Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód P. K. wystąpił z powództwem o ustalenie wygaśnięcia z dniem 6 maja 2016 r. obowiązku alimentacyjnego powoda P. K. względem pozwanej J. K., orzeczonego wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie VI Wydział Cywilny Rodzinny z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie o sygn. VI RC 838/09.

Uzasadniając swoje stanowisko podał, że wyrokiem z dnia 28 marca 2011 r. Sąd Okręgowy w Olsztynie rozwiązał przez rozwód małżeństwo stron. Jednocześnie powód został zobowiązany do wspólnego ponoszenia kosztów wychowania i utrzymania dziecka w kwocie 700 zł miesięcznie oraz do świadczenia alimentacyjnego względem byłej żony w kwocie 600 zł miesięcznie. Do tej pory obowiązek wykonywał terminowo i dobrowolnie, przekazując byłej żonie kwotę o 100 zł większą. Synowi stron co miesiąc powód przekazuje kwotę ok.1 600-1800 zł miesięcznie. Opłaca jego rachunki i ubezpieczenie pojazdu. Pozwana nie łoży na utrzymanie syna. Co do swojej sytuacji majątkowej powód podał, że od trzech lat jest na emeryturze, która jest jego jedynym źródłem utrzymania.

Powód wskazał także, że z dniem 6 maja 2016 r. upłynął pięcioletni okres od orzeczenia rozwodu po którym obowiązek alimentacyjny względem jego byłej żony wygasł. Ponadto podał, że była żona w maju 2016 r. wszczęła przeciwko powodowi egzekucję świadczenia alimentacyjnego.

W odpowiedzi na pozew J. K. wniosła o oddalenie powództwa w całości i jednocześnie wystąpiła z powództwem wzajemnym – wniosła o przedłużenie obowiązku alimentacyjnego i podwyższenie alimentów do kwoty 1200 zł miesięcznie płatnych do 5 –go dnia każdego miesiąca z dniem 6 maja 2016 r. orzeczonego wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie o sygn. akt VI RC 838/09 z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia. Jednocześnie wniosła o udzielenie zabezpieczenia w sprawie poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia na czas trwania procesu po 1200 zł miesięcznie tytułem alimentów na jej rzecz. W uzasadnieniu wskazała, że w czasie sprawy rozwodowej powód zobowiązał się do bezterminowego świadczenia alimentacyjnego na rzecz pozwanej ze względu na zły stan zdrowia pozwanej. J. K. wskazała, że już w czasie rozwodu była na rencie i jest na niej nadal. Zmieniła się grupa renty z częściowej na całkowitą niezdolność do pracy. Obecnie pozwana utrzymuje się z reny i alimentów w wysokości ok. 600-700 zł. Kwota ta nie wystarcza na zakup leków, pokrycie rachunków i spłacanie długów. Pozwana kwestionuje twierdzenia powoda dotyczące nieutrzymywanie przez nią syna. Syn stron w okresie wakacji i w czasie przerw świątecznych mieszka u pozwanej i jest na jej utrzymaniu.

Pozwana podała, że brak alimentów od byłego męża spowodowałby katastrofalne skutki w życiu codziennym pozwanej. Z uwagi na wysokość renty, nie może się starać o pomoc z MOPSu. Miesięczne wydatki pozwanej obejmują czynsz w wysokości 220,35 zł, gaz 151 zł, (...)-48 zł, telewizja 70 zł, Internet 30 zł, polisa syna 119,82 zł., polisa ubezpieczeniowa za mieszkanie 118 zł, opłata roczna za grunt 47,89 zł, wyżywienie i chemia 900 zł, odzież-obuwie 400 zł, kosmetyki 300 zł, fryzjer 75 zł, leki w aptece 350 zł, leki w aptece 350 zł, wydatki gotówkowe 600 zł. Pozwana jest osobą schorowaną – ma problemy z kręgosłupem, cierpi na przewlekłe zaburzenia silnej depresji, refluks żołądkowy, miażdżycę i alergię skórną.

