Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2017 roku.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący : SSR Paula Markiewicz

Ławnicy : Kazimierz Mechowski, Elżbieta Żak

Protokolant : st. sekr. sąd Barbara Marszewska

po rozpoznaniu w dnia 19 kwietnia 2017 roku w G.

sprawy z powództwa A. B.

przeciwko Stowarzyszeniu (...) w B.

o odszkodowanie z tytułu wypowiedzenia umowy o pracę

I. zasądza od pozwanego Stowarzyszenia (...)w B. na rzecz powódki A. B. kwotę 7.800 złotych (siedem tysięcy osiemset złotych i 00/100) brutto tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę,

II. zasądza od pozwanego Stowarzyszenia (...)w B. na rzecz powódki A. B. kwotę 180 złotych (sto osiemdziesiąt złotych i 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

III. nakazuje ściągnąć od pozwanego Stowarzyszenia (...)w B. na rzecz Skarbu Państwa- Kasy Sądu Rejonowego (...)w G. kwotę 390 złotych (trzysta dziewięćdziesiąt złotych i 00/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych w sprawie,

IV. wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2.600 złotych (dwa tysiące sześćset złotych i 00/100) brutto.

Sygn. akt VI P 833/15

UZASADNIENIE

Powódka A. B. pozwem z dnia 11 grudnia 2015 roku wniosła przeciwko pozwanemu Stowarzyszeniu (...) w B. o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę z dnia 4 grudnia 2015 roku za bezskuteczne, ewentualnie zasądzenie na jej rzecz odszkodowania stosownie do treści art. 47 ^{( 1)} kp, jak również o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, iż była zatrudniona u pozwanego Stowarzyszeniu (...)w B. na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony począwszy od dnia 25 sierpnia 2014 roku. W dniu 4 grudnia 2015 roku pracodawca doręczył jej wypowiedzenie umowy o pracę. W ocenie powódki przyczyny wskazane w jego treści nie mogą być uznane za zasadne. W zakresie pierwszego zarzutu pozwany nie sprecyzował co oznacza zarzucany powódce fakt „silnego związania z poprzednią dyrektor szkoły V. S.”. W ocenie powódki powyższy zarzut jest gołosłowny i nie poparty żadnymi dowodami. Powódka podkreśliła, iż z w/w łączą jej jedynie relacje służbowe. W zakresie kolejnego zarzutu powódka podała, iż również powyższy jest całkowicie absurdalny i wynika wyłącznie z konfliktu osobistego i prawnego pomiędzy obecnym kierownictwem szkoły i Stowarzyszenia, a byłą dyrektor placówki - V. S.. Powódka podała, iż w istocie w dniu 27 listopada 2015 roku w/w przyszła do szkoły w celu zapisania swojego syna A. S. (1) do VI klasy. Powódka podkreśliła, iż zarówno w okresie sprawowania funkcji przez poprzednią dyrektor palcówki, jak również obecną G. H. nie była ona zobowiązana do informowania kto, kiedy, jak również w jakim celu zwraca się placówki szkolnej, chyba że dotyczyło to spraw wyłącznie zastrzeżonych dla dyrekcji szkoły. Powódka wskazała, iż ostatecznie A. S. (1) został zapisany do szkoły. W dniu 28 listopada 2015 roku G. H.kilkukrotnie dzwoniła do powódki i z powyższych rozmów wynikało, iż będzie mógł on uczęszczać do szkoły w B.. Nieoczekiwanie w dniu 29 listopada 2015 roku w/w zmieniła zdanie. Podała w tym zakresie, iż ma naciski ze strony Stowarzyszenia i że A. S. (1) nie powinien jednak uczęszczać do podległej jej placówki. Ostatecznie jednak pod naciskiem V. S., która wskazywała w tym zakresie na bezprawność odmowy przyjęcia syna do szkoły, obecna dyrektor z niechęcią wyraziła zgodę na uczęszczanie w/w do placówki szkolnej w B.. Powódka zakwestionowała również kolejny zarzut objęty wypowiedzeniem umowy o pracę, dotyczący przygotowania i przekazania ogłoszeń do Powiatowego Urzędu Pracy. W tym zakresie podała, iż w dniu 23 listopada 2015 roku dyrektor G. H. (1) poleciła jej oraz A. R. sporządzenie powyższych ogłoszeń. Następnie powyższe pisma zostały przedłożone do akceptacji dyrektor szkoły, która nie zgłosiła jakichkolwiek uwag, polecając wysłanie ich e-mailem. Pisma zostały wysłane zatem zgodnie z poleceniem dyrekcji. Odnośnie kolejnego zarzutu powódka również wskazała na jego bezzasadność.

W tym zakresie powódka podała, iż pismo którego powyższy zarzut dotyczy zostało dostarczone na adres szkoły w dniu 1 grudnia 2015 roku w godzinach popołudniowych, nie zaś jak twierdzi pracodawca w dniu 30 listopada 2015 roku. Pismo to, zgodnie z twierdzeniami pozwanego, miała znaleźć w dniu 2 grudnia 2015 roku R. P., która pojawiła się w szkole nie wiadomo skąd, jak również w jakim charakterze, jak również nie wiedząc jakim prawem przeglądała korespondencję służbową. Powódka podała, iż R. P. jest córką ciotki A. K. P., będącej Wiceprezesem Stowarzyszenia. Sprawę tę zatem powódka traktuje jako nieudolną prowokację ze strony A. W. i jej rodziny. Wykorzystano przy tym fakt, iż sekretariat jest pomieszczeniem ogólnodostępnym. ( k. 2-4)

Pozwany Stowarzyszenie (...) w B. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości, jak również o zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwany podał, iż przyczyną wypowiedzenia powódce umowy o pracę była utrata zaufania nowego Zarządu pozwanego do powódki. Powyższą utratę zaufania uzasadniały przyczyny zawarte w treści wypowiedzenia umowy o pracę. Pozwany podał, iż przed wręczeniem powódce umowy o pracę Prezes Zarządu pozwanego A. W. wraz z dyrektor szkoły G. H. przeprowadziły rozmowę z powódką. Podczas powyższej Prezes Zarządu poprosiła powódkę o wyjaśnienie sytuacji dotyczącej niepoinformowania dyrektor szkoły o wizycie w szkole V. S., przekazania ogłoszeń o pracę do Powiatowego Urzędu Pracy (PUP) bez akceptacji dyrekcji i podpisania się imieniem i nazwiskiem dyrektor szkoły, pomimo braku akceptacji co do treści ogłoszeń, jak również wyjaśnienie kwestii nie przekazania decyzji administracyjnej. Powódka nie potrafiła wyjaśnić powyższych okoliczności, dlatego też Prezes Zarządu pozwanego wręczyła jej wypowiedzenie umowy o pracę, omawiając każdą z okoliczności wypowiedzenia. Odnosząc się do pierwszego zarzutu zawartego w treści wypowiedzenia pozwany podał, iż brak zaufania do powódki, wobec jej silnego związania z poprzednią dyrektor V. S., potwierdza jej zachowanie podczas Walnego Zebrania Stowarzyszenia w dniach 24 kwietnia 2015 roku oraz 28 października 2015 roku. Powódka była bardzo oddana poprzedniej dyrektor. Dnia 24 kwietnia 2015 roku pracownice Stowarzyszenia M. S., jak również W. G. zwołały Walne Zebranie w celu powołania organów Stowarzyszenia oraz w celu przedstawienia nieprawidłowości w wydatkowaniu dotacji przeznaczonej dla szkoły przez poprzednią dyrektor placówki. Powódka nie dawała jednak dojść do głosu członkom Stowarzyszenia i nie pozwalała złego słowa powiedzieć na byłą dyrektor. Przy próbach przekazania przez członków Stowarzyszenia informacji w przedmiocie działalności poprzedniej dyrektor powódka negowała wszystkie te informacje. Odnośnie kolejnej przyczyny wypowiedzenia umowy dotyczącej nieprzekazania przez powódkę informacji o wizycie V. S. w szkole, pozwany podał iż w/w została zwolniona w trybie dyscyplinarnym z uwagi na liczne nieprawidłowości finansowe, których dopuściła się zajmując stanowisko dyrektora szkoły.

