Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lipca 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 czerwca 2017r. w S.

odwołania A. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 4 września 2014 r. nr (...) znak: (...)

w sprawie A. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

I.  zmienia częściowo zaskarżoną decyzję i ustala, że A. D. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu od 22.05.2001 r. do 13.06.2001 r., od 20.05.2008 r. do 31.12.2008 r., od 29.06.2009 r. do 27.07.2009 r., od 16.09.2009 r. do 15.03.2010 r., od 30.04.2010 do 31.07.2010 r., od 15.11.2011r. do 10.11.2012 r.;

II.  w pozostałym zakresie odwołanie oddala;

III.  przyznaje z sum budżetowych Skarbu Państwa (kasa Sądu Okręgowego w Siedlcach) adw. H. P. prowadzącemu Kancelarię Adwokacką w S. wynagrodzenie w kwocie 110,70 zł (sto dziesięć złotych i siedemdziesiąt groszy) zawierającą podatek VAT, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ubezpieczonemu A. D..

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4.09.2014 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 w zw. z art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 9 ust. 1, ust. 1a i ust. 5, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 4 i art. 38 ustawy z dnia 12 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1442 ze zm.) stwierdził, że ubezpieczony A. D. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą u płatnika składek D. A. D. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym oraz wypadkowemu w okresie od 5.01.2000 r. do 27.06.2000 r., od 15.07.2000 r. do 11.10.2000 r., 1.01.2001 r. do 28.04.2006 r. i od 1.12.2006 r. do 10.11.2012 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż A. D. faktycznie prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą w okresach od 1.01.1999 r. do 11.10.2000 r., od 1.01.2001 r. do 28.04.2006 r. i od 1.12.2006 r. do 30.06.2014 r., gdyż w tym czasie figurował w ewidencji działalności gospodarczej, posiadał zezwolenia na wykonywanie zarobkowego przewozu osób i wykonywanie transportu drogowego taksówką oraz figurował z tego tytułu w urzędzie skarbowym. Jednocześnie, A. D. był zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie umów o pracę w okresach od 1.01.1999 r. do 31.12.1999 r., od 15.01.2001 r. do 31.10.2001 r., od 15.12.2001 r. do 15.07.2002 r., od 16.01.2007 r. do 30.09.2008 r., od 2.01.2009 r. do 5.08.2010 r., od 29.11.2010 r. do 8.11.2011 r. u płatnika składek E. P. PHU (...) w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz od 2.11.2000 r. do 30.09.2001 r. u płatnika składek Stowarzyszenie (...) w niepełnym wymiarze czasu pracy, przy czym od 1.02.2001 r. do 30.09.2001 r. przebywał na urlopie bezpłatnym. Z informacji przesłanych przez wyżej wymienionych płatników składek wynika jednak, iż podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu wskazanego zatrudnienia w przeliczeniu na okres jednego miesiąca jest niższa niż najniższe obowiązujące wynagrodzenie w okresie do 31.12.2002 r. oraz niższa niż minimalne obowiązujące wynagrodzenie od 1.01.2003 r.

Od decyzji tej odwołanie złożył A. D.. Ubezpieczony zarzucił organowi rentowemu poczynienie błędu w ustaleniach faktycznych polegającego na przyjęciu, że w spornych okresach ubezpieczony wykonywał działalność gospodarczą, podczas gdy faktycznie figurował w ewidencji działalności gospodarczej, jednak dokonał we właściwym urzędzie skarbowym zgłoszenia zawieszenia działalności gospodarczej i nie wykonywał żadnych czynności związanych z jej prowadzeniem. Odwołujący się zarzucił ponadto, iż organ rentowy wydając decyzję z dnia 4.09.2014 r. oparł się na niezupełnych informacjach przesłanych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w S.. Pominięto w nich bowiem okresy, kiedy ubezpieczony miał przerwy w działalności. Powyższe wynikało z zawieszenia prowadzenia wymienionej działalności. Jak wskazał ubezpieczony, z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w okresie od 30.12.1999 r. do 4.01.2001 r. był on zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, co jest równoznaczne z podleganiem wymienionym ubezpieczeniom. Stąd też nie ma potrzeby ponownego ustalania podlegania A. D. ubezpieczeniom społecznym w okresie od 5.01.2000 r. do 27.06.2000 r. oraz od 15.07.2000 r. do 11.10.2000 r. W okresie od 1.01.2001 r. do 28.04.2006 r. ubezpieczony rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie wpisu do ewidencji z dniem 21.12.2001 r. Jednakże, w okresach od 15.01.2001 r. do 31.10.2001 r. oraz od 15.12.2001 r. do 15.07.2002 r. był także zatrudniony na podstawie umowy o pracę i z tego tytułu podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, gdyż podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tego tytułu w przeliczeniu na okres miesiąca nie była niższa od określonej wówczas w art. 18 ust. 4 pkt 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a zatem nie miał obowiązku do objęcia go obowiązkowymi ubezpieczeniami z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.