W odpowiedzi na pozew wzajemny P. K. wniósł o oddalenie powództwa wzajemnego w całości oraz o oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia. Argumentując swoje stanowisko podał, że nie zachodzą w jego ocenie przesłanki do przedłużenia okresu 5-letniego o którym mowa w art. 60 § 3 kro, a ponadto sytuacja pozwanej od czasu sprawy rozwodowej nie zmieniła się, więc nie zachodzą podstawy do przedłużenia jego obowiązku względem byłej żony.

Postanowieniem z dnia 1 września 2016 r. Sąd Rejonowy w Olsztynie oddalił wniosek pozwanej – powódki wzajemnej o udzielenie zabezpieczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 28 marca 2011 r. Sąd Okręgowy w Olsztynie VI Wydział Cywilny Rodzinny w sprawie sygn. akt VI RC 838/09 rozwiązał przez rozwód małżeństwo P. K. z J. K. zawarte w dniu 10 sierpnia 1991 r. w O. bez orzekania o winie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem stron M. K., ur. (...) powierzył obojgu rodzicom ustalając miejsce pobytu dziecka przy matce. Jednocześnie Sąd zobowiązał strony do ponoszenia kosztów wychowania i utrzymania małoletniego dziecka i z tego tytułu zasądził od P. K. na rzecz małoletniego alimenty po 700 zł miesięcznie. Ponadto zasądził od powoda na rzecz pozwanej alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, płatne do 10-go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat.

P. K. w czasie orzekania o obowiązku alimentacyjnym względem byłej żony pracował jako policjant. W 2009 r. przeniósł się do W.. Otrzymywał wynagrodzenie w wysokości ok. 4200 zł netto. Mieszkał w wynajętym mieszkaniu, za które płacił ok. 1900 zł. Otrzymywał dodatek z tytułu braku mieszkania w wysokości 320 zł. Ponosił koszty własnego utrzymania, koszty utrzymania samochodu, dojazdów do O. na weekendy. Opłacał rachunki za energię elektryczną pozwanej oraz polisę posagową dla syna – składka kwartalna wynosiła 280 zł.

J. K. w czasie sprawy rozwodowej mieszkała z siedemnastoletnim synem stron. Z zawodu jest księgową, Pozwany przekazywał na utrzymanie syna miesięcznie 500 zł, kupował artykuły spożywcze za ok.300-400 zł. Od 2000 r. pozwana-powódka wzajemna leczyła się na depresję. W 2005 r. miała operację kręgosłupa. Przed operacją sama zrezygnowała z pracy w biurze rachunkowym, gdzie była zatrudniona na umowę zlecenie. Pracowała także na umowę o pracę na stacji S., ale umowę rozwiązano z uwagi na zarzut niedopełnienia obowiązków. Pozwana-powódka wzajemna leczyła się wówczas na chorobę kręgosłupa i chorobę afektywną dwubiegunową. Przyjmowała leki przeciwdepresyjne. Chodziła na wizyty do psychologa. Została uznana za osobę częściowo niezdolną do pracy. W stosunku do niej orzeczono umiarkowany stopień niepełnosprawności ruchowej i psychicznej. J. K. otrzymywała zasiłek rehabilitacyjny i rentę w wysokości 923 zł. Przyjmowała leki, których miesięczny koszt wynosił ok. 140-280 zł. Na żywność J. K. wydawała ok. 1200 zł, na kosmetyki, czynsz- 253 zł, gaz – 130-240 zł, składka na polisę na życie -136 zł, telefon komórkowy -48 zł, papierosy -140 zł, na utrzymanie syna -500 zł.

(dowód: dokumenty znajdujące się w aktach Sądu Okręgowego w Olsztynie sygn. VI RC 838/09, kserokopia wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie sygn. VI RC 838/09 z dnia 28.03.2011 r.k.10-11)

P. K. pobiera świadczenie emeryturze, które wynosi ok. 4030 zł. W okresie od sierpnia 2015 r. do marca 2016 r. zatrudniony był w firmie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D. na stanowisku specjalisty ds. zarządzania ryzykiem. Za rok 2014 jego przychód wynosił 30.090,02 zł, a dochód po odliczeniach 29.770,64 zł; za 2015 r. przychód deklarowany wyniósł 94.115,71 zł a dochód 88.781,74 zł.

