Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2017 r. na rozprawie sprawy

z powództwa A. P.

przeciwko (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda A. P. kwotę 7 853,50 zł (siedem tysięcy osiemset pięćdziesiąt trzy złote 50/100 zł) wraz z ustawowymi odsetkami od:

- kwoty 13 400 zł od dnia 28 maja 2016 r. do dnia 28 czerwca 2016 r.,

- kwoty 7 300 zł od dnia 29 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty,

- kwoty 553,50 zł od dnia 2 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  umarza postępowanie co do kwoty 6400 zł,

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5895 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 4800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

V.  nakazuje zwrócić powodowi ze Skarbu Państwa – Kasa Sądu Rejonowego w Olsztynie kwotę 320 zł tytułem zwrotu opłaty od pozwu od cofniętego powództwa,

VI.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Kasa Sądu Rejonowego w Olsztynie kwotę 260 zł tytułem kosztów sądowych poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

SSR Paweł Rynko

Sygn. akt V GC 1874/16

UZASADNIENIE

Powód A. P. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) spółka akcyjna V. (...) w W. kwoty 13 953,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 13 400 zł od dnia 19 maja 2016 r. do dnia zapłaty, od kwoty 553,50 zł od dnia 2 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty, wraz z kosztami procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu powództwa wskazano, że w dniu 18 kwietnia 2016 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki O. (...) o nr rej. (...) należący do J. D.. Sprawca szkody posiadał wykupione ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Pozwany przyjął odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę i wypłacił tytułem odszkodowania kwotę 9000 zł rozliczając szkodę metodą szkody całkowitej. Poszkodowany nie zgodził się z takim ustaleniem odszkodowania w związku, z czym zlecił powodowi sporządzenie prywatnej opinii. Poszkodowany zawarł z powodem umowę cesji w wyniku, której przeniósł na powoda wierzytelność przysługującą mu w wyniku w/w szkody komunikacyjnej. Cesja obejmowała także koszty sporządzenia opinii prywatnej. Powód po dokonaniu umowy cesji wzywał pozwanego do zapłaty kwoty brakującego odszkodowania. Pozwany nie spełnił żądania. Powód dochodzi odsetek od żądanych kwot: od kwoty 13 400 zł na podstawie art. 817 § 1 kc, od kwoty 553,50 zł stanowiącej koszt sporządzenia prywatnej opinii od daty upływu terminu 7 dniowego zakreślonego w wezwaniu doręczonym pozwanemu w dniu 25 maja 2016 r.

Pismem z dnia 28 czerwca 2016 r. powód cofnął powództwo w części, co do należności głównej, co do kwoty 6400 zł w związku z dobrowolną zapłatą tej kwoty przez pozwanego. W pozostałym zakresie powód podtrzymał pozew wnosząc o zasądzenie od pozwanego kwoty 7 553,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot: 13 400 zł od dnia 19 maja 2016 r. do dnia 28 czerwca 2016 r., 7 000 zł od dnia 29 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty, 553,50 zł od dnia 2 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty (pismo k. 36).

Pismem z dnia 8 czerwca 2017 r. powód rozszerzył powództwo o kwotę 300 zł. Ostatecznie powód wniósł o zasadzenie na jego rzecz kwoty 7 853,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot: 13 400 zł od dnia 19 maja 2016 r. do dnia 28 czerwca 2016 r., 7 300 zł od dnia 29 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty, 553,50 zł od dnia 2 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty

Pozwany (...) spółka akcyjna V. (...) w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa, zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany zakwestionował roszczenie powoda w zakresie należności związanej z naprawą pojazdu co do wysokości, zaś w stosunku do żądania zwrotu kosztów sporządzenia opinii prywatnej co do zasady oraz co do wysokości. Wskazał, ze w związku ze szkodą wypłacił odszkodowanie w wysokości 15 400 zł. W toku postępowania likwidacyjnego ustalił wartość pojazdu na kwotę 26 600 zł brutto, a wartość pozostałości na kwotę 11 200 zł brutto. Co do żądania zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej ekspertyzy pozwany wskazał, że w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do uwzględnienia tego żądania.

(odpowiedź na pozew k. 44 i nast.)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

18 kwietnia 2016 r. doszło do kolizji w wyniku, której uszkodzeniu uległ pojazd marki O. (...) o nr rej. (...) należący do J. D.. Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego ubezpieczyciela.

(bezsporne)

Poszkodowany zgłosił szkodę pozwanemu, który wypłacił tytułem odszkodowania kwotę 9000 zł. Poszkodowany nie zgadzając się z wysokością odszkodowania zlecił powodowi wykonanie opinii na okoliczność wysokości szkody w jego pojeździe. Opinia została wykonana, a wynagrodzenie za sporządzenie opinii ustalono na kwotę 553,50 zł.

