Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Leszek Dąbek

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 grudnia 2016 r. w Gliwicach

sprawy z powództwa Z. S.

przeciwko W. N.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 9 lutego 2016 r., sygn. akt VIII C 729/15

o d d a l a a p e l a c j ę.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 1670/16

UZASADNIENIE

Powód Z. S. żądał zasądzenia na jego rzecz od pozwanych W. N. i I. K. solidarnie kwoty 1.757zł z ustawowymi odsetkami od dnia 31 10 2014r. oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powództwa twierdził, że na podstawie umowy zlecenia świadczył

Pracę na rzecz pozwanych prowadzących działalność gospodarcza pod firmą (...), którzy nie wy-płacili mu należnego mu wynagrodzenia.

Sąd Rejonowy w Zabrzu sporządził w dniu 22 04 2015r. nakaz zapłaty,

w którym polecił pozwanym zapłacić powodowi dochodzone należności.

Pozwani W. N. i I. K. wnieśli sprzeciw

od nakazu zapłaty, w którym wnosili o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na ich rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu zarzucili, że powód nie wykazał zasadności i wysokości dochodzonych roszczeń oraz podnosili, że następcą (...) Spółki Cywilnej (...) jest (...) Spółka komandytowa.

Sąd Rejonowy w Zabrzu w postanowieniu z dnia 28 10 2015r. odrzucił sprzeciw pozwanego I. K. a następnie - po przeprowadzeniu postępowania dowodowego - w wyroku z dnia 9 02 2016r. uwzględnił powództwo

oraz orzekł o kosztach procesu

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia stwierdził, że powód wbrew zarzutom pozwanych „wykazał prawdziwość faktów, z których wywodzi korzystne

dla siebie skutki prawne”. Podkreślił, że strona pozwana ograniczyła się jedynie

do złożenia lakonicznego sprzeciwu, nie zgłaszając jakichkolwiek wniosków dowodowych w celu udowodnienia zgłaszanych zarzutów oraz że Sąd zmuszony był pominąć dowód z przesłuchania pozwanego W. N., gdyż bez należytego usprawiedliwienia nie stawił się on na posiedzenie rozprawy wyznaczone w celu przeprowadzenia dowodu z przesłuchania stron. Przywołał regulacje art. 864 k.c.

i art. 551 § 2 k.s.h oraz 574 k.s.h. i ocenił, że w świetle tych regulacji przekształcenie się z dniem 16 01 2015r. spółki cywilnej pozwanych w spółkę komandytową „nie ma wpływu

na ocenę zasadności roszczeń powoda” i pozwany I. K. „ponosi

z tego tytułu solidarną odpowiedzialność wobec powoda”. W konkluzji stwierdził,

że wobec wykazania przez powoda, iż zawarł z pozwanymi umowę zlecenia o świad-czenie usługi ochrony i przy niespornej okoliczności, że z tego tytułu nie otrzymała on wynagrodzenia „w oparciu o regulację art. 734 § 1 k.c. i art. 735 k.c. uzasadnione było zasądzenie na rzecz powoda żądanej przez niego kwoty”. O należnych powodowi

od pozwanych odsetkach za ich opóźnienie w zapłacie dochodzonej należności orzekał w oparciu o regulację art. 359 § 1 i 2 k.c. i art. 481 k.c. a o kosztach procesu na pod-stawie art. 98 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżył pozwany W. N. który wnosił o jego zmianę przez oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki na jego rzecz zwrotu kosztów procesu, bądź jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do pono-wnego rozpoznania.

Zarzucił, że przy ferowaniu wyroku naruszono przepisy prawa procesowego

i materialnego, regulacje:

-

art. 233 § 1 k.p.c. polegające na dokonaniu oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób sprzeczny z zasadami logiki
i doświadczenia życiowego, prowadzący do uznania, że powód
w sposób właściwy wykazał zasadność i wysokość dochodzonego roszczenia;

-

art. 551 § 2 k.s.h. przez jego błędną interpretację i w konsekwencji błędne uznanie, że pozwany W. N. posiada legitymację bierną w niniejszej sprawie.