Pomimo tego w/w nadal próbowała powrócić na zajmowane stanowisko wszczynając procesy sądowe, jak również manipulując nauczycielami, rodzicami uczniów, nastawiając ich negatywnie do działań Zarządu oraz obecnej dyrektor szkoły. Powódka dobrze zdawała sobie sprawę z działań V. S. oraz konfliktu pomiędzy nią i Zarządem pozwanego. Mając powyższe na uwadze obowiązkiem powódki było, w przypadku pojawienia się takiej osoby na terenie szkoły, natychmiastowe powiadomienie obecnej dyrektor szkoły o powyższym. Pracownik winien być bowiem lojalny wobec swojego pracodawcy. Informacje o wizycie V. S. w szkole, dyrektor uzyskała natomiast od jednej z nauczycielek, nie zaś od powódki. Co się tyczy zaś zredagowania ogłoszeń o pracę do Powiatowego Urzędu Pracy w G. i wysłania ich w celu publikacji, bez akceptacji dyrektor szkoły, podpisując się jej imieniem i nazwiskiem, pozwany podniósł iż również twierdzenia powódki w tym zakresie nie są prawdziwe. Pozwany podał, iż powyższe ogłoszenia powódka redagowała wyłącznie z A. R., bez obecności dyrektor szkoły. Ogłoszenia zostały przekazane do PUP bez akceptacji dyrektor szkoły i bez jej wiedzy odnośnie treści tychże ogłoszeń. Powódka potwierdziła to także w rozmowie z Prezes Zarządu, przed wręczeniem jej wypowiedzenia umowy o pracę. Pozwany podkreślił, iż A. R. została zatrudniona w szkole na stanowisku nauczyciela -psychologa z dniem 2 listopada 2015 roku na czas nieokreślony. Wobec ustalenia, iż w/w nie posiada kwalifikacji do zajmowania stanowiska nauczyciela dnia 25 listopada 2015 roku rozwiązano z nią umowę o pracę za porozumieniem stron. Zarząd z początku rozważał ponowną współpracę z w/w, pod warunkiem jednak nie znalezienia kandydata z odpowiednimi kwalifikacjami na stanowisko nauczyciela- psychologa oraz po uzyskaniu zgody kuratora oświaty. Kurator oświaty może bowiem wyrazić zgodę na zatrudnienie osoby, która jest trakcie zdobywania kwalifikacji pedagogicznych, jednakże tylko w sytuacji, gdy na dane stanowisko nie zgłosi się osoba chętna z kwalifikacjami. Stąd też w ocenie Zarządu, powódka redagowała ogłoszenie na stanowisko nauczyciela- psychologa wspólnie z A. R., aby wpisane przez nie wymogi w ogłoszeniu uniemożliwiły znalezienie kandydata z kwalifikacjami, tak aby A. R. powróciła na stanowisko nauczyciela – psychologa. Świadczy o tym treść ogłoszenia przekazana przez powódkę do PUP. O ogłoszeniu i jego treści dyrektor szkoły dowiedziała się od swojej koleżanki. Natomiast o fakcie, że zamieszczający podpisał się imieniem i nazwiskiem dyrektor szkoły- G. H. dowiedziała się od pracownika PUP w G.. Pozwany podał, iż ostatnim zarzutem wypowiedzenia, a co za tym idzie powodem utraty zaufania do powódki było znalezienie decyzji administracyjnej Wójta Gminy K. z dnia 30 listopada 2015 roku schowanej pod faksem. Decyzję znalazła R. R., która porządkowała dokumenty szkoły. W sekretariacie panował bałagan, dokumenty porozrzucane były na parapecie, w szafkach, w biuru powódki, dlatego też w/w została poproszona przez Prezes Zarządu pozwanego o szybkie zrobienie porządku w dokumentacji szkoły, punktu przedszkolnego oraz Stowarzyszenia, w tym posegregowania dokumentów w odpowiednie segregatory i opisania powyższych.

Decyzją znalezioną przez R. R. Wójt Gminy K. orzekł o obowiązku zwrotu przez pozwanego kwoty 245.112,50 złotych. Tak wysoka kwota dotacji do zwrotu za 2014 rok wynikała z działań poprzedniej dyrektor szkoły V. S.. Dzięki odnalezieniu decyzji przez R. R. Stowarzyszenie wniosło odwołanie w terminie. Reasumując pozwany podał, iż nie ma zaufania do powódki. Zarówno dotychczasowe relacje powódki z poprzednią dyrektor szkoły, jak i redagowanie przez powódkę treści ogłoszeń o pracę w celu ponownego zatrudnienia pracownika, z którym Zarząd rozwiązał umowę o pracę, nadto współdziałanie męża powódki z osobą naruszającą dobre imię obecnego Zarządu i dyrekcji szkoły, jak również nieprzekazanie pracodawcy ważnej dla jego interesów decyzji administracyjnej, uzasadniają brak możliwości dalszej współpracy z powódką. W ocenie pozwanego powódka nie jest lojalna w stosunku do obecnego Zarządu pozwanego. Pracodawca zaś ma prawo oczekiwać, że pracownik będzie się zachowywał wobec niego lojalnie, a powierzone obowiązki wykonywał z należytą sumiennością i rzetelnością. Utrata zaś zaufania do pracownika może stanowić uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia ( k. 38-41)

Na rozprawie w dniu 25 maja 2016 roku strona powodowa sprecyzowała, iż powódka w niniejszym postępowaniu domaga się zasądzenia na jej rzecz od pozwanego odszkodowania z tytułu wypowiedzenia umowy o pracę w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, zgodnie z zaświadczeniem o jej zarobkach, przedłożonym do akt przez pozwanego (k. 188)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka A. B. została zatrudniona u pozwanego Stowarzyszeniu (...) w B. począwszy od dnia 1 października 2011 roku na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony do dnia 30 czerwca 2012 roku.

Następnie w dniu 27 sierpnia 2012 roku strony zawarły kolejną umowę o pracę, również na czas określony do dnia 30 czerwca 2013 roku.

W dniu 30 sierpnia 2013 roku strony zawarły umowę o pracę na czas określony do dnia 30 czerwca 2014 roku.

Począwszy od dnia 25 sierpnia 2014 roku strony łączyła umowa o pracę na czas nieokreślony.

W oparciu o wszystkie powołane wyżej umowy powódka zajmowała stanowisko sekretarki w Niepublicznej Szkole Podstawowej w B..

(Dowód : umowy o pracę- k. 74, 80, 85, 92, świadectwa pracy- k. 96-101, zeznania świadka V. S.- k. 217v-218 (nagranie 00:06;25-00:26:28) zeznania powódki A. B. – k. 188-189 (nagranie 00:03:39-00:20:58) w zw. z k. 249-250 (nagranie 00:59:42-01:23:28)

Do obowiązków powódki A. B. należało między innymi :

- prowadzenie na bieżąco i zgodnie z przepisami dokumentów takich jak: księga uczniów, ewidencji i innych,

- sporządzanie wykazu pracowników do list płac,

- przed wymeldowaniem dziecka ze szkoły uzyskanie potwierdzenia rozliczenia się z majątku szkoły,

- czynienie zapisów nowoprzyjętych dzieci, a samo kierowanie do której klasy uzgadnianie z dyrektorem,

- wyrabianie legitymacji szkolnych lub ich prolongata w terminie,

- do dnia 1 kwietnia każdego roku dokonywanie zapisów dzieci do klas pierwszych,

- prowadzenie listy obecności pracowników,

- zabezpieczenie tajności i poufności akt, odpowiednie zabezpieczenie pieczęci i druków ścisłego zarachowania oraz prowadzenie archiwum szkolnego,

- zaopatrzenie szkoły w druki i potrzeby materiałowe,

- przyjmowanie interesantów kulturalnie, przestrzeganie dyscypliny pracy i tajemnicy dotyczącej pracowników państwowych,

- wykonywanie innych prac dla dobra szkoły zleconych przez dyrektora szkoły.

W zakresie powierzonych powódce obowiązków podlegała ona bezpośrednio dyrektorowi.

(Dowód: zakres obowiązków powódki- k. 36, 86)

Stowarzyszenie (...)w B. jest organem prowadzącym Niepubliczną Szkołę Podstawową (...) w B. oraz Punkt Przedszkolny (...) w B..

Dnia 28 października 2015 roku został wybrany nowy Zarząd Stowarzyszenia.

Dnia 2 listopada 2015 roku Zarząd pozwanego odwołał i rozwiązał umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z ówczesną dyrektor szkoły V. S., która zajmowała powyższe stanowisko od 2009 roku.

W dniu 2 listopada 2015 roku na stanowisko pełniącej obowiązki dyrektora szkoły oraz punktu przedszkolnego Zarząd powołał jednego z członków Zarządu pozwanego - G. H..

Powyższe poprzedziło Walne Zebranie Członków Stowarzyszenia z dnia 28 października 2015 roku, które zostało zwołane przez kuratora ustanowionego przez Sąd Rejestrowy w tym celu.

Przeciwko poprzedniej dyrektor V. S. prowadzone jest postępowanie karne w związku z podejrzeniem dopuszczenia się przez nią nieprawidłowości finansowych na zajmowanym przez nią stanowisku.

W dniu 24 kwietnia 2015 roku miało miejsce Walne Zebranie Stowarzyszenia, które zostało zwołane przez (...) Stowarzyszenia- (...) oraz W. G..

Powyższe zmierzało do powołania nowego Zarządu pozwanego, jak również dotyczyło wskazania ujawnionych nieprawidłowości w działalności dyrektor V. S..

Powódka była (...) Stowarzyszenia Centrum (...) w B..

Brała udział w obu Walnych Zebraniach tj. w dniu 24 kwietnia 2015 roku oraz w dniu 28 października 2015 roku.

Powódka zabierała w trakcie powyższych zebrań głos, jak również wypowiadała się w przedmiocie zarzutów kierowanych przez pozwanego do poprzedniej dyrektor V. S..

(Dowód: zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa- k. 108-110, protokół Walnego Zebrania Członków Stowarzyszenia z dnia 28 października 2015 roku wraz z uchwałami- k.111-118, uchwała z dnia 2 listopada 2015 roku dot. powołania G. H. na stanowisko dyrektora- k. 119, oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z V. S.- k. 123-124, statut stowarzyszenia – k. 143-149), zeznania świadka W. G.- k. 220v (nagranie 01;32:02:01:45:04), zeznania świadka E. P. – k. 247v-248 (nagranie 00:09:37- 00:28:08), zeznania świadka K. Ś. (1) – k. 248-248v (nagranie 00:28:14-00:43: 11), zeznania świadka J. W.- k. 248v-249 (nagranie 00:45:01- 00:55:03), zeznania powódki A. B. – k. 188-189 (nagranie 00:03:39-00:20:58) w zw. z k. 249-250 (nagranie 00:59:42-01:23:28), k. 254v-255 (nagranie 03:52:12-03:55:46), zeznania za pozwanego K. P. – k. 250-250v (nagranie 01:23:28-01:48:10), zeznania za pozwanego M. S.- k. 250v-251v (nagranie 01:48:10-02:11:48), zeznania za pozwanego A. W. – k. 251v-253 (nagranie 02:13:06-02:51:18), zeznania za pozwanego G. H. – k. 253-255 (nagranie 02:51:30-03:56:47)

Uchwałą Zarządu Stowarzyszenia z dnia 10 listopada 2015 roku została u pozwanego wprowadzona Procedura Obiegu Dokumentów.

