz okres dotychczasowego wykonania kary orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu z 16 stycznia 2017 r. w sprawie II K 40/16 oznaczając początek wykonania orzeczonej w punkcie 3. kary łącznej na dzień 13 października 2016 r. godz. 9:10;

6.  Wyroki opisane w pkt. C i D w zakresie kar pozbawienia wolności uznaje za pochłonięte niniejszym wyrokiem łącznym, zaś w pozostałym zakresie za podlegające odrębnemu wykonaniu;

7.  Zwalnia A. G. (2) z obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa wydatków niniejszego postępowania.

Sygn. akt II K 11/17

UZASADNIENIE

A. G. (2) ma 27 lat, jest bezdzietnym kawalerem, posiada wykształcenie średnie bez przygotowania zawodowego, dotychczas czterokrotnie stawał przed sądem (dowód: wyj. skazanego k. 35v-36, inf. K. k. 8, opinia o skazanym k. 39, wywiad środowiskowy k. 42-45, sprawozdanie z objęcia dozoru k. 48-54). Ogółem został skazany za dokonanie 9 przestępstw i tak:

A. 

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z 19 listopada 2012 r. wydanym w sprawie II K 760/12 został skazany za to, że: w okresie od stycznia 2010 r. do 26 czerwca 2012 r. w Z. znęcał się fizycznie psychicznie i nad rodzicami I. G. i K. G. w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu wszczynał awantury z rodzicami, w trakcie których ubliżał im używając słów wulgarnych powszechnie uznawanych za obelżywe, groził pozbawieniem życia, wyganiał z pokoju, a nadto na początku maja 2012 r. pchnął ojca, w wyniku czego pokrzywdzony uderzył głową o szafkę wskutek czego mógł doznać stłuczenia głowy z sińcem i raną głowy oraz w dniu 28 maja 2012 r. uderzył ojca otwartą dłonią w twarz, w wyniku czego mógł doznać stłuczenia głowy, które to obrażenia nie spowodowały naruszenia czynności narządów ciała na czas dłuższy niż siedem dni, to jest za przestępstwo wyczerpujące dyspozycję art. 207 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Wymierzoną mu wówczas karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności pierwotnie warunkowo zawieszono na okres próby 4 lat, przy czym Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli postanowieniem z 02 grudnia 2013 r. w sprawie II Ko 3663/13 zarządził jej wykonanie w związku z rażącym lekceważeniem warunków probacji. Skazany wykonywał tę karę w okresie od 08 maja 2015 r. do 08 sierpnia 2015 r. przy czym na poczet jej wykonania zaliczono skazanemu okres od 15 lutego 2014 r. do 13 sierpnia 2014 r. (d.: odpis wyroku k. 24, odpis postanowienia k. 24).

B. 

14 listopada 2013 r. Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w sprawie II K 567/13 uznał skazanego za winnego tego, że: w okresie od 29 czerwca 2013 r. do 03 lipca 2013 r. w Z., woj. (...), działając wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał 12 gram środka odurzającego w postaci amfetaminy, który zakupił na własny użytek, a następnie zużył sam. Powyższe zakwalifikowano jako występek wyczerpujący dyspozycję art. 62 ust 1 i 3 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i na podstawie art. 63 ust. 3 powołanej ustawy wymierzono skazanemu karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Orzeczoną karę skazany wykonał w formie zastępczej kary pozbawienia wolności w okresie od 20 stycznia 2015 r. do 08 czerwca 2015 r. (d.: odpis wyroku k. 20, odpis postanowienia k. 21, inf. K. k. 8).

C. 