A. D. podniósł, iż skutecznie złożył wniosek o zawieszenie działalności za okres od 27.01.2004 r. do 31.12.2005 r. i wskazał, iż od 2005 r. nie posiada żadnego pojazdu, a zatem nie mógł faktycznie prowadzić działalności gospodarczej. W okresie od 1.12.2006 r. do 10.11.2012 r. ubezpieczony mimo zarejestrowania działalności gospodarczej podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, który wiązał go z E. P. PHU (...). Ubezpieczony podniósł ponadto, iż w latach 2008-2012 przebył wiele chorób był wielokrotnie hospitalizowany i rehabilitowany, co wynika z przedłożonej dokumentacji medycznej. Z tego też powodu nie mógł faktycznie prowadzić działalności gospodarczej. W okresie od 15.05.2012 r. do 10.11.2012 r. A. D. zostało przyznane świadczenie rehabilitacyjne, co świadczy o podleganiu przez wymienionego ubezpieczeniu na podstawie zatrudnienia u płatnika E. P. PHU (...) (odwołanie wraz z załącznikami k. 2-7).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska procesowego organ rentowy stwierdził, że z informacji przekazanej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. wynika, iż od 1.01.2004 r. A. D. miał obowiązek zgłaszania przerw w wykonywaniu działalności gospodarczej i przerwę taką zgłosił tylko raz, w okresie od 29.04.2006 r. do 30.11.2006 r. Powyższe przeczy twierdzeniom ubezpieczonego, który przekonywał, iż w spornych okresach zgłosił w urzędzie skarbowym zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej i nie wykonywał żadnych czynności związanych z jej prowadzeniem. Prowadzenie przez A. D. pozarolniczej działalności gospodarczej w okresie od 1.01.2001 r. do 20.12.2001 r., w ocenie ZUS, wynika z faktu, iż posiadał on zezwolenie na wykonywanie zarobkowego przewozu osób taksówką i figurował w tym okresie w urzędzie skarbowym jako osoba prowadząca działalność w zakresie taksówek osobowych. Ubezpieczony wykazał w zeznaniach podatkowych za rok 2001 przychód z tego tytułu według ryczałtu. Organ rentowy ponownie wskazał, iż okresy zatrudnienia A. D. i wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tego tytułu ustalił na podstawie z dokumentacji zgłoszeniowej i rozliczeniowej przekazanej przez płatników składek- pracodawców ubezpieczonego. Przedłożone umowy o pracę nie stanowią zaś podstawy do zmiany w powyższym zakresie i jednocześnie potwierdzają fakt zatrudnienia A. D. w niepełnym wymiarze i ustalenie należnego mu wynagrodzenia na poziomie niższym niż minimalne wynagrodzenie. Zdaniem ZUS, samo podjęcie zatrudnienia na podstawie umowy o pracę nie świadczy o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej. A. D. nie wypełnił obowiązku zgłoszenia zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej. Okoliczność pogorszenia stanu zdrowia nie powoduje zaś zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej i wygaśnięcia obowiązku opłaty należnych składek. W ocenie organu rentowego, dokumenty dołączone przez ubezpieczonego do odwołania nie obalają domniemania prowadzenia działalności gospodarczej, zaś mimo nieuzyskiwania dochodów A. D. mógł dalej prowadzić działalność chociażby poprzez poszukiwanie nowych klientów czy próby zdobycia nowych rynków w innych miejscowościach. Jak wskazał ZUS, ubezpieczony podejmując dorywczą pracę miał na celu przetrwać kryzys ekonomiczny w swoim przedsiębiorstwie, aniżeli faktycznie zaprzestać prowadzenia działalności (odpowiedź na odwołanie k. 8-10).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. D. uzyskał od 29.06.1998 r. licencję na wykonywanie transportu drogowego taksówką. Działalność gospodarczą w zakresie okrężnego handlu artykułami przemysłowymi przewozu taksówką ubezpieczony wykonywał pod firmą (...) A. D. z przerwami, do dnia 11.10.2000 roku (okoliczność bezsporna, prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 9.11.2016 r. sygn. akt III AUa 598/16 wraz z uzasadnieniem k. 159 i 164-167 a. s., częściowo zeznania ubezpieczonego k. 211v a. s., decyzja administracyjna z 12.10.2000 r. k. 245).

