Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Brzegu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Iwona Twardzik

Protokolant: asystent sędziego Ewa Serwach

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Brzegu – Dariusza Rybickiego

po rozpoznaniu w dniu 03.02.2017 w Brzegu

sprawy P. C. (1) s. J. i S. z domu C. ur. (...) w B.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 7 kwietnia 2016 r. w J., pow. (...), woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, dokonał kradzieży rozbójniczej telefonu komórkowego marki S. (...) E. o nr (...) o wartości 3 000 zł, w ten sposób, że pod pozorem sprawdzenia działania tego telefonu oraz w celu dokonania jego zaboru, zażądał jego wydania od pokrzywdzonej D. B., po czym w celu utrzymania się w posiadaniu już zabranego telefonu, doprowadził pokrzywdzoną i jej męża A. B. (1) do stanu bezbronności używając wobec nich gazu pieprzowego a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia ze skradzionym telefonem,

ti. o czyn z art. 281 kk

2.  w dniu 7 kwietnia 2016 r. w G. przy ul. (...), pow. (...), woj. (...), dokonał zaboru w celu przywłaszczenia noktowizora N. 4 x 50 o wartości 2 000 zł oraz zegarka (...) o wartości 200 zł, działając na szkodę A. K. (1),

ti. o czyn z art. 278§1 kk

I.  uznaje P. C. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku stanowiącego przestępstwo z art. 281 kk i za to na podstawie art. 281 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego) roku i 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  uznaje P. C. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt 2 części wstępnej stanowiącego przestępstwo z art. 278§1 kk i za to na podstawie art. 278 §1 k.k. wymierza mu karę 8 ( ośmiu ) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk orzeczone w pkt I i II wyroku jednostkowe kary pozbawienia wolności łączy i jako karę łączną wymierza oskarżonemu P. C. (1) karę 1 (jednego) roku i 6( sześciu) miesięcy pozbawienia wolności ,

IV.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres jego zatrzymania w sprawie tj. od dnia 08.04.2016 r. godz. 13.35 do dnia 09.04.2016 r. godz. 13.20,

V.  na podstawie art. 230 § 2 k.k. zwraca K. W. dowody rzeczowe w postaci umów sprzedaży wymienionych pod poz 1 i 2 wykazu dowodów rzeczowych nr 3/16 PR B. a znajdujących się w aktach sprawy k. 36, 43-45

VI.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 6 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 748 zł(siedemset czterdzieści osiem złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu , w tym opłatę w wysokości 300 zł ( trzysta złotych )

Sygn. akt II K 335/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 kwietnia 2016 r. oskarżony P. C. (1) przeglądał oferty sprzedaży na portalu olx.pl wartościowego sprzętu, by pod pozorem zakupu spotkać się ze sprzedającymi i ukraść te rzeczy w celu ich odsprzedaży. Oskarżony znalazł interesującą go ofertę sprzedaży noktowizora za kwotę 2000 zł i postanowił umówić się z jego sprzedawcą, aby pod pozorem chęci zakupu tej rzeczy dokonać zaboru przedmiotu oferty.

