Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III RC 804/16

UZASADNIENIE

Powódka G. Z. (1) wniosła w pozwie o podwyższenie alimentów od pozwanego T. Z. o 200 zł miesięcznie.

Uzasadniając żądanie podała, że otrzymuje świadczenie emerytalne w wysokości 441,23 zł. Z jej świadczenia potrącane są co miesiąc kwoty po 70 zł na poczet zaległości czynszowych za lokal w W.. Od pozwanego powódka otrzymuje alimenty w wysokości 600 zł miesięcznie, jednak jej łączny dochód nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich usprawiedliwionych potrzeb. G. Z. (1) podała również, że pozwany otrzymuje renty z wysokości około 1400 zł miesięcznie i nadal pozostaje czynny zawodowo.

Swoje żądanie powódka podtrzymała w kolejnych pismach procesowych i na rozprawie, na której dodatkowo podała, że pozwany jest jedynie częściowo niezdolny do pracy.

Kurator pozwanego w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił co następuje:

G. Z. (1) i T. Z. pozostawali w związku małżeńskim. Małżeństwo stron zostało rozwiązane wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 23 stycznia 2014 roku, z winy pozwanego.

Tym samym wyrokiem Sąd zobowiązał pozwanego do łożenia na rzecz powódki kwoty 600 zł miesięcznie tytułem alimentów. W chwili ustalenia obowiązku alimentacyjnego powódka utrzymywała się z emerytury w wysokości 489,64 zł miesięcznie, z której prowadzona była egzekucja komornicza. Powódka mieszkała w mieszkaniu w O., które odziedziczyła po swojej matce i ponosiła opłaty związane z jego eksploatacją. Pozwany w chwili orzeczenia rozwodu nie interesował się rodziną. Jego miejsce pobytu nie było znane. Przed rozstaniem stron wymieniony pracował i zarabiał 160 zł brutto miesięcznie. Otrzymywał również emeryturę w wysokości 1153,88 zł miesięcznie. W chwili ustalenia obowiązku alimentacyjnego pozwany przesyłał powódce na utrzymanie kwotę 550 zł miesięcznie.

( dowód: wyrok z dnia 23.01.2014r. z uzasadnieniem- k. 130,137-140 akt VI RC 890/13 Sądu Okręgowego w Olsztynie)

Obecnie G. Z. (1) otrzymuje emeryturę w wysokości 500 zł i alimenty od pozwanego, które potrącane są z jego świadczenia rentowego. Renta pozwanego w 2014 roku wynosiła 1415,45 zł. Z emerytury powódki na poczet zadłużenia z tytułu czynszu za lokal w W. dokonywane są potrącenia w kwocie 18,80 zł miesięcznie.

Powódka zajmuje mieszkanie będące jej własnością. Mieszka sama. Czynsz za mieszkanie wynosi 354,18 zł miesięcznie. Za energię elektryczną powódka płaci około 118 zł co dwa miesiące. Opłata za wodę i gaz rozliczana jest w czynszu.

G. Z. (1) nie posiada innego poza mieszkaniem majątku. Nie spłaca kredytów ani pożyczek.

Powódka nie choruje na przewlekłe schorzenia i nie przyjmuje stałych leków.

( dowód: potwierdzenia wypłaty- k. 7,112,113, zawiadomienie o wysokości opłat- k. 8,114, faktury VAT- k. 10,32,115,116, rozliczenie kosztów eksploatacji mieszkania- k. 11,12,13,16,23,25-31,117-120, informacja ZUS- k. 10,77,85, decyzja ZUS- k. 79; przesłuchanie powódki G. Z. (1)- k. 124)

Pozwany nie posiada majątku. Od momentu ustalenia obowiązku alimentacyjnego podejmował zatrudnienie osiągając dochody w wysokości 1680 zł brutto miesięcznie. T. Z. jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym.

( dowód: informacje o osiąganych dochodach- k. 46,47,52, orzeczenie o niepełnosprawności- k. 87; przesłuchanie powódki G. Z.- k. 124v)

Sąd zważył co następuje:

Powyższe ustalenia Sąd oparł o wyjaśnienia powódki oraz zgromadzone w aktach dokumenty. Złożone do akt zaświadczenia i decyzje sporządzone zostały przez uprawnione do tego organy i w granicach przysługujących im kompetencji. Wyjaśnienia powódki dotyczące przede wszystkim wysokości jej dochodów i kosztów utrzymania znalazły potwierdzenie w złożonych do akt dokumentach, których wiarygodność nie budzi wątpliwości.

