Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 kwietnia 2013 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Marek Żurawski

Protokolant Katarzyna Małolepsza

Asesor Prokuratury Rejonowej w Świdnicy M. W.

po rozpoznaniu dnia 20.02.2013r., 27.03.2013r. i 03.04.2013r. sprawy karnej

P. B. (1)

ur. (...) w Ś.

syna J. i K. z domu J.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 5 października 2009r., na drodze P.-P., woj. (...), naruszając umyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym poprzez kierowanie w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,93 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu motocyklem marki H. i nie dostosowanie prędkości kierowanego pojazdu do panujących warunków drogowych oraz ukształtowania jezdni, spowodował nieumyślnie wypadek drogowy, zjeżdżając na przeciwległy pas ruchu i uderzając w prawidłowo zaparkowany przy jezdni samochód osobowy marki M., wskutek czego doszło do upadku motocykla, a jego pasażer R. G. (1) doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy z powstaniem krwiaka podtwardówkowego, a następnie wgłobienia podnamiotowego powodującego niewydolność pnia mózgu, krwiaka śródmózgowego i krwotoku z przewodu pokarmowego, które to obrażenia skutkowały jego zgonem w dniu 24 października 2009r.,

tj. o czyn z art. 177 § 2 kk w zw. z art. 178 kk

2.  w czasie i miejscu opisanym w pkt I, znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,93 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował motocyklem marki H. w ruchu lądowym,

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

I.  oskarżonego P. B. (1) uznaje za winnego czynu opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 177 § 2 kk w zw. z art. 178 kk i za to na podstawie tych przepisów wymierza mu karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego P. B. (1) uznaje za winnego czynu opisanego w punkcie 2 części wstępnej wyroku, z tym że przyjmuje, iż oskarżony prowadził motocykl marki H. na trasie J.-P., tj. występku z art. 178a § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy wyżej wymierzone oskarżonemu P. B. (1) w punktach 1 i 2 kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego P. B. (1) odnośnie czynu opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 8 (ośmiu) lat;

V.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego P. B. (1) odnośnie czynu opisanego w punkcie 2 części wstępnej wyroku zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat;

VI.  na podstawie art. 42 § 2 kk w zw. z art. 90 § 2 kk łączy środki karne zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, orzeczone w punktach IV i V wyroku, i orzeka wobec oskarżonego P. B. (1) łączny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 8 (ośmiu) lat;

VII.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu P. B. (1) na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 27.04.2010r. do dnia 18.11.2010r. przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VIII.  na podstawie art. 626 § 1 kpk i w zw. z art. 627 kpk zasądza od oskarżonego P. B. (1) na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych i wymierza mu opłatę w kwocie 400 (czterystu) złotych; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. M. kwotę (...),12 (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt trzy złote dwanaście groszy) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony z urzędu.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Jesienią 2008r P. B. (1) zakupił motocykl H. (...) nr rej. (...), po czym dłuższy czas go remontował. P. B. (1) nie posiadał uprawnień do kierowania motocyklem, uczęszczał na stosowny kurs, lecz nigdy go nie ukończył. W dniu 05.10.2009r P. B. (1) około godziny 07:00 sam udał się motocyklem do pracy do J. gdzie pracował przy układaniu kostki brukowej. Ubrany był w czerwony kombinezon tj. spodnie i kurtkę w tym kolorze. W miejscu pracy spożył wraz z innymi osobami alkohol w ilości około ½ l wódki.

