Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III K 24/17

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Robert Bednarczyk

Protokolant Małgorzata Zawadzka

z udziałem Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Dariusza Kończyka

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2017 r.

sprawy

D. P. ur. (...) w K.

syna D. i A. z domu M.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 24 lutego 2014r. w sprawie o sygn. III K 97/13 za czyn z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w bliżej nieustalonym okresie 2010r. w K. karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w miesiącach lipiec- sierpień 2012r. w K. na karę 9 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 245 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w okresie od 29 maja 2013r. do 4 lipca 2013r. w K. na karę 9 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 245 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 18 czerwca 2013r. w K. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności i którym to wyrokiem wymierzono mu na karę łączną 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności z zaliczeniem na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 4 lipca 2013r. do dnia 24 lutego 2014r. zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 14 sierpnia 2014r. w sprawie o sygn. II AKa 156/14 w ten sposób, że kara łączna 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności została warunkowo zawieszona na okres próby wynoszący 5 lat i którym to wyrokiem zaliczył skazanemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 9 listopada 2013r. do dnia 24 lutego 2014r., zaś zarządzenie wykonania opisanej wyżej kary nastąpiło prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 8 września 2016r. w sprawie III Ko 104/16,

2.  Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w sprawie II K 457/16 z dnia 15 czerwca 2016r. za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 9 marca 2016 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności;

I.  na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy wobec skazanego D. P. kary opisane w punktach 1 i 2 części wstępnej wyroku i wymierza mu karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 63§1 k.k. w zw. z art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w pkt. I części dyspozytywnej wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres odbytych przez niego kar pozbawienia wolności w sprawach opisanych w pkt. 1 i 2 części wstępnej wyroku;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata G. L. kwotę 120 zł oraz dalsze 27 zł 60 gr.,

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. P. skazany został prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 24 lutego 2014r. w sprawie o sygn. III K 97/13 za czyn z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w bliżej nieustalonym okresie 2010r. w K. karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w miesiącach lipiec- sierpień 2012r. w K. na karę 9 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 245 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w okresie od 29 maja 2013r. do 4 lipca 2013r. w K. na karę 9 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 245 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 18 czerwca 2013r. w K. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności i którym to wyrokiem wymierzono mu na karę łączną 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności z zaliczeniem na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 4 lipca 2013r. do dnia 24 lutego 2014r. Wyrokiem z dnia 14 sierpnia 2014r. w sprawie o sygn. II AKa 156/14 Sąd Apelacyjny we Wrocławiu zmienił powyższe rozstrzygnięcie w ten sposób, że warunkowo zawiesił wykonanie kary łącznej pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 5 lat. Prawomocnym postanowieniem z dnia 8 września 2016r. w sprawie III Ko 104/16 Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze zaś zarządził wykonania opisanej wyżej kary pozbawienia wolności.

W dniu 15 czerwca 2016r. za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 9 marca 2016 r. Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze prawomocnym wyrokiem w sprawie II K 457/16 skazał D. P. na karę 2 lat pozbawienia wolności;

( dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w sprawie sygn. akt II K 457/16 z dnia 15 czerwca 2016r. k.19-22; wyrok Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w sprawie sygn. akt III K 97/13 z dnia 24 lutego 2014r. k. 23-24; wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu w sprawie sygn. akt II AKa 156/14 z dnia 14 sierpnia 2014r. k. 25-26; postanowienie Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w sprawie sygn. akt III Ko 104/14 z dnia 8 września 2016r k. 27)

Żadna z powyżej opisanych kar pozbawienia wolności nie została wykonana. Skazany posiada w jednostce penitencjarnej przeciętną opinię. Dwukrotnie był on nagradzany, raz natomiast wymierzono mu karę dyscyplinarną. D. P. uczestniczy w podkulturze więziennej, jednak na tym tle jego zachowanie nie budzi zastrzeżeń. Skazany nie jest zatrudniony, choć wykazuje wolę zatrudnienia i udziału w kursach zawodowych uczestniczy on w terapii uzależnień. Był on w przeszłości wielokrotnie karany.