(bezsporne, dowód: opinia wraz z rachunkiem k. 18 i następne)

Poszkodowany dokonał przelewu wierzytelności z tytułu doznanej szkody. W związku z przelewem wierzytelności powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 13 400 zł oraz kwoty 553,50 zł w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania. Wezwanie doręczono pozwanemu w dniu 25 maja (...). .

(dowód: przelew wierzytelności k. 16, wezwanie do zapłaty wraz z dowodem doręczenia k. 28 - 30,)

Decyzją z dnia 17 czerwca 2016 r. pozwany przyznał powodowi dodatkowe odszkodowanie w kwocie 6400 zł.

(dowód: decyzja k. 37)

Koszt przywrócenia samochodu do stanu sprzed szkody przy użyciu do naprawy części zamiennych oryginalnych jak i nieoryginalnych (tzw. zamienników) przewyższał wartość pojazdu. Wartość pojazdu na dzień wyrządzenia szkody wynosiła 28 100 zł. Wartość pojazdu uszkodzonego na moment powstania szkody wynosiła 5400 zł brutto.

(dowód: opinia biegłej D. R. (1) k.75 i nast.)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie praktycznie w całości.

Rozstrzygnięcie sprawy sprowadzało się do ustalenia wysokości szkody jakiej doznał poszkodowany w związku ze zdarzeniem z dnia 18 kwietnia 2016 r.

Dokonując ustaleń faktycznych sąd oparł się na dokumentach złożonych przez strony, oraz na opinii biegłej D. R. (1). Złożone dokumenty nie były kwestionowane. Również odnośnie opinii biegłej strony nie złożyły merytorycznych zastrzeżeń wskazujących na uchybienia w rozumowaniu biegłej. Biegła w sposób wyczerpujący uargumentowała wnioski zawarte w opinii przedstawiając w sposób logiczny i zgodny z zasadami doświadczenia życiowego tok rozumowania, który doprowadził do wniosków końcowych. Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania stanowiska biegłego. Wobec tego sąd w pełni je podzielił.

Jeżeli chodzi o wysokość odszkodowania należnego powodowi to podstawę odpowiedzialności pozwanego, która co do zasady nie była kwestionowana, stanowią przepisy art. 805 § 1 k.c. w zw. z art. 822 k.c. w zw. z art. 509 § 2 kc.

Pierwsza z powołanych norm wskazuje, iż przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Artykuł 822 § 1 k.c. z kolei przewiduje, iż przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. W dalszej części przepis ten mówi, że jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela ( § 4).

Zgodnie z art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono zaś w myśl art. 363 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Przywrócenie pojazdu do stanu poprzedniego pociąga za sobą nadmierne koszty w sytuacji wystąpienia tzw. szkody całkowitej tj. gdy koszty naprawy pojazdu przekraczają jego wartość przed powstaniem szkody. Wówczas naprawienie szkody sprowadza się do zapłaty odszkodowania, które wylicza się przy użyciu metody dyferencyjnej. Polega ona na porównaniu sytuacji majątkowej poszkodowanego przed szkodą z sytuacją majątkową poszkodowanego po szkodzie. W praktyce sprowadza się to do ustalenia wysokości odszkodowania poprzez pomniejszenie wartości pojazdu w stanie przed uszkodzeniem o wartość uszkodzonego pojazdu.

W rozpoznawanej sprawie bezsporne było, że koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody przekracza jego wartość. Potwierdziła to opinia biegłej. Spór dotyczył wartości samochodu przed szkodą oraz wartości pozostałości oraz tego, czy pozwany jest obowiązany do zwrotu powodowi kosztów sporządzenia tzw. prywatnej ekspertyzy.

Pozwany ostatecznie ustalił w toku postępowania likwidacyjnego, że wartość rynkowa pojazdu sprzed szkody wynosiła 26 600 zł, a wartość pozostałości 11 200 zł. W związku z tym wypłacił odszkodowanie w kwocie 15 400 zł (k. 37). Powód z takimi ustaleniami się nie zgadzał. Z uwagi na rozbieżność stanowisk stron, Sąd odwołał się do wiadomości specjalnych biegłego z wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw D. R. (1). Biegła na podstawie analizy dokumentów znajdujących się w aktach przedmiotowej sprawy ustaliła, że koszt przywrócenia pojazdu uszkodzonego do stanu sprzed szkody wahał się w zależności od rodzaju użytych części od kwoty 57 293,51 zł brutto do kwoty 44 385,41 zł brutto. Wartość samochodu przed szkodą wynosiła 28 100 zł brutto. Wartość samochodu uszkodzonego została ustalona przez biegłą na kwotę 5400 zł. brutto.

Odnośnie wartości pojazdu przed szkodą biegła wskazała, że posłużyła się specjalistycznym programem komputerowymE. (...). Dokonała korekt dodatnich z tytułu dodatkowego wyposażenia, przebiegu niższego niż normatywny, daty pierwszej rejestracji oraz korekty ujemnej ze względu na stan pojazdu (ślady korozji). Korekta ujemna wyniosła 5 % i jest wyższa niż zastosowana przez pozwanego.