W dniu 05.10.2009r około godziny 13:00 P. R. (1) odbierał swojego syna z przedszkola. Gdy szli razem drogą w okolicy miejscowości P., i znajdowali się na moście, wyprzedził ich motocykl koloru czerwonego na którym jechały dwie osoby, motor jechał bardzo szybko, motocyklista „szarżował”, podnosił do góry przednie koło. P. R. (1) zauważył, iż pasażer motocykla jechał bez kasku, miał na sobie pomarańczowy ubiór „coś w rodzaju kombinezonu”

W tym samym dniu około godziny 12:45 P. S. (1) przyjechał do miejscowości P. nr 20 samochodem m-ki (...) nr (...) (...) Samochód ten zaparkował dwoma kołami na chodniku przy posesji nr (...). Następnie P. S. (1) wszedł na podwórko posesji i udał się do stodoły. Będąc w stodole usłyszał huk i zobaczył, że jego samochód został uszkodzony od tylnej prawej strony, oraz przesunięty o 3 do 3,5 m do przodu. W rejonie samochodu około 2 metrów za nim leżał motocykl koloru czerwonego oraz mężczyzna ubrany na czerwono - w wieku około 27 lat. Gdy P. S. (1) wyszedł przed swoją posesję zauważył, że w kierunku skrzyżowania P. – M., około 10 metrów od samochodu (...) nr (...) 59SL leży drugi mężczyzna ubrany w pomarańczowe spodnie i bluzę. P. S. (1) podszedł do mężczyzny ubranego na czerwono, który wstał o własnych siłach. P. S. (1) podał mężczyźnie krzesło a sam udał się do drugiego leżącego mężczyzny. Wtedy także nadjechał swoim prywatnym samochodem M. C. (1), zastawił swoim pojazdem jezdnię i udzielał pomocy poszkodowanym. Na przeciwległym poboczu jezdni na wysokości leżących mężczyzn leżały dwa kaski motocyklowe. Po chwili przyjechało pogotowie ratunkowe i nadszedł od strony mostu P. R. (1) wraz z synem.

Przybyli na miejsce zdarzenia funkcjonariusze Policji w osobach: W. K., J. D. i W. S. ustalili, że kierujący motocyklem H. (...) nr rej. (...) jadący z kierunku P., uderzył w tył zaparkowanego prawidłowo przy posesji (...), samochodu M. (...) nr rej. (...). Kierującym motocyklem okazał się P. B. (1) a pasażerem R. G. (1). R. G. (1) został zabrany do szpitala. Pismem z dnia 06.10.2009r Ordynator Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii (...) Szpitala im A. (...) w W. stwierdził, że „R. G. (1) … , w następstwie wypadku drogowego w dniu 05.10.2009r doznał następujących obrażeń: uraz czaszkowo-mózgowy ze złamaniem kości czaszki. Ostry krwiak podtwardówkowy nad prawą półkulą mózgu. Stłuczenie mózgu i pnia mózgu. Rany powierzchowne obu rąk oraz kolana lewego. Stan bardzo ciężki” . Pomimo podjętego leczenia R. G. (2) zmarł w dniu 24.10.2009r.

W sprawie podjęto niezbędne czynności procesowe. Po przebadaniu P. B. (1) na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu stwierdzono u niego: 0, 93 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu o godzinie 15:10 i 0, 92 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu o godzinie 15:23. We krwi R. G. (3) stwierdzono 0,4 promila alkoholu we krwi.

W toku postępowania przygotowawczego dopuszczono dowód z opinii biegłego z zakresu medycyny sadowej, który w opinii z dnia 04.12.2009r stwierdził, iż w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 05.10.2009r stwierdzono u R. G. (2): „uraz głowy w wyniku wypadku komunikacyjnego z powstaniem ostrego krwiaka podtwardówkowego a następnie wgłobienia podnamiotowego powodującego niewydolność pnia mózgu, leczony operacyjnie usunięciem krwiak śródmózgowego, krwotok z przewodu pokarmowego”. Zdaniem biegłego „obrażenia te powstały od działania narzędzi tępych, tępokrawędzistych lub od uderzenia się o takie narzędzia i mogły one powstać w wyniku opisywanego wydarzenia drogowego. Zgon R. G. (1) spowodowany był zmianami urazowymi, które powstały w wyniku wydarzenia drogowego z dnia 05.10.2009 roku.

