Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI ACa 2018/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SA Ewa Stefańska (spr.)

Sędziowie: SA Irena Piotrowska

SO (del.) Tomasz Wojciechowski

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Magdalena Męczkowska

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2017 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w W.

przeciwko (...) sp. z o.o. w W., M. W., J. P. (1) i S. B.

o ustalenie

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 2 października 2015 r.

sygn. akt XXV C 837/15

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od (...) sp. z o.o. w W. na rzecz (...) sp. z o.o. w W., M. W., J. P. (1) i S. B. kwoty po 135 zł (sto trzydzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt VI ACa 2018/15

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z o.o. z siedzibą w W. domagał się ustalenia nieistnienia: uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) spółki z o.o. z siedzibą w W. z dnia 25 października 2013 r. powołującej S. B. do pełnienia funkcji Prezesa Zarządu (...) spółki z o.o., uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) spółki z o.o. z dnia 31 grudnia 2013 r. powołującej M. W. do zarządu (...) spółki z o.o. na stanowisko Prezesa Zarządu, a także prokury do reprezentowania (...) spółki z o.o. udzielonej J. P. (1) przez M. W. w dniu 31 grudnia 2013 r. Pozew o ustalenie nieważności umowy zbycia udziałów (...) spółki z o.o. z dnia 17 września 2013 r. zawartej między J. P. (2) i (...) spółka z o.o. został wyłączony do odrębnego rozpoznania zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 19 maja 2015 r. (k. 1 akt).

Jako podstawę faktyczną roszczenia powód podał okoliczność, że właściciel udziałów pozwanej spółki (...) zbył je na rzecz A. S. (1), a następnie zbył je ponownie na rzecz (...) spółki z o.o., co skutkuje nieistnieniem uchwał podjętych przez podmiot niebędący właścicielem udziałów. Uzasadniając istnienie interesu prawnego w domaganiu się ustalenia nieistnienia uchwał i prokury, powód wskazał, że toczy się szereg postępowań cywilnych i karnych, w których (...) spółka z o.o. jest reprezentowana przez M. W. i J. P. (1), którzy są wpisani do Krajowego Rejestru Sądowego. Wnosząc niniejszy pozew powód chciał przesądzić kwestię, czy w tych postępowaniach pozwany jest prawidłowo reprezentowany.

Pozwany (...) spółka z o.o. z siedzibą w W. wnosił o oddalenie powództwa, podnosząc, że powód nie ma interesu prawnego w domaganiu się ustalenia nieistnienia uchwał i prokury.

Wyrokiem z dnia 2 października 2015 r. Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo.

Wyrok Sądu Okręgowego został wydany w oparciu o poniższe ustalenia faktyczne i rozważania prawne.

W dniu 10 stycznia 2008 r. (...) spółka z o.o. zawarła z (...) spółką z o.o. umowę zlecenia, której przedmiotem było odpłatne wykonywanie załadunku i jego organizacja. Na tej podstawie powód wystawił pozwanemu fakturę na kwotę 240.094,98 zł, która nie została zapłacona. Na skutek pozwu wniesionego przez powoda, w dniu 7 lipca 2009 r. Sąd Okręgowy w W. wydał przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. Prowadzone na podstawie powyższego tytułu wykonawczego postępowanie egzekucyjne przeciwko (...) spółce z o.o. zostało umorzone postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2014 r., wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

W dniu 20 marca 2009 r. Centrum (...) spółka z o.o. z siedzibą w W. i (...) spółka z o.o. z siedzibą w W. sprzedały wszystkie udziały (...) spółki z o.o. na rzecz J. P. (2), który został powołany do pełnienia funkcji prezesa zarządu tej spółki i pełnił ją w okresie od 22 lutego 2010 r. do 21 listopada 2013 r. W dniu 29 marca 2010 r. J. P. (2) zawarł umowę sprzedaży wszystkich udziałów (...) spółki z o.o. na rzecz A. S. (2). Następnie w dniu 24 kwietnia 2013 r. J. P. (2) odstąpił od umowy sprzedaży udziałów (...) spółki z o.o., składając oświadczenie o odstąpieniu A. S. (2), który je zaakceptował. W dniu 17 września 2013 r. J. P. (2) zawarł z (...) spółką z o.o. z siedzibą w W. umowę zbycia udziałów (...) spółki z o.o., w której powołano się na jego oświadczenie o odstąpieniu od umowy z dnia 29 marca 2010 r.