Mieszka w O. w domku na działce ogrodniczej. Jest w nowym związku. Partnerka powoda pracuje zawodowo i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie ok.2500 zł. Miesięcznie powód ponosi wydatki na: zakup opału w sezonie zimowym -4000 zł, energię elektryczną – 200 zł, zakup paliwa do auta – 300 zł, spłata miesięcznej raty pożyczki w (...) S.A. 1350 zł, spłata debetu na karcie kredytowej -1800 zł, remonty i nakłady na dom – 800 zł, opłata za telefon – 300 zł (w tym telefon syna), opłata abonamentu telewizji 69 zł.

( dowód: potwierdzenia przelewów k. 12-70, świadectwo pracy k.156-157, kserokopie rachunków k.158-160, potwierdzenie przelewu k.160-183, pismo z Urzędu Skarbowego w O. wraz z załącznikami k. 200-201, przesłuchanie powoda-pozwanego wzajemnego k. 376v-377v)

Aktualnie J. K. mieszka sama w O.. Mieszkanie wymaga remontu. Utrzymuje się z alimentów od byłego męża w wysokości 600 zł miesięcznie oraz renty w wysokości 1395,35 zł. Od 1 marca 2017 r. wysokość świadczenia rentowego wynosi 1064,09 zł. Miesięczne koszty utrzymania pozwana ocenia na kwotę ok. 2800 zł. Wydatki pozwanej obejmują: czynsz w wysokości 220,35 zł, gaz 151 zł, (...)-48 zł, telewizja 70 zł, Internet 30 zł, polisa syna 119,82 zł., polisa ubezpieczeniowa za mieszkanie 118 zł, opłata roczna za grunt 47,89 zł, wyżywienie i chemia 900 zł, odzież-obuwie 400 zł, kosmetyki 300 zł, fryzjer 75 zł, leki w aptece 350 zł, wydatki gotówkowe 600 zł. Pozwana pali papierosy, co miesięcznie kosztuje ją ok. 200 zł. Pozwana jest osobą schorowaną – ma problemy z kręgosłupem, cierpi na przewlekłe zaburzenia silnej depresji, refluks żołądkowy, miażdżycę i alergię skórną. Orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności z dnia 21 stycznia 2014 r. zaliczono J. K. do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Orzeczenie wydano do dnia 31 stycznia 2017 r. Następnie orzeczeniem z dnia 17 lutego 2017 r. Miejski Zespół do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w O. zaliczył pozwana-powódkę wzajemną do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do dnia 29 lutego 2020 r. Pozwana-powódka wzajemna nie korzysta z pomocy społecznej. Okazjonalnie pomaga jej finansowo siostra i koleżanka.

W maju 2016 r. pozwana-powódka wzajemna wszczęła egzekucję komorniczą przeciwko byłemu mężowi, którą prowadził Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Olsztynie K. T. pod sygn. Kmp 31/16 – jednakże wniosek ostatecznie został wycofany.

Syn stron M. K. ma 22 lata i obecnie studiuje na Uniwersytecie (...). Miesięcznie na jego utrzymanie ojciec przekazuje kwotę ok. 1600-1800 zł. Ponadto opłaca jego rachunki za telefon komórkowy oraz ubezpieczenie pojazdu. Syn stron w okresie wakacji i w czasie przerw świątecznych mieszka u pozwanej- powódki wzajemnej. Matka przekazuje mu kwoty w wysokości ok.100-200 zł raz na dwa miesiące. J. K. zlikwidowała polisę posagową syna założoną przez strony w trakcie trwania małżeństwa. Środki uzyskane z polisy przeznaczyła na życie codzienne oraz pokryła koszt kursu języka chińskiego syna w kwocie 1800 zł. Obecnie płaci składkę 132 zł na kolejną polisę założoną dla syna w A. TU na (...) SA

(dowód: decyzja o waloryzacji renty k.82, elektroniczne zestawienie operacji k. 85-112, wykaz wydatków k. 113-130, dokumentacja medyczna k. 131-134, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k.135, korespondencja mailowa k.136, dokumentacja medyczna k. 278a-279,286-326, orzeczenie o niepełnosprawności k.354, protokół oględzin sądowo-lekarskich z 2006 r. k.355-356, fotokopie k.357-360, zeznanie świadka M. K. k. 361-361v, zestawienie wydatków J. K. k. 370-373, pismo z A. Towarzystwo (...) S.A. k.374, zeznanie świadka M. B. k. 375, E. O. k.376, L. S. k.376, przesłuchanie pozwanej-powódki wzajemnej k. 377v-378v, decyzja o waloryzacji renty z 08.03.2017 r. k. 381)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo P. K. jest zasadne.