27 maja 2014 r. Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli, po przeprowadzeniu postępowania w sprawie II K 87/14 uznał A. G. za winnego tego, że:

1.  17 stycznia 2014 r. w Z. przy ul. (...), po uprzednim
zniszczeniu w sposób umyślny mienia w postaci szyby w drzwiach kierowcy
samochodu osobowego m-ki O. (...) o nr rej (...) poprzez jej wybicie,
dostał się do wnętrza pojazdu skąd usiłował dokonać zaboru mienia, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak przedmiotów będących w jego zainteresowaniu, czym działał na szkodę S. S. powodując straty w mieniu ww. na kwotę 300,00 PLN to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

2.  17 stycznia 2014 r. w Z. przy ul. (...) po uprzednim
zniszczeniu w sposób umyślny mienia w postaci szyby w drzwiach pasażera w samochodzie osobowym m-ki D. (...) o nr rej (...) poprzez jej wybicie – powodując tym straty w mieniu pokrzywdzonego H. W. na kwotę 250,00 PLN – dostał się do wnętrza pojazdu skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia radioodtwarzacza m-ki S. wraz z panelem o wartości 150,00 PLN na szkodę H. W., to jest czynu z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. art. 11 §2 k.k.

3.  W listopadzie 2013r w Z. przy ul. (...) po uprzednim zniszczeniu w sposób umyślny mienia w postaci szyby w przednich drzwiach pasażera samochodu osobowego m-ki V. (...) o nr rej (...) poprzez jej wybicie – powodując tym straty w mieniu pokrzywdzonego P. S. na kwotę 150 PLN – dostał się do wnętrza pojazdu skąd dokonał żabom w celu przywłaszczenia CB Radia m-ki U. (...) wartości 100 zł na szkodę P. S., to jest czynu z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sąd przyjął, iż dokonując opisanych czynów skazany czynił to w warunkach ciągu przestępstw i na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył skazanemu karę 2 lat pozbawienia wolności. Na zasadzie art. 33 § 2 k.k. wymierzył skazanemu także 180 stawek dziennych grzywny przyjmując wartość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł. Wykonanie kary pozbawienia wolności Sąd w wyroku warunkowo zawiesił oznaczając trzyletni okres próby. W ramach środka karnego, na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd zobowiązał skazanego do naprawienia szkód wyrządzonych opisanymi czynami i zasądził od skazanego na rzecz:

-

-

S. S. kwoty 300 (trzystu) złotych;

-

H. W. kwoty 150 (stu pięćdziesięciu) złotych;

-

P. S. kwoty 250 (dwustu pięćdziesięciu) złotych (d.: odpis wyroku k. 40-41, inf. K. k. 8).

Z uwagi na naganne zachowania skazanego w okresie próby, już 04 listopada 2014 r. Sąd, na zasadzie art. 72 § 1 pkt. 5 k.k. w zw. z art. 74 § 2 k.k. oddał go pod dozór kuratora sądowego i zobowiązał do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu i używania innych środków odurzających (d.: odpis postanowienia k. 46-47). Mimo środków dyscyplinujących skazany nie zmienił swojego postępowania. Nadal nie wykonywał środków karnych i nie uiszczał grzywny, co do której 23 listopada 2014 r. wydano decyzję o wykonaniu jej w formie zastępczej kary pozbawienia wolności (58). 28 i 29 lipca 2015 r. uiszczono karę grzywny (odpis karty dłużnika k. 61, sprawozdanie z dozoru k. 62-74).

27 lutego 2017 r. Sąd, na podstawie art. 75 § 1 k.k. (odwołując się skazania w sprawie II K 40/16 Sądu Okręgowego) zarządził wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary 2 lat pozbawienia wolności. Karę wprowadzono do wykonania, przy czym oznaczono, iż skazany będzie ją wykonywała od 10 kwietnia 2021 r. do 10 kwietnia 2023 r. – tj. po wykonaniu kary orzeczonej w sprawie II K 40/16 Sądu Okręgowego w Sieradzu (d.: odpis postanowienia k. 62).

D.