Działalność w zakresie przewozu taksówką ubezpieczony kontynuował od 1.01.2001 r. Od tego dnia również A. D. figurował w ewidencji podatników prowadzonej przez Urząd Skarbowy w S. jako prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie (...) 60.22. tj. działalność taksówek osobowych i rozliczający się do 31.12.2003 r. w formie opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (informacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. k. 110 akt ZUS). Ponadto według zeznania PIT-28 za 2001 r. A. D. uzyskiwał przychody z prowadzonej działalności gospodarczej w miesiącach styczeń, luty, marzec, kwiecień i maj 2001 r. (informacja z US S. k. 243 a. s.).

A. D. uzyskał wpis do ewidencji podmiotów gospodarczych prowadzonej przez Urząd Miasta w S. w dniu 21.12.2001 r. w zakresie działalności (...) 60.22. tj. działalność taksówek osobowych pod firmą (...) (zaświadczenie z Urzędu Miasta S. k. 138 akt ZUS, informacja z (...) k. 84-88 akt ZUS oraz k. 239 a. s.), jednakże działalność gospodarczą prowadził faktycznie od 1 stycznia 2001 r. i od tego czasu rozliczał się z prowadzonej działalności gospodarczej w Urzędzie Skarbowym (k. 243).

A. D. kolejno odnawiał licencję na wykonywanie transportu drogowego taksówką (k. 97, 102 a. s.) Licencja nr (...) udzielona 22.09.2009 r. jest ważna do 25.06.2018 r. i wskazano w niej nr rejestracyjny pojazdu (...), który został użyczony A. D. przez B. D. do prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie (...) osobowe (k.111 a.s).

Ubezpieczony był niezdolny do pracy w okresach od 22.05.2001 r. do 13.06.2001 r., od 20.05.2008 r. do 31.12.2008 r., od 29.06.2009 r. do 27.07.2009 r., od 16.09.2009 r. do 15.03.2010 r., od 30.04.2010 r. do 31.07.2010 r., od 15.11.2011 r. do 14.05.2012 r. oraz odpowiednio w części z tych okresów pobierał zasiłek chorobowy. W okresie od 15.05.2012 r. do 10.11.2012 r. A. D. pobierał świadczenie rehabilitacyjne (informacja z ZUS k. 178 a. s.).

Równolegle A. D. był zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia u płatnika składek E. P. PHU (...) od 15.01.2001 r. do 31.10.2001 r., od 15.12.2001 r. do 15.07.2002 r., od 16.01.2007 r. do 30.09.2008 r., od 2.01.2009 r. do 5.08.2010 r. i od 29.11.2010 r. do 8.11.2011 r. Ubezpieczony zatrudniony był na ¼ etatu i podstawa wymiaru składek była niższa niż minimalne wynagrodzenie (bezsporne, akta ZUS oraz informacja z ZUS k. 218 a. s.).

