Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Brzesku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2016 r. w Brzesku

na rozprawie

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda K. K. kwotę 6 650,00 zł (sześć tysięcy sześćset pięćdziesiąt złotych 00/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 23.09.2014r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda K. K. kwotę 2 750,00 zł (dwa tysiące siedemset pięćdziesiąt złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwota 2 400,00 zł tytułem wynagrodzenia radcowskiego i kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Sędzia

SR Agata Gawłowska – Sobusiak

Sygn. akt I C 406/16

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Brzesku z dnia 22 grudnia 2016 r.

Powód K. K. domagał się zasądzenia od strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. kwoty 7 952, 65 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 23 września 2014 r do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając pozew powód podniósł, że w dniu 27 sierpnia 2014 r w miejscowości U., gmina G., doszło do wypadku drogowego, przebiegającego w ten sposób, że samochód marki M. (...) nr rej. (...) nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu na skrzyżowaniu i wjechał w nadjeżdżający samochód marki A. (...) nr rej. (...), jadący za samochodem marki A. (...) kierujący samochodem marki C. (...) nr rej. (...) M. M. nie zdążyła zahamować i uderzyła przodem pojazdu w tył samochodu marki A. (...). Kierujący samochodem marki M. (...) zawarł umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych ze stroną pozwaną tj. Towarzystwem (...) w W.. Wobec powyższego strona pozwana, po zgłoszeniu szkody, decyzją dnia 9 grudnia 2014 r przyznała i wypłaciła właścicielowi samochodu marki C. (...) tytułem odszkodowania kwotę 2 519, 00 zł. Tak niska kwota odszkodowania wynikała z tego, że strona pozwana uznała, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi szkoda całkowita, a nadto kierująca samochodem marki C. (...) M. M. przyczyniła się do zaistnienia szkody, albowiem nie zachowała bezpieczne odległości od poprzedzającego ją pojazdu.

Dalej powód podniósł, że w dniu 20 stycznia 2016 r właściciele samochodu marki C. (...) zawarli umowę cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania na rzecz powoda. Powód zlecił wykonanie kosztorysu naprawy uprawnionemu rzeczoznawcy, który wyliczył, że naprawa uszkodzonego samochodu marki C. (...) wyniesie 10 471, 65 zł. Jeżeli od kwoty 10 471, 65 zł odejmiemy wypłaconą już kwotę 2 519, 00 zł, to otrzymanym kwotę 7 952, 65 zł – dochodzoną pozew. Odsetki za opóźnienie w zapłacie powód liczy od dnia 23 września 2014 r, albowiem strona pozwana pismem z dnia 22 września 2014 r jednoznacznie odmówiła wypłaty odszkodowania poza przyznaną kwotę.

T.. Sąd nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym dnia 29 kwietnia 2016 r sygn. akt I Nc (...) zobowiązał stronę pozwaną Towarzystwo (...) w W. do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem wraz z odsetkami oraz kosztami procesu.

Od powyższego nakazu zapłaty sprzeciw złożyła strona pozwana Towarzystwo (...) w W. wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W sprzeciwie strona pozwana podtrzymała swoje stanowisko, że wartość samochodu marki C. (...) przed szkodą wynosiła 12 600, 00 zł, po szkodzie 7 500, 00 zł, zaś koszt jego naprawy 17 115, 89 zł, zatem szkodę w tym samochodzie należy rozliczyć jako tzw. szkodę całkowitą. Nadto strona pozwana podtrzymała swoje stanowisko co do przyczynienia M. M. do zaistnienia wypadku drogowego. Wobec powyższego powód tytułem odszkodowania winien otrzymać kwotę 5 250, 00 zł (tj. 12 600, 00 zł - 7 500, 00 zł = 5 100, 00 zł x 50% = 5 250, 00 zł) i taka kwota została przez stronę pozwana wypłacona.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Samochód marki C. (...) nr rej. (...) był własnością M. M. i K. M. - na prawach małżeńskiej wspólności ustawowej.

Dowód:

- umowa przelewu wierzytelności z dnia 20 stycznia 2016 r – k. 10-11,

- zeznania świadka M. M. – k. 57.