16 stycznia 2017 r. Sąd Okręgowy w Sieradzu uznał A. G. (2) za winnego tego, że:

1.  w dniu 13 października 2016 roku przy ulicy (...) w Z., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, grożąc A. M. natychmiastowym użyciem przemocy przy użyciu rewolweru pneumatycznego D. W. A. (...) cali przez okno podawcze drzwi stacji (...), zażądał wydania pieniędzy, a następnie po uprzednim wypchnięciu drzwi wejściowych dostał się do wnętrza sklepu stacji (...), skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 1890 złotych działając na szkodę A. M. oraz właściciela stacji M. R., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze przekraczającym 6 miesięcy, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

2.  w dniu 13 października 2016 roku przy ulicy (...) w Z., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, grożąc A. W. natychmiastowym użyciem przemocy przy pomocy rewolweru pneumatycznego D. W. A. (...) cali, usiłował dokonać zaboru w celu przywłaszczenia pojazdu marki R. (...) o nr rej. (...) wartości 8 000 złotych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zachowanie pokrzywdzonej, która odjechała z miejsca zdarzenia, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze przekraczającym 6 miesięcy, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

i przyjmując, iż czyny te (1.i 2.) zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, przy wykorzystaniu takiej samej sposobności konstruując ciąg przestępstw, na podstawie art. art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył za ich dokonanie skazanemu karę 3 lat pozbawienia wolności.

3.  W dniu 13 października 2016 roku przy ulicy (...) w Z., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, grożąc J. W. oraz M. G. natychmiastowym użyciem przemocy przy pomocy rewolweru pneumatycznego D. W. A. (...) cali, a po zabraniu broni przez M. G., grożąc wymienionym pokrzywdzonym natychmiastowym użyciem niebezpiecznego narzędzia w postaci noża, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pojazdu marki H. (...) o nr rej. (...) 87 wartości 16 000 złotych na szkodę właściciela pojazdu J. W., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze przekraczającym 6 miesięcy, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, to jest dokonania czynu wyczerpującego dyspozycję art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 280 § 2 k.k. wymierzył mu karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

4.  W dniu 13 października 2016 roku w miejscowości K., będąc w stanie nietrzeźwości – 0,53 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował samochodem osobowym marki H. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym, to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Odwołując się do art. 85§1 i 2 k.k. i art. 86§1 k.k. oraz art. 91 § 2 k.k. Sąd, w miejsce opisanych kar jednostkowych, orzekł karę łączną 4 lat i 6 m-cy pozbawienia wolności, zastrzegając, na zasadzie art. 62 k.k. jej wykonanie w systemie terapeutycznym. Na podstawie art. 63§1 i 5 k.k. Sąd zaliczył skazanemu na poczet wykonania orzeczonej wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności, tj. okres tymczasowego aresztowania od 13 października 2016 r. godz. 09.10 do dnia 16 stycznia 2017 r. przyjmując, że jeden dzień tymczasowego aresztowania odpowiada jednemu dniowi kary pozbawienia wolności. Nadto Sąd orzekł wobec skazanego środki kompensacyjne (obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej jednym z rozbojów poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonego kwoty 1.290 złotych) i środki karne (z art. 42 § 1 k.k. w związku ze skazaniem za występek z art. 178a § 1 k.k. oraz z art. 44 § 2 k.k. w odniesieniu do noża służącego do popełnienia zbrodni rozboju oraz pistoletu pneumatycznego w związku służącego do popełnienia rozbojów).

Skazany orzeczoną w omawianej sprawie karę łączna pozbawienia wolności wykonuje nieprzerwanie od 13 października 2016 r. (uwzględniając tu zaliczenie okresu aresztowania). Nie wykonał środka kompensacyjnego (d.: wyj. skazanego k. 35v-36; wyrok k. 10-12; inf. K.R.K. k. 8; inf. o pobytach skazanego w ZK k. 3).

Prawomocnym postanowieniem wydanym 23 lutego 2015 r. w sprawie 475/15 Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego obejmującego skazania w sprawach opisanych w pkt. A-C (d.: odpis postanowienia k. 59).