Art. 60 § 1 kro stanowi, że małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego.

Stosownie zaś do art. 60 § 3 kro obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jednakże gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży wymieniony termin pięcioletni.

Przedłużenie 5-letniego terminu przewidzianego w art. 60 § 3 KRO może nastąpić tylko wtedy, gdy wyjątkowe okoliczności, wymienione w tym przepisie, powstały przed upływem 5 lat od orzeczenia rozwodu. W wypadku gdy obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, małżonek, na rzecz którego zasądzono alimenty, może dochodzić przedłużenia tego terminu na podstawie art. 60 § 3 KRO tylko w drodze powództwa (uchw. SN z 28.2.1970 r., III CZP 109/69, OSNCP 1970 r., nr10, poz. 181).

Brak jest ustawowej definicji „wyjątkowych okoliczności”, o których mowa w art. 60 § 3 KRO, jednakże przyjmuje się, że są to takie okoliczności jak długotrwałość pożycia małżonków, znaczne dysproporcje w ich statusie materialnym po rozwodzie, obiektywne przyczyny uniemożliwiające lub ograniczające zarobkowanie, a także możliwość pomocy ze strony innych członków rodziny (por. orz. SN z 31.10.1973 r., III CZP 58/73, OSNCP 1974, nr 5, poz. 85 oraz z 16.4.1975 r., III CZP 22/75, OSNCP 1976, nr 3, poz. 36). Należy zwrócić uwagę na to, że obowiązek jednego małżonka do dostarczania środków utrzymania drugiemu małżonkowi po rozwiązaniu małżeństwa wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych tego małżonka (art. 130 KRO). Z tych względów pomoc krewnych z zasady nie wyłącza możliwości przedłużenia obowiązku alimentacyjnego po myśli art. 60 § 3 KRO (wyr. SN z 12.9.2001 r. V CKN 445/00 Prok. i Pr. 2002 r., nr 6, poz. 42).

Za wyjątkowe należy uważać zarówno okoliczności zachodzące po stronie rozwiedzionego małżonka domagającego się przedłużenia obowiązku alimentacyjnego, jak i po stronie drugiego małżonka. Taką szczególną okolicznością uzasadniającą przedłużenie obowiązku alimentacyjnego, poza okresem pięcioletnim, może być np. wypadek rozwiedzionego małżonka nie związany z zatrudnieniem i nie zapewniający mu odszkodowania czy renty ubezpieczeniowej, w wyniku czego staje się on na stałe niezdolny do pracy i zostaje pozbawiony środków do życia (wytyczne SN z 16.12.1987 r., III CZP 91/86 OSNC 1988, nr 4, poz. 42).

Przy ocenie, czy zachodzą uzasadnione przesłanki zastosowania art. 60 § 3 zdanie ostatnie KRO, sąd powinien mieć na względzie całokształt okoliczności konkretnej sprawy, a wśród nich okoliczność, czy małżonek domagający się przedłużenia obowiązku alimentacyjnego ma krewnych obowiązanych do jego alimentowania i zdolnych do wypełnienia tego obowiązku.

Okoliczność ta może, chociaż nie musi, mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Przykładowo można wskazać, że jeżeli sytuacja zarobkowa i majątkowa krewnych małżonka, który domaga się alimentów, jest tego rodzaju, iż mogą oni dostarczać mu tylko częściowych środków utrzymania, nie wyklucza to przedłużenia obowiązku alimentacyjnego drugiego małżonka, chociaż może mieć wpływ na zakres tego obowiązku. Co do czasu, na który powinno nastąpić przedłużenie, to zawsze będzie chodzić o taki czas, przez który - według przewidywań możliwych w czasie wyrokowania - dostarczenie środków utrzymania rozwiedzionemu małżonkowi - będzie potrzebne i uzasadnione. Jeśli zatem będzie np. chodziło o osobę, która z powodu kalectwa musi być uznana za dożywotnio wymagającą alimentacji, to konieczne stanie się przedłużenie obowiązku alimentacyjnego na czas nie ograniczony. Będzie to również zachodziło w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach (wytyczne SN z 16.12.1987 r., III CZP 91/86 OSNC 1988, nr 4, poz. 42).

