Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2017r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w I Wydziale Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Włodarek

Protokolant: sekr. sąd. Anna Dulas

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 maja 2017r.

sprawy

z powództwa syndyka masy upadłości A. J. (PESEL (...))

przeciwko pozwanemu M. N. (PESEL (...))

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego M. N. na rzecz syndyka masy upadłości A. J. kwotę 41.831,99zł (czterdzieści jeden tysięcy osiemset trzydzieści jeden złotych 99/100) wraz z ustawowymi odsetkami, z tym że od dnia 1 stycznia 2016r. odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości nie przekraczającej w stosunku rocznym odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 30.619,99zł (trzydzieści tysięcy sześćset dziewiętnaście złotych 99/100) od dnia 16 września 2014r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 599,96zł (pięćset dziewięćdziesiąt dziewięć 96/100) od dnia 23 września 2014r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 0,04zł (cztery grosze) od dnia 15 października 2014r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 598,69zł (pięćset dziewięćdziesiąt osiem złotych 69/100) od dnia 22 października 2014r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1,31zł (jeden złoty 31/100) od dnia 17 listopada 2014r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 593,24zł (pięćset dziewięćdziesiąt trzy złote 24/100) od dnia 21 listopada 2014r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 6,76zł (sześć złotych 76/100) od dnia 15 grudnia 2014r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 584,56zł (pięćset osiemdziesiąt cztery złote 56/100) od dnia 30 grudnia 2014r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 15,44zł (piętnaście złotych 44/100) od dnia 15 stycznia 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 575,25zł (pięćset siedemdziesiąt pięć złotych 25/100) od dnia 20 stycznia 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 24,75zł (dwadzieścia cztery złote 75/100) od dnia 16 lutego 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 565,63zł (pięćset sześćdziesiąt pięć złotych 63/100) od dnia 18 lutego 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 4,37zł (cztery złote 37/100) od dnia 16 marca 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 586,91zł (pięćset osiemdziesiąt sześć złotych 91/100) od dnia 30 marca 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 13,09zł (trzynaście złotych 09/100) od dnia 15 kwietnia 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 576,62zł (pięćset siedemdziesiąt sześć złotych 62/100) od dnia 4 maja 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 586,70zł (pięćset osiemdziesiąt sześć złotych 70/100) od dnia 15 maja 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 36,68zł (trzydzieści sześć złotych 68/100) od dnia 15 czerwca 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 550,68zł (pięćset pięćdziesiąt złotych 68/100) od dnia 26 czerwca 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 49,32zł (czterdzieści dziewięć złotych 32/100) od dnia 15 lipca 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 538,22zł (pięćset trzydzieści osiem złotych 22/100) od dnia 29 lipca 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 61,78zł (sześćdziesiąt jeden złotych 78/100) od dnia 17 sierpnia 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 526,30zł (pięćset dwadzieścia sześć złotych 30/100) od dnia 9 września 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 73,70zł (siedemdziesiąt trzy złote 70/100) od dnia 15 września 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 513,48zł (pięćset trzynaście złotych 48/100) od dnia 23 września 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 6,52zł (sześć złotych 52/100) od dnia 15 października 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 580,91zł (pięćset osiemdziesiąt złotych 91/100) od dnia 27 października 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 19,09zł (dziewiętnaście złotych 09/100) od dnia 16 listopada 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 568,46zł (pięćset sześćdziesiąt osiem złotych 46/100) od dnia 30 listopada 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 31,54zł (trzydzieści jeden złotych 54/100) od dnia 15 grudnia 2015r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 556,82zł (pięćset pięćdziesiąt sześć złotych 82/100) od dnia 11 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 43,18zł (czterdzieści trzy złote 18/100) od dnia 15 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 544,81zł (pięćset czterdzieści cztery złote 81/100) od dnia 5 lutego 2016r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 55,19zł (pięćdziesiąt pięć złotych 19/100) od dnia 15 lutego 2016r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 533,05zł (pięćset trzydzieści trzy złote 05/100) od dnia 11 marca 2016r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 66,95zł (sześćdziesiąt sześć złotych 95/100) od dnia 15 marca 2016r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 521,62zł (pięćset dwadzieścia jeden złotych 62/100) od dnia 14 kwietnia 2016r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 0,38zł (trzydzieści osiem groszy) od dnia 15 kwietnia 2016r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  nakazuje pobrać od pozwanego M. N. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 2.093,00zł (dwa tysiące dziewięćdziesiąt trzy złote 00/100) tytułem części nieuiszczonej opłaty sądowej,