( dowód: opinia Dyrektora AŚ w J. k. 12-14 ; informacje z systemu Noe-Sad k. 5; dane o karalności k. 7-8; informacja o pobytach k. 15-16)

Postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego wszczęte zostało z urzędu na skutek inicjatywy skazanego. Pierwszą podlegającą rozważeniu kwestią jest to, jakie przepisy kodeksu karnego mogą i powinny znaleźć zastosowanie przez pryzmat art. 19 ust.1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy -Kodeks karny, ustawy- Kodeks karny wykonawczy. Przepis ten stanowi, że zawartych w aktualnie obowiązującym rozdziale IX kodeksu karnego rozwiązań nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem 1 lipca 2015r. Argumentum a contrario uznać zatem należy, że wprowadzone opisaną nowelizacją unormowania zastosowanie mają wówczas, gdy wobec sprawcy orzeczono prawomocnie po tej dacie choćby jedną z kar, co w realiach sprawy sprowadza się do daty wydania choćby jednego wyroku skazującego.. Skoro tak, to uznać należy, że powinnością Sądu było zastosowanie tych przepisów rozdziału IX kodeksu karnego, jakie weszły w życie po 1 lipca 2015r. Zgodnie z brzmieniem art. 85 § 1 i 2 kk karę łączną wymierza się, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, przy czym podstawą orzeczenia kary łącznej są również kary łączne. W przedmiotowej sprawie taka sytuacja zachodzi, bowiem w opisanym w punkcie 2 części wstępnej wyroku łącznego wyroku orzeczona została D. P. prawomocnie po dniu 1 lipca 2015r kara pozbawienia wolności. W tej sytuacji jedynym ograniczeniem przedmiotowym jest zawarte w art. 85 § 2 kk wskazanie o powinności łączenia jedynie kar podlegających wykonaniu co oznacza, że wykluczona jest możliwość łączenia kar już wykonanych w całości. Sytuacja taka jednak w realiach sprawy nie zachodzi, nie ma również miejsca sytuacja wskazana w art.. 85 § 3 i 3a kk. Skoro tak, to zgodnie z art. 86 § 4 kk Sąd był władny kształtować wymiar kary łącznej na poziomie od 2 lat pozbawienia wolności do 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Okoliczności statuujące wymiar kary łącznej opisane są w art. 85a kk. Podstawowym elementem, wpływającym na powinność jej zaostrzenia jest fakt wielokrotnej karalności D. P. za przestępstwa, skierowane przeciwko różnorakim dobrom prawem chronionym. Znaczna ilość popełnionych przezeń czynów zabronionych przemawia za uznaniem go za sprawcę niepoprawnego a co za tym idzie przejawiającego oznaki zaawansowanego procesu demoralizacji. Bez wątpienia przypisać mu należy rażące lekceważenie jednego z podstawowych dóbr prawem chronionych, jakim jest własność, albowiem jego czyny w znaczącej części skierowane były przeciwko temu właśnie dobru prawem chronionemu. Zarówno ich ilość, jak też ciężar gatunkowy stanowczo sprzeciwia się stosowaniu zasady absorpcji. Nie sposób przy tym nie dostrzec, że D. P. korzystał z instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary, lecz w okresie próby popełnił ponownie umyślne przestępstwo podobne. Pamiętać przy tym należy, że skazany nie naprawił wyrządzonych przestępstwami szkód, co jak się wydaje jest istotnym wyznacznikiem zaawansowania procesu jego poprawy. Z drugiej jednak strony opinia, jaką skazany posiada w jednostce penitencjarnej wskazuje, że proces jego resocjalizacji przynosi jednak pewne pożądane efekty, co wprost przekłada się na potrzebę odpowiedniego złagodzenia kary. Na aprobatę zasługuje w szczególności dobrowolne podjęcie przezeń terapii dla osób uzależnionych i wola pogłębiania kwalifikacji zawodowych oraz zatrudnienia, choć te ostatnie elementy pozostają jak dotąd tylko w sferze deklaracji. Jako słuszną zatem Sąd uznał w tym zakresie karę 3 lat pozbawienia wolności, bo z jednej strony kara ta nie będzie stanowić nieuzasadnionej premii a drugiej uwzględnia ona postawę skazanego w jednostce penitencjarnej.

D. P. nie posiada majątku ani dochodów, umożliwiających mu poniesienie kosztów sądowych, Sąd zatem odstąpił od obciążenia go nimi. Z kolei udział w sprawie obrońcy z urzędu obliguje do przyznania mu z tego tytułu wynagrodzenia w stawce minimalnej, gdyż stopień złożoności sprawy nie uzasadnia w ocenie Sądu powinności zasądzenia kwoty wyższej.