Zgodnie z powyższą korespondencję przyjmuje sekretariat, którą rejestruje w Rejestrze Korespondencji.

Całość korespondencji podlega zeskanowaniu oraz przechowywaniu na chronionym dysku.

Rejestry korespondencji przychodzącej i wychodzącej należy prowadzić przy użyciu komputera.

Sekretariat otwiera wszelkie przesyłki z zastrzeżeniem :

- adresowane imiennie przekazuje adresatom,

- wartościowe lub stanowiące tajemnicę służbową przekazuje się właściwej osobie.

Po otwarciu korespondencji stwierdza się :

- czy nie zawiera ona pisma mylnie skierowanego,

- czy dołączone są załączniki.

Na korespondencji sekretariat umieszcza datę wpływu.

Sekretariat segreguje również korespondencję i przekazuje odpowiednim osobom.

Korespondencja przekazywana jest również adresatom.

Korespondencja ogólna pozostaje w sekretariacie i jest przechowywana w odpowiednich segregatorach.

Korespondencja może być przekazywana odbiorcy w postaci pisma wysłanego :

- przesyłka listową,

- faksem,

- pocztą elektroniczną,

- poprzez składanie pism w dziennikach podawczych (dot. Kuratorium Oświaty, Urzędu Gminy, (...))

(Dowód: uchwała z dnia 10 listopada 2015 roku wraz z procedurą- k. 29-32)

W dniu 27 listopada 2015 roku w godzinach rannych do sekretariatu szkoły przyszła V. S. w celu zapisu syna- A. S. (1) do szkoły. W tym temacie rozmawiała z powódkę.

Następnie dyrektor placówki G. H.miała pretensje do powódki, iż ta nie przekazała jej niezwłocznie powyższej informacji, a wiedzę w tym przedmiocie pozyskała od innych pracowników tj. K. K., która wskazała jej na fakt dokonania przez powódkę zapisu syna V. S. do szkoły .

Z taką informacją dyrektor udała się do powódki, zarzucając jej brak poinformowała o powyższym fakcie.

Powódka A. B. nie dokonała zapisu A. S. (1) do szkoły w dniu 27 listopada 2015 roku.

W/w został przyjęty w poczet uczniów wskutek późniejszej decyzji dyrektor G. H..

(Dowód: zeznania świadka V. S.- k. 217v-218 (nagranie 00:06;25-00:26:28), zeznania powódki A. B. – k. 188-189 (nagranie 00:03:39-00:20:58) w zw. z k. 249-250 (nagranie 00:59:42-01:23:28), zeznania za pozwanego K. P. – k. 250-250v (nagranie 01:23:28-01:48:10), zeznania za pozwanego M. S.- k. 250v-251v (nagranie 01:48:10-02:11:48), zeznania za pozwanego A. W. – k. 251v-253 (nagranie 02:13:06-02:51:18), zeznania za pozwanego G. H. – k. 253-255 (nagranie 02:51:30-03:56:47)

W dniu 2 grudnia 2015 roku do sekretariatu szkoły wpłynęła Decyzja Nr (...) Wójta Gminy K. nakładająca na pozwanego obowiązek zwrotu dotacji podmiotowej udzielonej w 2014 roku na dofinansowanie realizacji zadań w zakresie kształcenia, wychowania i opieki, w tym profilaktyki społecznej, jako dotacji podmiotowej wydatkowej niezgodnie z przeznaczeniem w kwocie 245.112,50 złotych.

Powyższa decyzja została odebrana przez A. S. (2).

W dniu 2 grudnia 2015 roku dyrektor G. H. powierzyła R. R. obowiązki związane z uporządkowaniem dokumentacji szkoły oraz Stowarzyszenia.

W tym dniu powódce powierzono zadanie przygotowania paczek świątecznych dla uczniów na św. Mikołaja. W związku z powyższym powódka wraz z kierowcą udała się do A. celem dokonania zakupów. Powyższe czynności powódka realizowała w godzinach od około 9.30 do 14.00-ej.

W momencie odbioru decyzji przez A. S. (2) powódka nie była obecna w placówce.

Wchodząc do sekretariatu R. R. poinformowała ją, iż pod faksem odnalazła decyzję Nr (...) Wójta Gminy K. dotyczącą zwrotu dotacji za 2014 rok. W/w wskazała, iż powyższą decyzję znalazła pod faksem.

Powódka odnotowała wpływ decyzji do sekretariatu w tym samym dniu.

R. R. przekazała powyższą decyzję Prezes Zarządu pozwanego A. W. tego samego dnia tj. w dniu 2 grudnia 2015 roku.

(Dowód : decyzja Nr (...)- k. 132-134, informacja Wójta Gminy K. wraz z zpo- k. 213-214, zeznania świadka R. R.- k. 219v-220 (nagranie 01:02:45-01:31:52), zeznania powódki A. B.- k. 188-189 (nagranie 00:03:39-00:20:58) w zw. z k. 249-250 (nagranie 00:59:42-01:23:28), k. 254v-255 (nagranie 03:52:12-03:55:46), zeznania za pozwanego K. P. – k. 250-250v (nagranie 01:23:28-01:48:10), zeznania za pozwanego M. S.- k. 250v-251v (nagranie 01:48:10-02:11:48), zeznania za pozwanego A. W. – k. 251v-253 (nagranie 02:13:06-02:51:18), zeznania za pozwanego G. H. – k. 253-255 (nagranie 02:51:30-03:56:47)

Powódka A. B. oraz A. R. przygotowały oferty dotyczące zatrudnienia w Niepublicznej Szkole w B. osób na stanowiskach nauczyciela plastyki, psychologa szkolnego, bibliotekarza.

Dyrektor placówki G. H. z uwagi na fakt, iż wcześniej nie przygotowywała tego typu ogłoszeń dała w/w „wolną rękę” w zakresie treści ogłoszeń, nie wskazała również na konieczność ich uprzedniej akceptacji przed wysyłką do Powiatowego Urzędu Pracy.

Ogłoszenia zostały wysłane w dniu 27 listopada 2015 roku drogą elektroniczną. W swej treści jako osobę do kontaktu z ramienia pracodawcy powyższe wskazywały G. H.. Niniejsze nie były opatrzone jakimikolwiek podpisami.

(Dowód: ogłoszenia- k. 33-35, 198-201, 202-206, oferty- k. 51-53, zeznania świadka A. R.- k. 218-219 (nagranie 00;26:34-00:55:53), zeznania powódki A. B. – k. 188-189 (nagranie 00:03:39-00:20:58) w zw. z k. 249-250 (nagranie 00:59:42-01:23:28), k. 254v-255 (nagranie 03:52:12-03:55:46), zeznania za pozwanego K. P. – k. 250-250v (nagranie 01:23:28-01:48:10), zeznania za pozwanego M. S.- k. 250v-251v (nagranie 01:48:10-02:11:48), zeznania za pozwanego A. W. – k. 251v-253 (nagranie 02:13:06-02:51:18), zeznania za pozwanego G. H.– k. 253-255 (nagranie 02:51:30-03:56:47)

Oświadczeniem z dnia 4 grudnia 2015 roku pozwany rozwiązał z powódką umowę o pracę z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, ze skutkiem rozwiązania umowy o pracę na dzień 31 marca 2016 roku.

Jako przyczynę powyższej decyzji pozwany wskazał na fakt utraty zaufania do powódki spowodowany :

- faktem, iż była silnie związana z poprzednią Dyrektor Szkoły- panią V. S.,

- ustaleniem faktu, iż powódka nie przekazała obecnej Dyrektor Szkoły – G. H.informacji o wizycie w szkole w dniu 27 listopada 2015 roku poprzedniej dyrektor szkoły w celu zapisania dziecka do szkoły,

- przekazaniem Powiatowemu Urzędowi Pracy w G. ogłoszeń o pracę na stanowisko psychologa, bibliotekarski oraz nauczyciela plastyki zredagowanych przez powódkę bez konsultacji z obecną Dyrektor Szkoły i bez przedstawienia jej zredagowanych ogłoszeń do akceptacji oraz podpisania ogłoszeń imieniem i nazwiskiem obecnej dyrektor Szkoły, jako osoby zamieszczającej,

- nie przekazaniem Dyrektor Szkoły/Zarządowi Stowarzyszenia decyzji Wójta Gminy K. z dnia 30 listopada 2015 roku, pomimo zaleceń Prezes Zarządu Stowarzyszenia o niezwłocznym przekazywaniu pism od organów administracji publicznej.

Pozwany podał, iż w związku z powyższym istnieją obawy, czy wszystkie dokumenty przychodzące na adres szkoły/stowarzyszenia, a dotyczące osoby poprzedniej Dyrektor Szkoły, powódka przekazuje obecnej Dyrektor Szkoły i członkom Zarządu Stowarzyszenia. Istnieją również obawy, czy działalność powódki jest zgodna z interesem nowo wybranych władz Stowarzyszenia i szkoły.

