Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt I C 1171/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 14-02-2017 r.

Sąd Rejonowy w Koninie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Jarosław Konowalski

Protokolant:st.sekr.sąd. Aneta Szymczak

po rozpoznaniu w dniu 14-02-2017 r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko A. P.

o zapłatę

oddala powództwo

SSR Jarosław Konowalski

Sygnatura akt I C 1171/15

UZASADNIENIE

(...) w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej A. P. kwoty 10.000 zł z odsetkami naliczanymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty według zmiennej stopy procentowej w wysokości 1,5 stopy procentowej ustalanej w oparciu o stopę referencyjną 3M WIBOR zaokrągloną do drugiego miejsca po przecinku powiększoną o marżę Banku w wysokości 1,2 punktu procentowego w stosunku rocznym nie wyższym niż czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP. Zgłoszono również wniosek o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwana zawarła z Bankiem (...) w dniu 30.10.2007 r. umowę kredytu hipotecznego
nr (...) na kwotę 303.000 złotych. Kredyt został udzielony do dnia 30.10.2037 r. i spłata miała nastąpić w ratach. Podkreślono, że pozwana nie wywiązała się z umowy i w dniu 27.10.2011 r. bank dokonał jej wypowiedzenia.
Dalej wskazano, że w dniu 31.01.2013 r. bank wystawił wobec pozwanej bankowy tytułu egzekucyjny nr (...). Wnioskiem z dnia 25.03.2013 r. wystąpiono o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu i postanowieniem z dnia 3.04.2013 r. Sąd Rejonowy w K.nadał klauzulę wykonalności na BTE. Swoją legitymację do wytoczenia powództwa powód wywodzi z umowy przelewu wierzytelności z dnia 29.10.2014 r. Zaznaczono również,
że niniejszym pozwem dochodzona jest jedynie część niespłaconego kapitału kredytu, a całe zadłużenie pozwanej wobec powoda wynosi 334.815,22 złotych.

Postanowieniem z dnia 6.07.2016 r. Sąd Rejonowy w K.na wniosek powoda ustanowił dla pozwanej A. P., której miejsce pobytu jest nieznane kuratora.

Kurator pismem z dnia 17.11.2016 r. podniosła zarzut przedawnienia i wniosła o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił, co następuje :

Dnia 30.10.2007 r. została zawarta pomiędzy A. P. a Bankiem (...) S.A z/s w W. umowa kredytu hipotecznego
nr (...). Bank udzielił pozwanej kredytu w łącznej kwocie 303.000 złotych, który to kredyt miał zostać przeznaczony na nabycie działki gruntu nr (...) o powierzchni 791 m 2 , położonej w S. przy ul. (...). Kredyt został udzielony od dnia zawarcia umowy do dnia 30.10.2037 r. Spłata kredytu wraz z odsetkami miała nastąpić w terminach określonych w § 4 ust. 3 umowy. Do umowy zostało dołączone podpisane przez A. P. oświadczenie o poddaniu się egzekucji zapłaty.

Pismem z dnia 27.10.2011 r. Bank (...) wypowiedział umowę kredytu hipotecznego z dnia 30.10.2007 r. z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia liczącego od daty doręczenia wypowiedzenia. Na dzień 24.10.2011 r. zobowiązanie z w/w tytułu wynosiło 292.678,56 zł. Powyższe wezwanie zostało doręczone na ówczesny adres zamieszkania pozwanej.

W dniu 31.01.2013 r. Bank (...) w W. wystawił wobec A. P. bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) i na dzień 31.01.2013 r. na płatne i wymagalne zadłużenie składało się zadłużenie w łącznej kwocie 301.209,32 złotych.

Wnioskiem z dnia 25.03.2015 r. (...) wniósł o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu numer (...) z dnia 31.01.2013 r.

Postanowieniem z dnia 3.04.2013 r. wydanym w sprawie o sygn. akt
I Co 883/13 Sąd Rejonowy w K.nadał klauzulę wykonalności na powyższy BTE.

W oparciu o powyższy tytułu wykonawczy bank wystąpił w dniu 27.05.2013 r. z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla miasta K. M. S.. Postępowanie egzekucyjne toczyło się pod sygn. akt Km (...). W toku postępowania wierzyciel złożył wniosek o wszczęcie egzekucji z nieruchomości i postanowieniem z dnia 31.07.2013 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w K. M. S. uznał się niewłaściwym do dalszego prowadzenia sprawy i przekazał wniosek egzekucyjny wierzyciela wraz z tytułem wykonawczym Komornikowi właściwemu według miejsca położenia nieruchomości tj. Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym P. w P. J. K., który prowadził postępowanie egzekucyjne pod sygn. akt Km (...).

W dniu 29.10.2014 r. została zawarta pomiędzy (...) a powodem (...) w W. umowa przelewu wierzytelności w ramach sekurytyzacji wierzytelności. Przedmiotem umowy była m.in. wierzytelność przysługująca bankowi wobec A. P. związana z zawartą umową (...).

Powyższa okoliczność spowodowała, że dotychczasowy wierzyciel pismem z dnia 5.12.2014 r. wniósł o umorzenie postępowania egzekucyjnego.

Postanowieniem z dnia 2.02.2015 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym P.w P. J. K. umorzył postępowanie egzekucyjne na podstawie art. 825 pkt 1 k.p.c.

Pismem z dnia 3.12.2014 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty wskazując,
że kwota długu na dzień 25.10.2014 r. wynosi 327951,80 złotych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie : umowy
nr (...) (k.8-11), oświadczenia o poddaniu się egzekucji zapłaty (k.12), wypowiedzenia umowy kredytu razem z dowodem doręczenia (k.13-14), bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...) (k.15-16), wniosku o nadanie klauzuli wykonalności (k.17), postanowienia Sądu Rejonowego w K.z dnia 3.04.2013 r. wydanego w sprawie I Co 883/13 (k.18-19) umowy przelewu wierzytelności wraz załącznikiem (k.20-25), wezwania do zapłaty (k.35-36), akt KM (...) Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym P. w P. J. K., akt KM (...) Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w K. M. S., akt I Co 883/13 Sądu Rejonowego w K..

Wartość dowodowa dokumentów na podstawie których ustalono stan faktyczny w niniejszej sprawie nie budziła wątpliwości Sądu i nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo podlegało oddaleniu z uwagi na skutecznie podniesiony zarzut przedawnienia.

Podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia stanowiły przepisy dotyczące terminów przedawnienia roszczeń, tj. przepis art. 118 k.c., zgodnie z którym, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej trzy lata. Natomiast według art. 120 zd. 1 k.c. stanowi, że bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W sprawie istotnym był również przepis art. 123 § 1 pkt 1 k.c. który wskazuje w jakich okolicznościach prawem przewidzianych następuje przerwanie biegu przedawnienia tj. przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia.

W przedmiotowej sprawie Sąd nie miał wątpliwości, że pozwana zawarła
z Bankiem (...) w dniu 30.10.2007 r. umowę o kredyt hipoteczny (...), która następnie została wypowiedziana pismem z dnia 27.10.2011 r. Nie budziły również wątpliwości Sądu okoliczności odnoszące się do wystawienia przez bank bankowego tytułu wykonawczego, zaopatrzonego następnie w klauzulę wykonalności oraz prowadzenia na jego podstawie postępowania egzekucyjnego. Sąd nie miał również zastrzeżeń co do legitymacji czynnej powoda, który na podstawie przedłożonych dokumentów związanych z cesją wierzytelności przysługującej (...) w W. wobec pozwanej wykazał fakt przejścia wierzytelności na swoją rzecz.

W toku postępowania został podniesiony zarzut przedawnienia co obligowało Sąd do jego rozpoznania.

Powód domagał się zasądzenia należności wynikających z umowy kredytowej, zawartej pierwotnie z pozwaną przez Bank w ramach prowadzonej przez ten podmiot działalności gospodarczej, a zatem roszczenie powoda podlegało przedawnieniu z upływem okresu trzyletniego (art. 118 k.c.).

Powód powoływał się, że w toku biegu terminu przedawnienia nastąpiło jego przerwanie poprzez złożenie przez (...) wniosku o nadanie BTE sądowej klauzuli wykonalności. Na potwierdzenie swojego stanowiska powołał się m.in. na wyrok Sądu Najwyższego z 17.12.2004 r. (II CK 276/04) (zob. str. 2 pisma z 16.12.2016 r.).