Postępowanie w niniejszej sprawie zostało zainicjowane przez dyrektora Zakładu Karnego. Sąd orzekając czynił to w oparciu o przepisy obowiązujące w dacie orzekania, tj. uregulowania ustawy z 06 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dziennik Ustaw numer 88, pozycja 553 ze zm.) w brzmieniu nadanym art. 1 pkt. 46 ustawy z 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 396) z modyfikacją (nie mająca znaczenia dla skazanego) uczynioną na mocy art. 7 pkt. 10 ustawa z 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 437). O powyższym zdecydowała data wydania wyroku w sprawie II K 40/16 Sądu Okręgowego w Sieradzu oraz art. 19 ust. 1 in fine ustawy z 20 lutego 2015 r.

Zgodnie z art. 85 § 1 k.k. jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, przy czym podstawą orzeczenia są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne podlegające łączeniu orzeczone za przestępstwa.

Orzekając w przedmiocie kary łącznej, sąd zobligowany jest czynić to ze szczególnym uwzględnieniem dwóch wskazanych w treści art. 85a k.k. dyrektyw: indywidualnoprewencyjnej oraz generalnoprewencyjnej. Powyższe wynika z faktu przywołania tychże w kontekście użytego w art. 85a k.k. zwrotu: „bierze pod uwagę przede wszystkim”. Taka konstrukcja nie eliminuje konieczności uwzględnienia przy wymiarze kary łącznej dyrektyw ogólnych, jednak owym dwom wskazanym wprost nadaje znaczenie priorytetowe. Wspomniane dyrektywy ogólne sprowadzają się do obowiązku uwzględnienia:

a)  związku przedmiotowo-podmiotowego;

b)  liczby popełnionych przestępstw,

c)  odstępu (~ów) między poszczególnymi przestępstwami.

W sprawie niniejszej Sąd zobowiązany był orzec karę łączną w wymiarze od 4 lat i 6 m-cy pozbawienia wolności (podlegająca wykonaniu kara łączna orzeczona w sprawie II K 40/16 Sądu Okręgowego w Sieradzu do 6 lat i 6 m-cy pozbawienia wolności (suma podlegających wykonaniu kar).

Pierwsza z podlegających łączeniu kar (II K 87/14 Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli) to kara orzeczona za popełnienie w okresie od l3 listopada 2013 r. do 17 stycznia 2014 r. w Z. trzech konstruujących ciągu przestępstw polegających na zniszczeniu mienia, poprzez wybicie szyb w trzech pojazdach, w celu dokonania kradzieży mienia, przy czym w dwóch wypadkach skazany osiągnął zamierzony cel zaś w jednym nie zdołał tego uczynić (stadium usiłowania).

Druga z kar podlegających łączeniu (II K 40/16 Sądu Okręgowego w Sieradzu) ma charakter kary łącznej sensu stricto. Orzeczona została bowiem z kar jednostkowych wymierzonych za czyny popełnione w jednym dniu, 13 października 2016 r. w Z. na szkodę trzech różnych osób (rozboje) oraz w K. woj. (...) (prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości). Przy czym połączone kary to w tym wypadku: kara za ciąg dwóch konstruujących ciąg przestępstw rozboju i usiłowania rozboju dokonanych z użyciem przemocy oraz z użyciem rewolweru pneumatycznego (pkt. 1. wyroku k. 10-11), zbrodni rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia w postaci noża (pkt. 2. wyroku k. 10) oraz przestępstwa prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości (jw.).

