Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII K 442/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Cisak-Nieckarz

Protokolant: sekr. sądowy Dawid Lesiakowski

przy udziale Prokuratora: Adama Zarzyckiego, Jarosława Anioła, Tomasza Retyka

po rozpoznaniu w dniu 24.11.2015 roku, 23.05.2016 roku, 13.09.2017 roku, 28.10.2017 roku, 06.12.2016 roku, 31.01.2017 roku, 10.03.2017 roku

sprawy:

1) P. P. (1) s. E. i K. z domu W. ur. (...) w Ł.

oskarżonego o to, że:

1. W dniu 01 lutego 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A. , w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z D. K. (1) i A. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia autocasco w kwocie 18 400 zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 31.01.2012 roku samochodu osobowego marki F. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki S. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez A. D. (1), w ten sposób, że podał niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki S. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu przodu pojazdu i poduszek powietrznych, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienionej uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę T. (...)

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

2. W dniu 02 lutego 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z D. K. (1) i A. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej w kwocie 5 700 zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 31.01.2012 roku samochodu osobowego marki S. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki F. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez D. K. (1), w ten sposób, że podał niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki F. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu tylnej szyby, tylnej klapy, tylnego zderzaka, tylnej lewej lampy, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienionej uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodęT. (...),

tj. o czyn z art. 286§1 k.k.

3. W dniu 20 czerwca 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z M. B. i A. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej w kwocie 12 569.40zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 20.06.2012 roku samochodu osobowego marki S. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki F. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez M. D., w ten sposób, że podał niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki S. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu przodu pojazdu oraz lewego boku, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienione uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę (...) S.A. w W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

2) A. D. (2) z d. F., c. S. i G. z domu B. ur. (...) w P.

oskarżonej o to, że:

1. W dniu 01 lutego 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z D. K. (1) i P. P. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudziła nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia autocasco w kwocie 18 400 zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 31.01.2012 roku samochodu osobowego marki F. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki S. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez A. D. (1), w ten sposób, że podała niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki S. (...) dotyczących ok0oliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu przodu pojazdu i poduszek powietrznych, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienionej uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę T. (...)

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

2. W dniu 02 lutego 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z D. K. (1) i P. P. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej w kwocie 5 700 zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 31.01.2012 roku samochodu osobowego marki S. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki F. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez D. K. (1), w ten sposób, że podała niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki F. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu tylnej szyby, tylnej klapy, tylnego zderzaka, tylnej lewej lampy, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienionej uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę Towarzystwa (...) S.A.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

3. W dniu 20 czerwca 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z M. B. i P. P. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej w kwocie 12 569.40zl z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 20.06.2012 roku samochodu osobowego marki S. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki F. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez M. D., w ten sposób, że podała niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki S. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu przodu pojazdu oraz lewego boku, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienione uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę (...) S.A. w W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

3) D. K. (1) s. K. i J. z domu S., ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

1. W dniu 01 lutego 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z P. P. (1)

i A. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia autocasco w kwocie 18 400 zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 31.01.2012 roku samochodu osobowego marki F. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki S. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez A. D. (1), w ten sposób, że podał niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki S. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu przodu pojazdu i poduszek powietrznych, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienionej uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę (...) S.A.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

2. W dniu 02 lutego 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z P. P. (1) i A. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej w kwocie 5 700 zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 31.01.2012 roku samochodu osobowego marki S. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki F. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez D. K. (1), w ten sposób, że podał niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki F. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu tylnej szyby, tylnej klapy, tylnego zderzaka, tylnej lewej lampy, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienione uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę (...) S.A.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

4) M. B. s. W. i B. z domu S., ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

W dniu 20 czerwca 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z P. P. (1) i A. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej w kwocie 12 569.40zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 20.06.2012 roku samochodu osobowego marki S. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki F. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez M. B., w ten sposób, że podał niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki S. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu przodu pojazdu oraz lewego boku, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienione uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę (...) S.A. w W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

1.  oskarżonego P. P. (1) i A. D. (3) w miejsce czynów zarzucanych oskarżonym:

a/ w punktach 1 aktu oskarżenia uznaje za winnych tego, że działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili pokrzywdzonego Towarzystwo (...) S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 18.400 złotych tytułem przyznania A. D. (3) w dniu 14.03.2012 roku odszkodowania z ubezpieczenia AC pojazdu marki S. (...) o nr rejestracyjny (...), w ten sposób, że po zgłoszeniu na infolinię szkody komunikacyjnej z dnia 31.01.2012 roku z udziałem pojazdu marki S. (...) o nr rejestracyjny (...) z pojazdem marki F. (...) nr rejestracyjny (...) i w toku postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez zakład ubezpieczeń wprowadzili pokrzywdzonego w błąd co do okoliczności istotnych dla przyznania odszkodowania z ubezpieczenia AC, czym wyczerpali dyspozycję art. 286 § 1 kk;

b/ w pkt 3 aktu oskarżenia uznaje za winnych tego, że działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili pokrzywdzonego Towarzystwo (...) S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12.569,40 złotych tytułem przyznania A. D. (3) w dniu 07.09.2012 roku odszykowania z ubezpieczenia OC pojazdu marki F. (...) nr rejestracyjny (...), w ten sposób, że po zgłoszeniu szkody komunikacyjnej z dnia 20.06.2012 roku z udziałem pojazdu marki S. (...) o nr rejestracyjny (...) oraz pojazdu marki F. (...) nr rejestracyjny (...) i w toku postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez zakład ubezpieczeń wprowadzili pokrzywdzonego w błąd co do okoliczności istotnych dla przyznania odszkodowania z ubezpieczenia OC tj, co do dysponenta i osoby kierującej w dniu zdarzenia drogowego pojazdem marki S. (...) o nr rejestracyjnym (...), czym wyczerpali dyspozycję art. 286 § 1 kk

przy czym przyjmuje, że czyny zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem tej samej sposobności i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 37a kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierza oskarżonemu P. P. (1) karę 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych, oskarżonej A. D. (3) 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

2.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonych P. P. (1) i A. D. (3) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę:

a/ solidarnie na rzecz pokrzywdzonego T. (...) w W. kwoty 18.400 (osiemnaście tysięcy czterysta) złotych,

b/ solidarnie na rzecz pokrzywdzonego T. (...). w W. kwoty 12.569,40 zł. (dwanaście tysięcy pięćset sześćdziesiąt dziewięć złotych czterdzieści groszy);

3.  oskarżonego P. P. (1) uniewinnia od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt 2 aktu oskarżenia i koszty postępowania w tym zakresie przejmuje na rachunek Skarbu Państwa;

4.  oskarżoną A. D. (3) uniewinnia od popełnienia czynu zarzucanego jej w pkt 2 aktu oskarżenia i koszty postępowania w tym zakresie przejmuje na rachunek Skarbu Państwa;

5.  oskarżonego D. K. (1) uniewinnia od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt 1 i 2 aktu oskarżenia i koszty postępowania w tym zakresie przejmuje na rachunek Skarbu Państwa;

6.  oskarżonego M. B. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu i koszty postępowania w tym zakresie przejmuje na rachunek Skarbu Państwa;

7.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. U. kwotę 442,80 zł (czterysta czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt) groszy tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu P. P. (1) przez obrońcę ustanowionego z urzędu;

8.  zasądza na rzecz Skarbu Państwa:

a/od oskarżonego P. P. (1) kwotę 488,80 zł (czterysta osiemdziesiąt osiem złotych osiemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu wydatków, oraz kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem opłaty,

b/od oskarżonej A. D. (3) kwotę 46 (czterdzieści sześć) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt VII K 442/15

UZASADNIENIE

P. P. (1) został oskarżony o to, że:

1. W dniu 01 lutego 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A. , w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z D. K. (1) i A. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia autocasco w kwocie 18 400 zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 31.01.2012 roku samochodu osobowego marki F. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki S. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez A. D. (1), w ten sposób, że podał niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki S. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu przodu pojazdu i poduszek powietrznych, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienionej uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę T. (...)

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

2. W dniu 02 lutego 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z D. K. (1) i A. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej w kwocie 5 700 zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 31.01.2012 roku samochodu osobowego marki S. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki F. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez D. K. (1), w ten sposób, że podał niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki F. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu tylnej szyby, tylnej klapy, tylnego zderzaka, tylnej lewej lampy, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienionej uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodęT. (...)

tj. o czyn z art. 286§1 k.k.

3. W dniu 20 czerwca 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z M. B. i A. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej w kwocie 12 569.40zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 20.06.2012 roku samochodu osobowego marki S. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki F. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez M. D., w ten sposób, że podał niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki S. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu przodu pojazdu oraz lewego boku, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienione uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę (...) S.A. w W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

A. D. (3) została oskarżona o to, że:

1. W dniu 01 lutego 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z D. K. (1) i P. P. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudziła nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia autocasco w kwocie 18 400 zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 31.01.2012 roku samochodu osobowego marki F. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki S. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez A. D. (1), w ten sposób, że podała niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki S. (...) dotyczących ok0oliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu przodu pojazdu i poduszek powietrznych, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienionej uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę T. (...)