W dniu 25 października 2013 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników (...) spółki z o.o. podjęło uchwały w przedmiocie odwołania ze stanowiska Prezesa Zarządu D. K. i powołania do pełnienia tej funkcji S. B.. W dniu 30 grudnia 2013 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników (...) spółki z o.o. podjęło uchwałę w przedmiocie odwołania z funkcji Prezesa Zarządu S. B. i na tę funkcję został powołany T. K.. W dniu 31 grudnia 2013 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników (...) spółki z o.o. podjęło uchwałę o odwołaniu Prezesa Zarządu T. K. i na tę funkcję powołano M. W..

Od 2 kwietnia 2008 r. J. P. (1) pełni funkcję prokurenta w (...) spółce z o.o. Reprezentuje spółkę również przed organami wymiaru sprawiedliwości, w tym w sprawach prowadzonych przez prokuraturę, w których (...) spółka z o.o. jest pokrzywdzonym.

Stan faktyczny sprawy został ustalony przez Sąd Okręgowy na podstawie dowodów z dokumentów. Sąd pierwszej instancji oddalił zgłoszone przez strony wnioski o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków, gdyż wobec niewykazania przez powoda interesu prawnego we wniesieniu powództwa, ich przeprowadzenie było bezprzedmiotowe. Sąd Okręgowy oddalił również wniosek powoda o udzielenie terminu na odniesienie się do twierdzeń zawartych w odpowiedzi na pozew, gdyż powód miał wystarczającą ilość czasu na złożenie repliki na odpowiedź na pozew, a ponadto zajął stanowisko na rozprawie, podczas której mógł zgłosić wszelkie twierdzenia.

W ocenie Sądu Okręgowego powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, ponieważ powód nie udowodnił, że ma interes prawny w żądaniu ustalenia nieistnienia uchwał i prokury.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że zgodnie z art. 189 k.p.c. powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Konieczną przesłanką rozstrzygnięcia powództwa o ustalenie jest więc ocena istnienia po stronie powoda interesu prawnego, co stanowi o merytorycznym rozstrzygnięciu sprawy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt III CSK 182/13). Zdaniem Sądu Okręgowego interes prawny zachodzi wtedy, gdy sam skutek, jaki wywoła uprawomocnienie się wyroku ustalającego, zapewni powodowi ochronę jego prawnie chronionych interesów, czyli definitywnie zakończy istniejący spór lub prewencyjnie zapobiegnie powstaniu takiego sporu w przyszłości. Jest to obiektywna, czyli wywołana rzeczywistą koniecznością ochrony określonej sfery prawnej, potrzeba uzyskania przez powoda odpowiedniej treści wyroku. Interes prawny istnieje wówczas, gdy istnieje niepewność stosunku prawnego lub prawa, wynikająca z obecnego lub przewidywanego ich kwestionowania lub naruszenia, zatem gdy zachodzi swoista potrzeba ich potwierdzenia, wynikająca z sytuacji prawnej, w jakiej znajduje się powód (wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 14 lipca 1972 r., sygn. akt III CRN 607/71, OSNC 1973, nr 4, poz. 64 i z dnia 22 września 1999 r., sygn. akt I PKN 263/99, OSNAP 2000, nr 2, poz. 36 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2014 r., sygn. akt III CZP 121/13).

Według Sądu pierwszej instancji w niniejszej sprawie nie zachodzi obiektywna konieczność ochrony określonej sfery prawnej powoda, nie istnieje niepewność stosunku prawnego lub prawa wynikająca z obecnego lub przewidywanego ich kwestionowania lub naruszenia, ani nie zachodzi potrzeba potwierdzania jakiegoś prawa czy stosunku prawnego wynikająca z sytuacji prawnej, w jakiej znajduje się powód. W pozwie powód uzasadniał istnienie swojego interesu prawnego w wytoczeniu powództwa tym, że w związku z zamiarem odzyskania wierzytelności musi mieć pewność, iż będzie dokonywał czynności prawnych z osobami umocowanymi do działania, nie wskazując jednak, jakich czynności prawnych zamierza dokonywać z pozwanym. Ponadto twierdził, że za reprezentantów (...) spółki z o.o. podają się osoby, które w latach 2008-2009 były odpowiedzialne za prowadzenie jej spraw, w którym to okresie spółka stała się niewypłacalna, co miało na celu uniknięcie egzekucji z jej majątku. Zdaniem powoda nie istnieje inna droga prawna, która pozwalałaby na ustalenie właściwej reprezentacji dłużnika, ani weryfikacji, czy właściwy jest obecny adres siedziby pozwanej spółki, który został ujawniony w Krajowym Rejestrze Sądowym w wyniku działań podmiotów podających się za jej reprezentantów.