W dniu 27 sierpnia 2014 r w miejscowości U., gmina G., doszło do wypadku drogowego, przebiegającego w ten sposób, że samochód marki M. (...) nr rej. (...) nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu na skrzyżowaniu i wjechał w nadjeżdżający samochód marki A. (...) nr rej. (...), jadący za samochodem marki A. (...) kierujący samochodem marki C. (...) nr rej. (...) M. M. nie zdążyła zahamować i uderzyła przodem pojazdu w tył samochodu marki A. (...).

Na miejsce zdarzenia przybyła Policja, która sporządziła kartę zdarzenia drogowego i ukarała mandatem karnym kierowcę samochodu marki M. (...).

W trakcie opisanego zdarzenia samochód marki C. (...) uległ znacznemu uszkodzeniu.

Dowód:

- akta szkody nr (...), a w szczególności zalegające w nich: zgłoszenie szkody w pojeździe wraz z opisem zdarzenia, fotografie, karta zdarzenia drogowego,

- opinia biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej i bezpieczeństwa ruchu drogowego mgr inż. J. S. z dnia 15 listopada 2016 r – k. 65-84,

- zeznania świadka M. M. – k. 57.

Biegły z zakresu techniki motoryzacyjnej i bezpieczeństwa ruchu drogowego ustalił, że kierująca samochodem marki C. (...) M. M. zachowała bezpieczną odległość od jadącego przed nią samochodu marki A. (...). M. M. została zaskoczona tak szybkim zatrzymaniem poprzedzającego ją samochodu marki A. (...), bez odpowiedniego czasu świecenia świateł stop, że uderzyła w ten pojazd. W takiej sytuacji nie można mówi o przyczynieniu się M. M. do zaistnienia opisanego zdarzenie.

Dowód:

- opinia biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej i bezpieczeństwa ruchu drogowego mgr inż. J. S. z dnia 15 listopada 2016 r – k. 65-84.

Kierujący samochodem marki M. (...) posiadał umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych ze stroną pozwaną tj. Towarzystwem (...) w W..

Dowód:

- akta szkody nr (...), a w szczególności zalegające w nich: potwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia.

Wobec powyższego jeszcze w dniu 28 sierpnia 2014 r M. M. zgłosiła szkodę stronie pozwanej.

Dowód:

- akta szkody nr (...), a w szczególności zalegające w nich: zgłoszenie szkody,

- zeznania świadka M. M. – k. 57.

Strona pozwana decyzją z dnia 22 września 2014 r odmówiła wypłaty odszkodowania, negując swoją odpowiedzialność. M. M. odwołała się od tej decyzji. Po ponownej analizie materiału, strona pozwana uznała swoją odpowiedzialność i dokonała rozliczenia szkody.

Ostatecznie strona pozwana w postępowaniu likwidacyjnym przyjęła, że wartość samochodu marki C. (...) przed szkodą wynosiła 12 600, 00 zł (wcześniej 15 500, 00 zł), a po szkodzie 7 500, 00 zł (wcześniej: 8 600, 00 zł), zaś wartość naprawy 17 115, 89 zł (ale też 9 303, 83 zł i 4 538, 08 zł). Wobec powyższego strona pozwana rozliczyła szkodę jako tzw. szkodę całkowitą tj. 12 600, 00 zł – 7 500, 00 zł = 5 100, 00 zł. Strona pozwana nie wypłaciła jednak wymienionej kwoty 5 100, 00 zł, przyjmując, iż M. M. przyczyniła się do wypadku drogowego i należy się jej jedynie 50% tej kwoty, a to 2 550, 00 zł.

Strona pozwana decyzją z dnia 9 grudnia 2014 r ustaliła wartość szkody na kwotę 5 100, 00 zł, koszty wynajęcia pojazdu zastępczego na kwotę 150, 00 zł – łącznie 5 250, 00 zł, przy przyjęciu 50% przyczynia winna wypłacić łącznie kwotę 2 625, 00 zł, w tym tytułem odszkodowania kwota 2 550, 00 zł, ale wypłaciła tylko 2 589, 00 zł (1 332, 00 zł + 1 257, 00 zł). Wobec powyższego strona pozwana decyzją z dnia 21 stycznia 2015 r dopłaciła jeszcze brakujące 36, 00 zł.

M. M. odwołała się od powyższych decyzji, ale bez rezultatu. Pismem z dnia 22 października 2015 r strona pozwana odmówiła uznania dalszych roszczeń.

