Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lipca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lipca 2017 roku w Szczytnie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w G.,

przeciwko A. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego A. K. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w G. kwotę 291,12 (dwieście dziewięćdziesiąt jeden złotych dwanaście groszy) złotych wraz z:

- odsetkami ustawowymi naliczonymi od kwoty 96,27 złotych od dnia 29 marca 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- odsetkami ustawowymi naliczonymi od kwoty 96,27 złotych od dnia 03 sierpnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- odsetkami ustawowymi naliczonymi od kwoty 98,58 złotych od dnia 28 marca 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 104,12 (sto cztery złote dwanaście groszy) złote tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  nadaje wyrokowi w pkt I i III rygor natychmiastowej wykonalności

Sygn. akt I C 338/17 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna w G. w pozwie przeciwko A. K. domagał się zasądzenia kwoty 384,86 złotych wraz z:

-

odsetkami ustawowymi od dnia 2 października 2012 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 93,74 złote,

-

odsetkami ustawowymi od dnia 29 marca 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 96,27 złotych,

-

odsetkami ustawowymi od dnia 3 sierpnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 96,27 złotych,

-

odsetkami ustawowymi od dnia 28 marca 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty naliczonymi od kwoty 98,58 złotych

Nadto, domagał się zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania powód podniósł, że czterokrotnie na podstawie przepisu art. 6b ust. 5 Prawo energetyczne wznawiał na rzecz pozwanego, na jego żądanie dostawy energii elektrycznej. Powód żądanie wznowienia dostawy energii elektrycznej zgłaszał po uregulowaniu istniejącego zadłużenia. Zgłoszenia te za każdy razem były potwierdzane zleceniami OT oraz wydrukiem z systemu informatycznego. Za wykonanie usługi powód wystawiał faktury VAT na kwoty zgodne z taryfami (...) S. A.., zaś pismem z dnia 4 września 2015 roku wezwał pozwanego do zapłaty kwoty objętej żądaniem pozwu.

Pozwany A. K. zawiadomiony o terminie rozprawy nie stawił się na termin rozprawy, nie usprawiedliwił swoje nieobecności, nie złożył odpowiedzi na pozew i nie zajął żadnego stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód (...) S.A. w G. w dniu 12 września 2012 roku wystawił fakturę nr (...) na kwotę 93,74 złotych z terminem płatności na dzień 01 października 2012 roku, w której jako nabywcę wskazał pozwanego A. K.. Powód (...) S.A. w G. na żądanie pozwanego A. K. w dniach: 6 marca 2013 roku, 10 lipca 2013 roku, 4 marca 2014 roku wykonał usługi polegające na wznowieniu dostawy energii elektrycznej do lokalu położonego w S. przy ul. (...). Za wykonane usługi powód wystawił faktury: nr (...) na kwotę 96,27 złotych z terminem płatności na dzień 28 marca 2013 roku, nr (...) na kwotę 96,27 złotych z terminem płatności na dzień 2 sierpnia 2013 roku, nr (...) na kwotę 98,58 złotych z terminem płatności na dzień 27 marca 2014 roku.

(dowód: zlecenia OT k. 11-13, faktury VAT k. 15-18, taryfy (...) S.A. w G. obowiązujące w latach: 2012-2014 k. 19-35)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w zasadniczej części.

W myśl przepisu art. 6b ust. 1 i 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. 2017r., poz. 220) przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie przesyłania lub dystrybucji paliw gazowych lub energii może wstrzymać, dostarczanie paliw gazowych lub energii, jeżeli: w wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że nastąpiło nielegalne pobieranie paliw lub energii lub odbiorca zwleka z zapłatą za świadczone usługi, co najmniej przez okres 30 dni po upływie terminu płatności. Przedsiębiorstwo to jest jednocześnie zobowiązane niezwłocznie wznowić dostarczanie paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła wstrzymanego z z powodów wyżej wskazanych powodów, jeżeli ustaną przyczyny uzasadniające wstrzymanie ich dostarczania.