Aby zrealizować powzięty plan, tego samego dnia, oskarżony zadzwonił z zastrzeżonego numeru do sprzedawcy noktowizora – pokrzywdzonego A. K. (1), i nie przedstawiając się oświadczył, iż jest zainteresowany zakupem oferowanego noktowizora marki N. (...) za kwotę 2.000 zł. W tym celu, oskarżony około godz. 17:30 udał się do mieszkania pokrzywdzonego, by pod pozorem wyrażanej chęci zakupu dokonać kradzieży przedmiotu oferty. Oskarżony, oprócz noktowizora wskazał, iż zainteresowany jest również zakupem innych przedmiotów z uwagi na przynależność do koła łowieckiego. Pokrzywdzony A. K. wówczas okazał oskarżonemu lornetkę. Oskarżony deklarował zakup rzeczonego sprzętu, w trakcie rozmowy z A. K. wyraził także chęć zakupu organów, które znajdowały się w mieszkaniu A. K., ale ten odmówił, oferując na sprzedaż inne organy, znajdujące się w garażu pokrzywdzonego. Jako że oskarżony chciał także zakupić telefon komórkowy, A. K. zadzwonił do syna -M. K., pytając, czy ktoś nie ma na sprzedaż wartościowego telefonu, na co ten odparł, iż jego kolega A. B. (1) oferuje na sprzedaż telefon marki S. (...) za kwotę 2.000 zł. M. K. umówił spotkanie oskarżonego z pokrzywdzonym A. B. (1) pod domem A. K. (1). A. B. (1) miał spotkać się z oskarżonym na sfinalizowanie transakcji tego samego dnia o godz. 21:00 pod Komisariatem Policji w G.. Już wówczas oskarżony powziął zamiar dokonania kradzieży tego telefonu. Po odbyciu rozmowy z A. B. (1), oskarżony wrócił do domu A. K. (1), po czym biorąc noktowizor i lornetkę, udał się wraz z A. K. do jego garażu położonego w G. przy ul. (...). Korzystając z faktu, iż A. K. zajęty był otwieraniem garażu, zaś szyba w jego samochodzie była otwarta, oskarżony dokonał kradzieży noktowizora marki N. (...) o wartości 2.000 zł oraz zegarka (...) o wartości 200 zł, należących do A. K. (1). Uprzednio oskarżony wyjął z pudełka noktowizor tak, by A. K. myślał, że przedmiot ten dalej się tam znajduje. Następnie, oskarżony udał się ponownie do domu A. K., by sprawdzić organy znajdujące się w garażu, po czym oświadczył, iż musi udać się do bankomatu, aby wybrać pieniądze, jednakże nie pojawił się już więcej u pokrzywdzonego A. K. (1).

Kontynuując powzięty zamiar kradzieży również telefonu, około godz. 21:00, oskarżony P. C. (1) skontaktował się z pokrzywdzonym A. B. (1), aby zmienić miejsce ustalonego pierwotnie spotkania, podając, że ma ono nastąpić w J. na terenie stadionu. Ok. godz. 21:20 A. B. (1) wraz z żoną D. B. oczekiwali w samochodzie marki A. (...) o nr rej. (...) na oskarżonego, który podszedł do pojazdu i zażądał okazania sprzedawanego telefonu. Pokrzywdzony A. B. podał oskarżonemu telefon marki S. (...) E. nr (...) o wartości ok. 3000 zł przez otwartą szybę samochodu, bez opakowania fabrycznego, po czym oskarżony poprosił A. B., aby podwiózł go na osiedle znajdujące się obok stadionu w J., podając, że telefon miał zakupić kolega oskarżonego. Oskarżony kilkukrotnie udając, że dzwoni do kolegi, znajdował się w posiadaniu rzeczonego telefonu. Jako że pokrzywdzony A. B. nie chciał dłużej czekać na sfinalizowanie przedłużającej się transakcji, poprosił oskarżonego zwrot telefonu, po czym oskarżony użył w stosunku do A. B. (1) i D. B. pistoletu z gazem pieprzowym, doprowadzając pokrzywdzonych do stanu bezbronności, i uciekł wraz z telefonem.

Oskarżony w celu spieniężenia skradzionych przedmiotów, w dniu 8 kwietnia 2016 r. udał się do lombardu przy ul. (...) w B. należącego do E.-marketing K. W., gdzie zastawił noktowizor marki N. (...) za kwotę 500 zł i zegarek marki E. (...) za kwotę 50 zł, którą miał otrzymać tego samego dnia wieczorem. Następnie P. C. (1) pojechał do lombardu przy u. Piastowskiej w B., w którym zamierzał sprzedać telefon marki S. (...) E. za kwotę 1100 zł, co zostało mu uniemożliwione przez funkcjonariuszy Policji.

W toku przeszukania ujawniono w miejscu zamieszkania oskarżonego gaz pieprzowy (...), zaś telefon należący do D. B. oskarżony miał przy sobie w chwili zatrzymania. Skradzione przez oskarżonego przedmioty zwrócone zostały pokrzywdzonym.