Biegły z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych w opinii z dnia 01.12.2009r, uzyskanej na potrzeby postępowania, stwierdził m.in., że „sytuację wypadkową wytworzył kierujący motocyklem H. – P. B. (1), który będąc po spożyciu alkoholu, utracił kontrolę nad pojazdem, zjechał na przeciwny pas ruchu i zderzył się z zaparkowanym pojazdem M.. Motocykl m-ki H. w chwili zdarzenia był sprawny - pojazd spełniał wymagania techniczne ujęte w art. 66 Prawa o ruchu drogowym”.

Dowody:

Protokół oględzin miejsca wypadku k; 2-10,

Informacja nt. stanu zdrowia pokrzywdzonego k; 33,

Protokół oględzin kasków k; 43-45,

Protokół oględzin motocykla k; 46-58,

Zeznania P. S. k; 11-12,19-20,564-565,684,

Protokół badania trzeźwości P. B. k; 17,

Zeznania M. C. k; 21-22,565,678,

Zeznania P. R. k; 34-35,565,684,

Zeznania B. M. k; 67-68,

Zeznania A. S. k; 69-70,564,769,

Sprawozdanie z badań krwi k; 129,

Dokumentacja medyczna dot.R. G. k; 131-110,152-253,289-432,

Opinia sądowo lekarska k; 263,

Opinia biegłego ds. wypadków drogowych k; 265-283,

Oskarżony P. B. (1) w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu zdarzenia kierował motocyklem H. (...) nr rej. (...) na drodze P. - P.. Jechał z nim jako pasażer R. G. (1). Oskarżony jechał w kasku a R. G. (1) bez kasku. Zdaniem oskarżonego jechał on z prędkością 70-80 km/h, następnie z nieznanych przyczyn zjechał na przeciwległy pas ruchu i uderzył w zaparkowany samochód. Przed jazdą P. B. (1) wraz z R. G. (1) spożywał alkohol w postaci ½ litra wódki – czuł się pijany. W trakcie składanie wyjaśnień przed sądem w trakcie posiedzenia w kwestii środka zapobiegawczego, P. B. (1) wyjaśnił, że R. G. (1) miał jednak założony kask.

Wyjaśniając przed sądem w postępowaniu sądowym oskarżony P. B. (1) zmienił swoje wyjaśnienia i nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że nie pamięta wypadku. Pamięta kiedy zaczęli pić alkohol, lecz nie pamięta jazdy motocyklem i samego wypadku. P. B. (1) nie podtrzymał wcześniej składanych wyjaśnień i nie potrafił powiedzieć dlaczego wcześniej wyjaśniał odmiennie. Wyjaśniał jedynie, że w trakcie pierwszego przesłuchania źle się czuł i wyjaśniał bez obecności obrońcy. Gdy się ocknął był już w szpitalu

P. B. (1) był już uprzednio karany.

Dowody:

Wyjaśnienia P. B. k; 81-82, (...)-,444,563-564,876,

Informacja z K. k; 857,

Odpis wyroku VI K 1306/06 k; 93

Sąd zważył, co następuje:

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie pozwolił w ocenie sądu na bezsporne ustalenie co do sprawstwa i winy oskarżonego P. B. (1).

Ustalając stan faktyczny sprawy sąd miał na względzie fakt, iż nie było bezpośrednich świadków przedmiotowego zdarzenia. Rekonstruując stan faktyczny sprawy sąd oparł się na zeznaniach świadków P. R. (1), P. S. (1), M. C. (3), a także składanych w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnieniach P. B. (1). Zeznania świadków, pomimo tego, że nie są one nadzwyczaj obszerne, dostarczają informacji pozwalających na ustalenie przebiegu zdarzenia. Zeznania te są logiczne, wzajemnie się uzupełniają a ustalony w ich oparciu przebieg zdarzenia znajduje pełne potwierdzenie w wykonanych na potrzeby postępowania ekspertyzach biegłych. Ustalenia dokonane w oparciu o te dowody współgrają z opisem przebiegu zdarzenia relacjonowanego w postępowaniu przygotowawczym przez P. B. (1).