(Dowód : wypowiedzenie umowy o pracę- k. 95, zeznania powódki A. B. – k. 188-189 (nagranie 00:03:39-00:20:58) w zw. z k. 249-250 (nagranie 00:59:42-01:23:28), k. 254v-255 (nagranie 03:52:12-03:55:46), zeznania za pozwanego K. P. – k. 250-250v (nagranie 01:23:28-01:48:10), zeznania za pozwanego M. S.- k. 250v-251v (nagranie 01:48:10-02:11:48), zeznania za pozwanego A. W. – k. 251v-253 (nagranie 02:13:06-02:51:18), zeznania za pozwanego G. H. – k. 253-255(nagranie 02:51:30-03:56:47)

Miesięczne wynagrodzenie powódki obliczone jak ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy wynosiło kwotę 2.600 złotych brutto.

(Dowód: zaświadczenie o zarobkach powódki- k. 47)

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Okoliczności faktyczne w sprawie Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w toku postępowania, jak również znajdujże się w aktach osobowych pracownika, których treść i autentyczność nie budziła wątpliwości i nie były przez strony kwestionowane. Sąd również nie znalazł podstaw do deprecjonowania ich mocy dowodowej oraz wiarygodności.

Podstawę ustaleń Sądu stanowiły również zeznania świadków w osobach W. G., E. P., K. Ś. (1), J. W., R. R., V. S., jak również stron postępowania tj. powódki A. B. oraz słuchanych za stronę pozwaną K. P., M. S., A. W. oraz G. H., które to dowody Sąd uznał za wiarygodne, w takim zakresie w jakim powyższe stanowiły podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2017 roku ( k. 249) Sąd na podstawie art. art.217§2 k.p.c. w zw. z art.227 kpc oddalił pozostałe wnioski dowodowe stron tj. sprecyzowane na k. 3 pozwu ( tj. dot. złożenia rejestru połączeń), na k. 163 ( dot. przesłuchania świadka M. F.), na k. 38v (dot. pkt 5 odpowiedzi na pozew), jak również na k. 171-171v ( zawarte w piśmie strony pozwanej z dnia 17 maja 2016 roku), albowiem powyższe zmierzały do ustalenia okoliczności całkowicie nieistotnych z punktu widzenia przedmiotu prowadzonego postępowania, niniejsze były również nieprzydatne dla dokonania ustaleń w sprawie, poza tym zgromadzony materiał dowodowy był wystarczający do poczynienia ustaleń.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka V. S. odnośnie okoliczności zatrudnienia powódki u pozwanego, powierzonych jej obowiązków, braku funkcjonowania u pozwanego jakichkolwiek szczegółowych procedur dotyczących zapisów dzieci do szkoły, nadto braku takowych w okresie jej zatrudnienia również w przedmiocie rejestracji korespondencji przychodzącej. Świadek wskazała również na okoliczności dotyczące jej obecności w szkole w dniu 27 listopada 2015 roku w związku z zamiarem zapisu syna do placówki. Podała również, iż kwestię zapisu syna do szkoły omawiała także z ówczesną dyrektor szkoły G. H..

Zdaniem Sądu również zeznania świadka A. R. zasługiwały na uwzględnienie w całości, powyższe znajdowały bowiem oparcie w treści zeznań powódki A. B.. Świadek oraz powódka zgodnie wskazały, iż razem, na polecenie pani dyrektor G. H. opracowały, a następnie wysłały do PUP ogłoszenia dotyczące naboru na wolne stanowiska pracy. Świadek wskazała w tym zakresie, iż dyrektor poleciła przygotowanie powyższych ogłoszeń, albowiem miały one doświadczenie w pisaniu takowych i wiedziały jak to zrobić. Świadek nie wskazała w tym przedmiocie na jakiekolwiek dodatkowe polecenie pani dyrektor dotyczące konieczności akceptacji treści powyższych przed ich wysyłką. Świadek zaprzeczyła również, aby pomiędzy powódką oraz uprzednią dyrektor V. S. była jakaś szczególna zażyłość.

Świadek R. R. wskazała na fakt odnalezienia przez nią decyzji Wójta Gminy K. Nr (...) wśród dokumentów znajdujących się w sekretariacie. Potwierdziła również w trakcie zeznań składanych przed Sądem, iż powódka otrzymała polecenie od dyrektor G. H. przygotowania ofert dotyczących pracy, które miały zostać następnie wysłane do PUP. W/w potwierdziła, iż niniejsze zostały przygotowane przez powódkę wspólnie z A. R.. Podała również, iż powyższe zostały wysłane bez uprzedniej akceptacji dyrektor placówki. Świadek wskazała, iż decyzja którą odnalazła w sekretariacie szkoły wpłynęła do placówki dzień lub dwa wcześniej. Powyższa okoliczność pozostaje jednak w rażącej sprzeczności z informacją Wójta Gminy K. złożoną do akt, z której jednoznacznie wynika iż świadek odnalazła decyzję tego samego dnia kiedy powyższa wpłynęła do sekretariatu szkoły. ( k. 213-214) Świadek podała również, iż przekazała następnie niniejszą Prezes Zarządu pozwanego- A. W., powódka zaś odnotowała jej wpływ w dokumentacji placówki. Świadek wskazała nadto, iż w jej ocenie pomiędzy powódką, a V. S. jest zażyłość, albowiem często pod jej domem widzi samochód powódki.

Świadek W. G. słuchana przed Sądem w dniu 9 listopada 2016 roku zeznała, iż jej zdaniem powódka oraz V. S. pozostają w zażyłości. Podała, iż V. S. zawsze wskazywała, iż może liczyć na powódkę i ta jest jej wierna. Wskazała nadto, iż w trakcie Walnego Zebrania Członków Stowarzyszenia z dnia 24 kwietnia 2015 roku powódka zdecydowanie, krzycząc, wyrażała poparcie dla w/w. Podkreśliła również, iż takowe poparcie deklarowali także obecni na zebraniu rodzice uczniów. Podała również, iż powódka jako członek Stowarzyszenia brała udział w Walnym Zebraniu Członków w dniu 28 października 2015 roku, na którym wybrano nowy Zarząd pozwanego. Wskazała także na udział powódki w pikiecie poparcia rodziców dla V. S. u starosty.

Sąd dał wiarę również zeznaniom świadków w osobach E. P. oraz K. Ś. (1). W/w złożyły zeznania odnośnie przebiegu Walnych Zgromadzeń pozwanego w dniach 24 kwietnia 2015 roku oraz 28 października 2015 roku, kwestii poruszanych w trakcie pierwszego z nich związanych z zarzutami kierowanymi do poprzedniej dyrektor V. S., jak również faktu wyboru nowego Zarządu pozwanego podczas kolejnego z nich.

Nadto świadek K. Ś. (1) zeznała, iż w jej ocenie powódkę oraz poprzednią dyrektor łączyła wyłącznie relacja pracownik- pracodawca. W/w świadek zaprzeczyła, aby powódka była na spotkaniu rodziców u starosty, którego przedmiotem było wyrażenie poparcia dla poprzedniej dyrektor.

W ocenie Sądu za wiarygodne uznać należało również zeznania świadka J. W.. W/w wskazała, iż w jej ocenie relacje powódki i poprzedniej dyrektor były typowo zawodowe. Świadek nie miała natomiast szczegółowej wiedzy w przedmiocie przyczyn wypowiedzenia powódce umowy o pracę, jak również przebiegu Walnych Zebrań Członków pozwanego w dniach 24 kwietnia 2015 roku oraz 28 października 2015 roku.

Zeznania świadka K. Ś. (2) nie wniosły niczego istotnego w przedmiocie objętym sporem.

W ocenie Sądu zeznania powódki zasługiwały na uwzględnienie i wiarę w całości. Powyższe znajdują bowiem oparcie w pozostałym materiale dowodowym sprawy, w szczególności w zeznaniach świadków oraz złożonej do akt dokumentacji źródłowej. Zdaniem Sądu powódka spójnie i zbornie przedstawiła fakty odnoszące się do każdej z przyczyn wypowiedzenia, podważając ich trafność, jak również zasadność.

Sąd dał również wiarę zeznaniom strony pozwanej w zakresie w jakim powyższe znajdowały oparcie w pozostałym materiale dowodowym sprawy.

W tym zakresie zeznania za stronę pozwaną złożyli K. P., M. S., A. W. oraz G. H.

W/w w swych zeznaniach wskazywały na okoliczności związane z przedmiotem, jak również przebiegiem Walnych Zebrań Członków pozwanego w dniach 24 kwietnia 2015 roku oraz 28 października 2015 roku, atmosfery panującej w ich trakcie, zachowania jak również wypowiedzi powódki w obronie poprzedniej dyrektor szkoły V. S., jak również w zakresie zarzutów pod jej adresem, oraz wyboru nowych władz Stowarzyszenia w dniu 28 października 2015 roku. W/w wskazały również na fakt znalezienia przez R. R. decyzji Wójta Gminy K. Nr (...), jak również przekazania powyższej- Prezes Zarządu pozwanego A. W., nadto treści ogłoszeń o pracę przekazanych do PUP, które w ocenie dyrektor G. H. były niewłaściwe, jak również wysłane bez jej koniecznej akceptacji, co skutkowało ich niezwłocznym wycofaniem. W/w wskazały również na okoliczności wizyty V. S. w szkole celem zapisu syna do szkoły. Powyższe zeznania bezsprzecznie korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym sprawy, tworząc z nim spójną i logiczną całość. K. P. wskazała również na fakt, iż niejednokrotnie widywała samochód powódki w miejscu zamieszkania V. S.. Wskazała również, iż według jej wiedzy, jaką pozyskała od G. H. decyzję w przedmiocie przyjęcia do szkoły A. S. (1) podjęła powódka. Okoliczność ta została również potwierdzona przez M. S.. A. W. podkreśliła w trakcie zeznań, iż w jej ocenie relacja pomiędzy powódką i V. S. była więcej niż służbowa.