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

2. W dniu 02 lutego 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z D. K. (1) i P. P. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej w kwocie 5 700 zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 31.01.2012 roku samochodu osobowego marki S. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki F. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez D. K. (1), w ten sposób, że podała niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki F. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu tylnej szyby, tylnej klapy, tylnego zderzaka, tylnej lewej lampy, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienionej uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę T. (...)

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

3. W dniu 20 czerwca 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z M. B. i P. P. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej w kwocie 12 569.40zl z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 20.06.2012 roku samochodu osobowego marki S. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki F. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez M. D., w ten sposób, że podała niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki S. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu przodu pojazdu oraz lewego boku, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienione uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę (...) S.A. w W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

D. K. (1) został oskarżony o to, że:

1. W dniu 01 lutego 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z P. P. (1)

i A. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia autocasco w kwocie 18 400 zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 31.01.2012 roku samochodu osobowego marki F. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki S. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez A. D. (1), w ten sposób, że podał niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki S. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu przodu pojazdu i poduszek powietrznych, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienionej uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę (...) S.A.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

2. W dniu 02 lutego 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z P. P. (1) i A. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej w kwocie 5 700 zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 31.01.2012 roku samochodu osobowego marki S. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki F. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez D. K. (1), w ten sposób, że podał niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki F. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu tylnej szyby, tylnej klapy, tylnego zderzaka, tylnej lewej lampy, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienione uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę (...) S.A.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

M. B. został o skarżony o to, że:

W dniu 20 czerwca 2012 roku, dokonując zgłoszenia na infolinię (...) S.A., w bliżej nieokreślonym miejscu, wspólnie i w porozumieniu z P. P. (1) i A. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wyłudził nienależne odszkodowanie komunikacyjne z ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej w kwocie 12 569.40zł z tytułu fikcyjnej kolizji drogowej z dnia 20.06.2012 roku samochodu osobowego marki S. (...) nr rejestracyjny (...) z samochodem osobowym marki F. (...) nr rejestracyjny (...) kierowanym przez M. B., w ten sposób, że podał niezgodne z prawdą oświadczenie o uszkodzeniach samochodu marki S. (...), dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania ww. odszkodowania w postaci oświadczenia o uszkodzeniu przodu pojazdu oraz lewego boku, podczas gdy w rzeczywistości wyżej wymienione uszkodzenia miały miejsce podczas innego zdarzenia drogowego, czym działał na szkodę (...) S.A. w W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

W toku przewodu sądowego Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. D. (3) legitymuje się uprawnieniami do kierowania pojazdami mechanicznymi kat. B od 20.11.2001roku, ale nie prowadzi samochodu.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. D. – k. 258v

kopia prawa jazdy – k. 72/

Pojazd marki S. (...) o nr rej. (...) został sprowadzony zza granicy, zarejestrowany po raz pierwszy w kraju w 2011 roku. A. D. (3) została poproszona przez znajomą o nazwisku S. B. o zarejestrowanie pojazdu na dane osobowe A. D. (3) na rzecz P. P. (1). Wszystkie formalności związane ze sprowadzeniem pojazdu, mianowicie w urzędzie celnym, skarbowym, miejskim, jego rejestracja i ubezpieczenie realizowała A. D. (3), był przy tym obecny P. P. (1). Po załatwieniu formalności pojazd zabrał P. P. (1), który pokrył koszty związane z rejestracją i ubezpieczeniem pojazdu. A. D. (3) nie dysponowała tym pojazdem, koszty zakupu pojazdu nie pochodziły ze środków A. D. (3).

/dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. D. – k. 7v-8, 111, 216, 335v

kopia dowodu rejestracyjnego – k. 76/

Polisa nr (...) – dokument zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia pojazdu marki S. (...) nr rej. (...), wskazuje na okres ubezpieczenia 10.11.2011roku do 09.11.2012roku oraz inne ubezpieczenia wskazanego pojazdu - tutaj (...) oraz (...) We wniosku o ubezpieczenie pojazdu wskazano A. D. (3) jako właściciela pojazdu, jego użytkownika i ubezpieczającego Polisa

/dowód: polisa – koperta k. 342/

Na prośbę P. P. (1), dniu 1 lutego 2012roku A. D. (3) zgłosiła zakładowi (...) S.A. V. (...) telefonicznie szkodę z AC w pojeździe marki S. (...) o nr rej. (...) rok produkcji 2009, powstałą w wyniku zdarzenia drogowego przebiegającego zgodnie z oświadczeniem w ten sposób, że kierująca nie zauważyła, iż jadący przed nią pojazd hamuje i uderzyła w jego tył. W wyniku zdarzenia uszkodzeniu uległ przód pojazdu. W zgłoszeniu wskazano, że właścicielem pojazdu oraz jego użytkownikiem była A. D. (3).

Zgłoszenie zostało przyjęte przez ubezpieczyciela.

/dowód: zgłoszenie szkody – akta szkody w formie elektronicznej - płyta opisana jako (...) i (...) (...) (...)

potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia - akta szkody w formie elektronicznej - płyta opisana jako (...) (...), (...) – plik w folderze poczta wychodząca (...)

zeznania świadka M. S. – k. 22

częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. D. – k. 216 , 258/

A. D. (3) wypełniła i opatrzyła podpisem druk zgłoszenia szkody, wskazała swój rachunek bankowy, opisała okoliczności zdarzenia drogowego z dnia 31.01.2012roku w ten sposób, że kierowała pojazdem marki S. (...), jadący przed nią samochód w ostatniej chwili skręcił w prawo, uderzyła w ten pojazd.

/dowód: pisemne zgłoszenie szkody – akta szkody w formie elektronicznej folder(...) płyta opisana jako Szkoda (...)i (...) (...) (...), kopia akt szkodowych – koperta – k. 230

wyjaśnienia oskarżonej A. D. (3) – k. 216v, 257/

A. D. (3) sporządziła oświadczenie, wskazując że jechała trasą szybkiego ruchu z P. do R.. W miejscowości N. uderzyła w samochód skręcający w prawo, w wyniku czego uszkodzeniu uległ samochód marki F. (...) o nr rej. (...) prowadzony przez D. K. (1). Kolizja miała miejsce z jej winy, gdyż najechała na tył nadjeżdżającego samochodu, wskazała numer rejestracyjny pojazdu marki S. (...), oraz numer polisy OC i ubezpieczyciela. A. D. (3) znała przebieg zdarzenia z przekazu P. P. (1), na jego prośbę sporządziła lub popisała opisane wyżej dokumenty na potrzeby postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez zakład ubezpieczeń. Dokumenty przekazała P. P. (1).

Faktycznie pojazdu tego nie prowadziła A. D. (3), pojazd prowadziła kobieta. Pojazd marki S. (...) nie był w posiadaniu A. D. (3). Pojazd został tuż po rejestracji przekazany P. P. (1).

/dowód: oświadczenie akta szkody w formie elektronicznej folder AC - płyta opisana jako Szkoda (...) (...) (...) (...)

wyjaśnienia oskarżonej A. D. (3) – k. 111, 216, 257, 257v/

Decyzją z dnia 13.04.2012roku zakład (...) S.A. przyznał A. D. (3) odszkodowanie w kwocie 18 400,00 zł. z ubezpieczenia (...)

Kwotę tę A. D. (3) przekazała P. P. (1).

/dowód: decyzja - kopia akt szkodowych – koperta – k. 230

zeznania świadka M. S. – k. 22

wyjaśnienia oskarżonej A. D. – k. 111/

W dniu 2 lutego 2012roku D. K. (1) zgłosił zakładowi (...) S.A. V. (...) telefonicznie szkodę z (...) w pojeździe marki F. (...) o nr rej. (...), powstałą w wyniku zdarzenia drogowego przebiegającego zgodnie z oświadczeniem w ten sposób, że kierująca nie zauważyła, iż jadący przed nią pojazd hamuje i uderzyła w jego tył. W wyniku zdarzenia uszkodzeniu uległy: tylna klapa, zderzak, lampa lewa.

Zgłoszenie zostało przyjęte przez ubezpieczyciela.

/dowód: zgłoszenie szkody – akta szkody w formie elektronicznej - płyta opisana jako Szkoda (...) i (...) (...) (...) – folder(...)

wyjaśnienia oskarżonego D. K. – k. 257v, 258

zeznania świadka M. S. – k. 22/

W dniu 24 lutego 2012 roku do zakładu ubezpieczeń wpłynęło pisemne potwierdzenie zgłoszenia szkody pochodzące od D. K. (1), wraz z opisem zdarzenia drogowego z dnia 31.01.2012roku oraz szkicem sytuacyjnym. Zgłaszający wskazał, że jechał z T., na wysokości miejscowości N. chciał skręcić w prawo. Został uderzony przez pojazd jadący za nim. Był dosyć duży ruch, nawierzchnia – sucha. Zgłaszający złożył nadto pisemne oświadczenie A. D. (3) co do przebiegu zdarzenia oraz kopię swojego dowodu osobistego.