Ponadto na rozprawie w dniu 5 października 2015 r. pełnomocnik powoda wskazał, że powództwo zmierza do przywrócenia stanu zgodnego z prawem, który rzutuje na (...) spółkę z.o.o., ponieważ pozwanego reprezentują osoby do tego nieumocowane. Twierdził, że na podstawie wyroku ustalającego uda się zakwestionować wpis reprezentantów pozwanego w Krajowym Rejestrze Sądowym. Zdaniem powoda jego interes prawny polega na tym, że osoby nieuprawnione generują postępowania, które rzutują na powoda. Wyjaśnił, że strony są zaangażowane w różne spory, zaś pełnomocnicy (...) spółki z o.o. nie działają na jej korzyść, lecz na korzyść jej byłego zarządu. Wyrok ustalający zostanie wykorzystany przez powoda w postępowaniu karnym, aby zakwestionować legitymację pełnomocników pozwanego w toczącym się postępowaniu przygotowawczym o sygn. akt 6 Ds. 7/14, dotyczącym zarzutów stawianych członkowi zarządu (...) spółki z.o.o., albowiem pełnomocnicy (...) spółki z o.o. wnieśli zażalenie na postanowienie w przedmiocie umorzenia postepowania.

Sąd Okręgowy stwierdził, że zgodnie z art. 6 k.c. to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia istnienia po jego stronie interesu prawnego w wytoczeniu powództwa o ustalenie. Tymczasem powód nie udowodnił powyższej przesłanki, albowiem wskazane przez jego pełnomocnika przyczyny wytoczenia powództwa o ustalenie nie świadczą o istnieniu interesu prawnego.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji nie istnieją wątpliwości co reprezentacji pozwanego, albowiem wynika ona z zapisów w Krajowym Rejestrze Sądowym. Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 700) domniemywa się, że dane wpisane do Rejestru są prawdziwe. Ponadto w każdym postępowaniu toczącym się z udziałem pozwanego właściwy organ może zbadać jego reprezentację.

Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że zgodnie z art. 45 ust. 3 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, na wniosek wierzyciela dokonuje się tylko wpisów w dziale czwartym rejestru przedsiębiorców, o których mowa w art. 41 pkt 1, 2 i 3 ustawy. Natomiast wierzyciel, jako osoba trzecia, nie ma legitymacji do składania wniosków o dokonywanie wpisów w rejestrze przedsiębiorców w innym zakresie, w szczególności dotyczącym działu pierwszego tego rejestru. Powód nie ma więc legitymacji do złożenia wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców w zakresie innym, niż wskazany powyżej, a w szczególności do kwestionowania istniejącego już wpisu dotyczącego innego podmiotu. Sytuacji tej nie zmieniłoby wydanie wyroku ustalającego, czego domaga się powód.

Zdaniem Sądu Okręgowego powód nie ma interesu prawnego w kwestionowaniu umocowania Prezesa Zarządu M. W. i prokurenta J. P. (1) do działania w imieniu pozwanej spółki. Pozostaje to bez znaczenia dla ewentualnego postępowania egzekucyjnego toczącego się przeciwko pozwanemu. Przy tym, postępowanie egzekucyjne przeciwko pozwanemu toczyło się i zostało prawomocnie umorzone w czasie, gdy właścicielem udziałów (...) spółki z o.o. była już (...) spółka z o.o., a jej Prezesem Zarządu był S. B., a następnie M. W., zaś prokurentem był J. P. (1). Stwierdzona nakazem zapłaty Sądu Okręgowego w W.z dnia 7 lipca 2009 r. wierzytelność nie została wyegzekwowana od pozwanego ze względu na umorzenie postępowania egzekucyjnego wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji, a nie z uwagi na obecnie podnoszone przez powoda wątpliwości co do reprezentacji pozwanego.