Niezmiernie przydatnymi dowodami w sprawie okazały się opinie biegłych sporządzone na potrzeby bezspornego ustalenia m.in. tego kto kierował motocyklem w chwili wypadku ?, jakie były jego przyczyny ? oraz jakich obrażeń ciała doznali uczestnicy zdarzenia i co było przyczyną śmierci R. G. (2) ?

Świadek P. S. (1) zeznawał, że mężczyzna ubrany na czerwono, a więc oskarżony P. B. (1) miał mu mówić, że kierującym motocyklem był jego kolega, który leżał nieprzytomny / k -11-12,19-20 /. W tym stanie rzeczy kwestię ta poddano opiniowaniu przez stosownych biegłych.

W toku postępowania sądowego dopuszczono dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych i mechanoskopii w celu ustalenia przebiegu zdarzenia przy uwzględnieniu całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Biegły w opinii z dnia 07.06.2011r., / k – 698 – 711 /

stwierdził m.in., że:

⚫

Kierującym motocyklem w chwili zderzenia był oskarżony P. B. (1), a pasażerem R. G. (1);

⚫

W chwili uderzenia w tył samochodu M., kierujący motocyklem jechał z prędkością rzędu 45 km/h;

⚫

Stan zagrożenia i sytuację wypadkową wytworzył kierująca motocyklem, nie panując nad pojazdem i nie utrzymując właściwego toru jazdy oraz zjeżdżając w końcowej części łuku drogi w prawo na lewy pas ruchu i uderzając w stojący samochód osobowy M.;

⚫

Przyczyna wypadku była związana z stanem psychofizycznym kierującego motocyklem , możliwym brakiem umiejętności prowadzenia takiej kategorii motocykli poruszaniem się w stanie nietrzeźwym co utrafiało utrzymywanie stanu równowagi. Nie można również wykluczyć niewłaściwej techniki jazdy np. z podniesionym kołem tuż przed zderzeniem , co mogło również doprowadzić również do utraty panowania nad motocyklem.

W opinii uzupełniającej z dnia 21.07.2011r., biegły z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych i mechanoskopii podtrzymał swoje uprzednie stanowisko wyrażone w sprawie / k – 729 -733 /.

Sąd dopuścił także dowód z opinii biegłych z zakresu medycyny sądowej i mechanoskopii na okoliczność ustalenia w oparciu o cały materiał dowodowy: : czy oskarżony P. B. (1) w wyniku zdarzenia drogowego doznał wstrząsu mózgu oraz czy opisywane przez niego objawy chorobowe odpowiadają objawom właściwym dla wstrząśnienia mózgu ?, oraz czy na podstawie rodzaju obrażeń odniesionych przez pokrzywdzonego R. G. (1) oraz ewentualnych uszkodzeń kasku należącego do pokrzywdzonego można stwierdzić, czy w chwili zdarzenia pokrzywdzony miał włożony kask motocyklowy.

Biegły z zakresu medycyny sądowej w opinii z dnia 30.09.2011r / k – 734-738 / stwierdził: że z medycznego-sądowego punktu widzenia brak jest podstaw do przyjęcia aby P. B. (1) doznał w wyniku przedmiotowego zdarzenia wstrząśnienia mózgu.

W opinii zespołowej z dnia 30.09.2011r / k – 739 – 744 / biegli z zakresu medycyny sądowej oraz badań mechanoskopijnych stwierdzili, że brak widocznych uszkodzeń (zwłaszcza zewnętrznych) kasku w miejscu korespondującym z pęknięciami kości czaszki, zdiagnozowanymi u R. G. (2) w okolicy ciemieniowo-skroniowo-jarzmowej lewej oraz brak widocznych śladów krwi wewnątrz kasku oznacza, że w chwili powstania obrażenia głowa pokrzywdzonego nie była chroniona kaskiem.