4.  zasądza od pozwanego M. N. na rzecz syndyka masy upadłości A. J. kwotę 2.735,17zł (dwa tysiące siedemset trzydzieści pięć złotych 17 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 2319/15

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2015r. powódka A. J. skierowała do tut. Sądu żądanie zasądzenia od pozwanego M. N. kwoty 55.320,72zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 16 września 2014r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, iż w dniu 19 stycznia 2012r. zawarła umowę kredytu bankowego w wysokości 53.193,00zł z przeznaczeniem na zakup pojazdu m-ki M. (...). Cena pojazdu wynosiła 76.000,00zł. pozwany sfinansował część kosztów nabycia samochodu poprzez zapłatę kwoty 27.228,75zł. Powódka nabyła ten pojazd w celu jego odsprzedaży pozwanemu. W dniu 23 maja 2012r. strony zawarły umowę przyrzeczenia przedwstępnej sprzedaży samochodu. W ramach tego kontraktu pozwany zobowiązał się do uiszczania rat opisanego kredytu oraz wykonania innych obowiązków wynikających z zakupu tego pojazdu, w tym pokrywania kosztów jego ubezpieczenia. Powódka użyczyła pozwanemu przedmiotowy pojazd zobowiązując się po spłacie kredytu do przeniesienia jego własności na rzecz pozwanego. Pozwany po przekazaniu kwot pieniężnych na zapłatę pierwszych rat kredytu zaniechał jego dalszego regulowania. Ponadto doprowadził do utraty pojazdu w czasie pobytu zagranicą. Zanim do tego doszło pozwany uczestniczył tym samochodem w zdarzeniu drogowym, w którym został on uszkodzony. W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego powódka otrzymała kwotę pieniężną 19.000,00zł, którą przeznaczyła na spłatę kredytu. Powódka wzywała pozwanego do kontynuowania spłat. Powódka zażądała od pozwanego wydania pojazdu, a w dniu 27 sierpnia 2014r. odstąpiła od przedmiotowej umowy. Pozwany nie podjął się dalszej spłaty, nie dokonał również zwrotu pojazdu.

Powódka zawarła również wniosek o zwolnienie jej w całości od kosztów sądowych.

Postanowieniem z dnia 12 stycznia 2016r. w sprawie o sygn. akt II Cz 788/15 Sąd Okręgowy w Kaliszu zmienił postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 10 listopada 2015r. w sprawie o sygn. akt I C 2319/15 i zwolnił powódkę w całości od kosztów sądowych.

Pozwany sprzeciwił się powództwu wniósł o jego oddalenie w całości.

Pozwany zakwestionował uprawnienie powódki do dochodzenia roszczenia z uwagi na to, że powódka rozporządziła autem bez zgody banku, a ponadto, że dochodzona kwota jest zawyżona ponieważ powódka otrzymała kwotę pieniężną pochodzącą z ubezpieczenia, a pozwany poniósł wydatki ze swojego majątku na naprawę pojazdu. Pozwany podniósł także, że pozwana nie zapoznała go z warunkami ubezpieczenia i nie poinformowała o ograniczeniach w wyjazdach zagranicę.

Postanowieniem z dnia 18 listopada 2016r. Sąd Rejonowy w Kaliszu w sprawie o sygn. akt I C 2319/15 wezwał do udziału w sprawie syndyka masy upadłości powódki A. J., który w dniu 7 lutego 2017r. złożył oświadczenie o wstąpieniu do postępowania w charakterze powoda.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 19 stycznia 2012r. powódka A. J. zawarła z (...) Bankiem S.A. z/s w W. umowę kredytu na zakup środków transportu nr (...).

Bank udzielił powódce kredytu w łącznej wysokości55.320,72zł, w tym kwotę 53.193,00zł na zapłatę części ceny za pojazd m-ki M. (...) rok prod. 2011. Kwota 22.797,00zł stanowiła wkład własny kupującego w sfinansowanie transakcji.