Dowód:

⚫

Zeznania świadka A. B. (1) – k. 2-4, 56-58, 206,

⚫

Kopie rachunku, nr imei i umowy o świadczenia usług telekomunikacyjnych – k. 6-12,

⚫

Zeznania świadka D. B. – k. 13-14, 205-206,

⚫

Protokół przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego – k. 18-22,

⚫

Zeznania świadka A. K. (1) – k. 23-25, 60-63, 204-205,

⚫

Materiał poglądowy – zdjęcie noktowizora– k. 26,

⚫

Protokoły zatrzymania telefonu marki S. (...) E., noktowizora, zegarka i umów sprzedaży nr (...) – k. 33-35, 40-42,

⚫

Umowa sprzedaży zawarta z K. W. nr 73/16 – k. 43,

⚫

Umowa sprzedaży zawarta z K. W. nr 72/16 – k. 44,

⚫

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. C. (1) – k. 52-54,

⚫

Protokół oględzin telefonu marki S. (...) z materiałem poglądowym – k. 65-93,

⚫

Pokwitowanie odbioru telefonu przez A. B. (1) – k. 59,

⚫

Pokwitowanie odbioru noktowizora i zegarka przez A. K. (1) – k. 64,

⚫

Tablica poglądowa – k. 122-124.

Oskarżony P. C. (1) jest kawalerem, posiada wykształcenie zawodowe – malarz, bezrobotny bez prawa do zasiłku, nie posiada nikogo na utrzymaniu, nie posiada majątku większej wartości, był leczony psychiatrycznie, karany. Oskarżony nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo, w chwili czynu oskarżony nie miał zniesionej ani ograniczonej w znacznym stopniu możliwości rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem. Wobec oskarżonego zastosowano zabezpieczenie majątkowe w kwocie 500 zł.

Dowód:

⚫

wyjaśnienia oskarżonego P. C. (1) – k. 52-54,

⚫

postanowienie o zastosowaniu zabezpieczenia majątkowego – k. 97,

⚫

notatka o podejrzanym – k. 97,

⚫

opinia sądowo-psychiatryczna – k. 114-116,

⚫

informacja w trybie art. 231 § 1a k.p.k. – k. 133-134,

⚫

kart karna - k. 179-180.

Oskarżony P. C. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że szukał na portalu olx.pl ofert sprzedaży wartościowych przedmiotów, których to jednakże nie zamierzał kupić, lecz ukraść, a następnie sprzedać. W tym celu umówił się z A. K. (1) w jego mieszkaniu, by pod pozorem zainteresowania zakupem noktowizora, lornetki i organów ukraść pod nieuwagę pokrzywdzonego noktowizor i zegarek. Jako że oskarżony poszukiwał także wartościowego telefonu, umówił się z kolegą syna A. A. B., na zakup telefonu marki S. (...) E., także od początku planując jego kradzież. Pod pozorem oczekiwania na kolegę oskarżonego, który miał rzekomo telefon ten zakupić, oskarżony cały czas trzymał i oglądał go, jednak gdy sprzedający wyraził zniecierpliwienie, prosząc oskarżonego o jego zwrot, P. C., używając pistoletu gazowego, obezwładnił A. i D. B., uciekając wraz z telefonem. Oskarżony wskazał, iż w dokonaniu powyższych kradzieży pomagał mu kolega D. D., który miał zabrać skradzione przedmioty z samochodu A. K. (1), a także okładać A. B. (1) pałką teleskopową, gdy A. B. (1) miał zaczął gonić oskarżonego. Oskarżony wskazał również, że chciał sprzedaż telefon należący do D. B. za pośrednictwem portalu allegro.pl, a noktowizor – olx.pl. (...) jednakże zdecydował się na sprzedaż tych rzeczy w lombardzie, zegarek i noktowizor zastawił w lombardzie należącym do E.-marketing K. W. w B. przy ul. (...), zaś telefon komórkowy – w lombardzie przy ul. (...) w B.. Oskarżony wskazał, że jego kolega D. D. nie odbiera od niego telefonu i miał wyjechać do pracy na terenie N..

Dowód:

⚫

wyjaśnienia oskarżonego P. C. (1) – k. 52-54.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

W przekonaniu Sądu, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, zarówno wina, jak i sprawstwo oskarżonego P. C. (1) co do zarzucanych mu czynów z art. 281 k.k. oraz art. 278 § 1 k.k. nie budzą wątpliwości.