O ile stwierdzony u pokrzywdzonego krwiak podtwardówkowy uznać należy z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością za obrażenie wtórne, powstałe kontrlateralnie, to złamania kości czaszki stanowią następstwa bezpośredniego uderzenia.

(...) sprawy nakazują zdaniem biegłych na przyjęcie, że uderzenie przez R. G. (1) „głową” o twarde, nierówne i prawie nieodkształcalne podłoże miało niewątpliwie miejsce, a głowa jego w chwili tegoż uderzenia chroniona kaskiem nie była. Należy zauważyć, że w przedmiotowym mechanizmie wypadku R. G. (1) przemieszczał się ku przodowi (także górze i następnie dołowi, a wiec nijako kask wyprzedzał cały czas głowę, ale nie mógłby spaść w wyniku przytrzymywania go przez pasek podbródkowy).

Tak więc gdyby jego głowa chroniona pozostawała w chwili zderzenia kaskiem (była w nim w sposób prawidłowy umieszczona), to niemożliwym praktycznie pozostawało, aby uderzył on pierwotnie o podłoże (przeszkodę) bezpośrednio głową, lecz uderzyłby kaskiem. Wobec rozległości i charakteru obrażeń głowy odniesionych przez R. G. (1) niewątpliwie doznał on w wyniku przedmiotowego zdarzenia m.in. wstrząśnienia mózgu. Zapięty bezpośrednio po wypadku pasek kasku wskazuje, że podczas wypadku kask był albo założony nieprawidłowo, co umożliwiło jego samoczynne zerwanie z głowy w chwili uderzenia, albo nie był w ogóle założony na głowę, a jedynie przewożony np. trzymany w rękach przez pasażera.

W kolejnej opinii zespołowej z zakresu medycyny sądowej oraz badań mechanoskopijnych z dnia 28.03.2012r / k – 786 – 788 / biegli stwierdzili, iż na podstawie udostępnionych materiałów należy przyjąć, że :

⚫

Prędkość kolizyjna pojazdów pozostawała rzędu około 45 km/h;

⚫

Motocykl marki H. uderzył swoim przodem w naroże tylne prawe samochodu marki M.;

⚫

Pasażerem motocykla marki H. pozostawał R. G. (1), który w następstwie zderzenia się pojazdów przemieścił się na odległość rzędu około 15 metrów;

⚫

R. G. (1) po zderzeniu przemieszczał się ku przodowi i ku górze, a następnie ku dołowi. Całość przemieszczenia nastąpiła na odległości (w linii prostej) rzędu około 15 metrów i najprawdopodobniej nieco po łuku skierowanym w prawo;

⚫

Bezpośrednio po uderzeniu R. G. (1) rozpoczął przemieszczanie się z prędkością kolizyjną, następnie wytracił ją w bardzo niewielkim (praktycznie nieistotnym orzeczniczo w przedmiotowym przypadku) zakresie w następstwie przesuwania się (tarcia) po tylnej powierzchni ciała kierującego. W przedmiotowym przypadku stwierdzić należy, że prędkość z jaką uderzył pokrzywdzony w podłoże pozostawała zbliżona do prędkości kolizyjnej;

⚫

R. G. (1) w trakcie kolizji albo kask posiadał założony na głowę nieprawidłowo, albo nie posiadał go na głowie w ogóle;

⚫

Nie sposób na podstawie zgromadzonych materiałów stwierdzić jak przemieszczał się podczas „lotu” po kolizji Rober G. względem np. swoich płaszczyzn ciała;

⚫

Nie można również stwierdzić jak przemieszczały się np. kończyny względem tułowia podczas „lotu” po kolizji R. G. (1);

⚫

W przedmiotowym typie zdarzenia „obrażenia zagrażające życiu pokrzywdzonego skoncentrować należy w zakresie trzech układów: a), układu oddechowego, b). układu krążenia, c ). ośrodkowego układu nerwowego;