/dowód: pisemne zgłoszenie szkody – akta szkody w formie elektronicznej - płyta opisana jako Szkoda(...) i (...) (...) (...) – folder (...)

oświadczenie – akta szkody w formie elektronicznej - płyta opisana jako Szkoda (...)i (...) (...) (...) – folder (...)

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. K. – k. 257v, 258/

Decyzją z dnia 01.03.2012roku zakład (...) S.A. przyznał D. K. (1) odszkodowanie z OC w kwocie 5 700,00 zł..

/dowód: decyzja o wypłacie – akta szkody w formie elektronicznej - płyta opisana jako Szkoda (...) i (...) (...) (...) – folder (...)

zeznania świadka M. S. – k. 22/

A. D. (3) nie prowadziła pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...), nie brała udziału w zdarzeniu drogowym z dnia 31.01.2012roku, opisanym we wskazanej wyżej dokumentacji, chociaż zdarzenie drogowe z udziałem wskazanych wyżej pojazdów miało miejsce, w okolicznościach opisanych w oświadczeniu sporządzonym przez A. D. (3), oraz pisemnym zgłoszeniu szkody przez D. K. (1).

/dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. D. – k. 216, 217

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. K. (1) – k. 132, 217-217v

opinia biegłego z dziedziny rekonstrukcji wypadków drogowych i techniki samochodowej M. R. – k. 299-306/

Na prośbę P. P. (1), w dniu 20.06.2012 roku A. D. (3) dokonała telefonicznego zgłoszenia do zakładu (...) S.A. szkody komunikacyjnej z ubezpieczenia(...) nr polisy (...), w związku ze zdarzeniem z dnia 20 czerwca 2012 roku w P. przy ul. (...).S./W.. Pisemnie zgłoszenie opisanej wyżej szkody, wypełnione drugiej, opatrzone datą 03.09.2012roku także podpisała A. D. (3).

/dowód: przyjęcie zgłoszenia – k. 78, akta szkody w formie elektronicznej - płyta opisana jako (...)

kopia pisemnego zgłoszenia - koperta k. 226 akta szkody (...) W., k. 52-54, 203-208

częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. D. – k. 259, 260/

Pisemne uzupełniające zgłoszenie szkody opatrzone podpisem A. D. (3) i datą 09.07.2012roku wskazywało jako osobę poszkodowaną A. D. (3). W opisie zdarzenia wskazano, że pojazd jadąc ul. (...) w P. został zepchnięty z pasa ruchu przez samochód F. (...), który jechał lewym pasem, poszkodowany uderzył w słup-latarnię. Zgłoszenie opatrzono szkicem i wskazano obszary uszkodzeń obydwu pojazdów – F. o nr rej. (...) oraz S. A. o nr rej. (...).

A. D. (3) opatrzyła nadto swoim podpisem druk protokołu z wywiadu prowadzonego z osobą poszkodowaną, opatrzonego datą 09.07.2012r. Protokół zawierał oświadczenie co do okoliczności zdarzenia drogowego z dnia 20.06.2012roku. W protokole wskazano, że A. D. (3) jechała pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...) w P. ul. (...), od strony R. w kierunku centrum, prawym pasem ruchu. W pewnym momencie przejechał samochód (F. (...)) jadący obok poszkodowanej lewym pasem, zjechał na prawo zajeżdżając kierującej drogę. W wyniku tego kierująca uderzyła lewym przodem swojego pojazdu w prawy bok F., po czym odbiła w prawo. Jej pojazd przodem uderzył w latarnię (betonowy słup latarni ulicznej). Przed zdarzeniem jechała z prędkością około 40-50 km/h. Było duże natężenie ruchu drogowego, było pochmurnie. Na odwrocie – szkic sytuacyjny.

Do akt szkodowych złożono pisemne oświadczenie opatrzone datą 20.06.2012 roku, w którym M. B. wskazał, że kierując pojazdem marki F. o nr rej. (...), jadąc ulicą (...) w P. wymusił pierwszeństwo przejazdu na samochodzie marki S. (...) o nr rej. (...). Zjechał z lewego pasa na prawy zajeżdżając drogę S., w wyniku czego kierująca tym pojazdem A. D. (3) uderzyła w słup latarni. Wskazał uszkodzenia pojazdu marki S. (...), szkic miejsce zdarzenia, swoje dane osobowe oraz numer polisy i zakład ubezpieczeń.

/dowód: kopia protokołu – koperta k. 226, akta szkody (...) W., k. 87-88

kopia szkicu sytuacyjnego - koperta k. 226 akta szkody (...) W., k. 89, 211

kopia pisemnego zgłoszenia - koperta k. 226 akta szkody (...) W., akta szkody w formie elektronicznej - płyta opisana jako (...)

kopia oświadczenia - koperta k. 226 akta szkody (...) W., k. 93

częściowo zeznania świadka T. F. – k. 69-69v

częściowo wyjaśnienia M. B. – k. 99

częściowo wyjaśnienia oskarżonej – k. 259v-260/

Opisane dokumenty A. D. (3) sporządzą lub podpisywała na prośbę P. P. (1). Informacje, umieszczane w oświadczeniach pochodziły od P. P. (1). Dokumenty przekazał P. P. (1).

/dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonej – k. 111, 260/

Decyzją z dnia 07.09.2012roku zakład (...) S.A. przyznał A. D. (3) odszkodowanie w kwocie 12 569,40 zł..

Kwotę tę A. D. (3) przekazała P. P. (1).

/dowód: kopia decyzji - koperta k. 226 akta szkody(...) W., k. 46, akta szkody w formie elektronicznej - płyta opisana jako (...)

częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. D. (3) – k. 111/

A. D. (3) nie prowadziła pojazdu, nie brała udziału w zdarzeniu drogowym z dnia 20.06.2012roku, opisanym we wskazanej wyżej dokumentacji, chociaż zdarzenie drogowe z udziałem wskazanych wyżej pojazdów miało miejsce, w okolicznościach opisanych w oświadczeniu sporządzonym przez M. B. oraz protokole z wywiadu osoby poszkodowanej.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonej A. D. – k. 216, 258v/

wyjaśnienia oskarżonego M. B. – k. 98v-99

opinia biegłego z dziedziny rekonstrukcji wypadków drogowych i techniki samochodowej M. R. – k. 299-306/

P. P. (1) ma 43 lata, legitymuje się zawodowym wykształceniem, z zawodu kucharz. Utrzymuje się z prac dorywczych, z czego uzyskuje wpływy na poziomie 800 złotych - 2.000 złotych. Jest żonaty, ma na utrzymaniu żonę i dwoje dzieci. Nie posiada majątki. Był uprzednio karany.

/ dane podane przez oskarżonego w toku rozprawy głównej- k. 214v-215

karta karna – k. 415-416/

A. D. (3) ma 39 lat, legitymuje się średnim wykształceniem, z zawodu technik ekonomista. Utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w kwocie 1.200 złotych. Jest rozwiedziona, ma na utrzymaniu troje dzieci. Nie posiada majątku.

/ dane podane przez oskarżonego w toku rozprawy głównej- k.215

karta karna – k. 420-421/

D. K. (1) ma 43 lata, legitymuje się średnim wykształceniem, z zawodu technik mechanik. Utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w kwocie 3.000 złotych. Jest żonaty, ma na utrzymaniu troje dzieci. Posiada majątek nieruchomy i ruchomy w łącznej kwocie około 265 tysięcy złotych. Nie był karany.

/dane podane przez oskarżonego w toku rozprawy głównej- k. 215-215v

karta karna – k. 422/

M. B. ma 44 lata, legitymuje się średnim wykształceniem, z zawodu elektromechanik. Pobiera rentę, pomaga w prowadzeniu rodzinnego sklepu. Jego miesięczne dochody oscylują w granicach 2.000 złotych. Jest żonaty, nie ma nikogo na utrzymaniu. Był uprzednio karany.

/dane wskazane w akcie oskarżenia

karta karna – k. 417-419/

Przesłuchiwany w charakterze podejrzanego P. P. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

/wyjaśnienia oskarżonego – k. 102v/

Przesłuchiwany w charakterze oskarżonego P. P. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień, potwierdził uprzednie oświadczenie.