W okresie od 5.01.2000 r. do 10.11.2012 r. na A. D. zarejestrowane były dwa samochody osobowe tj. (...) i (...) (informacja Referatu (...) Urzędu Miasta w S. k. 23 a. s.). Ten drugi pojazd był wskazany w licencji z dnia 24.11.2004 r. (pismo Urzędu Miasta k. 96 a. s.), a od 7 września 2009 r. do prowadzonej działalności gospodarczej A. D. wykorzystywał samochód marki V. (...) nr rej (...) (k. 111 a.s. i 102 a.s.).

W okresie od 1.01.2001 r. do 31.12.2003 r. podlegał opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, zaś od 1.01.2004 r. w formie karty podatkowej. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej, ubezpieczony zgłosił zawieszenie działalności w okresie od 29.04.2006 r. do 30.11.2006 r. (informacje od Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. k. 186 a. s. oraz 110 akt ZUS).

Ubezpieczony zeznał, iż do 2005 r. należał do stowarzyszenia (...) jako jego prezes (k. 71 a. s.).

A. D. figurował w ewidencji działalności gospodarczej do 9.12.2015 r., przy czym działalność tę zawiesił od 1.07.2014 r. (informacja z (...) k. 45v i 239 a. s.).

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu Okręgowego odwołanie ubezpieczonego jest zasadne jedynie w części, tj. odnośnie okresów, w których był on niezdolny, ze względu na stan zdrowia, do prowadzenia działalności gospodarczej.

W toku procesu wykazane zostało, iż ubezpieczony w okresach od 22.05.2001 r. do 13.06.2001 r., od 20.05.2008 r. do 31.12.2008 r., od 29.06.2009 r. do 27.07.2009 r., od 16.09.2009 r. do 15.03.2010 r., od 30.04.2010 do 31.07.2010 r., od 15.11.2011r. do 10.11.2012 r. był niezdolny do pracy zarobkowej i posiadał zwolnienia lekarskie oraz odpowiednio korzystał z zasiłku chorobowego oraz świadczenia rehabilitacyjnego (pismo ZUS k. 178). Bezsprzecznie zaś, jak wskazuje się w orzecznictwie, udokumentowana niezdolność do pracy traktowana jest jako usprawiedliwiona przerwa w faktycznym prowadzeniu działalności gospodarczej, a w konsekwencji prowadzi do ustania ubezpieczenia społecznego. Podobnie odnieść się należy do okresów pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, które w myśl art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2016 r., poz. 372) przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy. A zatem, A. D. trafnie wywodził, iż ze względu na stan zdrowia i niezdolność do pracy w okresach wskazanych przez organ rentowy w piśmie z dnia 10. (...). (k.178) nie prowadził faktycznie działalności gospodarczej w zakresie taxi osobowe. W tej sytuacji, odwołanie ubezpieczonego we wskazanym zakresie podlegało uwzględnieniu, co pociągało za sobą konieczność zmiany zaskarżonej decyzji na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc i wydanie rozstrzygnięcia o treści wskazanej w punkcie I sentencji wyroku.

W pozostałym natomiast zakresie odwołanie A. D. okazało się nieuzasadnione.

