Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

K. O. działając w imieniu małoletniej córki L. K. wniosła początkowo o zasądzenie od E. K. alimentów w wysokości 700 zł miesięcznie.

Wskazała w uzasadnieniu pozwu, że matka małoletniej utrzymuje się z zasiłku rodzicielskiego w wysokości 1200 zł oraz pozostałych zasiłków z pomocy społecznej.

Ponosi koszt utrzymania mieszkania w wysokości 800 zł zaś wydatki na małoletnią ocenia na kwotę 700 zł.

W toku postępowania rozszerzyła powództwo do kwoty 1200 zł miesięcznie.

Podała, że małoletnia przechodzi kosztowną rehabilitację, ponadto ma wykonaną tracheostomię oraz jest karmiona przez sondę, co powoduje wydatki na leki i sprzęt medyczny.

Wydatki na małoletnią sięgają według jej matki kwoty około 4300 zł miesięcznie.

Pozwany uznał powództwo do kwoty 500 zł miesięcznie.

Sąd ustalił co następuje :

Małoletnia L. K. urodziła się (...)

Jest córką K. O. i E. K..

Rodzice powódki nie żyją razem i wychowaniem małoletniej zajmuje się jej matka.

Zamieszkuje ona w O. zaś opłaty mieszkaniowe wynoszą ją około 800 zł miesięcznie.

Małoletnia ma zdiagnozowaną ciężką encefalopatię niedotleniowo – niedokrwienną . Urodziła się w zamartwicy uzyskując 1 punkt w skali A..

W konsekwencji cierpi na spastyczny niedowład wszystkich kończyn.

Jej poziom rozwoju sensorycznego i ruchowego jest na poziomie dziecka kilkumiesięcznego.

Małoletnia ma wykonaną tracheostomię i żywiona jest przez sondę.

Wymaga rehabilitacji ruchowej i logopedycznej.

Jest ona płatna zaś wysokość wydatków zależy od ilości zajęć.

Ta z kolei zależna jest od czasu jakie małoletnia spędza w domu, albowiem skutek częstych infekcji jest regularnie hospitalizowana.

Matka dziecka zakupuje też osprzęt medyczny niezbędny do pielęgnacji tracheostomii jak też do żywienia córki sondą.

Toczy się postępowania przeciwko zakładowi opieki zdrowotnej o odszkodowanie za błąd lekarski.

Na rzecz powódki, tytułem zabezpieczenia, zasądzona została tymczasowa renta w wysokości 2000 zł miesięcznie.

Matka powódki otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny, który wraz z dodatkami i innymi świadczeniami społecznymi wynosi 1700 zł miesięcznie.

Nadto otrzymuje świadczenie z programu 500 plus.

K. O. nie ma innych dzieci ( dowód : odpis aktu urodzenia k 5 , zaświadczenie lekarskie k 4 , zaświadczenie MOPS O. k 6 , decyzje MOPS k 9 -19 , dokumentacja medyczna k 16-30 , faktury i rachunki k 114-124 , okoliczności przyznane ).

Pozwany E. K. od połowy 2016r pracował w Niemczech gdzie jego zarobki wynosiły około 1000 euro miesięcznie.

Wynajmował z obecną partnerką mieszkanie, za które płacił 500 euro miesięcznie.

Kupił samochód za kwotę 1500 euro.

Majątku pozwany nie posiadał.

W pierwszym kwartale 2017r pozwany zrezygnował z pracy w Niemczech po czym przez krótki czas przebywał w Polsce.

Następnie przed wydaniem wyroku razem z obecną żoną wyjechał do Anglii, gdzie zamierzał podjąć pracę w fabryce przy produkcji.

Pozwany nie ma innych dzieci poza powódką ( dowód : przesłuchanie pozwanego k 132 -132 v ).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o przesłuchanie pozwanego, dokumenty złożone przez strony oraz na podstawie przyznania faktów.

Sąd zważył co następuje :

Powództwo zasługuje na uwzględnienie co do zasady.

Podstawą jego oceny były art. 133 § 1 i 135 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego

Zgodnie z art. 133 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych wobec dzieci, które nie są w stanie utrzymać się samodzielnie.

Wysokość zaś obowiązku alimentacyjnego reguluje art. 135 § 1 kpc stanowiący, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Poprzez możliwości zarobkowe należy rozumieć nie tylko rzeczywiście osiągane przez zobowiązanego dochody, lecz także wszystkie te, które jest w stanie uzyskać przy właściwym wykorzystaniu wszystkich zdolności i sposobności legalnego zarobkowania.

Okolicznością oczywistą i bezsporną pozostaje to, że powódka nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie i na pozwanym ciąży obowiązek alimentacyjny.

Sytuacja powódki jest na pewno szczególna z uwagi na schorzenia na jakie cierpi i związane z nimi wydatki.

Strona powodowa pominęła początkowo przy wnoszeniu pozwu i podwyższeniu jego żądań fakt przyznania matce powódki renty tytułem zabezpieczenia w postępowaniu cywilnym.

Dotyczy ono odszkodowania za błąd w sztuce lekarskiej.

Istotą takiego zabezpieczenia jest tymczasowe zapewnienie powódce środków na zwiększone w stosunku do zdrowego dziecka w tym wieku potrzeby, wynikające z jego stanu zdrowia.

Sąd miarkując wysokość renty dokonuje więc oceny skali potrzeb małoletniej w szczególności tych związanych z zapewnieniem jej leczenia, rehabilitacji i opieki.

Według informacji przekazanych przez strony wysokość renty to 2000 zł miesięcznie.

Strona powodowa różnie przedstawiała wysokość miesięcznych wydatków na powódkę.

W momencie wniesienia pozwu było to około 700 zł, później pomiędzy 5 do 6 tysięcy złotych zaś w piśmie rozszerzającym powództwo wskazano na kwotę 4300 zł miesięcznie.

Opierając się na samym fakturach dostarczonych przez stronę powodową należało kwotą to oszacować jako bardziej zbliżoną do 3000-3500 zł miesięcznie.

Zasadniczą część stanowią wydatki specyficzne związane z leczeniem powódki.

Na ich pokrycie powinna być przeznaczona renta uzyskana jako zabezpieczenie w postępowaniu o odszkodowanie.

Alimenty od pozwanego stanowić powinny w tej sytuacji jedynie jedno ze źródeł finansowania potrzeb powódki.

Poza rentą i alimentami takim źródłem są też świadczenia z pomocy społecznej otrzymywane przez matkę powódki.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sąd doszedł do przekonania, że uznana przez pozwanego kwota alimentów to jest 500 zł miesięcznie odpowiada dyrektywom art. 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

W pozostałym zakresie powództwo należało natomiast oddalić.

O kosztach procesu orzeczono po myśli art.100 kpc mając na względzie wynik postępowania to jest częściowe uwzględnienie stanowisk obu stron.

Sąd zwolnił strony od kosztów sądowych po myśli art. 102 kpc w zw. z art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Powódka nie ma własnych dochodów ani majątku zaś pozwany powinien przeznaczyć wszelkie środki na wykonywanie zobowiązań alimentacyjnych i własne utrzymanie.