W uzasadnieniu twierdzili, iż powódka nie wykazała wysokości roszczenia
oraz że błędnie uznał, iż mimo przekształcenia spółki cywilnej pozwany posiada legitymację bierną w niniejszym postępowaniu.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenia powoda, przyjmując, iż źródłem dochodzonej przez niego ochrony prawnej stanowi umowa zlecenia.

Ustalenia faktyczne zawarte w części ustalającej uzasadnienia zaskarżonego wyroku w części dotyczą faktów bezspornych pomiędzy stronami a w pozostałym zakresie mają odniesienie w informacjach zawartych w wiarygodnych źródłach dowodowych.

Kodeks postępowania cywilnego nie zawiera zamkniętej listy środków dowodowych i niepoświadczone za zgodność z oryginałami kserokopie dokumentów lub innych pism mogą zostać włączone w skład materiału dowodowego jako materiał dowodowy pozyskany z „innych środków dowodowych” w rozumieniu art. 309 k.p.c.

Nieopatrzenie kserokopii poświadczeniem za zgodność z oryginałem niewątpliwie samo w sobie – wbrew temu co w istocie podnosi apelacja – nie pozbawia zatem zawartych w nich informacji przymiotu wiarygodności, jedynie wpływa to na ocenę ich moc dowodowej, która jest uzależniona od innych zaoferowanych w sprawie dowodów (podobnie w wyroku S.A. w Warszawie z dnia 12 01 2016r. I A Ca 823/15).

Dane zawarte w kwestionowanych w apelacji kserokopiach pism zostały pośrednio potwierdzone przez informacje zawarte w zeznaniach powoda, z którym Sąd Rejonowy miał bezpośrednią styczność w czasie składania przez niego zeznań,

Zeznaniom tym Sąd pierwszej instancji dał im w pełni wiarę, wobec czego Sąd odwoławczy może tę ocenę podważyć tylko wówczas, gdy w sposób oczywisty są ze sobą czy z pozostałym materiałem sprawy sprzeczne czy też nielogiczne, z czym jednak nie mamy do czynienia.

Wiarygodność tych informacji – poza ich werbalnym zakwestionowaniem

w apelacji – nie została w żaden sposób podważona przez skarżącego w toku postępowania odwoławczego.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego jest prawidłowa i Sąd odwoławczy ja podziela (orzecz. SN z dn. 26 04 1935r. III C 473/34, ZB. Urz. 1935r. nr 12, poz. 496).

Strony łączyła umowy o świadczenie przez powoda na rzecz pozwanych (prowadzących działalność gospodarcza w formie spółki cywilnej) usługi ochrony fizycznej obiektu (urządzeń i osób oraz mienia związanego z tymi obiektami

i urządzeniami.

Pomimo wywiązania się przez powoda z tej umowy jego kontrahenci

nie wywiązali się z ciążącego na nim obowiązku zapłaty mu wynagrodzenia

za świadczoną przez niego usługę, co w konsekwencji doprowadziło do powstania po jego stronie względem nich roszczeń o zapłatę nieuiszczonego mu wynagrodzenia.

Jakkolwiek Spółka cywilna została później w dniu 16 01 2015r. przekształcona w Spółkę (...) Spółkę Komandytową, to nie niweczy to jednak odpowiedzialności pozwanych za dochodzone w niniejszej sprawie zobowiązania – w tym także odpowiedzialności skarżącego - gdyż z mocy regulacji art. 574 k.s.h. jako wspólnicy przekształconej spółki odpowiadają oni za jej zobowiązania przez okres trzech lat licząc od dnia jej przekształcenia (wyrok SN z dnia 8 12 2105r. I PK 231/15 LEX nr 2043736).

Do chwili obecnej nie upłynął wskazany powyżej termin (upływa on z dniem 16 01 2018r.) i tym samym – wbrew temu co zarzuca apelacja – skarżący posiada w sprawie legitymację bierną.

Znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku,
co czyni apelację bezzasadną w rozumieniu regulacji art. 385 k.p.c. i z mocy tej regulacji prowadziło do jej oddalenia.

Resumując zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację pozwanego jako bezzasadną oddalono w oparciu o regulację art. 385 k.p.c.

SSO Leszek Dąbek