W ocenie Sądu w ustalonym stanie faktycznym roszczenie powódki co do zasady zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczących obowiązku alimentacyjnego. W niniejszej sprawie powódka uzasadniając swoje żądanie podwyższenia alimentów powoływała się przede wszystkim na wzrost kosztów jej utrzymania oraz brak innych, poza byłym małżonkiem osób, które mogłyby świadczyć jej pomoc.

Jak wynika z uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie o rozwód, podstawę ustalenia obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec powódki, ze względu na orzeczenie rozwodu z winy T. Z., stanowił art. 60 § 2 kro. Sąd uznał, że kwota 600 zł miesięcznie jest niezbędna do zaspokojenia potrzeb powódki, a jednocześnie jest adekwatna do możliwości zarobkowych pozwanego. Sąd miał na względzie wysokość świadczenia rentowego pozwanego oraz jego stan zdrowia pozwalający na podejmowanie jedynie prac dorywczych.

Zdaniem Sądu postępowanie dowodowe przeprowadzone w niniejszej sprawie wykazało, że od czasu rozstrzygnięcia w sprawie o rozwód sytuacja stron nieznacznie się zmieniła, a zmiany uzasadniają również zmianę orzeczenia w zakresie alimentów. W okresie trzech lat wzrosły, choć nieznacznie, koszty utrzymania, w tym wysokość opłat, jakie powódka ponosi w związku z utrzymaniem swojego mieszkania. Jednocześnie zaś wzrosła wysokość świadczenia rentowego pozwanego. W chwili ustalenia wysokości alimentów na kwotę 600 zł miesięcznie pozwany otrzymywał rentę w kwocie 1153,88 zł. Już w 2014 roku świadczenie wynosiło 1415,45 zł. W przekonaniu Sądu z uwagi na uregulowanie zawarte w art. 60 § 2 kro, pozwany winien dzielić się z powódką również tą niewielką różnicą. Jak bowiem wskazano w uzasadnieniu wyroku w sprawie o rozwód, wysokość alimentów ustalono na kwotę 600 zł miesięcznie nie ze względu na zakres potrzeb powódki, lecz na możliwości zarobkowe pozwanego. Sąd wskazał w uzasadnieniu, że kwota ta wystarczy na zaspokojenie podstawowych potrzeb powódki, natomiast pozwany, z uwagi na wysokość otrzymywanego świadczenia, nie jest w stanie płacić więcej na rzecz byłej małżonki. W ocenie Sądu, skoro od momentu ustalenia obowiązku alimentacyjnego renta pozwanego wzrosła o co najmniej 300 zł miesięcznie, to również świadczenie alimentacyjne wymienionego na rzecz powódki winno być odpowiednio wyższe. Zdaniem Sądu jest to zasadne tym bardziej, że z dokumentów złożonych do akt przez powódkę wynika, iż pozwany okresowo podejmował zatrudnienie i osiągał dochody w wysokości minimalnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd na podstawie powołanych już wyżej przepisów podwyższył alimenty od pozwanego na rzecz powódki do kwoty 700 zł miesięcznie i oddalił powództwo w pozostałym zakresie- pkt I i II.

W ocenie Sądu kwota 100 zł miesięcznie winna zrekompensować powódce wzrost kosztów jej utrzymania od momentu orzeczenia rozwodu i pozwolić na zabezpieczenie jej podstawowych potrzeb.

O kosztach sądowych, od których powódka była zwolniona z mocy ustawy Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz. U. 2016, poz. 623)- pkt III wyroku, zaś o wynagrodzeniu kuratora na podstawie art. 83 ust. 1 i 2 ustawy w zw. z § 1 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej z dnia 13 listopada 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1476)- pkt IV.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc wyrokowi w części uwzględniającej powództwo Sąd z urzędu nadał rygor natychmiastowej wykonalności- pkt V.

ZARZĄDZENIE

1)  Odnotować

2)  Odpis z pouczeniem doręczyć powódce

3)  Z apelacją lub za 14 dni

O., 10.06.2017r.