/wyjaśnienia oskarżonego – k. 215v-216/

Przesłuchiwana w charakterze podejrzanej A. D. (3) przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów. Jak wyjaśniła, formalnie jest właścicielem pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...). Faktycznie pojazd nie był w jej posiadaniu, widziała go w dniu rejestracji na własne nazwisko oraz ubezpieczenia pojazdu. Pojazd został sprowadzony zza granicy w 2011 roku. Wszystkie formalności wiązane ze sprowadzeniem pojazdu miały miejsce w obecności oskarżonej, ponieważ dokumenty zostały wystawione na jej dane osobowe. Rejestracji samochodu dokonała na prośbę P. P. (1), obecnego podczas załatwiania formalności w urzędzie celnym, skarbowym, miejskim. Po załatwieniu formalności pojazd zabrał P. P. (1), który pokrył koszty związane z rejestracją i ubezpieczeniem pojazdu. Oskarżona nie dysponowała tym pojazdem. Pojazd widziała ponownie w 2012roku, na początku roku, pojazd był uszkodzony, stał na parkingu strzeżonym w P. przy ul. (...). Nie zna okoliczności w jakich doszło do uszkodzenia pojazdu, nie wie gdzie miała miejsce kolizja, nie załatwiała formalności związanych z holowaniem pojazdu, ani jego odbiorem z parkingu. Nie przekazywała P. P. (1) formalnego upoważnienia do dysponowania tym samochodem. W związku z likwidacją szkody przez ubezpieczyciela dostawała jakieś dokumenty. Nie wie co się z nimi stało. Wypłata odszkodowania miała miejsce na jej rachunek bankowy, co przekazała P. P. (1), w formie gotówkowej. Pojazd widziała jeszcze w 2012 roku podczas przedłużania ubezpieczenia. Pojazdem tym przyjechał do P. P. P. (1). Pojazd był wówczas sprawny, nie miał uszkodzeń. Jak dalej wyjaśniła oskarżona, z udziałem pojazdu miało miejsce jeszcze jedno zdarzenie drogowe. Na prośbę P. P. (1) oskarżona sporządziła oświadczenie o spowodowaniu przez nią kolizji. Oświadczenie przekazała P. P. (1). Na adres oskarżonej wpływały od ubezpieczyciela dokumenty, przekazywała je P. P. (1). Co do kolizji, P. P. (1) informował oskarżoną, że kolizje były oszustwami, w przypadku pytań i telefonów, miała potwierdzać, iż rzeczywiście miały miejsce. Jak dalej wyjaśnił, „dala się wrobić”, czego bardzo żałuje.

/wyjaśnienia oskarżonej – k. 110v-111, 7-8/

Przesłuchiwana w charakterze oskarżonej A. D. (3) częściowo przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, mianowicie nie przyznała się do przywłaszczenia pieniędzy. Jak wyjaśniła, nie osiągnęła korzyści majątkowej. Dodała, że nigdy nie prowadziła tego samochodu, nie był w jej posiadaniu. Nie brała udziału w kolizji. Była właścicielką samochodu S., o tyle, że dokumenty były na nią. Nie znała wcześniej P. P. (1). Nie wie dlaczego zarejestrowała samochód na swoje nazwisko, zrobiła to na prośbę koleżanki. Na jej prośbę spotkała się z P. P. (1). Raz pieniądze były przelane na jej konto. Nie dostała pieniędzy za to, że samochód miał być zarejestrowany na jej nazwisko. Otrzymała pieniądze od P. P. (1), po tym jak na jej rachunek bankowy wpłynęły pieniądze, które oskarżona przekazała P. P. (1). Nie prowadziła nigdy tego samochodu. Raz zgłosiła na infolinię, nie pamięta w którym towarzystwie, jakąś szkodę, ale nie pamięta dokładnie. Na prośbę P. P. (1) sporządzała dokumenty gdzie opisywała przebieg zdarzeń z udziałem tego samochodu, nie pamięta ile razy. Informacje, umieszczane w oświadczeniach pochodziły od P. P. (1). Nazwiska współoskarżonych D. K. (1) i M. B. nic jej nie mówią. Na temat zdarzeń drogowych z P. P. (1) rozmawiała tylko telefonicznie. To P. P. (1) do niej dzwonił. Podejrzewa, że kolizje były sfingowane. Nie wiem skąd takie przypuszczenie. Pytałam P. P. (1) czy takie kolizje były, odpowiadał, że były, mówił, że takie kolizje były sfingowane. Nie wie dlaczego godziłam się na udział w takich czynnościach.

Na dalszym etapie postępowania oskarżona odniosła się do szeregu dokumentów zgromadzonych w aktach szkodowych, w szczególności opatrzonych podpisem o treści (...). Oskarżona podniosła, że popisy na dokumentach: zgłoszenie szkody, uzupełnienie zgłoszenia szkody należą do niej. Wskazała dokumenty, które sporządziła na prośbę i pod dyktando P. P. (1).

/wyjaśnienia oskarżonej – k. 216-217, 257-260/

Przesłuchiwany w charakterze podejrzanego D. K. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jak wyjaśnił, nie zna P. P. (1) ani A. D. (3). Był właścicielem samochodu marki F. (...) o nr rej. (...) i po kolizji samochodem S. (...) wraz z uszkodzeniami sprzedał nie naprawiając uszkodzeń. Kolizja miała miejsce w miejscowości N. gm. T. M... Kierująca wjechała w tył jego pojazdu. Nie wzywali na miejsce policji. Kobieta napisał oświadczenie, że poczuwa się do spowodowania kolizji drogowej. W pojeździe oskarżonego zostały uszkodzone: tylni zderzak, klapa bagażnika, tylna szyba, lampa. Oskarżony nie pamięta uszkodzeń pojazdu S.. Kolizja nie była sfingowana, ani z jego strony, ani ze strony kierującej drugim pojazdem kobiety. Otrzymał odszkodowanie od ubezpieczyciela w kwocie 5.700 złotych.

/wyjaśnienia oskarżonego – k. 132v/

Przesłuchiwany w charakterze oskarżonego D. K. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jak wyjaśnił, nigdy nie dogadywał się w sprawie żadnej kolizji. Przed kolizją samochód był sprawny. Samochód z tymi uszkodzeniami został sprzedany, oskarżony już go nie naprawiał. Od ubezpieczyciela dostał przelew na konto, zgłaszał szkodę przez telefon na infolinię. Nie pamięta jakie dokumenty zgłaszał na potrzebę likwidacji szkody. Dodał, że jechał od rodziców przez Z. z miejscowości Ł. do T.. Skręcając w prawo na N. został uderzony w tył samochodu. Pani wysiadła z samochodu. Nie pamięta rozmowy, ale padło pytanie czy wzywać policję czy nie. Dodał, że nie pamiętam czy kierującą pojazdem była oskarżona. Kierująca powiedziała, że nie chce i że spisze oświadczenie. Spisała oświadczenie, które oskarżony zabrał. Wszystko napisała na kartce. Nie okazywała się dokumentem. Nie jest w stanie opisać kierującej, to była szarówka wieczorem. Pani była sama. Kolizja nie była przez niego zawiniona, szkodę likwidowano z OC sprawcy. Przedstawiciel ubezpieczyciela oglądał samochód oskarżonego, był rzeczoznawca, przyjechał, zrobił zdjęcia, pisał raporty i pojechał.

Jak dalej wyjaśnił oskarżony, nie widział nigdy wcześniej przed wydarzeniem P. P. (1). Nie sprawdził ubezpieczenia. Pani powiedziała, że ma ważne ubezpieczenie, uwierzył na słowo. Nie widział polisy, pani przepisywała z polisy, ale oskarżony nie widziałem.

/wyjaśnienia oskarżonego – k. 217-217v/

Przesłuchiwany w charakterze podejrzanego M. B. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Jak wyjaśnił, był w posiadaniu pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...). Co do zdarzenia drogowego, podał, że szukał sklepu z ogłoszeniem o pracy dla kierowcy w P.. Jechał ulicą (...) w stronę centrum, zobaczył numer jakiego szukał, zjechał na prawą stronę aby zaparkować pojazd. Podczas jazdy „otarli się samochodami z drugim kierowcą”. Nie przypomina sobie kto był sprawcą tego zdarzenia. Po otarciu drugi z uczestników wjechał w drzewo lub słup energetyczny. Zatrzymał się po kolizji. W wyniku kolizji uszkodzeniu uległa prawa strona jego pojazdu. Po zatrzymaniu się na chodniku, przekazał swoje dane drugiemu uczestnikowi kolizji. Przypomina sobie, że samochodem tym jechał mężczyzna z kobieta i dzieckiem. Nie przypomina sobie kto kierował pojazdem, pamięta tylko, że kobieta z tego pojazdu krzyczała „jak jeżdżę”. Po przekazaniu danych odjechał z miejsca kolizji. Przypomina sobie, że mężczyzna z tej kolizji przyjechał do domu oskarżonego po dane brakujące dla ubezpieczyciela. Nie przypomina sobie uszkodzeń drugiego pojazdu, ani tego czy pojazd był holowany.

/wyjaśnienia oskarżonego – k. 98v-99/

Oskarżony nie stawił się na rozprawę, zreferowane wyżej wyjaśnienia wprowadzono do postępowania poprzez ich odczytanie.