Odnośnie wartości pojazdu uszkodzonego biegła wskazała, że ze względu na zakres uszkodzeń pojazdu do wyliczenia jego wartości należało zastosować metodę stopnia uszkodzenia. Oznacza to, że wartość pozostałości jest wyliczana jako wartość części nieuszkodzonych w samochodzie, które po demontażu mogą być sprzedane jako części używane.

Przedstawiony tok rozumowania biegłej jest jasny, logicznie uargumentowany, zaś rzetelności i bezstronności biegłego nie sposób poddać w wątpliwość. W konsekwencji wobec wyliczeń biegłej sąd przyjął, że pozwany miał prawo rozliczyć szkodę metodą tzw. szkody całkowitej, przy czym do wyliczenia tego należało przyjąć wartość pojazdu przed szkodą ustaloną przez biegłego tj. na kwotę 28 100 zł, a wartość pozostałości na kwotę 5400 zł.

Tym samym sąd uznał, że powodowi w związku z uszkodzeniem pojazdu i umową cesji należy się odszkodowanie równe kwocie 7300 zł. Wysokość szkody wyniosła 22 700 zł z czego dotychczas wypłacono kwotę 15 400 zł.

W kwestii żądania zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy zleconej przez poszkodowanego, sąd na uwadze miał treść art. 361 § 1 i 2 kc oraz stanowisko SN zawarte w uchwale z dnia 18.5.2004r. Sąd Najwyższy przyjął (III CZP 24/04, OSNC 2005/7-8/117), iż „Odszkodowanie (...) może - stosownie do okoliczności sprawy - obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego.” W przedmiotowej sprawie tymi okolicznościami uzasadniającymi żądanie w tym zakresie było zachowanie pozwanego, który przyznał wyraźnie zaniżone odszkodowanie (pierwsza decyzja ustalała szkodę na kwotę 9000 zł). W takiej sytuacji poszkodowany miał prawo niejako sprawdzić prawidłowość postępowania pozwanego przed wytoczeniem powództwa. Sam nie posiadał wiedzy specjalnej w tym zakresie. Sporządzenie prywatnej opinii poskutkowało przyznaniem większego wynagrodzenia. Jeżeli chodzi o koszt opinii to jest on również uzasadniony. W tym zakresie nie odbiega on od cen rynkowych tego typu ekspertyz, o czym wiadomo sądowi z informacji nabytych przy rozpoznawaniu innych spraw.

W tym stanie rzeczy sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 7 853, 50 zł, stanowiącą sumę kwot 7300 zł tytułem odszkodowania za uszkodzony samochód i 553,50 zł tytułem wynagrodzenia za sporządzenie prywatnej ekspertyzy (pkt. I wyroku). Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowił art. art. 805 § 1 k.c. w zw. z art. 822 k.c. w zw. z art. 509 § 2 kc. O odsetkach sad orzekł na podstawie art. 481 § 1 kc w zw. z art. 817 § 1 kc mając na uwadze, że szkodę zgłoszono w dniu 27 kwietnia 2016 r. (co do kwoty 13 400 zł i 7300 zł). Odnośnie odsetek od kwoty 553,50 zł sąd na uwadze miał datę doręczenia wezwania do zapłaty tej kwoty i 7 dniowy termin zakreślony w wezwaniu.

W pkt II wyroku sąd oddalił żądanie pozwu o zasądzenie odsetek od wcześniejszych dat.

W pkt. III sąd orzekł na podstawie art. 203 kpc w zw. z art. 355 § 1 kpc.

W pkt IV wyroku sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 98 kpc mając na uwadze, że pozwany, który dokonał częściowej zapłaty po wytoczeniu powództwa jest traktowany w tym zakresie jako przegrywający. Pozwany nie wykazał kiedy doręczono poszkodowanemu decyzję o przyznaniu odszkodowania w kwocie 6400 zł i kiedy wypłacono z tego tytułu odszkodowanie. Sąd przyjął więc, że decyzja został doręczona po wytoczeniu powództwa. Na koszty powoda, składają się: kwota 700 zł tytułem uiszczonego wynagrodzenia dla biegłego, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 378 zł tytułem opłaty od pozwu, 4800 zł tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne.

W pkt V sąd orzekł na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 1 lit. b uksc, mając na uwadze, że powód cofnął powództwo w części przed doręczeniem jego odpisu pozwanemu.

W pkt VI orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 uksc w zw. z art. 98 kpc mając na uwadze, że ze Skarbu Państwa wypłacono tymczasowo kwotę 230 zł tytułem wynagrodzenia biegłej D. R. (k. 120). Dodatkowo powód nie uiścił opłaty od rozszerzonego powództwa w kwocie 30 zł.

SSR Paweł Rynko