W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy uprawnia do stwierdzenia, że ubezpieczony prowadził faktycznie działalność gospodarczą już od dnia 1.01.2001 r. Co prawda, we wpisie w ówcześnie prowadzonej ewidencji podmiotów gospodarczych wskazano, że działalność została rozpoczęta od 21.12.2001 r., jednakże okoliczność ta nie wyklucza, iż działalność w zakresie przewozu taksówką ubezpieczony prowadził już od początku 2001 r. (z wyłączeniem okresu niezdolności do pracy, tj. od 22.05.2001 r. do 13.06.2001 r.). Jak stanowi art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity Dz. U. z 2015r., poz. 584) działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Podobna definicja funkcjonowała na gruncie ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. prawo działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 17 grudnia 1999 r.)- art. 2 ust. 1 tej ustawy stanowił: działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy jest zarobkowa działalność wytwórcza, handlowa, budowlana, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i eksploatacja zasobów naturalnych, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Sąd stwierdza, iż już w latach 1998-2000 ubezpieczony nabył stosowne zezwolenia na przewóz taksówką (k.132-136 akt ZUS). Był właścicielem pojazdu marki P. a następnie marki V. (informacja k. 23 a. s., częściowo zeznania ubezpieczonego k. 212 a. s.), przy użyciu których mógł wykonywać przedmiotowe usługi. Szczególną uwagę zwraca okoliczność, iż ostatnie z zezwoleń na wykonywanie zarobkowego przewozu osób taksówką A. D. uzyskał 9.10.2000 r. (k. 136), zaś w dniu 12.10.2000 r., czyli trzy dni później, została wydana, na jego wniosek, decyzja o wykreśleniu z ewidencji działalności gospodarczej działalności prowadzonej pod firmą (...) w zakresie okrężnego handlu artykułami przemysłowymi. W tej sytuacji logicznym jest wnioskowanie, iż skoro ubezpieczony na własny wniosek został wykreślony z ewidencji w zakresie okrężnego handlu i jednocześnie uzyskał zezwolenie na przewóz taksówką, to jego celem było rozpoczęcie działalności w zakresie przewozu taksówką. Wniosek ten jest zasadny również z uwagi na fakt, iż począwszy od stycznia 2001 r., przez kilka miesięcy tj. od stycznia do maja 2001 r. ubezpieczony uzyskiwał przychody z tej działalności, o czym świadczy informacja przekazana z US w S. wynikająca z zeznań PIT-28 (k. 234). Sam ubezpieczony w zawiadomieniu kierowanym do US w S. stwierdził, iż z dniem 20.05.2001 r. zawiesza działalność zarobkową (...) osobowe” (k. 206 a. s.). Tym samym ubezpieczony w piśmie tym przyznał, iż działalność tę rozpoczął znacznie wcześniej niż 21 grudnia 2001 r., która to data została wskazana we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej jako data rozpoczęcia jej wykonywania. Okoliczności te przesądzają zatem o faktycznym prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie taxi osobowe przez ubezpieczonego przed datą widniejącą we wpisie (...). W związku z powyższym Sąd nie dał wiary zeznaniom A. D., jakoby nie wykonywał działalności gospodarczej od 1.01.2001 r. Zdaniem Sądu, działalność ta była prowadzona od 1.01.2001 r. i kontynuowana (poza okresem zgłoszonego zawieszenia jej wykonywania i okresami niezdolności do pracy) przez ubezpieczonego.

Prawidłowości stanowiska Sądu nie podważa okoliczność zgłaszania przez A. D. w trakcie procesu, że o zawieszeniu działalności gospodarczej zawiadamiał Urząd Skarbowy (zawiadomienia k. 206-208 a. s.). Po pierwsze, zgłoszenia te zawierają jedynie datę początkową zawieszenia bez wskazania terminu końcowego. Z faktu zaś składania kolejnych zgłoszeń o zawieszeniu działalności wynika, iż ubezpieczony powracał do jej kontynuowania, z tym, że nie udokumentował on dat, w których to następowało. Niezależnie od powyższego zwrócić należy uwagę na organ, do którego ubezpieczony kierował powyższe informacje. Był nim Naczelnik Urzędu Skarbowego, a nie właściwy w zakresie ewidencji działalności gospodarczej- Prezydent Miasta S. (art. 88b i 88d ustawy prawo działalności gospodarczej), o czym ubezpieczony powinien wiedzieć, gdyż w poprzednim czasie kierowane były do niego przez ten organ decyzje administracyjne w zakresie dotyczącym działalności gospodarczej (140-144 akt ZUS). Tym samym dokonywane przez ubezpieczonego zawiadomienia nie były skuteczne. Odnośnie zaś zawiadomienia z 25.11.2006 r. (k. 209 a. s.), stwierdzić należy, iż w piśmie tym ubezpieczony potwierdził wznowienie działalności gospodarczej od 12.12.2006 r., co świadczy o tym, że mimo negowania faktu prowadzenia działalności gospodarczej tą działalność faktycznie prowadził. Wskazać w tym miejscu należy, że z informacji Naczelnika Urzędu Skarbowego (k. 110 akt organu rentowego) wynika, że ubezpieczony zgłaszał tylko raz przerwę w jej prowadzeniu od 29.04.2006 r. do 30.11.2006 r.