Sąd dokonał następującej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i zważył, co następuje:

Poza sporem pozostają fakty:

- zgłoszenia szkody w związku ze zdarzeniem z dnia 20 czerwca 2012 roku w P. przy ul. (...).S./W. zakładowi (...) S.A.,

- iż w aktach szkodowych znajduje się pisemne oświadczenie M. B. – sprawcy kolizji z dnia 20.06.2012roku,

- wypłaty na rzecz A. D. (3) odszkodowania z (...) nr polisy (...) w kwocie 12 569,40 zł.,

- zgłoszenia szkody z OC i AC pojazdu marki S. (...) o nr rej (...) w związku ze zdarzeniem z dnia 31 stycznia 2012roku w miejscowości N. zakładowi ubezpieczeń,

- przyjęcia obydwu zgłoszeń,

- iż w aktach szkodowych – likwidacja szkody z OC - znajduje się oświadczenie pisemne A. D. (3) co do kolizji z dnia 31.01.2012roku,

- wypłaty na rzecz A. D. (3) odszkodowania z (...) nr polisy(...) kwocie 18 400 zł., zaś na rzecz D. K. (1) z odszkodowania (...) nr polisy 4626041w kwocie 5 700 zł..

W zakresie postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez ubezpieczyciela (...) S.A. okoliczności wyżej wskazane wynikają z akt szkodowych pochodzących od ubezpieczyciela - (...) S.A., wśród których są tak dokument pisemnego zgłoszenia, jak i decyzja o wypłacie A. D. (3) odszkodowania (koperta – k. 226, akta szkody w formie elektronicznej – k. 20). W aktach sprawy znajduje się nadto dokument pochodzący od wskazanego zakładu ubezpieczeń potwierdzający przyjęcie telefonicznego zgłoszenia szkody (k. 78, szkody w formie elektronicznej – k. 20).

Oskarżony M. B. w wyjaśnieniach potwierdził swój udział w zdarzeniu drogowym, w którym jako kierujący pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...) spowodował zdarzenie drogowe w P. i opisał przebieg zdarzenia w sposób korespondujący z treścią oświadczenia sprawcy kolizji załączonego do akt postępowania likwidacyjnego z ubezpieczenia(...) pojazdu, jaki wówczas prowadził. Można wnioskować z treści wyjaśnień, że pojazd prowadziła kobieta, oskarżony podnosi, że w pojeździe była rodzina z dzieckiem, koncentruje się na kobiecie, która wyrażała swoją dezaprobatę z powodu jego zachowania na drodze.

W aktach sprawy nie ma przeciwdowodu nakazującego dyskwalifikację wyjaśnień tego oskarżonego w przytoczonym wyżej zakresie. Przeciwnie dowód w postaci opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i techniki samochodowej M. R. wskazuje na korelację uszkodzeń pojazdów marki F. (...) o nr rej. (...) oraz S. A. o nr rej. (...), zaś kształt odkształcenia zderzaka ostatniego z pojazdów odpowiada profilowi słupa i wskazuje na niedużą prędkość uderzenia w słup – rzędu 25 km/h. Biegły analizował uszkodzenia, porównał wysokość uszkodzeń pojazdów, analizował możliwość ich kontaktu, miał na uwadze deklarowane w postępowaniu likwidacyjnym zdarzenia drogowego, analizował uszkodzenia pojazdu marki S. (...) w kontekście budowy, struktury, faktury betonowego słupa. Opinia biegłego została sporządzona w oparciu o materiał badawczy – dokumentacja fotograficzna i oświadczenia osób zainteresowanych - przedłożony zakładowi ubezpieczeń. Wnioski opinii należy podzielić. Jest ona jasna, pełna, wewnętrznie niesprzeczna. Pochodzi od osoby fachowej, bezstronnej. Żadna ze stron postępowania nie zgłaszała zastrzeżeń do opinii biegłego. Oskarżyciel publiczny otrzymał jej odpis, zakreślono prokuratorowi – na wniosek rzecznika oskarżenia – dodatkowy termin do złożenia takich, lub pytań do biegłego. Zakreślony termin upłynął bezskutecznie.

Co istotne, w toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel posiłkował się wiedzą rzeczoznawcy, który analizował tak miejsce zdarzenia drogowego wskazanego przez zainteresowanych, jak i uszkodzenia pojazdów. Ubezpieczyciel uznał zasadność roszczeń, przyjął deklarowany przebieg kolizji (akta szkodowe).

Oskarżona A. D. (3) nie posiada wiedzy co do przebiegu tego zdarzenia, bo jak podkreślała konsekwentnie i jednoznacznie w toku całego postępowania nie uczestniczyła w tym zdarzeniu, nie prowadziła pojazdu marki S. (...), bo pojazd ten w ogóle nie był w jej posiadaniu. Oskarżona wprawdzie odniosła się do zdarzenia, jakiego była świadkiem z udziałem P. P. (1) i innego mężczyzny w wieku około 50 lat, wskazując na sfingowanie zdarzenia drogowego. Po pierwsze jednak, już sama oskarżona ma wątpliwości czy jest to zdarzenie objęte postępowaniem likwidacyjnym opisanym w aktach szkody ubezpieczyciela (...) S.A.. Po wtóre nie rozpoznała w oskarżonym M. B. (z fotografii znajdującej się w dowodzie osobistym, którego kopia znajduje się w aktach szkodowych), opisanego w wyjaśnieniach mężczyzny.

W świetle dowodu o charakterze obiektywnym, a to opinii z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, opisany przez oskarżonego M. B. przebieg zdarzenia drogowego jest prawdopodobny, bo fizycznie możliwy, na co wskazuje ślady uszkodzeń obydwu pojazdów.

W zakresie postępowań likwidacyjnych prowadzonych przez ubezpieczyciela (...) S.A. okoliczności wyżej wskazane wynikają z akt szkodowych pochodzących od ubezpieczyciela, wśród których są tak dokumenty pisemnego zgłoszenia, oświadczenie sporządzone przez A. D. (3) (oskarżona potwierdza sporządzeni takiego dokumentu, podnosi, że został sporządzony na prośbę i pod dyktando P. P. (1) o czym szerzej w dalszej części uzasadnienia) jak i decyzja o wypłacie A. D. (3) i D. K. (1) odszkodowań (koperta – k. 230). Zgłoszenia zostały przyjęte, o czym świadczy dokumentacja w formie elektronicznej udostępniona przez ubezpieczyciela na płycie (koperta k. 65).

Oskarżony D. K. (1), konsekwentnie, stanowczo i jednoznacznie w kolejnych wyjaśnieniach potwierdził swój udział w zdarzeniu drogowym z dnia 31.01.2012roku. Podnosił, że miało ono miejsce w miejscowości N., podczas manewru skrętu w prawo, kiedy doszło do najechania przez kierującą na tył jego pojazdu. Oskarżony opisał przebieg zdarzenia w sposób korespondujący z treścią własnej pisemnej relacji złożonej w postępowaniu likwidacyjnym, po zgłoszeniu przez oskarżonego szkody z OC pojazdu marki S. (...). Oskarżony podkreślał, że pojazd prowadziła kobieta, nie potrafi aktualnie wskazać czy była nią obecna w toku postępowania sądowego A. D. (3). Podnosił, że nie legitymował kierującej, bazował na przekazanych przez wskazaną informacjach.

W aktach sprawy nie ma przeciwdowodu nakazującego dyskwalifikację wyjaśnień tego oskarżonego w przytoczonym wyżej zakresie. Przeciwnie dowód w postaci opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i techniki samochodowej M. R. wskazuje na korelację uszkodzeń pojazdów marki F. (...) o nr rej. (...) oraz S. A. o nr rej. (...). Biegły analizował uszkodzenia obydwu pojazdów, ich umiejscowienie, wysokość, analizował możliwość kontaktu pojazdów. Podkreślił, że uszkodzenia te pod względem energii uderzenia są wiarygodne. Biegły przeprowadził dynamiczną symulację.

Co do oceny opinii biegłego, w tym miejscu należy tylko odwołać się do wyżej już prezentowanej. Wnioski opinii, także w tym zakresie należy podzielić. Jest ona jasna, pełna, wewnętrznie niesprzeczna. Pochodzi od osoby fachowej, bezstronnej. Żadna ze stron postępowania nie zgłaszała zastrzeżeń do opinii biegłego. Oskarżyciel publiczny otrzymał jej odpis, zakreślono prokuratorowi – na wniosek rzecznika oskarżenia – dodatkowy termin do złożenia takich, lub pytań do biegłego. Zakreślony termin upłynął bezskutecznie.

Co istotne, w toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel uznał zasadność roszczeń, przyjął deklarowany przebieg kolizji (akta szkodowe).

Oskarżona A. D. (3) nie posiada wiedzy co do przebiegu tego zdarzenia, bo jak podkreślała w toku postępowania nie uczestniczyła w tym zdarzeniu, nie prowadził pojazdu marki S. (...), bo pojazd ten w ogóle nie był w jej posiadaniu.

Rozważania powyższe są o tyle istotne, że Prokurator stawia oskarżonym zarzuty popełnienia występków z art. 286 § kk, wskazując iż czyny od strony przedmiotowej mają polegać na podaniu niezgodnych z prawdą oświadczeń co do okoliczności powstania zgłaszanych zakładom ubezpieczeń uszkodzeń pojazdów wskazanych w zarzutach. Przytoczone i poddane analizie dowody nie uprawniają do takich wniosków. Żaden dowód nie wskazuje, że uszkodzenia pojazdów przedstawione zakładom ubezpieczeń w postępowaniach o likwidację szkody powstały w okolicznościach innych niż wskazane w zgłoszeniach i oświadczeniach. Co więcej dowód o randze obiektywnego – opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych wskazuje na korelacje uszkodzeń pojazdów w konfiguracji : S. (...) oraz S. (...).