G. H. wskazała, iż wiedzę w przedmiocie wizyty w szkole V. S. celem zapisu syna do szkoły pozyskała od innego pracownika- K. K., która wyraźnie wskazała na fakt dokonania przez powódkę zapisu dziecka do szkoły. Okoliczność ta zgodnie z jej zeznaniami miała zostać również potwierdzona przez powódkę. W/w podała, iż w tymże dniu nie widziała powódki w godzinach rannych tj. przed rozmową z nią odnośnie wizyty V. S., jakkolwiek w jej ocenie powódka z taką informacją powinna była do niej niezwłocznie przyjść. W/w wskazała nadto, iż ostatecznie zgodziła się na przyjęcie A. S. (1) w poczet uczniów. Podała, iż wypowiedzenie powódce umowy o pracę spowodowane było faktem dokonania przez nią zapisu A. S. (1) do szkoły, nie zaś faktem braku poinformowania jej o wizycie V. S. w szkole. W jej ocenie powódka dokonała powyższego zapisu dziecka do szkoły, albowiem A. S. (1) stawił w kolejnych dniach w szkole, informując ją iż jest uczniem szkoły. Wskazała jednak, iż nie wdziała jakichkolwiek dokumentów potwierdzających fakt dokonania zapisu A. S. (1) przez powódkę. W/w podała, iż w przedmiocie dokonywania zapisów dziecka do szkoły konieczne jest dopełnienie stosownych procedur związanych ze sporządzeniem przez rodzica podania o przyjęcie dziecka do szkoły, podała jednak iż jak została dyrektorem szkoły to takowe procedury u pozwanego nie istniały. Zeznała, iż nie ma wiedzy jak wyglądał ten proces przed objęciem przez nią stanowiska dyrektora u pozwanego, jej wiedza dotyczy procedur jakie powinny w tym przedmiocie obowiązywać. Wskazała, iż po objęciu stanowiska przedłożyła pracownikom zestaw procedur, również w przedmiocie zapisów dzieci do szkoły, były one dostępne w pokoju nauczycielskim i powódka zapewne się z nimi zapoznała. G. H. potwierdziła również, iż poleciła powódce oraz A. R. sporządzenie ogłoszeń do PUP, jakkolwiek wskazała, iż powyższe chciałaby zobaczyć przed wysyłką. Następnie zapomniała o powyższych, po kilku dniach o fakcie ich zamieszczenia została poinformowana przez zaprzyjaźnioną dyrektorkę innej szkoły, która wskazała jej na ich całkowitą nieprawidłowość. W/w zeznała również, iż pracownik PUP poinformował ją, że na powyższych ogłoszeniach znajdują się jej podpisy.

Na podkreślenie w zakresie oceny zeznań strony pozwanej zasługuje fakt, iż K. P., M. S. oraz A. W. wiedzę w przedmiocie okoliczności objętych redagowaniem oraz wysyłką ogłoszeń do PUP, nadto wizytą V. S. w szkole w dniu 27 listopada 2015 roku czerpały wyłącznie z informacji przekazanych im w tym przedmiocie przez G. H., nie były bowiem ani świadkami rozmów w tym przedmiocie, ani też zdarzeń objętych powyższymi przyczynami.

Rozważania prawne należy rozpocząć od generalnego stwierdzenia, że stosunek pracy, jak niemal wszystkie stosunki prawne, jest z natury swej rozwiązywalny. Przepisy prawa pracy poręczają wprawdzie wzmożoną ochronę pracownika, nakładając na pracodawcę obowiązek uzasadnienia decyzji o wypowiedzeniu umowy o pracę.

Niemniej jednak wypowiedzenie jest normalnym i - przy spełnieniu rygorów ustawowych - w pełni przez prawo dopuszczalnym sposobem zwolnienia pracownika. Dlatego zasadność wypowiedzenia przez pracodawcę umowy o pracę na czas nieokreślony powinna być oceniana w płaszczyźnie stwierdzenia, że jest to zwykły sposób rozwiązywania umowy o pracę (wyrok Sądu Njawyższego z dnia 2 października 1996 r., I PRN 69/96, OSNAP z 1997, Nr 10, poz. 163).

Przedmiotem sporu w niniejszym postępowaniu była ocena złożonego powódce wypowiedzenia umowy o pracę, w szczególności przyczyn wskazanych przez pozwanego w jego treści, które w ocenie pracodawcy uzasadniały podjętą w tym zakresie decyzję.

Rozpoznając powództwo z art. 45 § 1 kp, Sąd bada po pierwsze to, czy wypowiedzenie jest zgodne z prawem, czyli czy spełniono wymogi formalne. Dopiero wówczas, gdy Sąd stwierdzi, że wypowiedzenie było poprawne od strony formalnej, aktualizuje się konieczność badania tego, czy wypowiedzenie było uzasadnione. Stylistyka cytowanego przepisu wskazuje, że ustawodawca formułuje to nawet mniej rygorystycznie - Sąd uwzględnia odwołanie pracownika jedynie wówczas, gdy wypowiedzenie „jest nieuzasadnione".

Podstawowe wymogi formalne wypowiedzenia określa art. 30 § 3, 4, 5 kp.

Wypowiedzenie umowy o pracę na czas nieokreślony dokonywane przez pracodawcę powinno zatem mieć formę pisemną oraz wskazywać przyczynę wypowiedzenia: konkretną, prawdziwą, rzeczywistą oraz zawierać pouczenie o prawie odwołania do sądu pracy.

Należy również zaznaczyć, iż ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę powinna być dokonywana przez Sąd w granicach przyczyn podanych pracownikowi przez pracodawcę (art. 30 § 4 k.p.) (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1998 roku, I PKN 434/98, OSNAP z 1999, Nr 21, poz. 688)

Wymóg „konkretności" wypowiedzenia był wielokrotnie analizowany w orzecznictwie Sądu Najwyższego. I tak stwierdza się, iż naruszenie art. 30 § 4 kp ma miejsce wówczas, gdy pracodawca nie wskazuje w ogóle przyczyny wypowiedzenia bądź gdy wskazana przez niego przyczyna jest niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała dla pracownika (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2000 r., I PKN 641/99, OSNAP z 2001, Nr 20, poz. 618).

Podkreśla się, że konkretność wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę (art. 30 § 4 kp) należy oceniać z uwzględnieniem innych, znanych pracownikowi okoliczności uściślających tę przyczynę (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 września 1998 r., I PKN 271/98, OSNAP 99.18.577).

Wymóg konkretności jest zatem traktowany przez Sąd Najwyższy nieco liberalniej niż wymóg podania przyczyny w ogóle, w odniesieniu do którego stwierdza się, iż warunku podania pracownikowi w piśmie o wypowiedzeniu umowy o pracę jego przyczyny ( art. 30 § 4 kp) nie może zastąpić ocena pracodawcy, że przyczyna ta - mimo że nie została wskazana - była znana pracownikowi (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 maja 1999 r., I PKN 670/98, OSNAP z 2000, Nr 13, poz. 510).

Uogólniając wyżej cytowane wypowiedzi Sądu Najwyższego należy stwierdzić, że przyczyna wypowiedzenia powinna być podana na tyle konkretnie, aby była zrozumiała i komunikatywna dla pracownika, możliwie bez odwoływania się do innych okoliczności zaszłych w trakcie realizacji umowy o pracę, ale wyjątkowo, z uwzględnieniem tych okoliczności, o ile ich związek z przyczyną podaną w wypowiedzeniu jest czytelny dla pracownika, czego przykładem może być sytuacja, gdy przyczyna podana w zwolnieniu stanowi uogólnienie zarzutów wcześniej komunikowanych na piśmie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 1998 r., I PKN 538/97, OSNAP z 1999, Nr 3, poz. 86), nadto aby sądowa kontrola prawdziwości i zasadności zwolnienia mogła być dokonana w granicach zarzutów podanych w zwolnieniu.

Z oświadczenia pracodawcy powinno jednak wynikać w sposób nie budzący wątpliwości, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi i usprawiedliwiającego rozwiązanie z nim stosunku pracy. ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2006 roku, I PK 112/06).

W tym zakresie przy ocenie przyczyn wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę należy mieć na uwadze nie tylko słowny sposób ujęcia przyczyny w oświadczeniu pracodawcy, ale także okoliczności, do których się ono odnosi. W określonych okolicznościach faktycznych nawet ogólne ujęcie przyczyny może nie doprowadzić do jakichkolwiek wątpliwości co do tego, do jakiego konkretnie zachowania pracownika przyczyna jest odnoszona.

Jeżeli zatem w danych okolicznościach faktycznych ogólne ujęcie przyczyny rozwiązania umowy o pracę nie budzi wątpliwości, w szczególności, gdy nie mogło budzić żadnych wątpliwości u zwalnianego pracownika, co do tego, z jakim zachowaniem, czy też zachowaniami, które miały miejsce w określonym czasie, łączy się ta przyczyna, to należy uznać, że spełnione jest wymaganie z art. 30 § 4 kp.