Dowód:

- akta szkody nr (...), a w szczególności zalegające w nich: kosztorys, oferty zakupu, ocena techniczna pojazdu, fotografie, analiza kosztów naprawy, korespondencja stron, decyzja z dnia 22 września 2014 r, wycena, decyzja z dnia 9 grudnia 2014 r, potwierdzenie wypłaty, decyzja z dnia 21 stycznia 2015 r, odwołania,

- decyzja z dnia 22 września 2014 r – k. 18,

- wyliczenie szkody – k. 17,

- decyzja z dnia 9 grudnia 2014 r – k. 15-16,

- odwołanie z dnia 21 lipca 2015 r- k. 19,

- pismo z dnia 22 października 2015 r – k. 20-21,

- wycena – k. 33-36,

- oferty zakupu – k. 37-41,

- kosztorys – k. 42-47,

- zeznania świadka M. M. – k. 57.

Wobec powyższego M. M. zleciła rzeczoznawcy ustalenie rzeczywistej wartości szkody w samochodzie marki C. (...). Prywatny rzeczoznawca wyliczył wartość tej szkody na kwotę 10 471, 65 zł.

Dowód:

- kalkulacja kosztów naprawy – k. 12-14,

- zeznania świadka M. M. – k. 57.

W dniu 20 stycznia 2016 r właściciele samochodu marki C. (...) M. M. i K. M. zwarli z powodem umowę przelewu wierzytelności. Przedmiotem umowy była wierzytelność przysługująca wymienionym wobec strony pozwanej o zapłatę pozostałej części odszkodowania w kwocie 7 957, 55 zł.

Dowód:

- umowa przelewu wierzytelności z dnia 20 stycznia 2016 r – k. 10-11,

- zeznania świadka M. M. – k. 57.

Biegły z zakresu techniki motoryzacyjnej i bezpieczeństwa ruchu drogowego ustalił, że samochód marki C. (...) na dzień wystąpienia szkody miał wartość 16 700, 00 zł. Ustalenia te biegły poczynił w oparciu o analizę rynku wtórnego na portalu www. autocentrum.pl, katalog sprzedaży i informator rynkowy na lipiec 2014 r. Ostatecznie biegły nieco podwyższył wartość ustaloną w postępowaniu likwidacyjnym.

Nadto biegły ustalił, że rynkowy koszt pełnowartościowej naprawy wymienionego samochodu przy użyciu części zamiennych (...) z uszkodzeń powstałych w wyniku wypadku drogowego z dnia 27 sierpnia 2014 r w zakładzie naprawczym spełniającym odpowiednie standardy i normy dla pojazdu 7-8 letniego wynosi 11 632, 83 zł. Biegły wykonał ponowny kosztorys naprawy, który uwzględniał koszt części zamiennych, materiał lakierniczy, robociznę blacharza, robociznę mechanika, robociznę lakiernika, prace dodatkowe, materiały drobne i dodatkowe.

Z kolei wartość wymienionego samochodu w stanie uszkodzonym według ustaleń biegłego wynosi 7 500,00 zł. Biegły ostatecznie przyjął najwyższą z proponowanych ofert kupna na portalu internetowym.

Dowód:

- opinia biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej i bezpieczeństwa ruchu drogowego mgr inż. J. S. z dnia 15 listopada 2016 r – k. 65-84.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyżej wymienione dokumenty, opinię biegłego sądowego oraz zeznania świadka M. M..

Zaoferowane w sprawie dokumenty – jako dokumenty o charakterze prywatnym – stanowiły dowód tego, że osoby, które je podpisały, złożyły zawarte w nich oświadczenia i tym zakresie ich moc dowodowa nie była kwestionowana.

Na podstawie tych dokumentów Sąd ustalił przebieg wypadku drogowego z dnia 27 sierpnia 2014 r, który to potwierdził biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej i bezpieczeństwa ruchu drogowego mgr inż. J. S..

Nadto na podstawie tych dokumentów Sąd ustalił zakres szkód w samochodzie marki C. (...), który także potwierdził biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej i bezpieczeństwa ruchu drogowego mgr inż. J. S..