Tezy stawiane w akcie oskarżenia wobec M. B. i D. K. (1), nie zostały potwierdzone w toku przewodu sądowego.

Dla istnienia występku z art. 286 § 1 kk konieczne jest od strony przedmiotowej:

-

wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu pokrzywdzonego lub jego niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania,

-

doprowadzenie tymi sposobami pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, (przy czym doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem stanowi warunek konieczny przestępstwa z art. 286 § 1 kk - wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 12.11.1992 r. , II AKr 105/92, OSA 1993, Nr 10).

Wprowadzenie w błąd oznacza, że sprawca swoimi podstępnymi zabiegami doprowadza inną osobę do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy. Istotne jest przy tym, że osoba oszukana dobrowolnie oddaje mienie sprawcy, a nie traci mienia wbrew swojej woli (wyrok SN z dnia 27.10.1986r., II KR 134/86, OSNPG 1987/7/80). Przywołane wyżej dowody nie dają podstaw do oceny, iż oskarżeni D. K. (1), czy M. B. wprowadzili w błąd pokrzywdzonego co do okoliczności istotnej dla przyjęcia odpowiedzialności ubezpieczyciela i przyznania odszkodowania. D. K. (1) wystąpił o przyznanie odszkodowania z OC pojazdu S. (...), wskazał, iż doszło do uszkodzenia jego pojazdu w określonej sytuacji drogowej, opinia biegłego dowodzi, iż taka była możliwa – w świetle uszkodzeń pojazdów. Fakt, że pojazdu marki S. (...) nie prowadziła A. D. (3) pozostaje bez znaczenia w odniesieniu do zarzutów stawianych D. K. (1), oraz oskarżonej i P. P. (1) w zakresie odnoszącym się do postępowania D. K. (1) oraz dochodzenia przez wskazanego odszkodowania z OC pojazdu marki S. (...). D. K. (1) dochodził w postępowaniu likwidacyjnym roszczeń z OC pojazdu uczestniczącego faktycznie w zdarzeniu, którego kierujący jest odpowiedzialny za to zdarzenie. W toku postępowania sądowego pozyskano polisę nr (...) – dokument zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia pojazdu marki S. (...) nr rej. (...), z okresem ubezpieczenia 10.11.2011roku do 09.11.2012roku oraz innych ubezpieczeń, tutaj (...) oraz (...)We wniosku o ubezpieczenie pojazdu wskazano A. D. (3) jako właściciela pojazdu, jego użytkownika i ubezpieczającego (k. 342).

W tym miejscu należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego traktujących o ubezpieczeniach majątkowych, ze szczególnym naciskiem na odpowiedzialność cywilną, która oparta jest na zasadzie ryzyka i jest przypisana do przedmiotu ubezpieczenia a nie podmiotu.

Pojazd marki S. (...) posiadał w dacie kolizji z pojazdem marki F. (...), tj. w dniu 31.01.2012roku obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej.

Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w art. 9 ustawy z dnia 22.05.2003roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym funduszu gwarancyjnym i polskim biurze ubezpieczycieli komunikacyjnych (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 2060) będące następstwem zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (art. 9a wskazanej ustawy). Zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń przy ubezpieczeniach obowiązkowych OC określony został w sposób maksymalnie szeroki, gdyż obejmuje także szkody wyrządzone umyślnie lub w wyniku rażącego niedbalstwa, i to wyrządzone przez ubezpieczającego, jak też przez osoby, za które ten ponosi odpowiedzialność. Roszczenia poszkodowanego nie mogą być oddalone lub pomniejszone przez okoliczności, na zaistnienie których nie posiada on żadnego wpływu. Z uwagi na bezwzględnie obowiązujący art. 9 ust. 2, skuteczne ograniczenie odpowiedzialności może nastąpić jedynie na drodze ustawy (ewentualnie rozporządzeń wykonawczych– art. 4 pkt 4 ustawy) lub umowy międzynarodowej, w szczególności nie może przybierać postaci udziału własnego czy franszyzy.

W realiach sprawy przedmiotowej, jak już wielokrotnie podkreślano, nie ma podstaw dowodowych do przyjęcia, że zdarzenie drogowe z udziałem D. K. (1) nie miało miejsca, ani też, iż przebiegało w sposób odbiegający od przekazanego w postępowaniu likwidacyjnym. Zrealizował się zatem wypadek ubezpieczeniowy, jako podstawa przyznania odszkodowania z ubezpieczenia OC. Miał on miejsce w okresie objętym ubezpieczeniem.

Wyjaśnienia oskarżonej A. D. (3) wskazują, że faktycznie pojazd nie

był w jej władaniu, nie była też jego właścicielem, a tylko firmowała swoimi danymi osobowymi rejestrację pojazdu i figurowała w dowodzie rejestracyjnym. Faktycznie nie miała do pojazdu tytułu prawnego, nie nabyła go ani w drodze kupna, ani nieodpłatnego nabycia własności. Powyższe ustalenia nasuwają pytanie na ile okoliczności te są istotne dla ewentualnej odpowiedzialności prawnokarnej A. D. (3) – wobec oświadczeń przedstawionych w toku postępowania likwidacyjnego z ubezpieczenia (...) Te, w ocenie Sądu – mogą być istotne dla ustaleń o ważności umowy ubezpieczenia OC pojazdu marki S. (...). W tym miejscu należy odwołać się do art. 6 ustawy z dnia 22.05.2003roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym funduszu gwarancyjnym i polskim biurze ubezpieczycieli komunikacyjnych (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 2060). W myśl tego przepisu umowę ubezpieczenia obowiązkowego zawartą z naruszeniem przepisów ustawy oraz odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych wprowadzających obowiązek ubezpieczenia uważa się za zawartą zgodnie z tymi przepisami, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 1. Wykładnia językowa art. 6 powołanej ustawy prowadzi do wniosku, że hipotezą przepisu objęte są wszystkie ubezpieczenia obowiązkowe, pomimo iż niewątpliwym celem regulacji jest objęcie ochroną ubezpieczeniową osób poszkodowanych, które nie powinny ponosić negatywnych konsekwencji uchybień stron zaszłych przy zawieraniu umowy ubezpieczenia (...) W świetle tych rozważań, oświadczenia odbiegające od rzeczywistości – tutaj traktujące o osobie właściciela pojazdu, osoby ubezpieczającej i ubezpieczonego nie powodują nieważności umowy ubezpieczenia (...) jako takiej. Po stronie A. D. (3), a za nią także P. P. (1) nie można znaleźć takiego sposobu działania, które może stanowić o występku oszustwa w odniesieniu do postępowania likwidacyjnego z OC pojazdu marki S. (...).

Zaangażowanie M. B. w postępowaniu likwidacyjnym sprowadza się do przekazania oświadczenia o przebiegu kolizji z dnia 20.06.2012roku, okoliczności w jakich doszło do uszkodzenia pojazdu marki S. (...), oraz numeru polisy pojazdu, jakim poruszał się oskarżony. Jakkolwiek w oświadczeniu wskazanego pojawiają się personalia (...), nie ma podstaw do kwestionowania twierdzeń oskarżonego, że pojazdem kierowała kobieta, pojazdem podróżowała rodzina z dzieckiem. Należy wnioskować, że takie personalia zostały kierującemu przekazane. Nie ma w sprawie dowodu wskazującego, iż M. B. miał świadomość tego, że pojazdem kierowała inna osoba niż wskazana w oświadczeniu.

Wobec powyższych rozważań Sąd uniewinnił oskarżonych D. K. (1), M. B. od zarzucanych im czynów oraz A. D. (3) i P. P. (1) od zarzutów sformułowanych w pkt 2 w odniesieniu do tych oskarżonych (traktujących o postępowaniu likwidacyjnym z ubezpieczenia OC pojazdu S. (...)).

W powyższym zakresie koszty procesu należno przejąć na rachunek Skarbu Państwa (art. 632 pkt 2 kpk).

W tym miejscu należy tylko zauważyć, że oświadczenie M. B. stanowi integralną część akt postępowania likwidacyjnego z ubezpieczenia (...) pojazdy jaki prowadził M. B.. W charakterze strony tamtejszego postępowania występowała A. D. (3), wskazywana jako kierująca pojazdem marki S. (...) – osoba poszkodowana, mimo tego, że faktycznie nie prowadziła pojazdu. Wyjaśnienia oskarżonej (o czym szerzej w dalszej części uzasadnienia) wskazują, iż nie była właścicielem pojazdu, ani jego posiadaczem, wyłącznie firmowała swoi nazwiskiem jego rejestrację. Okoliczności co do dysponenta pojazdu, osoby kierującej należy ocenić jako istotne dla przyznania odszkodowania z OC pojazdu marki F. (...). Okoliczności te w postępowaniu likwidacyjnym podano niezgodnie z prawdą, co jest istotne dla odpowiedzialności oskarżonych A. D. (3) i P. P. (1).