Zważywszy wiodące dyrektywy wymiaru kary łącznej określone w art. 85a k.k. stwierdzić należy, iż wskazują one na konieczność orzeczenia w niniejszym postępowania kary łącznej w oparciu o zasadę kumulacji. Za powyższym przemawia fakt popełnienia czynów będących podstawą skazania w sprawie II K 40/16 Sądu Okręgowego w okresie próby orzeczonym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w sprawie II K 87/14. Dla skazanego postępowanie w sprawie II K 87/14 Sądu Rejonowego w Sieradzu było trzecim już postępowaniem karnym. Uprzednio sądy stosowały wobec niego kary wolnościowe (postępowania II K 760/12 oraz II K 567/13 SR w Zduńskiej Woli). Mimo powyższego, w tym i mimo popełnienia czynów będących podstawą skazania w sprawie II K 87/14 w okresie próby oznaczonym wyrokiem w sprawie II K 760/12 Sąd orzekający w sprawie II K 87/14 ponownie orzekł wobec skazanego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania dając ponownie skazanemu szansę. Sytuacja ta miała charakter wyjątkowy, bowiem w okresie próby orzeczonym w sprawie II K 760/12 SR w Zduńskiej Woli skazany przed postępowaniem w sprawie II K 87/14, a po uprawomocnieni się wyroku w sprawie II K 760/12 dopuścił się umyślnego przestępstwa będącego podstawą skazania w sprawie II K 567/13, za co wymierzono mu karę ograniczenia wolności.

W konsekwencji przyjąć należy, iż skazany w oczywiście rażący sposób lekceważy porządek i nie ma woli respektowania elementarnych norm społecznych. Przejawem czego były już czyny będące podstawą skazania w sprawie II K 87/14 SR w Zduńskiej Woli, a skrajnym przykładem zachowanie będące podstawą skazania w sprawie II K 40/16 tut. Sądu. W przypadku skazanego poraża eskalacja stopnia społecznej szkodliwości realizowanych zachowań przestępnych pomimo wielokrotnych uprzednich skazań.

Skazany mimo probacji 13 października 2016 r. dopuścił się najpoważniejszych w swoim życiu czynów przestępnych – w tym zbrodni rozboju. Dowiódł tym bezskuteczności wszelkich prób oddziaływania wychowawczego realizowanych wobec niego uprzednio. A dodać trzeba, iż w toku postępowania wykonawczego w sprawie II K 87/14 Sąd wykonawczy na bieżąco weryfikował postawę skazanego i w związku z brakiem krytycznego stosunku do popełnionych przestępstw i bieżącym zachowaniem oddał skazanego w okresie próby pod dozór kuratora oraz orzekł wobec niego obowiązek powstrzymywania się od nadużywania alkoholu i używania innych środków odurzających (wywiad kuratora k. 42-45 oraz postanowienie k. 46-47). W postępowaniu wykonawczym w sprawie II K 87/14 SR w Zduńskiej Woli skazany, mimo zawracania mu przez kuratora uwagi na naganne zachowania twierdził, iż nie ma ochoty czegokolwiek zmieniać w życiu i lekceważył obowiązek wykonania wyroku (k. 62-74).

Taka postawa skazanego w toku postępowania wykonawczego w sprawie II K 87/14 SR w Zduńskiej Woli w ocenie Sądu wyklucza i to w kategoriach oczywistości zastosowanie innej zasady niż kumulacja – odnosząc tę do uprzednio wymierzonych kar łącznych. Ważnym przy tym jest to, że każdy z czynów popełnionych 13 października 2016 r. to przestępstwa umyślne, a rozboje, których skazany w tym dniu dopuścił się dwutonie, a nadto jeden raz usiłował go dokonać, to czyny o złożonych znamionach modalnych, wymagających przemyślenia.