⚫

Z medyczno-sądowego należy stwierdzić, że:

a) w kontekście do układu oddechowego – założony czy też nie założony kask przez R. G. (1) nie miał wpływu na możliwość doznania przez niego obrażeń zagrażających życiu np. w postaci: licznych złamań żeber z uszkodzeniem płuc czy rozerwania (urwania) oskrzela głównego;

b) w kontekście do układu krążenia – założony czy też nie założony kask przez R. G. (1) nie miał wpływu na możliwość doznania przez niego obrażeń zagrażających życiu np. w postaci: urwania aorty czy doznania złamania z przemieszczeniem np. kości udowej czy talerza (talerzy) biodrowych z uszkodzeniem dużych naczyń tętniczych;

c). W kontekście ośrodkowego układu nerwowego – założony czy też nie założony kask przez R. G. (1) nie miał wpływu na możliwość doznania przez niego obrażeń zagrażających życiu w postaci np. rozerwania pogranicza czaszkowo-kręgowego w przypadku upadku przez niego na twardą, nieodkształcalną powierzchnię i uderzenia o powierzchnię okolicą szczytową głowy (nawet chronionej kaskiem);

Reasumując, zdaniem biegłych stwierdzić należy, że nawet gdyby R. G. (1) posiadał prawidłowo założony na głowie kask (przy założeniu, że kask ten posiadał stosowne certyfikaty bezpieczeństwa) nie można wykluczyć sytuacji, że doznałby on w przedmiotowym zdarzeniu obrażeń ciała, w następstwie odniesienia których doszłoby do jego zgonu lub też zmian urazowych, które stanowiłyby realne zagrożenie dla jego życia.

W opinii zespołowej z zakresu medycyny sądowej oraz badań mechanoskopijnych z dnia 12.05.2012r / k – 794 -796, 891 / biegli stwierdzili także, iż pokrzywdzony R. G. (1) obrażeń u niego stwierdzonych mógł doznać zarówno gdyby miał prawidłowo założony na głowę kask, jak i wówczas gdy go nie miał. Brak kasku zwiększał jednak bardzo znacznie prawdopodobieństwo doznania tych obrażeń (głowy) Jak i skutkował zwiększeniem zakresu tych obrażeń (a tym samym i ich następstw).

Biegli zajmowali się także ustaleniem jaki wpływ na sposób prowadzenia motocykla przez P. B. (1) mógł mieć fakt, iż jego pasażer pozostawał pod wpływem alkoholu.

W opinii uzupełniającej biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych i mechanoskopii z dnia 29.09.2012r / k – 825 – 827 / biegły stwierdził m.in. że

1.  Żaden ślad wypadku nie daje możliwości ustalenia, czy zachowanie pasażera motocykla miało bezpośredni, ostateczny wpływ na utratę kierowalności motocyklem, czy też prowadzeniu motocykla niewłaściwym torem jazdy przez oskarżonego. Z punktu widzenia sił ciężkości, bezwładności i odśrodkowych działających na osoby jadące motocyklem nie można wykluczyć, że fizycznie nietrzeźwy pasażer motocykla mógł w sposób niestabilny, choćby chwilowo wpływać na kierowalność i tor ruchu motocykla prowadzonego przez oskarżonego. Możliwe jest również, że w chwili bezpośrednio poprzedzającej zderzenie pasażer nie wpływał na tor ruch motocykla;

2.  Fizykalna, alternatywna ocena możliwości wpływu nietrzeźwego pasażera na stabilność i kierowalność, a przede wszystkim wybór toru jazdy przez kierującego motocyklem nie jest równoznaczna z oceną wpływu zachowania pasażera na możliwość powstania sytuacji wypadkowej, czyli przyczynienia się tego pasażera do wytworzenia sytuacji wypadkowej, gdyż taka ocena jest analizą prawną, do której uprawniony jest tylko organ procesowy.