Czyniąc ustalenia faktyczne, Sąd oparł się na dowodach z dokumentów wskazanych i opisanych powyżej, w szczególności w postaci dokumentów dotyczących telefonu marki S. (...) E., protokołów przeszukania i zatrzymania rzeczy, umów z lombardem, materiału poglądowego, protokołu oględzin telefonu oskarżonego oraz danych o karalności, bowiem zarówno treść, jak i autentyczność rzeczonych dokumentów nie budzi wątpliwości i nie była kwestionowana w toku postępowania.

Uwzględnił Sąd również opinię sądowo-psychiatryczną, która to pozwoliła na ustalenie, że w chwili czynu oskarżony nie miał zniesionej ani ograniczonej w znacznym stopniu możliwości rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem. Opinia przedłożona w toku postępowania sporządzona została w sposób fachowy, zgodnie ze wskazaniami sztuki lekarskiej, zaś jej wnioski są jasne i nie budzą wątpliwości, korespondując z treścią samej opinii.

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, Sąd uwzględnił także osobowe źródła dowodowe w postaci zeznań świadków A. B. (1), D. B., A. K. (1), a częściowo także wyjaśnień oskarżonego P. C. (1).

Odnosząc się w pierwszej kolejności do wyjaśnień oskarżonego P. C. (1), zdaniem Sądu, depozycje przezeń złożone zasługują na uwzględnienie w części, w jakiej oskarżony podaje istnienie zamiaru kradzieży przed udaniem się na spotkanie ze sprzedawcami oraz relacjonuje przebieg zdarzeń z dnia 07.04.2016 r. co do czynności przestępnych, które wtedy podejmował. Sąd dał wiarę, że P. C. (1) umówił się z A. K. (1) w jego mieszkaniu, by pod pozorem zainteresowania zakupem noktowizora, lornetki i organów ukraść pod nieuwagę z samochodu pokrzywdzonego noktowizor i zegarek, a także, że spotkał się z kolegą syna A. A. B., by dokonać zakupu telefonu marki S. (...) E., od początku planując jego kradzież. By utrzymać się w posiadaniu zabranego telefonu, oskarżony użył pistoletu gazowego, obezwładnił A. i D. B., uciekając wraz z telefonem. Skradzione przedmioty oskarżony zamierzał spieniężyć w lombardach w B.. Zdaniem Sądu, w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego pozostają w zgodzie przede wszystkim z dowodami z dokumentów: protokołami przeszukania, umowami z lombardem, a także zeznaniami świadków A. B. (1), D. B. i A. K. (1). Nie zasługują jednakże na wiarę wyjaśnienia oskarżonego, w których wskazuje on, że w inkryminowanym okresie w dokonaniu kradzieży miał mu pomagać kolega D. D., mającego ukraść z samochodu A. K. zegarek i noktowizor oraz okładać pałką teleskopową A. B. (1), by uniemożliwić mu pościg. Na powyższe nie wskazuje żaden zebrany w sprawie dowód, zaś przesłuchiwany w sprawie świadek D. D. zamieszkały w B. wskazał, iż nie zna oskarżonego, zaś jego wujek noszący takie same imię i nazwisko przebywa od 12 lat w Anglii. Również i żaden świadek nie odnotował w miejscu kradzieży obecności osoby podawanej przez oskarżonego, stąd Sąd uznał, że oskarżony działał sam, a A. B. (1) i D. B. zostali obezwładnieni wyłącznie przy pomocy pistoletu gazowego.