Również z pliku dokumentów nadesłanych przez Urząd Miasta w S. (k. 97-113 a. s.) wynika, iż A. D. przechodził badania lekarskie w celu przedłużenia uprawnień do przewozu osób, a także zgłaszał pojazdy, z których trzeci był użyczony mu przez syna we wrześniu 2009 r. W tej sytuacji argumentacja ubezpieczonego, który twierdził, iż nie prowadził działalności w zakresie przewozu taksówką ponieważ od 2006 r. nie był właścicielem auta, nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż wykonywanie tej działalności było możliwe przy użyciu użyczonego mu samochodu przez syna, na co bezspornie wskazują dokumenty znajdujące się w aktach sprawy.

Zaznaczyć należy również, iż wynagrodzenie uzyskiwanie przez A. D. z tytułu zatrudnienia u E. P. było niewielkie (wykaz podstawy wymiaru składek k. 218 a. s.) i z całą pewnością ubezpieczony nie uzyskiwał wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę w wysokości minimalnego wynagrodzenia obowiązującego we wskazanych okresach.

Nie można pomijać okoliczności, iż w dniu 31.12.2014 r. ubezpieczony wystąpił do organu rentowego (k. 39-39v a. s.) o umorzenie należności z tytułu zaległych składek na ubezpieczenie społeczne na podstawie tzw. ustawy abolicyjnej za cały okres- objęty tą ustawą (art. 1 ust. 1 tego aktu prawnego wyznacza ramy czasowe od dnia 1.01.1999 r. do dnia 28.02.2009 r., zaś ubezpieczony przyznał, że aktualną działalność zarejestrował od 21.12.2001 r.). Tym samym A. D. był świadomy ciążącego na nim obowiązku uiszczania składek na ubezpieczenie społeczne.

W ocenie Sądu, nie jest przekonująca argumentacja ubezpieczonego o tym, iż nie prowadził działalności gospodarczej, gdyż musiał sprawować opiekę nad chorą matką. Nawet gdyby przyjąć, iż ubezpieczony faktycznie sprawował taką opiekę, to nie został udowodniony wymiar poświęcanego na nią czasu. Nie można zatem wykluczyć, iż opieka nad matką była sprawowana obok prowadzonej działalności gospodarczej. Nie zostało przy tym wykazane, by to jedynie na ubezpieczonym ciążył obowiązek sprawowania tej opieki. Tym samym nie można wykluczyć, iż opieka nad chorą matką była sprawowana również przez innych bliskie jej osoby. Ponadto, złożone wyniki badań matki ubezpieczonego, karta informacyjna z jej pobytu w szpitalu, zaświadczenie o stanie zdrowia pochodzą z okresu nieobjętego zaskarżoną decyzją (lata 2013-2015).

Zespół powyższych okoliczności uprawnia do twierdzenia, iż A. D. podejmował czynności, które umożliwiały mu wykonywanie w każdej chwili przewozu osób taksówką. Systematycznie odnawiał licencję, przechodził badania lekarskie i posiadał pojazdy do przewozu osób. Dlatego też z uwagi na poczynione wyżej ustalenia uprawnionym jest wnioskowanie, iż taka działalność była rzeczywiście prowadzona od 1.01.2001 r.

W związku z powyższym, A. D. w wyżej wymienionych okresach podlegał, na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 9 ust. 1, ust. 1a, i ust. 5, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Dlatego też, w omawianym zakresie, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, Sąd Okręgowy oddalił odwołanie ubezpieczonego.

Z uwagi na okoliczność, iż ubezpieczony korzystał z usług ustanowionego z urzędu profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, koniecznym było przyznanie temu pełnomocnikowi kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, o czym Sąd Okręgowy rozstrzygnął w pkt III wyroku. Stawka należna pełnomocnikowi wynika z § 15 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714) i została powiększona o należny podatek od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.