3.  W ocenie biegłego oskarżony miał możliwość przewidzenia, że nietrzeźwy pasażer może mu utrudnić lub uniemożliwić utrzymanie właściwego toru jazdy i ewentualne niewłaściwe zachowanie pasażera motocykla, nie może przesłanką do odstąpienia od negatywnej oceny zachowania oskarżonego.

4.  Stan nietrzeźwości pasażera motocykla nie zmienia oceny zachowania oskarżonego przedstawionego w poprzednich opiniach.

W tym stanie rzeczy sąd przypisał oskarżonemu P. B. (1) czyn w kształcie opisanym przez oskarżyciela publicznego w zarzucie aktu oskarżenia, uznając wyżej przytaczany materiał dowodowy za kompletny, spójny i całkowicie wiarygodny. W ocenie sądu zeznania pozostałych świadków przesłuchanych w sprawie P. i A. Z. oraz A. M. nie wniosły niczego istotnego do sprawy / k – 600, 684 /.

Sąd nie dał wiary tej części wyjaśnień oskarżonego P. B. (1) w, której przed sądem twierdzi on, iż nie pamięta przebiegu zdarzenia i nie wie dlaczego nie podtrzymuje treści wcześniej składanych wyjaśnień. Stanowisko oskarżonego w tym zakresie jest niezgodne z doświadczeniem życiowym oraz podstawowymi zasadami logiki. Nie sposób uznać za wiarygodne twierdzenie według, którego P. B. (1) najpierw przyznawał się w całości do zarzucanych mu czynów a następnie, będąc po kilku przesłuchaniach stwierdził, że samego zdarzenia nie pamięta i do popełnienia przestępstwa się nie przyznaje. Zważyć należy, iż P. B. (1) nie zdecydował się na poddanie się leczeniu szpitalnemu, w toku pierwszych przesłuchań nie skarżył się na stan zdrowia, a zatem trudno przyjąć, iż powodem zmiany jego stanowiska procesowego było to, że się „źle czuł” i „ nie miał obrońcy”. W ocenie sądu zmiana linii obrony oskarżonego wynikała z jego suwerennej decyzji i była wynikiem jego przemyśleń na temat zdarzenia. Ze względów opisanych wyżej sąd nie uznał jej za wiarygodną.

Co do kwalifikacji prawnej:

Zgodnie z treścią art. 177 § 2 kk odpowiedzialności karnej z tego przepisu podlega ten kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którego następstwem jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu.

Na podstawie zaś art. 178 kk sprawcę, który popełnił przestępstwo określone w art. 173, 174 lub 177 znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia, sąd skazuje na karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę do górnej granicy tego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Na podstawie art. 178a § 1 kk odpowiedzialności karnej podlega natomiast ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Bezspornym jest w ocenie sądu, zważywszy na okoliczności sprawy, że oskarżony P. B. (1) swoim zachowaniem wypełnił znamiona wyżej wskazanych typów przestępstw. Sąd rozważał prawidłowość kwalifikacji prawnej wskazanej przez oskarżyciela publicznego w akcie oskarżenia w aspekcie ewentualnego uznania zachowań oskarżonego za jeden czyn kwalifikowany kumulatywnie. Jednak kierując się ugruntowanym stanowiskiem doktryny w tym zakresie oraz obowiązującym orzecznictwem sądu uznał, iż oskarżony dopuścił się czynu z art.178a § 1 kk jako przestępstwa odrębnego, z uwagi na odległość czasową tego czynu od samego zdarzenia wypadku drogowego jak i fakt, iż P. B. (1) prowadził pojazd mechaniczny na drodze publicznej przez wiele kilometrów przed wypadkiem drogowym, który spowodował. Zachowanie bowiem sprawcy kierującego pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka odurzającego, który w następstwie naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu powoduje wypadek komunikacyjny, może „stanowić dwa odrębne czyny zabronione - jeden z art. 178a § 1 lub 2 k.k., drugi zaś z art. 177 § 1 lub 2 w zw. z art. 178 k.k. Można jednak wówczas, uznając zachowanie sprawcy za jeden czyn, zastosować kumulatywną kwalifikację (art. 11 § 2 k.k.) w sytuacji, gdy spowodowanie wypadku komunikacyjnego nie pozostaje w związku obiektywnego przypisania z uprzednim naruszeniem przez sprawcę nakazu trzeźwości w ruchu”.