Jako zasługujące na obdarzenie przymiotem wiarygodności ocenił Sąd zeznania pokrzywdzonych A. B. (1), D. B. oraz A. K. (1). A. B. i D. B. zeznali, iż ok. godz. 21:00 mieli umówić się na spotkanie z oskarżonym w J.. Podjechali z tyłu boiska, oskarżony był sam, zadzwonił do kolegi, ale ten nie przychodził, więc czekali na kolegę przez około godzinę. Po tym czasie A. B. i D. B. chcieli jechać do domu, bo za długo to trwało, ale oskarżony jeszcze raz chciał zobaczyć telefon. Po wręczeniu telefonu, oskarżony oglądał go z każdej strony, ale po żądaniu zwrotu telefonu, oskarżony wyjął pistolet gazowy i wystrzelił z niego do środka pojazdu, obezwładniając A. i D. B.. Po wydrukowaniu zdjęcia oskarżonego z portalu facebook.pl rozpoznali oni oskarżonego. Świadek A. K. (1) zeznał natomiast, że oskarżony był zainteresowany zakupem noktowizora, później także – lornetki i organów. Gdy A. K. pojechał z oskarżonym do garażu, aby obejrzeć organy, ten wyjął z pudełka noktowizor, umieścił go w samochodzie, po czym pod nieuwagę A. K. zabrał noktowizor i zegarek z jego pojazdu. Pod pretekstem wyjęcia gotówki z bankomatu, oskarżony wyszedł z mieszkania A. K. wraz ze skradzionymi przedmiotami i już się tam nie zjawił. W przekonania Sądu, zeznania pokrzywdzonych w niniejszej sprawie osób są wiarygodne, albowiem tworzą spójny obraz zdarzenia, są logiczne i konsekwentne, znajdują nadto potwierdzenie w dowodach w postaci protokołów przeszukania, oględzin, umów sprzedaży w lombardzie czy dokumentach związanych z zakupem telefonu marki S. (...) E., oraz w znacznej części w wyjaśnieniach samego oskarżonego, co do zasady nie kwestionującego przebiegu obu czynów w dniu 07.04.2016 r.

Jako nieprzydatne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy uznał Sąd zeznania świadka D. D., albowiem nie znał on oskarżonego i nie posiadał żadnych informacji dotyczących przebiegu zdarzeń z dnia 07.04.2016 r.

Tak ustalony stan faktyczny daje podstawy do przyjęcia, iż oskarżony P. C. (1) dopuścił się czynów stypizowanych w art. 281 k.k. i art. 278 § 1 k.k.

Art. 281 k.k. penalizuje zachowanie polegające na użyciu przemocy wobec osoby lub grożeniu natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, bezpośrednio po dokonaniu kradzieży, w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy. Występek kradzieży rozbójniczej zbliżony jest z jednej strony do kradzieży, z drugiej zaś do rozboju, choć zasadnicza różnica wynika z kolejności zastosowania przez sprawcę środków. W przypadku rozboju służą one do dokonania zaboru rzeczy (są więc stosowane przed zaborem lub w trakcie dokonywania zaboru). W przypadku kradzieży rozbójniczej sprawca najpierw zaś dokonuje zaboru rzeczy bez zastosowania środków przemocy celem jej przywłaszczenia (włączenia do swojego majątku), a następnie posługuje się tymi środkami po dokonaniu zaboru, w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy . Przyjmuje się, że kradzież rozbójnicza to występek powszechny, tyle że indywidualny co do czynu, albowiem przestępstwo z art. 281 k.k. może być dokonane przez osobę, która uprzednio dokonała przestępstwa kradzieży (V. Konarska-Wrzosek, Kodeks Karny. Komentarz do art. 281, teza 4, WK 2016, Lex-wersja el.). Strona podmiotowa przestępstwa art. 281 k.k. charakteryzuje się więc podwójną kierunkowością zamiaru. Kierunkowość ta wyraża się w tym, że sprawca naprzód podejmuje działania zmierzające do zaboru cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Po osiągnięciu tego celu, a więc po przejęciu władztwa nad rzeczą, sprawca podejmuje działania polegające na używaniu przemocy wobec osoby, grożeniu natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, przy czym działania te są ukierunkowane celowo na zapewnienie utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 19.03.2013 r., sygn. akt II AKa 42/13, LEX nr 1311930).