Odnosząc powyższe do okoliczności niniejszej sprawy Sąd uznał, że w niniejszej sprawie nie zachodzą wyjątkowe okoliczności uzasadniające przedłużenie pięcioletniego terminu alimentowania pozwanej przez powoda.

W toku postępowania J. K. podnosiła, że od czasu orzeczenia rozwodu nastąpiło znaczne pogorszenie jej sytuacji materialnej i bytowej, przy równoczesnej poprawie sytuacji finansowej powoda. Wskazywała, że znajduje się wręcz w katastrofalnej sytuacji finansowej i nie ma środków do życia, że były mąż obiecał jej, że będzie dożywotnio realizował obowiązek alimentacyjny - powód jest emerytowanym policjantem, ma dobrą sytuację materialną i wysoką emeryturę. Z kolei pozwana mieszka w wymagającym remontu mieszkaniu, bez ogrzewania. Podnosiła, że były mąż miał jej pokryć koszty wyremontowania lokalu, czego do tej pory nie uczynił.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że sytuacja ekonomiczna pozwanej-powódki wzajemnej może być określona jako trudna, jednak jest cześciowo wynikiem postawy samej pozwanej. J. K. ma 47 lat. Z zawodu jest księgową. W czasie orzekania o obowiązku alimentacyjnym została uznana za osobę częściowo niezdolną do pracy. Orzeczenie w tym zakresie jest nadal aktualne i nie zostało zmienione. Wynika z tych orzeczeń, ze pozwana może pracować w warunkach chronionych. Stan zdrowia pozwanej-powódki wzajemnej nie poprawił się ani też szczególnie nie pogorszył. J. K. cierpi na liczne schorzenia od wielu lat. Jeszcze w okresie, gdy była w związku małżeńskim z powodem, zmagała się z depresją i schorzeniami kręgosłupa. W ocenie Sądu stan zdrowia pozwanej-pówdki wzajemnej nie jest jednak na tyle zły, by nie mogła ona podjąć zatrudnienia. Istnieją różnorakie formy zatrudnienia, także w warunkach pracy chronionej czy na zlecenie, pozwana mogłaby więc znaleźć pracę odpowiadającą jej możliwościom psychicznym i fizycznym, np. pracę zleconą, wykonywaną w domu przez kilkadziesiąt minut dziennie, z przerwami w wypadku gorszego samopoczucia. Pozwana jest z zawodu księgową, a zawód ten może z całą pewnością być wykonywany w miejscu zamieszkania.

Pozwana –powódka wzajemna natomiast zdaje się wyłącznie liczyć na pomoc osób trzecich niż podjąć inicjatywę w kierunku zmiany swojej sytuacji finansowej.

Powód-pozwany wzajemny systematycznie do tej pory łożył na utrzymanie pełnoletniego studiującego syna jak i byłej żony. Mimo że obowiązek alimentacyjny względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie dotyczy obojga rodziców, to aktualnie pozwany praktycznie sam utrzymuje syna, przekazując mu co miesiąc kwoty w wysokości 1600-1800 zł. Niewątpliwie powód znajduje się w lepszej sytuacji materialnej, nie mniej jednak jego zaangażowanie finansowe pozwala pozwanej na przyczynianie się do utrzymania syna w dużo mniejszym – w zasadzie symbolicznym- zakresie. Jak przyznał świadek M. K. matka przeznacza na jego utrzymanie kwotę ok. 100 zł raz na dwa miesiące.