W dniu 19 stycznia 2012r. powódka zawarła również umowę sprzedaży opisanego wyżej samochodu za cenę 72.990,00zł.

Udział we współwłasności tego pojazdu jako forma zabezpieczenia spłaty kredytu należał do banku finansującego.

Pojazd został ubezpieczony od zdarzeń losowych i od odpowiedzialności cywilnej. Koszty składek ubezpieczeniowych poniosła powódka.

( umowa kredytu k. 6-10, faktura k. 11, oświadczenie k. 36-37, przesłuchanie powódki A. J. k. 127-127v, 164-164v 00:06:46-00:18:44, przesłuchanie pozwanego M. N. k. 127v-128, 164v-165 00:19:38-00:34:23, z akt PR w (...) Ds. 1145/14: umowa przewłaszczenia pojazdu k. 11-14, umowa cesji k. 20-22)

W dniu 23 maja 2012r. powódka A. J. zawarła z pozwanym M. N. umowę przyrzeczenia przedwstępnej umowy sprzedaży samochodu M. (...).

W ramach tego kontraktu pozwany zobowiązał się do przejęcia praw i obowiązków wynikających z umowy kredytu nr (...), w tym zobowiązał się do spłaty wszystkich rat zgodnie z harmonogramem spłat dostarczonym przez (...) Bank S.A. z/s w W. w łącznej kwocie 55.320,72zł oraz do pokrywania kosztów wynikających z ewentualnych zmian wysokości rat spowodowanych zmianą oprocentowania.

Wartość przedmiotu umowy strony ustaliły na kwotę 76.000,00zł i wskazały, że pozwany wpłacił już kwotę 27.228,75zł, która została zaliczona na zapłatę części ceny.

Powódka zobowiązała się do przeniesienia na rzecz pozwanego własności pojazdu w dniu spełniania i rozwiązania umowy kredytowej z bankiem.

Powódka użyczyła bezpłatnie pozwanemu przedmiotowy samochód do czasu zakończenia kontraktu.

( umowa k. 12, załącznik do umowy kredytowej – harmonogram spłat kredytu k. 104-104v, przesłuchanie powódki A. J. k. 127-127v, 164-164v 00:06:46-00:18:44, przesłuchanie pozwanego M. N. k. 127v-128, 164v-165 00:19:38-00:34:23)

Pozwany przekazał na rzecz powódki z przeznaczeniem na spłatę rat kredytu w dniu 14 marca 2012r. kwotę 1.095,52zł, w dniu 6 kwietnia 2012r. kwotę 852,35zł, w dniu 15 maja 2012r. kwotę 852,35zł i w dniu 11 czerwca 2012r. kwotę 852,35zł. Ostatnia wpłata pozwanego nastąpiła w dniu 11 czerwca 2012r. Po tej dacie pozwany zaniechał kontynowania finansowania. Powódka wzywała pozwanego do wykonania postanowień łączącej ich umowy i realizacji obowiązków kredytowych.

W dniu 3 sierpnia 2012r. powódka zobowiązała pozwanego do zwrotu samochodu w terminie 3 dni.

Pozwany nie zastosował się do wezwania.

Powódka kontynuowała spłatę rat kredytu i innych należności z niego wynikających i z tego tytułu dokonała na rzecz banku wpłat w łącznej wysokości 41.83199zł, i tak do dnia 16 września 2014r. kwoty 30.619,99zł i po tej dacie kwoty 599,96zł w dniu 23 września 2014r., kwoty 0,04zł w dniu 15 października 2014r., kwoty 598,69zł w dniu 22 października 2014r., kwoty 1,31zł w dniu 17 listopada 2014r., kwoty 593,24zł w dniu 21 listopada 2014r., kwoty 6,76zł w dniu 15 grudnia 2014r., kwoty 584,56zł w dniu 30 grudnia 2014r., kwoty 15,44zł w dniu 15 stycznia 2015r., kwoty 575,25zł w dniu 20 stycznia 2015r., kwoty 24,75zł w dniu 16 lutego 2015r., kwoty 565,63zł w dniu 18 lutego 2015r., kwoty 4,37zł w dniu 16 marca 2015r., kwoty 586,91zł w dniu 30 marca 2015r., kwoty 13,09zł w dniu 15 kwietnia 2015r., kwoty 576,62zł w dniu 4 maja 2015r., kwoty 586,70zł w dniu 15 maja 2015r., kwoty 36,68zł w dniu 15 czerwca 2015r., kwoty 550,68zł w dniu 26 czerwca 2015r., kwoty 49,32zł w dniu 15 lipca 2015r., kwoty 538,22zł w dniu 29 lipca 2015r., kwoty 61,78zł w dniu 17 sierpnia 2015r., kwoty 526,30zł w dniu 9 września 2015r., kwoty 73,70zł w dniu 15 września 2015r., kwoty 513,48zł w dniu 23 września 2015r., kwoty 6,52zł w dniu 15 października 2015r., kwoty 580,91zł w dniu 27 października 2015r., kwoty 19,09zł w dniu 16 listopada 2015r., kwoty 568,46zł w dniu 30 listopada 2015r., kwoty 31,54zł w dniu 15 grudnia 2015r., kwoty 556,82zł w dniu 11 stycznia 2016r., kwoty 43,18zł w dniu 15 stycznia 2016r., kwoty 544,81zł w dniu 5 lutego 2016r., kwoty 55,19zł w dniu 15 lutego 2016r., kwoty 533,05zł w dniu 11 marca 2016r., kwoty 66,95zł w dniu 15 marca 2016r., kwoty 521,62zł w dniu 14 kwietnia 2016r. i kwoty 0,38zł w dniu 15 kwietnia 2016r.

( wezwanie k. 13, 14, 17, upomnienie k. 15, 16, historia operacji na rachunku k. 98-102, potwierdzenie stanu zadłużenia k. 103, z akt PR w (...) Ds. 1145/14: potwierdzenie wykonania operacji k. 24-26, historia operacji k. 27-29, oświadczenia k. 30, 31, 32, korespondencja e-mail k. 35-44, dokumenty z postępowania przed zagranicznym organem ubezpieczeniowym i ścigania k. 45-71, przesłuchanie powódki A. J. k. 127-127v, 164-164v 00:06:46-00:18:44)

Pozwany wyjechał przedmiotowym pojazdem na Ukrainę. Pozwany, dlatego, że umowa ubezpieczenia dotycząca pojazdu nie uwzględniała ochrony na terytorium Ukrainy zawarł w dniu 6 sierpnia 2012r. umowę ubezpieczenia tzw. „zieloną kartę”. Powódka nie została poinformowana przez pozwanego o woli korzystania z samochodu poza granicami kraju.

Pozwany będąc na terytorium Ukrainy uczestniczył przedmiotowym pojazdem w kolizji drogowej, w którym doszło do jego uszkodzenia. Pozwany dokonał zgłoszenia szkody w zagranicznym przedsiębiorstwie ubezpieczeniowym. Zostało przeprowadzone postępowania likwidacyjne w ramach, którego powódka otrzymała kwotę ok. 19.000zł. Pozwany używając tego pojazdu zagranicą w sposób nienależyty wykonywał nad nim nadzór i nie zabezpieczył przed utratą doprowadzając do jego zagubienia.

Pozwany zgłosił tą okoliczność zagranicznym organom ścigania. Postępowanie w sprawie zostało umorzone.

Powódka złożyła w stosunku do pozwanego zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez pozwanego przestępstw stypizowanych w art. 270 § 1 kk, art. 284 § 2 kk i art. 286 § 1 kk. Powódka zgłosiła również okoliczność utraty przez pozwanego pojazdu ubezpieczycielowi, który negatywnie rozpatrzył jej wniosek podnosząc okoliczności zwalniające go od odpowiedzialności.

Postanowieniem z dnia 18 grudnia 2013r. Prokuratura Rejonowa w Kaliszu w sprawie o sygn. akt 1 Ds. 1270/13 umorzyła dochodzenie o czyn z art. 270 § 1 kk, natomiast postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2014r. w sprawie o sygn. akt 1 Ds. 1145/14 odmówiła wszczęcia dochodzenia o czyn z art. 286 § 1 kk.

( odpisy dokumentów postępowania likwidacyjnego i karnego prowadzonego przez zagraniczne organy k. 18-20, 23-24, 25, 26, 27, 28-29, 30, kopia maila k. 21-22, zawiadomienie k. 31-33, 106-108, pismo ubezpieczyciela k. 105, postanowienie k. 111, inf. PR w K. k. 113, z akt PR w (...) Ds. 1145/14: zawiadomienie k. 1-2, faktura VAT k. 10, umowa k. 15-19, 23, polisy k. 60, 61, postanowienie k. 76, przesłuchanie powódki A. J. k. 127-127v, 164-164v 00:06:46-00:18:44, przesłuchanie pozwanego M. N. k. 127v-128, 164v-165 00:19:38-00:34:23)

W dniu 27 sierpnia 2014r. powódka złożyła pozwanemu oświadczenie o odstąpieniu od umowy z dnia 23 maja 2012r. i wezwała pozwanego do wydania wszelkich rzeczy uzyskanych przez pozwanego w wykonaniu tej umowy i zapłaty kwoty 55.320,72zł w terminie 3 dni.

( oświadczenie k. 34)

Postanowieniem z dnia 5 października 2016r. Sąd Rejonowy w Kaliszu w sprawie o sygn. akt V GU 115/16 „of” ogłosił upadłość powódki jako osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Do listy wierzytelności zgłoszono tytułem wierzytelności niespłacony kapitał i odsetki z tytułu umowy kredytu na zakup środków transportu z dnia 19 stycznia 2012r. w łącznej wysokości 19.104,74zł.

Suma wierzytelności w tym postępowaniu wynosi 19.794,06zł.

( postanowienie k. 135-139, zgłoszenie wierzytelności k. 161-163, lista wierzytelności k. 169-174, z akt postępowania V GU 11516 „of”: wniosek z załącznikami k. 2-24, postanowienie k. 34-39)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Na wstępie należy wskazać, iż wobec wszczętego przez powódkę i prowadzonego w stosunku do niej postępowania o ogłoszenie upadłości, po ogłoszeniu upadłości postępowanie sądowe dotyczące masy upadłości może być prowadzone wyłącznie przez syndyka (por. art. 144 i n. ustawy z dnia 28 lutego 2003r. prawo upadłościowe (Dz. U. 2016.2171 – j.t. ze zm.).

Z chwilą ogłoszenia upadłości upadły traci prawo zarządu swoim majątkiem, syndyk przejmuje zarząd. Konsekwentnie uprawnienie do występowania w charakterze strony traci upadły (strona w znaczeniu materialnym), a zyskuje syndyk (strona w znaczeniu formalnym).

Pozwany nieskutecznie podniósł zarzut braku legitymacji czynnej po stronie powódki.

Pozew jest pismem procesowym, które zawiera powództwo, tj. skierowany do sądu wniosek o udzielenie sądowej ochrony prawnej dokładnie określonemu żądaniu, uzasadnionemu i skonkretyzowanemu przytoczonymi okolicznościami faktycznymi. Żądanie pozwu jest tzw. roszczeniem formalnym (procesowym), którego treścią jest twierdzenie powoda o przysługującym mu i podlegającym ochronie prawnomaterialnym interesie.

Legitymacja procesowa wskazuje kwalifikację materialną podmiotów prowadzących spór, w tym znaczeniu, że powód jest uprawniony do występowania z żądaniem udzielenia mu ochrony prawnej w stosunku do pozwanego, a ten zobowiązany do określonego zachowania się.

W niniejszym postępowaniu powódka wykazała, że spełnia materialnoprawną przesłankę procesu, która decyduje o dopuszczalności badania i ustalania prawdziwości jej twierdzeń, że wymieniony w powództwie stosunek prawny istnieje i co jest jego przedmiotem.

W przedmiotowym postępowaniu istnieje możliwości określenia, że w procesie występują w charakterze stron te podmioty, które są jednocześnie podmiotami stosunku prawnego będącego przedmiotem procesu.

Kolejnym elementem wpływającym na treść rozstrzygnięcia Sądu była jego kognicja oceniana przez pryzmat zgłoszonych i ostatecznie ukształtowanych przez powódkę żądań.

Sądy cywilne orzekają w granicach określonego przez stronę powodową żądania (art. 187 § 1 pkt 1 kpc). Elementem uzupełniającym owo żądanie są okoliczności faktyczne je uzasadniające (art. 187 § 1 pkt 2 kpc).

