Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze

Zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości co do popełnienia przez R. W. zarzucanego mu przestępstwa. Oskarżony R. W. w dniu 20 października 2016 roku w S., gm. Ś., posługując się nożem i grożąc jego natychmiastowym użyciem usiłował dokonać kradzieży z kasy fiskalnej sklepu (...)pieniędzy w kwocie 250 złotych, przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na przepłoszenie przez pokrzywdzoną i inną osobę, czym działał na szkodę M. P..

Swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art.13§1kk w zw. z art.280§2kk. Działał z winy umyślnej, z zamiarem bezpośrednim ukierunkowanym na osiągnięcie korzyści majątkowej.

Przestępstwo rozboju z art.280kk ma dwa przedmioty ochrony. Przepis ten chroni prawo własności, posiadanie oraz inne prawa rzeczowe i obligacyjne przysługujące danemu podmiotowi do rzeczy oraz nietykalność, wolność, zdrowie i życie człowieka. Zachowanie się sprawcy przestępstwa określonego w art.280§1kk jest ściśle przez ten przepis określone i polega na zaborze rzeczy w celu przywłaszczenia dokonanym przy użyciu taksatywnie wymienionych w tym przepisie szczególnych sposobów zachowania skierowanych na osobę, służących do zawładnięcia rzeczą i polegających na użyciu przemocy wobec osoby lub grożeniu natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Przypisanie dokonania kwalifikowanej postaci rozboju z art.280§2kk możliwe jest wówczas kiedy sprawca rozboju posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje na to, że R. W. bezpośrednio zmierzał do dokonania przestępstwa rozboju kwalifikowanego przez posłużenie się nożem albowiem będąc w sklepie pokrzywdzonej M. P. wyciągnął nóż i zażądał pieniędzy. Zamierzonego celu jednak nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonej, która nie przestraszyła się oskarżonego i kazała mu opuścić sklep, oraz jej znajomej obecnej wówczas w sklepie (...). M. P. razem z K. B. początkowo były przekonane, że to żart ich młodego znajomego o imieniu D. ponieważ sprawca miał założoną kominiarkę, i się z niego śmiały. Dopiero po chwili M. P. zorientowała się, że to prawdziwy napad ale i wtedy nie przestraszyła się oskarżonego, który zdezorientowany zachowaniem kobiet w sklepie, schował nóż i wyszedł ze sklepu. Przed jego opuszczeniem przeprosił za swoje zachowanie jak wynika zarówno z wyjaśnień oskarżonego jak i zeznań M. P.. Celem działania sprawcy było dokonanie zaboru w celu przywłaszczenia znajdujących się w kasie sklepu pieniędzy- 250zł.

R. W. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art.13§1kk w zw. z art.280§2kk.

Sąd skazał oskarżonego R. W. za przypisane mu przestępstwo z art.13§1kk w zw. z art.280§2kk, na podstawie art.14§1kk w zw. z art.280§2kk, art.60§1i6pkt2kk, na karę roku pozbawienia wolności.

Wymierzając karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art.53kk a także z art.54kk, który ma zastosowanie w przypadku sprawcy młodocianego a za takiego należało uznać R. W. ponieważ w chwili czynu miał niecałe 19 lat(ur. (...)) a taka osoba w świetle treści art.115§10kk ma status sprawcy młodocianego. Kształtując wymiar kary Sąd uwzględnił okoliczności obciążające do których zaliczyć należy wysoką społeczną szkodliwość przypisanego oskarżonemu przestępstwa oraz wysoki stopień jego winy wynikające z charakteru naruszonych przez niego dóbr prawnie chronionych- mienia i zdrowia osób trzecich, a także sposobu działania, albowiem dążąc do osiągnięcia zamierzonego celu jakim było pozyskanie środków pieniężnych posłużył się nożem- przedmiotem ze swojej istoty niebezpiecznym dla zdrowia i życia innych osób. W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie okoliczności łagodzące zdecydowanie przeważały nad obciążającymi, co spowodowało zastosowanie przez Sąd nadzwyczajnego złagodzenia kary w stosunku do R. W.. Istotne znaczenie dla Sądu miało zachowanie oskarżonego w sklepie. Nie było w nim determinacji w dążeniu do osiągniecia zamierzonego celu i kiedy pokrzywdzona wraz ze swoją znajomą zaczęły żartować a M. P. kazała opuścić mu sklep, R. W. temu poleceniu się podporządkował. Schował nóż i opuścił sklep, tym samym kończąc akcję przestępczą w fazie usiłowania. Ponadto Sąd uwzględnił na jego korzyść to, że przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa i wyraził szczery żal z powodu swojego karygodnego zachowania. Przeprosił pokrzywdzoną bezpośrednio po zdarzeniu jak i w toku postępowania(listownie). M. P. przeprosiny przyjęła. Kolejną okolicznością łagodzącą jaką Sąd uwzględnił była postawa oskarżonego w toku postępowania, który szczegółowo opisał przebieg zdarzeń i wskazał miejsce wyrzucenia noża, którym posłużył się w dniu 20 października 2016r. Sąd uwzględnił również uprzednią niekaralność oskarżonego.