Pozwana- powódka wzajemna w toku postępowania podkreślała wielokrotnie swoją ciężką sytuację finansową i fakt, że obecne dochody nie pokrywają jej wszystkich wydatków. Wskazać należy, że z przedłożonych przez J. K. dokumentów, w szczególności wyciągów bankowych i wykazów wydatków wynika, że pozwana, wbrew jej twierdzeniom, wcale nie znajduje się w ciężkiej sytuacji finansowej. Miesięczne wpływy na konto – jak wykazała sama pozwana w zestawieniu na k. 372 oscylują w granicach ok. 2100- 2500 zł. Pozwana tłumaczyła ten fakt zaciąganiem pożyczek od siostry i znajomych. Niektóre z wykazywanych przez nią wydatków budzą jednak wątpliwości, np. powtórzone pozycje „ Na dzieci” i (...) w takich samych wysokościach.

Powódka na papierosy wydaje 200 zł miesięcznie, ale podnosi, że nie stać jej na ogrzewanie mieszkania zimą. Przyznała także, że znaczne kwoty wydaje na kosmetyki, co potwierdzają przedłożone przez nią dokumenty. Oświadczyła także, że nie uważa, że musi ze wszystkiego rezygnować. Nie budzi wątpliwości, że pozwana ma różne potrzeby, jednakże w związku z ograniczoną możliwością zarobkowania i chorobami pozwana powinna różnicować owe potrzeby, unikając wydatków na potrzeby zbytkowne, zwłaszcza że już w czasie rozwodu musiała zdawać sobie sprawę, że w jego wyniku w sposób oczywisty zmieni się całokształt jej sytuacji. Podnieść należy, że jeszcze przed rozwodem strony ustanowiły rozdzielność majątkową i dokonały podziału majątku. W ocenie Sądu pozwana nie powinna obecnie oczekiwać, że były małżonek będzie obecnie utrzymywał jej mieszkanie czy łożył na remont i modernizację.

Pozwana-powódka wzajemna nie wykazała w żaden sposób by jej sytuacja bytowo-materialna od momentu rozwodu uległa znacznemu pogorszeniu, o czym świadczą także przedłożone przez nią dokumenty sprzed kilku lat, nawet z 2006 r.

W ocenie Sądu stan zdrowia J. K., nie wykluczający jej z rynku pracy, co potwierdzają orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, kiepski stan mieszkania czy też nadmierne wydatki nie mogą być okolicznościami uzasadniającymi kontynuowanie obowiązku alimentacyjnego byłego męża względem pozwanej-powódki wzajemnej. Nie stanowią okoliczności wyjątkowej wynikającej z treści art. 60 § 3 krio. Pozwana ma mieszkanie, stałe źródło dochodów w postaci renty, a jej schorzenia nie dyskwalifikują jej z rynku pracy.

Sąd uznał, że sytuacja majątkowa powoda-pozwanego wzajemnego jest korzystniejsza niż pozwanej, nie mniej jednak w niniejszej sprawie zbadania wymagało przede wszystkim czy zachodzą wyjątkowe okoliczności, które uzasadniałyby przedłużenie obowiązku alimentacyjnego P. K.. W ocenie Sądu takie okoliczności nie zachodzą, więc nie ma podstaw by obowiązek alimentacyjny powoda względem pozwanej był w dalszym ciągu kontynuowany.

Mając na uwadze powyższe, w świetle poczynionych przez Sąd ustaleń w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w sprawie powództwo P. K. zasługiwało na uwzględnienie, zatem na podstawie art. 60 § 3 krio i 189 kpc orzeczono jak w punkcie I wyroku, oddalając powództwo wzajemne J. K. – jak w punkcie II wyroku jako bezzasadne.

O wynagrodzeniu pełnomocnika z urzędu orzeczono na podstawie § 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z § 4 ust.3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz.1714), wobec czego Sąd, mając na uwadze zaangażowanie pełnomocnika, nakład jego pracy, przyznał r.pr. E. S. wynagrodzenie w kwocie 180 zł, powiększone o połowę w stosunku do stawki 120 zł oraz o podatek VAT za pomoc prawną udzieloną pozwanej z urzędu, które nakazał wypłacić z zasobów Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Olsztynie) – punkt III wyroku.

Na podstawie art. 113 pkt 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 102 kpc oraz z uwagi na charakter sprawy i sytuacje materialną Sąd odstąpił od obciążania J. K. kosztami procesu - jak w punkcie IV wyroku.

SSR Ewa Ignatowicz -Firkowska