Wielokrotnie również Sąd Najwyższy w swoich orzeczeniach wskazywał na sens prawny art. 30 § 4 kp. Miedzy innymi w wyroku z dnia 10 października 2000 roku ( I PKN 641/99, OSNAPiUS z 2001 roku, Nr 20, poz. 618), stwierdził iż naruszenie art. 30 § 4 kp ma miejsce wówczas, gdy pracodawca nie wskazuje w ogóle przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę, bądź gdy wskazana przez niego przyczyna jest niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała dla pracownika.

Z kolei w wyroku z dnia 5 maja 2003 roku (I PK 446/02, Wokanda z 2004 roku, Nr 7-8, s.42) Sąd Najwyższy podkreślił, że celem regulacji zawartej w art. 30 § 4 kp, jest umożliwienie pracownikowi obrony przed zwolnieniem z pracy. Ujęcie przyczyn rozwiązania umowy o pracę powinno być na tyle konkretne i precyzyjne, aby umożliwiało pracownikowi rzeczową obronę przed zarzutami w razie ewentualnego procesu.

Z przytoczonych rozważań wynika zatem, iż art. 30 § 4 kp dopuszcza różne sposoby określenia przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę, istotne jest jednak, aby z oświadczenia pracodawcy wynikało w sposób nie budzący wątpliwości, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi i usprawiedliwiającego rozwiązanie umowy o pracę.

Natomiast konkretyzacja przyczyny, wskazanie konkretnego zdarzenia, czy ciągu zdarzeń, konkretnego zachowania, z którym ten zarzut się łączy, może nastąpić przez szczegółowe, słowne określenie tego zdarzenia w treści oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę lub wynikać ze znanych pracownikowi okoliczności, wiążących się w sposób nie budzący wątpliwości z podaną przez pracodawce przyczyną rozwiązania umowy.

Reasumując powyższe rozważania ocena podanej w wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny pod względem jej konkretyzacji dokonywana jest z perspektywy pracownika.

To pracownik ma wiedzieć i rozumieć, z jakiego powodu pracodawca wypowiedział mu umowę o pracę . (uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2006 roku I PK 112/06, Pr.Pracy z 2007 roku, Nr. 5, poz.27).

Podkreślić należy, iż przyczyna wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę ma dwojakie znaczenie: jedno występuje w aspekcie zgodności z prawem czynności pracodawcy, a drugie jej zasadności. ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 2001 roku, I PKN 370/00, OSNP Nr 3/2003, poz. 65)

W płaszczyźnie zachowania wymaganej prawem formy wypowiedzenia (art. 30 § 4 kp) obowiązek pracodawcy sprowadza się do podania przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę na piśmie zawierającym jego oświadczenie w taki sposób, by jego adresat poznał motywy leżące u podstaw takiej decyzji. Sprostanie wymaganiom określonym w art. 30 § 4 kp polega zatem ma wskazaniu przyczyny w sposób jasny, zrozumiały i dostatecznie konkretny (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2000 roku, I PKN 641/99, OSNP z 2001 roku, Nr 20, poz. 618). W drugiej płaszczyźnie chodzi natomiast o to, by wskazana przyczyna mogła być uznana za uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę. (uzasadnienie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 sierpnia 2007 roku, I PK 79/07, M.P.Pr. 2007/12/651)

Na uwagę zasługuje również pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w orzeczeniu z dnia 13 października 1999 roku (I PKN 304/99, OSNP 2001/4/118), iż podanie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny pozornej (nierzeczywistej, nieprawdziwej) jest równoznaczne z brakiem wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie w pojęciu art. 30 § 4 kp.

Natomiast zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 2001 roku (sygn. akt I PKN 715/00 – Pr.Pracy 2002/10/34) wypowiedzenie umowy o pracę stanowi zwykły sposób jej rozwiązania. Przyczyna wypowiedzenia nie musi w związku z tym mieć szczególnej wagi, czy nadzwyczajnej doniosłości.

Nie oznacza to jednak przyzwolenia na arbitralne, dowolne i nieuzasadnione lub sprzeczne z zasadami współżycia społecznego wypowiedzenie umowy o pracę. Nadto przyczyny wypowiedzenia nie muszą charakteryzować się znaczną wagą, ani powodować szkód po stronie pracodawcy. Nie jest też wymagane udowodnienie zawinionego działania pracownika. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 sierpnia 2007 roku, I PK 79/07, M.P.Pr. 2007/12/651)

Zgodnie z powyższą regulacją postępowanie sądowe winno koncentrować się wokół przyczyny wskazanej przez pracodawcę w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę i konieczności ustalenia wymaganego przez nią przymiotu prawdziwości i konkretności, a przede wszystkim ustalenia, czy uzasadniała ona wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę.

Podnieść należy, iż ciężar udowodnienia przyczyny spoczywa na pracodawcy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 1998 roku, I PKN 519/97, OSNAPi US 1999, Nr 2 poz. 48, podobnie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 1998 roku, I PKN 524/97).

Wymóg zaś „prawdziwości" przyczyny wypowiedzenia nie budzi wątpliwości, chodzi o to, by okoliczność podana w wypowiedzeniu faktycznie miała miejsce.

Pewne wątpliwości może nasuwać kryterium „rzeczywistości" podanej przyczyny wypowiedzenia. Otóż chodzi o to, by prawdziwa (istniejąca) okoliczność podana w wypowiedzeniu, była jednocześnie przyczyną rzeczywistą, czyli tą okolicznością, która w danej sytuacji skłoniła pracodawcę do zwolnienia pracownika.

Rzecz w tym, by pracodawca nie „ukrywał" rzeczywistej przyczyny zwolnienia pracownika, przytaczając jakąś inną, faktycznie występującą okoliczność, pozbawioną jednak znaczenia dla jego konkretnej decyzji o wypowiedzeniu umowy o pracę.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 45 § 1 kp, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia ( art. 47 ¹ kp).

Mając powyższe na uwadze w realiach niniejszej sprawy ocenie Sądu podlegało zatem oświadczenie pracodawcy z dnia 4 grudnia 2015 roku, w szczególności wskazane w jego treści przyczyny wypowiedzenia.

Poza sporem w niniejszej sprawie było, iż oświadczeniem z dnia 4 grudnia 2015 roku pozwany rozwiązał z powódką umowę o pracę z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, ze skutkiem rozwiązania umowy o pracę na dzień 31 marca 2016 roku.

Jako przyczynę powyższej decyzji pozwany wskazał na fakt utraty zaufania do powódki spowodowany :

- faktem, iż była silnie związana z poprzednią Dyrektor Szkoły- panią V. S.,

- ustaleniem faktu, iż powódka nie przekazała obecnej Dyrektor Szkoły – G. H.informacji o wizycie w szkole w dniu 27 listopada 2015 roku poprzedniej dyrektor szkoły w celu zapisania dziecka do szkoły,

- przekazaniem Powiatowemu Urzędowi Pracy w G. ogłoszeń o pracę na stanowisko psychologa, bibliotekarski oraz nauczyciela plastyki zredagowanych przez powódkę bez konsultacji z obecną Dyrektor Szkoły i bez przedstawienia jej zredagowanych ogłoszeń do akceptacji oraz podpisania ogłoszeń imieniem i nazwiskiem obecnej dyrektor Szkoły, jako osoby zamieszczającej,

- nie przekazaniem Dyrektor Szkoły/Zarządowi Stowarzyszenia decyzji Wójta Gminy K. z dnia 30 listopada 2015 roku pomimo zaleceń Prezes Zarządu Stowarzyszenia o niezwłocznym przekazywaniu pism od organów administracji publicznej.

Pozwany podał również, iż w związku z powyższym istnieją obawy, czy wszystkie dokumenty przychodzące na adres szkoły/stowarzyszenia, a dotyczące osoby poprzedniej Dyrektor Szkoły, powódka przekazuje obecnej Dyrektor Szkoły i członkom Zarządu Stowarzyszenia. Istnieją również obawy, czy działalność powódki jest zgodna z interesem nowo wybranych władz Stowarzyszenia i szkoły.

Na wstępie wskazać należy, iż pracodawca w wypowiedzeniu umowy o pracę wskazał na szereg okoliczności uzasadniających wypowiedzenie powódce umowy o pracę.

W ocenie pozwanego powołane przyczyny stanowiły o utracie zaufania do pracownika.

Podkreślić należy, iż utrata zaufania koniecznego ze względu na rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika, która powoduje niemożność jego dalszego zatrudnienia, może być uznana za uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia.

Jest tak jednak wówczas, gdy utrata zaufania nie jest wynikiem subiektywnych ocen, uprzedzeń lub obaw, ale znajduje oparcie w przesłankach natury obiektywnej i racjonalnej oraz wynika z obiektywnie nagannego zachowania pracownika.

Utrata zaufania do pracownika uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę, jeżeli w konkretnych okolicznościach nie można wymagać od pracodawcy, by nadal darzył pracownika zaufaniem.