Zgodzić się należy z ogólnym stwierdzeniem, że przerwanie biegu przedawnienia wywołuje między innymi złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, co w świetle art. 124 § 2 k.c. oznacza, iż rozpoczyna on swój bieg na nowo z chwilą prawomocnego zakończenia postępowania klauzulowego. W taki sam sposób należy oceniać złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji, który również jest wnioskiem zmierzającym do zaspokojenia roszczenia. Taka czynność jest niewątpliwie czynnością podjętą przed organem powołanym do egzekwowania roszczeń oraz bezpośrednio w celu zaspokojenia roszczenia wierzyciela. Ze swej istoty taki wniosek zasadniczo przerywa więc bieg terminu przedawnienia, który biegnie na nowo od daty prawomocnego zakończenia postępowania egzekucyjnego, w tym również jego umorzenia. Wyjątki odnoszą się tylko do umorzenia z przyczyn leżących po stronie wierzyciela (art. 823 k.p.c. i art. 825 pkt k.p.c.) oraz zwrotu wniosku, które niweczą materialnoprawne prawne skutki przerwy przedawnienia (por . uchwała SN z dnia 19 lutego 2015 r., III CZP 103/14, opubl. OSNC Nr 12/2015 poz. 137).

Ustalony przez sąd stan faktyczny wskazuje, że zaistniały sytuacje które powodowały przerwę biegu przedawnienia. Pismem z dnia 27.10.2011 r. dokonano wypowiedzenia umowy kredytu hipotecznego, z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia. Następnie poprzedni wierzyciel wydał bankowy tytuł egzekucyjny w dniu 31.01.2013 r., a w dniu 2.04.2013 r. został złożony wniosek o nadanie klauzuli wykonalności na BTE. W dalszej kolejności wystąpiono w dniu 27.05.2013 r.
z wnioskiem o wszczęcie egzekucji na podstawie wystawionego tytułu wykonawczego. Te dwa ostatnie zdarzenia powodowały, że bieg terminu przedawnienia ulegał dwukrotnie przerwie, co w świetle ogólnych reguł (art. 124 k.c.) oznaczało, że bieg terminu przedawnienia winien rozpocząć się od początku, od następnego dnia po zakończeniu przerwy.

Sytuacja uległa jednakże zmianie z chwilą zawarcia pomiędzy bankiem (...)
a powodem umowy cesji wierzytelności. Powód nabył w dniu 29.10.2014 r. od (...) wierzytelność względem pozwanej stwierdzoną bankowym tytułem egzekucyjnym numer (...) z dnia 31.01.2013 r., zaopatrzonym w klauzulę wykonalności przez Sąd Rejonowy w K.postanowieniem z dnia 3.04.2013 r. Nie ulega przy tym wątpliwości, że powód w ramach prowadzonej przez siebie działalności zajmuje się lokowaniem środków pieniężnych i zarządzaniem sekurytyzowanymi wierzytelnościami. Jest on więc podmiotem zupełnie innym niż bank, będący pierwotnym wierzycielem. To rozróżnienie ma istotne znacznie dla realizacji uprawnień wynikających z cesji wierzytelności oraz dla kwestii oceny przerwy biegu terminu przedawnienia.

W uchwale z dnia 29 czerwca 2016 r., III CZP 29/16, (publ. Biul. SN Nr 6/2016 poz. 10) Sąd Najwyższy stwierdził, że nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności.