Analizując okoliczności obciążające i łagodzące, i kierując się zasadą wyrażoną w art.54kk oraz mając na uwadze treść art.60§1kk pozwalającego na zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary w stosunku do sprawcy młodocianego, Sąd uznał, że kara roku pozbawienia wolności, wymierzona R. W. na podstawie art.14§1kk w zw. z art.280§2kk, art.60§1i6pkt2kk, stanowi właściwą reakcję na przestępcze zachowania oskarżonego. Realizuje cele kary o charakterze wychowawczym i zapobiegawczym w stosunku do R. W., uświadamiając oskarżonemu naganność jego postępowania a z uwagi na wymiar kary będzie oddziaływać na niego w przyszłości, zniechęcając go przed popełnieniem kolejnych przestępstw oraz w zakresie prewencji ogólnej, wskazując, że każdy kto narusza normy prawne musi liczyć się z odpowiedzialnością karną.

Sąd na podstawie art.69§1i2kk i art.70§2kk warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec R. W. kary pozbawienia wolności na okres 5 (pięciu) lat próby uznając, że jest to wystarczające do osiągnięcia wobec sprawcy celów kary a w szczególności zapobiegnie popełnieniu przez R. waszczuka przestępstwa w przyszłości. W ocenie Sądu ustalony okres probacji zagwarantuje przestrzeganie przez oskarżonego prawa w przyszłości.

Na podstawie art.73§2kk Sąd oddał oskarżonego R. W. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

Sąd omyłkowo nie zawarł w treści rozstrzygnięcia zobowiązania z art.72§1kk- nota bene żadna ze stron postępowania wniosku w tym zakresie nie sformułowała. W warunkach niniejszej sprawy Sąd rozważał zobowiązanie oskarżonego do nauki- z art.72§1pkt4kk- jako gwaranta przestrzegania przez oskarżonego porządku prawnego w przyszłości.

Sąd wymierzył oskarżonemu R. W. na podstawie art.33§1,2i3kk karę grzywny w wymiarze 100(sto) stawek dziennych po 20zł (dwadzieścia złotych) każda stawka, uznając, że sankcja ta pozwoli na właściwe ukształtowanie odpowiedzialności karnej tego sprawcy za przypisane mu przestępstwo, tak aby całość rozstrzygnięcia była adekwatna do jego przestępczego zachowania. Określona przez Sąd ilość stawek grzywny odpowiada okolicznościom w jakich doszło do popełnienia przez R. W. przestępstwa usiłowania kwalifikowanego rozboju(z art.280§2kk) i uwzględnia charakter tego czynu. Z kolei wysokość ustalonej przez Sąd stawki grzywny uwzględnia sytuację majątkową oskarżonego.

Z mocy art.63§1kk Sąd zaliczył oskarżonemu R. W. na poczet wymierzonej mu kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 27 października 2016 roku, godz. 13:30 do 13 grudnia 2016 roku, godz. 15:10, ustalając, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennym grzywny.

Na podstawie art.44§2kk Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci noża użytego przez sprawcę, opisanego w wykazie dowodów nr I/453/16/P, pozycja 1 (k. 97), jako przedmiotu służącego do popełnienia przestępstwa. Natomiast dowody rzeczowe opisane w wykazie I/453/16/P pozycja: 2 i 3(k. 97), w postaci spodni dresowych oraz kurtki zabezpieczonych od oskarżonego, Sąd nakazał zwrócić R. W. jako osobie uprawnionej, na podstawie art.230§2kpk ponieważ są one zbędne dla postępowania karnego.

Sąd zasądził od oskarżonego R. W. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe kierując się treścią art.627kpk, w tym 580zł(pięćset osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty, której wysokość ustalił mając na uwadze treść art.2ust.1pkt3 oraz art.3ust.1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych(180zł+ 20%x2.000zł(100x20zł)).

Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji wyroku.