Sąd w warunkach niniejszej sprawy wydał wyrok zaoczny, albowiem pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę. W tym stanie rzeczy sąd przyjmuje za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Bierna postawa pozwanego, która stanowi podstawę wydania wyroku zaocznego pozwala przyjąć za prawdziwe okoliczności faktyczne przytoczone przez powoda, jeżeli nie budzą uzasadnionych wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy. Uznanie jednak za prawdziwe twierdzeń pozwu nie zwalnia sądu od oceny zasadności żądania opartego na tych twierdzeniach. Wprowadzone przez przepis swoiste domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie nie zwalnia powoda od przytoczenia faktów, które są niezbędne do dokonania subsumpcji materialnoprawnej, stanowiącej faktyczną i materialnoprawną podstawę wyroku. Sąd obowiązany jest bowiem, nawet przy uznaniu twierdzeń powoda za prawdziwe, dokonać prawidłowej oceny zasadności żądania pozwu opartego na tych twierdzeniach, z punktu widzenia prawa materialnego. Przewidziane w przepisie art. 339 § 2 k.p.c. domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas, gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwości (wyrok SN z dnia 18 lutego 1972 roku III CRN 539/71). Obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę w warunkach zaoczności jest rozważenie, czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenia strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania (wyrok SN z dnia 31 marca 1999 roku, I CKU 176/97).

W warunkach niniejszej sprawy powód twierdził, iż na żądanie pozwanego dokonywał czterokrotnie wznowienia dostawy energii elektrycznej do lokalu położonego w S. przy ul. (...), za każdym razem zgłoszenie żądania miało być potwierdzone zleceniami OT. Do pozwu powód dołączył jedynie 3 zlecenia OT: z dnia 6 marca 2013 roku, z dnia 10 lipca 2013 roku, z dnia 4 marca 2014 roku. Zlecenie te następnie były podstawą do wystawienia faktur VAT opiewających na kwoty stanowiące opłatę za wykonanie usługi - wznowienia dostawy energii elektrycznej, której wysokość określona była w taryfie (...) S.A. obowiązującej w latach 2012-2014. Do pozwu powód załączył 4 faktury VAT , w tym fakturę wystawioną dnia 12 września 2012 roku. W aktach sprawy brak jest jednakże potwierdzenia wykonania na rzecz pozwanego usługi wznowienia dostawy energii elektrycznej w 2012 roku.

Ciężar udowodnienia faktu spoczywa – w myśl przepisu art. 6 k.c. na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, a w myśl przepisu art. 232 k.p.c. strona w postępowaniu sądowym zobowiązana jest wskazywać fakty, oraz dowody na potwierdzenie swoich twierdzeń. Strona powodowa nie sprostała obowiązkowi udowodnienia faktu dokonania w 2012 roku wznowienia dostawy energii elektrycznej do lokalu położonego w S. przy ul. (...). Wobec powyższego, Sad na podstawie art. 750 k.c. w zw. z art. 481 § 2 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 291,12 złotych wraz z:

- odsetkami ustawowymi naliczonymi od kwoty 96,27 złotych od dnia 29 marca 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- odsetkami ustawowymi naliczonymi od kwoty 96,27 złotych od dnia 03 sierpnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- odsetkami ustawowymi naliczonymi od kwoty 98,58 złotych od dnia 28 marca 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

oddalając – na podstawie art. 6 k.c. - powództwo w pozostałym zakresie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z 100 k.p.c. uwzględniając zasadę odpowiedzialności za wynik procesu oraz stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu. Powód poniósł koszty procesu w łącznej wysokości 137 złotych (opłata od pozwu – 30 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości wynikającej z § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. poz. 1804 ze zm.)) Powód wygrał proces w 76%, pozwany w 24%. Wobec powyższego pozwany winien ponieść koszty procesu stosowanie do tego w jakiej części proces przegrał, a więc w 76%, co uwzględniając wysokość kosztów procesu poniesionych przez powoda daje kwotę 104,12 złotych, którą Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda.

Sąd zgodnie z przepisem art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c. nadał wyrokowi w pkt I i III rygor natychmiastowej wykonalności.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S., 17 sierpnia 2017 roku