W rozpoznawanej sprawie, oskarżony niewątpliwie wyczerpał znamiona czynu z art. 281 k.k. Najpierw bowiem oskarżony skutecznie przejął władztwo nad telefonem marki S. (...) E. o wartości 3.000 zł, dokonując jego zaboru, a gdy pokrzywdzeni A. i D. B. zażądali zwrotu telefonu, oskarżony – celem utrzymania się w jego posiadaniu, używając w kierunku A. B. i D. B. pistoletu z gazem pieprzowym, doprowadził ich do stanu bezbronności, uciekając ze skradzionym mieniem. Bliskie powiązanie czasowe działania oskarżonego dodatkowo świadczy o zamiarze – poprzez godzenie w nietykalność cielesną pokrzywdzonych A. i D. B. – utrzymania się w posiadaniu skradzionego telefonu tym bardziej, że sprawca sprawował bezpośrednie władztwo nad rzeczą. Spełniony został także wymóg podwójnej kierunkowości działania sprawcy, gdyż oskarżony obejmował swoją świadomością nie tylko zabór telefonu, ale również i użycie gazu pieprzowego po to, aby obezwładniając pokrzywdzonych uniemożliwić im pościg, zapewniając sobie tym samym utrzymanie się w posiadaniu skradzionego uprzednio telefonu.

Odnośnie czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku, nie miał Sąd wątpliwości, iż dokonanie przez oskarżonego kradzieży noktowizora N. 4x50o wartości 2.000 zł i zegarka (...) o wartości 200 zł znajdujących się w samochodzie A. K. (1) wyczerpuje znamiona występku z art. 278 § 1 k.k. Przepis ten penalizuje zachowanie polegające na dokonaniu zaboru w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej. Zabór mienia w celu przywłaszczenia oznacza działanie w zamiarze kierunkowym wyjęcia rzeczy spod władztwa osoby nią władającej i objęcie jej we własne władanie. Bez znaczenia dla takiej oceny zamiaru sprawcy pozostaje to, czy jego zachowanie motywowane jest chęcią uzyskania korzyści majątkowej, czy też działa on z innych pobudek, np. w celu zaspokojenia potrzeb innej osoby (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 16.03.2016 r., sygn. akt II AKa 304/15, LEX nr 2047162). Odnosząc powyższe uwagi do rozpoznawanej sprawy wskazać należy, iż oskarżony zabierając pojazdu A. K. (1) noktowizor i zegarek, bez wiedzy i woli pokrzywdzonego, swym zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. 278 § 1 k.k. Pozbawił on bowiem właściciela – A. K. (1) władztwa nad tą rzeczą, a fakt, iż następnie zastawił skradzione przedmioty w lombardzie świadczy o ukierunkowaniu jego działania na przywłaszczenie tych rzeczy, polegające na włączeniu ich do swojego majątku i postępowania z nimi jak własnymi.

Działanie oskarżonego w dniu 07.04.2016 r. było również zawinione, albowiem P. C. (1) nie znajdował się w żadnej anormalnej sytuacji motywacyjnej, uniemożlwiającej mu rozpoznanie znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem.

Czyn z art. 281 k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności od roku do lat 10, zaś czyn z art. 278 § 1 k.k. – karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Rozważając w zakresie represji karnych, jakie należałoby wymierzyć oskarżonemu za poszczególne czyny, Sąd kierował się dyrektywami zawartymi w art. 53 k.k. i art. 58 k.k., bacząc, by orzeczona kara nie przekraczała stopnia zawinienia oraz korespondowała ze społeczną szkodliwością tych czynów, spełniając równocześnie swe funkcje w zakresie prewencji indywidualnej oraz ogólnej. Mając na uwadze treść art. 115 § 2 k.k., Sąd uwzględnił rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej działaniem oskarżonego szkody, sposób i okoliczności popełnienia przez niego zarzucanego mu czynu, jak również postać zamiaru i motywację sprawcy.

W ocenie Sądu, za czyn z art. 281 k.k. zasadnym było wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd miał na uwadze, że oskarżony działał z opracowanym planem dokonania kradzieży telefonu, ale dopuścił się zamachu również na co najmniej nietykalność cielesną pokrzywdzonych, by osiągnąć korzyść majątkową i spieniężyć skradzione mienie, jednocześnie nie wyrażając skruchy za powzięte zachowanie. Oskarżony był nadto już osobą uprzednio karaną, stąd Sąd uznał, iż jedynie kara izolacyjna umożliwi wdrożenie oskarżonego do zasad porządku prawnego. Z drugiej strony, nie umknęło uwadze Sądu, iż oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, nie kwestionując przebiegu zdarzenia podanego przez pokrzywdzonych, zaś pokrzywdzeni A. i D. B. odzyskali przedmiot kradzieży, nie odnosząc przy tym na skutek czynu żadnych obrażeń.