W uzasadnieniu tego orzeczenia wskazuje się, że wskutek przelewu nabywca wierzytelności uzyskuje jedynie prawo do wierzytelności objętej dotychczasowym tytułem wykonawczym, a nie uprawnienie do kontynuowania wszczętego wcześniej przez inny podmiot postępowania egzekucyjnego. Z racji następstwa prawnego w wyniku przelewu wierzytelności, prawo stwierdzone w tytule egzekucyjnym na rzecz dotychczasowego wierzyciela wygasa wskutek przejścia na inny podmiot, a przez to wygasa uprawnienie do prowadzenia postępowania egzekucyjnego przez pierwotny podmiot. W efekcie okazuje się zatem, że nowy wierzyciel jako nabywca wierzytelności, który nie mógł się powołać na bankowy tytuł egzekucyjny, przejście uprawnień i uzyskać klauzuli wykonalności na podstawie art. 788 § 1 k.p.c. musiał ustalić istnienie roszczenia w drodze procesu sądowego, uzyskać nowy tytuł wykonawczy i dopiero na jego podstawie egzekwować roszczenie. Niezwykle istotnym jest to, że przerwanie biegu przedawnienia na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 k.c. następuje, co do zasady, tylko pomiędzy stronami postępowania, jeżeli z istoty łączącego je stosunku prawnego wynika, że są materialnie zobowiązane lub uprawnione, a więc skutek przerwania zachodzi tylko w podmiotowych i przedmiotowych granicach czynności podjętej przez wierzyciela (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2014 r., II CSK 196/14, opubl. Lex nr 1622306). Wniosek o wszczęcie egzekucji wywołuje zatem skutek przerwy wtedy, gdy pochodzi od wierzyciela wskazanego w tytule egzekucyjnym, na rzecz którego została wydana klauzula wykonalności. Natomiast nie jest wystarczająca sama tożsamość wierzytelności, lecz konieczna jest również identyczność osób, na rzecz, których czynność ta została dokonana. Skutki prawne postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego związane są więc tylko z podmiotami w nim uczestniczącymi na podstawie tego tytułu, w granicach podmiotowych i przedmiotowych ukształtowanych treścią klauzuli wykonalności. W realiach kontrolowanej sprawy nie może umknąć uwadze, że przerwa biegu przedawnienia została spowodowana czynnością banku zmierzającą do egzekwowania roszczenia, podczas gdy nabywcy niebędącemu bankiem miałaby służyć do jego dochodzenia. Nabywca wierzytelności niebędący bankiem nabywa wierzytelność w swej treści i przedmiocie tożsamą z wierzytelnością zbywającego banku, ale nie wchodzi w sytuację prawną zbywcy wywołaną przerwą biegu przedawnienia i rozpoczęciem biegu na nowo. Czynność wszczęcia postępowania egzekucyjnego przez bank wywołuje materialnoprawny skutek przerwy biegu przedawnienia jedynie w stosunku do wierzyciela objętego bankowym tytułem wykonawczym, natomiast nabywca wierzytelności niebędący bankiem, nawet, jeżeli nabycie nastąpiło po umorzeniu postępowania egzekucyjnego i rozpoczęciu biegu terminu przedawnienia w stosunku do banku na nowo, nie może się powołać na przerwę biegu przedawnienia wywołaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego przez pierwotnego wierzyciela będącego bankiem. Powyższe wynika z wyjątkowości przywileju wystawiania bankowego tytułu egzekucyjnego, bowiem skoro nie może on być podstawą egzekucji na rzecz innych osób, niż w nim wskazane za wyjątkiem następstwa prawnego po stronie wierzyciela innego banku, to również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego jako czynności wierzyciela – banku prowadzącej do przerwy biegu przedawnienia dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą nabywcy nie będącego bankiem (por. dalsze motywy uzasadnienia cytowanej uchwały Sądu Najwyższego sygn. III CZP 29/16). W postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 5.10.2016 r. (III CZP 52/16) podkreślono również, iż niemożność kontynuowania egzekucji prowadzonej na podstawie bankowego tytułu wykonawczego nie stanowi bynajmniej nadmiernego ograniczenia obrotu wierzytelnościami, lecz jest wynikiem koniecznego z punktu widzenia zasad praworządności wymagania, że wyjątkowe uprawnienia banku do uzyskiwania tytułu egzekucyjnego poza postępowaniem sądowym nie może być interpretowane rozszerzająco, wobec czego każdy cesjonariusz takiej wierzytelności musi się z tym liczyć.

Ponadto z akt komorniczych wynika, iż nastąpiło cofnięcie przez bank wniosku o wszczęcie egzekucji i umorzenie przez komornika sądowego postępowania egzekucyjnego prowadzonego z wniosku banku w oparciu o BTE na podstawie art. 825 pkt 1 k.p.c. Spowodowało to, że nie można przyjmować – i to ze skutkiem względem powoda – przerwy biegu przedawnienia poprzez wszczęcie i prowadzenie egzekucji. Wniosek egzekucyjny cofnięty przez pierwotnego wierzyciela z uwagi na zbycie wierzytelności powodowi nie wywołał żadnych skutków, jakie ustawa wiąże ze złożeniem takiego wniosku; cofnięcie tego wniosku spowodowało upadek skutków związanych ze złożeniem wniosku egzekucyjnego.

Tym samym należało uznać, że wystąpienie przez pierwotnego wierzyciela z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie spowodowało przerwy w biegu przedawnienia wobec powoda, który wierzytelność dochodzoną BTE nabył w drodze cesji.

