Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Niedziałkowska

Protokolant: asystent sędziego Jakub Rozenfeld

przy udziale Prokuratora: ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12.04.2017 r., 28.06.2017 r.

sprawy J. G. syna J. i K. z domu K.

ur. (...) w L.

oskarżonego o to, że w dniu 01 stycznia 2017 r. w L., woj. (...), przy pomocy uprzednio skradzionego oryginalnego klucza pokonał zabezpieczenie pojazdu przed jego użyciem w postaci zamków w drzwiach, po czym dokonał zaboru w celu krótkotrwałego użycia pojazdu mechanicznego marki O. (...) o nr rej. (...), a następnie na drogach publicznych kierował tym samochodem będąc w stanie nietrzeźwości (posiadając co najmniej 1,41 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu), po czym pojazd porzucił w stanie uszkodzonym przy ul. (...), czym działał na szkodę M. M. przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim w sprawie o sygn. akt: II K 124/10 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o czyn z art. 289 § 2 kk w zw. z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

orzeka:

I oskarżonego J. G. w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego, że:

a) w dniu 01 stycznia 2017 r., w godzinach wieczornych, w L., woj. (...), przy pomocy uprzednio skradzionego oryginalnego klucza pokonał zabezpieczenie pojazdu przed jego użyciem w postaci zamków w drzwiach, dokonał zaboru w celu krótkotrwałego użycia pojazdu mechanicznego marki O. (...) o nr rej. (...), po czym pojazd porzucił w stanie uszkodzonym przy ul. (...) działając na szkodę M. M., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 09 grudnia 2013 r. do dnia 09 czerwca 2015 r. kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim z dnia 23 czerwca 2010 r. w sprawie sygn. akt: II K 124/10 m.in. za występek z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, czyn ten kwalifikuje z art. 289 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to skazuje go, a z mocy art. 289 § 2 kk wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

b) w dniu 01 stycznia 2017 r., około godz. 19:30, na trasie ul. (...) – ul. (...) – ul. (...) w L., woj. (...), kierował pojazdem mechanicznym marki O. (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości – ze stężeniem alkoholu we krwi wynoszącym około 3,19 promila, przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim z dnia 23 czerwca 2010 r. w sprawie sygn. akt: II K 124/10 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i w okresie obowiązywania łącznego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo przez Sąd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim w sprawie o sygn. akt: II K 124/10 oraz w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 09 grudnia 2013 r. do dnia 09 czerwca 2015 r. kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim z dnia 23 czerwca 2010 r. w sprawie sygn. akt: II K 124/10 m.in. za występki z art. 178a § 1 kk, czyn ten kwalifikuje z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to skazuje go, a z mocy art. 178a § 4 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II na mocy art. 85 § 1 i 2 kk w zw. z art. 86 § 1 kk w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu J. G. karę łączną 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

III na mocy art. 63 § 1 i 5 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu J. G. okres zatrzymania w sprawie od dnia 01 stycznia 2017 r., godz. 22:10 do dnia 02 stycznia 2017 r., godz. 16:45 przy przyjęciu, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

IV na mocy art. 42 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego J. G. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w związku ze skazaniem za czyn z pkt Ib wyroku;

V na mocy art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego J. G. świadczenie pieniężne w kwocie 10 000,00 zł. (dziesięć tysięcy) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w związku ze skazaniem za czyn z pkt Ib wyroku;

VI na mocy art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze w zw. z § 4 ust. 1 i 3, § 17 ust. 2 pkt 3, § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii adw. M. B. kwotę 619,92 zł. (sześćset dziewiętnaście 92/100), w tym podatek VAT tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu sądowym;

VII na mocy art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych

Sygn. akt: II K 23/17

UZASADNIENIE

(ograniczony zakres uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz rozstrzygnięcia o karze – art. 424 § 3 kpk)

Reasumując wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd doszedł do przekonania, iż oskarżony w ramach zarzucanego mu czynu, podlega odpowiedzialności karnej za przypisane mu w wyroku dwa występki z art. 289 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk oraz z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Oskarżony J. G. swym zachowaniem w dniu 01 stycznia 2017 r., działając na terenie L.:

a) znajdując się w mieszkaniu pokrzywdzonego M. M., wykorzystując jego nieuwagę, dokonał zaboru kluczy do pojazdu marki O. (...) o nr rej. (...) stanowiącego jego własność, po czym przy ich użyciu pokonał zabezpieczenie zamkniętego auta, by następnie dokonać jego zaboru w celu krótkotrwałego użycia i porzucić go w stanie uszkodzonym przy ul. (...), czym – zdaniem Sądu - wyczerpał znamiona występku opisanego w art. 289 § 2 kk, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 09 grudnia 2013 r. do 09 czerwca 2015 r. kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim z dnia 23 czerwca 2010 r. w sprawie o sygn. akt: II K 124/10 m.in. za występek z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk tj. w warunkach recydywy specjalnej podstawowej z art. 64 § 1 kk;