Podobnymi względami kierował się Sąd przy wymierzaniu oskarżonemu kary jednostkowej 8 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 278 § 1 k.k., biorąc po uwagę działanie przez oskarżonego z góry powziętym zamiarem, fakt uprzedniej karalności, działanie w calu osiągnięcia korzyści majątkowej i dokonanie zamachu po raz kolejny na dobro prawne w postaci mienia. Również i w tym przypadku uwzględniono fakt odzyskania skradzionej rzeczy przez pokrzywdzonego A. K. i przyznanie się oskarżonego do zarzucanego mu czynu.

Zgodnie z art. 85a k.k., orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Orzeczona kara łączna pozbawienia wolności równa jest orzeczonej najwyższej z kar jednostkowych (1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności). Sąd doszedł bowiem do przekonania, iż wobec oskarżonego należało zastosować zasadę absorpcji. Zgodnie z już utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego oraz sądów powszechnych, zasada absorpcji kar przy wymierzaniu kary łącznej powinna być stosowana w tych wypadkach, gdy pomiędzy pozostającymi w zbiegu przestępstwami zachodzi bardzo bliski związek podmiotowy i przedmiotowy, a przesłanka prognostyczna pozwala na stwierdzenie, że kara łączna w wysokości oscylującej wokół najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych jest wystarczającą oceną zachowania sprawcy. W realiach niniejszej sprawy takie podobieństwo niewątpliwie zachodzi, bowiem między zarzucanymi oskarżonym przestępstwami zachodzi ścisły związek przedmiotowy, przejawiający się w ich bliskiej relacji czasowej – oba miały miejsce w dniu 7 kwietnia 2016 r., częściowej tożsamości naruszonych dóbr prawnych – mienia, a także podmiotowy, który obejmuje tożsamość i podobieństwo formy winy oraz motywacji sprawcy, polegającym na zaplanowanym działaniu dokonania kradzieży, w razie potrzeby-użycia gazu pieprzowego, z zamiarem bezpośrednim kierunkowym, a zarazem w warunkach normalnej sytuacji motywacyjnej (za: S. Hypś w: A. Grześkowiak [red.], Kodeks karny. Komentarz do art. 85a, teza 4, Legalis 2017/el.). Popełnienie ponownie podobnych przestępstw przez oskarżonego niewątpliwie stanowi negatywną przesłankę prognostyczną, świadczącą o lekceważącym stosunku P. C. (1) do obowiązującego porządku prawnego. Powyższe oznacza, że oskarżony nie wyciągał wniosków ze swojego postępowania, co świadczy o braku zrealizowania wychowawczych celów kary. Dotychczas orzeczone i odbyte kary nie doprowadziły do resocjalizacji i nie osiągnęły one pożądanych efektów wychowawczych. W tej sytuacji uznać należy, że jedynie dłuższa resocjalizacja w jednostce penitencjarnej może osiągnąć pozytywne efekty wychowawcze i wdrożyć P. C. (1) do przestrzegania porządku prawnego.

Kierując się dyspozycją art. 63 § 1 k.k., Sąd na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres jego zatrzymania w sprawie tj. od dnia 08.04.2016 r. godz. 13.35 do dnia 09.04.2016 r. godz. 13.20.

Na podstawie art. 230 § 2 k.k. orzeczono o zwrocie K. W. dowodów rzeczowych w postaci umów sprzedaży wymienionych pod poz. 1 i 2 wykazu dowodów rzeczowych nr 3/16 PR B., a znajdujących się w aktach sprawy k. 36, 43-45.

Orzeczenie o kosztach procesu uzasadnia brzmienie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 6 Ustawy o opłatach w sprawach karnych. Sąd nie dopatrzył się żadnych szczególnych okoliczności uzasadniających zwolnienie oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania.