Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V U 1099/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: star. sekr. sądowy Magdalena Teteruk

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2017 r. w Legnicy

sprawy z wniosku M. S., R. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym M. S.

na skutek odwołania M. S., R. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 9 września 2016 r.

(...)

I.  zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 9 września 2016 r. , nr (...) w ten s posób, że stwierdza, iż M. S. jako pracownik płatnika składek R. T. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 02 listopada 2015 r.,

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na rzecz wnioskodawców M. S. i R. T. kwoty po 180 zł na rzecz każdego z nich, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Krzysztof Główczyński

Sygn. akt VU 1099/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 09 września 2016 r., numer (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. stwierdził, że M. S., jako pracownik u płatnika składek (...) R. T. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu oraz wypadkowemu w okresie od 02 listopada 2015 r.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że zatrudniona przez R. T. na czas nieokreślony od 02 listopada 2015 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku projektanta wnętrz z wynagrodzeniem 2.700 zł M. S. już 13 stycznia 2016 r. stała się niezdolna do pracy i przeszła na długotrwałe zwolnienie lekarskie z powodu ciąży. W okresie od 13 stycznia do 14 lutego 2016 r. wnioskodawczyni pobierała wypłacane przez płatnika składek wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, po czym płatnik składek złożył wniosek o wypłatę od 15 lutego 2016 zasiłku chorobowego. R. T. jest ojcem wnioskodawczyni.

Organ rentowy poddał w wątpliwość kwestię skierowania wnioskodawczyni na badania lekarskie w celu stwierdzenia zdolności do wykonywania pracy projektanta wnętrz, wiarygodność przedłożonych list płac. Wskazał, że zgodnie z umową o pracę miejscem wykonywania pracy jest J., zaś z wyjaśnień odwołujących się wynika, że pracę w J. M. S. wykonywała na początku zatrudnienia, a później w będącym jej miejscem zamieszkania T..

Oddział ZUS stwierdził, iż strony nie przedstawiły niebudzących wątpliwości dowodów na faktyczne świadczenie przez wnioskodawczynię pracy. Analiza wskazanych w uzasadnieniu decyzji faktów uzasadnia twierdzenie, że działania płatnika składek i ubezpieczonej miały na celu świadome osiągnięcie nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych pod pozorem nawiązania stosunku pracy. Organ rentowy zacytował przy tym fragment wyjaśnienia jakie złożył płatnik składek, w którym stwierdził, że zdecydował o zatrudnieniu córki z uwagi na to, że będąc w ciąży, potrzebowała stałego miejsca zatrudnienia i zabezpieczenia środków finansowych na przyszłość. Odwołujący się mieli świadomość, że w niedalekiej przyszłości M. S. skorzysta ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Organ rentowy zauważył, iż w okresie jej niezdolności do pracy płatnik składek nie zatrudnił innej osoby. W jego przekonaniu nie doszło do faktycznego nawiązania pomiędzy odwołującymi się umowy o pracę; jego nawiązanie miało na celu stworzenie pozorów istnienia stosunku pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji, zaskarżonej w całości, M. S. i R. T. zarzucili naruszenie przepisów:

1. art. 22 § 1 i art. 11 k,p. w związku z art. 83 § 1 k.c. poprzez przyjęcie, że zawarcie umowy o pracę z dnia 02 listopada 2015 r. stanowiło czynność prawną podjętą dla pozoru, w sytuacji gdy skarżąca faktycznie świadczyła pracę na rzecz pracodawcy od 02 listopada 2015 r.,

2. art. 6 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez przyjęcie, że M. S. nie posiada tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, w sytuacji gdy od dnia 02 listopada 2015 r. była ona pracownikiem R. T. i faktycznie świadczyła pracę,

3. art. 123 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 7 k.p.a, i art. 77 § 1 k.p.c. poprzez niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy.

Wskazując na powyższe odwołujący się wnieśli o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie, że ubezpieczona M. S. podlega jako pracownik u płatnika składek R. T. obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 02 listopada 2015 r.

W uzasadnieniu odnosząc się do podniesionych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji argumentów, odwołujący się wskazali, iż orzeczenie, na jakie powołał się organ rentowy odnosi się do innego stanu faktycznego. Wnioskodawczyni podjęła bowiem pracę i ją stale wykonywała. Płatnik składek czerpał korzyści z jej pracy. Tworzyła projekty łazienek z wykorzystaniem płytek ceramicznych, które R. T. miał w asortymencie sprzedaży. Płatnik składek mógł poszerzyć ofertę, zwiększyć zainteresowanie swoimi produktami i być bardziej konkurencyjny na rynku.

Odwołujący się powołali się na korespondencję e-mailową z klientami płatnika składek oraz jego żoną. W okresie zamieszkiwania w J. u swoich rodziców wnioskodawczyni miała bezpośredni kontakt z klientami pozostając codziennie w sklepie w godzinach jego otwarcia. Do T. wyjechała po ślubie 14 listopada 2015 r. i od tego czasu pracowała w miejscu zamieszkania, pozostając w stałym kontakcie e-mailowym z płatnikiem składek i jego klientami.

W przekonaniu odwołujących się organ rentowy wybiórczo ocenił przedstawiony przez nich materiał dowodowy. W świetle orzeczenia lekarskiego nr (...) z 02 listopada 2015 r. wątpliwości organu rentowego w sprawie skierowania wnioskodawczyni na badania lekarskie są nieuzasadnione. W okresie do 14 listopada 2015 r. wnioskodawczyni świadczyła pracę w określonym umową o pracę miejscu pracy, w J.. Z chwilą jej wyjazdu do T. zmieniły się jej warunki pracy w ten sposób, że miała zadaniowy czas pracy a jej miejscem pracy było miejsce zamieszkania.

Odwołujący się wskazali, że posiadając wyższe wykształcenie wnioskodawczyni jest elokwentna i cechują ją także umiejętność nawiązywania kontaktów, jak również ukończyła kursy w zakresie projektowania wnętrz.

W odpowiedzi na odwołania Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o ich oddalenie i zasądzenie od wnioskodawców kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, uzasadniając swoje stanowisko tak jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

  M. S., urodzona w dniu (...), posiada wykształcenie wyższe. Wnioskodawczyni urodziła (...) córkę Z.. Do chwili zatrudnienia u płatnika składek, wcześniej prowadziła działalność w zakresie projektowania wnętrz, czasami dla jego klientów. Doświadczenie zawodowe w zakresie projektowania wnętrz nabyła pracując w oddziale hurtowni (...) w J. i (...), na kursach i szkoleniach. Projektowanie wnętrz stało się standardem przy sprzedaży płytek. Wnioskodawczyni uzyskała:

  - wydane przez Politechnikę (...) świadectwo ukończenia kursu dokształcającego w zakresie (...), datowane 19 kwietnia 2015 r.,

  - zaświadczenie (...)we W. o ukończeniu kursu projektowania i aranżacji wnętrz, którego celem było przygotowanie do zawodu projektowania wnętrz z dnia 15 stycznia 2012 r.,

- certyfikat ukończenia szkolenia od 27 do 28 listopada 2007 r. z zakresu obsługi programu (...), (dla M. T. z firmy (...))

  Z powodów ekonomicznych zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej, po czym zarejestrowała się w Urzędzie Pracy.

  d o w ó d: odpis skrócony aktu urodzenia, w aktach ubezpieczeniowych, k. 65,

zeznanie świadka: T. S., k. 129, e-protokół: 00:19:00-00:28:00,

  wyjaśnienia: płatnika składek: k. 74v. k . 130, e-protokół: 00:51:00-00:59:00,

wnioskodawczyni , k. 130, e-protokół: 01:06:00-01:10:00,

świadectwo , k. 9,

zaświadczenie , k. 10,

certyfikat , k. 12.

Zgodnie z CEIDG R. T., ojciec wnioskodawczyni, od 19 czerwca 2012 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego w J. przy ul. (...). Faktycznie przedmiotem jego działalności jest jednak sprzedaż płytek ceramicznych, armatury łazienkowej, kabin, mebli łazienkowych jak również sporządzanie wizualizacji łazienek i dowóz towaru do klienta.

d o w ó d: w aktach ubezpieczeniowych:

- wyjaśnienia R. T. , k. 74 i k. 130, e-protokół: 00:51:00.. - 00:59:00,

- informacja CEIDG, w aktach ubezpieczeniowych, k. 177.

Na podstawie zawartej w dniu 02 listopada 2015 r. umowy o pracę R. T. zatrudnił M. T. na czas nieokreślony, na stanowisku projektanta wnętrz w J., w celu wykonywania wizualizacji łazienek, z wynagrodzeniem 2.700 zł i prawem do premii zgodnie „… z uznaniem kierownictwa”. Płatnik składek podjął decyzję o zatrudnieniu córki, ponieważ w związku z ciążą potrzebowała stałego miejsca zatrudnienia i zabezpieczenia środków finansowych na przyszłość. Zgodnie z zakresem czynności z dnia 02 listopada 2015 r. obowiązkiem wnioskodawczyni na zajmowanym stanowisku było wykonywanie projektów plastycznych wnętrz oraz nadzór nad jego wykonaniem. Dopuszczenie M. T. do pracy na stanowisku projektanta wnętrz poprzedził instruktaż stanowiskowy przeprowadzony w dniu 02 listopada 2015 r. przez R. T..

W ramach zawartej umowy, w godzinach od 08:00 do 16:00 wnioskodawczyni zajmowała się informowaniem klientów o jakości i zastosowaniu płytek ceramicznych, ich cenach i dostępności, wizualizacją łazienek z zastosowaniem wybranej kolekcji płytek. Wizualizacje takie wykonała między innymi dla klientów z J., M. W., M. Z., K. M., E. G.. Wnioskodawczyni prowadziła także korespondencję drogą e-mail z klientami. Wizualizacje sporządzała również w domu. Wnioskodawczyni wykonywała obowiązki w J. i w miejscu zamieszkania w T.. Mieszkając w T. otrzymywała skan wymiarów łazienek i na tej podstawie tworzyła wizualizacje, które następnie przesyłała drogą e-mail. M. T. wyszła za mąż w dniu 14 listopada 2015 r. W ciągu około miesiąca wnioskodawczyni zamieszkała w T.. W czasie tego miesiąca pomieszkiwała trochę w J. i trochę w T.. Po zamieszkaniu w T. M. S. nadal zajmowała się projektowaniem łazienek, miała w związku z tym z płatnikiem składek stały kontakt telefoniczny i mailowy. Dwa lub trzy razy zdarzyło się, że po przyjeździe do J. wnioskodawczyni wraz z mężem jeździli do klienta w celu wykonania pomiaru pomieszczeń i jeden z tych wyjazdów w okresie zimowym był w B..

M. S. nie sporządzała i nie podpisywała żadnych dokumentów.

Płatnik składek nie zatrudnił w zastępstwie wnioskodawczyni innej osoby na stanowisku projektanta wnętrz.

d o w ó d: w aktach ubezpieczeniowych:

- umowa o pracę, k. 15,

- zakres czynności pracownika, k. 17,

- karta szkolenia wstępnego, k.27,

- wyjaśnienia R. T. , k. 74-76, 171-173 i k. 130, e-protokół: 00:51:00-00:59:00.

- zeznania świadków: E. G., k. 128v., e-protokół: 00:05:00-00:00:09:00,

K. M., k. 129, e-protokół: 00:14:00-00:17:00,

M. W. , k. 129v., e-protokół : 00:39:00-00:42:00,

M. Z., k. 129v., e-protokół : 00:43:00-00:49:00,

T. S., e-protokół: 00:20:00-00:28:00.

W związku z urodzeniem przez córkę wnuczki, R. T. udzielił wnioskodawczyni urlop macierzyński na czas od 17 maja 2016 r. do 03 października 2016 r. oraz urlop rodzicielski od dnia 04 października 2016 r. do 15 maja 2017 r.

d o w ó d: w aktach ubezpieczeniowych: wnioski o urlop, k. 69 i 71.

Decyzją z dnia 09 września 2016 r., numer (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. stwierdził, że M. S. jako pracownik u płatnika składek (...) R. T. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu oraz wypadkowemu w okresie od 02 listopada 2015 r.

(o k o l i c z n o ś ć n i e s p o r n a)

Wnioskodawczyni wykonywała dla klientów płatnika składek projekty łazienek, kuchni, wc, między innymi w 2015 r. Projekty te wykonywała na podstawie pomiarów jakie wykonali klienci, czasem na podstawie pomiarów jakie wykonywała osobiście. Wykonane projekty mailem przesyłała na skrzynkę mailową klienta.

Do chwili wyprowadzenia się z J. M. S. często była widywana w sklepie R. T., a później często przyjeżdżała z dzieckiem do rodziców w J..

d o w ó d: zeznania świadków: E. G. , k. 128v., e-protokół : 00:05:00-00:00:09:00,

K. M., k. 129, e-protokół: 00:14:00-00:17:00,

M. W. , k. 129v., e-protokół : 00:39:00-00:42:00,

M. Z., k. 129v., e-protokół : 00:43:00-00:49:00,

T. S., e-protokół: 00:20:00-00:28:00.

R. T. poszukiwał pracownika w celu sporządzania projektów łazienek i w tym celu dał ogłoszenie do prasy. Jedyna osoba, która w związku z anonsem prasowym się zgłosiła, po usłyszeniu kwoty zaproponowanego wynagrodzenia na poziomie 2.700 zł nie była zainteresowana podjęciem pracy.

D o w ó d: wyjaśnienia wnioskodawcy R. T. , k. 130, e-protokół: 01:00:00-01:04:00.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania M. S. i R. T. zasługiwały na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1442 j.t.), obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9 osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są między innymi pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów. Zgodnie z art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a. Osoby będące pracownikami podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu (art. 11 ust. 1 wskazanej ustawy) oraz wypadkowemu (art. 12 ust. 1 wskazanej ustawy). Ponadto, zgodnie z art. 13 pkt 1 ustawy systemowej pracownicy podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Stosownie zaś do treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r., poz. 159 j.t.) świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonej powołaną ustawą przysługują osobom objętym ubezpieczeniom społecznym w razie choroby i macierzyństwa, określonym w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych.

Kwestią sporną między stronami niniejszego postępowania było ustalenie, czy w okresie od 02 listopada 2015 r. M. S. podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zatrudnienia u prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) R. T.. Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził bowiem, że jedynym i rzeczywistym celem zawarcia umowy o pracę z wysokim, nieadekwatnym do nakładów pracy, wynagrodzeniem było uzyskanie przez wnioskodawczynię nienależnie wysokich świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, a nie zamiar świadczenia pracy za wynagrodzeniem, w ramach zatrudnienia pracowniczego. M. S. i R. T. zakwestionowali natomiast decyzję organu rentowego wskazując, że umowa o pracę z dnia 02 listopada 2015 r. była w rzeczywistości realizowana.

Po przeanalizowaniu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd doszedł do przekonania, że umowa o pracę zawarta między wnioskodawczynią i płatnikiem składek w dniu 02 listopada 2015 r. została nie tylko formalnie zawarta ale także była rzeczywiście realizowana.

Jak wynika z dyspozycji art. 22 § 1 k.p. przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Podważenie umownego stosunku pracy może nastąpić przy użyciu konstrukcji pozorności umowy o pracę. Zgodnie z art. 83 § 1 zd. 1 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Pozorność występuje w każdym przypadku, gdy strony zgodnie ustalą, że co najmniej oświadczenie woli złożone przez jedną z nich nie będzie wywoływało wyrażonych w nim skutków prawnych. Z powyższego wynika, że przy składaniu pozornego oświadczenia woli występuje element koniecznego współdziałania stron (por. Kodeks cywilny. Komentarz, Edward Gniewek (red.), Warszawa 2008 r., str. 225-226). Umowa o pracę będzie zatem zawarta dla pozoru, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony miały świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a osoba wskazana jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2005 r., sygn. akt II UK 321/04). O tym czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych decyduje zatem faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z art. 22 § 1 k.p. Istotne więc jest, aby stosunek pracy zrealizował się przez wykonywanie zatrudnienia o cechach pracowniczych. Ocena ważności umów o pracę powinna każdorazowo następować na podstawie analizy indywidualnego stanu faktycznego, przy użyciu reguł doświadczenia życiowego i dokładnym rozważeniu okoliczności danej sprawy, w tym zwłaszcza rzeczywistego świadczenia pracy, jej odbierania i opłacania, racjonalnego układania stosunków pracy (np. w przedmiocie faktycznych potrzeb lub możliwości ekonomicznych zatrudnienia pracownika, czy też stopnia naruszenia zasad uczciwości pomiędzy stronami stosunku pracy).

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał uzasadnia ocenę, że zawarta przez wnioskodawców umowa o pracę nie tylko formalnie została zawarta ale także faktycznie była realizowana. Wskazywane przez wnioskodawczynię i płatnika składek na potwierdzenie świadczenia przez wnioskodawczynię na rzecz płatnika składek pracy od chwili zawarcia pracowniczego stosunku pracy okoliczności znalazły potwierdzenie w zebranym materiale. Nie tylko bowiem M. S. i R. T. zawarli umowę o pracę ale także wnioskodawczyni rzeczywiście na rzecz płatnika składek pracę świadczyła. Fakt wykonywania przez wnioskodawczynię pracy znalazł potwierdzenie zarówno w wyjaśnieniach stron stosunku pracy jaki i w zeznaniach świadków. Wskazane dowody zasługują w przekonaniu Sądu na wiarę, bowiem wynikające z nich okoliczności są zbieżne. Fakt rzeczywistego realizowania zawartej umowy jest tym bardziej wiarygodny, że pracę polegającą na projektowaniu łazienek wnioskodawczyni wykonywała także wcześniej, szczególnie w firmie (...) a ponadto posiada udokumentowane w zakresie projektowania kwalifikacje. Doświadczenie życiowe wskazuje, że prowadzący sprzedaż płytek ceramicznych i wyposażenia łazienek powszechnie już oferują swoim klientom zazwyczaj bezpłatną usługę w zakresie sporządzania projektów łazienek. W tym zakresie należy wskazać, że jeszcze w okresie zatrudnienia w firmie (...) wnioskodawczyni wykonywała pracę polegającą na sporządzaniu projektów łazienek i że ówczesny jej pracodawca umożliwił jej ukończenie kursu w zakresie projektowania. W celu zainteresowania klientów ofertą także R. T. – na co wskazuje zebrany w sprawie materiał - taką usługę oferował. Ta obiektywna okoliczność dowodzi z kolei, że płatnik składek był zainteresowany zatrudnieniem pracownika posiadającego odpowiednie w zakresie projektowania wnętrz kwalifikacje i że w związku z tym zatrudnienie wnioskodawczyni wynikało z obiektywnej potrzeby. Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że w prowadzenie hurtowni płytek ceramicznych płatnika składek były czynnie zaangażowane także jego żona i wnioskodawczyni. W przekonaniu Sądu całokształt zebranego w sprawie materiału nie pozostawia wątpliwości, że wbrew ustaleniom zaskarżonej decyzji M. S. w okresie od 02 listopada 2015 r. była pracownikiem płatnika składek i w związku z tym z mocy wskazanych na wstępie rozważań podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu. Sam fakt ciąży odwołującej się nie może co do zasady stanowić przeszkody do zawarcia ważnej umowy o pracę, jeżeli ubezpieczona była zdolna do świadczenia pracy od dnia wskazanego w umowie o pracę i faktycznie pracę tę świadczyła. Fakt pogorszenia stanu zdrowia po upływie niespełna 2 miesięcy nie ma już tu znaczenia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku – III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 01 czerwca 2016 r., III AUa 1383/15; Legalis numer 1504856). Należy także podzielając stanowisko Sądu Apelacyjnego w Białymstoku wskazać, że dążenie do uzyskania przez zawarcie umowy o pracę ochrony gwarantowanej pracowniczym ubezpieczeniem społecznym nie może być uznane za zmierzające do dokonania czynności sprzecznej z prawem albo mającej na celu jego obejście, jeżeli umowa ta prowadzi do faktycznej realizacji zatrudnienia spełniającego cechy stosunku pracy o których mowa w art. 22 k.p., tj. praca świadczona jest stale, pod zwierzchnictwem pracodawcy, za wynagrodzeniem, a pracodawca pracę tę przyjmuje. Okoliczności te wykluczają możliwość stwierdzenia nieważności takiej umowy na podstawie art. 58 k.c. w związku z art. 300 k.p. Umowa o pracę jest zawarta dla pozoru, a przez to nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a podmiot wskazany jako pracodawca nie będzie korzystać z tej pracy, czyli strony z góry zakładają, że nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Jeżeli zatem po zawarciu umowy o pracę (złożeniu oświadczenia woli) pracownik pracę podjął i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował, nie można mówić o pozorność złożonych oświadczeń woli w przedmiocie zawarcia umowy o pracę (art. 83 par. 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.) a umowa taka stanowi tytuł do objęcia ubezpieczeniem emerytalnym, rentowym, wypadkowym i chorobowym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. Z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.). Na organie rentowym, który przyjął zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego i nie kwestionował tytułu tego zgłoszenia oraz przyjmował składki, spoczywa ciężar dowodu, ze strony umowy o pracę złożyły fikcyjne oświadczenia woli (por. wyrok z dnia 10 września 2013 r., III AUa 224/13; Legalis numer 998848).

Zebrany w sprawie materiał nie pozostawia w przekonaniu Sądu wątpliwości co do tego, że wnioskodawczyni i płatnik składek zawartą umowę rzeczywiście realizowali. M. S. w zakresie powierzonych jej obowiązków wykonywała powierzoną jej pracę, pracę tę wykonywała stale pod nadzorem płatnika składek, z którym w okresie zamieszkiwania w T. pozostawała w stałym kontakcie telefonicznym i mailowym, zaś R. T. wykonaną pracę przyjmował za wynagrodzeniem. W kontekście argumentów organu rentowego należy wskazać, że w świetle zebranego w sprawie materiału, do zmiany miejsca wykonywania pracy doszło w istocie w sposób dorozumiany. Wnioskodawczyni zmieniła miejsce zamieszkania, a płatnik składek miejsce to właśnie w sposób dorozumiany zaakceptował jako miejsce jej pracy.

Z powyższych względów Sąd, na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. uwzględniając uzasadnione odwołanie, zmienił zaskarżoną decyzję i na zasadzie przytoczonych na wstępie rozważań przepisów prawa orzekł co do istoty sprawy.

Za podstawę rozstrzygnięcie o kosztach postępowania Sąd przyjął art. 98 k.p.c. i § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, w brzmieniu nadanym § 1 pkt 5 lit.b rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. zmianiającego0 rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1667).