Zakaz orzekania ponad żądanie, będący przejawem zasad dyspozycyjności i kontradyktoryjności, oznacza, że o treści wyroku zarówno w sensie pozytywnym, jak i negatywnym decyduje żądanie strony. Sąd nie może zasądzać czego innego od tego, czego żądał powód ( aliud), więcej niż żądał powód ( super), ani na innej podstawie faktycznej niż wskazana przez powoda. Zakaz orzekania ponad żądanie odnosi się zatem, bądź do samego żądania ( petitum), bądź do jego podstawy faktycznej ( causa petendi) – por. wyrok s.apel. w Warszawie z dnia 12 marca 2015r. w sprawie o sygn. akt I ACa 1365/14, opubl. LEX nr 1755242, wyrok SN z dnia 25 czerwca 2015r. w sprawie o sygn. akt V CSK 612/14, opubl. LEX nr 1771393.

Stosownie do treści art. 353 § 1 kc, podstawowym obowiązkiem dłużnika jest spełnienie świadczenia. Prowadzi ono do zaspokojenia interesu wierzyciela, wskutek czego zobowiązanie wygasa.

Artykuł 354 kc określa obowiązki dłużnika w ten sposób, że oprócz treści zobowiązania rozumianej jako nakazy wyrażone w czynności prawnej stanowiącej źródło zobowiązania oraz odnoszących się do tego zobowiązania normach prawnych jego zachowanie powinno odpowiadać trzem dalszym wzorcom postępowania - celowi społeczno-gospodarczemu, zasadom współżycia społecznego, a także ewentualnie ustalonym zwyczajom, natomiast art. 355 kc określa sposób, w jaki dłużnik powinien wykonywać zobowiązanie i w tym znaczeniu stanowi swoistą kontynuację uregulowań zawartych w art. 354 kc i jednocześnie przepis ten definiuje pojęcie należytej staranności oraz ustanawia obowiązek dokładania owej staranności.

Niedostosowanie się przez dłużnika do opisanych wyżej wymagań sprawia, że dojdzie do nienależytego wykonania zobowiązania lub niewykonania całkowitego (art. 471 kc). Każda bowiem rozbieżność pomiędzy prawidłowym spełnieniem świadczenia a rzeczywistym zachowaniem się dłużnika rodzi odpowiedzialność kontraktową. Nienależyte wykonanie zobowiązania ma bowiem miejsce wtedy, gdy zachowanie dłużnika zmierzało do spełnienia świadczenia, jednak osiągnięty przez niego wynik nie spełnia wymogów świadczenia, do którego dłużnik był zobowiązany. Wskazać jednak należy, że dłużnik zawsze, bez względu na rodzaj winy, odpowiada wobec wierzyciela za uchybienia obowiązkowi dołożenia należytej staranności (art. 355 kc).

Strony wiązała ważna i skuteczna umowa w rozumieniu art. 353 ¹ kc, art. 389 – 390 kc i art. 392 kc oraz art. 710 i n. kc, która została rozwiązana na skutek oświadczenia powódki.

Strony w ramach istniejącego kontraktu uzgodniły elementy przedmiotowo i podmiotowe istotne oraz w sposób jednoznaczny i indywidualny określiły prawa i obowiązki podmiotów zobowiązań.

Powódka w sposób właściwy przekazała pozwanemu wymagania i warunki umowy kredytowej i przedmiot umowy w postaci pojazdu mechanicznego do używania, natomiast pozwany pomimo przyjęcia na siebie uzgodnionych obowiązków w sposób nienależyty wykonał zobowiązanie zachowując się wbrew treści umowy poprzez zaniechanie kontynuowania uiszczania rat kredytu, uiszczania składek z tytułu ubezpieczenia, braku zwrotu przedmiotu umowy po zakończeniu kontraktu doprowadzając przy tym do jego uszkodzenia i utraty, tj. nie wypełnił zastrzeżonych warunków wynikających z istniejącego stosunku obligacyjnego.

Zaniechanie pozwanego było zawinione albowiem po jego stronie nie ujawniły się żadne okoliczności ekskulpacyjne czy egzoneracyjne.