Sąd pierwszej instancji stwierdził, że prezentowany przez powoda interes prawny sprowadza się do zamiaru pozbawienia osób reprezentujących pozwanego legitymacji do występowania w postępowaniach karnych toczących się przeciwko członkowi zarządu powoda. Powód w tym właśnie celu chciałby zakwestionować wpisy w rejestrze przedsiębiorców dotyczące reprezentantów pozwanego, do czego nie będzie miał legitymacji prawnej także po uzyskaniu wyroku ustalającego. Zdaniem Sądu Okręgowego interes prawny nie może wyrażać się w zamiarze pozbawienia osób reprezentujących pozwanego legitymacji do występowania w toczących się postępowaniach karnych, w których organy również badają legitymację osób występujących jako strony. Dlatego interes powoda należy określić jako interes faktyczny, a nie prawny.

Sad Okręgowy wskazał, że zamiar zablokowania możliwości działania pozwanego w charakterze pokrzywdzonego, czy oskarżyciela posiłkowego, nie stanowi interesu prawnego w rozumieniu art. 189 k.p.c. Interes ten nie dotyczy bowiem ochrony praw cywilnoprawnych powoda, nie służy usunięciu wątpliwości co istnienia praw powoda, ani nie istnieje niepewność co do stosunku prawnego dotyczącego powoda.

Od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie apelację wniósł powód (...) spółka z o.o. z siedzibą w W..

Apelacją powód zaskarżył wyrok w całości, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, ewentualnie zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości. Zaskarżonemu wyrokowi powód zarzucił naruszenie:

1) art. 189 k.p.c. poprzez jego niewłaściwą wykładnię oraz błędne zastosowanie i przyjęcie, że powód nie ma interesu prawnego w ustaleniu nieważności uchwał wskazanych w petitum pozwu oraz nieważności prokury udzielonej J. P. (1) przez M. W. w dniu 31 grudnia 2013 r., w sytuacji, gdy interes taki zachodzi;

2) art. 12 ust. 3 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym poprzez jego niezastosowanie, co doprowadziło do błędnego przyjęcia, że nawet po uzyskaniu w niniejszym postępowaniu wyroku uwzględniającego powództwo powód nie będzie mógł wszcząć postępowania zmierzającego do zakwestionowania wpisów w pozwanej w Krajowym Rejestrze Sądowym;

3) art. 217 § 1, art. 227, art. 232 i art. 233 § 1 k.p.c. polegających na pominięciu wyjaśnienia i ustalenia istotnych dla sprawy okoliczności, czyli nie przeprowadzeniu prawidłowego postępowania dowodowego oraz nieprawidłowej ocenie materiału dowodowego polegającej na błędnym przyjęciu, że powództwo zmierza do umożliwienia powodowi złożenia wniosku o wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym, w sytuacji gdy, powód zamierza do uzyskania orzeczenia, na podstawie którego będzie mógł złożyć wniosek w trybie art. 12 ust. 3 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym; a także art. 207 § 7 k.p.c. poprzez przyjęcie, że powód mógł ustosunkować się na piśmie do treści odpowiedzi na pozew, w sytuacji, gdy Sąd nie wyznaczył powodowi terminu na złożenie pisma procesowego.

Ponadto powód wnosił o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów wymienionych w treści uzasadnienia apelacji na okoliczności w nim wskazane. Podał, że konieczność powołania tych dowodów wynikła w związku ze złożoną odpowiedzią na pozew, przy czym przynajmniej część z wnioskowanych dowodów dotyczy okoliczności, które miały miejsce już po wniesieniu powództwa, a powód nie mógł ich powołać z uwagi na odmowę przez Sąd pierwszej instancji udzielenia terminu na wniesienie kolejnego pisma procesowego i zamknięcie rozprawy na pierwszym wyznaczonym terminie. Sąd Apelacyjny oddalił te wnioski jako spóźnione i nie mające istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Pozwany (...) spółka z o.o. z siedzibą w W. wnosił o oddalenie apelacji i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył:

Apelacja powoda nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i Sąd Apelacyjny przyjmuje je za własne. Także rozważania prawne Sądu pierwszej instancji są prawidłowe.