Warto przy tym zaznaczyć, iż pomiędzy czynami, za które orzeczono kary łączne w sprawach II K 87/14 SR w Zduńskiej Woli i II K 40/16 SO w Sieradzu jedyny związek to to, iż trzy spośród czterech przestępstw będących podstawą skazania przez Sąd Okręgowy to przestępstwa p-ko mieniu – analogicznie jak czyny będące podstawą skazania w sprawie II K 87/14 SR w Zduńskiej Woli. Już jednak rodzajowo czyny te istotne się różnią, przy czym rozboje zrealizowano z użyciem przemocy, jak i posługując się pistoletem pneumatycznym, a w przypadku jednego z nich niebezpiecznego narzędzia w postaci noża. W konsekwencji Sąd uznaje, iż sama tożsamość naruszonego dobra prawnego (mienie) nie jest w niemniejszej sprawie okolicznością wystarczającą do złagodzenia kary w jakimkolwiek zakresie. Warto przy tym zaznaczyć, iż tak w sprawie II K 40/16 orzeczono wobec skazanego karę łączną z zastosowaniem zasady asperacji z wiodącym wpływem reguł absorbcji (przy spektrum wymiaru od 3 lat i 6 m-cy do lat 7 wymierzono karę 4 lat i 6 m-cy), co Sąd w niniejszym postępowaniu respektuje. Nie uznaje jednak okoliczności, które zdecydowały o takim wymiarze kary łącznej we wskazanym postępowaniu za mogące decydować o konieczności orzeczenia w niniejszym postępowaniu jakiejkolwiek innej kary łącznej niż kara maksymalna. Nie chodzi wszak przecież o popełnienie w okresie próby jednego przestępstwa umyślnego, a czterech, spośród których trzy charakteryzuje bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości. Sąd uznaje, iż odstęp czasu pomiędzy czynami będącymi podstawami skazania w sprawach II K 87/14 (listopad 2013-styczeń 2014), a II K 40/16 (13 października 2016 r.) jest taki, iż nie może być uznany za okoliczność łagodząca i pozostaje bez istotnego wpływu na wymiar orzekanej kary łącznej.

Konkludując Sąd stwierdza, iż wyłącznie orzeczona przy zastosowaniu kumulacji kara łączna czyni zadość wymogom kary sprawiedliwej. Tylko ona bowiem realizuje we właściwym zakresie cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec sprawcy, który wielokrotnie już dowiódł, nie tylko barku woli poprawy, ale przede wszystkim bezskuteczności podejmowanych wobec niego działań mających na celu jego socjalizację. W konsekwencji, zważywszy postawę skazanego wyrażającą się nie tylko powrotem na drogę przestępstwa ale i eskalacją zachowań przestępnych za przesłankę determinującą wymiar kary łącznej Sąd musiał przyjąć ochronę społeczeństwa wymagającą izolacji skazanego i orzekł karę łączną 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności (pkt. 3.).

W związku z faktem, iż w sprawie II K 40/16 tutejszego Sądu orzeczono wobec skazanego konieczność wykonywania kary w systemie terapeutycznym, Sąd i w niniejszym postępowaniu orzekł, iż orzeczona kara łączna będzie wykonywana w takim właśnie systemie (pkt. 4.). Na podstawie art. 577 k.p.k. Sąd, na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności zaliczył skazanemu okres od 13 (omyłkowo wpisano „17”) października 2016 r. godz. 09:10 do 16 stycznia 2017 r. godz. 09:10 tytułem rzeczywistego pozbawienia wolności w ramach tymczasowego aresztowania w sprawie II K 40/16 Sądu Okręgowego w Sieradzu oraz okres dotychczasowego wykonania kary orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu z 16 stycznia 2017 r. w sprawie II K 40/16 oznaczając początek wykonania orzeczonej w punkcie 3. kary łącznej na dzień 13 października 2016 r. godz. 9:10.

Uwzględniając fakt, iż skazany nie ma majątku i obecnie wykonuje karę pozbawienia wolności, Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go z obowiązku zwrotu skarbowi Państwa wydatków tymczasowo wyłożonych w toku niniejszego postępowania. Sąd uznał, iż brak dochodów wynikający z wykonywania kary pozbawienia wolności w systemie terapeutycznym przesądza o tym, że uiszczenie wydatków byłoby dla skazanego zbyt uciążliwe.