Odnosząc się z kolei do stanowiska powoda, że przerwa biegu terminu przedawnienia nastąpiła już wcześniej tj. w chwili złożenia przez (...) wniosku o nadanie klauzuli wykonalności do Sądu Rejonowego w K., to zdaniem Sądu należy przyjąć, że skutek przerwy biegu terminu przedawnienia nie nastąpił w stosunku do cesjonariusza nie będącego bankiem wobec czynności banku (pierwotnego wierzyciela) który wystąpi z wnioskiem o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności. Za takim stanowiskiem przemawia jak wskazano powyżej to, że przywilej wystawiania bankowego tytułu egzekucyjnego był zarezerwowany jedynie dla banków i powód nie będący bankiem nie może korzystać ze skutków prawnych takiego uprzywilejowanego trybu dochodzenia i egzekwowania roszczenia. Sąd Najwyższy wskazał, że dokonanie przez bank cesji objętej bankowym tytułem egzekucyjnym należności na rzecz powoda - niemającego prawa do wystawiania takich tytułów - skutkowało tym, że nadanie tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności na rzecz cesjonariusza nie będącego bankiem jest niedopuszczalne (por. uchwały Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2004 r., III CZP 9/04, OSNC 2005, nr 6, poz. 98 oraz z dnia 22 lutego 2006 r., III CZP 129/05, OSNC 2007, nr 1, poz. 4). Klauzula wykonalności mogła zostać nadana wyłącznie na wierzyciela będącego bankiem i jedynie wierzyciel który był bankiem mógł na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie postępowania egzekucyjnego. Nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu przerwało bieg przedawnienia między wierzycielem - bankiem, a dłużniczką, natomiast powód niebędący bankiem, nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną nadaniem klauzuli wykonalności BTE, ponieważ tytuły te były tylko przywilejem ustanowionym dla banków, a nie na rzecz innych podmiotów.

Ustosunkowując się do wskazanych przez powoda stanowisk sądów powszechnych, które w ocenie powoda potwierdzają prezentowane przez niego stanowisko, sąd pragnie zauważyć, że orzeczenia innych sądów, wydane w innych sprawach nie mają mocy wiążącej w niniejszej sprawie, ponadto z uwagi na to, że nie zostały one dołączone nie ma nawet możliwości odniesienia się do ich treści. Jednocześnie sąd pragnie zauważyć, że powyższa kwestia nie jest jak to zdaje się sugerować powód ujmowana w sposób tak jednoznaczny albowiem m.in. w wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku z 30.11.2016 r., II Ca 822/16 (publ. orzeczenia.ms.gov.pl) stwierdzono, że nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może korzystać z przerwy biegu przedawnienia spowodowanej wnioskiem o nadanie sądowej klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu czy też wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie w/w tytułu złożonym przez bank.

Wskazać również należy, że w orzeczeniu I 1 Ca 299/16 Sąd Okręgowy w Koninie wskazał, że „(…) przerwanie biegu przedawnienia roszczeń banku na skutek złożenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nie odnosi skutku wobec nabywcy wierzytelności niebędącego bankiem”.

Niezasadnym było powoływanie się przez powoda na treść wyroku Sądu Najwyższego z 17.12.2004 r. (II CK 276/04) albowiem z uzasadnienia tego orzeczenia wynika, że w sprawie stroną postępowania był bank, a nie podmiot który tak jak powód jest jedynie nabywcą wierzytelności banku.

Mając na uwadze powyższe okoliczności zauważyć należy, że 3-letni termin przedawnienia rozpoczął swój bieg z chwilą wypowiedzenia umowy pismem z dnia 27.10.2011 r. i z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia. Jakkolwiek dowód doręczenia pozwanej w/w pisma zawiera trudne do odczytania dane dotyczące daty doręczenia, nie mniej zawarta pieczątka o dacie awizowania w dniu 2.11.2011 r. pozwala na poczynienie ustaleń, że wniesiony w dniu 5.05.2015 r. pozew odnosi się do wierzytelności, która uległa już przedawnieniu. Również w zakresie żądania odsetek roszczenie uległo przedawnieniu albowiem odsetki dzielą los należności głównej w tym znaczeniu, że jeżeli przedawniona jest należność główna nie można również domagać się zapłaty od niej odsetek.

Wobec powyższego powództwo na podstawie art. 117 k.c. w zw. z art. 118 k.c. podlegało oddaleniu.

SSR Jarosław Konowalski