Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 842/15

POSTANOWIENIE

Dnia 18 stycznia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący

SSA w SO Grzegorz Ślęzak

Sędziowie

SSO Jarosław Gołębiowski (spr.)

SSO Paweł Lasoń

Protokolant

st. sekr. sąd. Anna Owczarska

po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa R. S.

przeciwko małoletniemu I. S. reprezentowanemu przez przedstawicielkę ustawową A. S.

o obniżenie alimentów

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. z dnia 6 sierpnia 2015 roku, sygn. akt III RC 82/15

postanawia: odrzucić apelację.

SSA w SO Grzegorz Ślęzak

SSO Jarosław Gołębiowski SSO Paweł Lasoń

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Ca 842/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 sierpnia 2015 r. Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim oddalił powództwo R. S. przeciwko małoletniemu I. S. reprezentowanemu przez przedstawicielkę ustawową A. S. o obniżenie alimentów.

Od powyższego rozstrzygnięcia apelację złożył powód.

Zaskarżył wyrok w całości i zarzucił:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, iż:

a)  Powód w 2014 roku uzyskiwał w dochód miesięczny netto w kwocie ok. 11.000 zł, za rok 2013 ok. 6.500 zł, gdy tymczasem jak wynika to z załączonego zeznania podatkowego za 2013 rok kwota ta wynosiła 11.939,62 zł, a za rok 2014 - 7.730 zł. Porównując zatem roczne dochody Powoda za 2013 i 2014 rok można dostrzec wyraźnie, iż w 2014 roku są one niższe niż w 2013 roku o 50.508,41 złotych, a obecnie wynoszą ok. 4351 zł (kwiecień - czerwiec 2015), co obrazują poniższe tabela 1 i 2 .

b)  Powód zatrudniony jest w firmie (...) sp. z o.o. jako (...) niezmiennie od 2006 roku, gdy tymczasem Powód stanowisko to dopiero od 31.01.2009 roku. Wcześniej zatrudniony był jako (...)

c)  matka Pozwanej, która mieszka i zajmuje się dzieckiem nie dokłada do gospodarstwa, gdy tymczasem z późniejszych zeznań Pozwanej wynika, iż matka kupiła jej auto marki C..

2.  naruszenie przepisów prawa procesowego, tj.:

a)  art. 233§ 1 k.p.c. poprzez nierozważenie w sposób wyczerpujący, z uwzględnieniem doświadczenia życiowego oraz logicznego rozumowania całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w szczególności związanego z sytuacją życiową, rodzinną i materialną w jakiej znalazł się Powód w związku z rozwodem, tj.:

-

nieuwzględnienie faktu, iż Powód z uwagi na zmianę obszarów działania w swojej pracy zmuszony był wynająć mieszkanie w W., którego koszty sięgają ok. 2.400 złotych miesięcznie. Sąd pominął przy tym fakt, iż stolica nie tylko daje możliwość szybkiej obsługi regionu (...), jak również ma doskonałe połączenie z pozostałymi obsługiwanymi przez Powoda regionami,

-

nieuwzględnienie faktu zmniejszenia dochodów Powoda od czasu rozwodu, dokonanie przy tym nieprawidłowej analizy ich wysokości w latach 2013-2014, poprzez nie rozróżnienie dochodu od przychodu oraz ich faktycznej wysokości.

-

pominięcie okoliczności, iż Pozwana A. S. zaprzestała wynajmowania lokalu mieszkalnego, co obniżyło znacznie jej miesięczne koszty utrzymania w stosunku do kosztów utrzymania na dzień rozwodu, gdyż obecnie zamieszkuje we wspólnym mieszkaniu stron, tj. o ok. 1.100 zł miesięcznie.

-

nieuwzględnienie faktu, iż dochody z najmu mieszkania stron w Ł. były nieregularne, nadto w tej chwili, od czerwca 2015 roku, mieszkanie nie jest wynajmowane, na dzień rozwodu natomiast było regularnie wynajmowane.

-

zupełne pominięcie okoliczności, iż uzyskana przez Powoda kwota ze sprzedaży samochodu stanowić będzie przedmiot podziału w postępowaniu o podział majątku stron. Ponadto kwota uzyskana ze sprzedaży samochodu została przez Powoda przeznaczona na koszty jego naprawy: lakiernik 900 zł. ubezpieczenia 1.300 zł. bieżących kosztów utrzymania i naprawy auta ok. 300 zł. Reszta została przeznaczona na wakacje z synem w 2014 roku (K. i jezioro S.)

-

nie uwzględnienie faktu, iż Pozwana skorzystała po rozwodzie samodzielnie w 100% z wszystkich ulg podatkowych na syna. Rocznie daje to kwotę ok. 1.500 zł netto. W czasie, gdy strony były małżeństwem i wspólnie się rozliczały przychody i ulgi przysługiwały każdemu z małżonków, co stanowi różnicę w dochodzie za porównywane okresy.

-

pominięcie okoliczności, iż do momentu porozumienia tj. 19.12.2013 roku Pozwana nie robiła problemów co do wspólnej opieki nad dzieckiem. Pierwsze uchybienia zaczęły się po uprawomocnieniu wyroku rozwodowego w drugim i kolejnym przypadającym weekendzie stycznia 2014, gdzie nie wydała syna na weekend, wówczas została założona sprawa III Nsm 84/14, taka sytuacja trwa do dziś, pomimo wyroku sądu regulującego kontakty wraz z zagrożeniem sankcją finansową 500 zł nadal dziecko nie jest wydawane Powodowi, co przyczynia się do zwiększenia kosztów Powoda na podejmowane akcje kontaktu z synem.

