Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Szałachowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Marzena Białocerkowiec

w obecności prokuratora R.. B. K.

po rozpoznaniu dnia 22/02/2017 r. sprawy

N. G. (1) z domu W. córki K. i I. z domu B., ur. (...) w G.,

oskarżonej o to, że:

W dniu 25 lutego 2016 roku przed Sądem Rejonowym w Mrągowie składając zeznania w toku rozprawy o sygn. akt IIK 401/15 prowadzonej przeciwko J. M. oskarżonemu o przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k., będąc pouczoną o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, zeznała nieprawdę polegającą na tym, że podała, iż w dniu 15 lipca 2015 roku w m. B., gm. P. ona prowadziła pojazd mechaniczny marki F. (...) o nr rej. (...), będąc jego kierowcą, gdzie kierowany przez nią pojazd uderzył w barierki ochronne osłaniające chodnik przy rondzie, a także podała inne istotne okoliczności tego zdarzenia, podczas gdy w rzeczywistości to J. M. prowadził w tym dniu wskazany pojazd mechaniczny, będąc w stanie nietrzeźwości,

tj. o przestępstwo z art. 233 § 1 k.k.

O R Z E K A :

I. Oskarżoną N. G. (2) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 233 § 1 k.k. skazuje go na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 k.k., art. 71 § 1 k.k. oraz art. 72 § 1 pkt 5 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby lat 3 (trzech), wymierza jej nadto grzywnę w rozmiarze 40 (czterdziestu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki na 10 (dziesięć) złotych oraz zobowiązuje ją nadto do wykonywania pracy zarobkowej;

III. Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżoną od kosztów sądowych w całości.

UZASADNIENIE w trybie art. 424 § 3 k.p.k.

Sąd zważył , co następuje :

Oskarżona N. G. (2) została uznana za winną tego, że w dniu 25 lutego 2016 roku przed Sądem Rejonowym w Mrągowie składając zeznania w toku rozprawy o sygn. akt IIK 401/15 prowadzonej przeciwko J. M. oskarżonemu o przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k., będąc pouczoną o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, zeznała nieprawdę polegającą na tym, że podała, iż w dniu 15 lipca 2015 roku w m. B., gm. P. ona prowadziła pojazd mechaniczny marki F. (...) o nr rej. (...), będąc jego kierowcą, gdzie kierowany przez nią pojazd uderzył w barierki ochronne osłaniające chodnik przy rondzie, a także podała inne istotne okoliczności tego zdarzenia, podczas gdy w rzeczywistości to J. M. prowadził w tym dniu wskazany pojazd mechaniczny, będąc w stanie nietrzeźwości, tj. o przestępstwo z art. 233 § 1 k.k.

Oskarżona N. G. (2) przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i odmówiła składnia wyjaśnień w sprawie, jednocześnie wyraziła zgodę na uznanie jej winy i skazanie za popełniony występek w sposób określony na k. 60 akt sprawy (d. wyjaśnienia oskarżonej k. 59). W świetle zgromadzonego materiału dowodowego okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości. Postawa oskarżonej wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte bez przeprowadzenia rozprawy. Prokurator w niniejszej sprawie złożył wniosek o skazanie oskarżonej (k. 72-73). Wniosek o skazanie oskarżony złożył na k. 60.

Istnieje przesłanka prowadzenia postępowania w trybie konsensualnym – art. 335 § 1 k.p.k. Strona została pouczona o możliwości zaznajomienia się z aktami (art. 335 § 3 k.p.k.). Wyznaczono posiedzenie - art. 339 § 1 pkt 3a k.p.k. Prokurator stawił się na posiedzenie osobiście, a oskarżona, prawidłowo zawiadomiona o terminie posiedzenia, nie stawił się na nie.

Sąd wymierzył oskarżonej karę uznając ją za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 233 § 1 k.k. skazał ją na karę pozbawienia wolności w wymiarze 8 (ośmiu) miesięcy.

Sąd skorzystał względem oskarżonej z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec niej kary i warunkowo zawiesił jej wykonanie na okres próby lat 3. Jest to wystarczające dla osiągnięcia celów kary i zapobieże jej powrotowi do przestępstwa. Dodatkowo czynnikiem dyscyplinującym będzie wymierzenie jej grzywny, która jest adekwatna do jej stosunków majątkowych. Nadto orzeczono o zobowiązaniu jej do wykonywania pracy zarobkowej. W tym zakresie jako podstawę tego rozstrzygnięcia omyłkowo wskazano przepis art. 72 § 1 pkt 5 k.k. gdy tymczasem adekwatna podstawa to pkt 4 artykułu 72 § 1 k.k.

O kosztach sądowych orzeczono jak w punkcie III wyroku, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zgodnie z wnioskiem w trybie art. 335 § 1 k.p.k.

Wymierzona oskarżonej kara została orzeczona zgodnie z wnioskiem oskarżyciela publicznego uzyskanym w trybie konsensusu z oskarżonym (k. 60, 72-73).

W tym stanie rzeczy, należy uznać, że wymierzona oskarżonej kara pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu jej zarzucanego, stopnia zawinienia, sposobu działania, motywów i pobudek. Orzeczona kara spełni cele kary w tym, przede wszystkim, cel wychowawczy.

Orzeczona kara nie wykracza poza ustawowy wymiar kary w chwili popełnienia czynu. Jej wysokość limitowana jest także oświadczeniami woli Prokuratora, jak i oskarżonej N. G. (2), skoro Sąd w niniejszej sprawie stosował tryb postępowania zgodny z treścią art. 335 § 1 k.p.k.

Dlatego orzeczono jak w wyroku.