Ponadto - aby uzasadniać wypowiedzenie stosunku pracy - nadużycie zaufania musi wiązać się z takim zachowaniem pracownika, które może być obiektywnie ocenione jako naganne, choćby nawet nie można było pracownikowi przypisać subiektywnego zawinienia. Z kolei obiektywna naganność zachowania pracownika jako podstawa utraty zaufania do niego ze strony pracodawcy musi być oceniana w kontekście wszelkich okoliczności faktycznych ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 października 2013 r., II PK 24/13). Uzasadniony brak zaufania do pracownika może istnieć także wtedy, gdy wprawdzie winy pracownikowi przypisać nie można - bądź też nie da się jej udowodnić - jednakże w sensie obiektywnym jego zachowanie nosi cechy naruszenia obowiązków pracowniczych, a nawet i w takich sytuacjach, w których do naruszenia powinności pracowniczych w ogóle nie dochodzi (np. w przypadku popełnienia określonego przestępstwa poza zakładem pracy) (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 października 2014 r., II PK 305/13).

W judykaturze Sądu Najwyższego przyjmuje się, że utrata zaufania uzasadniająca wypowiedzenie przez pracodawcę umowy o pracę (wypowiedzenie zmieniające) może mieć szersze podstawy niż fakty ujęte ogólnie lub przykładowo w oświadczeniu o wypowiedzeniu, jednakże w każdym przypadku istotna jest nie tyle sama utrata zaufania pracodawcy do pracownika, co przyczyny, które ją spowodowały (por. wyroki: z dnia 25 stycznia 2005 r., II PK 171/04, OSNP 2005 nr 19, poz. 303 oraz z dnia 31 marca 2009 r., II PK 251/08 i orzeczenia w nich powołane).

W wypadku wskazania przez pracodawcę jako przyczyny wypowiedzenia utraty zaufania spowodowanej zaistnieniem określonych faktów (zdarzeń), w pierwszej kolejności należy zatem ocenić, czy wskazane przez pracodawcę okoliczności mogły uzasadniać utratę zaufania do pracownika, a następnie, pod warunkiem pozytywnego rozstrzygnięcia tej kwestii - czy utrata zaufania w tych okolicznościach uzasadniała dokonanie wypowiedzenia. Jeżeli nawet w okolicznościach danej sprawy pracodawca może utracić zaufanie do pracownika, to nie oznacza to automatycznie, że zawsze i bezwzględnie będzie to uzasadniało dokonanie wypowiedzenia. Jest tak dlatego, że utrata zaufania do pracownika jako podstawa wypowiedzenia ma specyficzny, subiektywny charakter. Jeżeli przyczyny utraty zaufania do pracownika są prawdziwe, obiektywne i racjonalne, to mogą uzasadniać wypowiedzenie (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2012 r., I PK 121/11).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należało, iż w przypadku wskazania przez pracodawcę jako przyczyny wypowiedzenia utraty zaufania spowodowanej zaistnieniem określonych faktów – jak to miało miejsce w badanej sprawie w kontekście osoby powódki– w pierwszej kolejności należy ocenić, czy wskazane przez pracodawcę okoliczności mogły uzasadniać utratę zaufania do pracownika, a następnie, pod warunkiem pozytywnego rozstrzygnięcia tej kwestii - czy utrata zaufania w tych okolicznościach uzasadnia wypowiedzenie stosunku pracy.

W ocenie Sądu Rejonowego podane przez pozwanego w treści wypowiedzenia umowy o pracę przyczyny nie mogły stanowić podstawy do utraty zaufania.

W ocenie Sądu podstawy do takich ustaleń nie daje w żadnej mierze pierwsza przyczyna wypowiedzenia.

W tym zakresie bowiem pracodawca zarzucił pracownikowi fakt „silnego” związania z poprzednią Dyrektor szkoły- V. S..

Zdaniem Sądu oceniając treść powyższej przyczyny trudno ustalić co pracodawca w tym zakresie w istocie pracownikowi zarzuca, na czym powyższe „silne związanie” pracownika miałoby polegać. W tym zakresie pozwany w toku prowadzonego postepowania na poparcie powyższej przyczyny wskazywał na okoliczności związane z przebiegiem Walnych Zebrań Członków Stowarzyszenia z dnia 24 kwietnia 2015 roku oraz z dnia 28 października 2015 roku, w trakcie których powódka wyraźnie deklarowała poparcie dla poprzedniej dyrektor placówki V. S.. Pozwany nie zauważa jednak faktu, iż powódka miała prawo do własnego stanowiska, jak również do wyrażania powyższego na forum zebrań Stowarzyszenia, albowiem była jego członkiem. Bezsprzecznie również celem powyższych była ocena działalności placówki, jak również stowarzyszenia i każda z obecnych osób- będących we władzach stowarzyszenia, czy też będąca jego członkiem swoje stanowisko w sprawie mogła wyrażać. Powyższe spotkania takowemu celowi służyły. W związku z powyższym niezrozumiałe jest dlaczego pozwany czyni z tego faktu zarzut akurat w stosunku powódki. Na spotkaniach byli również inni pracownicy pozwanego, którzy swoje stanowisko także artykułowali. Sąd ma świadomość, iż stanowisko powódki prezentowane na forum wskazanych zebrań nie pokrywało się ze stanowiskiem aktualnego Zarządu pozwanego, ale powyższe nie może stanowić przykładu na brak lojalności pracownika, zwłaszcza iż powódka jest członkiem Stowarzyszenia i ma prawo do swojego stanowiska, abstrahując od oceny czy powyższe jest prawidłowe, czy też nie. Potwierdzeniem powyższego zarzutu nie może być również podnoszona przez część świadków częsta bytność powódki w miejscu zamieszkania V. S..

Zdaniem Sądu za całkowicie niezasadny uznać należy również zarzut pracodawcy dotyczący nie przekazania obecnej Dyrektor Szkoły –G. H. informacji o wizycie w szkole w dniu 27 listopada 2015 roku poprzedniej dyrektor szkoły w celu zapisania dziecka do placówki.

Materiał dowodowy sprawy potwierdził w tym zakresie, iż w istocie taka wizyta V. S. w szkole miała miejsce.

W dniu 27 listopada 2015 roku w godzinach rannych do sekretariatu szkoły przyszła bowiem V. S. w celu zapisu syna- A. S. (1) do szkoły. W tym temacie bezsprzecznie rozmawiała z powódką.

Następnie dyrektor placówki G. H.miała pretensje do powódki, że ta nie przekazała jej niezwłocznie powyższej informacji, a wiedzę w tym przedmiocie pozyskała od innego pracownika tj. K. K., która wskazała jej na fakt dokonania przez powódkę zapisu syna V. S. do szkoły. Z taką informacją dyrektor udała się następnie do powódki, zarzucając jej brak poinformowała o powyższym fakcie.

W ocenie Sądu również ten zarzut jest zupełnie niezrozumiały. Powódka bowiem o wizycie V. S. powiadomiła dyrektor w momencie gdy ta pojawiła się w sekretariacie. Z materiału dowodowego sprawy nie wynika również, aby u pozwanego istniały jakiekolwiek regulacje wskazujące na moment kiedy pracownik ma przekazywać pracodawcy określone interesującego go informacje. Co więcej pozwany jest niekonsekwentny w zakresie powyższej przyczyny, albowiem w treści wypowiedzenia podaje, iż powyższe wynikało z braku poinformowania pracodawcy o wizycie uprzedniej dyrektor w placówce, w toku zaś prowadzonego postepowania wskazuje, iż powyższa była związana z samowolnym dokonaniem przez powódkę zapisu A. S. (1) do szkoły. Na powyższą okoliczność w toku prowadzonego postępowania wskazała bowiem G. H.. Zgromadzony zaś w sprawie materiał dowodowy na takie ustalenie w żadnej mierze nie pozwala. Strona pozwana nie przedstawiła bowiem jakichkolwiek dokumentów powyższe potwierdzających. W zakresie prowadzonych rozważań na uwagę zasługują również zeznania G. H., iż u pozwanego nie istniały jakiekolwiek procedury dotyczącego dokonywania zapisów dzieci do szkoły. Powyższe zostały bowiem wprowadzone przez w/w w momencie objęcia przez nią stanowiska dyrektora, z powyższymi pracownicy- w tym powódka, mieli się również zapoznać, albowiem znajdowały one się w pokoju nauczycielskim. Faktu zapoznania się z powyższymi strona pozwana nie przedstawiła jednak w toku prowadzonego postępowania, co czyni jej zeznania całkowicie gołosłownymi.

Co istotne również w zakresie oceny niniejszej przyczyny wypowiedzenia, na uwadze należy mieć fakt, iż zgodnie z zakresem obowiązków powódki, złożonym do akt przez pozwanego, posiadała ona bezsprzecznie kompetencje do czynienia zapisów nowoprzyjętych dzieci do szkoły ( pkt 6- k. 86). W świetle powyższego pracodawca upoważnił zatem powódkę do podejmowania samodzielnej decyzji w tym przedmiocie, brak jest zaś w materiale dowodowym sprawy jakiegokolwiek dowodu, iż kiedykolwiek pozwany powyższych uprawnień powódkę pozbawił.

Zdaniem Sądu również kolejna, trzecia przyczyna wypowiedzenia powódce umowy o pracę nie mogła uzasadniać utraty zaufania w stosunku do jej osoby.

W tym przedmiocie pracodawca zarzucił, iż powódka przekazała Powiatowemu Urzędowi Pracy w G. ogłoszenia o pracę na stanowisko psychologa, bibliotekarski oraz nauczyciela plastyki bez konsultacji z obecną Dyrektor Szkoły i bez przedstawienia jej zredagowanych ogłoszeń do akceptacji oraz że podpisała ogłoszenia imieniem i nazwiskiem obecnej dyrektor Szkoły, jako osoby zamieszczającej.