Dowód z wyjaśnień A. D. (3) należy poddać wnikliwej, szczegółowej ocenie, w kontekście i na tle całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, rozważyć na ile wyjaśnienia te są możliwe, prawdopodobne w tej części w jakiej wskazują na współudział oskarżonego P. P. (1) w zdarzeniach opisanym w akcie oskarżenia w pkt 1 i 3. Oskarżenia wobec oskarżonego P. P. (1) zasadzają się bowiem na wyjaśnieniach oskarżonej A. D. (3). Sam P. P. (1), tak w postępowaniu przygotowawczym, jak i sądowym skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Podczas gdy oskarżona A. D. (3) konsekwentnie, jednoznacznie na każdym etapie postępowania podnosiła, że pojazd marki S. (...) nie był w jej posiadaniu, ani władaniu, firmowała wyłącznie swoim nazwiskiem rejestrację pojazdu, ten tuż po przeprowadzeniu formalności związanych z rejestracją pojazdu w kraju przekazała P. P. (1). Nie uczestniczyła w zdarzeniach drogowym opisanych w postępowaniach likwidacyjnych, ale też nie ma wiedzy co do ich przebiegu. Nie kwestionowała swojego zaangażowania w postępowaniach likwidacyjnych prowadzonych przez zakłady ubezpieczeń, wskazując te dokumenty, które opatrzone są tylko jej podpisem, oraz takie, które w całości sporządziła – m.in. oświadczenie sprawcy szkody z dnia 31.01.2012r.. Oskarżona jest konsekwentna w zakresie w jakim wskazuje, że działała na prośbę P. P. (1), pod jego dyktando sporządziła dokumenty traktujące o przebiegu zdarzeń drogowych.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz sądów apelacyjnych już wielokrotnie wyrażano pogląd, że „pomówienie” także może być uznane za podstawę ustaleń faktycznych w sprawie, pod warunkiem, że jest jasne, konsekwentne, a nadto zostanie wykazanie, że takie wyjaśnienia i zeznania są logiczne i nie wykazują cech nieprawdopodobności (vide: wyrok SN z dnia 28.11.1978 r., VI KRN 246/78, OSNPG 1979/4/64, wyrok SN z dnia 17.10.006 r., WA 28/06, OSNwSK 2006/1/1964). Dowód z pomówienia podlega ocenie na równi z innymi dowodami. Może być dowodem winy, o ile jest logiczny, stanowczy, konsekwentny, zgodny z logiką wypadków, podkreśla się nadto, że nie stanowi przerzucenia winy na inną osobę, czy umniejszaniu własnej odpowiedzialności (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 15.05.2014r., II AKa 59/14.). Co więcej dowód z obciążających wyjaśnień współoskarżonego, choćby jedyny w sprawie, nie traci przez to na swej wartościowości, jest to jednak dowód wymagający przenikliwości przy jego ocenie i weryfikacji (postanowienie SN z dnia 07.05.2014r., II KK 81/14, Prok.i Pr.-wkł. 2014/9/7). Należy odwołać się także do poglądu wyrażonego przez Sąd Apelacyjny w Krakowie (wyrok z dnia 03.04.2014r., II AKa 27/14), który to pogląd Sąd orzekający w sprawie przedmiotowej w całości podziela, że kontrola dowodu z wyjaśnień współoskarżonego (w praktyce zwanych "pomówieniami", niezbyt trafnie ze względu na analogię z jedną z form przestępczego zniesławienia), a zresztą każdego dowodu osobowego, polega na sprawdzeniu, /1/ czy informacje tak uzyskane są przyznane przez pomówionego, /2/ czy są potwierdzone innymi dowodami, choćby w części, /3/ czy są spontaniczne, złożone wkrótce po przeżyciu objętych nimi zaszłości, czy też po upływie czasu umożliwiającego uknucie intrygi, /4/ czy pochodzą od osoby bezstronnej, czy też zainteresowanej obciążeniem pomówionego, /5/ czy są konsekwentne i zgodne co do zasady oraz szczegółów w kolejnych relacjach składanych w różnych fazach postępowania, czy też zawierają informacje sprzeczne, wzajemnie się wykluczające bądź inne niekonsekwencje, /6/ czy pochodzą od osoby nieposzlakowanej, czy też przestępcy, zwłaszcza obeznanego z mechanizmami procesu karnego, /7/ czy udzielający informacji sam siebie również obciąża, czy też tylko przerzuca odpowiedzialność na inną osobę, by siebie uchronić przed odpowiedzialnością.

Przenosząc te rozważania natury teoretyczno prawnej na grunt tej sprawy, oskarżona mówiąc o roli P. P. (1), nie przemilcza własnej aktywności, przeciwnie obszernie ją opisuje. Ewentualnie odwołuje się do niepamięci co do ewentualnej aktywności P. P., co wypada o tyle pozytywnie, że od daty zdarzeń do czasu przesłuchania upłynął znaczny okres. Trudno w realiach tej sprawy odnaleźć racjonalny powód, dla którego A. D. (3) miałaby wskazywać P. P. (1) i jego rolę w sposób odbiegający od rzeczywistości. Zauważyć należy, sprawa przedmiotowa została wyłączona z innej traktującej o aktywności m.in. tych samych osób, tj. A. D. (3) oraz P. P. (1). Oskarżona tak w tamtym postępowaniu (protokół wyjaśnień – k. 7-8), jak i w sprawie przedmiotowej podnosi, że pojazd nie był w jej władaniu, przekazała go oskarżonemu, a dokumentację na potrzeby postępowań likwidacyjnych sporządziła na prośbę lub pod dyktando P. P. (1).

Zeznania świadków M. S. oraz T. F. należy ocenić pozytywnie, świadkowie zeznają co do okoliczności znanych im z tytułu obowiązków zawodowych, brak podstaw do kwestionowania relacji wskazanych świadków. Relacje świadków znajduje odzwierciedlenie w aktach szkodowych.

Stąd też opierając się o tak zgromadzony materiał dowodowy Sąd przypisał oskarżonym P. P. (1) i A. D. (3) w miejsce czynów zarzucanych oskarżonym:

a/ w punktach 1 aktu czyn polegający na tym, że działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili pokrzywdzonegoT. (...) w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 18.400 złotych tytułem przyznania A. D. (3) w dniu 14.03.2012 roku odszkodowania z ubezpieczenia (...) pojazdu marki S. (...) o nr rejestracyjny (...), w ten sposób, że po zgłoszeniu na infolinię szkody komunikacyjnej z dnia 31.01.2012 roku z udziałem pojazdu marki S. (...) o nr rejestracyjny (...) z pojazdem marki F. (...) nr rejestracyjny (...) i w toku postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez zakład ubezpieczeń wprowadzili pokrzywdzonego w błąd co do okoliczności istotnych dla przyznania odszkodowania z ubezpieczenia (...) (co do osoby kierującej pojazdem i właściciela pojazdu marki S. (...) – w tym miejscu należy odwołać się do ogólnych warunków ubezpieczenia wiążących na datę szkody traktujących o ubezpieczeniu z AC - § 8 pkt 6 i 8 owu – k. 361-361v), czym wyczerpali dyspozycję art. 286 § 1 kk;

b/ w pkt 3 aktu oskarżenia czyn polegający na tym, że działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili pokrzywdzonego T. (...)w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12.569,40 złotych tytułem przyznania A. D. (3) w dniu 07.09.2012 roku odszykowania z ubezpieczenia OC pojazdu marki F. (...) nr rejestracyjny (...), w ten sposób, że po zgłoszeniu szkody komunikacyjnej z dnia 20.06.2012 roku z udziałem pojazdu marki S. (...) o nr rejestracyjny (...) oraz pojazdu marki F. (...) nr rejestracyjny (...) i w toku postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez zakład ubezpieczeń wprowadzili pokrzywdzonego w błąd co do okoliczności istotnych dla przyznania odszkodowania z ubezpieczenia (...) tj, co do dysponenta i osoby kierującej w dniu zdarzenia drogowego pojazdem marki S. (...) o nr rejestracyjnym (...), czym wyczerpali dyspozycję art. 286 § 1 kk.