-

nie uwzględnienie faktu, iż od 19.12.2013 roku Pozwana A. S. świadomie mimo wielu próśb i apeli Powoda o współfinansowanie nie uczestniczy w spłacie wspólnych zobowiązań i kredytów, tj. na zakup działki w D. w kwocie ok. 950 zł. miesięcznie, lokalu w Ł. ok. 1.700 złotych miesięcznie, gdzie ponadto to tylko Pozwany opłaca czynsz i prąd, co łącznie daje kwotę ok. 500 złotych miesięcznie.

-

zupełne pominięcie okoliczności, iż Wniosek o zmniejszenie alimentów został złożony w momencie gdy już drugi miesiąc mieszkanie w Ł. nie było wynajmowane a co za tym idzie wszystkie koszty związane ze spłatą kredytu, płatnościami za czynsz i media obciążały wyłącznie Powoda na kwotę ok. 2.200 zł.

-

pominięcie okoliczności, iż sad w Czarnocinie, którego Powód jest współwłaścicielem obrabia jego ojciec S. T.. On odbiera dopłaty z ARiMR, ale i ponosi ogromne stary związane z uprawami. Powszechnie wiadomo, iż sytuacja sadowników jest ciężka z uwagi na małe zbiory, embargo na jabłka i straty rolników.

-

nie uwzględnienie przez Sąd faktu, iż oprócz opłat za korzystanie z auta służbowego do celów prywatnych Pozwany ponosi też koszty zakupu paliwa. Podkreślić należy, iż przyjazdy po syna do T. i innych miejsc w których aktualnie przebywa, np. w K. u babki dziecka, naraża na ogromne koszty.

-

pominięcie okoliczności, iż dziecko całe wakacje letnie 2014 i 2015 oraz zimowe 2014 i 2015, przerwę świąteczna 2014/2015 spędziło u babki w K., która się nim zajmowała i ponosiła koszty jego bieżącego utrzymania. To średnio 3 miesiące w roku. W tym czasie Pozwana przebywała w T. lub częściowo w pracy – G..

-

nie uwzględnienie przez Sąd faktu, iż że część dodatkowych kosztów utrzymania małoletniego I., takich jak opłata za basen czy zajęcia sportowe -piłka nożna są sezonowe i trwają ok. 5-9 miesięcy w roku. Na czas ferii i wakacji oraz zimy dziecko w nich nie korzysta i nie opłaca.

-

pominięcie faktu, iż dochód pozwanej wzrósł od daty rozwodu.

-

pominięcie faktu, że Powód w dużej część przy braku współpracy Pozwanej, zapewnia utrzymanie tj. ubranie, leki, książki, zabawki, wakacje, rower wg. przedstawionych rachunków (wybór).

3.  . naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1.  art. 138 k.r.o. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, iż nie nastąpiła zmiana stosunków skutkująca obniżeniem alimentów płaconych przez Powoda na rzecz małoletniego I. S..

Powód wnosił o przeprowadzenie dowodu z:

1.  dokumentu - informacji o dochodach Powoda oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za 2013 rok- PIT -11-, bieżącego zaświadczenia o dochodach- na okoliczność zmiany sytuacji finansowej Powoda w latach 2013-2014, obecnie, obniżenia jego miesięcznych dochodów.

2.  przesłanych i przekazanych do Sądu zaświadczeń od Pracodawcy Powoda o dochodach za okres od 01-06.2015 oraz pit za rok 2013, 2014.

Mając na uwadze powyższe zarzuty wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie alimentów z kwoty 1.650 złotych do kwoty 500 złotych miesięcznie począwszy od dnia złożenia pozwu ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawcy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniesiona przez powoda apelacja podlegała odrzuceniu.

Wniesiony środek odwoławczy podlegał opłacie.

Postanowieniem z dnia 3 listopada 2015 roku wydanym w sprawie II Cz 762/15 (k. 202 i 203) Sąd Okręgowy oddalił zażalenie powoda na postanowienie Sądu Rejonowego oddalające wniosek o zwolnienie od opłaty sądowej od apelacji. Odpis tego orzeczenia został doręczony pełnomocnikowi powoda dnia 18 listopada 2015 roku (por. dowód doręczenia przesyłki sądowej k. 204). Termin do wniesienia opłaty upłynął bezskutecznie dnia 25 listopada 2015 roku, tj. w dniu, który był dniem roboczym. Z dowodu księgowego znajdującego się w aktach sprawy wynika, że opłata ta została uiszczona przelewem bankowym dnia następnego, tj. 26 listopada 2015 roku, a więc po upływie terminu przewidzianego do jej dokonania.

Pozostaje aktualny pogląd wyrażony między innymi w Postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2011 roku (por. sygn.. akt V Cz 73/11, Lex Nr 1275022), że w takiej sytuacji mamy do czynienia z nieusuwalnym brakiem formalnym apelacji, gdyż jej autorem jest pełnomocnik – profesjonalista.

Wymogi formalne środka odwoławczego podlegają z urzędu kontroli – także Sądu Odwoławczego.

Powyższe okoliczności muszą skutkować odrzuceniem apelacji jako niedopuszczalnej (art. 373 k.p.c.).

JG/AOw

SSA w SO Grzegorz Ślęzak

SSO Jarosław Gołębiowski SSO Paweł Lasoń

Na oryginale właściwe podpisy