Powyższe spowodowało odpowiedzialność kontraktową po stronie pozwanego i obowiązek naprawienia powstałej z tego tytułu szkody. Uchybienie obowiązkom pozwanego, który nie spełnił świadczenia spowodowało zasadność zachowania wierzyciela polegającego na poszukiwaniu ochrony prawnej w postępowaniu przed sądem i na przymusowej realizacji świadczenia (por. art. 471 kc i art. 361 § 1 i 2 kc).

Szkoda powódki obejmuje zarówno nieuiszczone przez pozwanego umówione należności z umowy kredytowej, ale również należności uboczne, a także związane z powstaniem zwłoki po stronie pozwanego oraz z koniecznością przymusowego dochodzenia zwrotu świadczenia.

Należy również wskazać, iż pomimo, że powódka nie sformułowała takiego żądania, to odpowiedzialność pozwanego rozciąga się również na obszar rzeczowy albowiem jako biorący do używania pojazd mechaniczny, do którego tytuł prawny przysługiwał powódce jest on odpowiedzialny za przypadkową utratę lub uszkodzenie rzeczy, w sytuacji gdy używał go w sposób sprzeczny z umową (por. art. 714 kc i art. 718 § 1 kc). Z tego też powodu, gdzie powódka domagała się zapłaty kwoty pieniężnej z tytułu odszkodowania, a nie zwrotu rzeczy po zakończeniu umowy użyczenia nie podlegała uwzględnieniu i pozostawała bez znaczenia na podstawę, zakres i granicę odpowiedzialności pozwanego okoliczność, iż powódka otrzymała kwotę pieniężną jako wynik przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego. Powyższe przysporzenie stanowiło rekompensatę za uszkodzenie pojazdu i zmniejszenie jego wartości i nie pozostawało w związku oraz nie wpływało na obowiązek powódki wynikający z umowy kredytu. N. od powyższego powódka tak uzyskaną wartość przeznaczyła na spłatę kredytu. Ponadto to zaniechanie pozwanego polegające na nie zawarciu przed wyjazdem autem zagranicę umowy ubezpieczenia mienia na wypadek jego uszkodzenia lub utraty mającej za przedmiot samochód m-ki M. (...) spowodowało zaistnienie szkody powódki również w tym obszarze.

Stosownie do treści art. 392 kc jeżeli osoba trzecia zobowiązała się przez umowę z dłużnikiem zwolnić go od obowiązku świadczenia jest ona odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia.

Umowę o zwolnienie dłużnika z obowiązku świadczenia uważa się za umowę nazwaną, kauzalną ( causa cavendi), niewzajemną, o charakterze losowym.

Na mocy tej umowy osoba trzecia (gwarant) zobowiązuje się, że wierzyciel – w ramach tego innego stosunku prawnego – nie będzie żądał od dłużnika świadczenia o charakterze gwarancyjnym.

Wierzyciel nie jest stroną umowy o zwolnienie dłużnika z obowiązku świadczenia. Jej zawarcie nie ma żadnego wpływu na jego sytuację prawną. W szczególności z umowy o zwolnienie dłużnika z obowiązku świadczenia nie wynikają żadne skutki w sferze stosunku prawnego między wierzycielem a dłużnikiem, tj. zobowiązania, którego dotyczy gwarancja (por. wyr. SN z 23 kwietnia 2009 r., IV CSK 558/08, Biul. SN 2009, Nr 7, wyr. SA w Szczecinie z 14 maja 2014 r., I ACa 125/14, L.). Umowa o zwolnienie dłużnika z obowiązku nie daje też wierzycielowi żadnych uprawnień w stosunku do osoby trzeciej. Wierzyciel zachowuje niezmienione roszczenie o spełnienie świadczenia (tylko) wobec dłużnika.

Powstały stosunek obligacyjny nakłada na osobę trzecią obowiązek zapobieżenia żądaniu świadczenia przez wierzyciela, skierowanemu do dłużnika.

Odpowiedzialność osoby trzeciej ma charakter gwarancyjny i odszkodowawczy (por. art. 471 kc). Odpowiedzialność gwaranta jest odpowiedzialnością za brak określonego rezultatu. Rezultat ten polega na tym, że dłużnik nie musi spełniać świadczenia. Szkodą jest to, co dłużnik stracił i czego nie uzyskał w następstwie tego, że nie został zwolniony ze swego zobowiązania wobec wierzyciela.