Nietrafny jest podniesiony w apelacji zarzut naruszenia art. 189 k.p.c. poprzez jego niewłaściwą wykładnię oraz błędne zastosowanie i przyjęcie, że powód nie ma interesu prawnego w ustaleniu nieważności uchwał wskazanych w petitum pozwu oraz nieważności prokury udzielonej J. P. (1) przez M. W.. Pomijając fakt, że powód sam nie jest przekonany, jakiego roszczenia dochodzi w niniejszej sprawie (tj. ustalenia nieistnienia, czy nieważności uchwał i prokury), wskazać należy, że prawidłowa jest ocena Sądu Okręgowego o niewykazaniu przez powoda istnienia interesu prawnego w żądaniu ustalenia.

Wprawdzie w judykaturze wyjaśniono, że powództwo o ustalenie, o którym mowa w art. 189 k.p.c., wytoczone może być nie tylko przez stronę stosunku prawnego, którego istnienie albo nieistnienie ma być przedmiotem ustalenia, przeciwko drugiej stronie tego stosunku albo osobie trzeciej, lecz także przez osobę trzecią, przeciw stronie lub stronom stosunku prawnego, a nawet innej osobie trzeciej, o ile tylko powodowa osoba trzecia ma interes prawny w takim ustaleniu w relacji do pozwanego. Przy tym, interes prawny osoby trzeciej w żądaniu ustalenia istnienia albo nieistnienia stosunku prawnego, którego osoba ta nie jest stroną, może wynikać z tego, że ocena istnienia albo nieistnienia tego stosunku prawnego ma znaczenie dla sfery prawnej osoby trzeciej, w tym w szczególności dla stosunku prawnego łączącego tę osobę z jedną ze stron stosunku prawnego, którego dotyczy żądanie ustalenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 2015 r., sygn. akt II CSK 438/14, Lex nr 1710353). Jednakże nie zwalnia to osoby trzeciej z obowiązku wykazania istnienia interesu prawnego w żądaniu ustalenia, który spoczywa na niej na podstawie art. 6 k.c.

Tymczasem powód w niniejszej sprawie nie wykazał tego interesu prawnego, co trafnie dostrzegł i wnikliwie uzasadnił Sąd pierwszej instancji. Ma rację Sąd Okręgowy wskazując, że jako interes prawny powoda nie może być traktowany zamiar zahamowania działań pozwanego w postępowaniu karnym, do czego miałoby prowadzić dążenie do wprowadzenia zmian w Krajowym Rejestrze Sądowym wpisanych osób uprawnionych do reprezentacji spółki. Powyższy interes ma bowiem charakter interesu faktycznego, a nie prawnego. Ponadto słusznie Sąd pierwszej instancji nie dopatrzył się istnienia interesu prawnego w zamiarze prowadzenia przez powoda postępowania egzekucyjnego przeciwko pozwanemu, skoro organ egzekucyjny ustala właściwą reprezentację dłużnika na podstawie zapisów w Krajowym Rejestrze Sądowym, skoro wpisy w tym Rejestrze objęte są domniemaniem prawdziwości.

Na etapie postępowania apelacyjnego powód próbował inaczej jeszcze wykazać istnienie swojego interesu prawnego w żądaniu ustalenia, podnosząc, że gdyby zamierzał zawrzeć ugodę z pozwanym, to powinien mieć pewność co do jego prawidłowej reprezentacji. Jednakże jest to interes o charakterze wyłącznie hipotetyczny, nie oparty na rzeczywistych okolicznościach sprawy. Powód nie sprecyzował bowiem, czy i jaką ugodę zamierza zawrzeć z pozwanym, co wydaje się mało prawdopodobnie, w szczególności, że powód dysponuje przeciwko pozwanemu tytułem wykonawczym, który umożliwia prowadzenie postępowania egzekucyjnego.

Nie zasługuje również na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 12 ust. 3 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym poprzez jego niezastosowanie, co miało doprowadzić do błędnego przyjęcia, że nawet po uzyskaniu w niniejszym postępowaniu wyroku uwzględniającego powództwo powód nie będzie mógł wszcząć postępowania zmierzającego do zakwestionowania wpisów w pozwanej w Krajowym Rejestrze Sądowym. Z twierdzeniem tym wiążą się podniesione przez powoda zarzuty naruszenia art. 217 § 1, art. 227, art. 232 i art. 233 § 1 k.p.c. polegającego na błędnym przyjęciu, że powództwo zmierza do umożliwienia powodowi złożenia wniosku o wpis w Krajowym Rejestrze Sądowym, w sytuacji, gdy powód zamierza do uzyskania orzeczenia, na podstawie którego będzie mógł złożyć wniosek w trybie art. 12 ust. 3 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym.

