Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 109/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący

SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant

st. sekr. sądowy Iwona Chojecka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2013r. w S.

odwołania J. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 13 grudnia 2012 r. Nr (...)

w sprawie J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 109/13 UZASADNIENIE

Decyzją z 13 grudnia 2012r. znak: 360300/6120/2012/SER/224402 Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił J. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u wymienionego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. P. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazał, że w przeszłości, mimo że był młodszy uznano go za niezdolnego do pracy, obecnie zaś mimo że ma 53 lata stwierdzono, że nie jest niezdolny do pracy (odwołanie k.2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 7 grudnia 2012r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. P. do 30 września 2012r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja o ustaleniu prawa do renty z 4 października 2010r. k.79 akt rentowych). W dniu 19 października 2012r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.89 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 15 listopada 2012r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika z 15 listopada 2012r. k.91 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia Lekarza Orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 7 grudnia 2012r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolna do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS k.92 i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 7 grudnia 2012r. k.95 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 13 grudnia 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 13 grudnia 2012r. k.96 akt rentowych).

Biegli z zakresu kardiologii, neurologii, ortopedii i okulistyki w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznali u ubezpieczonego zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa, zespół bólowy korzeniowy kręgosłupa C i L-S w remisji objawów korzeniowych, nadciśnienie tętnicze okres II/III, zaburzenia rytmu komorowe w wywiadzie, okresową niedomogę bólową lewego kolana w wywiadzie, nadwzroczność obu oczu i niedowidzenie oka lewego stwierdzając, że stan tych schorzeń nie powoduje naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy. Schorzenia dotyczące kręgosłupa przebiegają obecnie bez objawów ogniskowych i bez objawów niewydolności krążenia mózgowego, a badanie części obwodowej układu nerwowego nie wykazuje objawów korzeniowych. Prawidłowy jest również zakres ruchu obu kolan, a sprawność ruchowa i czynnościowa kończyn górnych i dolnych wykazuje niewielkie ograniczenie, adekwatne do wieku ubezpieczonego. Schorzenia kardiologiczne, w tym nadciśnienie tętnicze przebiegają bez powikłań narządowych. Ubezpieczony źle widzi na lewe oko, ale jest zaadoptowany do takiego widzenia. Ostrość wzroku oka prawego do dali i do bliży jest prawidłowa w okularach. Taki stan narządu wzroku nie sprowadza niezdolności do pracy, z wyłączeniem czynności wymagających widzenia obuocznego np. pracy na wysokości (opinia biegłych zakresu kardiologii, neurologii, ortopedii i okulistyki k.8-10 akt sprawy).

W uzupełniającej opinii, wydanej na skutek zastrzeżeń ubezpieczonego do pierwotnej opinii, biegła z zakresu okulistyki podtrzymała wcześniejsze stanowisko wskazując, że opisany wyżej stan narządu wzroku ubezpieczonego istniał w czasie, gdy wykonywał on dotychczasowe prace i może je wykonywać nadal. Obecność lub nieobecność zaćmy nie ma wpływu na zdolność do pracy, gdyż decydująca jest ostrość wzroku. Ponadto zwrot „soczewki pęczniejące” zawarty przez okulistę w aktach często nie jest opisywany jako zaćma, tym bardziej, że stan taki nie wpływa na widzenie. Biegli z zakresu neurologii i ortopedii po ponownej analizie dokumentacji ze szczególnym uwzględnieniem wyników badań przewodnictwa nerwów podtrzymali pierwotną opinię wskazując, że aktualnie nie stwierdza się u ubezpieczonego objawów ogniskowego uszkodzenia OUN, objawów niewydolności krążenia mózgowego oraz aktywnych klinicznie deficytów w zakresie obwodowej części układu nerwowego, a także ograniczeń w funkcjonowaniu narządu ruchu (uzupełniająca opinia biegłych k.25 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego J. P. okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonego istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych z zakresu kardiologii, neurologii, ortopedii i okulistyki dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczony nie jest osobą niezdolną do pracy. Analizując opinię biegłych - pierwotną i uzupełniającą Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydane zostały przez specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzone zostały analizą dokumentacji lekarskiej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinie są spójne i logiczne oraz należycie uzasadnione.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§1 kpc odwołanie ubezpieczonego oddalił.