b) około godz. 19:30, na trasie (...) – ul. (...) – ul. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości – ze stężeniem alkoholu wynoszącym około 3,19 promila alkoholu we krwi – kierował pojazdem mechanicznym marki O. (...) o nr rej. (...), przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim z dnia 23 czerwca 2010 r. w sprawie o sygn. akt: II K 124/10 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i w okresie obowiązywania łącznego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo we wspomnianej sprawie Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim o sygn. akt: II K 124/10, czym – zdaniem Sądu - wyczerpał znamiona występku opisanego w art. art. 178a § 4 kk, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 09 grudnia 2013 r. do 09 czerwca 2015 r. kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim z dnia 23 czerwca 2010 r. w sprawie o sygn. akt: II K 124/10 m.in. za występki z art. 178a § 1 kk tj. w warunkach recydywy specjalnej podstawowej z art. 64 § 1 kk.

Sąd uznał, iż zabór pojazdu mechanicznego w celu krótkotrwałego użycia, a następnie prowadzenie tegoż pojazdu przez sprawcę zaboru pozostającego w stanie nietrzeźwości, stanowią dwa odrębne czyny (uchwała SN z dnia 14.09.1972 r., VI KZP 7/72; M. Dąbrowska – Karda, P. Kardas, (w:) A. Zoll (red.) Kodeks karny. Część szczególna, t. III, 2008 r., s. 385).

Kierując się ogólnymi dyrektywami i zasadami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 kk, uznając oskarżonego:

- za winnego popełnienia przypisanego mu czynu z art. 289 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, z mocy art. 289 § 2 kk, Sąd wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności (pkt Ia wyroku);

- za winnego popełnienia przypisanego mu czynu z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, z mocy art. 178a § 4 kk Sąd wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności (pkt Ib wyroku).

Stosownie do brzmienia art. 85 § 1 kk w zw. z art. 86 § 1 kk w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności, Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności przyjmując za podstawę jej wymiaru zasadę częściowej absorpcji wobec działania na przestrzeni krótkiego okresu czasu, naruszając jednakże różne dobra prawne (pkt II wyroku).

Oceniając stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów jako wysoki, Sąd miał na względzie zarówno rodzaj naruszonych przestępstwami dóbr, jakim jest cudza własność oraz bezpieczeństwo w komunikacji, sposób i okoliczności ich popełnienia (znajdując się w stanie upojenia alkoholowego, wykorzystując stosunek zaufania, jakim obdarzył go pokrzywdzony zapraszając do swojego mieszkania), jak i postać zamiaru (bezpośredni) oraz motywację sprawcy.

Obok znacznego stopnia karygodności czynów, Sąd wziął pod uwagę również znaczny stopień zawinienia. W chwili popełnienia przestępstw oskarżony był osobą dorosłą w rozumieniu art. 10 § 1 kk (a contrario), nie zachodziły przy tym okoliczności wyłączające jego poczytalność lub wskazujące, że nie zdawał sobie sprawy z bezprawności swych zachowań mimo rozpoznanych zaburzeń osobowości i zespołu uzależnienia spowodowanego używaniem alkoholu (opinia sądowo psychiatryczna k 180 - 183). W rezultacie należy przyjąć, iż oskarżony mogąc zachować się zgodnie z normą prawną, mając zachowaną kontrolę emocjonalną i wolicjonalną nad swoim zachowaniem, zachowany krytycyzm, podjął błędną decyzję będącą wyrazem jego woli w zakresie chęci popełnienia przypisanych mu występków.

W procesie wymiaru kary, poza znacznym stopniem karygodności czynów, Sąd poczytał oskarżonemu jako okoliczność obciążającą uprzednią wielokrotną karalność za przestępstwa głównie przeciwko mieniu, jak i działanie w warunkach recydywy specjalnej podstawowej (karta karna k 232 - 235; odpisy wyroków k 45 – 49, k 54 – 59, dokumenty z akt sprawy tut. Sądu o sygn. akt: II K 14/10).

