Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 837/14

POSTANOWIENIE

Dnia 30 grudnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Marzenna Ernest (spr.)

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 grudnia 2014 roku w Szczecinie

sprawy z powództwa (...) (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w W.

przeciwko A. P.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez powoda od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 15 maja 2014 roku, sygn. akt III C 4041/13 upr.

postanawia

odrzucić apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 15 maja 2014 r. Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie oddalił powództwo (...) (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w W. przeciwko A. P. o zapłatę.

W dniu 16 maja 2014 r. pełnomocnik powoda złożył wniosek, w którym wskazał, iż działając w imieniu powoda, w związku z wydaniem przez tutejszy Sąd w dniu 15.05.2014 r. wyroku w sprawie przeciwko A. P., sygn. akt III C 4041/13, wnoszę o sporządzenie uzasadnienia przedmiotowego wyroku w zakresie kosztów postępowania.

W dniu 09 czerwca 2014 r. został doręczony pełnomocnikowi powoda odpis wyroku z dnia 15 maja 2014 r. z uzasadnieniem.

W dniu 17 czerwca 2014 r. powód wniósł apelację od powyższego wyroku, zaskarżając go w całości. Skarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.  naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. i art. 227 k.p.c. – poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów polegające na:

- braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego oraz dokonanie tej oceny z pominięciem istotnej części materiału dowodowego, tj. z pominięciem następujących dokumentów: wezwania do zapłaty i wypowiedzenia umowy pożyczki z dnia 4 października 2010 r. wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru oraz wezwania do zapłaty i wypowiedzenia umowy pożyczki z dnia 4 kwietnia 2011 r. wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru przedłożonych przez powoda do akt niniejszej sprawy,

- dokonaniu istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ustaleń, sprzecznych z treścią materiału dowodowego zebranego w sprawie i w konsekwencji dokonanie błędnych ustaleń faktycznych oraz przyjęcie przez Sąd I instancji, że zgromadzony w aktach materiał dowodowy pozwala na uznanie, iż roszczenie dochodzone pozwem uległo przedawnieniu na skutek wypowiedzenia umowy pożyczki z dnia 8 września 2009 r., podczas gdy właściwą datę wymagalności roszczenia wyznacza dokument wypowiedzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r., zaś przypada ona na dzień 28 maja 2011 r.;

2.  naruszenie art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. poprzez niewłaściwe zastosowanie skutkujące przyjęciem za udowodnione twierdzeń pozwanego odnośnie niedokonywania na poczet zaległego zadłużenia żadnych płatności po dacie 7 listopada 2009 r. (data upływu terminu wypowiedzenia wyznaczonego pismem z dnia 8 września 2009 r.), podczas gdy z dokumentacji zgromadzonej w sprawie wypływają przeciwstawne wnioski, bowiem dokument wypowiedzenia z dnia 4 października 2010 r., jak również dokument wypowiedzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. niezbicie wskazują na sukcesywne zmniejszanie się zaległości w okresach pomiędzy kolejnymi wypowiedzeniami, (które nie mogłyby nastąpić, gdyby strona pozwana całkowicie zaniechała płatności), co tym samym sprawia, iż za skuteczne należy uznać dopiero ostatnie wypowiedzenie dokonane pismem z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Wskazując na powyższe strona powodowa wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i zasądzenie na rzecz powoda kwoty 7.209,97 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami postępowania, a w tym kosztami zastępstwa procesowego; zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych (w tym kosztów zastępstwa procesowego) ewentualnie, z ostrożności procesowej, uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda podlegała odrzuceniu.

Zgodnie z treścią art. 369 § 1 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym w dniu wniesienia apelacji w przedmiotowej sprawie, apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem. § 2. Jeżeli strona nie zażądała uzasadnienia wyroku w terminie tygodniowym od ogłoszenia sentencji, termin do wniesienia apelacji biegnie od dnia, w którym upłynął termin do żądania uzasadnienia.

Mając na uwadze przytoczoną wyżej treść wniosku powoda o sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie go powodowi (sygn. akt III C 4041/13) stwierdzić należy, iż wniosek ten dotyczył sporządzenia uzasadnienia przedmiotowego wyroku jedynie w zakresie kosztów postępowania.

W tej sytuacji, wobec braku żądania uzasadnienia wyroku w pozostałym zakresie, termin do wniesienia apelacji, stosownie do § 2 art. 369 k.p.c. upływał w dniu 05 czerwca 2014 r. Tymczasem strona powodowa wniosła apelację w dniu 17 czerwca 2014 r., a zatem niewątpliwie po upływie przepisanego terminu. Także jeżeli chodzi o zawarte w niej zaskarżenie orzeczenia o kosztach postępowania, nastąpiło ono po terminie, albowiem wyrok z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi powoda w dniu 09 czerwca 2014 r. Ewentualne zażalenie na orzeczenie o kosztach postępowania winno być wniesione w dniu 16 czerwca 2014 r. (art. 394 § 2 k.p.c. w zw. z art. 394 § 1 pkt 9 k.p.c.).

W ocenie Sądu Okręgowego okoliczność, iż Sąd Rejonowy przeoczył, iż wniosek o uzasadnienie dotyczył kosztów postępowania i sporządził uzasadnienie w zakresie całego rozstrzygnięcia, także co do istoty sprawy, nie miała wpływu na bieg terminu do wniesienia apelacji (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 1966 r., I CR 435/66 oraz z dnia 21 lutego 2013 r., I CZ 2/13). Termin do wniesienia apelacji jest terminem ustawowym, który nie podlega skróceniu czy wydłużeniu. Art. 369 k.p.c. wyznacza zarówno początek, jak i koniec biegu terminu do wniesienia apelacji, a prawo procesowe nie przewiduje żadnych jego modyfikacji. Tak więc strona nie może złożyć apelacji w dowolnym terminie bowiem terminy z art. 369 § 1 i 2 k.p.c. mają charakter terminów ustawowych i nie podlegają jakiemukolwiek wydłużeniu. Upływ terminu Sąd bierze pod rozwagę z urzędu i jest obowiązany spóźnioną apelację odrzucić.

Z tych też względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 373 k.p.c. w zw. z art. 370 k.p.c. orzekł jak w sentencji.