Uwzględniając całokształt okoliczności nie ulega wątpliwości, że oskarżeni P. P. (1) i A. D. (3) w zakresie zarzutów opisanych w pkt 1 i 3 działali wspólnie i w porozumieniu, co uzasadnia przyjęcie działania w warunkach współsprawstwa. Jego istotą jest „oparte na porozumieniu współdziałanie dwóch lub więcej osób, z których każda obejmuje swoim zamiarem realizację całości znamion czynu przestępnego. To porozumienie jest tym szczególnym elementem podmiotowym, który zespalając zachowania się poszczególnych osób, pozwala przypisać każdej z nich tę akcję sprawczą, którą przedsięwzięła inna osoba współdziałająca w popełnieniu przestępstwa (OSNKW 1972/3/54). Porozumienie może nastąpić chociażby w sposób dorozumiany, najpóźniej w momencie realizacji zadań sprawczych. Nawet nagłe i spontaniczne działanie jednego ze sprawców, akceptowane przez pozostałych umożliwia przyjęcie, że każdy ze sprawców wykonał czyn zabroniony w całości (postanowienie SN z dnia 05.05.2003 r., V KK 346/02, LEX nr 78912, wyrok S.Apelacyjnego w Łodzi z dnia 14.10.1998 r., II AKa 15/98, Prok. I Pr. 1999/7-8/25, wyrok S.Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30.12.2004 r., II AKa 435/04, LEX nr151782). Charakteryzujące stronę podmiotową współsprawstwa porozumienie stanowi konstytutywny jego element, wyznaczający subiektywne granice odpowiedzialności karnej (por. A. Wąsek, Współsprawstwo..., s. 52 i n.; A. Marek, Prawo..., s. 210 i n.; K. Buchała, A. Zoll, Polskie..., s. 298; wyrok SN z dnia 15 maja 2001 r., V KKN 730/98, Prok. i Pr. 2001, z. 10, poz. 1). Decydujący dla odpowiedzialności za współsprawstwo jest zakres porozumienia, które obejmując całość akcji przestępnej spaja zachowania poszczególnych współdziałających w jedność (por. J. Satko, Glosa do wyroku SA w Krakowie z 8 maja 1992 r., II AKr 34/92..., s. 112 i n.; J. Satko, Glosa do wyroku SA w Krakowie z 4 czerwca 1996 r., II AKa 152/96..., s. 205 i n.). Ustawa nie wymaga żadnej szczególnej formy, w jakiej zawarte miałoby być porozumienie, co przesądza, że może mieć ono albo wyraźny, albo konkludentny charakter, co już wyżej podkreślano.

W realiach tej sprawy, w świetle zgromadzonych dowodów oskarżony P. P. (1) jawi się jako pomysłodawca i organizator przedsięwzięć opisanych w zarzutach. To na prośbę i pod dyktando oskarżonego A. D. (3) przygotowała dokumenty istotne dla likwidacji szkody, podała okoliczności nieprawdziwe – jak wskazanie osoby kierującego pojazdem marki S. (...) - tak w odniesieniu do ubiegania się o odszkodowanie z (...) jak i osoby faktycznie pokrzywdzonej zdarzeniem z udziałem pojazdu marki F. (...). Co więcej, korzyść finansową odniósł zasadniczo P. P. (1), któremu oskarżona przekazała odszkodowania uzyskane w ramach prowadzonych postępowań likwidacyjnych. W orzecznictwie sądów apelacyjnych wyrażono pogląd, który należy podzielić, że współsprawcą jest nie tylko ten, kto wykonuje całość lub część znamion wykonawczych, lecz także ten, którego zachowanie "dopełniało" zachowanie innych uczestników porozumienia w stopniu, który zgodnie z porozumieniem i podziałem ról współdecydował o popełnieniu przestępstwa (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 24.11.2015 r., II AKa 97/15, LEX nr 1956825). Wspólne wykonanie czynu zabronionego oznacza, iż współdziałający sprawcy łącznie (nie zaś każdy z osobna) muszą zrealizować komplet jego ustawowych znamion. Do przyjęcia współsprawstwa nie jest zatem konieczne, aby każdy ze współdziałających realizował wszystkie znamiona, lecz by prowadziła do tego suma ich zachowań (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 22.01.2015r., II AKa 249/14, Lex nr 1993215). Współsprawcą może być osoba, która nie realizuje żadnego ze znamion, ale ułatwia innej osobie popełnienie przestępstwa, działając wspólnie i w porozumieniu, czy osoba, której zachowanie się, uzgodnione ze wspólnikami, stanowi istotny wkład w realizacje wspólnego przedsięwzięcia, a ocena istotności polega na hipotetycznym przyjęciu, że przez odstąpienie tej osoby od współdziałania, czyn zabroniony w ogóle nie byłby popełniony albo byłby popełniony w inny sposób (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 03.12.2014r., II AKa 404/14, LEX nr 1953267). Taka sytuacja zachodzi w sprawie przedmiotowej. Tylko łączne działanie oskarżonych zapewniało, było swego rodzaju gwarantem realizacji zarzucanych im występków.

Oszustwo jest przestępstwem kierunkowym, gdyż warunkiem odpowiedzialności jest działanie czy zaniechanie sprawcy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Zamiar bezpośredni o szczególnym zabarwieniu związanym z celem działania sprawcy oznacza, że elementy przedmiotowe oszustwa muszą mieścić się w świadomości sprawcy i muszą być objęte jego wolą. Sprawca oszustwa nie tylko musi chcieć uzyskać korzyść majątkową, lecz musi także chcieć użyć w tym celu określonego sposobu działania, tj. wprowadzenia w błąd, wyzyskania błędu pokrzywdzonego lub jego niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania (wyrok SN z dn. 21.11.2007 r., V KK 66/07, LEX nr 351207, oraz z dn. 03.04.2007 r., III KK 362/06 , LEX nr 296749).

W realiach tej sprawy zamiar oskarżonego jest czytelny, działanie oskarżonych ukierunkowane było na pozyskanie sposobami oszukańczymi korzyści majątkowej w postaci środków finansowych.

Stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu jest znaczny.

Wina oskarżonych została udowodniona, co już wyżej podniesiono.

Oskarżeni są osobami zdatnymi do zawinienia, ze względu na wiek, jak i pełną poczytalność. Oskarżeni są zdolni do rozpoznania bezprawności swoich czynów, znajdują się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. W realiach tej sprawy nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność czynów oskarżonych lub ich winę.

Kierując się dyrektywami wymiaru kary, oraz treścią art. 37a kk wymierzono oskarżonym kary grzywny. Kary w wymiarze 120 stawek dziennych w odniesieniu do oskarżonego P. P. (1) oraz 80 stawek w odniesieniu do oskarżonej A. D. (3) uwzględniają rolę i zaangażowanie każdego z oskarżonych, podkreślają, iż pomysłodawcą i organizatorem zdarzeń przypisanych oskarżonym był P. P. (1). A. D. (3) działania na polecenie i prośbę P. P. (1). Nadto nie bez znaczenia jest fakt, że korzyści finansowe trafiały zasadniczo do P. P. (1), A. D. (3), jak podniosła otrzymała drobną kwotę po przekazaniu odszkodowania. Kary te podlegają efektywnemu wykonaniu, stanowią zatem realną dolegliwość, jaka dotknie sprawcę pozostawiając go w przekonaniu negatywnej oceny czynu, którego się dopuścił. Przy kształtowaniu wysokości grzywny (jednej stawki dziennej na kwotę 20 zł) Sąd miał na uwadze treść art. 53 § 2 kk i 33 § 3 kk, fakt że oskarżeni zarobkują, ale icj miesięczne dochody oscylują w granicach minimalnego wynagrodzenia za pracę. Sąd sięgnął w realiach tej sprawy, zamiast do kary pozbawienia wolności (jak wnioskował rzecznik oskarżenia), po karę grzywny, kierując wskazaniami art. 37a kk. Podkreślić należy, iż na gruncie aktualnych przepisów, ustawodawca daje wyraźny prymat kar wolnościowych, bo przecież daje możliwość (alternatywę) orzeczenia kary grzywny, czy ograniczenia wolności nawet wtedy, gdy możliwości takiej nie daje konkretny przepis prawa materialnego części szczególnej Kodeksu karnego i pozakodeksowych przepisów karnych (tak w uzasadnieniu projektu ustawy z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw). Co do powodów, dla których ustawodawca daje prymat kar wolnościowych w tym miejscu wypada się tylko odwołać do obszernego uzasadnienia projektu wspomnianej ustawy nowelizującej.

Co do obowiązku naprawie szkody orzeczono po myśli art. 46 § 1 kk, zobowiązując

oskarżonych P. P. (1) i A. D. (3) do zapłaty:

a/ solidarnie na rzecz pokrzywdzonego T. (...) w W. kwoty 18.400 złotych,

b/ solidarnie na rzecz pokrzywdzonego T. (...) w W. kwoty 12.569,40 zł..

W przedmiocie kosztów zastępstwa procesowego udzielonego oskarżonemu P. P. (1) Sąd orzekł w oparciu o treść § 2 ust 1 i 3 oraz § 14 ust 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.), z uwzględnieniem stawkę podatku VAT.

W oparciu o treść art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 618 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty: 488,80 zł (P. P.), 46 zł (A. D.) tytułem zwrotu wydatków:

-

opłaty przewidzianą za udzielenie informacji z rejestru skazanych kwoty 30 zł.,

-

ryczał za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm./).

- wynagrodzenie obrońcy ustanowionego oskarżonemu P. P. (tylko w odniesieniu do tego oskarżonego).

Opłaty w wysokości 180 złotych (A. D.) oraz 240 złotych (P. P.) wymierzono na podstawie art. 627 kpk i art. 3 ust 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 roku , Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).