Roszczenie o naprawienie szkody przez osobę trzecią powstaje, gdy dłużnik – na żądanie wierzyciela – spełni świadczenie.

Przesłankami obowiązku odszkodowawczego gwaranta są spełnienie przez dłużnika świadczenia należnego wierzycielowi lub świadczenia odszkodowawczego za niewykonanie zobowiązania, powstanie po stronie dłużnika szkody i istnienie związku przyczynowego pomiędzy tymi dwoma zdarzeniami.

Osoba trzecia musi więc pokryć dłużnikowi stratę i utracone korzyści. W szczególności odszkodowanie obejmuje koszty świadczenia i wszelkie inne wydatki, które pozostają w normalnym związku przyczynowym z zachowaniem osoby trzeciej, polegającym na dopuszczeniu do żądania świadczenia od dłużnika, w tym koszty postępowania windykacyjnego i odsetki za opóźnienie.

Konsekwencją odszkodowawczego charakteru odpowiedzialności jest to, że żądanie wysunięte przez dłużnika wobec osoby trzeciej w sytuacji, gdy dłużnik sam nie spełnił powinnego świadczenia na rzecz swego wierzyciela, będzie uznane za przedwczesne (por. orzeczenie SN z 17 czerwca 1993 r., I CRN 8/93; wyrok SN z 15 lutego 2007 r., II CSK 372/06, LexPolonica nr 1201058, OSP 2008, nr 6, poz. 69; wyrok SA w Warszawie z dnia 13 grudnia 2012r. , I ACa 702/12, L.).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, iż pozwany przyjął na siebie zobowiązanie, że bank w ramach umowy kredytu łączącej go z powódką nie będzie żądał od niej świadczenia.

Pozwany wykonał tylko częściowo swój obowiązek przekazując czterokrotnie kwoty pieniężne na spłatę długu w łącznej wysokości 3.652,57zł, a następnie zaniechał kontynowania finansowania. Powódka w warunkach wytworzonych przez pozwanego i braku jego działania kontynuowała spłatę rat kredytu i innych należności z niego wynikających i z tego tytułu dokonała na rzecz banku wpłat w łącznej wysokości 41.831,99zł, co stanowi wartość jej szkody.

W związku z tym, że powódka nie wykonała w całości postanowień umowy kredytowej i prowadzonym w stosunku do niej postępowaniem upadłościowym, które za przedmiot ma również niespłaconą należność kredytową, żądanie powódki ponad kwotę dokonanych rzeczywiście na rzecz banku wpłat jest bezpodstawne i nieuzasadnione w świetle istoty i warunków odpowiedzialności gwarancyjnej i odszkodowawczej pozwanego.

Niezależnie od powyższego zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar gromadzenia materiału dowodowego spoczywa na stronach (art. 232 kpc., art. 3 kpc, art. 6 kc).

Pozwany wobec treści pozwu i dołączonych do pozwu dokumentów nie wykazał, iż żądana przez powódkę kwota jej nie przysługuje bądź jest nienależna.

Istota ciężaru dowodowego sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem (por. wyrok s. apel w B. z dnia 28 sierpnia 2014r. w sprawie o sygn. akt I ACa 286/14, opubl. LEX nr 1511625).

O roszczeniu ubocznym orzeczono w oparciu o treść art. 481 § 1 i 2 kc oraz o znowelizowaną na podstawie art. 2 pkt 1 lit. a i art. 2 pkt 2 lit. a i b ustawy z dnia 9 października 2015r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2015.1830) treść art. 481 § 1 i 2 - 2 ⁴ kc i art. 359 § 1 i 2 – 2 ³ kc.

O kosztach procesu w związku z częściowym uwzględnieniem powództwa orzeczono na podstawie art. 108 § 1 kpc w z art. 98 § 1 - 3 kpc i art. 100 kpc oraz § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013.461 – j.t. ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015.1800 ze zm.) oraz w oparciu o treść art. 13 ust. 1 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2016.623 – j.t. ze zm.) i art. 1 ust. 1 pkt 2 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej (Dz. U. 2016.1827 – j.t. ze zm.).

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji wyroku.