Także na podstawie tych dokumentów Sąd ustalił przebieg postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez stronę pozwaną, który nie był kwestionowany przez strony, kwoty wypłacone M. M. i K. M. oraz dokonanie cesji wierzytelności na rzecz powoda. Należy wyjaśnić, że strona pozwana ostatecznie wypłaciła wymienionym tytułem odszkodowania kwotę 2 550, 00 zł. Pełnomocnik powoda nie zauważył w aktach szkody polecenia wypłaty 36, 00 zł, nadto wypłata obejmowała także 50% z kwoty 150, 00 zł tj. 75 zł (1 332, 00 zł + 1 257, 00 zł + 36, 00 zł= 2 625, 00 zł – 75, 00 zł = 2 550, 00 zł)

Wszelkie kosztorysy przedstawione przez powoda, jak i stronę pozwaną – jak była mowa powyżej – stanowiły dokumenty prywatne. Strona pozwana, potocznie rzecz ujmując nie mogła się zdecydować, który ze sporządzonych przez nią kosztorysów jest miarodajny. W aktach szkody zalegają kosztorysy, w którym wartość samochodu marki C. (...) przed szkodą szacowana jest na kwotę 15 500, 00 zł, jak i na kwotę 12 600, 00 zł. Nadto w aktach tych zalegają kosztorysy naprawy na kwotę 17 115, 89 zł, 9 303, 83 zł, jak i 4 538, 08 zł.

Wobec kwestionowana wyliczeń dokonanych w tych kosztorysach, koniecznym było zasięgnięcie opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej i bezpieczeństwa ruchu drogowego, także z uprawnieniami rzeczoznawcy, mgr inż. J. S.. Biegły - w sposób obiektywny – określił zakres i wartość szkody, a także ocenił czy M. M. mogła przyczynić się do wypadku drogowego. W ocenie Sądu opinia ta jest pełna, jasna i logiczna, sporządzona przez osobę, która zna rynek samochodowy, posiada odpowiednie kwalifikacje, wiedzę i doświadczenie, dlatego w całości ją podzielił. Opinia nie budziła zastrzeż Sądu, ale też strony nie złożyły zarzutów do tej opinii.

Sąd w całości dał wiarę świadkowi M. M., która opisała przebieg wypadku drogowego, uszkodzenia w samochodzie oraz przebieg postępowania likwidacyjnego. W ocenie Sądu zeznania świadka były wyważone, korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, a w szczególności z opinią biegłego sądowego oraz dokumentami postępowania likwidacyjnego.

Sąd zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie powód K. K. domagał się zasądzenia od strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. kwoty 7 952, 65 zł tytułem odszkodowania za szkodę w samochodzie marki C. (...), do którego prawa nabył w drodze cesji wierzytelności.

Ostatecznie strona pozwana nie kwestionowała tego, że ponosi odpowiedzialność za szkodę powstałą w samochodzie marki C. na skutek wypadku drogowego z dnia 27 sierpnia 2014 r, skoro wypłaciła cześć odszkodowania.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tj. Dz. U. z 2016 r Nr 2060) posiadacz pojazdu mechanicznego obowiązany jest zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tego pojazdu. Z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem zniszczenia lub uszkodzenia mienia, o czym stanowi art. 34 ust. 1 powołanej ustawy. Dalej art. 36 ust 1 tej ustawy stanowi, że odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, sprawca wypadku drogowego z dnia 27 sierpnia 2014 r kierujący samochodem marki M. (...) zawarł umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych ze stroną pozwaną tj. Towarzystwem (...) w W.. Wobec powyższego strona pozwana, po zgłoszeniu szkody, ostatecznie przyznała i wypłaciła właścicielom samochodu marki C. (...) tytułem odszkodowania kwotę 2 550, 00 zł. Właściciele samochodu marki C. (...) nie zgodzili się z wysokością przyznanego im odszkodowania i umową z dnia 20 stycznia 2016 r przenieśli wierzytelność z tytułu dalszego odszkodowania kwocie 7 957, 55 zł na rzecz powoda. Tym samym obecnie powód jest legitymowany do dochodzenia odszkodowania od strony pozwanej, ale tylko do wysokości 7 957, 55 zł.

Zgodnie z art. 363 § 1 kc naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Przywrócenie do stanu pierwotnego w drodze restytucji naturalnej jest dokonywane zasadniczo przez osobę trzecią lub samego poszkodowanego. Ubezpieczyciel, jako odpowiedzialny gwarancyjnie za sprawcę szkody, pokrywa koszty restytucji – wypłaca odszkodowanie pieniężne. Niemniej jednak odszkodowanie to winno wystarczyć na pokrycie kosztów naprawy samochodu celem przywrócenia go do stany poprzedniego.