Do wykazania tego zarzutu zmierzał zgłoszony przez powoda w apelacji wniosek o dopuszczenie dowodu z postanowienia Referendarza Sądowego w Sądzie Rejonowym (...) w W.z dnia 14 marca 2016 r., który został oddalony przez Sąd odwoławczy jako spóźniony i nie mający istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Postanowieniem tym zostało umorzone postępowanie o wykreślenie danych z rejestru przedsiębiorców, wszczęte na wniosek powoda w stosunku do pozwanego. W ocenie Sądu Apelacyjnego dowód ten nie mógł prowadzić do wykazania interesu prawnego powoda w żądaniu ustalenia, albowiem wynika z niego jedynie, że sąd rejestrowy nie dopatrzył się istnienia podstaw do wykreślenia wpisu z urzędu. Zgodnie bowiem z treścią art. 12 ust. 3 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, jeżeli w Rejestrze są zamieszczone dane niedopuszczalne ze względu na obowiązujące przepisy prawa, sąd rejestrowy, po wysłuchaniu zainteresowanych osób na posiedzeniu lub po wezwaniu do złożenia oświadczenia pisemnego, wykreśla je z urzędu.

Za istnieniem interesu prawnego powoda nie mógł przemawiać także oddalony przez Sąd odwoławczy dowód w postaci wyroku Sądu Okręgowego w W.z dnia 21 kwietnia 2016 r. oddalającego skargę (...) spółki z o.o. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa (...) spółki z o.o. przeciwko (...) spółce z o.o. o zapłatę. Postępowanie w tej sprawie toczyło się i zakończyło, zaś rozpoznający skargę sąd niemiał wątpliwości co do reprezentacji skarżącego. Dowód ten Sąd Apelacyjny uznał za spóźniony i niemający istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Nietrafny jest także argument powoda odwołujący się do pewności obrotu prawnego i bezpieczeństwa innych kontrahentów pozwanej spółki, a także ochrony praworządności, albowiem powód nie jest podmiotem uprawnionym w kompetencje prokuratorskie, które upoważniałyby go do podejmowania tak zdefiniowanych działań.

Wadliwy jest też zarzut naruszenia art. 207 § 7 k.p.c. poprzez przyjęcie, że powód mógł ustosunkować się na piśmie do treści odpowiedzi na pozew, w sytuacji, gdy Sąd Okręgowy nie wyznaczył mu terminu na złożenie pisma procesowego. Powołany przepis stanowi bowiem, że odpowiedź na pozew złożona z naruszeniem § 2 podlega zwrotowi; zwrotowi podlega także pismo przygotowawcze złożone z naruszeniem § 3. Tymczasem w niniejszej sprawie Sąd Okręgowy nie dokonywał zwrotu pism przygotowawczych.

Ponadto wskazać należy, że podniesiony przez powoda w apelacji zarzut braku autentyczności dokumentu w postaci oświadczenia o odstąpieniu od umowy sprzedaży udziałów i zgłoszony w związku z tym wniosek o dopuszczenie dowodu z ekspertyzy grafologicznej z dnia 5 października 2015 r., są spóźnione. Zgodnie z treścią art. 381 k.p.c. sąd drugiej instancji może pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Oświadczenie to zostało załączone przez pozwanego w odpowiedzi na pozew i powód mógł podnieść ten zarzut na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku, w szczególności, że wykonanie ekspertyzy musiał zlecić przed zamknięciem rozprawy, skoro została ona sporządzona w dniu 5 października 2015 r., a więc trzy dni po ogłoszeniu wyroku.

Ponadto ocena kwestii skuteczności odstąpienia od umowy sprzedaży udziałów mogłaby być ewentualnie badana w sprawie ustalenie nieważności umowy zbycia udziałów (...) spółki z o.o. z dnia 17 września 2013 r. zawartej między J. P. (2) i (...) spółka z o.o., a nie w niniejszym postępowaniu. Natomiast gdyby powód wykazał istnienie interesu prawnego w żądaniu ustalenia, prawomocny wyrok uwzględniający powództwo w powyższej sprawie mógłby być elementem podstawy faktycznej w niniejszej sprawie.

Podstawą orzeczenia Sądu Apelacyjnego był art. 385 k.p.c. O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na zasadzie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 108 § 1 k.p.c.