Zatem z przyczyn wyżej wskazanych sąd uznał kwalifikację prawną czynów zawartych w akcie oskarżenia za prawidłową

Co do kary:

Wymierzając oskarżonemu karę sąd nie brał pod uwagę okoliczności łagodzących albowiem, takich w zasadzie nie stwierdził w sprawie. Nie można było uznać za takowe początkowego przyznania się oskarżonego do zarzucanych mu czynów i złożenia wyjaśnień oraz szczerej skruchy, ponieważ ostatecznie P. B. (1) do zarzutów się ostatecznie nie przyznał a jego linią obrony stała się niewiarygodna zdaniem sądu ucieczka w niepamięć. Sąd wziął jednak pod uwagę fakt, że oskarżony pracuje, utrzymuje rodzinę a jego dziecko ma kłopoty zdrowotne, oraz to, że ofiara wypadku R. G. (1), mógł zdawać sobie sprawę, iż kierowca P. B. (1) jest nietrzeźwy a pomimo tego zdecydował się zostać pasażerem jego pojazdu i być może samowolnie lub nawet wbrew woli kierującego nie założył kasku ochronnego. Zważyć jednak należy, iż zgodnie z wyżej prezentowana ocena biegłych, kwestia założenia lub nie, kasku przez pokrzywdzonego nie miała rozstrzygającego znaczenia w aspekcie możliwych skutków zdarzenia.

W sprawie istniała zdecydowana przewaga okoliczności obciążających. Oskarżony P. B. (1) był już osobą karaną, w dniu zdarzenia prowadził motocykl nie posiadając do tego jakichkolwiek uprawnień. Pomimo tego, że sam pozostawał w stanie nietrzeźwości, zabrał jako pasażera osobę, która również pozostawała pod wpływem alkoholu – co mogło mieć wpływ na przebieg zdarzenia. Oskarżony prowadził motocykl brawurowo, prezentował momentami jazdę „na jednym kole” co w ocenie sądu musiało – w połączeniu ze stanem nietrzeźwości kierującego powodować znaczne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, także dla osób postronnych – innych uczestników ruchu drogowego.

Sąd miał także na uwadze, plagę wypadków drogowych, także ze skutkiem śmiertelnym popełnianych na terenie całego kraju – w tym aspekcie niniejszy wyrok winien zdaniem sądu zawierać także funkcje odstraszające w zakresie prewencji ogólnej.

Powyższe okoliczności, w zasadzie jedynie obciążające, zdecydowały o tym, iż w ocenie sądu należało wymierzyć oskarżonemu P. B. (1) karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Swoim zachowaniem oskarżony dowiódł, iż wcześniej stosowane wobec niego oddziaływania o charakterze resocjalizacyjnym, polegające na stosowaniu środków wolnościowych okazały się całkowicie bezskuteczne, a oskarżony nie respektując podstawowych zasad ruchu drogowego swoim działaniem doprowadził do tragedii. Względy te legły również u podstaw orzekania o rozmiarze obligatoryjnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

W ocenie sądu tylko kara pozbawienia wolności w rozmiarze jak orzeczona za każdy z zarzucanych oskarżonemu czynów, a następnie kara łączna pięciu lat pozbawienia wolności i łączny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na osiem lat, będzie karą adekwatną do stopnia zawinienia oskarżonego, ilości złamanych przez niego przepisów i zasad ruchu drogowego a także do całokształtu okoliczności sprawy.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie przepisów wskazanych w wyroku, z uwzględnieniem sytuacji majątkowej i rodzinnej oskarżonego.