Sąd, ferując karę, zaliczył oskarżonemu do okoliczności łagodzących przyznanie się do winy.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd uznał, iż kara łączna w wymiarze 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, pozwoli na efektywne oddziaływanie prewencyjne i da oskarżonemu szansę wyrobienia w nim pożądanej przez prawo postawy ukierunkowanej na przestrzeganie porządku prawnego. J. G., będąc uprzednio ośmiokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu oraz raz za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, nie skorzystał z szansy zmiany sposobu życia danej mu uprzednio przez Sąd i po opuszczeniu zakładu karnego na skutek decyzji o warunkowym przedterminowym zwolnieniu w sprawie Sądu Rejonowego w Bartoszycach VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Lidzbarku Warmińskim o sygn. akt: VII K 541/13, kontynuował przestępczą działalność (pozostawał podczas toczącego się w niniejszej sprawie postępowania tymczasowo aresztowany do sprawy tut. Prokuratury o sygn. akt: 1 Ds. 66/17 - stanąwszy pod zarzutem czynu z art. 282 kk i inne). Dotychczasowa karalność oskarżonego, działanie w warunkach recydywy, stosunek do prawomocnie orzeczonych wyroków, wskazuje na nieskuteczność stosowanych dotychczas form represji karnej, brak poszanowania porządku prawnego i niepoprawność zachowania, co przy uwzględnieniu dyrektyw prewencji indywidualnej nie daje podstaw do pozytywnego prognozowania na przyszłość, a tym samym stosowania wobec sprawcy środków probacyjnych. Popełnienie przez oskarżonego przypisanych mu w wyroku występków świadczy jedynie o tym, iż jest on już osobą na tyle zdemoralizowaną, że kara straciła dla niego aspekt wychowawczy, a jest jedynie dolegliwością za przestępcze zachowanie. Dlatego też, zdaniem Sądu, orzeczona wobec oskarżonego bezwzględna kara pozbawienia wolności jest w pełni wyważona i sprawiedliwa w świetle powyższych okoliczności.

Stosownie do brzmienia art. 63 § 1 i 5 kk Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie (pkt III wyroku).

Jako że oskarżony dopuścił się popełnienia przestępstwa opisanego w art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, Sąd - na mocy art. 42 § 3 kk - orzekł wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio (pkt IV wyroku).

W związku ze skazaniem za przestępstwo z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, Sąd – w myśl art. 43a § 2 kk – orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10 000,00 zł. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej (pkt V wyroku).

Orzeczona kara oraz obligatoryjne środki karne odpowiadają – zdaniem Sądu - jednocześnie w swym zakresie i rozmiarze celom zapobiegawczym i wychowawczym, jakie mają osiągnąć w stosunku do karanego uprzednio za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, oskarżonego. Przyczynią się w ocenie Sądu, w wystarczający sposób do wywołania po stronie sprawcy refleksji odnośnie popełnionego czynu, którego następstwa mogły okazać się bardziej dotkliwe w skutkach dla niego samego, nie wykluczając innych uczestników ruchu. J. G. po spożyciu alkoholu mając świadomość tego, że znajduje się pod jego wpływem oraz że uprzednio był prawomocnie skazany za prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości mocą wyroku Sądu Rejonowego w Lidzbarku Warmińskim z dnia 23 czerwca 2010 r. w sprawie o sygn. akt: II K 124/10 zdecydował się na jazdę pojazdem mechanicznym powodując przy tym uszkodzenie innego pojazdu oraz znaku. Wskazuje to na rażące lekceważenie przez niego podstawowych reguł ostrożności w ruchu drogowym. Znajdując się w stanie nietrzeźwości i decydując się na prowadzenie pojazdu w ruchu lądowym, oskarżony wykroczył przeciwko jednej z podstawowych zasad rządzących porządkiem i bezpieczeństwem ruchu na drogach, wyrażonej w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20.06.1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U., Nr 98, poz. 602 ze zm.) tj. zasadzie bezwzględnej trzeźwości, stwarzając przy tym zagrożenie dla samego siebie, jak również innych uczestników ruchu drogowego. Powszechnie wiadomym jest, iż kierowcy znajdujący się pod wpływem alkoholu mają mniejsze możliwości uniknięcia sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, co z kolei jest częstą przyczyną wypadków drogowych.

Wskazać również należy, iż przede wszystkim rozmiar środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych (dożywotni zakaz) spełnia potrzeby w zakresie prewencji ogólnej, wskazując na zasadność i konieczność pozbawiania nietrzeźwego kierowcy możliwości prowadzenia pojazdów.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu sądowym Sąd orzekł w myśl art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze w zw. z § 4 ust. 1 i 3, § 17 ust. 2 pkt 3, § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (pkt VI wyroku).

O kosztach sądowych Sąd orzekł stosownie do brzmienia art. 624 § 1 kpk uznając, że uiszczenie ich przez oskarżonego - z racji trudnej sytuacji majątkowej tj. braku dochodu i majątku, odbywania kary pozbawienia wolności orzeczonej w innej sprawie - byłoby dla niego zbyt uciążliwe (pkt VII wyroku).