W wypadku, gdy pojazd uległ tak poważnemu uszkodzeniu, że jego naprawa jest niemożliwa lub nieopłacalna, bo jej koszt przewyższa lub jest równy wartość tego pojazdu sprzed wypadku, odszkodowanie powinno być ustalone w wysokości umożliwiającej poszkodowanemu nabycie takiego samego samochodu, a w razie niemożliwości nabycia takiego samego samochodu - nabycie pojazdu najbardziej doń zbliżonego pod względem technicznym, walorów użytkowych i stanu zużycia. Wystąpienie tzw. szkody całkowitej uzależnione jest od określonego poziomu kosztów naprawy. Reasumując, gdy koszt naprawy samochodu jest wyższy od jego wartości lub jest prawie równy tej wartości przed uszkodzeniem, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do kwoty odpowiadającej różnicy wartości samochodu sprzed i po wypadku, po ewentualnym potrąceniu wartości wraku (por.: wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 15 stycznia 2013 r I ACa 1112/12 LEX nr 1280451).

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, zarówno powód jak i strona pozwana dokonywali rozliczenia szkody, jako tzw. szkody całkowitej. Jeżeli przyjmiemy, za biegłym, że wartość samochodu marki C. (...) przed szkodą wynosiła 16 700, 00 zł, a koszty naprawy wymienionego samochodu po szkodzie – 11 632, 83 zł, to wynika, że koszty naprawy stanowi około 70% wartości samochodu. Zatem zasadne jest rozliczenia szkody w samochodzie marki C. (...) jako tzw. szkody całkowitej.

Wobec powyższego, skoro – jak podaje biegły - wartość samochodu marki C. (...) przed szkodą wynosiła 16 700, 00 zł, wartość tego samochodu po szkodzie 7 500, 00 zł, a wypłacone już odszkodowanie 2 550, 00 zł, to powód tytułem dalszego odszkodowania winien otrzymać kwotę 6 650, 00 zł ( 16 700, 00 zł – 7 500,00 zł – 2 550, 00 zł = 6 650, 00 zł) i taką kwotę Sąd zasądził od strony pozwanej. Zgodnie z art. 322 kpc w sprawach o naprawienie szkody, jeżeli ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest nader utrudnione, Sąd może zasadzić odpowiednią sumę według własnej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

Należy także, że biegły wyjaśnił, iż w zaistniałych warunkach wypadku drogowego, kierująca samochodem marki C. (...) M. M. nie przyczyniła się do zaistnienia tego wypadku. Zatem w przedmiotowej sprawie nie miał zastosowania art. 362 kc.

Odnośnie odsetek za opóźnienie w zapłacie, zgodnie z art. 817 § 1 kc oraz art. 14 ust. 1 cyt. ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie 30 dni od otrzymania zawiadomienia o szkodzie. Strona pozwana otrzymała zawiadomienie o szkodzie dnia 28 sierpnia 2014 r, a decyzja z dnia 22 września 2014 r odmówiła wypłaty odszkodowania. Zatem odsetki za opóźnienie w wypłacie odszkodowania należą się od dnia 23 września 2014 r.

W tym stanie rzeczy na podstawie powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji.

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 100 kpc.

Powód wygrał proces w 84%, zaś na poniesione przez niego koszty złożyły się: opłata sądowa od pozwu kwocie 398, 00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 2 400, 00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17, 00 zł, zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 500, 00 zł.

Strona pozwana wygrała proces w 16%, zaś na poniesione przez nią koszty złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 2 400, 00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17, 00 zł, zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 500, 00 zł.

Rozkładając koszty między strony, Sąd miał na uwadze to, że gdyby powód nie wystąpił na drogę sądową, strona pozwana nie wypłaciłaby mu należnego odszkodowania. Wobec powyższego Sąd uznał za zasadne zasądzić od strony pozwanej na rzecz powoda opłatę sądową od pozwu liczoną od kwoty 6 650, 00 zł tj. 333, 00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika liczone od tej kwoty tj. 2 400, 00 zł oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17, 00 zł – łącznie kwotę 2 750, 00 zł .

SSR Agata Gawłowska-Sobusiak