W tym zakresie materiał dowodowy sprawy potwierdził, iż powódka A. B. oraz A. R. w istocie przygotowały oferty dotyczące zatrudnienia w Niepublicznej Szkole w B. osób na stanowiskach nauczyciela plastyki, psychologa szkolnego, bibliotekarza. Dyrektor placówki G. H. z uwagi na fakt, iż wcześniej nie przygotowywała tego typu ogłoszeń dała w/w „wolną rękę” zarówno w zakresie ich treści, jak również wysyłki do Powiatowego Urzędu Pracy. Ogłoszenia zostały następnie wysłane w dniu 27 listopada 2015 roku drogą elektroniczną. W swej treści jako osobę do kontaktu z ramienia pracodawcy powyższe wskazywały G. H.. Niniejsze nie były zaś opatrzone jakimikolwiek podpisami.

Wbrew twierdzeniom pozwanego brak podstaw do przyjęcia, iż dyrektor pozwanego G. H.przed wysyłką ogłoszeń zobowiązała powódkę i A. R. do przedstawienia jej niniejszych do akceptacji. Okoliczność ta nie została potwierdzona żadnym dowodem w sprawie. Twierdzenia zaś dyrektor placówki, przy braku innych dowodów na tę okoliczność nie mogą być uznane za wystarczające. W zakresie powyższego zarzutu istotne bowiem pozostają zeznania powódki oraz A. R., które przygotowywały powyższe ogłoszenia, które na takową okoliczność w żadnej mierze nie wskazywały. Zeznania zaś pozostałych osób słuchanych za pozwanego oraz świadek R. R. opierają się wyłącznie na relacji G. H.. Osoby te nie były bowiem świadkami wydawania przez w/w polecenia zredagowania ogłoszeń.

Zdaniem Sądu okoliczności sprawy wskazują, iż powódka i A. R. miały całkowitą dowolność co do określenia treści ogłoszeń. Strona pozwana nie przedstawiła bowiem żadnych dowodów wskazujących jaka miała być treść ogłoszeń i w jakim zakresie ogłoszenia, które zostały wysłane powyższe wytyczne naruszały. W ocenie Sądu gdyby nie rekcja osób trzecich na treść ogłoszeń, jakie pojawiły się w PUP, pozwany- ówczesna dyrektor nie zareagowała by w jakikolwiek sposób na fakt wysyłki, czy ich treści. Nadto wbrew twierdzeniom pozwanego powyższe ogłoszenia nie zostały opatrzone podpisami G. H.. Powyższe wskazywały jedynie w/w jako osobę do kontaktu z ramienia pozwanego.

Odnośnie ostatniego zarzutu, również niniejszy uznać należało za niezasadny.

W tym przedmiocie pozwany zarzucił powódce nie przekazanie Dyrektor Szkoły/Zarządowi Stowarzyszenia decyzji Wójta Gminy K. z dnia 30 listopada 2015 roku pomimo zaleceń Prezes Zarządu Stowarzyszenia o niezwłocznym przekazywaniu pism od organów administracji publicznej.

W tym zakresie materiał dowodowy sprawy potwierdził, iż w dniu 2 grudnia 2015 roku do sekretariatu szkoły wpłynęła Decyzja Nr (...) Wójta Gminy K. nakładająca na pozwanego obowiązek zwrotu dotacji podmiotowej udzielonej w 2014 roku na dofinansowanie realizacji zadań w zakresie kształcenia, wychowania i opieki, w tym profilaktyki społecznej, jako dotacji podmiotowej wydatkowej niezgodnie z przeznaczeniem w kwocie 245.112,50 złotych.

Powyższa została odebrana przez A. S. (2). Okoliczność ta została potwierdzona w treści informacji wójta Gminy K. złożonej do akt wraz z zpo dot. odbioru decyzji. (k. 213-214)

W dniu 2 grudnia 2015 roku dyrektor G. H.powierzyła również R. R. obowiązki związane z uporządkowaniem dokumentacji szkoły oraz Stowarzyszenia. W tym dniu powódce powierzono zaś zadanie przygotowania paczek świątecznych dla uczniów na św. M.. W związku z powyższym powódka wraz z kierowcą udała się do A. celem dokonania zakupów. Powyższe czynności powódka realizowała w godzinach od około 9.30 do 14.00-ej. W momencie odbioru decyzji przez A. S. (2) powódka nie była zatem obecna w placówce. Wchodząc do sekretariatu R. R. poinformowała ją, iż pod faksem odnalazła decyzję Nr (...) Wójta Gminy K. dotyczącą zwrotu dotacji za 2014 rok. Powódka odnotowała następnie wpływ decyzji do sekretariatu w tym samym dniu tj. w dniu 2 grudnia 2015 roku. R. R. przekazała powyższą decyzję Prezes Zarządu pozwanego A. W. również w tym samym dniu tj. 2 grudnia 2015 roku.

W świetle powyższego uznać należało, iż sporna decyzja w istocie w tym samym dniu kiedy została odebrana przez A. S. (2) została przekazana Zarządowi, jak również zadekretowana przez powódkę.

Niezrozumiałe jest zdaniem Sądu czynienie powódce zarzutu w tym przedmiocie, skoro to nie ona odebrała powyższą decyzję. W momencie jej wpływu do sekretariatu szkoły była bowiem nieobecna w placówce. Powyższa trafiła do jej rąk w dniu jej odbioru przez A. S. (2) i w tym samym dniu została przez nią zadekretowana. Brak w sprawie jakichkolwiek dowodów świadczących o tym, iż powódka odpowiada za jakiekolwiek zaniedbania w tym zakresie.

Również z Procedury Obiegu Dokumentów z dnia 10 listopada 2015 roku nie wynikają jakieś szczególne zasady, czy też terminy dekretowania korespondencji przychodzącej.

Mając powyższe na uwadze podane przez pozwanego przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę uznać należało za całkowicie niezasadne i stanowiące jedynie nieudolną próbę postawienia powódce jakichkolwiek zarzutów dotyczących prawidłowości w zakresie wykonywanych przez nią obowiązków pracowniczych.

Mając zatem na uwadze treść art. 45 § 1 kp, Sąd pracy zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 7.800 złotych brutto, stanowiącą trzymiesięczne wynagrodzenie pracownika. Zgodnie bowiem z treścią art. 47 ¹ kp odszkodowanie, o którym mowa w art.45 kp, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł na podstawie art. 45 § 1 kp w zw. z art. w zw. z art. 47 ¹ k.p w punkcie I.

O rygorze natychmiastowej wykonalności – w punkcie IV orzeczono na podstawie art. 477 ² § 1 kpc.

Odnośnie kosztów procesu :

Zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U Nr 167, poz. 1398 z zm.) opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 100.000 złotych.

Natomiast zgodnie z art. 35 ust 1 zdanie drugie cytowanej ustawy w sprawach z zakresu prawa pracy w których wartość przedmiotu sporu przewyższa kwotę 50.000 złotych pobiera się od wszystkich podlegających opłacie pism procesowych opłatę stosunkową.

W myśl art. 113 ust. 1 cyt. ustawy kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją ku temu podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

W zakresie określenia wpisu sądowego w sprawie Sąd miał na uwadze, iż zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2007 roku Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę z zakresu prawa pracy, w której wartość przedmiotu sporu nie przewyższa 50.000 złotych obciąży pozwanego pracodawcę na zasadach określonych w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U Nr 167, poz. 1398 ze zmianami) kosztami sądowymi, których nie miał obowiązku uiścić pracownik wnoszący powództwo lub odwołanie do sądu, w wyłączeniem opłat od pism wymienionych w art. 35 ust.1 zd.1 powołanej ustawy.

A zatem mając powyższe na uwadze pozwanego obciąża obowiązek uregulowania należności tytułem wpisu sądowego w zakresie uwzględnionego przez Sąd powództwa.

Mając na uwadze, fakt iż strona pozwana przegrała proces w zakresie kwoty zasądzonej w punkcie I wyroku, na mocy art. 98 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc oraz art. 13 i 113 ust. 1 cyt. ustawy Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Kasy Sądu Rejonowego(...) w G.kwotę 390 złotych tytułem opłaty sądowej. (5% z kwoty 7.800 złotych)

O powyższym orzeczono w punkcie III wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na mocy § 11 ust. 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz. U. z 2002 roku, Nr 163, poz. 1349 ze zmianami) w zw. z art. 98 § 1 kpc w zw. 108 § 1 kpc.

W tym zakresie Sąd miał na uwadze, iż zgodnie z treścią § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. 2015 poz. 1804 ze zm.) do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do zakończenia postępowania w danej instancji.

Podzielić tu należy stanowisko wyrażone w postanowieniu z dnia 9 czerwca 2010 roku (II PZ 20/10), iż stawka minimalna opłat za czynności adwokata lub radcy prawnego powinna być taka sama zarówno w sprawie o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne (o przywrócenie do pracy), jak i w sprawie o odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę albo z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia.

W każdej z tych spraw rodzaj i stopień zawiłości sprawy oraz wymagany i niezbędny nakład pracy pełnomocnika jest taki sam, niezależnie od wybranego przez pracownika lub uwzględnionego przez sąd pracy z urzędu alternatywnego roszczenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 2011 roku, I PZP 6/10, Biul. SN 2011/2/18, wyrok Sąd Najwyższego z dnia 7 sierpnia 2002 roku, III PZP 15/2002, OSNP 2003/12/285).

O powyższym orzeczono w punkcie II wyroku.